장음표시 사용
51쪽
rosolymitanum , Zosimum , Severam Sulpicium , aliosque Plares , singularem virtutis laudem conamen dationemque sunt assecuti. Erant itaque Pelagiam Pha visaico de grege pedades, ut caeteri fere omnes haere lici, homines sallacis severitatis, probitatisque vendit res, simulatoresque nequissimi. His artibus utεbantur ad comparandam sibi undique singularis cujusdam, minimeque communis probitatis sanctitatisque famam . quo faciliorem aditum ad muItitudinem, severitatem vitae prae virtutibus caeteris suspicere et admirari s litam, sibi Pararent, atque tu universorum animos imsuerent occultius, quos ad extremum doctrinis pesti&ris , severitatis sale conditis, corumperent; et depra
XXIX. Gothis sub Alarico Rege Ital; am vastantἰ-hus, Pelagius cum Coelestia Discipulo suo relicta R ina, in Siciliam, Messanam et Syracusas, ac demum A. . o. in Africam navigavit, Hipponem Regium inbtio veris, absente tune Augustino, appulsus, tam deinde Carthaginem. Ipse relicto ibi CoeIestio , paulo post in Palaestinam se contulit, perniciem illaturus Orienti. Coelestius nova dogmata late per urbem disseminavit rutque quibusdam excellentioris scie utiae homo videretur , ad Sacerdotium Promoveri conatus est; sed a Paulino S. Ambrosii antea Diacono accusatus , quod impia dogmata spargeret, repulsam tulit. A. 412. coactum est Carthaginense concilium , praesidente Aurelio primae illius Sed is Episcopo , absente vero, ut de se ipse naserat, Augustino. In hoc damnati fuere coelestii errores; ipse vero, quod eos tamquam haereticos damnare re eusaret , Ecclesiastica communione fuit privatus. Noveco ut haereticus palam traduceretur, utque latam a
52쪽
tersus se ab Asris sententiam declinaret, teste Maria Mercatore, ad Romanam Sedem appellationem interpo- fuit, qua mox neglecta, Ephesum Asiae minoris urbem contendit, ibique Presbyterii honorem suffaratus est.
XXX. Pelagius interea Soctae Magister , Ierosolymis benigne a Joanne Urbis illius Episcopo exceptus
est, quod adversus Hieronymum opportuno Praesidio sibi futurus videretur. Et vero egregiam Patrono suo ua vavit operam, scriptisque Hieronymum perstrinxit , qui superbi hominis inverecundia provocatus , Epistolam ad Ctesiphontem , tresque adversus Pelagianos libros uo eripsit . A. 4 i5. Orosius Presbyter Hispanas, in Palaeotinam ab Augustino missus , Hieronymum statim adiit, cuncta quae Carthagine contra coelestium peracta fuerant exponens: Libros etiam de peegatorum meritis et remissione ab Augustino contra Pelagium et
e ubratos prodidit, litterasque exhibuit, quas S. Do-etor nuper ad Hilarium Syracusanum miserat. Haec ubia Hieronymi amicis per Palaestinam vulgata sunt, Pe-agii fides in suspicionem vocabatur. Neque enim viri cordatiores sibi persuadere poterant, Hieronymum et Augustinum, quos veluti Christianae Reipublicae Comsules Catholicus orbis suspiciebat, Pelagium impugnandum susdedisse, vera et sana docentem. Joannes
Jerosolymitanus , qui Pelagium catholicum credebat, aegre serens haec de amicissimo sibi homine spargi , iudicio agere decrevit. Urbanam itaque Synodum coegit in qua examinatus est Pelagius , qui agres ac vehementes Orosii oppositiones artificiosis, fraudumque plenis responsionibus felicitet amolitus est . Joannis Episcopi favore tuitas ; adeo ut aliud nihil decretum Iom. q. c
53쪽
