장음표시 사용
181쪽
x Romanus exercet: ac propterea contrariam doctrinae huic Anonymi sententiam commentum esse hominis super Pontifi-eiae jurisdictionis ruinas jura Principatus erigere adnitentis . Adversus quod commentum certum insuper hoc principium stare contendimus: quod sicuti supremo cuique Principi titulo Principatur id convenit, ut eam, qua legitima in tota sua ditione potitur, temporalem jurisdictionem libere exerceat, . absqueoquod ejus Edicta dc Leges Pontificio examini & Placito subdantur; sic Romano Pontifici titulo Summi Pontificasul hoc competit, ut ea , qua legitima pollet in tota Ecclesia , spirituali jurisdictione libere ubique utatur , ejusque Decreta Sc Literae sine praevio Principum examine ac Placito executioni mandentur : atque id quidem eo potiori jure, quo Pontificia & Ecclesiastica potestas Regia & politica est praestantior. Porro S. Gregorius NaZianzenus inter utramque potestatem comparationem instituens, Praesidem irascentem hac sententia repressit Imperium nos guoque gerimuI , si
Regium Placitum evertitur , quatenus Principisus eo venire dicitur , ne personae ipsis suspedia in ipsorum ditiones subinducantur. Itulo Principatus, seu Iure Regaliae ad Principes peris L tinere Regium Placitum docet Anonymus,ne in ipsoris rum ditiones personae intromittantur, quae iisdem suspecta
Hoc si verum sit, nedum extraneum quemlibet arcere ssed incolas pene omnes expellere a propria ditione poterit quisque Princeps. Siquidem non solum qui extranei sunt, sed qui indigenae Principibus suspecti esse possunt et teste enim Apostolo , periculis plena sunt omnia e Periculis, in- iquit, fluminum , periculis latronum , periculis ex genere, ρ riculis ex gentibus, periculis in civitate , perieulii institu- dine,
182쪽
hoc indulgeamus Anonymo, ut plus verbis expresserii, quam mente conceperit, ejusque propterea assertio intelligenda sit de iis tantum personis , & in casu praesentis controversiae de illis duntaxat Clericis extraneis, quos Principes quoquom do suspectos habent ue id sane inde sequetur , ut eo suspicionis praetextu , qui semper in promptu erit, illi solum Clerici ad Beneficia & Ecclesiasticas dignitates provehantur , quos ipsi Principes provehi voluerint: quae agendi ratio, ut ait Hincluserus Remensis in epistola ad Ludovicum II. Galliae Regem , Non es disinae Legis electio , sed bumanae potesatis extorsio ;additque quod molignus spiritus in aures Regii isaee sibilat , & quod talia dicta Infernus evomuit. Quamobrem Honorius III., ut ex una parte praedicto suspicionis praetextui occurreret , di ex alia consuleret indemnitati Principum , de hac ipsa re expostulatus a Friderico Imperatore & utriusique Siciliae Rege , ita illi sapientissime re- . spondit: Non intendimur promoveresuspectos, dummodo non ultra notam suspicionis extendas , quam rationis tramites patiantur a) , Hoc idem Gregorius IX. ipsi Friderico postea inculcavit 3 . Cardinales etiam, qui euncta dissidii capita Bonifacium VIII. inter & Philippum Pulchrum Galliae Regem congruis responsionibus diluerunt, praesenti articulo sactum esse satis censuerunt hoc responsis: Epistopos videlicet sive oriundos sive extraneos Eccleliis datos a Bonifacio non
esse Philippo probabili utique ratione ) suspectos . Luibus de persorii providit i Regi non suspectii ct Regno ) .
Quibus monumentis docemur rationem quidem suspicionis habendam esse in Clericis ad Beneficia promovendis, quoties tamen probabilis illa sit, nam si commentitia, nihil esse sa- .ciendam.
