장음표시 사용
201쪽
i 4 Libertat Arehiep. Benem. oe. Vindieata δ,, irritos , sed ad firmius stabiliendum Placiti jus die 3 o.
,, Augusti anno ιJ6I. Pragmaticam promulgari jussit, quam decrevit, ne executioni mandarentur Bullis, aut publi D carentur Rescripta, Brevia aliaeque Apostolicae provisio- ,, nes sine Regio exequendi Concessu ; nec non ut illi, quidi, contra agere temere auderent, severe punirentur: & hu-
,, jusmodi quidem Pragmaticam quotidie legimus in Uois luminibus Pragmaticarum Regni sub iit. de Citationis.,, 'M. S. sub tu. 29. impressam , cui celebres Regentes,, Villanus & Reverterius subscripserunt si). Respondeo. Perastanus Alcatae Dux ac Prorex Neapo lis sine primus suit , de quo certo assirmari possit, quod per dictam Pragmasicam omni ex parte injustam & temerariam quibustumque literis Apostolicis jugum Regii Placiti imp
nere ausus suerit: sed idem etiam primus extitit, qui ob eam causam excommunicationes a Bulla in Coena Domini intent tas incurrisse de nunciatus est , ut refert Mombrinus Roseus
apud Laderchium sa). Quare de Censuris Ecclesiasticis sibi
revera & valide inflictis certior factus a quibusdam Theologis, qui super ea re conventum habuerunt, inter quos suit doctissimus Salmeronus, Puteolos secedens a Communione Fidelium se abscissum gesiit, quousque S. Pii U. iussu ab Episcopo Puteolano absolutionis beneficium obtinuisset 3 . Non est hic praetereundum silentio, quod cum Thomas Ursinus Strungulensis Episcopus in Regnum missus Apostolicus Visitator a sui muneris exercitio per laicam potestatem immpediretur , eo quia Regium Placitum omnino rejiceret ;S. Pius V. hujusce rei nuncio accepto, epistolas dedit ad Gasparem Quirogam Regium Constiarium, qui Pontificios senius Philippo II. tunc Hispaniarum Regi aperiret. In his autem S. Pii epistolis haec inter alia leguntur: Sane commoti fuimur, ubi hoe audisImus: nimis enim indignum nobis visumes Imminui Iantopere hae in re Ius , at ae auctoritatem no-sram ct Apostolieae Sedis dignitatem in eo praesertim Regno , quod juria lassus en, nee posse nor Ecclesiasticor personat per
202쪽
eos , quos rei simus vi are , ω hoc a mini is Regiis permutatur . IDod aliud non es, quam Musterbe velle ei Sedi praescribere, cujus praeceptis ct monitis, si Christiani ct Cistholici sunt, reverenter humiliter parere debent. Concludit tandem : Cujus Sedis Apostolicie videlicet auctoritatem dijus Censeris Ecclesia eis Iueri, ac defendere cogemur, si jurifurIas , quod credere non stosfumus , Rex negligeret i).
Interea cum Sanctissimus Pontifex sorte animadverteret longius protrahi, quam par esset, Regium responsum , eidem Apostolico Visitatori praecepit, 'st sine mora in Regno suum munus impleret. Quocirca Apostolicis ille jussis obtemperans ne dum lustravit Calabriae, Hydrunti, Bariique, sed ipsitus etiam Neapolis Ecclesias, ipsosque Ecclesiasticos viros , qui Pro- regi a Sacris erant, sicuti & alios Archiepiscopo subjectos, nulla Regii Placiti habita ratione, suae jurisdictionis exercitio supposuit, quanquam illi immunitatem objicerent a) . Quid ad haec,aut smilia Prorex, quem veluti impavidum strenuumque Regii Placiti propugnatorem adversus Romana Curiae molitiones non sne sicandalo Anonymus depraedicat Quae senserit idem ipse explicat in Literis, quas die IS. Maii anno I 368. scripsit ad Philippum Regem: Bencte alauni, inquit, abbiano publieato esse uitosenas mia licenza , esenas ottenere rΕxequa tu olito e consueto, ὸ sato necessario
sd Vo a per non incorrere nelle Censere eontenute nella deita Bolla in Coena Domini I) . In alia item epistola , quam anno i 369. sequenti post habitam die io. Iunii cum Regiis Administris rerum optime consciis consultationem idem Pro rex nusit ad eumdem Philippum Regem haec leguntur: Eperchὰ io mi tropo gid se antadue anni, e it Regente VIIIani ne hasinuisu tanta , e ii Regente Revertera poco meno , epotrisbe. Iaralmente secadere morte ad aleano , e non stare convenienIe
203쪽