3, DISSERTATIO HISTORICA. II. fuerit, nisi ut ad Beatum Innocentium Papam Eo
manum Fratres et Epistolae mitterentur, universis quod ille decerneret secuturis. XXXI. Interea eodem anno 415., Eros Arelatem sis, et Lazarus Aqu ensis Episcopi, ab Ecclesiis suis , quas Clero ac populo contradicentibus olim invaserant, depulsi, eorum depositionem ratam habente Pontifice Nomano, in Palaestinam se contulerant ad corroganda
aliorum Catholici orbis Episcoporum suffragia pro recuperanda dignitate. Ubi vero Pelagii conatus intellex runt , libellum, in quo eapitula quaedam ex Pelagii Coelestiique Ithris decerpta eontinebantur , Eulogio caesariensi Palaestinorum Primati obtulerunt, a quo Synodus etiam indicta est Lyddae, sive Diospoli habenda. Convenere Episcopi XIV, atque hos inter Ioannes etiam
Jerosolymitanus. Accusatores Pelagii Erotem et Lazarum gravis unius aegritudo, ne Synodum accederent,
prohibuit. Interrogatus Pelagius quid de gratia sentiret. ut erat mirus fallendi artifex, turpi aequivocatione Patribus illusit, eoque facilius, quod ipse Latino loquens coram Graecis, ab illis non intelligebatur nisi per interpetram , qui eius verba aut fideliter non reddebat . aut ejus favebat personae. Quapropter illi Episcopi nihil fraudis suspieati, atque nomine Gratiae , quam admittebat Pelagius , eam intelligentes quam Ecclesia Catholica solet intelligere , Pelagium errore laeti , ipsa
tamen haeresi damnata, tamquam innocentem dimiserunt. Unde S. Hieronymus hanc Synodum merito n
pellat miserabilem, et S. Augustinus Lib. da Pece to Originali , cap. XV. Pelagio idcirco triumphum
nenti respondet: Non ergo tu absolutus es, qui damnanda tenuisti: sed illud abaolutum eri, quod tener
54쪽
debuisti. Ut autem tu absolutus putareris, creditus essentire laudanda, cum te audices non intelligerent
XXXII. Pelagiani hau victoria feroces correptis armis ignem primum monasteriis , quae in Bethlehemitica urhe B. Hieronymus institutione sua sanctissima regebat, ε abiecerunt, et non paucos viros Reminasque, et unum etiam Diaconi dignitate praefulgentem occiderunt. Hieronymus, qui unus praecipue Petebatur, fuga se in turrim subduxit multo firmiorem , quam quae impetu expugnari posset. Caedes incendiaque haec sub oculis petie Ioannis Ierosolymitani edita sunt, adeo i moti , ut pene iussa viderentur. Certe Romanus Pontifex Innocentius ad Joannem, ubi tanto eum partium favore imbutum intellexit, plenas iustissimarum quere Iarum litteras dedit, eique denuntiavit, illata damna iure Eeolasiastico ab eo praestanda , et compenSauda esse, nisi eos quos posset et deberet, ab iniariis vim dicaret. At dum caedibus incendiisque vindictam suam eripient discipuli, Pelagius ad familiares sibi artes Da deS et mendaeia versus, victorem se jactabat, datis Pi rimis litteris, quibus et a XIV. Episcopis suam eo probatam fuisse sententiam, et eos qui invitia stim Iis acti diem sibi dixissent , cum probro reiectos fuisse gloriabatur. Λ usus quin immo est imposior vaferr mus per Hipponensem civem vela in Ahicam facie tem , Augustino perscribere, defensionem Suam a Patribus admissam , comprobatamque fuisse. Sed Augustinus probe alioquin gnarus , mendaciis solis omnia imcrementa Pelagium debere, adhaec adventu Orosit, Iit terisque S. Hieronymi certior redditus , quam conveu
rus illi speciem nullaru concilii ex Ecclesiae more acti
55쪽
