장음표시 사용
81쪽
ς Lisertas Archiep. Bene D. oc. Vindicata.
nam in Episcoporum & Archiepiscoporum electionibus, ut se inter alios plurimos ostenderunt Chrillianus Lupus in Dis. sert. de Regia Nominat. tona. I. Schol. praefixa cap. 6. , &,, Van-Espen Jur. Eccl. pari. I. tit. Ι3. cap. 3. I) . Multa, fateor, congerit Lupus loco modo indicato , ut demonstret legitimum Regum Consensium in Canonicas Eleis et iones, quae omnia & singula quoniam nimis longum foret
refellere, aliqua in Lupum ipsum subjicere & ad praecipua ab
eodem allata monumenta respondere pro re praesenti satis erit,
Et primo quidem quaenam sit vel non sit Iegitima, atque
universalis in unaquaque re Ecclesiae praxis ac disciplina , unde, quaeso, securius ac verius peti potest, quam a Conciliis incumenicis, quorum est post Romanum Pontificem leges serre pro tota Ecclesia ad disciplinam pertinentes. Atqui Synodus Septima Oecumenica Episcoporum electiones ab Episcopis peragendas, & Metropolitani , non vero laicorum Principum Assensu confirmandas esse decernit sa). Rursus Concilium Generale Octavum expressius ostendit illum Regum Consensem in Sacrorum Antistitum electiones non suisse legitimum , dum ita statuit: Promotiones atque Consecrationer Episcoporum concordans prioribus Conciliis , Hessione ae Decreto Episcoporum Collegii, serisanna ct universalis haee Synodus definit ct satuit: atque jure promulgat neminem uicorum Principum vel Potentum semet inserere elemoni,vel promotioni Patriarchae vel Metropolitae, aut cujuslibet Episcopi, ne videlirat inordinata hine , ct incongrua flat eonfusio vel contentio ;praeserim eum nullam in talibus poteriatem , quemquam Potenaticorum vel exterorum lateorum Babere eontentat ,sed potius silere ae attendere sibi, inquequo regulariter a Collegio Ecclesiamco fuscipiat finem elemo futuri Pontificii. Si vero quis Duorum ad concertandum, eooperandum ab Eule a inritatur , licet hujusnodi ςum reverentia , si forte voluerit, obtemperare . adsientibui; taliter enim sibi dignum Pasorem regulariter ad Eccle suae suum promoveat. Iussiquis autem Saecularium Pristi m vel Drancum, vel alterius dignitatis
82쪽
tis Duus adversus communem ct consonantem, atque Canon cam electionem agere tentaverat, Anathema sit, donee obediatae consentiaς, quod Ecclesia de elemone se ordinatione proprii Praefulisse velle monstraverit cI . Cernis per hunc Canonem Saeculares quosque Principes a negotio electionum non
Ium fuisse repulses , dum hae fierent , sed jugos ne quid agere
tentarent contra easdem jam peractas, ipsorumque Consensum non expetitum , sed imperatum sub poena Anathematis. Doceat nunc Anonymus, doceat Lupus, quo pacto ea suerit omnium Ecclesiarum disciplina , atque legitimus ille arbitrarius Regum Consensus, contra quae ipsemet Ecclesia in Concilio Oecumenico congregata procussit Canonem, & quidem Anathematis fulmine obarmatum . Cernis etiam in hoc si
tum Regum Consensum fuisse legitimum , quod quandoque ipsi Reges, caeterique laici Principes vocati sint ab Ecclesiis ad cooperandum electionibus . Et id quidem reponi potest aliquibus ex momentis a Lupo allatis . Verumtamen Lupum contra Lupum jure hic opponere possumus. Ipse enim Regum Consensum in electiones Canonicas , quem in cit. Differt. de Reg. Nominat. cap. 6. vocat
legitimum, in Scholiis ad praefatum Synodi Octavae Canonem appellat Servitutem, cui Barbari Romanae Reipublicae GD-
ceratorei, inter quos recenset Northmannos, Ecclesiam subjecerunt, dum Sacras Electiones a suo arbitrio secerunt pendulas , utpote quae sine praevia eorum licentia non essent se inciendae, vel jam factae ipsorum suffragio essent confirmandae. Item appellat IN soLENTIAM Graecorum Auguilis, atque Francorum Regibus SOLEMNEM, ®IUΜJUCUΜ, quod ex cutere semper conata sit Ecclesia Romana, quodque circa Innocentii III. tempora plane videatur excussum .
