장음표시 사용
101쪽
Brundusi Aproculus Romanus ; quinto seculo Beneventi S. Sophius Britannus , Surenti S. Renatus Gallus , Capuae S. Priscus Africanus, Andriae S. Ricardus Anglus; iaculo sexto Neapoli Fortunatus ὁ hunc , cujus patria non indicatur, alienigenam putamus: certe Neapolitani Paulum Nepesinum aut Florentium Ecclesiae Romana: Subdiaconum , vel Praelatum sibi dari in Praesulem paulo ante peroptarunt, ut refert Ughellus) iaculo septimo, quo ineunte S. Gregorius Magnus adhuc in vivis agebat, Galli poli Sabinus, seu Sabinianus patria Romanus, cui idem S. Gregorius scripsit Epistolam, Brundusi Theodorus , seu Theodosius natione Graecus, Tarenti Ma na origine Gothus ; iaculo octavo Crotone Tho sinus Graecus; saeculo nono Capuae S. Paulinus Britannus, Theate Theodotius Gallus; iaculo decimo Neapoli Nicetas Graecus ; eulo undecimo Beneventi S. Milo Arvernus, Siponti Albertus Placentinus, Regilii Ra ingerius Gallus , Tropeae Kolachinus Graecus; seculo duodecimo Beneventi Lombardus Placentinus , Ugolinus de Comite , Salerni Guillelmus Ravennas , Siponti Gerardus Ueronensis, Capuae Gaufredus Gallus; iaculo demum decimo tertio Neapoli Algerus Burgundus, Barii Corradus Germanus , Trani Nicolaus Re mensis, Antistites floruerunt l . Post taculum decimum
tertium ad nostra usique tempora frequentiora occurrunt
exempla eorum , qui, licet extranei , Regni Neapolitani E clesiis praefuerunt ha) : nam recentior aetas ipse rum patriam retinuit, & posterorum memoriae mandavit. Hac cum ita sint, dum Anonymus ab antiquitatis scriniis erutum Regium Assensium pertrahit ad fulciendum recens Regium Ediimina, quo alienigenae a secris Regni Insulis repelluntur, quid aliud facit, quam ut tribuat eidem Assensui eam vim , qua olim caruit Z Quid aliud agit, quam ut evertati plius venerandae antiquitatis praxina, codem Regio A stensii
haud obstante, tot electionum extraneis faventium exemplis stabili tam , ad nostram usque aetatem continuatam , nulloque
Imperatorum , Principum & Regum Neapolis Edicto hacte
102쪽
nus impugnatam Z Consuetudines Ecclesiarum sunt servandae
ab incolis r etenim invaluerunt reverentia eorum , qui illis ab initio praefuerunt, & qui illis deinceps successerunt. Nam hi tamquam leges acceptas per manus posteris tradiderunt, non satis pium atque serendum arbitrati, si traditiones, in quibus educati essent, non honorifice colerent, sed com temptui haberent. Videat itaque Anonymus, quo sundamento ad munien dam legem de arcendis alienigenis Regius trahatur Assensus , quem et sit antiquitus in omnibus Ecclesiarum Regni electionibus, ut ipse ait, requisitum fuisse concederemus, liquet tamen talem numquam extitisse , qui alienigenas a Regni Praesulatibus excluderet . Eam propterea legem satis damnat ipsa novitas, quae vel in ipso Regio , quo communitur , Assensu incessit vetustatem . Rursiis, ii occidentis Imperatores, Longobardi , Northmanni, Suevique Reges obtentu Regii Asisensus non expulerunt extraneos ab Episcopalibus & Archiepiscopalibus, in Regno , id est in ipsorum ditione constitutis, qui Anonymus obtentu ejusdem Assensus Regium Edictum ,
ut illi placet, munientis vult expelli extraneos a Beneven tana Sede, quae in ditione Pontificia collocatur Satis inulto
dormisi tempore , A non yme, qui post tot secuta, nunc excita-
ius hace loqueris. II. Quamquam assentiremur Longobardos Principes , sive etiam ipsorum praedecesseres , penes quos erat Beneventi
dominium , suisse potitos jure Assensus in electione Beneven tant Antistitis , sateri nihilominus deberet Anonymus hujusmodi ius una cum temporali dominio ejus urbis ad Romanos postmodum transisse Pontifices. Assensus quippe Regius , juxta ipsum Anonymum , ideo in sacrorum Praesulum electionibus requirebatur, quia Principes gerebant vices Populi, qui omnem, quam habebat in iisdem electionibus, si cultatem ad ipsos Principes transtulerat si) . Solus autem Populus Beneventanae Civitatis, non totius item Dioecesis, vel Archi- dioecesis Beneventanae facultatem obtinebat in electione sui Praesulis aut Archipraesulis . Id manifeste evincitur ex eleeti