5a DISSERTATIO HlSTORICA II. praetulerint, tum suo tum reliquorum Asrieae Episeo Porum nomine ad se transmitti Acta concilii a Joanne Jerosolymitano petiit; sed huiu voluntas primum, rem eum suo in dubie dedecore conjunctam e equendi, tum v ita defuit. Verum nulla re suam magis impudentiam prodidit Pelagius , quam dum per Iaicos Italos e Palaestina Romam repetentes Acta Synodi ausus est transmittere, non desperans, quin Innocentius adprobatione sua robur his actis additurus esset. XXXIII. Eros et Lazarus, cum inanem operam si posuisse cognoscerent, Pelagio per dolum absoluto, litteras per Orosium , qui reditum in Ahicam adorna-hat, miserunt ad ADicanos Episcopos, quibus quae Diospoli acta fuerant, nuntiabant. His cognitis Augustinus indoluit Palaestinos Episcopos haeretici arte deceptos fuisse. Quare Orosio author fuit, ut Aurelium Primatem Carthaginensem , qui primus coelestium Nathemate percusserat, conveniret, eique gestorum in Palaestina seriem exponeret. Aurelias rem ad Provinciae Proconsularis Synodum reserendam duxit , quae ubi Carthagine convenit, Pelagianorum causa ab Episcopis LXV1li. cognita est A. 416. Patres re serio agituta , Pelagii ac Coelesti i personae parcentes, eorumdem e Fores anathemate confixerunt. Quo major autem decreto vis inesset, illud per litteras Innocentio Pontifici subscribendum Romam misere una cum Epistolis Ero iis et Laetari, quas in litteris synodalibus testabant ne se ab Orosio accepisse. Eodem anno celebrata est a N: midiae Episcopis LXI. Mileuitana Synodus, cui pra fuit Silva uus Zommensis , verius Zamensis Episcopus , Numidias Primas. In hac iterum proscripta est PoIagiana doctrina, et Augustino provincia imposita rutrita
56쪽
DE PELAGIANIs. que Synodi carthaginensis et Mileuitanae gesta litteris
'mandandi, eaque Romam ad Innocentium mittendi. Imnocentius acceptis a Iulio Episcopo Asrorum litteris. congregatoque Romae Episcoporum Concilio, anathema pronuntiavit in coelestium et Pelagium A. .i7. mense Ianuario. Pelagium , Coelestiumque , scribit in Epist. ad Patres Mileuitanos, Apostolica communione privari, Aρostolici pigoris authoritate censem usu donec resipiscant de diaboIi laqueis, a quo captivi tenentur secundiam ipsius poluntatem, eosque interim οςili Dominico non rectri. Paulo post Innocentius ad
XXXIV. Fama damnationis in Asiam pariata,
Pelagius litteras continuo ad Innodentium dedit, quihus injuste se infamari questus. Erotem ac Lazarum tamquam publicos calumniatoros accusabat, eaque quae in Africa contra se gesta fuerant, iisdem accusatori-hus impellentibus , sine consultatione, nec sine praeeipiti deIiberatione decreta esse affirmabat. Quo vero facilius in Romano Pontifici persuaderet, libellum suae fidei, qciem Symbolum dixit, ad eumdem transmisit, in quo, ut scribit S. Augustinus Lib. de Gratia Christi , cap. XXXII. , ea de quibus non interrogabatur, pluribus prosecutus , Iate suam fidem deduxit; illa a tem, quae praecipue ab eo petebantur, paucis iisque ambiguis verbis inclusit. Prari ius Episcopus Ierosolymitanus , qui in demortui Ioannis locum suffectus fuerat, commendat itias pro Pelagii causa litteras Romam una cum Pelagii libello transmisit. XXXV. Iisdem serme tempori hus Coelestius Eph so , ubi virtutis simulatione ad pres hytoralem dignit tem adrepserat, CPolim se recipit, ubi haeresis suae
57쪽
