장음표시 사용
81쪽
DIssERTATIO HISTORICA III. Bsiano Beereto libri Fausti declarati fuissent apo τοὶ ,
id neo Possessorem, ae multo minus Hormisdam lator potuisset, de huissentque claris verbis dam uationem illorum librorum, primum ante annos XLVI. Lotam manifestare, ut ignorantes docerent, et dissidentes com
Ponerent. Quare omnium primus, qui in Fausti libros insurrexit, non Gelasius Pontifex , sed temporibus Hormisdae fuit Joannes Maxentius, turbulenti ingenii, et projectae audaciae Monachus Scγtha.
LIX. Ad II. Respondet Stili ingus. Quamvis S. Fabgentius libros VII. adversus Faustum conscripserit, qai modo injuria temporum deperditi sunt, non idcirco tamen ovincitur, Faustum suisse Semi Iagianum. Certe in libris suis contra Semipelagianos scriptis de Faustonus piam meminit Fulgentius, ne in illo quidem libro, quo respondebat Petro, qui Faustum anathematizahat. Neque plus probant verba Africanorum Praesulum in Sardinia commorantium in Epistola ad Ioannem , V nerium , sociosque Monachos, in qua attribuant Fausti libris commenta peritati contraria , et Catholicae indei penitus inimica. Nullum illi verbum faciunt de damnatione librorum Fausti, nullum de haeresi Pelagiana aut
Semipelagiana libris illis insporsa. Potuerunt illi in Fausti libris invenit o quae minus probarent, quamvis haeretica non essent: poterant ipsis aliquae Fausti sente tiae circa quaestiones incidentes, et ab Ecclesia nondum decisas, etiam, i nec Gratiae Dei , neo ' praedestinationis veritati quidquam derogarent, videri commenta veritati contraria , et catholicae fidei penitus inimica. Nam i, Ita videntur omnia, quae in quae,tionibus Theologicis creduntur salsa ; neque enim oppugnaretitur serio, Si v ritati et fidei viderentur conformia. Potuit Faustus, ut Praedestinatianos refutaret, aluua Stabilire dogmata, Ma
82쪽
DIsa, et sacris Iitteris ac Patrihus contraria credebant eum Fulgentio Asrieani: potuit aliqua Scripturarum I ea aliter interpretari, quam a Patribus exponerentur, nat- subinde incautius aliqua proferre , quae benigna indigerent interpretatione, ex clarioribus ejusdem assertis petenda. At quotusquisque est ex Sanctis Melasiae P tribus , qui nihil umquam scripserit, quod benigna interpretatione ad sanum sensum perduei debeat 3 Itaque non deerat in libris Fausti, quod S. Fulgentius carperet , etiamsi nec Semipelagianam , nee aliam doctrinam aperte damnatam in illis deprehenderit. Prudentes enim Theologi student etiam refutare omnia illa, quae haereticis dogmatibus vicina sunt, quae viam ad haeres iu sternunt , et quae catholicae fidei minus consona judieant. LX. Caesarium Arelatensem quod attinet, scripsitis quidem, teste continuatore Gennadii, librum de Gratia et Libero arbitrio , erroresque Semipelagianorum re lutavit: at vero contra Faustum Rejensem librum illam
fuisse exaratum, ut passIm recentiores Suriptores cum NorisIo asserunt, nullo antiquo et idoneo teste compro-hari potest. Immo ipse S. caesarius in scripto , quod subjunxit epistolae Ioannis Il. Papae, anno 533, adeoque elapso jam quinquennio a celehrata Ara icana II. Synodo, in qua damnati fuerunt Semipelagiani, Fausti, tamquam Sancti Episcopi authoritatem adducit his vor-his : De quibus et Faustus Discoρus Sanctus in mi stola sua dixit: Perdit gratiam consecrati, qui adhuco cium uult exercere mariti. S. Isidorus Hispalensis verisimiliter ex aliorum tantum narratione illa scripsit, nec Fausti libros umquam vidit, utpote quem Catalogo suo illustrium Soriptorum non inseruit. Praeterea in
83쪽
Isidori codice manuscripto Antae iensi, quo Bouandia ni utuntur, post verba illa, In quibus resρondens Mise'sto Reiensis urbis Discopo , desideratur illud , in quo maximam vim ponunt adversarii, Pelagianae prapitati consentienti. S. Avitus Viennensis in Galliis Episcopus
ah Adone in Chronico ad annum 492. numeratur inter eos, qui libros Fausti resutarunt. Verum cum nulIaeXtent, aut umquam innotuerint S. Aviti scripta contra
