장음표시 사용
561쪽
IS. ARTIC CLUS ΠI. CONTROVERSIA IRIn tempore consertur, siquid roboris hoe argumentum haberet, evinceret omnino vitam aeternam gratis in tempore conserri, ut volunt Protestantes , non autein propter merita viribus gratiae elicita. R. II. D. M. Vita aeterna, seu praedestinatio ad gloriam est gratu b a in radice, C. M. Praedestinatio formalis ad gloriam est gratuita , N. M. Praedestinatio ad gloriam est gratuita tu radice . quia gratia supernaturalis, Sine qua nulla existere possunt merita vitae aeternae , adeoque nee ipsa praedestinatio formalis , gratis nobis conceditur ex pura misericor lia , nullis praecedenti bas meritis. At vero ipsa praedestinatio formalis ad gloriam non est pure gratuita, quia fit propter merita ab,olute praevi-Sa. Quamvis autem praesupposito decreto Dei , ac promissione illos praedestinandi ad gloriam quorum mer ta absolute futura praeviderit, sit onerosa, et mere iustitiae; pote u nihilominus in aliquo sensu dici gratuita , tum quia labor cum hac mercede collatus , que ios gratia Dei adiati adhibemus, prorsas exiguus ad
parvi momenti censetur: tum quia Deus ex mera hen, saltate ac liberalitate, nulla adactas negessitate, decrevit eis tam amplam mercedem proponere , et ad gloriam praedestinare, quorum merita absolute futura praevidit; cum tamen omnia nostra opera hona aliunde Deo debeantur titulo creationis et supremi dominii, quin ea Praemio supernaturali remunerari teneatur.
DXXXII. Objicitur II. Authoritas conciliorum. Valentinum III. anno 855. in Galliis celebratum, can. III. ait: Fidenter salemur praedestinationem electoriam ad pitam , et praedestinationem impiorum ad mortem. In electione tamen salvandorum misericordiam Dei praecedere meritum bonum in damnatione autem peritu
562쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GLORIAIL g. Forum m eritum malum praecedere iustum Dei iudicium. Ergo iuxta Patres Valentinos praedestinatio ad gloriam
est prior praevisione meritorum. R. C. A. D. C. Ergo praedestinatio radicalis ad gloriam est ante merita absolute praevisa, C. C. Praedestinatio formalis ad glo-xiam , N. C. Misericordia Dei praecedit meritum bonum , non hoc sens u, quod Deus prius eligat ad glori am, quam merita praevideat; sed quia priusquam eligat ad gloriam, voluntatem habet absolutam dandi gratias efficaces ex pura misericordia, atque affecta speetaliter benevOIo.
DXXXIII. Objicitur III. Pelagianismus , et Semipelagianismus. Pelagiani praedestinationem ad glo-
Tiam meritis nostris reddi asserebant; Semipelagiani sim ili modo contendebant, eos ad gloriam destinari , qaos Deus gratia sua bene uSuros praevidit. Ergosententia nostra si non Pelagii, saltem Massiliensi turi errorem renovat. R. Pelagius meritis nostris praedestinationem ad gloriam ita reddi asserebat, ut nataralia merita, absque grati ae supernaturalis auxilio elicita, sufficere Putaret ad vitam aeternam obtinendam. Atque hoetinum in eo reprehendit Augustinus, alioquin hane Sententiam non reprobaturus, ut ipse testatur Lib. de Gratia et Libero arbitrio, Cap. VI. Locum huue adduximus Num. DXII. Semipelagiani non in eo erratiant, quod electionem ad gloriam vellent praescientia meritorum posteriorem esse; sed in aliis turpiter ballucinati sunt. Ac I. quidem, quod ad initium fidei
Iiberum sufficere arbitrium dicere ut, nee ipsi opus esse divina gratia praeveniente. Il. Quod docerent a sectum bo nae voluntatis , conatum , ae desiderium solis naὲurae viribus elicitum, Deo causam esse, regu-
563쪽
ARTIcULUS Iss. c0NTROVERSIA IV.ssia Iam, ae motivum conserendi primam gratiam supernaturalem. III. Quod fabularentur insantes praedestinari vel reprobari propter bona vel mala opera , quae Loissent, si ad annos discretiovis pervenissent. Pluravi te in III praevia Dis,crtatiouu historica, ubi do erinxoribus Semipelagianorum ex iustituto egimus. Ab hae in ania igitur cum toto coelo distemus, patet, non nisi esseonti temeritate sentetitiam nostram Pelagianismi aut Semipelagianismi accusari posse.
