장음표시 사용
201쪽
Tem exaratis, & S. Augustinus, qui in Concione ad Catechumenos contra Iudaeos , Paganos & Arianos mirum in mo-mdum exagitat Arium ipsum, contendemtem Filium Patre minorem esse ex illis
Christi verbis r 'ter major me es y . Locus Augustini memoratu dignissimus est. alloquens Arium ita inquiti Ipse dixit , Pater major me est: quia non intelligis, ideo tibi male fovat, quod bene di xit. Vide quando hoc dixit: in fusi ptione humana natura positus hoc dixit; tunc dixit: 'ter major me es , quando dixit : trissis es anima mea usque a mortem : tunc dixit, Pater major me ess, quando sievit, quando lassetur es, quando e rivit, quando sit ivit . . . infuseptio. ne hominis minor es non solum patre a sed Angelis ; aqualis in forma Dei, minor in forma fervi ; inquatis cum P
ere , creaus Angelos s inquatis cum Patre homines faciens s aqualis e m Patre n vum constituens mundum e minor Patre perditum reparans mundum; aqualis cum Putre vitam laetieus aternam, minor Patre mortem fuscipiens nouram. Haec omnia si paucis complecti velimus, aliud non indicant, quam Christum aequalem esse cum Patre ut Deum, minorem P U Gac. ad C techum.
202쪽
tre ut hominem. Profecto hoc ipsum est testimonium omni exceptione maius, duod ipse Dei Filius praebuit de se quidem ut Deo, dum dixit: Ego 'teruntini sumus Z). de se autem ut homine, .
dum ait: Pater major me es ca . S. II.
Controversia eum Pelagianis, b Semia
CVII. Delagius e maiori Britannia oriundus quem S. Prosper Britannra coimbrum vocat professione MonaChus erais . . non eorum e numero, qui '' ς nobiis aut eremo, sed qui religiolam in suis aedibus vitam agebant. Suum, ut Lindanus loquitur, diu coxit sub Monmebali pallio venenum. Hus indolem Iersipellem vivis sane coloribus depingit Joannes Garnerius S. J. b ,, Haec, se Pelagio erant artes haeresin dillemiis nanti. Nihil de suis mysteriis aperte ,, Vulgo credere, sed fidis tantum auribus. Si quid dogmatum emanasset in ,, publicum, negare palam, quod in cu- α δρήη.xo. man. 14. N in cammeniariri .
203쪽
,, hiculis doceret. Si aperte proponendus error, alienam induere personam, , , si suo nomine loqui cogeretur, dubi- tantis more, timideque afferre, de ,, quo simularet, se velle doceri. Si ex ,, libri, argueretur cuiusdam assertionis, o libros causari vel non esse suos, vel D prius subreptos, quam emendarentur. ,, . SI ex consessiS urgeri contingeret, sien ,, tentias interpretari verbis perplexis, is & in speciein Catholicis. Si necess1- , , tas ret Ecclesiae nonnulla damnantio Consentire, d4mnare omnia libenter, , , scis ut aiebat, Ecclesiae sensu, id est, eo quem postea fingeret ad arbitrium. Si aliquando fidem exponere deberet,
y copio te prosequi plurima, Me quibusa, non interrogaretur r de re vel nihil , vel ambiguum quiddam loqui. Imitari serpentes, qui ut ait Orosius c), cum ,, tuendi solius capitis causa reliquum ,, concisioni atque iniuriae corpus oppin
,, nunt, nihil damni arbitrantur, ea tam ,, eum sui parte a periculo libera, quae ,, multimodas Venetinasque in , se obibo, net linguas, etiamsi membris omnibus M ampiaetentur. ,, Eadem de indole Pela-gli mens erat D. Hieronymo & S. Pro
204쪽
Historica seu Controversae Ue. 637
bit haresin esse, qua publice loqui eriam feret, quod fiereto tradere non timeret Posterior autem ce) ait; ore malam extinguens sobolem, quam
protulit ore. Ingenium itaque Pelagil non minus fraudum quam errorum ferax erat, qui sane multiplices fuere a Primo enim docuit, ad obtinendam salutem naturam hominia sibi soli sufficere absque omni gratia. Quum vero hoc dogma offenderet amres omnium Catholicorum, qui propte rea Pelagium accusarunt in Concilio Dios litano, citatus ac doctrinae postulatus ut meritas poenas atque censurax
declinaret, publice in eo professus & necessitatem gratiae; atque ita ab lutus:& libet dimissus fuit velut negotio per acto. At discusso periculo bravi ad gmnium rediit. Nam domesticos intra parietes quatuor libros de libero arbitrio elucu-hravit, in quibus secundum errorim dineuit, quod gratia non sit aliquid ab ipso libero arbitrio hominis distinctum, &hanc solam gratiam esse necessariam, nempe liberum arbitrium, quo solo he.
