장음표시 사용
71쪽
, 68 DISSERTATIO HISTORICA IN. A XLIX. At vero Massiliensium audaciam po tremihi S. Augustini libri ad Prosperum et Hilariam scripti
adeo non compresserunt, ut potius in Sanctum Doctorem acrius insurgerent, ausi criminari, Augustiuum disputandi ardore Iongius quam oporteret provectum , ao Iibtiro arbitrio iniquiorem esse. Demortuo Paulo Post, An no nempe 4So. Haeresum domitore Augustino, do, .ctrinim illius de necessitate Gratiae interioris praevs-nientis tum primam fidem, tum ultimam Perseverantiam , et de mere gratuita ad eamdem gratiam Prae-d stinatione reprehendebant; perinde ae si Sanctus D ctor sub necessitate praevenientis gratiae satalem quamdam exim Pagauis necessitatem eversivam liberi arbitrii , et sub grata ita electorum praedestinatione duas ιcii in Manichaeis naturas adversas propugnaret. Hinc
quidam Semipolagiani Galli Augustinianao doctrinae
vituperatores A. Mo. exeunte , vel 43 I. ineunte, qui
id citu sentescitius erroneas e ulgaverunt, tamquam excerptae fuissent ex Augustini libris , quas obiectiones appellarunt: quae omnes nihil aliud nisi Praedestina- tianas blasphemias continebant. S. Prosper S. Augustini Magistri sui doctrinam acerrime propugnavit v xiis editis libellis , qui titulum hunc praeseserunt: N sponsiones ad Capitula Objectionum Gallorum calumniiantium. Responsiones ad excerρta Genuensium.
Responsiones ad capitula obiectionum Vincentia
L. Verum cum ne sic quidem Semipelagiani Gabii a reprehendondoe Augustini doctrina cessarent, Prosper et Hilarius summa secutri familiaritate conjuncti , et Augustinianue doctrinae studiosissimi , Romam se contuler uot ad coelestiuum Papam, exeunto anno G1.
72쪽
. DE SEMIPELAGIAng. es vel initio sequentis. Summa accusationis ruit, esse in Galliis non paveos presbyteros, qui Augustini doctris
nam reprehenderent, novamque ab antiquorum Patrum
doctrina discrepantem praedicare auderent. Gallicanos autem Episcopos ab officio muneris sui deficere, quod monachos et Presbyteros intra fines proprii cujusque gradus non continerent; sed simulatione noxia patere intur eos in Ecclesia docere, quod ad Episcopos solos , verosque in Ecclesia magistros doctoreSque pertinet. Hanc autem Episcoporum simulationem non leviter sospectam eorum sententiam exhibere. His auditis dedit Coelestinus epistolam ad omnes Episcopos Gallicanos, brevem quidem , quod majores, Nestorianae discordias occupatum eum detinerent , Sed maxim gravem, qlta severe in illos invehitur, quorum desidia fieret . ut λpauculi presbyteri Antistiti de re Catholica immorta- .liter merito impune insultarent, memorandis illis verbis subiectis r Augustinum sanctae recordationis pirum
Pro sita sua atque meritis in nostra communione Ssm-
per habuimus , nec umquam hunc sinistrae suspicimis saltem rumor adversit: quein tantae scientiae olim iguisse meminimus , ut inter magistros ορtimos etiam ante a meis decessoribus haberetur. Bene ergo deiecti Omnes in commune senserunt; u ote qui utique cura'ctis et amori Derit, et honori. Unde resistatur talibus , quos male crescere sidemus. Decretali huic subj eiuntur articuli decem, qui hunc titulum praeserunt: Praeteritorum Sedis Apostoli me Estifcοyorum Auctoritates de Gratia Dei, vii libero uoluntatis arbitriis. communior et probabilior hae nostra aetate sente uti aest non coelestinum ipsum, ut antea creditum est a
73쪽
dis ' DISSERTATIO HISTORICA IU.
