장음표시 사용
61쪽
ga DIssERTATIO HISTORICA U. hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut Propter Eblos Orientis et Occidentis unodus congregetur. Orbem ine Cathoikum, quoniam Domino eis resistente perepertere nequeiant, Saltem comm ere conantur. Caeterum
Pelagianorum damnationi non desait Contalium Oee menicum. Enim vero Emesina Synodus A. 43 I. contra Nestorium congregata , amicorum etiam ejas Pelagii et Coelesti i erroribus damnationis notam in usqu Actiono
VII Can. IV. Siqui autem clericorum desecerint , et ausi fuerint uri priςatim uel publice Nestorii Coelestiiςe sequi dogmata, sancitum est a Sancta Synodo, istos quoque d. Positos esse. XX. LX. Inter Pelagii discipulos praecipui fuere
Coelestius. Annianus, et Iulianus. Coelestius quibusdam Scotus , verisimilius Romanus aut Campanus . cla ris natalibus ortus erat , naturne aberrantis vitio Eunuchus , inde a prima iuventute monasterio Se devovit, amplosque adeo in litteris progresso secit, ut Gennadbus testet tar, ab eo adhuc adolescente eputolas lihrorum in modam ad parentes cos scriptas, e quarum lectiono Singularia prorsus e molamenta despondere sibi omnes possunt, qui vitae melioris desiderio tenentur Ae nimi fuit ingluvi, Dialecticus subtilis atque eoutoreas : unde Letum est, ut magistram suam Pelagium audacia si peraret, tolia qua PeIagiam exercitus ductor fuerit XL. Annianus Cele de usis Ecclesiae Diaconus , ob Latinae Graeeaegae litiguae peritiam magna in aestima tioue a Pelagi aciis habebatur Pelagii lateri adhaerens in Iam se contulit, suamque eidem operam in Diospo, litana Synodo praestitit Iu Italiam reversus Hieronymi
Epistolai ad Ctesiphontem editis eontra illain libris im-Puguavit. In Latinam lingam vertit octo priores u
62쪽
nitIIas S. Ioannis chrysostomi in Matthaeum. et septem aIias eiusdem S. Doctoris de laudi has Pa ali. Priores Praefixa epistoIa inscripsit Orontio Episeopo Pelagiano;
steriores vero Evang Io ei us lem sectae Presbytero.
XLI Iulianus Eclanensi in Campania Episeopus . Memorii Capuani postea Episcopi filius, ex nobilissima
ortus erat familia. Hic demortuo Innocentio, sub ejus successore Zosimo, abiecta Catholiui Episcopi larva, in luce palam , oculisque omnium A. 4I8. Pelagianae haereseos sere iam profligatae patrocinium suscipere agmgressus est; licet aliquam Pelagiani dogmatis partem a sereret , ad eXecutionem honi operis divinae gratiae no cessitatem agnoscens: qua in re Semipelagianis praelasisse videtur. Sede sua a Zosimo pulsus, ae Coelestini postea Pontificis opera Italia ejectus, in Ciliciam ad Theodorum Mopsuestenum navigavit, ubi homo lingua promptus et disertus, sed procax ae temerarius, plures epistolas , et Libros IV. adversus primum S. Augustini de Nuptiis et concupiscentia librum, et octo adversas secundum conscripsit, quos Floro Episcopo Pelagiano nuneupavit. Huius verbosi operis magua pars extat relata ab Augustino in prolixa illa responsione, quam ei
opposuit, quaque nondum absoluta , vitae cursum cou-
fecit. Paulo post dum Nastorius ingentes C Poli turbas eieret , turbidis rebus sua promoturus, contiu uo CPolim advolat Iulianus cum Floro , Orontio , Anniano, aliisque Pelagianorum veteranis ducibus, implorans Theudo ii Imperatoris patrocinium, atque universam megiam urbem querelis et eiulatibus compleas. Aderat eo tempora CPoli Marius Mercator, homo laicus, et S. Augustiui ami-eus, qui Pelagianorum conati hus probe cognitis, veritas
ne homines tota arte fallendi praediti Principi atque
63쪽
DIssERTATIO HISTORICA ΠI. melesiasticis fueum facerent, commonitorium scripsit , in quo ubique gentium contra Pelagianos gesta tum in Africa et Asia, tum in Europa paucis exposuit, quori Theodosio postea, et Clero obtulit. Quod factum. est, ut Pelagiani CPoli pellerentur, ae paulo post ab Ephesino Concilio illorum error proscriptus fuerit. Iulianus diraorrrabundus tandem in Siciliam delatus est, ubi in Episcopo factus ludi magister, in vico quodam ignobili , aerumnis et egestato pressas obiisse dicitur circa annum 453. Vide quae de Pelagiana Haeresi sar pserunt Viri alarissimi, Henricus Cardinalis Norisius in Hist Pelagiana. Ioannes Garnerius in dissertationibus peri nentibus ad Histr Pelagianam. Scipio Maserus Rist Theo- Iog. Lib. VII. Laurentius Allicotius in Praefatione da Pelagianis rebus et hominibus , praefixa Ρarti IV. Summae Augustinianae. Editores Maurini in Praefatione Pra fixa Tomo X. Operum S. Augustini. Josmhus Pohi iaΜanu duclione ad Bist. Ecclesiast. Sacc. V. Natalis Al xander in Hist. Eccles. Saeculi V. cap. III. Artio. II.