nigne collato in plena dein bominis poetes',
205쪽
testate collocata sit eius salus, quin uil alia gratia requiratur. Quum vero ru sus ob sequiorem hanc doctrinam a P tribus graviter Corriperetur, tandem adstmisit gratiam aliquam a libero arbitrio distinctam, huicque supetradditam. V rum mox in tertium errorem prolapsus
est, dum hanc gratiam nihil aliud esse docuit, quam doctrinam, legem Evangelicam, exemplum Christi i legem
esse lucernam lucentem foris ad ineundam viam mandatorum dei, doctrinam autem seu institutiones Evangelicas deinpellere tenebras ignorantiae nostrae. Sed quum ne sic quidem acquiescerent C tholici, cum Augustino caeterisque Paα tribus asserentest Evangelium, legem,& exemplum Christi non lassicere ad salutem hominis, si abesset gratia , qua ista cognoscere, atque amplecti posset,
ulterius progressus fraudum artifex admisit denique etiam revelationem, S peocatorum remissionemr praeter haec autem
nihil, quod rationem gr tiae haberet. Atque hic proin quartus error erat Pinlagii, mox reiectus a Concilio Milevit no f in quo damnabantur dicentes, quod gratia Dei praci se valeat ad remi sonem seccatorum commisserum, non am
206쪽
Historica seu Controversae Ne. 639
tem valeat in adliutorium aliquod, ne committantur. Videns itaque On inescirca gratiae explicationem vias sibi esse praeclusas, tandem in eam, quam Patres adstruebant, consensit, non tamen abs-
ue novo, id est, quinto errore, dum iam non esse simpliciter ad salutem hominis & actus salutares necessariam asseruit, sed duntaxat ad melius esse, seu ad honum facilius operandum. Paullo post quinto etiam sextum errorem superinaddidit, omnium gravissimum, docens gratiam in quocunque demum consisteret, homini intuitu meritorum suorum Comferri, eamque ab his pendere, ita ut
bomo gratiam sibi suis quasi sumtibus
procuret. Atque haeo vera effigies est perversae de gratia doctrinae, quam Pelagius sparsit, nec non errorum illius series. Non solum autem in gratiae n solio , sed in aliis quoque Catholicis do. gmatibus graviter hallucinatus est Pela. gius cum suis, quemadmodum patet ex
Augustino g r is Tria sunt, inquit S.
D Doctor, quae maxime adversus eos
,, cnimirum Pelagianos Catholica deis fendit Ecclesia, quorum unum est, is gratiam Dei non secundum merita is nostra dari, quoniam Dei dona sunt,
207쪽
is & Dei gratia etiam conseruntur me D rita universa iustorum. Alterum est, , , in quantacunque iustitia sine qualibus-M Cunque peccatis in hoc corruptibilis, Corpore neminem vivere. Tertium D est, obnoxium nasci hominem peccari
,, to primi hominis, & vinculo damn tionis obstrictum, nisi reatus, qui geris, neratione contrahitur, regenerationes, solvatur ,, . Ex quibus palam fit, docuisse Pelagium cum asseclis suis non solum, gratiam Dei haud esse necessariam ad salutem, eamque bomisi non gratis, sed ob merita sua conseret, va Tum etiam Adamum a Deo creatum sibi soli nocuisse per peccatum et posteris ver non propagatione peccati, seo malo dumtaxat exemplo; ac proinde infantes sine haptismo decedentes non privari aeterna Vita τ porro, tantas esse liberi arbitrii vires, ut homo iis solis instructus possie omnia dei praecepta implere, iustus per tmanere, ac sine gratiae auxilio salutem consequi. Paucis alio in loco verbis rem.totam complexus est idem Augustinus, dicens sententiam Pelagii fuisse: naturam hominum neque in parvulis egere medico,
quia fano es ; neque in adultis gratia
olutorio, quia Abi sufficiens es ad Ialm
208쪽