103쪽
σ Lalerius Archiep. Benev. e. Vindicata. ne cujusdam Gregorii, quem In conspectu cieri 9 Populi B
neventani nihil contra objicientis Innocentius II. ad Beneventanam Sedem extulit,ut supra narravimus si . Quinimmo hanc quoque fuisse aliarum sere Ecclesiarum disciplinam S. Le
nis Magni , & S. Gregorii item Magni epistolae satis innuunt. Sanctus enim Leo ita scribit: Metropolitano deoneso , cum in Iocum ejus alius fuerit subrogandus, Provinciales Episcopi ad
Metropol tanam Civitatem convenire debebant, ut omnium GerIeorum, atque omnium Civium volantate discussa. . . Ut mus eligatur sa). Sali tus vero Gregorius epistolas hortatorias ad Canonicam electionem peragendam inscribebat Nobilibus, Gero, o Plebi Civitatum, in quibus Episcopales Italiae
Sedes vacabant, ut superius observavimus 3 . Non ergo Populus totius Dioecesis , seu Archidioecesis, sed solum. Populus Beneventanae urbis eam, quam solus habebat in Beneventani Antistitis electione iacultatem, transtulit in suos Principes, qui deinde alii in alios eiusdem urbis Dominos eamdem transtulerunt: qua idcirco facultate ad se demum transmissa unus nunc gaudet Romanus Pontifex, tamquam legitimus Beneventi Princeps , seu Dominus; ideoque Regia omnis facultas, Regius Allensus omnis ab electione Archiepiscopi Beneventani prorsius excluditur . III. Undecumque tandem emerserit Regius in secrasci edit Ones consensus , illi renuncialis Andegavenses Princi-Pes, quando Regnum Neapolis Sedis Apostolicae bene licio acceperunt, ipsemet fatetur Anonymus ). me ante el
Hionem , flve in elemone, vel pos, Regius A ensus, vel Coπ-silium aliquatenus requirasur, quam utique IJhertatem vos,
Osri Meredes semper manufenestitis 3 . Ita Clemens IU.cavit, & Carolus Andegavensis consensit, cum huic idem Clemens utriusque Siciliae Regnum seudatario jure concessit. Hac eadem lege posteriores Romani Pontifices Caroli succesi foribus non solum e stirpe Andegaven si , sed Aragonia & Au-
104쪽
juris institutio fuit , sed restitutio antiquissmi, ut bene advertit Thomas nus I) . Eumdem Assensum jam pridem eiuraverant e stirpe Northmanna & Sueva Reges Neapolis, Rogerius I. scilicet, & Fridericus II., quorum primus Ecclesias suae ditionis in Summi Pontificis potestate dimisit, ik secundus Assensum abstulit tamquam abusum, sicut alibi diximus . Hinc, qua ratione Anonymus quantum ad pridientem
quaestionem spectat , tantopere conatus iit, occidentis Imperatoribus , & Longobardorum, Northmannoruin , Suevorumque sanguine prognatis Regibus adstruere jus consentiendi in electiones omnium Episeoporum & Archiepiscoporum Regni Neapolis, Benevento non excepto, certe non video, cum eidem praeten λ juri Andegavenses tandem Reges renunciasse idem ipse fateatur. Numquid enim, ibi a Regii iamdudum aboliti Assensus refricata memoria , nunc reviviscere , aut ad fulciendum recens Edictum de arcendis alieni genis, & ad subjiciendum eidem Edicto Beneventanum Arischiepiseopatum quid conserre potest idem Regius Allensius, cui Andegavenses renunciarunt, & cujus renunciationi subscripserunt, quotquot successerunt Aragonii & Austriaci Reges ὶ Cum neutrum ab homine sanae mentis dici possit, quorsum igitur reducere Anonymus sategit tot discordiarum &seandalorum so mitem , tot causam bellorum & cladium , Regium videlicet Assensum iamdudum abolitum & obsoletum, toties a Romanis Pontificibus utroque gladio perculsum, &ab ipsis Neapolitanis Regibus toties ejuratum Scilicet ubi ver:e desunt, ad falsas rationes recurritur Da peras imilantes, ut non solum tardor , sed ingeniosos etiam minus diligenter attentor decipiant ca), atque adeo , ut veritatis desectum suppleat orationis artificium. Semper tamen hoc verum erit, - quod observat Thomassinus ,, esse causam specialem , & per- ,, necessariam, ut vigeant & dominentur Libertates Ecclesia-
, , sticae in iis maxime Regnis & Locis, quae in ditione sunt ,, Apostolicae Sed is earum vindicis 3c custodis s).