libros Fausti, censendus est loqui Ado de epistola S. Aviti ad Gundohatum Regem Burgundionum, in qua
respondet ad Regis quaestionem ex epistola Fausti ari Benedictum Paulinuria propositam , nesciens ipse cistra quem scriberet: atque ita respondet, ut verba S. Aviti magis indigeant benigna tuterpretatione , qaam verba Fausti Denique damnatio Iibrorum Fausti, ab Arausia cana II. Synodo laeta , ab adversariis magnificentius j ctatur quam verius; siquidem in ea Synodo nullum do Fausto occurrit verbum , naella de libris ejus fit mentio, nullus invenitur Gnon, in quo sententia aliqua a Fa sto adoptata, proscripta fuerit LXI. Ad III. Idem Vir doctissimuς respondet instus verbis illis id unum docere voluit, hominem non attrahi violenter , ae tali necessitate cui nequeat resist re t atque ad id probandum , exponere aggreditur , και hus Nerumque modis externis homines ad fidem per . trahere Deas soleat; at minime negat moveri simul iblos per gratiam internam 2 i rimo eam haud obseure indicat verbis locum illum in objectione laudatum mox sequentibus : Audi Dominum , non duris nexibus, sed mollibus attrahentem , et dilectionis brachiis inoitantem isicut ait Propheta : Attraxi eos in vinculis charitatis. Et illud : Post te in odorem unguentorum tuorum ciae
84쪽
rἱmus. Et Meo dicit, Venite ad me omnes quἱ laboratis,
et onerati estis, et ego reficiam pos , ne ullus excusa re se Possit exclusus, qui conuincitur' inuitatus. Licet enim non omnes obedientiam exhibituros esse praenosceret , Omnibus tamen et pelle et posse donauerat. At quomodo dicere potuit Faustus, omnibus et velle et Posse donatum esse, nisi agnovisset vocationem et attractionem per interiorem gratiam, cum certum sit, Oxternam
illam attractionem, seu praeuicationem Evangelii non fuisse omnibus datam 3 Multa alia citari possent loca ex libris Fausti, quae eum Catholice omnino de gratia Sensisse ostendunt. Lib. I. de Gratia et Lib. arbitrio ,
cap. XI. scribit: Qui uel initium operis sibi praesumit arrogare, pel finem , ad illum merito dicitur: Nisi Dominus aedificaverit domum, in uanum Iaborant, qui aedificant eam. Et Cap. XV. Adςerte , quia hoc ψsum ad baptismum penire, et desiderare salutem, iam Iidei est. Lib. II. Cap. II. De suo est, quod dat gratium, de tuo est, quod Praenoscit o fensam. Cap. V. Quod credunt, gratiae largitas est; quod professionem creditis non accommodant, mentis improbitas est. Cap. Vli I. Aihil hic, ut opinor, redolet praesumptionis
cum et hoc ψsum incessabiliter asseram, quod Deo ipsam debeam poluntatem ; praesertim cum in omnibus ejus motibus ad Opus gra tae re era in uel inchoationis initia , pel consummationis extrema. Et instar De Dei bonitate est, quod oscatur ; de Propria voluntate . qNod Promytus obsequitur. Quare vera scripsisse videtur do
Fausto Rejeusi Episcopo Go nnadius Presbyter Massiliensis in libςo de Viris illustribus, seu de Scriptori-hus Ecclesiasticis , Cap. LX XXV. Edidit quoqte Uus egregium de Gratia Dei , qua salvamur, et libero ha-
85쪽
DISSERTATIO HISTORICA.manae mentis arbitrio. In quo opere docet, Gratiam Dei semper et inuitare, et praecedere , et adjupare u lantatem nostram , et quidquid ipsa libertas, arbiti it labore Piae mercedis acquisierit, non esse Proprium minritum , sed gratiae donum.
. LXII. Praedestinatianam Metam non a Iansenio primum aut Cairino institutam , sed jam diu ab aliis praesor
malam suisso manifeste constat. Sirmondus quidem in sua Historia praedestinatiana erroris huius originem, via vente adhuc Augustino, Adrumetinis Monachis adscri-hit, quibus Valentinus Abbas praeerat, aliisque Per Gallias, contra quos Augustinus, a Prospero et Hila- Tio rogatas, geminum conscrip it librum. unum do Praedestinatione Sanctorum , de Dono Perseverantiae ait rum. Scribit etiam Prosperum et BiIarium, Augustiuo iam ad Superos translato, dum huic errori in Galliis praeiacando se impares intelligerent, Romam confugisse ad Coelestinum, a quo gravissimam contra Praedestinatianoψ Reseriptum ad Episeopos Galliae datum impetrarim.