DXXXIV. Objieitur IV. Praedestinatio christi.
Praeclarissimum praedestinationis nostrae exemplar est
praedestinatio Christi. Atqui illa fuit gratuita. Ergo
etiam nostra. R. D. M. Praedestinatio Christi est exem- far praedestinationis nostrae ad gratiam C. M. Ad gi viam, subdist. Praedestinationis nostrae ad gloriam e sentialem, N. 5M. Ad gloriam aecidentalem, c. II. Et D. m. Praedestinatio Christi ad gratiam atque etiam ad gloriam essentialem fuit gratuita, C. m. Ad gloriam accidentalem, N. m. et conseq. Sanctissima christi hi manitas mereri non potuit praedestinationem ad gratiam , quae est principium meriti: neque etiam uuionem hypostaticam, quae est quid longe maius atque excellentius quolibet augmento grallae et gloriae solum finito, quo opus meritorium purae ereaturae qualis est humanitas christi secundum se solam considerata γεondigne compensatur. At neque gloriam essentialem mereri potuit; quia haec vi unionis hypostaticae de Bita ipsi erat, et a primo conceptionis instanti coneeMEa. Atque ex hae parte praedestinatio Christi non fuit EAemplar praedestinationis nostrae : fuit tamen quantum ad accidentalem gloriam ; quia quemadmodum Christo ab aeterno destinata sati a Patre exaltatio nominis,
564쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GLORIAM. 563glorioSa rusurrectio, gloria corporis , Ecclesiae a Chrbsto conditae splendor, firmitas , ac diffusio ob merita illius absoluta praevisa, juxta illud Apostoli ad Hebr. Cap. II. Videmus Jesum, propter Passionem mortis , oria et honore coronatum Et Lucae cap. XXIV. Nonne haec vortuit pati Christum, et ita intrare iagloriam suam 3 Ita et nobis praeparatur in coelis gloria , quia Deus per Solentiam visionis praevidet , Per aerumnas forti et Christiano animo toleratas , aliaque pia
opera, conformes nos futuros capiti nostro , Christo.
DXXXV. Objicitur P . Mysterium praedestinatio uis Praedestinatio ad gloriam est mysterium inseratabile. dono quo Apostolus ad Rom. cap. XI. ait: O altitudo diuitiarum sapientiae , et scientiae Dei; quam inco rs-hensibilia sunt judicia ejus , et inςestigabiles piae ejus lΛl qui si praedestinatio ad gloriam fieret propter merita absolute praevisa, non foret misterium adeo ab ' tum ; facito enim responteri posset, idcirco v. g. Petrum esse praedestinatum, quia Deus ejus merita absolute sutura praevidit. Ergo. R. c. M. N. m. Quamvis enim facile et vere responderi possit, aliquem esso praedestinatum ob merita, aliam vero reprobatum ob demerita absolute praevisa ; multa tamen supersunt
cum Praede, tinatione conueNa, quae sacra teguntur e
ligi uo atque humani ingenii aciem omnino effugiunt. Si enim quaeratur , cur cX multis divinae suae gratiao auxiliis , quae huic homini Deus esu ferre posset, Pii, hiis ille adjutus certissime salvaretur , ea dumtaxat conserat, quibus non consentiet ; alte et vlaro ea, quibus praevidetur consens artis : Quare e duobus justis Quam ex hac vit a Deus rapiat, dum jastas ea; aliorum vero tuntatiouibus obaoAium relis luat, quid is futurura
565쪽