ri luzione in guesu; e perebὸ Θ negoetio si orianza , comela M. V. pede , acci) ossa vivere da Crisiani , e sare eοu' anime quiete , come per aure mie ne hojupplicato C. M. i). Porro Regens Uillanus paulo post graviter aegrotavit, & absolutionis beneficium nonnisi jam morti proximus a Nuncio Apostolico obtinuit, accepta lege, ut si convalesceret, a tra ctandis deinceps una cum Prorege jurisdidtionis negotiis omnino abstineret a). Haec omnia, quorum narrationem , uti rem longam & fastidiosam misit Anonymus, nos paulo susus referre non piguit, ut clare appareat, quomodo sub Pontificatu S. Pii V. Regii Placiti negotium se habuerit. Iam itaque vides qua animi constantia Proregi Regio exequendi Concessui literas omnes Apostolicas, lege lata, temere subjicere molienti Sanctissimus Ponti sex obstiterit, &in ipsam Placiti praxim ac stylum non veluti in rem inconcussam & indubiam , sed tanquam in abusium tunc primum erum Pentem, vel certe non adhuc vigentem insurrexerit. Uides non Romanae Curiae adversus Regium Placitum, sed Neapolitanae pro eodem Placito molitiones infractas ; non S. Pii V., sed Proregis conatus inanes redditos; non qui contra seu maticam egerunt, poenis in ea statutis suisse plexos, sed ipsum, qui Pragmaticam edidit, Proregem & Regentes Uillanum ac Reverterium, qui eidem subscripserunt, poenae anathematis suisse suppositos; ac tandem cum Proregem , tum eosdem Rem gentes agitatos conscientiae stimulis quos recentiores Neapolitanae Curiae Administri malo suo exuerunt sano consilio extimuisse Censuras in Bulla Gaenae contentas, nec ullatenus dubitasse, quin haec eadem Bulla in Regno recepta fuerit, ibique robur suum obtineret. Quia vero de Bulla Coenae sermo rediit, observa obiter hanc propofitionem: Bulta , fuc promulgatur in tarna DominI non es in Belgio usu rece a juria probabilem opinionem: tanquam falsam, temerariam, erro neam , auctoritati Summi Pontificis injurimum sementem viam ad hisma anno I 657., die a O. Septembris Sacrae Ro-
204쪽
manat Inquisitionis decreto suisse damnatam i . Hoc additum sit in gratiam Anonymi , ut nimirum hinc argumentetur, quibus Censuris inuri mereatur ea ipsius propositio , qua eamdem Bullam Coenae Dominicae in Regno Nea polis non esse usui receptam absolute pronunciat ca). Nos interim eamdem Bullam in Voluminibus Bullarum Romanorum Pontificum editam & sacris poenitentiae Tribunalibus affixam legere non omittemus , dum Anonymus , Regiique Administri eam Ducis Alcatae Pragmaticam legere quotidie pergunt in Pragmaticarum Regni Voluminibus: ac demum quousque illi Pra: maticas opponent, nos cum Patribus Concilii Chalcedonentis
illud usurpabimus: REGULAE SS. PATRUM TENEANT, CES sANTIBUs DΜNIBUs PRAGΜATICI s. UNI ULMA PRAGMATICA CESSABUNT: REGULAE TENEANT I .. Quod quidem oecumenicae Synodi Decretum anno qIq. Marcianus Imperator Edicto suo confirmavit se).
Pergit Anonymus: ,, Atque adnotandum est, quod is idem Prorex anno II66. varias promulgaverit i uisiones, ,, ut ea Pragmatico exacte observaretur, mittens idcirco lite- ,, ras ad omnes Regni Archiepiscopos, inter quos Beneven ,, tant ipsius Antistitis ntin suit immemor, sicut manifestum is est ex epistola relata a Chioccaretio citato loco 1) . Respondeo non esse mirum, quod Alcatae Dux ac Pro rex Neapolis, qui omnes prorsus literas Apostolicas sua Pragmatica complecti primus ausus est , ad omnes Regni Archiepiscopos, Beneventano ne quidem excepto, suas de ea re jussiones direxerit. Certissimum tamen est nec Pragmnicae, nec superinductarum pro ejus observantia jussionum ullam unquam rationem fuisse habitam a Beneventanis Archiepiscopis, qui semper in amplissima Archidioecesi Romana decreta sine Regio Placito executioni mandarunt. Ipse vero Pro rex propter procuratam Pragmaticci observantiam se una cum antedictis Regentibus excommunicationis vinculo adstrictum merito reputavit; & facti poenitens Apostolicas literas nedum in
205쪽
t 8 Lisertas Arcti . Beae . m. Vindicata.