speram eo lectorem editoremque suisse memoratarum auctoritatum, quas quidem dum Romae versaretur, a
Coelestino ipso , cujus Legatus erat, neceperit, easque sedente ae probante Sixto III , coelestini Saccessore , anno 432. Coelestini epistolae adjunxerit : eaque de causa iure Coelestino ipsi possunt adtribui. I. LI. Acceptam a Coelestino epistolam Prosper et Hilari ab Urbe in Gallias attulerunt anno G2 , Coe-Iestino iam ad Superos translato. Haec cum per Gallica.mas Ecclesias evulgata percrebaisset , Semipelagiani Pr sbyteri, ut ejus vim non modo debilitare ut, sed etiam
Dangerent, de communi eonsilio 'ac sententia constituerunt spargere in vulgus, Coelestinum , quoniam nullius Augustiniani operis expressam mentionem secerat, Ia
dasse quidem Augustini doctrinam in prioribus eius libris contentam , non a atem doetrinam illam , quae in posteriori has ejusdem libris continebatur, maxime vero in duobus illis de Praedestinatione , et Dono Perseς eram tiae. Atque haec Massiliensium interpretatio maligna quidem fuit, ae falsa, nondum tamen haeretica : nequo enim post Coelestini epistolam Semipelagiana causa finita erat, cum nihil in ea declaratum fuerit contra Serni pelagianum errorem, sed indictum dumtaxat silentium reprehensoribns Augustinianae doctrinae , eaque gener
tim laudata. Quod significat Prover Lih. contra Ces- latorem , cap. XXI , ubi sperare se affirmat, Sixtum
Coelestini Suecessorem extremam causae manum adhibiturum contra Massiliensium Presbyterorum placita , qui a necessitate Praevenientis gratiae interioris excipiebant tum primam fidem, tum ultimam perseverav-tium. Idem S. Prover in Lib. contra Collatoram , Cap.
XXII. ait, Gallos illos Preabyteros Semipelagianos uon
74쪽
esse haereticos, nec ab una versalis Ecclesiae corpore aininputatos , donec ab Ecelesia doeente in Episcopis controversia illa iudicio ultimo componatur. Quorum tamen, inquit, dum adhuc non sunt a fraterna sociatm hie diuisi, toleranda magis est intentio, quam deveranda correctio ; donec Dominus per Ecclesiae Princia pes , et legitimos iudiciorum suorum ministros, haec quae per Paucorum superbiam , et quorumdam imperitiam sunt turbata, comPonat. LII. Tandem Saeculo VI. in Arausicana II. Synodo anno 529. Semipelagiani protriti sunt. S. Caesarius Arelatensis Episcopus, autea Monachus Lerinensis sub Ah-hate Porchario , vir Augustinianae doctrinae studiosi simus, cum videret Semipelagianam factionem per Gallias radices agere, et Propagari, eique resistendo imparem se iudicaret, Felicis IV. auxilium per litteras imploravit. Itaque Felix ex tabulario Romanae Ecclesiae sententias XXV. conficiendis Pelagianis reliquiis apti simas Caesario transmisit. Eisdem temporibus Liberius vir Patricius, et Praefectus Praetorio Galliarum , in Ara sicana civitato Arelatensis Provincias Basilicam aedificaverat. Eo convenerant ad dedicationem Basilicae splendidiori apparatu celebrandam XIV. cum Caesario Ar
latensi finitimi Episcopi ; item Liberius ipse , cui se commites dederunt septem Illustre viri. Hunc nactus o portunitatem Caesarius, coaeto illorum omnium convem tu, XXV. sententias a Felice IV. acceptas coram omni-hus recitavit, atque omnibus cognoscendas, subseri hemdasque tamquam totidem regulas fidei proposuit, quibus Arausicani Patres consensum praebuere, additis etiam