Historiis seu Controversae taee. 6 t
dogmatum habuit Pelagius in paucis strenuos, scilicet praeter Anianum, quem Origenes Alagii Armigerum vocat , CCzlestium Iulianum. Prior incertae gentis ac patriae, primum Causidicus, deiii Monachus & Pelagii discipulus, sed Magistro audacior non clam, sed palam &aperte haeresin docuit, & dum Pelagius per Asiam, iste per Ahicam venenum sparsit. Allex Julianus de prosapia Atini, liorum Capuanus, vel ut alii scribunt, Eclanensis Episcopus , teste Gennadio vir fuit ingenio & eruditione magnus, sed Pulagianae doctrinae veneno ita plenuS, ut contra Augustinum & Catholicam fidem pro tuendis Pelagii placitis varios in lucem dederit libros, quibus velut alter David adversus Goliatb iuaciem egressus es, ut pugnas omnium ut riusqκe contentio dirimeret. Haec quam
superbe jactabat Julianus, tam modeste Augustinus Absit, respondebat, ut mihi spud Catholicos arrogem, quod tibi opud
Pelagianos arrogare non pudet. Unus sum e multis, Pi profanas vesras novi eates, ut pusumus, refutamus. Verum duos pariter oppugnatores acerrimos Pe lagiana haeresis nacta est, Hieronymum,& hunc ipsiam Augustinum, qui doctissimis voluminibus conscriptis, susceptisque
209쪽
certaminibus ejus vestigia ubique preme-hant simul & opprimebant. Ut de Augustino duntaxat loquar, qui eodem die natus in Africa fuit, quo Pelagius in Britannia scripsit adversus Pelagianos primo tres libros de peccatorum meritis S remissione ad Marcellinum et secundo librum de spiritu & litera, longamque epistolam ad Hilarium t tertio post Concilium Diospolitanum librum de gestis Pelagii. Hoe vero per Papam condemnato librum unum edidit de natura &gratia, alterum de peccato originali, ac tertium de nuptiis S concupiscentia , quem quum libris quatuor refelleret Julianus in occidente alter Pelagius totidem illi libros opposuit D. Augustinus. Non minus in Conciliis male mulctata est haeresis isthaec, quorum viginti qua
tuor ante Ephesinum Oecumenicum contra errores Pelagii atque Coelestii celebrata fuisse asserit Granerius. Inter haec eminuerunt Carthaginense unum annoqi6. celebratum, eodemque Mileuitanum,
cuius utriusque Concilii gesta ad Inno centium I. Pontificem fuere delata prohataque, ita ut Augustinus ch exclama. re auditus fuerit et jam de hac causa duo
Concilia missis sint ad sedem Apinolicam,
inde h Serm. a. de vers. AZost.
210쪽
Historica seu Controversae Ne. 6 3
inde etiam rescripta venerunt: causa sinista es: utinam aliquando Aniatur error. Sed ut variatilis est in omnem partem haereticorum indoles, Pelagiani singularia duntaxat fuisse Concilia, nee aliunde satis libera questi, inauulto ad haec postrema usque tempora exemplo octodecim Episcoporum suffragiis ad Oecuminnicam Synodam provocarunt. At ita mores eorum contempsit Ecclesia. Ubique terrarum Ecclesiastica simul & Imruperatoria sententia perculsi, ab urbe ac communione fidelium extorres facti sunt; quamvis nec eorum damnationi desuetae Concilium quoque Oecumenicum, sciis cet Ephesinum, celebratum an . q3I. Comtra Nestorium , in quo ejusdem Amico rum Pelagit ac Coelestii errores simul fulmine vaticano percussi fuerunt.
Ex hae haeresi pelagiana velut ex ovo male fausto alius non impare partu pullus prodiit , nimirum haeresis Semi . Pelagiana, exorta Massiliae, atque aliis in Gallia Narbonensi locis vicinis; unde Se mi- Pelagianis nomen Massiliensium adhaesit, quia Massiliensis Ecclesiae Presbyteri fuerunt, primusque illorum dux Massiliae Episcopus. Venenum hauseru nee lia