semen spargere aggressus est. Quod cum ad aures ADtiei illius Urbis Episeopi pervenisset, is protinus Coa eta Synodo coelestium damnavit, ejusdemqite Episo pi opera, teste Mario Mercatore in Commonitorio , cap. I, veterator a Theodosio iuniore Urbe regia depulsus est. CPoli itaque eiectus, Romam ad Apostolicam Se-dem , ad quam quinquennio ante a iudicio Carthaginensis Synodi Provocaverat , convolavit , ubi in vacua Sede Innocentii , qui diem obiit XII. Martii A. 4ir , Zosimum die XVIII. ejusdem mensis et anni collocatum invenitia Continuo veteres amicos adiit, clamitans se sustinato iudicio , inauditum , indesensum, tum in Afris ea tum in Urbe damnatum fuisse : Catholicam se doctrinam doeere , nec latum unguem se ab illa umquam discessisse. Contexuit dein pari , qua Pelagius, astutia fidei suae libellum , quem Zosimo Innocentii Successori obtulit. In hoc pessimus veterator aiebat, sequi se in omnibus sententiam B. Innocentii , et si qua enhumana ignorantia errata obrepserint in fidei suae li-bclium , ea se Api stolicae Sed is correctioni ultro subjic Te r adhuo se dubitare de originali peccato, de quo instiui se vessi ab Apostoliea S ede , paratum respuere qaod ipsa improbaret. II is auditis Z isimus in Basilica S. Clementis ex Romanis clerici , peregrinisque Episcopis , qui ex diversis regionibus aderant, STuodum comvocavit, ad quam accersitus Coelestius, et a Zosimo intuFrogatus, an damnaret ea qliae sibi a Diacono Pas' lino A. 4 a Carthagine coram Aurelio fuerant objecta, et an Sedis Apostolicae litteris , quae ab Innocentio
manaverant, Praeberet assensum, respondit se Omnia
damnaturum, quae Sedes illa damnaret, datisque in Pelagiana causa Innocentii litteris se consensurum. Zo-
58쪽
gianis redditus est , coepi tque addubitare, an non ex concepto fortasse in Pelagium odio non nulli suo Antecessori Innocentio glaueoma obiecissent: crediditque teneri se novam instituere disquisitionem, num Pol gius et Coelestius doctrinam illam sinu foverent, cuius ab Afris accusabantur. Quare omni interim suspenso
judicio , neque ideirco absolutis Pelagio et Coelestio , ut ipse Tosimus scribit in Epistola ad Episcopos Asricae, gesta omnia in illo judicio cum litteris per Basiliscum
Subdiaconum ad Afros transmisit, in quihus acrius invectus est in Erotem et Lazarum, tamquam turbarum praesentium authores , eos Ecclesiae turbines et procellas vocans; iubetque intra bimestre Romam venire aecus tores, ut illis praesentibus nova suscipi discussio posse
AXXVI. Africani Epi copi, acceptis rasimi litteris ineunte anno 41R Carthaginem confluxere CCXIV. ex omnibus Africae provinciis. omnibus iterum in Pelagii et Coelestii causa quam diligentissime retraetatis,
Innocentii advirsus Pelagianos decreto standum esse Plenis suffragiis censuere , ac statim per Marcellinum Sub liacon uia Aeta Synodalia Romam ad Zosimum miserunt. Rogarunt etiam Africani Patres Pontificem , ut iis quae innocentius contra Pelagium coelestiumque constituerat, firmiter insisteret, donec coelestius praesens , έibsensque Pelagius per litteras . aut coram Romano Pontifice, si eo evocaretur, professus fuerit, gra- . tiam Dei per Iesum Christum Dominum nostrum non solum ad cognoSeendam, veram etiam faciendam iustitiam , nos per singulos actus adjuvare . ita ut sine illi nihil verae fauetaeque Pietatis habere , ougitara , dice re , aὀere valeamus. Deruum nihil eorum , quae vel re
