장음표시 사용
651쪽
DE'GRATIA ET LIRERO ARBITRI o. syyrras haeret. qua coniunctionem familiariorem innuebat, qua per tesseram rei signum sebat. His adde fraternitatis compellationem , de qua ibid. Fratervita- Terram ct Minut. Felix consulendi. Hac fraternitasgentilibussuspectat i compe a fuat, quὲ eam magno aliquo satramento contractam ct coniuratam esse crederent. Dictio etiam inter Christianos fuit tesseraria . primis illis secu- Asa , .
Iis, qua Neles agentibus O alienu a Christisde sese dignoscebant, de qua
L anui, hostis Christianorumjuratisimus. Quafuerat tesseraria illa di--ἰ, i .ctis, postquam a peregrino quodam nomine sceleratorum extrema linea pro - ψ tafuisset, mutata est in aliam, in cujus locum formata litera a concilio IT 'Niceno primo surrogata. omnia evincunt ' quam alte sanctorumpa- etiam Optactrum pectoribus pacis ct concordia studiam insidebat. . tum L. t. Via rer. dsidia ct contentiones non ex invidia tantum O ambitionis fontibus scaturiunt, qua in assectibus dominantur, sed ex opinionum o iu- i 6 3. addiciorum varietate ut plurimum oriumur, magna cautione propiderunt Eleus recussa antistites, ut fidei fundamenta ad omnem posteritatem intemerata transmitterentur. Ad pacem itaque in F ei communione sanciendam, non pauca sunt adinrenta, quales communicatoriae literae, eulogiae, canendi
ratio per monopsalma, spmpsalma ct diapsalma , martirum in dipychos relatio, Osdelium in publicis precibis nominatio.
Communicatoriis literis Concilium Nicaenum primum, originem dedit, Vid. etiam quas recens adlectus episcopus ad coepiscopos mittebat , ut communionem
cum illis insile orthodoxa testatam faceret. Eulogia, passula erant panis benedicti, quae digiti lacorum spatiis inpicem mittebant, ut qui sacra men- ia. fa fugi non poterant, conjunctionem in Fde significinni. Ad hoc inpaluit Paul. Mi M. etiam in ecclesa canendi modus, per monopsalma, spm iam, O dia salma. Monopsalma sic dictum. qu.d unus caneret: frustam , plures: Aa psalma spatium erat se intervatim inter canendum. S psalmate plu- --i 1. rium in=de harmonia, ct monodia unitas plurium in fide designabatur, ui SU docet Augustinus. Diptichi a biplicatili forma ita dicti, libri erant sacri, qu bus inscribebantur imprimis eorum nomina, qui sangmnem vitamque pro FZe Christi profuderunt. Praetemea qui ad vitae exitum in fide asseren-Aur LAda perstiterunt, eorum nomina in pallicis orationibus contenta voce esse- rsentur, non tamen in rotabantur, aut ciatu ullo religioso impertieban- tur. Nominamus, (inquit Augustinus in orationibus sanctos, non autem inror mi, adde qu)d ecclesia , quae catholica , qua sancta, una etiam
652쪽
nuncupatur, qu)d in tribus his ecclesiae notis po rema non sit unitas. Quino stilo augustiniano contra Donatistas unitatis ecclesa,pasiim o ubiqua catholicam designat. Denique qui in veteri memoria O in patrum scriptis hospites ct peregrini non sunt, non ignorant, amorem Christianorum di xa Tert. Ap eeit rex olim fuisse, ita uti sorex suo cantu , sic Christiani amoris mutui in dicio prodebantur. Et: Duo tantum sunt de quibus contentionis funem
trahimus de prasentia Christi modo, non depraesentia ipsa in sacrosa/cta Christi caena, ct de praedestinationis recondito misserio. At in neutro sta-
Salath An tii cardo vertitur, in neutro fidei fundamentum convellitur. Et: Fanda. a LN um, menta salutis posita sunt titillis, qua creditu O quefactu nece aria. Qua creditu sunt necessaria, s mbolo Apostolico, quafactu opus, decalogo comprehenduntur. Porro fundamenta salutis censentur, quibus salus innititur, ut domus fundamentis. Et: His praestructis assereranter Urmamus Euangelicas utriusque partis ecclesias ab omni haeresi alienas esse . quantam de quibus inter nos controvertitur , in illis nec prora nec puppii salutis est posita: pertinaciaque omnis abest,ct concordiae licet vinculum laxatum sit, rescis um tamen non est. Quare in spem maximam adducimur tolli posse haec disiidia, cum infundamentissidet summps sit inter nosconsensus. Et His in medium propositis,antequam duo capita in quibus disiidemus attin- gantur, praestabit ea commemorare, de quibus mutuus est inter nos consen- sacrosancta caevae rusterio. Convenit siquidem inter nos s.fu .m, vi sacramentalia signa non esse meras tesseras ct nudas mbola ad signi'animia. dum tanti m , sed prastica ct tardigam xe . r. Non item beneficia tantum