XLII. Ex Pelaghinae haeresis cineribus enati sunt Semi -- lagiani. Admittebant illi cum Catholi eis tum Peccatu
originale, tum gratiae superuaturalis neccssitatem ad imo ipiendum et perficiendum opus bonum; non item ad
Principiam credendi, Out volandi. Statuebant itaque iub
64쪽
I DE SEMIPELAGIANIs. tra quae:lam fidei, iust tiae, et salutis, quae non essenta gratia praeveniente; sed a solis naturae viribus, nimia Tum voluntatem credendi, fidem inchoatam et impers clam, desIderium sanitatis, et salutis, conatus quosdam emergendi e coeno peceati, et actus virlatam exercet
di; per quae initia fidei et salutis, ex solis naturae visibus elicita , dicebant in fallibiliter obtineri primam gratiam, atrasque interiore , noeessarias ad servanda mandata, et ad opera salinaria exercenda; ita ut gratia non sit praeambula, sed pedissequa honae volantatis. Haec tamen salutis initia non computabant inter bona opera 2 quemadmodum in aegro voluntas adhibendi m .dicum, vel certa de remedio conchpta fiducia, nondumi pars esse aliqua curationis censetur XLIII. Ex hac Semipelagi auorum doetrina sessa hantur lilii ipsorum orrores. Ac I. quidem, gratia Dei secundum merita nosva dari, id est', oh aut iis solis naturae viribus elicitos 2 ideoque gratiam, oujus ope homo se disponit ad iustificationem, dari intuitu boni insus lia - heri arbitrii, . adeo ut homo ideo eam aceipiat, quia IM- .no naturae bene usus ad eam meruit pervenire. Ali- qua tamen ex Semipelagianis, qcios inter Joannes Cassianas, docebant a Deo quandoque, non tamen 'rdina vie , gratiam donari etiam ullis , qui libero arbitrio be-aee usi non fuere. II. Quod ullis postulis Gangelia a Praedicaretur, nou vero istis, causa.m esse Praeseientium Dei; quod nempe Deuq illos credituros esse, istos veko credituros non esse praeviderit, I u. Praedesinutionem ad gratiam et fidem non esse gratuitam , sod a volanta tyhominis pendere. IV. Parvulos ali uos. baptismo cXPiatos ex hae vita decedere, relios voco, s stinati libuS quἰun taluvis Ministris, mori antcquam per baptismum re
65쪽
62 nascantur; quia Deus praevidit illos, non antem hos ii- hero arhitrio hene usuros fuisse, si ad annos discretionis Pervenissenc. V. Deum omnibus hominibus ex solo vigore naturae petentibus , desiderantibus , pulsantibus gratiam retribuere , qua adjuti perseverare possint, et si velint. actu perseverent in stata gratiae: ipsam interim perseverantiam permittendo eorum libero arbitrio ; ita ut nihil praedestinatis donetur, quod amittere vel retinere non possint propria voluntate. VI. Deum indifferenter omnes homines vocare ad gratiam baptismi, per legem sive naturalem , Sive scriptam , sive Evangelicam ; ut qui ex viritius naturae credere voluerint, merito credulitatis alhans gratiam perveniant, ea vero demerito incredulitatis priventur, qui eredere noluerint: Atque ita Deum
honitatem suam erga omnes homines OStendere, generaliter et indisserenter volendo omnes homines salvari , et ad agnitionem veritatis venire per media omnibus Communia, et omni has aeque proposita, quibus qui
Mete uterentur Per vires naturales, omnibus ab auth re naturae coneessas , salutem desiderando, gratiam a ciperent nece Sariam ad perseverantiam, et ex ercitium honorum operum, sicque gloriam, velut mercedem , consequerentur. VII. Christum pro omnium salute aequali assectu mortuum fuisse , eo sensu, quod propter meritum passionis et mortis Christi omnibus homini-hus aequaliter et indisserenter expositus sit gratiarum thesaurus , cx quo qai vellet, merito naturalis fidei , deSiderii, et orationis, hauriret qua utum vellet; qui vero nollet, non hauriret; ita ut neque note uti detur gratia, neque volenti denegetur. Unde sequebatur, cli
scretionem haelis ali ita icli, et j astἰ ab impio , non a Deo, a Luciato , vel a gratia ; sed a natariais fidei ,
66쪽
desiderii et orationis merito repetendam esse. Janseni equidem, eiusque pedissequi, ut evincant in statu naturae lapsae non dari amplius libertatem indisserentiae, eoquod humana voluntas Gratiae in hoc statu resistere nequeat, ajunt, Semipelagianos interioris gratiae praevenientis necessitatem admisisse ad singulos actus , eliana
ad initium fidei ; sed idcirco ab Ecclesia fuisse damnatos.