duobus canonibus contra erumpentes clanculum novos
quosdam Praedestinatianos, qui in contrario a Semipelagiano versabantur enore,
75쪽
DIsSERTATIO MSTORICA. III. yp-- LIII. Iuvat, Arausicanos Canones exhibere, quῖ-,-s Semipelagianum iugulum petitur. Posteaquam Concilii Patres praelati sunt: Persenit ad nos esse aliquos , imi de gratia et Iibero arbitrio minus caute, et non νreundum Itii Catholicae regulam , sentire velint. -- id nobis secundu moadmonitionem et auctoritatem Se 'is A 'ostolicae, iustum ac rationabile pistim, ut Paucat itula ab ostolica nobis Sede transmissa, quae ab tintiquis Patribus de Sanctarum Scr*turarum uolum nibus in hac praec ue causa collecta sunt, ad docendos eos qui aliter quam Ορortet sentiunt, ab omnibus obser-ςanda Proferre, et munibus nostris subscribere debere mus: quibus lectis, qui hueusque non sicut oportebat de gratia et libero arbitrio credidit, od ea quae Adeiciat sicae conpeniunt , animum suum inclinare non differat. Capit. I I. inquiunt: Siquis ad inoocationem humanam Gratiam Dei dicit posse conferri; non autem ipsam gratiam facere , ut invocetur a nobis, contradicit Isaiae prometae, Mel Apostolo idem dicenti, Inventus sum a non quaerentibus me: palam apparui his , qui
me non interrogabunt. 'capit. IV. Siquis, ut a peccato Purgemur, Molari tatem nostram Deum expectare contendit ue non autem
ut etiam purgari petimus, per Sancti Spiritus infusio nem et Ueruti spem in nos feri constetur ι resistit ipsi hiritui Sancto per Salomonem dicenti , Praeρaratur soluntas a Domino ; et ustolo salubriter struessicanti, Deus est qui Ueratur in νobis et velle et perscere pro bona voluntate.
capit. V. Siquis sicut augmentum , ita etiam initium Idei, ipsumque credulitatis assectum, quo in eum credimus qui justi cui impium, et ad generationem a
76쪽
DE smIPELAGIANIS.eri baptismatis peruenimus, non 'er gratIae donum , id est, per inmirationem Diritus Saneti, corrigentem po-iuntatem nostram ab ivdelitate ad Idem, ab impietate ad pietatem , sed naturaliter nobis inesse dicit; Apostolicis dogmatibus aduersarius arerobatur, Beato Paulo dicente : Confdimus , quia qui coepit in uobis bonum opus, perficiet usque in diem Domini nostri Iesu Christi. Et illud: Vobis datum est pro Christo non solum ut in eum credatis, sed etiam ut pro illo patiamini; Et, Gratia saloi estis per fidem , et hoc non ex pobis :Dei enim donum ost. Qui enim Idem , qua in Deum
credimus, dicunt esse naturalem; omnes eos, qui ab Ecclesia Christi alieni sunt, quodammodo Ideles esse de iunt. Capit. VI. Siquis sine gratia Dei credentibus , solentibus , desiderantibus, conantibus , laborantibus , pigilantibus , studentibus, Petentibus, quaerentibus, Pul santibus nobis misericordiam dicit conferri diuinitus ῆnon autem ut credamus, petimus , uel haec omnia , Sicut Oportet, agere paleamus Per infusionem et invirationem Sancti Spiritus in nobis feri constetur; et aut humilitati aut obedientiae humanae subjungit gratiae adjutorium; nec ut obedientes et humiles simus, sesius gratiae donum esse consentit; resistit Apostolo dicenti: Quid habes
quod non accepisti Τ Et: Gratia Dei sum id quod sum.