Beneventana , sed & in Regni Archidioecesibus absque Regio exequendi Concessu promulgari permisit, scut supra relatae ejus ad Philippum II. Epistolae aperte testantur. Subdit Anonymus D Subinde retento a Curia Neapoli lana principio de Regii Placiti necessitate, abdhibitis eis contra a Curia Romana artibus ac industriis ad idem Placi- tum evitandum, utrinque fuisse certatum; quousque ven- , , tum tandem suerit ad Carolum VI. ,, cujus severiores &rigidiores, uti vocat, pro Regio Placito jussiones ipsemet rur sus inculcat i)8'i i. D Respondeo . Quicquid de hoc sit, retinuerit necne videlicet Curia Neapolitana post tot contra tios Pii U. Sanctisi simi Pontificis conatus assertum principium, de eodem quid dentiendum sit, satis ex dictis constat. Ueruin cum illud idem principium ante scriptas a Carolo VI. de Regio Placito literas non semel succubuisse Curiae Romanae aggressionibus Αnonymus lateatur a , non est cur ipse toties jactet inconcus sam & indubiam ejussiem Placiti praxim , quam Romanae Curiae artibus ac industriis pluries novit fuisse dejectam , aut saltem interruptam; nisi sorte putet posse suimet verbis id effici inconcussim, quod aliena saeta non semel concusserunt. Haec nimirum ea indubia & immota Regii Placiti praxis est , quain veluti validissimum argumentum ille adducit, ut Regiae de eodem Placito legi jultitiam conciliet. Denique qualiscumque modo sit in Regno Neapolis eadem praxis ό cum Sedis Apostolicae auctoritati & legibus adversetur , nec ullo solidae rationis sundamento innitatur, in ipsam profecto congruit illa sententia Constantini ad Proculum: Cm etudinis usurique
longaevi non vilis auctoritas es: VERU Μ NON UsQUAE ADEO
SUI UALITUR A ΜΟΜENTO, UT AUT RATIONEM VINCAT,
AUT LEGE Μ 3)Unum illud hic addere liceat, & quidem in re praesenti, maximi ponderis, nulli bi si ilicet Placiti abusum tantum me reri vituperationis, quantum in Neapolis Regno . Cum enim illud jure fiduciario concessum a Sede Apostolica accipiunt , juramenti religione interposta , se obstringunt Reges ad
206쪽
observandam Constitutionem Iulii II. Et quascumque alias conditionei jurisjurandi verba iunt in uterilsel. recori Papae Iulii II. super ustar Regni ct Terrarum insudatisne ct Inuenitura confectis contentor , oc omnia m Angula, quae in eis continentur, plenarie adimplebit Rex ) Asiolabiliter observabit O nulla unquam cempore Pentra contra ea dic. Atqui in Constitutione qua Iulius II. Ferdinando agnomine . C1tholico Regnum Neapolis tributarium concessit, haec verba leguntur , in quae ipsemet Ferdinandus, & deinde ejus semper jurarunt in eodem Regno successores: Salva Romani Ponit
eis ct Apsoluae Sedo auctoritate , ct jurisdictione plenaris rct libera potesate circo Ecclesia1 ct alias regulares ct se olares personar ct alia Ecclesiasico , tam in faciendis prosi-μnibus, ct electionibur confirmandit , quam guibuscumque aliis rances nibui ct gratiii ct super iis conficiendis Ilieris
nunc Anonymus , ponderent Regii Consiliarii & Administri quomodo solemne adeo & praeclarum Iuramentum cum jactata
207쪽
Impugnatur specialius Lex de Regis Placito , hujusque
praxis , quatenus respiciunt titeras Apostolicas ad rem Beneficiariam pertinentes .