105쪽
a Libertas Archiep. Benev. oe. Vindicata.
Diluitur argumentum petitum ab Electionibus Episcoporum Germaniae. s
UT argumento desumpto ab aequalitate rationis demonstret Anonymus Reges Neapolis non amitiise jus consens is in electionem Beneventani Antistitis , ex eo quod ad Sedem Apostolicam transierit ejus Civitatis temporale dominium , a sterit ,, Carolum Magnum, Ludovicum Pium, Lo- ,, iliarium & praecipue Othonem I., nec non alios horum in ,, Imperio Germanico successores, ex dono transtulisse in ,, plures Germaniae Episcopos dominium temporale earun ,, urbium, in quibus Episcopales ipsorum Sedes collocaban- tur adeo ut spiritualis & temporalis potestas in iisdem Epi-M scopis una coalescerent: nec tamen exinde Episcopatuum D naturam fuisse immutatam, neque Imperatores amisisse ea, , jura , quibus antea potiebantur in electionibus , & in aliis ,, rebus ad exteriorem Ecclesiasticam Politiam pertinentibus: ,, non enim temporale dominium unius Episcopalis Civitatis,, quid commune habere cum Episcopatu , exteriorique ejus
Cujus argumenti vis , cum in eo tota consistat, quod
falso siupponitur , videlicet quod Germani Imperatores potiti aliquando fuerint jure in electionibus Episcoporum, aliisque Ecclesiasticis rebus, prorsus concidit propter ea , quae supra adversus eam sententiam disseruimus. Quidquid igitur in sacris electionibus , aliisque Ecclesiasticis negotiis sibi sumpserunt Germani Caesares, id non ex jure aliquo , sed vel ex tolerantia Ecclesia, vel ex ipsorum Caesiarum violentia processit. Ex tolerantia quidem , & Ecclesiae indulgentia erga illos Imperatores , Othones praesertim, qui in Germaniae Regionibus
non ita pridem Christo subjugatis , sub auctoritate Romani Pontificis complures Episcopatus sundaverunt , ditarunt , fiduciariis Imperii ditionibus , civitatibus & provinciis etiam auxerunt;qui etiam iisdem Episcopalibus preficiebant Antistites
106쪽
tes dignissimos, & gratis praeficiebant, quos deinde habituri
essent Imperii regendi Administros i). Ex violentia autem eorum Cesarum , qui occepere electiones proterere, nundinari Epistopatus , Episcopos obtrudere sacro Ministerio impares ; contra quorum sacrilegos conatus statim Pontifices , &Episcoporum Concilia insurrexere , ut ele tiones in pristinam Libertatem vindicarent. Nihilominus in Germania electi Ones audacius & diutius oppugnatae ; eaque violentia apud Germanos Augustos insigniter grassata est a), usquedum anno Christi iΑ 8. inter Nicolaum V. Papam de Fridoricum ΙΙΙ.seu Nationem Germanicam Concordasa edita sunt, in quibus inter alia, sacris eleetionibus avita Libertas asseritur 3 . At habuerint ante, & post translatum in Episcopos Civitatum Episcopalium dominium temporale, ac etiam reti nuerint Germani oesia res priora praetensii jura in Episcoporum electiones . Nos id accidisse respondebimus, tum quia Episcopalibus eas Civitates in dotem , vel in dotis augumentum assignaverant, ideoque quodam veluti jure patronatus suisse usos in electionibus Episcoporum λ tum etiam, quia vi ctissim communi cum iptis Episcopis consilio Imperium administrabant, ut jam observavimus; tum denique, quia Domi nio utili Civitatum in Episcopos translato, sibi reservarunt supremum , cui adnexa esse praetense jura Caesarea in Praesulum electionibus autumabant . Horum vero Omnium nihil dici potest de Regibus Neapolis respectu Civitatis , & Beneventani Archiepiscopatus, immo nec respei tu universiarum ejusdem Regni Urbium , Episcopatuum & Archiepiscopatuum , quos omnes indiscriminatim Anonymus Assensus Regii jugo supponit. Quin potius in Anonymum ipsum urgeri potesti pilusmet argumentum. Cum enim Germani Imperatores, translato in Episcopos Urbium Episcopalium dominio, pnrtensi jura in electionibus Episcoporum alia de causa non amisisse dicendi sint, nisi quia adhue penes eos remanserat supremum earumdem Urbium dominium ὁ aliter non plus jam juris