Insuper Lupus in Dissertatione ab Anonymo indicata laudat S. Ivonem Carnotensem Episcopum , quod adversus Hugonem Primatem Lugdunensem aliter opinantem, per vigesimum secundum octavae Synodi Canonem excludi Reges existimet a sola Episcoporum electione , sive activo suffragio, non vero a Consensu in electiones jam celebratas. At idem
83쪽
so Libertas Arcliv. Bene v. c. Vindicata .
Lupus in Scholiis ad eumdem Octavae Synodi Canonem scris it 1. Ιvonem ejus distinctionis beneficio conatum esse saltem palliare grassantem adhuc suo tempore in sitis Regibus BARBARAM UIOLENTIA Μ λ eum tamen errare evinci ait ab ipsi Gnaei verbis ejusdem Canonis. Neque refert ,, s subdit ibidem Lupus respondens auctoritati Summorum Pontificum, qua Ιvo firmare curat sententiam suam ,, quod Sancti Romani Pontifices quandoque apud , , Reges pro electis Episcopis , ut eis Episcopatus, ad quos
,, erant canonice electi concederentur, intercesserint, ac D eorumdem Consecrationem , prout impetraretur ista conis cesso, distulerint. Etenim dispensitoria fuit ista patien-M tia sequens propheticam Regulam : Cum accepero tewm pur , ego justitias judicabo. Et hinc Reges concessionem ,, istam , , hoc nomine venire Regiam electionuna Cons mationem , sive Regium Consensum in electiones jam peractas ibi docet Lupus a facere pertinaciter recusentes frem quenter excommunicavit, eorumque Regna Ecclesiastico,, per multos dies interdicto subjecit eadem Romana Eccle- D sia, idque ex auctoritate nostri Canonis Quare,, de ipso ad Manassem Remensem Episcopum recte scripsi,, S. Ivo, quod Canonicas elemones vetat ALIQM RATIONE
,, a Regibal impediri si . Ita , inquam , Lupus in Scholiis ad vigesimum secundum Synodi Octavae Canonem. 2 in respondet Literis Romanorum Pontificum a S. Ivone in Epistola ad Hugonem Lugdunensem 3 pro sua sententia tantum indicatis , & quas idem Lupus in Capite sexto Dissertationis de Regia Nominatione putat esse Leonis IV. ad Lothanium & Ludovicum Augustos,& Stephani IU. ad Guidonem Comitem apud Gratianum , easque ibi affert pro Assensu Regio , oblitus scilicet eorum , quae in Scholiis ad praedictum Canonem contra ipsum Regium
Assensium antea dixerat. Has autem Summorum Pontis cum
Epistolas cum e sse apocryphas supra ostenderimus, eae nihil jam nobis negotii secessunt. Praeterea ipsemet Lupus alibi ostendit praesertim ex Epistolis Hadriani I. liberas omnino in Ita-
84쪽
Italia&Thuscia fuisse electio nes; δe sibi objiciens Epistola in