Uanquam ex iis, quae hucusque adversius Regii Placitio abusum & latam nuper pro ipsius firmitate legem ge--' neratim disseruimus , facile appareat, quid sentiendum sit de eodem abusu & lege illum firmante quoad literas Apostolicas ad rem Benesiciariam spectantes; attamen quia Anonymus sui instituti memor , ea ipsa lege asserit speciatim esse firmatam necessitatem Placiti apponendi literis Apostoliis eis , per quas Episcopatus , Archiepiscopatus , nec non caeterae Ecclesiasticae dignitates & Beneficia Regni distribuuntur i) , idcirco contra hanc ipsiam affertionem jam a nobis est peculia rius differendum . Et quidem quod omnia totius Catholicae Ecclesiae Beneficia spectent ad Pontificem Maximum , tanquam ad praecipuum & supremurn rerum Ecclesiasticarum Dominum , aut certe Administratorem atque Dispensatorem, docent ape tis ac repetitis vocibus sacri Canones, quibus & Conditorum potestas, temporis & praxis antiquitas, nec non Scriptorum Consensio & ratio ipsa intulit reverentiam . Nihil proinde est, quod jure in contrarium possit opponi, nisi quod viris conte sosis & dicacibus nunquam deficit ratio disquirendi nodum in scirpo, quia nunquam eis deest pervicacia , qua etiam res certissimas & inconcussas in dubium revocare, & dubias, immo falsis mas, tanquam manifestas & inconcussas jactare audeant, quod Anonymo nostro solemne esse iam vidimus. Praestat itaque audire Clementem V. in Concilio Uienis nensi oecumenico tercentorum Patrum ita decernentem : Ad quem nimirum Romanum Pontificem Ecclesiarum, Pers NGέuum , Dunitatum , aliorumque Beneficiorum Ecclesiasicoram plena ct libera diis Iu ex suae potesatis plenitudine no-
208쪽
Pars II. Articulus XII. et 8 r
sItur pertinere l . Hoc vero Deere tum antea a Clemente IV. iisdem pene verbis a) , & a Bonifacio VIII. 3 , nec
non postremo a Clemente VI. q), & Eugenio IU. inculcatum 3) praxis pervetusta antecessit. Siquidem Liberius Papa , seu Lucifer Calaritanus ejus Legatus Paulinum Beneficio Patriarchali Antiochenae Ecclesiae decoravit s6M: λgapitus Romanus Poutifex , deposito Anthimo Episcopo Constantinopoleos, eam Sedem Mennae Alexandrino concessit 7 : S. Marint in us Ι. Ioannem Episcopum Philadelphiae Vicarium suum designavit, ut in Ecclesiis Antiocheni & Hieroselymitani Patriarchatus Monothelitarum haeresi in sed is quarum Pastores opera Stephani Dolorensis Uicarii quoque sui jam exauctoraverat ) novos Episcopos , Presbyteros , Diaconos constitueret, acutique ut pariter Beneficia eorum ordini respondentia conferret. Ea, inquit Martinus in Epistola ad eumdem Joannem, quae desunt, corrigas , ct consisuas per omnium eisitatum Ecelesias, quae Sedi tam Hierosobmitanae , quam Mintiochenae Dbsunt, Episcopos ct Presbγteror Diaconos: hoe tibi omnimodo a rere praeeipientibus nobis ex Apsolus auctoritate , quae data es nobis a Domino per DIram Sanctissimum
Divinam hane supremam ac plenillimam disponendi de Ecclesiasticis quibuscumque Dignitatibus, ac Beneficiis potestatem in Romano Pontifice agnovit Petrus de Alliaco: Pupa, inquit, habet plenariam dispensationem omnium bonorum ct beneficiorum , ct non dominium 9). Hanc agnovit Do- istor Angelicus: Res Ecclesiae, ait, uent Papae ut priseipalis
di Oneutis, non tamen sunt ejus, ut Domini ct posse oris si o):
Hanc agnovit tota Gallia in Comitiis Aurilianensibus, ut constat ex Oratione Ferrerii Praesidis Pium IV. sic alloquentis r in haec dicuntur in Conventibus , protesatur Gadia nolle honori , dignitati , ct auctoritati hujus sum mae Sedis derogare , ct ab ea observantis obsequio, quod semper majores Sedi
209쪽
mani Ponti is auctoritatem tum in conferendis totius Ecelesiae
