장음표시 사용
641쪽
DE cRATIA AT LIEER' ARBITRIO. . sis, quod Deus persami hominum accipiat. Quod alios , etiam inrmias , post multa mala opera attrahat ad salutem , aliis post bona opera reiiciat, ct compestat in malum, quo pereant in atramim. Attende lector, quantum haec Adrumetinorum sententia differat ab Augustiniana, si vera narrae Gennadius. Qibarie audiamus etiam Sigilbertum
Gemblacensem, ad an. C. O s, in suo Chronicor Priae rivatorum haresia, inquit, hoc tempore carpit serpere, qui ideo praedestinati vocantur, quia denadestinatione O divina gratia disputantei cerebant, quod nec pie virentibus, prosit bonorum operum labor a Deo pr Omnari sunt ad . mortem,nec impiis obsit quod improbὶ ripant 'adestinati fuerunt ad ri. iam: qua asseruo ct bonos . botus arotabat, di malos ad mala pro 'cabar. Hachares, inquit, ex ibris augussini math intellectis initium sumsisse dicitur. Videtur autem hoc dogma, licet ab exiguis initiis , larte ramen & diu serpsisse, & ei etiam savisse non infimae notae viros. dia a gustini tempore, urumetinorum Monachorum sententiafuit, ea Ome intrum post obitum esus annis fuit Lucissi presbiteri, ct anno octingentesimo quinquagesimo Gadeshalai monachi, ct circa annum mille umetuentesmum , Ludovici Lanigravit: quo de eo ustatur illius temporis Dipior Casarius m steriachen fialogorum. lib. g. casei id mus ib. 1. cap. II. Pelag. sed redeamus ad Historiam, ne in lax ,
a rem & senticoso hoc camp 'erremus a via.. Ut autem pleniorem & historicam harum controversarum hi
beas coenuionem , quae hodie de cum plurimum meptrumae
paucis ebo, i ia Olim quae lito erat, utrum quisquam per vim patura implere, legem justificari & salutem consequi possit, ut Pelagius voluit: veli item suis viribus credere & bonum opus inchoare; ut Julianus, putabat: aut denique virtute naturali , per initia fidei &imperse ictam boni cupiditatem , ad psinam gratiam disponere possit i ut
Cassianus & Semipelagiani crediderunt. Habebantur autem Piugiani, non quia ab olutum decretum & gratiam praevenientem negarent, sed quia gratiae necessitatem tollerent: Semipelagiani autem dicti sunt, non quod absollatam praedestinationem impugna rent, sed quia praeviam gratiam non agnoscerent: Imo hi habebantur Catholici & populum docere permittebantur: sententia tam eu
642쪽
eorum syrii Mali corrio Romanae ecclesiae per Gelasium fiat dan; nata, libri quoque relati inter apocryphos. Qui vero absolutu duntaxat decretum m Hobarent, hi non dico hae lesios, ut Pelagiani, sed nec erroris, ut semipelagi mi, vel ab Episcopos omano, aut synodo ulla Orientalis aut Occirentalis Ecclesiae, Augustino superstite aut proximis seculis damnati unquam fuerunt: NA ab ipsa E clesia Lugdunensi, quae absoluto praedestinationis decreto cum Augustino favebat. Vide rossium in historia Pelagiana. Scd recte monet Augustinus lib. de bono resereremtiaran. r. tria esse quae maxime adversus Pelagianos Catholica defendit Ecclesiar quorum primum ad gratiam pertinete alterum ad imperfectam hujus vitae sanctitatem: tertium did reatum originalem. .' Setipsi adversus Pelagium ejusque haeresn B. Hieronymus libros tres,S. Augustinus pharitaeos: qui sententiae primitivi Ecclesiae addidit dogma de praedestinatione seu absoluto Do decreto circa Hesectionem salvandorum,ut paulo inte dictum .huic addiderunt Monachi Adrumetini doctii nam de absoluto reprobationis decreto,quo Deus pro inero iure voluntatis beneplacito statuit aliis donare vi tam aetesium, alios vero perpetuae clavovete damna tant. Huius m.