. Itaque si casus accidat, quod quis laico Principi rationabili causa suspectus a Summo Pontifice ad Episcopatum electus sit, tunc de hoc ipsb SedesApostolica certior facienda est,& expo-V a stu-
183쪽
stulanda, ut ad eam dignitatem evehat alium ab ea suspicionis nota immunem . Hanc sane viam iniit ut externa exempIa omittam) Carolus II. Andegavensis, quo petente Lan dub- .phus Cardinalis Sedis Apostolicae in Regno Neapolitano L gatus Mansredum Ciphonium , etsi ad Epistopatum Milite sem jam electum & indigenam rejecit, eoquod hic hosti uni Caroli partes fuisset sectatus , & And ream Abbatem pariter electum, etsi Milito extraneum ad eumdem Epistopatum provexit si) . Hanc ipsam viam in fimilibus casibus iniisse pariter ex Neapolitanis Regibus alios sibi iacile suadeat quisqvmea perpenderit,' quae ex Honorio III. & ex Gregorio IX. paulo ante retulimus. Ita olim non literarum examen Ap ilolicarum, non saecularium Magistratuum arbitrium, non Regum Placitum , sed Regum preces Apostolicae Sedi vel ejus porreeta Legatis ab Epistopatibus fausto exitu arcebant Clericos Regibus ipsis vere suspeetos z atque tunc ne quidem cogitatum de jure Placiti, quod postremis oculis invaluit, in specne quidem ne persionae Regi suspectae in Regnum inducantur , re tamen ipse ut Ecclesiastica potestas Politicae subjiciatur ; si eut veI ipsa Regii Placiti praxis ostendit, quae in dies adhiberi consuevit etiam quando nulla prorsus est
Regi suspic quod ut plurimum evenit) de Clericis, quia Sede Apostolica ad Epistopatus& ad reliqua Regni Beneficia
Demum possumus & hie sicut alibi adversus Anonymum urgere argumentum a pari , ut a junt. Si enim ad Principes spectat Romanas cognostere Scripturas, ne qute personae in eorum ditiones inducantur, quae ipsis sus ei, et se possint , simili, immo potiori ratione ad Romanum Pontificem spe ista- . bit eognoscere diplomata seu Literas, quibus terreni Principes suorum Regnorum Proreges , Provinciarum Praelides, Civitatum Moderatores creant, ne videlicet Catholicis Regnis, Provinciis, Urbibus personae praeficiantur , quae eidem Pontifici de haeresi suspectar esse possint. Cur enim illud in talo Principatus Principes deceat, hoc vero tuuis Pontifica- 'tus Romano Pontifici non conveniat r
184쪽
ood Regii Placiti praxis neque perantiqua, nefueperpesua, neque Principisus licitastis,
EX falso principio , quod Regium Placitum ad Principes
pertineat titulo Principatus, seu Iure Regaliae propter causias jam indicatas, & a nobis eversas , falsissimam hane conclusionem Anonymus elicit: ,, Unde , inquit, ipsis Principi- ,, bus semper licuit, eorumdemque commendabilis vigilan. ,, tiar semper fuit proprium extraneas cognoscere Scriptura sis inter quas recenset Apostolicas & quidem omnes, ut diximus & ex contextu patet ,, in ipsorum ditiones invectas, , , antequam hae executioni tradantur si , , . Quibus verbis fatis aperte innuit Placiti praxim fuisse ac esse Principibus licitam, laude dignam, perantiquam, perpetuam & ipsis Principatibus coaevam . Nos vero de ejus praxis antiquitate& successu primum disseremus ; deinde eam semper suisse illicitam & improbatam demonstrabimus . . Constantius Imperator insignis Arianae sei, fautor, . pr mus Omnium fuit, qui, Arianis suasoribus, arbitrio sui& examini Decreta, ac Iudicia Ecclesiae subjicere praesumpsit, it aut haec nullatenus executioni mandari deberent, nisi Imperiali essent auctoritate munita. At hujusmodi Constantii conatui Ecclesiae Patres, Athanasius, Hilarius . Lucifer Calaritanus, Hosiusque Cordubensis sortiter restiterunt. Athanasus quidem , Luondonam, inquit, Maeculo res hujusmodi audita en i Luandonam Ecelesiae Deeruum ab Imperatore accepit auctoritatem, aut pro Decreto illud habitum en Multae am Θae Θnodi eoactae sunt: multa prodiero Ecclesiae Decreta e sed nunquam Patres res hujusmodi Imperator uasere, nunquam Imperaior Ecelesiasica curios perquisivix i . S. Hilarius ostendens nullatenus opus esse temporali potestate, ut Ecclesiae
185쪽
t,8 Libertas Archiep. Benev. m. Vindicata.