LXIII. Ρrobat haec SIrmondus I. ex Epistola S. Augustini CCXIV. alias XLVI. ad Valentinum. Hen runt ad nos duo iuuenes, Cresconius et Felix, depe4tra Congregatione se esse dicentes, qui nobis retur
86쪽
lerunt, monasterium pestrum non nulla dIssensione turbatum, eo quod quidam in pobis gratiam sic prae dicent , ut negent hominis esse liberum arbitrium:
et, quod est gravius , dicant, quod in die iudieii non
sit redditurus Deus unicuique secundum opera sua. II. Ex Cronteo S. Proveri, quod Pythaeus emendatius edidit Praedestinatianorum haeresis, quae ab August, ni libris male intellectis accepisse dicitur initium , his temρoribus serpere exorsa est. III. ex Appendice libri S. Augustini de Raeresibus , quae Gennassio Massiliensi tribuitur: Praedestinatiani sunt, qui dicunt, - - quod Deus persouas hominum accipiat, et quod alios etiam inuitos post multa mala opera attrahat ad salutem , alios post bona rejiciat, et compellat in malum, quo perearit in aeternum. V I. Ex mn aro Rhemensi, qui in Epist. ad Nicolaum Pontificem scribit: Ex uet ri haeresi praedestinatiana, quae primum in Africa , et postea in Gallia ρer idem tempus, quando et Nestoriana haeresis est exorta , et te ore Codestini P pae, ipsius authoritate et instinctu est replacia. Q. Ex authore libri qui, Praedestinatus dicitur. Is, post relatam haeresin Nestorianam, in ultimo paragrapho Lbhri I. inter haereticos illius temporis recenset Praedusti natianos, hoc est, illos qui affirmabant, etiamsi ualuerit bonum facere qui ad malum praedestinatus euet, ad bonum illum perpenire non m M. Nam qui ad bonum praedestinatus est, etiamsi negligat, ad bonum
perducetur inoitus. LXIV Verum haed rationum momenta non adeo gravia sunt, ut ante Lucidum Presbyterum Praedestinatianos extitisse evincant. Illud facile damus, ex lectione epistolas S. Augustiui ad Sixtum, Λaramatinos
87쪽
nachos in Provincia Byzacena perturbatos fuisse , indeque inter fratres coortam esse dissensionem , dice utibus non nullis , gratiam solam ad salutem absque humana libertate conferri; aliis vero bonam voluntatem humanae libertati, sine qua nemo honum aut malum operatur, adscribentibus At vero quam primum Augustinus Iibrum de Gratia et Libero arbitrio ad Va- Ieminum , eiusque monachos misit, eo perlecto Fratres omnes Augustini doctrinae acquieverunt, ut ipse testa tur Valentinas in epistola gratulatoria ad Augustinum: ideoque nullius haeresis insimulari possunt Adrumetini, quia non ex pertinacia adversus Ecclesiam, sed ex in-.
culpabidi abstrusae ac dissicissimae quaestionis ignoratione. brevi tempore aberrarunt a veri cognitione : neque hoc de causa quisquam veterum monachos istos
dixit Praedestinatianos ; praeeipue cum iss , quod obiiciebant Florus , aliique monachi Adrumetini contra doctrisam Augustini pro noeessitate gratiae ; nempe fatalem iude neccss tatem indaui quae liberum arbitria perimat, non fuerit propria ipsorum doctrina ast seu tentia; sed difffcultas quaedam, qaam ipsi ex male i
tellecta Auginuini doctrina necessaria quidem consectatione si a re existimabant, neque tamen eam solvere aut
mitiga re noverant. Negae negotii qaidquam Prospero et Hilario in Galliis Leessiverunt Praedestinatiani, sed MaS- sitieuses Semipelagiani : qui cum Perpera n exi Stim rent , Augustiui de Gratia doctrinam stare nequaquam posse cum arbitri r Iibertate, sed invehi fatalem quamdam sive ad honum sive ast malum ne Ssitatem, ii cireo Catholicis affingehant salsi sima dogmata , quasi ex Augustini sentetitiis consectanea, eosque velut haereticos, et humanae libertatis prostigatores sub nomino
88쪽
DE PRAEDESTINATIARIS. 65 Praedestinatianorum impudentissime inseetabantur. His Augustini obtrectatoribus ut ora obstruerent, Hilarius et Prosper Romam se contulerunt, et a Coelestino cem Iebre illud ad Galliae Episcopos Rescriptum impetrarunt , non adversus Praedestinutianosi, MA Semipelagianos , ut facile patet expendenti verba Iaudati Rescriptir cessarium igitur ivit, diligenter inquirere , quid N ctores Romanae Ecclesiae de haeresi , quae eOrum te oribus exorta fuerat, judicauerint, et ca tra nρcentissimos liberi arbitrii defensores c Pelagianos utique ac Semipelagianos, non Praedestinatianos. λ quid de gratia Dei sentiendum esse censuerint, ita ut etiam Africariorum Conciliorum quasdam sententias iungeremus , quas utique suas Iecerunt tolici Antistites, cum probarunt. LXV. Ad I. itaque probation em ex Augustini epistola petitam superius respondimus. Ad II. R. chronicon illud esse opus supposititium, sub nomine Prosperi Aquitani a Semipelagianis evulgatum, aut saltem interpolatum; nam Augustinum haeresis praede tinati,