Christi in hoc rusreiso Cerri ct conferri, sed Christum ipsum cum omnibus suis beneficiis. 3. Panem ipsum et, inrect substantia manere(ut disertis rerbis testantur Theodoretuso Gelasius q. Signa sacramentaliad ausi h: ore tenui tantum apprehendi; rem Pero sacramenti, Christum nempe, cum iu is in suu beneficiis fide percipi. s. Sacramentalem intercedere unionem inter Christ , signum O rem signatam. 6. Signorum alterum non tantum, sed utrumque omnibus porrigi debere. De his ergo cum per omnia inter nos conveniat: quid de praesentiae modo tantas turbas excitamus' Cum praesentiae hic modus,de quo inter nos magno animorum aestu hactenus certatum um. damentum salutis non attingat. De quo dubito an patrum omnium pristis
temporibus concors fuit sententia,O tamen altum dia fuit silentium,ne de eo ullus in ecclesia turbas dederant, aut datae fuerunt antexenum seculum.
653쪽
troversia altera est de praedestinationis recondito m stem , inqtra ad scripturam ipsam provocamus, ct ad augustinum nater ceteros scriptura interpretes et quod in hoc argumento contra Pelagianum industria ciscurriculum maxima ex parte elaboratum fuit. Negligenti que de hoc N- . erio loquuti sunt Chrisostomus aliique Graci, qui ante exortum Pelagiam hismum rixerunt. Vtut est, utraque sententia di nostra O rectra extrata resi jactum est posita. Quaresi Augustini scripta per omnia non arrideant iobulam huic concordia imponi pose existimamus, si peccatum dimiseria omnem causam nobis tribuamus: Dei rer. gratia salutis omnes numeros acceptosferamus. Eadem habet decretum ordinum Hollandit. Haec habet soan. Duratus in tractatu suo de pace inter Euangelicos procuranda, qui excusus est Bremae an. C. 363y.Multa similia scripta irenica a diversis reformatorum Ecclesiis exarata publici juris nuper fecit Joannes ille Duraeus Scoto-Britannus , religionum caduceator, qui ann. I 636, dum hoc pomum Eridis a quibusdam ita volvitur, etiam in foederatas venit provincias , munitus auctoritate Ecclesiarum Britannicarum et quae
scripto Irenico super pace Ecclesiarum Euangelicarum pie doctorum judicia explorant. Hic Duraeus jam fere go annos magna diligentia, pertinaci labore, & infinitis per Europam profectionibus
Ecclesias reformatas ad conciliandam Euangelicorum, ut vocant, pacem exhortari non desiit. Et tandem secum attulit diversa diversarum Ecclesiarum, concordie inter Euangelicos quaerendae, consilia: in quibus agitur tam de personis ad conventum pro pace convocandis , quam de scopo & modo procedendi. Nimirum ut ad universala concilium omnium Euangelicorum vocarentur viri
docti, pii, prudentes, placidi, contentionis de schismatis in Ecclesia
hostes: & ut cum conjugio veritatis &charitatis ibidem ageretur desundamentis fidei, & animo pacato & moderato distingueretur inter fundamentalia circa fundamenta & inter non fundamentalia circa fundamenta: de generalis omnium Euangelicorum confesso defundamentalibus ex Harmonia confessionum sermaretur, in reliquis sua sententia unusquisque frueretur, &c. Ille, inter caetera, diversarum regionunt ecclesiis obtulit caduceum , syllabum nempe omnium resermatarum Ecclesiarum , summo studio ad
654쪽
Cor Hrs TORIA SACRA concordiam inclinantium, & tamen necdum quicquam promovit vir honus. Tanta molis erat , m.
