장음표시 사용
21쪽
rum opinio , qui nullam in his veram signorum aut decretorum successionem admittunt, sed Deum omnia simul & si mel unico decreto, etiam virtualiter indivisibili decernere docent. Illud apud omnes in comperto est, in Deo reperiri
seriam voluntatem antecedentem omnes
homines, etiam post lapsum Adami, is vos faciendi, nec absque Mavi in fide errore cum Luthero, Calvino aut jam senio negari potest, Christum pro omni-hus hominibus, etiam infidelibus ac reis Irobatis fuisse mortuum, quam benev am Dei voluntarem etiam ad parvulos sine baptismo decedentes communior D ctorum pars extendit, quum secunduri D. Augustinum etiam ad parvulos utpote homines, licet paucorum dierum, pertineat illud Apostoli r Deus omnes homines vult salvos Aeri, & cirisus mortuus es pro omnibus. Interim negari haut potest, multos eorum priusquam ad baptismi gratiam perveniant, absque culpa saltem sua excidere coelesti heatitudine, Deo cursum relinquente caussas, quas Vocant, secundis inscrutabili iudicio suo. Gravioris momenti quaestiones se se produnt de P desinatione ac Reprobatione, Cauta manu tractandae. Praedesinatio sim lcundum mentem Bellarmini est provi
22쪽
dentia Dei, qua homines ex massa perinditionis misericorditer electi per media infallibilia ad vitam diriguntur aeternam t probatio autem secundum Magistrum sententiarum praescientia est iniquitatis quorundam hominum, eorundemque damnationis praeparatio. Illam respectu sabvandorum, hanc respectu damnandorum in Deo dari ex Scriptura, Ρatribus &xatione satis colligitur. Pessime utraminque descripserunt Pradesinatiani, qui propterea haeretici audiunt, nempe Deum aliquos ita ordinare ad vitam aeternam, ut ad bene operandum, alios ita excludere, ut ad malum faciendum necessit tem inserat. Quae ipse est Calvini de Novatorum pestilens doctrina. Hic enim in tertio Institutionum libro docet, ante omnem meriti & demeriti praevisionem alios in spem vitae adoptari, alios adj dicari aeternae morti, & caussam damna. tionis reproborum non ipsorum culpam sive originalem sive propriam esse, sed solam Dei voluntatem absolutam, qua creare illos statuit in eum finem, ut damnentur ., quod decretum horribile est, ut adpellat ipse Calvinus. Gravis tamen contentio rursus inter Theologos, an praedestinatio & reprobatio formalis pro priori signo naturae, ut loquuntur, visionem
23쪽
meritorum vel demeritorum absolute suturorum requirante Praedestinationem fodi malem fieri ante merita absolute praevisa prioritate quadam rationis multi gravesque auctores defendunt: reprobationem vero positivam formalem post demerita absolute praevisa. Ad adultos quod adtinet, praedestanationem eorum secvn. dum consuetum divinae providentiae ordinem a Deo certis alligari mediis docent, nec ullum absque eo, quod Deus singulari quodam beneficio lid revelet, certum esse posse de praedestinatione sua cum Conc, lio Tridentino firmissime tenent. Ut autem singularis dei favor erga electos ritu explicetur, decreta quae non a scientia media pendent, non satis apta iudicant bene multi.
S. II. Tractatus de M. Trinitate.
LXXIII. inis probe in utramque partem diicu λ sis trepido quasi pede procedunt Theologi ad Trinitatis mysterium mplanan. dum , probe conscii, quanta hoc in sata Crario arcana, quanta mysteria humanum, immo Λngelicum intellectum excedentia τοῖς.