nae facit authorem. Quam calumniam tunc temporis a Semipelagi an is tanto Doctori factam esse dubitaren on sinunt genuina Prosperi scripta. Porro correctio Pythaeana facta est eo utra fidem Manuscriptorum , ut fatetur Sirmondus , quae ita habent : Praedestinatianorum haeresιs, quae ab Augustino acceρisse dicitur initium , his temporibus serpere exorsa est. Quis au tem sanae mentis haeo Prospcrum de Magistro suo Augustino , euius studiosissimus erat, scripsisse credat 3 Ad III. R. Cum Gennadius vitam protraxerit ad finem usque Saeculi V., posteaquam iam a pluribus annis
doctrina Lueidi Presbrteri ab Eoulesia damnata fuit,
89쪽
ex iis verbis non evincitur. Praedestinatianos ante Limeidum extitisse. Ad IV. R. Hinc marum lapsum esse, ut patet ex laudato Coelestini Rescripto, quod superius exhibuimus, atque etiam ex eo, quo' Hincmarus Lib. de Praedestinatione , cap. XV. Semipelagianos cum Praedestinatianis confundat. Ad V. R. Incertam esse aetatem , authoremque Praedestinati. Lucas Holstentus, Nicolaus Rigaltius , Ioannes Mabillonius Opus Praedestinati tribuunt S. Primasio Aseo , Episcopo ' Adrumetino in Byzacena Provincia, Augustinianae doctrinae studiosissimo, qui floruit circa annum 55o. Iuco Bus Sirmondus , Petavius , Harduinus , aliique suspi- eantur , Arnobium gente Gallum, qui vixit circa a num in I. seriptorem esse Praedestinati, eo maxime eN capite , quod similes prorsus sententias, iisdemqtie ferme conceptas verbis habeant tum Author Praedest,
nati , tum Arnobius junior. Ma ejus denique Hist. Theol. Lib. XVI. putat authorem Praedestinati non Aruobium ipsum juniorem, sed Arnobii aliquem fui
se discipulum. Quae si vera sunt, mirum non eSt , authorem libri illius Praedestinatianorum mentionem fecisse , cum saltem temporibus Lueidi Presbyteri vixerit. LXVI. Respondent alii , authorem Praedestinati Semipelagianum hominem fuisse; ideoque calumniam adoptasse fratrum suorum Massilielasium , qui Augustinianae doctrinae vindices tamquam Praedestinatianos truducebant. Verum accusationem hacio nulla legitima ratione suffultam esse arbitror; Author enim Praedestinati in Praefatione ad librum II. uni σersam Augustini doctrinam , sine ulla prorsus exceptione tam i amorthodoxam , et ab omni labe praedestinatiana Param
90쪽
DE PRAEDEsTINATIANIS. De mmendat. Quis enim nesciat, inquit, Augustinum Orthodoxum semper fuisse Doctorem, et tam scribe do quam disputando omnibus haereticis obςiasse Τ Semipelagiani autem Augustini doctrinam , eamque maxime , quae in posterioribus ejus libris continetur, qua
funditus Semipelagianus error evertitur, admodum oderant , an vituperabant, ut ex Prosperi et Hilarii litteris ad Augustinum est manifestum. Praetcrea idem Author Lib. III. scribit : Instaurata nobis libertate per Christum , unipersa nostra iura sunt reddita , non
natura dominante , ut Coelestius et Pelagius desinisti, sed Christi gratia condonanter Non suis piribus imputando , sed de Dei adminiculis praesumendo : Non sibi aliquid usurpando, sed totum Dei gratiae imputando : Totum , inquam , Totum , dixi, Totum , repeto : Totum , sed banum. Malum autem ex nostropitio , ex nostra negligentia, ex nostra incurrimus νωluntate. At quomodo totum bonum gratiae Dei impintasse t, siquidem author hic in Semipelagianorum castris militasset, qui operis boni initium et finem divinae gratiae imputandum esse negabant Τ Quoti si fodi mulae quaedam in hoc Scriptore inveniuntur, quae Pelagianis et Semipelagianis aliquo modo favere videantur , propter testimonia supra commemorata, interpreti non inhu mano et acerbo datur dicendi Ioeus, authorem γhune non satis seliciter ubique et semper mentem Suam explicasSe.
LXVII. Verum quamvis haud gravate demus ,
primis ab Augustini obitu annis, multoque magis e dem adhue vivente, nullos extitisse Praedestinatianos, indubitatum tamen nobis videtur , non multo Post, eindem Saeculo V. eirca amam 47o. errorem hanc Propa