59쪽
stabilem eorum conversionem sPondere Poterant, miserunt; Romam enim miserunt, quid Iunocentius de
Actis Palaestinae Synodi, qua absolutum se gloriabatur Pelagius, sensisset, quid fraudum eius dolosa fidei prosessio obtegat aperuerant , minatimque Porscripse
XXXVII. Zosimus cum ex Asrieanotam Patrum litteris de cute et intus , ut aiunt, Pelagianam haeresineognovisset, fauile se a Pelagio et Coelestio deceptum fuisse animadvertit. Praeterea , teste Augustino Lib. de Peecato originali, cap. XXI, post reddita Africani Co cilii testimonia, studio et opera fidelioris Romani Cleri , plurima eaque perspicua Pelagianae haeresis monumenta Romae reperta sunt, ubi PMagius diutissime vixerat per annos nempe facile XΚlV. Quapropter cum nulla amplius dubitatio restaret de mala fido , doloquo malo Pelagii et Coelestii, apud pleniorem Synodum coelestius in iudicium a Zosimo vocatus est, ut ve his perspicuis ex suo libello decerpta , et a Paulino Dia- eono in Carthaginensi Synodo A. 41 a. objecta sibi capitula sine ulla cunctatione, ambiguitate , et tergiversatione damnaret. Verum ille, cum se detectum g
victumque sciret per Africanos , Synodi expectationem elusit, et clandestina fuga se ab Urbe subripuit. Itaqua Zosimus omnita coelestii fuga et perfidia, malisque dolis et fraudibus Pelagii, A. 418. mense Aprili exeu te, eonvocato iterum in Basilica S. clementis frequ-tiori Claro, cum suburbanis peregrinisque Episcopis , publico solemnique judicio iterum post Innocentium , tamquam haereticos Pelagium atque coelestium damna-
60쪽
vit, ohIala tamen spe veniae, si repu liat s erroribus, subeundas debitae poenitentiae oneri se subleuissent. Pras. te reci Zosimus e Synodo amplissimam, praegrandis voluminis iustar, ad universos Christiani orbis Episcopos epistolam dedit, quae Tractoria ZOsimi est nominata, in qua universa Pelagiana et Coelestiana causa continebatur : universisque Christiani orbis Episcopis denuntiabatur, ut omnes et singuli damnationi Pelagii et Coelestii tamquam hominum haeretieorum subscriberent. Tum vero eum mnorio Imperatore egit Zosimus, ut Pelagiani Caesareis legibus toto Romano Imperio Pellerentur : quod statim piissimus Princeps ex utus, eo
dem anno .i8. Ravennae Rescriptum dedit ad Iunium Quartam Palladium Presectum Praetorio Italiae, quo Haereticos illos jubet inexorati exilii deportatione damnari. XXXVIII. Frustra PeIagiani conquesti sunt, Pa ticularia dumtaxat fuisse Concilia, nee aliunde satis libera , a quibus damnati saerant et frustra ex eorum n
mero XVIII. Episcopi, novo et inaudito haetenas exemplo , ad Oecumenicum Concilium provocarunt. Vanam et inutilem fuisse hane provocationem probat S. Augustinus Libi III. contra duas Epist. Pelagianorum ad Bonifacium , Cap. ult. Quid Congregatione Synodi νus erat, ut aperta pernicies damnaretur' Quasi nulla haeres is aliquando nisi Synodi congregatione damnata sit: Cum Potius rarissimae inveniantur, Propter quas damnandas necessitas talis extiterit; militoque sint atque in- cs mParabiliter plures , quae ubi extiterunt, illic im-Probari damnarique meruerunt , atque inde Per caete- ras terras deVitandae innotescere potuerunt. merum istorum suρerbia, quae tantum se extollit aduersus Deum.
ut non in illo velit, sed potius in libero arbitrio gloriari,