Eeneficiis, tum in dispensanis Deusae bonis ct reduibus in dubium revocare sic. Adstipulatur ratio, tum desumpta ex dominio bonorum Ecclesiasticorum , quae, utpote Deo oblata , speciali ratione Christi bona sunt , ut Theologi docent & utriusque Iuris D ctores quare ab eo dispensari debent , qui Christi vices in terris gerit, quem & constituit Dominum super familiam suam universam ζ tum alia ratio deprompta ex jurisdicti une Summi Pontificis , quae non minus late patet , quam totus Christianus orbis , Non enim pars una , sed totus potius Orbis es sesro Diarest, inquiunt C rthusiani Monachi in literis ad Innocentium II. datis , & anno II 3 I. in Concilio Remensi perlectis . Item Petrus Rebussus Gallus Doctor ita scripsit: ,, Papa jure,, praeventionis omnia Beneficia potest conferre , cum totus, , Mundus sit Dioecesis Papae . Cap. Cuncta per Mundum , &,, Cap. per Principalem '. quaest. 3. Unde non est mirum , si is in sua Dioecesi & sic per totum Mundum conferre possit a) Iam vero si literae Apostolicae ad Episcopatuum , Archie piscopatuum , aliorumque Beneficiorum distributionem spectantes in Regno Neapolis a Regio Placito , a Consilii Collatera lis examine & arbitrio ita pendent , ut sine his executioni tradi nequeant , quomodo ibi Ad Romanum Pontificem Beneficiorum Eetie anteorum plena ct libera dispositio lex suae pote satis plenitudine noscitur periisere, ut decernit Clemens U. in Concilio Uiennensi Oecumenico Quomodo non revocetur in dubium asserta vel a tota Gallia amplissma Romani Pontificis auctoritas In conferendis totius Ecclesiae Beneficiis, quae , ut ait S. Martinus I. data en ei a Domino per Petrum Sanctissimumct Principem Apsolorum Nunquid potestatis plenitu do & amplissima auctoritas ea vere dici potest , quae in sivi exer citio alteri subest , vel ab alia potestate & auctoritate dependet Disceditur etiam in eodem Regno per Regii Placiti
210쪽
tiquitatis praxi, qua a Romano Pontifice constituti Epi Icopinon sesum oecidentalium , sed etiam orientalium Ecelesiarum sine ullo sive Regio, sive Caesareo Placito possessionem olim adibant; nec ibi Christo tanquam bonorum Ecclesiasticorum speciali ratione Domino, Summo autem Pontifici ejus in terris Vicario, tanquam principali bonorum Ecclesiae & Beneficiorum omnium Dispensatori ac ordinatori supremo debitum exhibetur obsequium , ubi supra Ecclesiasticas ipsius distributiones , & Beneficiarias dispensationes arbitri ac ludices, & hi
quidem laici, saeculari auctoritate constituuntur . Quod sane quantum a recta ratione aliunde aberret, ab
unoquoque rerum humanarum non omnino ignaro facile cognosci potest . Etenim si Reges , quatenus supremi publicorum onerum Distributores sunt, decet Praesides & Duces deligere , eosque libere in provincias & in hostes mittere ; cur Romano Pontifici, tanquam Beneficiorum Ecclesiasticorum Dispensatori summo, non liceat a se delectos Episcopos , Archiepiseopos aliosque sacros Administros libere mittere in commissat ipsis Ecclesias 7 Porro ex istorum virtute & libera missione in Dioecesies non minus Ecclesiae disciplina & Fidelium cura, quam ex illorum delectu & libera in provincias vel in hostes missione populorum regimen & victoriae ex hostibus dependent. Quare non minus absurdum est dicere , Regiae potestatis ossicium esse designatis a Summo Pontifice Ecclesiarum Praesulibus concedere, aut denegare quae Regii Placiti vis est ipsarum Ecclesiarum possessionem ; quam asserere ad Pontificiam auctoritatem id spectare , ut delectis a Regibus provinciarum & exercituum Praefectis aditum ad easdem Prauecturas arbitratu suo vel aperiat, vel intercludat.
Prieterea si quilibet Regni Neapolitani Episcopus ex quo in eo Regno receptus est , jurisdictionem suam in distribuendis suae Dioece lis Beneficiis ita exercere permittitur, ut qui eadem Beneficia accipiunt , a Regii Placiti iugo sint prorsus i inmunes , cur non liceat Romano Pontifici, ex quo ut talis in eodem met Regno agnitus est, ita exercere jurisdictionem suam in conserendis Archiepiscopalibus & Episcopalibus,
ut qui Episcopi dc Archiepiscopi ab ipsomet instituti sunt, Re git