pinionis sectatores dicti fuere adid veteres Praediuinatiani, qui prorsus rejiciunt libet um hominis itrium, quemadmodum P
Utraque haec haereres diversi, temporibus 1 diversis Synodis est condemnata. Pelagiana an. C. sis, in Concilio Carthaginensi tertio, praedestinatialia an. C.' o, in Concilio Arelatensi tertior Pelagiana & Praedestinatiana in eoncilio Arausicano secundo an. C. s n Concilio Moguntino & Rhemens an .e8 3. ut etiam in ConcilioValentino an.C. 8s s.de quibus singulis suo tempore fusius dicemuc. Vita e sententia, tam eas quae fuerat primitivi Ecclesit, quam hic nova & singularisB. Augustini in EcclesiaChristiana semper & ubique fuit tolerata, usque ad an. C. I 8. quo tempore mota suerat quistio in confoederatis Belsii Provinciis inter Theologos Remonstrantes & Contra-Remonstantes dictos,de pridestinatione, gratia Dei , de necessitate gratiae in conversione, de modo oper tionis gratiae, & de perseverantia sanctorum.
643쪽
i, E GRATIA ET LIRE Roa ARBITRIO. spi
Jacobus Britanniae rex, Ordines Hollandiae & Philippus Mo
naeus Dominus de Plestis, judicabant componendam hanc contro-viniam per amicum & mutuum utriusque partis consensum. Tentatum hoc in collatione Hagiensi duodecim Theologorum, habita an . C. isi I, sed frustra: additum praeterea prudens & moderatum decretum ordinum Hollandiae , suto pace Ecclesiarum & utriusque sententiae tolerantia an. C. 16i . sed frustra: missum etiam
in eum finem Lae,ndino per Petrum Moli haeum in Galliam & Hollandiam scriptum valide pacificum & satis ingeniosum, ad promovendam Ecclesiarum unionem:sed frusti a. Cum vero animi quorundam Theologoriim exasperati & auctoritate principis Mauritii ro, audirata tam salutaria remedia non admitterent,suadet praedictus Rex convocatione Concilii Nationalis: quod etiam suasione Principis Mauritii quidam ordinum Generalium amplectuntur multis tammen eorum etiam dissuadentibus& renitentibus, quibus utrisque
opinionum tolerantia placebat, de scisma displicebat. Nam ex illa animorum turba, nihil boni aut placidi exspectari posse judicabant. Praedicto Ordinum Hollandiae decreto, jubentur Pastores se cundum Paulum spere ad sobrietat , ct Hacere quod passim tradunt a literae: Salarem Dulam noriam ex Deo sola esse, at trus trabis pertit, . ciem accersen: ac proinde in iis explicandis infigere popeso principium pro egum ac finem humana salarii atque ipsam Heb fidem non nati rishominum viribus olfactis,sed soli nec non ita Dra in Iesu Christo Serratare nostros gratiae accepta ferri debere: nullos a Deo omnipotente homnes ad damnationem creatos , no a Deo peccandi necessitatem imponiblique a Deo ad salut m inritari quenquam , cui salutem omnis. non dare.
urererit. Praterea tolerandos jubent eos,qm docent aDeo onmipotente abietems ad salutem perpetuam electos pro benepolo assecta volumatis ipsius fundato in Iesu Christo redemptorect servatore nostro eos, qui per inprommeritam gratiam ct viri Assancti operationem in Iesum Christum Dominum nodrum credunt. ct in fide per similem inpromeritam gratiam ad finem usque perseverant: contra re r. ad damnationem rejectos eos. quesia Iesum Christum non credant, ct insincredilitate ad finem persererant,
644쪽
fundiores, qua extrema ct absuro post se trabunt , publui tu e suggesta
aut alias apud populum proponi. Quibus autem laudibus hujus decreti prudentiam prosecuti sint cum Casa ubono Rex & Angliae praecipui praesules, docet nos ejus, dem Casa uboni epistola Soo an . et is i q. Londinoscripta et De dicto iuustri morum Ordinum, quod nuper misisti, em accuratὲ cum Rege serenissimo, cum Domino archiepiscopo, ct multis aliis praestantis doctria
na praesulibus. Et Rex, ct omnes qui lagerunt , consillium vehementer Oprobarunt O laudarunt. Interes enim religionis Christiana ct ad Pror stantium existimationem rei maximinpertinet curiosis hominibus rabulam imponi ; ut desinant tandem crese*eo, unc, o pta pacem Ese clesiarina iuriare Osua illaudabili mλurire meu,r infamiam 'O r stanea mire: apud peritatis hostes reformationem profitentibus itur