Leonis IV. ad Lotharium & Ludovicum Augustos , quam geonuinam esse putat, & in qua Regium Consensum pro Reatino Episcopo Pontifex postulat, resipondet suisse NOVUM GENU sVIOLENTIAE, quod Reatinum Episcopum sine suo Assensu consecrari non permiserit Imperator Lotharius IJ .Laudatam superius propheticam Regulam secutum est a Ioannem VIII. non immerito dixerim , si quid de rigore CD nonum aliquando remisit in suis Epistolis , a Lupo pro Regio Assensu allatis, ut nimirum Saecularibus Principibus , praeser tim vero Imperatoribus & Galliarum Regibus, morem gere ret . Ad id enim eum impulerunt illorum temporum acerbitates , ut paratum haberet, quod enixius implorabat, i sicuti constat ex pluribus ejus Epistolis illorum Principum auxilium adversus Saracenos Italiam populantes, majoremque in dies vastationem minitantes. Sed de Ioanne VIII. iterum inserius
Citat etiam pro Regio Assensu Lupus extantes apud Sir-mondum ca) antiquas Episcopalium electionum formulas , quibus electuna suum Clerus & Populus praesentabant Regi ,& sibi in Episeopum concedi supplicabant. Uerum Sirmon dus ibidem narrat hac in re reclamasse cepe numero Episeopos Gallos, atque in Synodis suis pristinam electionem Libertatem sartam tectam retinere suisse conatos , videlicet in Concilio Aurelianens III. Can. 3. in A vernens Can. a. in Aurelianensi U. Can. ii. in Parisiensi III. Can. 8. in Parisiensi U. Can. 8. in Remensi Can. 23. & in Cabillonensi Can. Io. Unde apparet, etsi tandem vicerit Regia auctoritas, hanc tamen victoriam non juri, sed violentiae esse tribuendam: nisi cui magis placeat cum Marca eam dicere legitimam ex concesso
ab Apostolica Sede privilegio 3 .
Ut morem Regii Assensius in Hispaniis quoque viguisse ostendat Lupus, innuit Literas, in quibus Petrus hactenus Aragonum Rex eidem Assensui a se & a suis Praedecessoribus II u se
85쪽
usurpato renunciavit. Sed silentio praeterit inibi ab eodem Rege morem Regii Asensus dici PE ssi MAM CONsu ETUDINEΜ . Regi Regum , inquit, per quem Reges regnant reverentiam debitam exhibentes, ct Sponsae ejus Sanctae puellere uessae integram libertatem conservare volentes , PEssIΜAM CONs UETUDINEM a Nostris hactenus con malam, quael
Hiones Praelatorum sine noraro GURD ct Assensu procedere non permittebamus , amore Dei ct Sanctae Ecclesiae , ct pro
remedio animae nos ct Patrum nostrorum relaxamus, vobisue nempe Regni Aragoniae Episcopis, ad quos Epistola
data e it .... liberam eligenia saeuuatem per nos per omneι Suce ores nostros , Asse u Regio minime requisito, in perpetuum indulgemus. Hae Regiae Literae ab Innocentio III. reseruntur & approbantur cI . Quicquid demum sit de prisca consuetudine Regii Asisensius in aliis Regionibus, profecto in Regno Longobard rum sub Carolo Magno & ejus Successoribus nequaquam viguisse hunc morem , ut Regius Consensus in Episcoporum electiones requireretur, diserte probat ibidem Lupus sa) ex Epistoli, septima & decima Hadriani I. ad ipsum Carolum Magnum apud Sirmondum . Dii inguit pariter ibi Lupus inter Ecclesias , quae ad Romani Epitcopi Metropoliticam olim amplissimam , & inter Ecclesias, quae ad Patriarchalem dunt xat eju sdem potestatem spectabant, uti etiam nunc sunt Ecclesia Aquile jensis & Mediolanensis. Harum quidem, non illarum confirmandis, aut etiam dirigendis electionibus se