107쪽
ris praetendere potuissent in iis electionibus Germanicis , quam in Gallicanis, sive Hispanis) eodem plane padio , cum Romani Pontifices Regibus Northmannis, Suevis, Andeg vensibus , Aragoniis, Austriacis Regno Neapolis in fetidum concesso, ejusdem Regni supremo dominio nunquam se abdicaverint , dicendi sunt & ipsi nunquam amisisse ea Regia jura si quae umquam extiterunt in sacrorum Praesul una clectionibus, quae una cum supremo Neapolitani Regni dominio jamdudum at secuti sunt. Ne quid demum inexploratum linquamus , percuntari libet Anonymum , num inter jura , quae poli translatum in I piscopos Urbium Episcopalium temporale dominium haudquaquam amissa sui ite asserit ab Othonum successoribus , illud recenseat, quo Henricus IV. Episcopatus, Abbatias, ct omnia Ecclesiastea Regimina fecit venalia , nec fuit in eos liuendis
Epis is uua legitimae electionis facultas, sed sol ui fleeunseratio , sicuti scribit Helmo idus si) ; num illud etiam jus recenseat, quo Henricus VI. Episcopatum Leodiensem Lothario Bonnensi Praeposito concessit , Mediante pretio trium milianum marcoarum , excluso prius Alberto Archidiacono canonice electo, quem Roma reducem, ubi causam a Coelestino III. obtinuerat, & Remis a Guillelmo Archiepiscopo consecratum per emissos Sicarios idem Henricus trucidavit sa) , de quo proinde habet Romanum Martyrologium : Remis S. Auerti Leodieno Episcopi ct Maroris, qui stro tuendn Ecclesiastea Ubertate necatus es 3 . Haec sene , & his si mi lia , quae perpetrarunt aliqui ex Othonum in Imperio successoribus, ad Episeoporum electiones , nec non ad exterius Ecclesiarum regimen pertinent. Perpetrarintne jure', an injuria, sive tyrannide , penes Lectorem Catholicum judicium esto .
108쪽
Satis sis Argumento ducto ab Electionibus Roma
. norum Pontificum . NEque tamen quiescit Anonymus, sed veluti petita venia componendi parva magnis, majorem a se propugna tae veritati, uti loquitur, lucem conciliaturus , illustrius at Urbe Roma petit exemplum, aitque Orientis & deinde Occidentis Imperatores ea jura, quae illorum Deces res habue- .runt in is lectionibus Romanorum Pontificum , retinuitse etiam post translatum ipsius Urbis temporale dominium in eos. dein Pontifices ; sive ejusmodi translatio acciderit temporibus Leonis Isaurici, sive Caroli Magni,sive Caroli Calvi, sive demum j a in declinante Imperio, juxta opinionum diversitatem . Ut vero comprobet suam hance veram esse sententiam, exemplis perpetua serie indicatis a temporibus Leonis Isaurici, &S. Gregorii II. ad tempora Henrici I U. , & S. Gregorii VII. demonstrare contendit, quod omnes Imperatores jus Caesarei consensus in Pontificias electiones reapse exercuerint; & hoc ipsum comprobare satagit quam plurium auctoritate Scripto- .rum. Hinc inseri Reges Neapolis potiori ratione habere jus consentiendi in electiones Beneventanorum Praesulum , .elsi . ipsa Beneventi civitas in dominium temporale transierit Ap
Veruin quod attinet ad consensium orientalium Imperaetorum in Romani Pontificis eleetionem , sine quo , ut ait Anonymus, Apostolicum Thronum insidere non pollet qui Gquis electus suilset Romanus Ponti sex , si tendum est curro Christiano Lupo Eeelesiam Romanam ab hujusmodi servitute semper fuit se immunem usque ad Herulos & Gothos , illamque ab horum expulsore Iustiniano dc successoribus male continuatam, a Constantino IU. demum fuisse dimissam sa) . Hic enim Imperator Concessit, ut electus e vesigio absuetarditate Pontifex ordinetur, ut scribit Anastasius s); atque
109쪽
8 a Lisertas Arehiep. Benev. oc. Vindicata .