re. Summa igitur laude Iliastrifimorum ordinum prudentia digna est, quabus ui edicti publicatione ct curiosas hominum mentes, Deo coeptis fa- . vente, in iacio continebit, ct sui imperii Ecclesiis publicam reddet ira quillitatem. Faxit Dominus M tis, ille unicus Ecclesia auctor O conserrator, ut quem boni sperant fructum ex hoc saluberrimo consilio illustrisioni ordines percipiant , ct nos pro stabilita inter vestras Ecclesias traneolii-tate occasionem gratulandi hev i habeamus. Nee rect consilium tantum ix, ct alii riri arari fimi probarere, sed O famulam quo- ,
que ipsam iussu Ordinum conceptam. Apparet enim id esse actum, sit a si bis scopulis, in hac doctrina mi = periculasis, hinc Manichaeorum, inde Pelagianarum, populi apertantur Oin ea doctrina confirmentur, quasalutis nostra proram ct puppim, priuipum, inram,o progressum ct 'Asiam,
ni Deo ascribens, contemtum tamen bonorum operum non indivat. Valevir clarissime se me ama, Londini i a. ol. Iunii cio I I xv I. Videan- itur etiam constitutiones Ecclesiasticae ordinum Provinciae Trah. jectinae, articulo a. de ossidio ministrarum, a. q. & simul earum prooemium ab iisdemordinibus ad omne Christianos scriptum,an. C. 16ir,ubi post convocatos omnes totius Provincit pallores, tra- .dum, qua methodo & docendi ratione uti debeant in suis ad popu- .lum concionibus,ad conservandam Ecelesiae pacem. Scriptum vero .
Mollati, dictum Ouverines Mur iramillar a linion des Eelises Chri Arenta dcc Londino ad Gallos de Hollandos missum, an
645쪽
DE GRATIA T LIBERO ARBITRIO. syginter caetera haec continet verba: Esto existimo eligendum esse lacum tutum ct eommodum,ad quem convenirent duoTheologi per suam majestateru(Regem Angliae misit; (locutus erat Molinaeus cum rege Jacobo de pace inter Batavos componenda ) duo per Ecclesias Gallicas, duo per
Belgicas, duo per Neireticas,unus aut duo per fingulosGermaniae ct noria cons enisPrincipes.Locum commodissinum ego statuo Zelandram ctc. Ibi nollem disputari de religione . nam animis jam excalefactis nemo cessit, ct ut qui que ad suos rediens se vici gloriatur. Sed ego mallem mensa imponi confessionei Ecclesia Gallicana, Inglicana, Scoticae, Belgicae, Palatinatus, Nesreiic Oc. Et ex his cons onibus studeamus formare unam omnibus communem, in qua dissimilari aut omitti possent ea, e quorum cognitione A rari possumus. stiralis es quaesio Piscatoris circa juminationem,ct multae opiniones subsiles proposita per Arminiam de libero arbitrio,
de praedestinatione, O perseverantia sanctorum: certus omnes in religione errores renisse aut ex intemperantia sciendi, aut habendus; id est, ex nimia curiositate,avaritia aut ambitione: quod poliremum malum corrupit Eccle sam Romanam, sed Sattan conatur corrumpere nostras per primrem. Pigods vobis imperare possemus multorum rerum ignorantiam ct nobis satisfaceremus ad alutem nece artis, O in rebus non necessariis ferre possemus eos, qui aliter sentiuntimagna absolpissemus partem in hac ad concordiam via. Interim nomine ordinum Generalium ex Theologis Contra-
Remonstrantibus Foederatarum Provinciarum convocatur concilium, & ad id Theologi Ecclesiae Gallicanae, Anglicanae, Palatinatus, Hassiae, M ettera viae, Genevae, Bremae & Emdae invitantur. At Rex Galliae, ut narrat Blondellus in suo tractatu de actis authenticis &c. Gallico idiomate conscripto, interdicit suis, inter quos etiam Petrus Molinaeus, profectionem ad hanc synodum. Is Molinaeus cum videret mutatam apud Batavos Rempublicam, serviens tempori, mutat etiam suum pacis consilium in belli machinas. scribit suam Arminianismi Anatomen, octo menses ante convocationem synodi, in qua sententiam Remonstrantium oppugnat& condemnat. Praeterea anno sequenti eidem Concilio offerri curat confessionem suam , Actis Synodi postea insertam. Inchoatur hoc Conciliuiti in urbe Dordrechto i 3.die Novemb.anni iis 18.finitur nono die Maji 161 p.