miscuisse, ait Lupus, Longobardorum, necnon Gothorum Reges, contra Canones lamen e nam & earumdem met Ecclesiarum Confirmationem , non excepta Metropoli Ravennatum ,
sit bdit sibi soli juxta Canones servasse Romanam Ecclesiam. Hoc ipsum comprobat Lupus auctoritate Flori Diaconi Lugdunensis , qui sub Caroli Magni Filio & Nepotibus claruit . Hic enim in erudito de Episcoporum electionibus Opusculo ita scribit: Iu Romana Ecclesia inque in aesentem dum cernimul abrique interrogatione Principis, filo dispensationis divinae judicio , ct Fidelium suffragio legitime Pontifices con-
86쪽
ferari, qui etiam omnium Regionum Cinnarum , quae illi itise MDπέ, juxta antiquum morem, eadem libertate ordinant , acque consituunt Sacerdotes si) . observa hic Beneventanam Ecclesiam sub Longobardorum, Caroli Magni, & Succelsorum Imperio usque ad annum 969., quando, ipse satente Anonymo, erecta fuit in Metropolim a , pertinuisse ad Ecclesiae Romanae Provinciam, ideoque juxta ea, quae a Lupo doceri diximus', usque ad eumdem annum 969. stunc temporis imperabat Otho I. neque Longobardorum Principes, neque oecidentis Imperatores se ullatenus inseruisse electionibus Beneventanorum Praesulum ,
hasque proinde ab omni prorsus Regii Assensus servitute fuisse immunes . Nam ,, quod Romanae Metropoli subjectas Eccle- , , sias ab avita Canonum libertate in Regii Placiti servitutem transfixerit hac in re parum pius Ludovicus se falso asserit loco citato Lupus deceptus a supposititiis Epistolis Leonis IV. ad Augustos, & Stephani IV. ad Guidonem Comitem. Quid autem sentiendum si de Regio Assensu sub Othonibus, Norih- mannis & Suevis insta dicetur 3 . Sed & quam infirmus suerit magnificus titulus Regii Ata sensus , ubi is viguit, exponit ipsemet Lupus ex eodem Floro, qui in laudato opusculo hac subdit: nuod in quibusdam Regnis consuetudo obiinuit, ut con uti Principis ordinatio fleret Episcopatis, valet utique ad cumulum fraternuasis 'o'er pacem ct concordiam mundanae poteriatis, non tamen ad complendam peritatem vel authoritatem serae ordinationis , quc
nequaquam Regio Poἔentatu , sed sis Dei nutu ct Ecclesiae Adei eoneesse cuique conferri potes. Quae Flori verba plane ostendunt Regium, qui alicubi vigebat, Assensum non sui si se necessario requisitum, sed Propter pacem neordiam toleratum, S a Regibus non pro arbitrio, sed ex obligatione Canonicae electioni praestandum. Quod ipsum docet S. Gregorius VII. Rex, inquit, oblatae nobis suae stromissionis memor electionem Mati nensem non solam non impedias, sed eum, quem debet, Assensum Hear. Et ru rsum: Iuod σ--- H a e
87쪽
erer uoluerit , indubitanter noverit, nos hane Ecelesiae ru Nam quam nimirum Anonymus vocat Ecclesiae disciplinam nequaquam diutius toleraturos, sed ex auctoritate Beatorum solorum Petri ct Patili duram inobedienti e eontumaciam Canonica auctoritate eoercituros r) . Et Gregorius IX.