adeo priscam electionibus Libertatem restituit. Quamobre inde Ioanne U. Benedicti succetare ita refert idem Anastasius: Hic juxta prisam consuetudoem a generalitate in Ecclesia Salvatoris , quae aneliatur Constantiniana Hems es, atque exinde in Episcopium introductus ti . Innovata quidem ea servitus perperam suit a Iustiniano II., ita ut pro Confirmatione electi Pontificis Exarchus Ravennae interpellaretur , ut ab Anastasio pariter refertur a , & a Francisco Carriere Observatur sed sub Leone Isaurico, seu sub Constantino Co-Pronymo una cum Exarchatu prorsus eadem servitus extincta
Non itaque a jure aliquo legitimo prosectus est Graecorum Caesarum consensus in Romani Pontificis electionem , sed ejusice consensus abusium per vim & Tyrannidem a barbaris& Arianis Regibus inductum, nempe Gothis S) , Orientis
Imperatores iisdeni pene artibus retinuerunt 6 , aegre tamen serente Ecclesia Romana hujusmodi jugum , quod S. Gregorius II. demum excussit, imperante Leone Isaurico, ut Christianus Lupus observat 7 . Adeo autem verum est praetensum jus consentiendi in electionem Romani Ponti scis promanasse a temporali dominio Urbis , sive usurpato, sive legitimo, ut hoc amisso illud quoque penitus abjecerint Graeci Imperatores ἱ neque enim post Leonem Isauricuin , in quo vel omnino, vel sere restincta est dominatio Graecorum in Urbe & Italia, ullus Orientalium Caesarum praetensum jus Consensus exercuisse legitur. Unde opportune inseres desiisse quoque in Regibus Neapolis jus Consensus , si quod habuerunt , in Beneventani Praesulis electionem , ex quo illi in urbe ejus nominis dominari desierunt. Quod vero spectat ad Imperatores occidentis salso salsus est eos omnes a Carolo Magno ad Henricum IV. re ipsa ,& quidem procul dubio , ut ait Anonymus, exercuisse jus
110쪽
illorum aetatibus celebratae suerunt. Siquidem toto eo temporis intervallo , quod ab Hadriano I., sub quo Carolus Magnus venit in Italiam, effluxit usque ad S. Gregorium VII. qui, regnante Henrico IV. Pontifex creatus est, quinquaginta septem Pontificum electiones peractae recensentur juxta Petavium l), quibus omnibus electionibus sua stetit Libertas,li paucas excipias, in quibus praetensum quidem jus exercuerunt Occ identis Imperatores, sed vel obnitentibus, vel aegre id tolerantibu SClero, Populoque Romano ob Caesarum potentiam & temporum acerbitates .
Extant quidem Constitutiones Eugenii II. Hadriani III. a , & Joannis IX. nec non Diploma S. Henrici Imperatoris 3 , quibus decernebatur , ut Legati Imperatorum adesi sent consecrationi Romani Pontificis: sed id decretum suit in
eum duntaxat finem , ut tumultus in ea consecratione oriri
solitos iidem Legati compescerent. Quocirca quicquid ulterius vel per se , vel per Legatos egerunt. in hac re nonnulli Imperatores, id totum sibi arrogarunt. Placet hic innuere Thomassini sententiam , qui cum putet dominium Urbis a Carolo Calvo suisse traductum in Romanum Pontificem , docet ab eodem Carolo illud ejuratum fuisse jus confirmandat Pontificiae electionis, quod inde nasce batur . Hinc iterum inseras adversus Anonymi argumentum , Reges Neapolis, quos ipse sentit transtulisse temporale Beneventi dominium in Romanum Pontificem, ejurasse identidem jus, si quod ex eo dominio nascebatur , consentiendi
in electionem Beneventani Antistitis . Haec ad A nonymi rationem ductam ab electionibus Sum morum Pontificum nunc respondisse sussiciat ; nam reliqua , ne praesentis instituti ratio nimium interrumpatur, in tertiam nostrae hujus lucubrationis Partem rejicimus, in qua integram ipsius Anonymi sententiam de Romanis electionibus exponemus , eamque perpetuis sere mendaciis, cum in factis ena randis , tum in Scriptorum sensibus indicandis, innixam de