장음표시 사용
331쪽
Anima mea liquefacta est, ut dilectus lo
cutus est. Cantis T. TE s mel ut cur m tantum mea vita via
Quot juga, quo γἰvae, quot loca visa mihi l Ityemel audirem tantum, mea vita, loquentem, Abi quot inaccessis rura petita lius Zerii montes, metuendique culmina rupes, Sax que sylvivagis vix adeunda feris. Nec tamen, ecce, lai data fuit ulla etiden λ, Vixque vel asioquii Jes fuit uda tui. O quoties dixit qua te, mea vita latebrae,
Qua cava, qua terrae, quae nigra lustra tegant ZSed neque lustra meum, neque russolata dolorem, Resondit lacrymissylva nec ulia meis. Tors Jemel ignotos, me duxerat error in agros, Solus liba ante oculos campus, S error erant, Aetior hic oculis Gelos, clamoribus agros; Sed neque tox Coelis, nec data vox ab agriae.
Inde deerranti et aliis se mon rat opaca, Vociferor, nudus it mihi valie fomis :Ecce cava densum, procul haud a vasse, viretum Adiacet, aestivo textilis umbra gregi: His erit, hic orsan, dixi, mea vita, latebit; Heu dolor J ti: vidi, nussa latebra fuit. Ergo amens tandem lacrymdusque ad littora
334쪽
LIBER TERTIus. 2s 3 Scando Pharon, totoque oculis circumfero ponto, Et quanta possum littora loce voco. Littora, littora, vos cautes, vosque aequoris unde, . An latet aequoreis lux mea messa vadis ZVix prior attigerat resonantia littora clamor, Cum cito littoribus vox geminata redit.
Ambigo, num scopulis fasiax re fonderit Echo, Et nimium prona luserit aure idem: Tristibus ergo iterum cava littora pulsio querelis ;Littoribtis die iterum vox repetita redit. Vox redit, S vox nota redit, Tua vox, mea vita,
Et mihi to e Tud, reddita sita suit. Ibam semianimis, subito ad tua verba revixi, Nepenitus morerer, voxsato una fuit. Scilicet ora loquens, quoties coelesia solvis, Magnum aliquid verbis, fulminis insar inest. Ignivoma non quale nucis, te studine clausum abas Syrte fraudibus, Euna, Deae, valesed in comites, Emmautia rura petentes
assi liniis Dux reditive plago,
Frigida cum subitis arserant pectora flammis Pectora colloqtiio, lux mea, tacta tuo. Hinc mihi succeos calait quoque samma me dudu. Ictaque coelesti motis ab igne Dai: Et licet Oceano, gelidis licet undique saxis, Undique caeruleis obsta cingar aquis; Iatus agunt sarema, fle loquor ab ignibns intus, Liquitur tit lento linea teda foco. O utinam, mea et ita, animam liquamur in unam,
inaque vita duos jungat Amorque duos r
335쪽
Anima mea liquefacta es, ut disectus I
eutus es. Cani, S. 1 D est hoc quod sentio 3 quis est ignis ui calefacit cor meum i quae est lux quapirradiat eor meum Z 6 ignis qui semper ardesti nunquam eXtingueris, accende me Z O lux quae semper luces, dc nunquam obfuscaris, illumina mel O utinam arderem ex te, ignis sanctes quam dulciter ardes, quam secrete luces, quam desideranter aduris. b Sicat cera fluit a facie ignis, sic anima sae- censa est: a facie ejus; Anima mea liquefacta es, ut dilectus locutus es, quam dulcis hora, quando anima huic igneo torrenti, liquefacta miscetur, quam subtilis est: in illo momento, quam extenuata, quam mobilis ξ Nihil tunc toris poris habet, nihil duritiae reliquum, nihil rigoris,tantummodo calens Sc liquens. Cognata sunts bi invicem liquidum S calidum; in his duobus contemplationis usus consistit. od liquidum est, calorem citius concipit, & conceptus calor vice versa, quod liquidum reperit, liquidius reddit. inod dico calidum Sc liquidum, hoc aliis nominibus , est succensum & sncerum. O mira vis verbi di ignita vehementeri inflammat cor, commutat renes, in nihilum inconspectu suo respectu Dei sui) animum redigit; a seipso liquescere Sc deficere facit; ut jam
336쪽
a Ausculta Sc recole, quid locutus Mariae Magdalenae, quid mulieri in adulterio deprehensae , quid Samaritanae , Chananaeae , Zachaeo, Petro, Centurioni r Ad tot pietatis sermones A clementiae, cujus non mollescat atafectus viscera liquescanti Ad tam vehementes flatus Austrinos, etiam de durissimo pectore, quantumlibet annosa poterat glacies distatui. Sentio me affluentis olei li quore perfundi Sc simili affectu liquescere, quoties misericordiae tuae opera & verba persecta recenseo. Ignitum eloquium tuum vehementer, es servus tuus dialexit illud. b Dum fenimJ CHRisTus se per spiritum suum animae desideranti infundit, omnem duis ritiam cordis mox di sibivit, Sc aliquando menistem in tantas lacr ymas liquefacit, ut vix capere possit hoc quod se capere intra se exultat, es intus miretur quid fuerit Sc quid factant subito seipsam videat. Quem liquorem dum sentit, perfectius apprehendere concupiscit, Sc aliquando dum hoc ipsum cogita hoc quod modo sentiebat, iam non sentit. c Quia nimirum mens dum occultae locutionis aspiratione tangitur, a statu suae fortitudinis infirmata, ipso quo absorbetur desiderio, li
d Sed res corporeae cum per calorem eXtrinis secus liquefiunt, in semetipsas resolvuntur
animaea Ibid.Dpr. b Gregor. in cap. s. Cant. c Greg.