Non probibemur , ait, quin Regis requiratur Assensus, se propter hoc sam Electionem nolumus infirmari a). Haec &alia ejusmodi habet Lupus sub fine praedicti sexti Capitis , cujus proinde sententia de legitimo Regum Conseni in Canonicas electiones desinere tandem videtur in Consensum a Regibus ex ossicio ptaebendum. Observare quoque hic non pigeat Regium Assensium ab Ecclesia exagitatum, & de loco exturbatum, non semel mutasse sedem : nunc enim eum reperies in ipsomet actu electionum , nunc ante, nunc post electiones . Quinimmo veluti Protheum
varias eum iu duille sormas indicat ipsa appellationum diversitas , quibus apud eumdem Lupum a Scriptoribus donatur . Modo enim appellatur Concessio Episcopacus, modo Regis Iu fus, Licentia , Sufragia n, Coluntas, modo Regis edi Procerum Regui SauTio, modo Regalis Convenientia ρο INeria Ie Donum, modo Principis Ordinatio , Consensio , seu Consen-δει , modo NuIus, Interrogatio & Consultus Principia . Unde liquet, quanta sit Anonymi confidentia erigentis in disciplina in omnium Ecclesiarum eam rem,de qua, nam tot est induta nominibus ) quaerere jure possis,quod Hebrari de manna Omni genis imbuto saporibus et Quin Esτ Hoc 3 Quae hucusque diximus in Lupum,eadem sere in Van. Espen pariter dici ponunt ; nam hic potiora saltem monumenta, quae' assert pro Allense Regio ) , mutuatus est ab ipsio Lupo. Inser ex dictis Regium Assensum , qui olim non ubique, sed alicubi in sacris electionibus requirabatur, & sine quo Ele- dii Episcopalium Sedium possessionem capere non permitte bantur , originem duxisse , non , ut perperam sentit Anonymus, ex jure Principatus, sed pro varietate Regionum & vario Regum ingemo , vel ex praepotentia Principum , qui
88쪽
maxime e re sua esse duxerunt Episeopos habere sibi devinctos , vel ex conniventia Ecclesiae Propter pacem , ct contamdiam mandanae potesatis , vel denique ex jurgiis , 8c tumultibus in electionibus oriri solitis , ad quos compescendos necesse habuit Ecclesia advocare fiscularium Principum auxilium si, ut electiones rite procederent , & Simoniaci, alia sive manifeste indigni, intrusique repellerentur a). Hinc ubi idem Assensus ex praepotentia Principum natus est, & aliquandiu conse vatus , iniquus semper suit, & usurpatus ; ubi ex conniventia Ecclesiae , fuit toleratus ; ubi ex necessitate arcendi impedimenta canonicae electionis, dummodo praescriptos limites non praetergregeretur , suit legitimus ; sicut legitimus semper extitit, qui ex privilegio Apostolicae Sedis electionibus rite celebratis praestari debuit. finem huic Articulo imponimus rogantes aequum &doctum Lectorem , ut iam iudicet, num traducendi sint v
luti Romanae Curiae Assentatores quod facit Anonymus Scriptores illi, quos occultandae Regii Assensus disciplinae in omnibus Ecclesiis olim receptae frustra jam post Lupum , &Uan-Espen ad laborare idem Anonymus asserit 3); an potius censendi sint Adulatores iacularium Principum illi Scriptores, qui una cum Anonymo eam quondam disciplinain ubique viguilla sentiunt.
adeo non prosunt , ut potius noceant, nostraeque faveant. ..
UT ostendat Anonymus, quod mutatis in divisione civili
Provinciarum politicis rebus, Ecclesiastica Politia adhuc immota permaneat, affert S. Innorentii I. sententiam, qui ab Alexandro Antiocheno interrogatus , nam' semper Ec-
89쪽
σα Lisertas Arehiep. Benev. oc. Vindicata.
clesia initiari debeat Imperiales Provinciarum partitione si In haec verba respond it: Non visum es ad mobilitatem necessitarum mundanarum Dei Ecclesiam commutari , honoressique , Gut divisiones perpeti, quas pro suis causis faciendas duxerit IN
rator . Innocent. epis. I 8. num. a. ad Aux. Antioch. Iom. a.