sae Leges valeant, Ac primum, ait, misereri licet nostrae clatis laborem, di praesentium temporam sultas opiniones congemiscere, qui 1 pacrocinari Deo humana creduntur , di ad' iuendam Chrisi Ecclesiam ambulone scrutari laboratur μοδ dolori Divisam Fidem suffragia terrena eroemendant, inoraque virtutis fur Chrsas, dum ambitio nomini suo conciliatur , arguitur l . Vehementius adversus Constantium Lucifer Calaritanus exarsit: Proba te, inquit , er no soctram Iudicem . . . . Cum probare non posse s quia praeceptum
sis tibi non dominari Episcopis, sed ct ita eorum obedire satutis, ut si ubpertere eorum soluta tentaveris , sifueris insuperbia comprehensus, morte mori jussi sis quomodo dicere poterii te judicare posse de Episcopii, quibus nisi obedieris, jam
quantum apud Deum mortis poena fueris mulctatus a . Uerba Hosti alibi retulimus 3 . Utinam dc nostris hisce temporibus Ecclesiae Pressiles suorum deaessorum sortitudinem , virtutem& constantiam imitarentur l Prosecto Principum Administri majora in dies adversus Ecclesiam non auderent , nec Christi Sponsam suarum cupiditatum servam efficere pertentarent. Ea itaque Constantii praesumptio a Patribus sacerdotali pectore increpita in ipso , a quo incoepit, Constantio ita cessavit, ut nullus posterioribus temporibus fuerit Princeps
qui se a rerum Ecclesiasticaruin examine, revisione& cognitione non abstinuerit. Neque Henrico IU. & V. Germaniae,
ac Henrico II. Angliae Regibus, aut Friderico II. Imperatori , aliisque ejusdem indolis Principibus unquam in mentem venit inire hanc viam, quae caeteroquin expeditissina ipsis suis set ad evitandas Pontificias, quibus inusti sunt, censuras, si nimirum has Regio Placito supposuissent. Quin potius ex eis aliqui literis Apostolicis , quibus in ipsos anathema dicebatur, libere publicari permisiis, ea, qua par erat, animi submissione, Sedis Apostolicae censuris obsequentes , ab lutionis beneficium reverenter postularunt, ac impetrarunt, inter quos numerantur Lolliarius Rex Lotharingiae, Rober
186쪽
tus II., nec non Philippus I. ambo Galliarum Reges ι . . Quid de Philippo Pulchro ὶ Hic sane- saeculo decimo quarto ineunte, post promulgatas in Galliae Regno Bonifacii UIII. . . notas Constitutiones ausu plane schismatico mandavit, Cu-soribus ubique oppositit, ne ullae Ponti elae literae in Regnum deveheremur 2) ; quod & prius secerat Henricus II. Angliae
Rex metuens Ecclesiasticis supponi censuris propter persecutionem in S. Thomam Canturiensem a se motam. Sed hoc ipsum satis ostendit tunc ne quidem fuisse cogitatum de via Regii Placiti, quae si in praeductorum Regum mentem venis set, eam profecto inii se n t uti faciliorem ad impediendum literarum Apollolicarum executionem & etaetum .
Ut igitur Regii Placiti originem indicemus , ferale schinina sub Urbano VI. exortum pessimo huic abusiui occasionem praebuisse cum Scriptores non pauci, inter quos Cardinalis Richelius 3 , tum plura monumenta testantur , quae legi pos sunt in Reflexionibus Q pra Scripturam Curiae Taurinensis nuper editis ) . Cum enim Christiana Regna alia alium pro legitimo Pontifice haberent, mandarunt Principes, ut quae Literae nomine Pontificio insgnitae in ipsorum ditiones deserebantur, examini subderentur eo fine , ut illae solum promulgarentur , quas constaret ejus esse Pontificis , cui tanquam legitimo , ipsi obedientiam profitebantur ; atque etiam ne Clerici in exactione subsidiorum ab Antipapis gravarentur. Addo a Uan-Espen, qui omnem movet lapidem, ut Regii Placiti antiquitatem stabiliat, nullum proferri Scriptorem, nullum genuinum monumentum, quod dicti se hismatis aetatem antecedat S) . Ea igitur , quam modo diximus, verior est Regii Placiti origo ; quae quoniam praedicto schismate non est antiquior , manifesti mendacii redarguit Anonymum scribentem semper Principibus licuisse , eorumdemque semper suisse vigilantiae proprium , Apostolicas ante earum executionem Scripturas cognoscere. An pe Principibus, qui Urbani VI.
187쪽
r so Lisertas Arelim. Beam. Oe. Vindicata.