quod assererent eam gratiam talem esse, cui possit hamana volantas resistere. At praeterquam , quod innocentius X. et Alexander VII. hane ipsam Propositionem ut falsam et haereticam proscripserint , commodi re loco , nempe Num. CXLIII. data opera, atque ex instituto ostendemus, Jansenistas, alias frequentissime, ita etiam id asserendo splendide mentiri. XLIV. Primus omnium , a quo primo Sata Suut semina Semipelagianae doctrinae, Julianus Ecelanensis fuisse perhibetur. Is enim post damnatam definitivo universalis Ecclesiae judicio haeresin Pelagianam , rete to errore de peccato originali, quod ad extremum us que spiritum pertinaciter negavit, Partem alteram hae. resis Pelagianae , quae ad necessitatem praevenientis gratiae interioris ad singulos pietatis aetas pertinet, mi ligare aliquantulum , atque emollire est aggressus. Etenim Augustino teste Lib. 1I. cootia. as Epistolas Pelagianorum, cap. VIII, Iulianus cum satellitibus suis X V u, Pelagianis Episcopis primam dumtaxat cupiditatem honi , primos ad virtutem conatus, orantis atque credentis voluntatem primam a necessitate Praevenientis gratiae interioris, datis caeteris, subtrahebat. Secundum haec naturalia merita exordientis pietatis dari a Deo instar mercedis gratiam coafirmans, quae deludeps saete-
os Persectiores pietatis aetas adiuvaret.
67쪽
XLV. Vitulis quidam, non ex populi ordine, sed
verisimilius Curthagine nus Ecclesiae Diaconus, vir in gna doctrinae fama conspicuas, Augustini librum clo Gratia et Libero Arbitrio , scriptum ineunte anno 427'adi Valentinuin Abbalem, et Monae s Adrumetinos, i g rat. Cum autem ex eo intellexisset, docere Augustimum necessitatem praevenientis gratiae interioris etiam
ad initium si ei, hune Augustini doctrinam palam et publice Carlhugi .e reprehendebat. Natus itaque liberum hominis arbitrium cuin Dei justitia alio modo conciliari non posse, docuit, initium fidei, ad quod etiam 4nitium bonae piaeque voluntatis refertur, non a Dei munere expectari, sed a nobis peti debere: ut adeo fidei primordia nobis debeamus, licet caetera religiosae vitae bona ex fide iam petentibus, pulsantibus, quaerentibus a Deo obveniant. Re ad Augustinum delata, celeberrimam S. Doctor dedit ad Vitalem Epistolam, quae ad exeuntem nnnum 427. pertinere videtur, in qua multo copiosius atque robnstiας, quam in Libro de Gratia et Libero Arbitrio, argumentum illud pertractat , petitum ab inveteratis et publicis Ecclesiae precibus ut infideles credant, et ab agi ne gratiarum, quia crediderunt : quo demonstrat initium fidei donam Dei esse, et ad ejus praeveniente gratia Pro
XLVL Instilicis Sectae inermenta multo magis' Massilienses promoverunt. Eisescopi quidam et Presbyteri , non virtute minus quam doctrina in ignes in Lagi. dunensi cum primis et Arelatensi provincia, non aSSequentes satis sensum quorumdam S. Augustini script rum , in eum errorem prolapsi sunt, ut crederent, mdei initia non a Deo, sed a voluntate cujusque Pro
68쪽
- ΠE SEMIPELAGIAm. sseisei. Hi Massiliensium nomen nacti sunt , quod eius sectae facile praecipui vel in hac urbe , vel ab ea haud
procul . Commorarentur. Caput se factioni huic praebuit Joannes Cassianus, quem Gennadius e Scythia orium dum fuisse seribit, alii vero Gallum atque e Provincia Ttum volunt. Hie , monasticam vitam a prima juvem tute professus cum essot, lustratis Aegypti et Palaesti- .nae monasteriis , CPolim venerat, ubi inter Diaconos a B. Chrysostomo adleetus est. Romam. deincla missus
a clero CPolitano ad tuendam Chrysostomi causam, qui ah Eudoxia in exilium pulsus fuerat, audita Beati viri merte, GaIlias repetiit, et Mussiliae ad Sacerdotium evex
eius, gemina coenobia, virorum alteram, alterum foeminarum struxit ad Adguptiaeorum monachorum institutum adeo exacta , iit vir intum ibi florentium fama commotus