Convocantur I g. Cal. Decembris, hujus anni so, Episcopi pecepistolam Imperatoris Theodosii ad concilium Ephesinum, contra 'Nestorium Episcopum Constantinopolitanum,qui negabat in Christo nanor ocu est,communionem proprietatum,& simul Mariam esse ut narrat Socrates, Evagrius, Cassiodorus,
Nicephorus, & acta Concilii Eplic sint, tomo conciliorum primor ubi actione prima Imperatoris decreto congregatasnodus dicitur, talia passim.CONCiLIUM EPHESINUM. EPhesi coacta synodus est cecumenica tertia, nutu ac auctorit ite Theodosii junioris , ut scribit Evagrius , ad quam cum Cyrillo
Episcopi supra roo. conveniunt. Duos misit Comites Imperator, Candidianum & Irenaeum. Orientales autem, qui cum Ioanne Antiocheno vocati erant, tardius adfuerunt. Itaque cum synodus Io.Κal. Julii inchoata esset, ac ter citatus Nestorius non veniret, des
de sua depositus est: quinto inde die Joannes cum suis advenit,quos inter Theodoretus Curi Episcopus eminebat, qui cum suis acta synodi resciderunt: ac Cyrillum ac Memnonem Ephesi Episcopum damnarunt. Post Antiochenos, elapsis duodecim diebus Ephesum venerunt Legati a Coelestino papa missi, Arcadius & Projectus Episcopi, & Philippus presbyter. Post multas turbas tandem allab rante Pulcheria, synodi acta auctoritate Imperatoris comprobata sunt: ejectoque Nestorio , Maximianus ei subrogatus cst. Finita synodo Joannem inter & Cyrillum & qtique contributos Episcopos aliquamdiu simultates mansere, quae Theodosii studio compositae sunt. Nestorius primum in pristinum suum monasterium S.Et prepit, quod erat Antiochiae relegatus: inde quod multos erroris sui contagione affatet, in Vasim amandatus est an. C. 36. ubi postmodum verminante lingua, miserabilem sortitus in exitum.
655쪽
Libri eius Theodosii edicto flammis addicti sunt. Petariis. Alii aliter. nide Theod Peliani in si nodum Ephesitiam operis totius hpotis .
Examinemus omnia ad Concilium requisita. Convocatum est a Theodosi ut ante demonstratum. Congregata synodus Christum assestarem capitis loco adjunxit, venerandum enim Euangelium in Cyriae ara
S. Throno collocavit. Sedendi hic fuit ordo: Primus fuit Cyrillus: Secundus Arcadius legatus Episcopi Romani: tum Juvenalis Hierosolymitanus & Theodotus Ancyranus; post alii duo legati Episcopi Romani: Praeses hujus Concilii fuit Cyrillus. Vide acta &subscriptiones ejusdem Concilii, & epistolam Flax iani in praeambulis Concilii Chalcedonensis de Concilio Ephesino, ubi inqui tro qui in Epheso subsancta memoria Prillo. Evagrius i. r. cap. g. sub
finem: Concilium Ephesinum primum, cui prasidebat S. C risius alexandria Pontifex Leo Papa ad Concilium Chalcedonense epist. i. meminit prioris Concilii Ephesini, cui beatae memoria Cirillus Episcopis tunc praesedit &c. Subscribit eidem concilio primo Cyrillus Alexan- driae Episcopus sine aliqua additione ; secundo Arcadius Legatasse
duapostolica; tertio Juvenalis Episcopus Hierosolymitanus, post Projectus, legatus sedis Apostolicae, &c. In prooemio Concilii Ephesini dicitur: Congregata synodo in Ephesita metropoli ex sanctione religiosissimorum & Christuin amantium Imperatorum nostrorum, & sedentibus in Episcopio, Deo amantissimi Memnonis Episcopi, Deo amantissimis&religiosissimis Episcopis Cyrillo Alexandriae de agente vires sanctissimi Coelestini Romanae Ecelesiae Archiepiscopi &e, Nota: Hic additur conjunctio copulativa &, quasi diceretur: Cyrillus Alexandriae Episcopus prisdebat &iadjunctas habebat literas procuratorias 1 Caelestino Romae Episcopo. Sic Cyrillus in caussa communi du- plici pollebat auctoritate. Arcadius autem de alii dicuntur sine confunctione legati sedis Apostolicae. Alibi & saepe Patres Concilii, Coelestinum Episcopum Romanum vocant sanctissimum de piissimum comministrum. In relati ne ad Imperatores sancta Synodus sic:conqueritur de Joanne Co cilium rescindente, contra Ecclesiam cam & sanum Synodum, &contra caput sanctissimorum Episcoporum hic congregatorui' ,