646쪽
Multa consideratione digna in hoc Concilio occurrunt, quae inveniri possunt apud alios; hoc unum hic notabo cum Blondello, quod, cum divelai Patres synodi, diversarum fuerint opinionum in quaestione hac definienda, uni tamen omnes subscripserint sementiae. Gomariis & cum eo plures supralapsariorum doctrinam defendebant i Britanni & Bremenses easdem sequebantur hypotheses, quas hodie reformati Poloniae, Brande burgenses, Hassiaci, Bre- menses& Professores Salmurienses & multi alii in eodem Regno& alibi de gratia universali defendunt. Id est,qui statuunt Christum mortuum non tantum pro omnibus generibus singulorum sed etiam pro singulis generum , id est, pro omnibus in universum hominimbus. Reliqui & maxima longe synodi pars,qui constabat ex Batavis,
tali temperie sua constituunt decreta , ut nemo supralapsariorum, Britannorum aut Bremensium aliqua in re laesus fuisse videretur. Convocato per dictos Ordines Concilio Dordrechium, cum unusquisque motarum quaestionum decisionem ab co exspecialidam crederet, suam Anatomen pr locommittit, &mustaceum inhael aureola quaerit Molinaeus: quod frustra reliqui Pastores Carentonienses impedire conati fuerunt, ut testatur in suo jam supra citato Irenico Blondellus. Divulgatam Anatomen oppugnat Guillelmus
Tvvissus Anglus pro supralapsariis; qui Molinto Arminianismum exprobrat: pro Remonstrantibus Ioannes Corvinus Pastor Ledensis, libello cui titulus, mala encheire sis Molinti, sed neutri scripto
respondet. Interim Patres Dordracenses quosdam Remonstrantes ad synodum accersunt, eosque seorsim tanquam reos, sedere jubent.
Reliqua vide in actis ejusdem synodi. S. Basilius epis . I. notat Dionysium Alexandrinum, de quo egimus anno 266, in resutatione deliriorum Sabellii similem suisse
inexperiis hortulanis, qui cum conantur plantam aliquam curvam nimia vi in rectam reducere formam , verum illud medium non in
Hoc eodem tempore apud Gallos consilio Mornei vocatur ad professionem Theologicam in Academia Salmuriensi, quam Pictonicae Ecclesiae Guillelmo Riveto destinarant, Ioanim tamero, q'icum Britannis & Bremensibus universalem defendebat gratiam, quando
647쪽
DE GRATIA ET LIBERO AREI TR io. si
quando Dord rechti in synodo Patres eandem suis Canonibus rejiciunt & ad perpaucos coarctant& constringunt. An . t 62o. Alesana synodus Nationalis canones synodi Dordracent juramento, & Cameroni professionemTheologicam sua auctoritate confirmat & stabilit,idque perMolinaeum synodi praesidem. Fredericus Spanhemiustum Professor Gene vae, postea Leydae, scripta aliquot hujus Cameronis ibidem imprimenda curat & corrigiti paulo post scribit Paulus Testardus Pastor Blesensis de natura & gratia,& Moses Admiraldus Prosestser Salmuriensis,& antea discipulus Cameronis, tractatum de Pedestinatione,quibus acriter respondet Molinsus.sed anno Ic3T, in synodo Provinciali Carentonii illa quaestio aliquo modo componitur,& in mandatis datur Blondello & Dallaeo & aliis transferendi ibi acta , ad Concilium Nationale Alensonii, in quo sententia Tectardi & Admiraldi de gratia universali approbatur. hujus synodi acta suis litteris etiam laudarunt Professores Genevenses &Andreas Rivetus cum Prosetaribus Lugdunensibus. Fredericus Spanhemius vocatus ad Professionem Theologicam Lugdunum Batavorum, publicis thesibus ibidem oppugnat hypotheses deputatorum Britannorum & Bremensum ad Synodum Dordrechtensem An. I 618, quarum jam siepe meminimus. Has theses ad Gallos mittit Cl. Salmasius, vir magni quidem nominis, . sed cui nemo placebat priterquam Salmasius, qui nec Spanhemio, nec Admiraldo satis aequus erat, ut loquitur in suis actis Blondellus , cum literis, quibus etiam placidissimos ad responsionem extimulare, imo irritare potuisset. Certatum utrimque est aliquamdiu, anno 1 sqq. Spanhemius pugnae socios habuit Guillelmum & Andream Rivetos, di hic approbationem seu laudes omnium Academiarum Belgicarum; quod facere ipsius assinis, is est Molinaeus, sibi soli fidens, non consueverat; quamvis utriusque scopus fuerit, cedere nulli. Eodem etiam tempore edebat .Sedanum diversos lia bellos contra Cameronem & Admirat dum , nimirum; CEclaires ement des controverses Salmuriennes, & apolagiam pro miserico
Aa ct sapientia Dei. Sed cum jam hos decumanorum fluctuum
turbidos motus composuisse visus esset Princeps Tarentinus ,
an. 1 3 s. in lucem prodiit, quamlum vis dissicili partu, J F f ff 1 annis
648쪽