castor Aptensium Episo us Cassianum rogaverit, ut M, chorum Aegypti institutam litteris consignaret. Xumuit petitis Casgianus , let Coellationes Patrum seribere eXomus est , quarum pristia decem , demortuo interea Castoro, Leontio Episeopo et Helladio Monacho inser psit, quibus subinde alias' quatuordecim addidit, mi resque septem dicavit Honorato Lerinensi tune Abbati, Posteriores vero diversis monachis , qui in Stoechadi
bus Insulis degebant. Collatio praecipue XIII, in qua
primas partes Chaeremon Abbas sustinet, Semipelagi nismum magis spirat, quam ut excusari posset. Eam S. Prosper Aquitanus in libro oontra collatorem, nempe Cassianum Collationum Scriptorem, impugnavit, e Torumque revicit, qui tamen non obstiterunt, quominus festus Cassiani dies, verimiliter A. 43 a. demortui,
singulis annis Massiliae eelebretur die XXIII. Iulii sub ritu duplici cum Octava inite miriun: nam Maw
69쪽
siliensium error non ante Synodum Arausicanam in inhaeres in abiit. XLVII. Massilienses itaque Presbyteri ut errores suos do initio fidei ex solis naturae viribus , et de Pra
destinatione ad gratiam ex praevisis meritis naturalibus primae fidei tuerentur, non solum Stare pro Scteontendebant antiquos Patres; verum et i am ad auth
vitatem ipsius mei Augu tini provocabant, cui Se conse taneos esse in antiquioribus eiusdem disputationibus gloriabantur, maxime vero in eo Augustini 'opusculo , quod inscribitur , E Ositio quarumdam Proseositionum ex Epistola ad Romanos , ad propositionem LX. Eisdem temporibus Massiliensibus Prosper et Ri- Iarius invictissime repugnabant. Prosper natione Aquia tanus , acer ingenio, ordine laicus, sacris profanisqacttitteris in primis eruditus, disputandi vi atque copia.
pietate , et tuendae religionis studio conspieuus hab hatur. Is Augustinum de facie , ut fatetur ip e, non noverat, sed officiosis dumtaxat litteris stilataverat, perlatore Leon: io Diacono , a quo S. Doctori, litteras, euius do trino in et sanctitatem maxime admirabutur , acceperat. Bilarius et ipse laicus ordine, et natione so lasse Gallus, Augustiui non imodo familiaris, sed ii scipialas ei iam alumnusque , tu propugnanda contrariassilienses Se tui pelagianos Augustini doctrina sociam Prospero adiuu Ait operam. Uterque igitur communi consilio S. Augustinum per litteras de Massiliensium Se- Ripelagianorum placitis eortiorem De runt , ut pIenam atque dilucidam propositis a se quaestionibus responsionem a S. Doctore impetrarent.
XLVIII. Accepti a Prospero et Hilario litteris,
in quibus universa Semipelasi a doctrina contineba-
70쪽
tur, S. Augustinus, anno fortasse . . exeunte, respondit utrique duplici libro de Praedestinatione Sanctorum , et de Dono Perseverantiae. In primo Ithro comtra Massilienses Semipelagianos demonstrat Augustinus primam fidem; in secundo autem contra eosdem , ultimam in fide perseverantiam Dei dona esse , quae ex necessaria praeveniente gratia supernao illustrationis, quae ad mentem pertinet, et inspirationis, quae pertianet ad voluntatem, proficiscuntur. ui enim duo quasi hardines erant, in quibus omnis vertebatur Semipei giana controversia. Quoniam vero gratuita fides, et gratuita perseverantia ita colligata et complicata sunt eum utri usquo doni praescientia, et praedestinatione Dei, ut mutuo separari omnino nequeant; hine S. Doctor das ei eo Iibro pariter demonstrat gratuitam electorum praedestinationem tum ad fidei, tum ad perseverantiae gratiam. Ne vero Massilienses ad authoritatem ipsius Augustini amplius provocarent, Libro de Praedestinati ne Sanctorum, cap. III. sincere aperteque fatetur, se olim cum adhue esset Presbyter , in eodem fuisse e rore , in quo versabantur tunc Massilienses illi Presbyteri , quod ex eo maxime opusculo, nempe Expositi ne quarumdam propositionum ex Epistola ad Romanos perspicuum erat. At Semipelagianum errorem initio Episcopatus sui deposuisse se S. Doctor testatur , illapsa sibi divinitus luce, cum auream illam quaestionem II. Livri I. ad Simplieianum pertractaret : atque idcirco in eam sedulo ae diligenter perlegendam Massilienses illos Presbyteros adhoctatur, quod tu ea Omnis eorum de gratia et praedestinatione error saudi