24쪽
reperire sit; idcirco timentes, ne dum scrutantur majestatem , opprimantur ab ea h). ' Hoc in negotio Theologis ceristum est , mysterium Trinitatis sola n, tutati ratione duce ac magistra demonstrari haud posse, contra quam Raymundus Lullus sensit, qui circa annum Ia9 . in insula Maiorca scholam erexit, docuitque omnes fidei Catholicae articulos per rationes necessarias & evidentes probari. Nihilominus mysterium hoc non est contra, sed supra rationem naturalem, ita ut intellectus humanus suis duntaxat alis S viribus ad ejus cognitionem evehi n
queat , dicente Christo i r Nemo novit filium, nisi Pater, neque Patrem quis novit os Alius, cui voluerit Vius reis velare. Certe illius notitiam viciniorem non solum gentiles philosophi non sunt adsecuti, sed nec Judaeorum Jurisperiti rsolis Patriarchis, Prophetis, & Viris quihusdam sianctitate consipicuis in veteri Testamento apertam hujus mysterii revel tionem concessam fuisse legimus t in No-VO autem clare revelatum fuit a Christo omnis veritatis Magistro, dum Apostolos conferre iussit baptismum in nomine
Atris, Filii, in Spiritus Sancti λ)t
25쪽
Quamvis autem mysterium hoc sit arti culus, & fundamentum Christianae fidei, Cuius aperta cognitio atque professio post
Evangelium promulgatum ad salutem coninsequendam neeessaria est, non tamen d fuerunt magno numero haeretici, qui eam impugnarunt. Quidam tres distinNas re Ilter Personas negarunt, uti Simon M gus, Valentinus, Montanistae, Praxeas,
Sabellius et alii plures admittendo perso naS plures quoque Deos admisisse visi sunt, ut Apelles, Apollinaris, Cononitae r aliqui Verbo divino ac Christo divinit tem eripere conati sunt, ut Cerinthus, Ebion, Carpocrates, Τheodotus, Paul Ius Samosatenus, Arius, Photinus, Michael Servetus , Valentinus Gentilis, S cinianir quidam denique eadem divinitate Spiritum Sanctum exuere tentarunt, ut Sadducati, Valentinus, Macedonius, S ciniani.
Porro quinque maximi momenti, &profundissimae indasinis dogmata in hoo acratissimo mysterio, quantum humani intellectus imbecillitas permittit, expla nanda sibi sumunt Theologi, qualia nimirum e S. Scriptura, e Patribus, atqu: Conciliis, communique Ecclesiae consem su
26쪽
la eruta fuerunt longo studio, & multiplici eum haereticis certamine. Quippe
statuunt intra Trinitatis ambitum quimrue contineri r Primo unam naturam inisivisam, communem tribus personis. Nam secundum D. Athanasii Symbolum ab universa Ecclesia receptum unitas in Trinitate, Trinitas in unitus vendiranda es. Secundo duas Processiones rintelligunt autem Theologi per vocem hanc Processio universim productionem, emanationem, seu originem unius ab alio. hac ratione Divinus Filius & Spiritus Sanctus procedunt a Patre, dicente apud
Evangelistam ci ipso Del Filior Ego ex Deo proe 7, 9 veni. & de Spiritu S. Spiritus, qui a Patre procedit cm . P
ter autem a nullo procedit; quare num
Cupatur in Scripturis Deus a se, & a Scriptoribus Ecclesiasticis principium sine principio, origo, sons totius divinitatis, quia nimirum ab ipso Filius de Spiritus S. Procedunt tanquam a principio & origine r ipse vero nullum agnoscit princ pium , nullam originem. Porro divini Filii processio per intellectum fit, unde Verbum & Sapientiar processio Spiritus S. per Voluntatem, unde Charitas &Amordiciis D P. . 8. - mou. s.
27쪽
dicitur. Disscrimen vero inter seminam hanc processionem est, quod filisi processio vocetur generatio, non item Spiritus Sancti processio : dein quod filius a solo patre, Spiritus S. autem a Patre filioque procedat, quam ob caussam Ecclesia in symbolo Constantinopolitano hac voces Filio'ue provide adjecit ob grassantem in Oriente contra processionem. Spiritus Sancti a filio errorem. Tertio, tres Personas in una eademque divina substantia realiter distinctas. Quod plures sint, patet ex S. Scriptura, ubi dicitur: Facam mus hominem ad imaginem γ βmilitudinem uo seram n . Ιiem r Venite descem damus γ' confundamus linguam eorum so . His e Scriptura locis Tertullianus Pr Xeam confutans p) Interrogo inquit, quomodo unicur ω singularis pluraliter loquitur Τ . . . fallit aut ludit, ut cum unus solus cir Ilagularis esset, num rose loqueretur. Quot autem sint personae, declarat Evangeliita q) : Tres sunt, qui testimonium dant in coelo , Ater, Verbum, Spiritus S., ετ hi tres unum sunt. Quod vero tres personae istae reipsa inter se distinctae sint, e geminis Scripturae locis non quidem nude sumtiss n Genec. r. o Gmes IT. ω - 12.