656쪽
iso HETO Rr A SAen ACyrillum scilicet, sanctissimum Alexandriae Archiepiscopum
Memnonem Episcopum &c. Nihil de Coelestino. In relatione seu epistola sanctae synodi ad Ccelestinum,patres synodi dicunt se ad Concilium Ephesinum vocatos sanctiqne & per edicta imperatorum,& ab iisdem tempus sanctae synodi praescriptum diem Pentec stest ibidem Cyrillum vocant Deo dilectissimum fratrem & comministrum , & in inscriptione hujus epistoli sic ad Coelestinum: Et fuerunt quoque , inquiunt, in nostro conse a qui a sanctit te tiamsi sunt piissmi Arcadiui ct Projectus, ct cum ipsis rermia imis
. Presbter Philippus , qui sua praesentia tuam nobis exhibuerunt. Subscriptio est: Valere te, O nostri memorem esse oramus Dominum, lacte, O desideratisiime. Utuntur Patres salutatione a Cyrillo etiam usurpata ad Episcopos sibi subjectos. Evagrius lib. I. c. dicit Cyrillum obtinnisse locum C testini, id est, etiam procurasse negotia Caelestini quae in mandatis habebat, in caussa communi , ut diximus. Vel etiam vere dici potest Cyrillum obtinuisse locum Coelestini, quia si adfuisset ipse Coelestinus, fuisse debuisset praeses Concilii, quia erat honore & dignitate prae caeteris primus Romae Episcopus. Haec autem est Coelestini epistola procuratori ad Cyrillum contra Nestorium: quae tamen scripta est an . C. Mo-3.idusAugusti,cum de concilio celebrando necdum ageretur: quan
obrem, inquit, nostrae sedis auctoritate ascita, nostraque vice O loco cum potestate usui, hujusmodi non abseque exquisita sereritatesententiam exsequeris: nempe, ut niJ decem dierum interratio, ab husus nostra admonitiorenti die numerandorum, nefariam suam doctrinam conceptis verbis anath
matitet Acc.ilico sanctitas tua illi Euse prospiciat &c. Vide quantum laboret Baronius & Binius,utCoelestinum hujusConcilii praesidem me M. Fb fuisse probent: & Socratem prolixe hic describentem; qui eodem T. Q. 33. tempore vixit,&summis laudibusTheodosii junioris mores extollit, de auctoritate autem illa Coelestini ne verbum cauitam ratImperato ris mandato, inquit, Episcopi ex locis omnibus Ephesum conveniunt. Durante concilio Theodosius mittit Ephesum Joannem Comitem qui patefactis literis declaravitNestorium,Cyrillum,&Memnonem jure depositos, Vos omnes ne dissidia majora concitarentur in po- pulo , carceri quemque suo voluit mancipatos . Si Cyrillus vice fun-
657쪽
d n C o N et tiro EPHEsIN o. cosiunctus est Coelestini, ut in illa synodo praeses Coelestinus fuerit, magnam injuriam sedi apostolicae fecit Imperator: ut etiam Ioannes Antiochenus cum suis,qui Cyrillu acMemnone damnarunt,& acta synodi resciderunt. Sub finem synodus per literas ad Theodosium magna submissione missionem petit; quarum hic est inscriptio: -xpsis qua gratia Christi, di nutu restra potentia in Ephesina Metroposi gregata est. Ibidem dicitur. Episcopas Caelestinus antequam colligeratur sanctas iam persuas literas nunciarit, committens Episcopo rit suam obtinere locum. subscriptum erat, rillus Episcopus Alaxandria retuli. Iuvenalis Episcopus Hieroso morum retuli &c. Hic habet Baronius pag. s 3: Antequam res a Ioanne Antiocheno atque collegis Epipvisschismaticis Ephesi gestas narrare aggrediamur hia meminisse debemus non recens, ct ob Nestoriam fuisse Antiochenorum antillitam dissilium adrersus C rillum vel alios pradecessores, sedplane retus, ob eam quidem caussam, quod Alexamdrinus Episcopus primus poli Romanum in Ecclesia thblua Antistes , jura sibi pendicabat totius Orientis Ecclesiam, refragantibus Antiochenis Episcopis, qui illi subjici indigno ferebant animo. Eis igitur jactis ante,ct coalescentibus indies discordia semin bus, factum
ut alio impellente, concitatus nimis Ioannes cum sitis ferretur contra risium, O qui cum eo erant, Episcopos: Hactenus Baronius. Ego exactis caussam discordiae ordine docebo. Canon sextus Concilii Ni