ConciL pag. I 269. Affert etiam Iustiniani Imperatoris testimonium , qui duabus in quatuor Provincias divisis Armeniis,mul. 3I. cap. a. , ita decernit: nuae vero ad Sacerdotia spectant, ea ut sese diximus tolumus in prisina manere for-ms , negotio Vso neque circa jus Metropoliticum , neque circa ordinaIIones vel mutationem, pel noetationem fuscipiente, sed prius orianatis nunc quoque ex ordinatione aurioritatem chii-xentibus , ct prioribus item Metropolitanis in suopermanentibus ordine, ut quantum ad i a nihil flenittis innovetur. Ad ducit quoque ex Novel. a S. cap. a. aliud Justiniani testimonium, qui duabus Elenoponti unitis Provinciis , Nihil, inquit, circa Sacerdotium tuarum innovamus. Hinc concludit et D Tanto minus posse sonaniari a quoquam aliquam accidisse in M Archiepiseopatu Beneventano mutationem propter conces- ,, sum Romano Pontifici ejus unius Urbis temporale domi-m nium , atque ob eam causam tum Principem , tum Provin-
,, ciae incolas amisse illa jura, & praerogativas, quibus anteam in eodem Archiepiscopatu fruebantur i .
Omnia in hoc argumento vera sunt praeter conclusonem,
quae salso, ut ajunt, laborat supposito . Non enim in Archiepiscopatu Beneventano obtinuit aliquando laicus Princeps jus aliquod aut praerogativam , de quibus dici possit, quod mutato Beneventi dominio , penes eumdem Principem immota perseveraverint. Sed neque ejus Provinciae incolae umquam jure aliquo vel praerogativa potiti sunt, vi quorum sive ab Archiepiscopatu, sive ab aliis Beneficiis in eodem Archiepiscopatu constitutis alienigenae arcerentur, sicut hucusque ostendimus, di deinceps ostensuri sumus. Ea autem ab Anonymo allata testimonia , si res bene perpendatur , nostram potius, quam illius Causam juvant. Etenim S. Innocentio & Iustiniano sermo est de partitionibus
90쪽
3c unionibus Provinciarum, quae tunc temporis ita fiebant in ditione Imperii, ut Provinciarum sive divisarum , sive unitarum temporale dominium penes Imperatorem remaneret:
proptereaque jura in res Ecclesiasticas ipsi met Imperatori
semper eadem, praetensia tamen ac usurpata, & nunquam legitima manebant, utpote quae ab ipso temporali Provinciarum dominio nascebantur . At nobis sermo est de divisione Beneventanae Civitatis a Regno Neapolis , quae nota ita accidit , ut ejusdem Urbis dominium temporale penes Neapolitanos Reges manserit; sed ita, ut manserit penes Romanum Pontificem, aut si mavis , ad hunc transierit; penes quem
proinde mansisse , vel ad quem transisse fatendum est , quidquid Iuris in Beneventanum Archiepiscopatum laici Principe olim praetenderint, aut sibi usurpaverint. Siquidem penes quem manet, seu ad quem transit Urbis alicujus temporale dominium, ea quoque jura , sive vera, sive conficta , sive legitima , sive usurpata penes eumdem maneant, aut ad eum dem transeant, necesse est, quae nonnisi ab ejusmodi dominio proficiscuntur , vel proficisci asseruntur . .
Illud item hic recolendum est, quod alibi observavimus, videlicet Beneventi dominium non ea ratione fu i se mutatum, ut Northmanni ,retento sibi Regno Neapolis,unam Beneventi Urbem Pontifici concesserint; sed ea ratione , ut Pontifices Romani , concesso Northmannis Regno Neapolis, quod isti invaserant, Beneventanam sibi Civitatem retinuerint: ac proinde hic nobis esse quaestionem de divisione, quam non Princeps laicus, sed quam pro suis causis duxit iaciendam Summus Ponti sex λ quem propterea sibi retinuisse nemo ambigat quidquid prisci juris in Archiepiscopatum Beneventanum comminisci quis post.
Quid , quod a se & pro se allatis Innocentii & Iustiniani testimoniis Anonymus Causam suam jugulat, iisdemque nostra defenditur Fadta si quidem divisione Neapolitani Regni ab Hispano Imperio , Carolo Regi III., qui postea Imperator VI. vix illud Regnum adepto idem Anonymus tribuit jus excludendi ab ejusdem Regni Archiepiscopalibus, Episcopalibus, caeterisque Beneficiis inanaeo etiam ab Archiepiscopatu Disiligod by Cooste