Capit. VII. Siquis per naturae pigorem bonum aliquid, quod ad salutem pertinet pitae aeternae, CO-gitare ut e edit aiat eligere ; sipe salutari , id est, Euangelicae praedicationi consentire posse confrmat, absque illuminatione et inspiratione Diritus Sancti, qui dat omnibus suauitatem in consentiendo et credendo ueritati; haeretico fallitur syiritu, non intelligens rocem Dei in Evangelio dicentis: Sine me nihil potestis Tom. M. D
77쪽
Deere: Et illud Apostoli: Non quod idonei sumus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis et sed su cientia .
nostra ex Deo est. Eadem doctrina repetitur in sequentibus capitulis. LIV. Cum Arausicani canones opera Caesarii Arelatensis per Gallicanas Ecclesias percrebuissent, Episco porum per Gallias plerique consensione summa eos a plexi sunt; quibusdam tamen, qui Semipelagianismo laborabant, ea Decreta minime probabantur. criminandi materiam minor Episcoporum qui Arausici aderant numerus , ipsumque Dedicationis tempus, tantae rei non satis ut credebant opportunum, praebebant. Caesarius proin perxigil in omnia Catholicae fidei commoda, Valentiae ad Rhodanum anno 53o. Synodum coegit; quam Viennensis Provinciae, Arelatensi Metropolitano tunc subiectae, Episcopi frequentes adierunt. Caesarium adversa valelado , quo minus ad condictum diem adesset, prohibuit : id solam e Vita S. Caesarii novimus, S. cyprianum Tolonensem , seu Te Ionis Martii Episeopum e sacris litteris ibi comprobasse, nihil, cui aeternae vitae praemium aliquando respondeat, suscipi posse , ad quod Praeveniens Numinis gratia nos non impulerit: ut adeo, quamlumvis Acta Valentinae Synodi desiderentur, ambigi haud possit, quin de gratiae mysterio hic perinde ad Arausici sit actum. LV. Peracta Synodo Valentina, Caesarius Synodica epistola, quae amplius non extat, de actis utriusque Concilii Mausieani et Valentini Felicem IV. certiorem sacere voluit, ab eoque postulavit , ut Canones in Arausicana Sγnodo promulgatos, in Valentina a tem illustratos et propugnatos, Apostolicae Sedis auth ritate confirmaret. . Quod ut facilius expeditiusque a Fe-
78쪽
DE SEMI ELAGIANIs.llae impetraret, totam negotiam Boni laeto Romanae Ee-
elisiae Presbytero, diuturna secum amicitia conjunoto , demandavit. Armenius Abbas et Presbyter epistolae pedilator ruit, qui ubi Romam pervenit A. Mo. in Felicis Sede paulo ante demortui Bonifacium II - invenit. Itaque juxta inveteratam, constantem , et laudabilem Ecclesiae Romanae consuetudinem , coaeto de more Presbyterio , lectae sunt Caesarii litterae ad Apostolicam Sedem, quibus diligenter discussis , et ad normam Sacrorum canonum revocatis, quam primum licuit pro rei gravitate , die XXV. Januarii A. 531. a Bonifacio ΙI. Sy-xodica ad Caesarium epistola responsum est, qua Arausic xa Decreta authoritate Apostolica confirmantur. LVI. Bonifacit epistola ut in Gallias perlata est. lis omnis illico conquievit; Episcopi enim et Presbyteri Semipelagiani, qui adhuc supererant, opera Sancti Caesarii Arausicanos canones receperunt. Ex quibus se spicue apparet , Semipelagianos numquam suisse haereticos , cum acquieveriat omnes Bonifacii II. Epistolae ; et ne unus quidem nominetur, qui ausus deindeps sit eidem pertinaciter repugnare. Itaque Semipelagi num hellum , quod uno et eo amplius saeculo exarsit, anno 53 I. sedente BonifacioII, ab Augustini obitu saeculo iam elapso , Studio potissimum atque opera S. Caesarii . tandem aliquando penitus extinetum est. Oecumenica Tridentina Synodus post dena sacile saecula, Sess. VI. de Iustificatione, Arausicanos canones innovavit. Vida
quae de Semipelagianis disserunt Viri clarissimi , Lau rentius Allieotius in Praelatione de Semipelagianis re- has et hominibus, praefixa Parti V. Summae Augustinianae. Scipio Masseius Hist. Theol. Lib. VIII . Nata
lia Alexander in dist. Eccles. Saeculi V. cap. III. Artio.