coeni limites jurisdictionis singulis Patriarchis statuit,& pr cipue
Alexandrino. an. C. 3 2 s. cui in eo concilio primus post Romanum Episcopum tribuitur honos. Canon s. Concilii Constantinopolitanian. C. 38 I. celebrati, dat primatus honorem Episcopo con stantinopolitano post Romanum Episcopum,propterea quod Con stantinopolis sit nova Roma & sedes Imperatoris & Senatus. In eodem Concilio a Meletio Antiocheno & Orientalibus Gregorius NHianZenus eligitur & confirmatur Episcopus Constantinopoli tanus. Timotheus Petri succetar, Episcopus Alexandrinus, cum
suis AEgyptiis paulo post ad concilium veniens hanc Gregorii con-srmationem illegitime factam asserit, negans id fuisse jurisMeletio
Antiocheno,& ad se spectare contendens. Propter has di alias altercationesGregorius pacis studio se sponte abdicavit: Petrus &Timmineus Episcopi Alexandrini cum suis AEgyptiis maluissent ad Epis-
658쪽
coc His Toni A SACRAmen, copum Constantinopolitanum promovereMaximumPhilosophum Cynicum Alexandrinum. Uterque& Antiochenus&Alexandrinusquirebant fautorem Episcopum in urbe regia. Prsterea cum quintus ille Concilii Constantinopolitani canon quasi initigante Gregorio in damnum Episcopi Alexandrini factus esset, tulit id aegerrime TLmotheus. Nam juxta Concilium Nicaenum de consuetudinem a liquam Alexandrina sedes erat dignitate post Romanam prima.
Hi ne dissidium illud plane vetus Alexandrini Episcopi, non parum
altimam est, contra Antiochenum & Constantinopolitanum. sum etiam se hoc eodem quinto canone demonii ravit in Chalcedonensi Concilio per tuos legatos Episcopus Romanus, de quo postea. Timotheo successit Theophilus, & cum eo vetus illud odium, plus quam Vatinianum. Nam magno cum animi aestu & sui nominis
ignominia suetit in magnum & sanctum illum Joannem Chrys stomum,ex presby teroAntiocheno Episcopum Constantinopolita-hum, cum maluisset Joanni pr ferreisodorum Ecclest suae presebyterum, ut diximus. Vide res gellas Theophili Episcopo indignas A. C. 328. 3yy. O . Od. o 3.&c. Succedit Theophilo Cyrillus in Episcopatu Alexandrino. Jam vero in hoc Concilio Ephesi no Joannes Antiochenus ita rejicit acta Cyrilli Alexandrini, ut in
Concilio Constantinopolitano Timotheus Alexandrinus rejecerat acta Meletii Antiocheni. Damnatus tamen omnium consensu Nerestorius de Coelestius,cum suis, qui posterior cum Pelagio quam impudentissime auius fuit rejicere tam necessariam re tam salutarent, iubis gratiam divinam: Gregorius Magnus lib. Diuol. Tq. lib. c. v. 3 i. O . q. v. T. Prosper. in Chronicis. Octavum in hac caussa Pelagii concilium est hoc cecumenicum et quod quamvis pro pter Pelagianos convocatum non sit, tamen Pelagianis Nestorium damnare refugientibus atque adeo illum etiam in vantibus, Patres occasione ea uti voluerunt, ad Pelagii asseclas una cum Nestorio damnandos. Hoc ita est e ipsis concilii actis comprobatur. Tom. . cap. i . in epistola synodica sic Patres scribunt ad Ccelestinum: Parrb perlectis eis in sancta Sinodo , quae de impiorum Pelagiamum Com stu, Pelagii, Iuliavi reliquarumque eadem cum illis sentientium depotiione, a tua plerate istu decreta ct ipsi, sunt, judicarimulei
659쪽
DE CONci LIO EPHEsINO. OTquoque easolida simiaque permanere debrae. Quare idem omnes vobiscum sentientes, ct nos uidem pro Apositis habemus. Vide rosium Hist. Pelag. lib. i. cap. qT De Nestorii opinione de anathematismo vide Epistolam C rilli Olmodi Alexandrina ad Nestoriam, actorum Concilii Ephesivi Tom. i. cap.r . Fatebatur quidem Nestorius Christum Deum & hominem , imo unam etiam personam agnoscebat, sed dicebat unitatu divinae &humanae naturae esse unitatem conjunctionis, dignitatis & auctoiitatis, & non admittebat κοινον αν ίs: αματωρ, dicebat enim, proprietas divinae naturae est aeternitas, infinitudo, ubi quitas: proprietas vero humanae naturae est mortalitas, finitudo: quomodo ergo qui