28쪽
tis , sed ut explicatis ab Ecclesia, & ita semper intellectis probatur. Nam r
Christus ut Deus aeterna generatione a Patre exivit r Dominus dixit ad me, Filius meus es tu: ego hodie genui te. Sp, Titus S. autem non tantum a Patre filioque distinctus, sed etiam alius & ab utroque missus diciturr Ego rogabo Patrem meum, ait Christus ipse s), alium Taraeletum dabit vobis, Spiritum in Liatis, qui a Patre procedit. Quarto, quatuor Relationes, seu Ordinationes unius ad alterum. Tales sunt I. Paternitas in Patre respectu filii r a. Spiratio activa in Patre & Filio resipectu Spiritus Sancti.
3. Filiatio in Filio, & 4. Spiratio pas- 'a in Spiritu Sancto respectu Patris &filii. Per primam & tertiam ordinantur& reseruntur ad se invicem Pater & FLlius, per secundam & quartam Spiritus S. ad Patrem & Filium. Quinto, quimque Notiones seu notas, quibus una persona discernitur ab altera, nempe I. in Ofeibilitas seu improducibilitas. a. δε- ternitas , quae duae notiones conveniunt soli Patri. Filiatio, quae competit soli Filio. 4. Spiratio activa, quae convenit Patri ac Filio tanquam uni Spiratori,
29쪽
seu principio. s. Spiratio passiva, quae
soli tertiae Persenae, Spiritui Sancto tri-huitur. Haec omnia magna subtilitate, multisque quaestionibus diligentissime examinant, atque ad mentem S. Scripturae, Patrum antiquorum & Conciliorum dogmata huc pertinentia tradunt Τheologi, tum ut veterum haereticorum errores consulent, tum ut novas haereses itemtidem pullulantes. in radice suffocent, tum ut eadem doctrina, eadem loquela,nademque placita, quae in nascente Ε elesia recepta ac confirmata fuerunt, in ea usque ad finem seculorum illibata perseVerent, quae doctrinae integritas & pedi severantia una est e notis & character, hus verae Ecclesiae.
S. III. Tractatus de Angelis. LXXV.
o ost Deum de Angelis tanquam Dei m, nistris tractant Theologi. Probabilius est, hos primo statim die una cum coelo Empyreo Regia supremi Numinis, coelestium spirituum patria, & Electorum s de haereditaria conditos suisse, suffrasante SS. Patrum, Conciliorum, & Fidelium
30쪽
sensur non enim decuisse videtur majestatem divinam , ut prius vilissimis hominibus tam augustam domum, qualis est mundus, strueret se suisque mjnistris Angelis velut sine tecto relictis. Inter Angelos autem quorum innumerabilis multitudo primam divisonem statuunt inter honos S malos, scilicet eos, qui Deo fideles perstiterunt, aeternaque cum ipsis heatitudine fruuntur, & illos, qui rebelles facti ad tartara praecipites abiere. Tum vero ipsos honos di coelestes Genlos incertos ordines distribuunt, nimirum in tres Hierarchias & novem Chorosa in prima seu suprema hierarchia Seraphim, Cherubim, & Thronos collocant. In secunda Dominationes, Virtutes, & Potestates. In tertia Principatus, Archangelos & Ange
los. Hos ordines Angelorum cum caeteris
Patribus agnoscit Antiquissimus illorum S. Dionysius Areopagita t asserens, se illos accepisse a Praeceptore suo D. Paul Io, vel certe Hierotheo. Huic divisioni
undamentum praebuit tum excellentior ipsorum inter se Angelorum natura, tum diversa gratiae ministeria a Deo ipsis adtributa. Existere autem Angelos fide certum est contra Sadducaeos. Nam si sacram Scripturam consulamus, inveniemuSΑns cn LM. de caec bierarch.