79쪽
Pohi in Manuductione ad Hist. Eccles. Tomo II. et III. LVII. Praeter Iansenium et Vossium, eorumque
gregales , plures etiam Scriptores Catholici cum AnteI-mio, Pagio, Maurinis S. Augustini Editoribus, Christiano Lupo , Henrico card. Noyisio , ac Natale Alexandro, Saeculo V. Semipelagiana fuligine insectos fuisse
volunt S. Bilarium Arelatensem , S. Vinccntium Lerinensem, aurei adversus haereses Commonitorii Scriptorem , ac Gennadium MasSiliensem Presbyterum. Verum
ab impacta Semipelagianismi nota egregie eos vindicarunt Laurentius Atticotius loco cit. et Scipio Masseius Bist. Theol. Lib. XVI. Nullus tamen majori invidia premitur , ac Faustus Reiensis Episcopus, quem plerique, licet Sanctitatem ejus in dubium non vocent, Semipelagianis addictum, immo ut triarium et Impe ratorem factionis depingunt, his potissimum rationibus ducti. I. Quia a Gelasio Pontifice ipsius opuscula raiecta fuere inter apocrypha , paulo post mortem Fausti , circa annum 49. . u. Quia S. Fulgentius, S. Caesarius, S. Alcimus Avitus calamum strinxere adversus
Faustum: quia S. Isidorus Hispalensis Lih. de illustrihus Ecelesiae Scriptoribus Faustum Pelagianae pravitati consensisse ait; Africani vero Episcopi in SardiniaeNules, et Arausicana II. Synodus ejusdem libros et doctrinam damnarunt. III. Quia ipse Faustus Lib. II. de Gratia et Libero arbitrio, cap. VI. Semipelagianis
smum aperte prodit, scribens: Quid est autem attrahere , nisi praedicare, nisi Scr*turarum consolationibus excitare , increpationibus deterrere, desideranda proponere, intentare metuenda, iudicium comminari ,
prqemium polliceri 3 Ubi nulla fit prorsua meatis gra
80쪽
tiae interioris praevenientis. At vero non de puerunt, neque adhuc desunt viri doetissimi , exactiquo judicii, qui Faustum ab omni Polagiana aut Semipelagiana ta-he immunem fuisse asserunt, quos inter numerandi sunt Joannes Driedo , et Raardus ρρ erus Doetores Lova - nienses , eruditissimus Iacobus Sirmondiis in Hist. Praedestinatiana , Cap. VIII , et nuperrime Ioannes stillingus Bollaudi Continuator in Actis Sanctorum , Tomo VII. ad diem XXVIII. Septembris, qui maximo profundae eruditionis apparatu Faustum tuetur adversus B ronii, Suarii, Norisii, ac Tillemonlii Oxceptiones. LVIII. Ad I. itaque respondet Stillingus , qua. de Fausto in Decreto Gelasiano habentur , longe pro- habilius posterioribus tempori hus fuisse addita, prout alia quaedam adiecta fuisse creduntur, nominatim de Historia Eusebii Caesariensis, ac de scriptis S. Cypriani. Eusebii enim historia in eo ipso Decreto primum recensetur inter libros usquequaque non renuendos, et CDriani opuscula primum generat i m approbantur : PO- Stea aeque generatim declarantur apocrypha. Ratio id de Fausti libris asserendi gravis omnino ae solida est. S. Hormistas Papa anno 5ao , adeoque XXVI. annis post Decretum Gelasianum, Possessori Episcopo, qui tumultus a Monachis Seythiae CPoli excitatos ob d trinam Fausti nuntiaverat , rescripsit, libros Fa-justi , utpote privati Scriptoris , non esse pro fidei aut morum regula habendos, sed unice sacras ii teras , et Patrum Decreta Synodalia eam habere authoritatem , ut ab iis recedere sit nefas. Atque id ipsum Monachis illis, ante acceptas Hormisdae litteras, CPol Lresponderat Possessor Episcopus . ut ex ipsius ad IIo Baisdam epistola mauises te ostenditur. Jam vero si Gela-