. tempora praecesserunt, facultas suit utendi eo Placito, de quo ne quidem cogitarunt ρ An sorte damnabilis somnolentiae in- cusandi sunt omnes illi Principes, quod Regium Placitum titulo Principatus, aut Iure Regaliae juxta Anonymum sibi ipsis conveniens ne agnoverint quidem , tantum abest , quod in praxim deduxerint tSicut autem a schismate originem suam traxit Regii Placiti abusus, quem tune necessitate quadam adinventum calamitas temporum toleravit, sic postmodum extincto schisimate in electione Martini U., celsare & ille debuit; quemadmodum re ipsa eessavit in illis regionibus, in quas occasione schismatis fuerat in veictus i) . Concesserat sane , eodem δε- viente sichismate , Urbanus VI. quibusdam Episcopis & Praesulibus suae parti addictis, quod Ad Iouenda sandala non posset fleri executio quarumdam literarum Apostolicarum , nisi prius ejusmodi Literae Praelatis Q i, vel eorum O cialibur exhiberemur is per 'si aurobatae forent; ut Martinus V. enarrat sa) . At idem Martinus Pontifex animadvertens eam praxim sine gravi injuria & Apostolicae auctoritatis praejudicio tolerari non posse, Alud priuilegium eis non laicis, sed
Ecclesiasticis viris ab Urbano VI. concessum, & quodcumque Statutum inde exortum , Concilii Constantiensis Patribus approbantibus , revocavit decrevitque , ut literae Apostolicaelibere omnino promulgarentur, poena suspensionis statuta in repugnantes s . Coeperunt subinde saeculi Principes, partibus petentibus , alicubi impedire executionem citationum & mandat rum, quae a Romanis tribunalibus prodibant. Quare injustum hocce ipsorum facinus anno I 69 I. Innocentius VIII. sub poena anathematis Romano Ponti fiet reservati expresse
damnavit M. Quia vero iidem Principes subinde literas
ipsas, & mandata Apostoliea suis Placitis submittere alicubi praesumpserant, idcirco Leo X. decrevit ac statuit, quod diui ct exumores in Iureis Asomlicii pro tempore des
in Const. qua taeeipier Quod Antidota. 3 Idem ibid. Innuenti ut nimis Constit. qua inevisi ossieti nostri.
188쪽
rati , ae Notarii ct Tabelliones super his requi*PI literas fui Apostolicas sine alicujur personae , cujuscumque Eeel anteae , vel mundanae digniIaIis fuerit, licentia pes consensu exequi possint di debeant. Addidit insuper Interdicti ream in
Urbes & Communitates , necnon paruam excommunicationis statim incurrendam, Summoque Pontifici reservatam , inoomnes, qui literarum Apostolicarum executionem quoquo
modo impedirent, Etiamsi, inquit , Patriarchali, Archiepiscopals , Primatiali , Episcopali , ct quavis alia feri usica sel mundana, etiam Imperiali, Regali, Reginali , auι Durali vel Hia praefulgeant Dignitate sa).
Ad inventi quidem sent praetextus, quibus adversus Pontificias Constitutiones Regii Placiti abusus sulciretur: sed eumdem abusum etiam praetextibus sulcitum sub anathemate damnat Bulla , quae die Coenae Dominicae quotannis legi solet: squidem in ea haec habentur: Item excommunicamus di anauematizamus omnel tam Ecclesiasicos, qua eculares cujus eumque Dunitatis, qui praetexenter frivolam quamdam ρο- pellationem a gravamine, vel futura executione literarum Apsoluarum informa Brevis tam gratiam , quam jusitiam concernentium, necnon citationum c. ad Curiam secularemo lateam potesatem recurrunt, ct ab insante Fsci Procuratore vel Advocato anellationes hujusnodi admitti , ae Lit ras , citationes cte. cvI retineri faciant. si me illas pluiter vel ne eorum beneplacito consensa , vel examine executioni demandari, aut ne Tabeutones cst Notarii super hujuscemodi Literaruis ct Processuum executione inrirumentasH acta conficere, aut confecta Parti, cujus inter est , tradere
Angulos , qui perse vel per alios ctc. executionem Litera ruin Apsolicarum , seu Executoriatium , Procrinum ac De cretorum quomodolibet impediunt, etiam praetextu violentiae prohibendae vel aliarum praetensionum , seu etiam donec 'si ad nos informandos, ut dicunt, supplicaverint velfupplicarifecerint. Ita Paulus V. in Constitutione , quem anno I 6 Io.