SENTENTIAE RECENTIORUM annis Dallaei prolixa apologia pro Alentanensi & Carentonen si synodis, qua gratia Dei universalis, quam Fredericus Span-hemius suis exercitationibus oppugnaverat, infinitis rationibus,& Theologorum veterum Iro, & recentiorum 63. testimoniis defenditur. Hujus Apologiae nuper in Belgio editae adversus Ecclesiaruim& Scholarum Belgicae foederatae constantem sententiam parti primae opposita est an . Q 36. amica & Theologica im- est Samuelis Mare sit Professoris Groeningant: in qua editor quam prudentissime hisce verbis suam sinit ad lectorem prifationem rara vero, benerote lector, precare pro pace Hierosolimorum , ne Ierior iste dissensus unquam erumpat in schisma, aut voluntatum oe assectuum inter fratres harmoniam turbet hac qualiscunque in rebus abstrusioribus conceptuum varietas; in qua ridere est, nos ex parte duntaxat cognoscere, O ex parte prophetare. Eicsane, si uspiam, mutua tolerantia opus est, ex meditatione Opraxi ejus, quod dicit gentium Apostolus, gratia praco, Phisis. Quotquot adulti sumus, hoc sentiamus; quod si quid aliter sentitis, hoc quoque Deus vobis revelabit. Attamen in eo, ad quod usque pervenimus, eadem incedamus regula, & idem sapia
A n. C. I 6s i. respondit Maresio Ioan .Dallaeus per Vindicias Apologiae suae pro duabus Galliae synodis Nationalibus, adversus Epicritam, gratiam universalem oppugnantem, quibus necdum qui quam, quod sciam, quid opposuit Vide Blondellum in pacisco suo tractatu Gallica lingua imprenso anno i sis. Amstelodami apud Ioan . Blaeu, cui titulus est , Actes authentiques des Eglises reformees: in quo multas adfert rationes, multa producit argumenta & Acta authentica pro pace inter Protestantes concilianda. Exemplum trium Ecclesiarum Polonarum in synodo Sendona triensi feliciter unitarum profert & laudat.& simul, cum plurimi reformati Protestantibus Germanis pacem obtule,rint, & ad sanctam coenam, matrimonium &c. eos admiserint, mi ratur quare illa recusetur Remonstrantibus in foederato Belgio,quos
ab Ecclesiis publicis non nisi in minimis hypothesibus discrepare affirmat. Ubi ridet quosdam mundi Deucaliones, ut loquitur in praefatione, qui se solos a diluvio errorum praeservatosat, qui quosvis
649쪽
t DR GRATIA ET LIBERO ARBITRIO. soqquosvis ad se venientes arcent & abigunt verbis hisce ferocioribus: Discedite a me, quia purus sum: negligentes verba Christi: Distina
me quia mitis sum. Concludo haecTheologorum hodiernorum praelia, irenica parat- .nes Eeeles e Edinburgenae in Scotia, quorundam judicio,omnium retarmatarum Ecclesiarum purissimae, ad Ecclesias Lutheranas. Cum pace ct concordia ecclesia nihil prius , nihil antiquius habendum,
qa.d in ea salus eius atque incolumitas remetur,summa ope probos ct cordasas omnes niti decet,ut eam ulla ex parte labefactatam restaurent restam rataiyque modis omnibus furtam iectam conferrent. In qued Pthementius
omnes ingenii nerri intendendi, qu d pace ct concordia sacra pagina nih limpensius urgeat, primara antiquitat studiosius nihil a seruit, hostis humani generis pessundare nihil obnixius certavit: cujus amissione nihil calamitosa gregi Christi accidere posse tragici erratus comprobarunt. Atque ut a verbi Dei oraculis exordium arcesiam. Annon uno templo, uno mili altari, una lucerna, unitamn nobis sancirit, ct commendarit Deus I M--nec tan etiam in cantico illa Salomonis praclarisimo unitatis nomenclatura
ubique donatur ecclesia, atque una sponsa, una amasia, una soror, una columba indigitaturi stain ct Esaias, Ieremia , aliique sacrosancti propheta, truitur. Euritia Seiores populi O sacerdotum pro concione licet insectati, com- tera ted. munioni tamen ecclesiae nuncium nequaquam remiserunt. Et novissmis seculis, cum in cunis recens natui salutis aucto Pagiret, pacis cantu a C. Pu .chbro angelico caelum, terra ct omnia personuerunt,idemque munus publi- h. i. cum auspicatus, pacis Euangelium promulgavit : ct cum duodecim in apo- TU. .ad stolorum munus cooptasset, Petro (teste augustino respondindi partes a QM.M. Domino sunt tributa, at in uxo unitatem commendaret. nente mortis articulo, ὶum solum caelo commutaturus Christus, discipulis, Mn ut legatariis in ima , sed ut haredibusin prima cera testamento pacem demanda vit. Denique diruta intergerina macerie, sublatoque odio Iudaea-ram in Gentes O gentium in Iudaeos, cum ampliatis ecclesiae pomariis utitatem hanc ampliavit, ut eosdem habereranei, quos terrarum orbis. Otempora illa plus quam aurea, quibus credentium numerus Hierosolomis .