erat sternus potuit fieri mortalis,passibilis &c.Negabat itaque Mariam esse hamκον, id est, Dei param , addebat Christum Deum potuisse dici bimestrem, trimestrem, passum &: agnoscere videbatur unitatem sed arcanam , ineffabilem, de negabat Deum ab homine nasci posse &c. Vide acta Concilii Ephesni Theod. Peliani. Octo habet hoc concilium canones,quorum primi septem agunt de condemnatione Nestorii di Coelestii cum suis, & confirmatione concilii Nicaeni &c. quamvis autem a synodis Africae & Episcopis Romi Coelestius &Pelagius condemnati essent necessarium tamen Patribus Ephesinis visum est, ut idem etiam ab cecumenica synodo
Canon vero g. huius concili agit de Episcoporum potestate certis limitibus circumscripta, hac occasione: Episcopi Cypri insulae maris mediterranei, qui etiam ad hanc Ephesinam venerant Syn dum,de injuria Episcopi Antiocheni graviter apud Concilium conquerentur, ut qui jurisdictionis suae limites transgredi & Cypri pro
vinciam invadere,ibidemque contra omnem legem & consuetudinem Ecclesiasticam Episcopos,presbyteros,&c. ordinare contendat. Omnibus ergo probe examinatis. Sancta S nodus dixit et Rem hanc, ua prater Ecclesiasticas rasitutiones O sanctorum Patrum Catones innoratur O omnium libertatem attingentem adnuntiarit pientisimur scopus Reginui ct qui cum rapienti mi Episcopi propinetia Cim Zenon O Epagrius. Vnde, quoniam communes morbi in ore egent remedio,
re quad majui jamnum asserant , sinanes velut mos, quod Episcopus an-
660쪽
co 8 His TORTA SACRA tiochenus ordinat in C pro, a nullo impetantur, vel rim patiantur secundum Canones Ahctorum Patrum S reterem consuetudinem, se per se ipsos ordinationes pientissimorum Epi coporum faciant. Illud autem etiam in aliis dioecesibus,ct in omnibus propinciis serretur, O nullus Episcoporum aliam propinciam, qua non antea ct ab initio fuit
sua, sub suam NI saltem eorum, qui sibi prasunt manum trahat. Sed F quis
apprehenderis Osuam fecerit,eam restituat, ut ne PatrumCanones praetereantur, neque sub sacerdotii praetextu mundana potes tufastum introducat, ne paulatim ct clam libertas amittatur, quam nobu donavit sanguine suo Dominis noster Iesus Christus omnium hominum liberator. Visum igitur est sinctae ct universali unodo, servare unamquamque provinciam purum di nullam tirannidem passum jus retus, ad conservan dam veterem consuetudinem, opis habente unoquoque Metropolitano, ut ad suam securitatem exemplaria actorum excipiat. Si quis autem reterem figuram contimpserit, poenam non egugiet. st si quis hu, qua nunc decreta sunt, pugnantes literas attulerit, irritas este decrepit sancta ct uti versalis unocus. Haec Patres Icphesini in Actis Peliant. Illud hienotatu dignum,quod non tantum ex Nicaena,Constantinopolitana Chalcedonensi,sed etiam ex hacSynodo videamus,metropoliti non esse plenam potestatem concessam in alias Ecclesias, sed certis mitibus determinatam & circumscriptam , ut videre licet Concilii Nicaeni canone . s. 6. . Constantinopolitani can. 2.6. &c. Ephesini can. 8. de quo jam egimus. Chalcedonensis can. S. 2. II. I S. Hoc can.8. patres jubent,ut unusquisque se contineat intra limites suae dioeceseos, ne seueriac- me ,id est, potentiae secularis fastus Ecclesiam ingrediatur. sic Africani patres, cum de transmarinis appellationibus ageretur, in epistola synodica ad Bonifacium Pontificem Romanum: Credimus adjuvante misericordia Domini Dei nostri,quod tua semitate Ecclesiae Romana petes lente,
non sumus jam istum ivbum passuri. Et in epistola ad Ccelestinum
Pontis. Rom. Executores etiam clericos vestros quibusque petentibus na-ste mittere,nolite concedere,ne fumosum tiphum seculi in Ecclesiam Chrisi, quae lucem simplicitatis ct humilitatis diem Deum videre cupientibus prefert, videamur inducere. Qiit quidem synodici epistol* extant in codice canonum Ecclesis Romanae, & tomo I. Conciliorum.