1 eo x in constit. qua incipit: In Supremo .
189쪽
die Coenae Dominicae promulgavit I . Hanc eamdem excommunicationis formam postmodum secuti sunt omnes , qui ad nostra usque tempora successerunt, Romani Pontifices. Non abs re demum fuerit hic subdere peculiarem CIementis XI. declarationem in Regium Placitum . Cum enim anno 17 I9. die a I. Iunii prodiiset a Senatu Taurinensi scanda-Iosum Edictum, quo necessitas Placiti quibuscumque Apostolicis literis imponebatur , Iaudatus Pontifex eodem anno die I 8. Augusti Edietum illud declaravit nullum , invalidum,
injustum, reprobatum, vanum ac temerarium, ejusque a se ita condemnati omnem qua Iemcumque executionem & obser
vantiam severe prohibuit sa)Ex iis, quae de Regii Placiti origine & successu protu I
mus , liquido constat, quam falso & temere asserat Anonymus semper licuisse Principibus, ac laudabilis eorumdem vigila tiae proprium semper fuisse, Apostolicas cognoscere Scripturas in ipsorum ditiones ii Iatas, antequam eae execution I man dentur. Quomodo enim semper licuerit abusius ille , qui a schisinate ortus & post schisma repressus, ad iam originem, id est ad schisma tendens, ubicumque subinde sacri Iegum e X tu Ierit caput, graviora in se Apostolicae Sed is tela convertit Z
Siccine ergo saeculi Principibus id semper & cum laude licuit, quod vel ipsis Ecclesiae Praesulibus sub suspensionis poena suit prohibitum Z Siccine commendabili Principum vigilantiae ille abusus adscribitur, quem in Urbibus , aliisque hominum Universitatibus sub Interdicti poena, necnon in Principibus ipsis sub poena anathematis damnarunt & quotannis damnant Romani Antistites Z Dicendum itaque e converso erit Theo dosio, Valentiniano, Carolo M., aliisque priscis Caesaribus hoc defuisse laudis, quod Apostolicis literis cognoscendis
non invigilaverint, immo de hac re nequidem cogitaverint. Dicendum pariter somnolentiae incuriaeque incucandos esse eos Principes, qui Pontificiis Scripturis avitam libertatem servatam volunt. Sed & negligentiae , inertiaeque vitio GaIliae & Hispaniae Regibus vertendum erit, quod illi Apost licas
I Paula, V. in Constit. quae incipis r Pistoralis. U Gemens XL in Constit. quae incipit: Apostolatus Nostri . .
190쪽
lleas literas ad Beneficia aliaque particularia negotia , hi vero Literas ad fidem & inores pertinentes in suis Regnis sine Regio Placito promulgari sinant i . Non ita sane, non ita senserunt Concilia, Patres & ipli Principes pietate ins gniores, quibus concors sententia fuit, respectu literarum Apostolicarum unam hanc esse omnium fidelium partem , obsequium videlicet illis exhibere ac reverentiam . Sed & illud in Ecclesia novum est ac pene inauditum , id nimirum licietum semper fuisse Principibus & commendatione dignum , quod Summi Pontifices per Constitutiones Apostolicas , praesertim universales , semper improbarunt & sub gravioribus censuris quotannis improbant . Apage itaque falsana eam Anonymi temerariamque sententiam a Schismaticorum lacunis erutam , Pontificiae auctoritatis prorsus inimicam , &Catholicorum Principum pietati injuriosiam. Porro, ut hoc etiam addam, quascumque Pontificis Maximi literas, dogmaticis non exceptis , subjicere Regio Placito , & iacularium Principum ac Magistratuum examini, Christum Dominum
veluti est tribunali sive Herodis sive Pilati sistere judican
Argumento ducto ex ipsemet praxi Regii Haciti eo r-mantur ea omnia, quae a sus idem Placi- sum lucusque diximus.
od ad seculi Principes titulo Primi tus, seu Iure
Regaliae pertineat Apostolicas omnes veluti extraneas - cognoscere Scripturas propter Status conservationem,& ne quid in ipsorum ditiones invehatur Regiis Iuribus, Regnorum legibus, moribus, privilegiis repugnans; ne personae suspe sit binducantur, ne spiritualis vel temporalis jurisdictio, ipsis insciis, exerceri prietendatur: haec demum summa est eorum, quae pro Regio Placito Anonymus hactenus attulit, di veluti principium , quo inniti vult Regias literas ad stabi- X a lie