in mentem unam animamque sincretismo ct assectuum simphonia coaluisse pradicantur: Me Apostoli ipsi quicquam pace pensivi carius re habuerunt. tanta dia. Rursum dextra, qua dabatur, societatis spectabat: harsum ad pacem cre-
650쪽
isae ct vehementes exhortationes pertinent,septemque illa,quae ab Apas alas fit patu cap. q. ad Ephes percensentur unitatis vincula, quae totidem Aut incinii- Seo cordia D ct celeusmata ad pacem ct concordiam colendam. nempe qu)dum iis V M Dominus, unum corpis, unus spiritus, una spei, una siciles, unum Baptisema, unus Deus, qui in omnibus, ct super omnia, Oper omnia. Quis tam C , , T , , quem hac non emolliant: tam plumbeus, quem non asciant: mclesiastici tam odio acerbatus, quem non mitigent, ct ad pacis concordiaque stadium pacis nervi. inflectant 3 ad hoc etiam spectant corumgressui Ecclesiastici, qui ut pacis
saeramenia insituti. Huc etiam sacramenta pertinent, mis, T. . , i untonii tesseret pacisique di concordia symbola. Adde his, qu)d Deustater, nitas pacem pacis Deus nuncupetum, Filius princeps pacis , Spiritus sanctus pacis O
HMur. concordia nexu se nec non Euangelium pacis nuncium perhibetur , quod in eo in gratiam cum Deo reponi homo nunciatur, ut in ea indies magis ac
magis adolescat, donec emeritis vita stipendiis pacem caelestem assequatur. GC , h, is exscrii literii de pace ct concordia encomtu patrum testimonia mente e&ju- adscisco, qui quanta sedulitate pacem inire, augere, tueri sategerunt, i die .concor stantur quam plarima in pacu subsidium excogitata, qua in duo non incomasia. distribui possunt, strum tam ac corcordiam in animis di assectibus, alia
Mui . .des consensum in intellectu O judicio retinendum inflitura erant. Ad conia. concordiam cordiam conserrandam pertinebant adipa, pacis osculum, salutationes, heriqntur. compellationes fraternae, hospitalitatis ( ut cum Tertulliano loquar con-τ . . A -- Christi strum tesseraria, qua seipsos intern
p r. M;- sebant. Erant Agapacharitatis, O concordia convivia, qua in Ecclesiam his Di,ae inoluerunt,dam Apostoli in humanis aegerent. Nomen ipsum amorem nase 'o fert , quod in his epulis conriba Christiani, non tam corpus quam charita- chbaa Amaluerunt, di, ut cum Tertulliano loquar, non tam dapes corporis quam si odiiseis . disciplinam comabant. Osculum pacis apostolorum quoque seculo obtinui Iuda se extra omne dabium est: de quo Chrysostomus homilia de proditione Iudae: Terra st de antimis fuit fimbolum, quo se muta. accipiebant Christiam, in sacru,T- osten erent omni simultate deposita, mutua sese, ut fratres,
is,. benerolentia complem. Nec saeuiationes Christianae aliud, quam pacem Tenua da ct cdncordiam nae se ferebant. Nam ut Iudaei obrios venientes pace in impertiebant, Christiani cum pacis imprecatione mola cri clyhisto. amplaxuinosust amoris indicia conjungebaut. Adde his hospitalitat i, i lute T. . seram, quam comesserationem nori dixit Tertullianus, de vaescript. H-yers