337쪽
αrs S u s P I R I A. animae verb , cum per calorem intimum lique. fiunt, non in semetipsas resolvuntur, sed in resolventem. Resolvuntur a semetipss, sed non, in semetipsas ; resolvuntur igne Dei, ab amore sui in amorem sponsi coelestis. Hoc Paulus insinviam, qui adhaeret, inquit, Domino, unus spiratus est. Et suam animam hoc modo liquefactain indicans: inquit, ego, non jam ego, vivit
a Quid vero congruentius est: quam amori tribuere hanc liquefactionem , qua id, quod
alioquin durum est, redditur fluens; cum exploratum sit, eos esse praecipuos amoris ei ialius, ut amantem impellat ad amatum, e fanisdemque cum illo uniat, quae certe unio tune
fit pulchrius, cum amor ipse fit mutuus, atque adeo & ambos amantes ad alterutrum fluidos faciens. Nec ignoramus , dilectum piarum animarum JEsu Μ CHRisrum dixisse , in Psalmo xi. Factum es cor meum tanquam cena
liquesecens , unde si liquefacta anima fuat ad JEsum , qui es liquefactus ut cera , fluit ad ipsam animam , quid exinde consequitur nisi perfecta unio; se Anima mea liquefacta est, ut dilectus locutus est, o mira infestimabilis virtus amoris i Deum inclinat ad terram, mentem elevat
ad patriam & Deum ti animam vel hominem simul conglutinat ad gloriam ; Deum faeit hominem dc hominem facit Deum ; temporalem
338쪽
L 1 n E R TERTIus. 277ralam facit aeternum , immortalem occidit, mortalem facit immortalem, Sc imum excelsum constituit , inimicum facit amicum, servuim facit filium, Scabominabile facit gloriosum, frigida facit ignea, obscura facit clara, dura facit liquida. Nam anima mea liquefacta est. O verbum admirabilet o verbum nimium delectabilet Ego vilissimus ti nequissimus scrvus tuus Domine Deus meus, qui etiam non sum dignus aliqua creatura tua vocari , necesse, quomodo sum tibi tanto vinculo charitatis colligatus, ut ad verbum tuum, prae amoro,
fuerim liquefactus i O ardor amoris qui intima mentis in Deum infundis i Nam adamaniatina erat anima mea ; & ejus intima nimium solidata. Nunc amore liquescit, nunc extra
se exit, Si in Deum tota se diffundit, propriam locum relinquit, & in Deum currit, absorbetur a Deo & obliviscitur sui. O amori quid tibi tribuam , qui me fecisti divinum Z ego,
jam non ego, et Dat autem in me CHRISTu 3. In enarrabilis est virtus tua, o amor, qui luttim
in Deum transiguras i Quid ergo te potentius, quid dulcius, quid jucundius, quid Sc nobilius, obsecro ξ O desiderabilis amor , qui summis deliciis reples egentest sed si liquefacta es, ad
verbum ritis, o anima mea, quomodo sustinea amplexus ejus Z Quomodo non es assumpta ad oscula ejus Z si liquefacta es ad affatum ejus, quomodo non es absorpta, ciam intras per vulnera ec per venas, ad cor ejus ξ sed o mira
dulcedo, di mira jucunditas, ut quod non me
339쪽
S u s O R I R. remur nominare, possimus masticaret Non me. reor esse ancilla, & facta sum in deliciis caris sima. Quis suffcit tanti amoris, etiam scintillam minimam intuerit Non ergo mirum, si ad verbum tuum, liquesicis cor meum : imo de caetero, totus accendar, bc totaliter liquesam, ut in te totaliter sim effusus. Nihil praeter te videam, nec in aliud, cogitata, dicta vel facta transeant ullo modo. Imo mirum videtur, quomodo non simus sic intenti ad te, ut ignoremus omnia praeter te. Si enim habemus te, quid amplius volumus Z In te ergo, duleissime Domine JEsu, quiescat mens nostra, diate nec ad modicum separetur l
di id coelo , mea lux, terrave, marsve roquiram ZNec coelum, fine te, terra, nec unda placet. Non equidem ignoro, qua, quantaque gaudia Coelum, Terraque quas fundat , undaque condat opes. Sed fine te, mea lux, malasunt, quacunque vel aether, Vel tesius gremio, et et tegit unda salo. O coelum i d tel7as id caruia marmora pontilo tria deliciis regna Dperba suis lDelicias cumalas vestras licet aggerat unus,