εε4 ARTICULUS III. CONTROVERSIA I . est ut aliquando suecumbat, atque aeternum damnetur Cur uni etiam non oratili det perseverantiam, alteri vc- To non det etc. quid aliud respon leas , quam cum Apostolo: O altitudo diuitiarum etc. DXXXVI. Objicitur Peculiaris Dei ersa rectos benevolentia. Si electio ad gloriam fit post merita absolute praevisa, loeum non amplius habebit pe- euliaris Dei erga electos benevolentia , quam scripturae ac Patres adeo commendant. Ergo P. A. causa m Talis electionis ad gloriam essent merita absolute praevisa. Ergo quod aliquis sit pracdestinatus, non est a scribendum peculiari Dei benevolentiae, sed meritis hominis. R' N. A. Ad probat. D. A. Causa moralis essent merita abSolute praevisa , ita tamen ut haec ipsa merita praesupponant peculiarem Dei benevolen-xiam erga praedestinatos, C. A. Ut hane non praesurponant, N. A. et Conseq. Merita gratiae, quae m0vent Deum ad decernendam et praeparandam alicui gloriam , numquam existerent, nisi Deus ex peculiari erga illum benevolentia decerneret illi dare gratiam Congruam, cui voluntatem hominis libere praevidet eooperaturam. Ergo merita gratiae semper Supponuutatque includunt peculiarem Dei praedilectionem, quae Deum movet ad concedendas gratias congraas prae in .eongruis, licet ad id nullo modo teneatur.
DXXXVII. Objicitur VII. Donum gratuitum finalis perseverantiae. Ipsa finalis perseverantia in gratia est in ordine intentionis omnino gratuita, atque umeritis indepedens. Ergo etiam praedestinatio ad gloriam in ordine intentionis est omnino gratuita. P. C. Perse verantia ideo electis conceditur, quia sunt Praedestina
566쪽
DE PR1EDESTINATIONE AD GLORIAM. 665
apsam praedestinationem conseqaitur, est omnino gratuitum pariter gratuitam erit ipsum decretum praedent nati uum ad gloriam P. A. Non potest alia causa assignari, cur Deus decernat alicui donum perseverantiae , nisi quia illum antecedenter praedestinavit ad gloriam. Ergo. Confirm. Deus ante praevisionem meritorum decernit electis primam gratiam efficacem , per quam convertantur. Ergo etiam ante praevisionem meritorum dece nit eis gloriam. R. I. Siquid argumanium hoe proba-Fet, Sequeretur Praedestinationem ad gloriam non tantum in ordine intentionis, sed etiam executionis esse Omnino gratuitam , eoquod perseverantia finalis etiam iuordine eXeeutionis sit gratuita. R. II. D. A. Ipsa fina- is perseverantia est independens a meritis de condigno, C. A. A meritis de congruo , N. A. et Conseq. Electi per preces et bona opera de congruo merentur, et impetraut perseverantiae donum, non vero de condigno; quia Dtius nulli bi promisit Perseverantiam tamquam mercedem bonorum operum: contra vero Deus vitam aeternam tamquam mercelem proposuit , meritis grati ad obtinendam. Ad probat. N. A. Seoris qa aerenti, cur uni detur finalis perseverantia, alteri vero non detur , Lacile reposuisset S. Augustinus, causam esse, qniannus est ad gloriam praedestinatus, n on vero alter. At causam hanc se peuitus ignorare latetur S. Doetor, atque ad unum recurrit divinae voluntatis beneplacitum,
cujus nulla ratio reddi potest. Ergo perseverantia finalis non praesupponit praedestinationem ad gloriam; sed praedestinatio ad gloriam praesupponit praescientiam perseverantiae. Ad hujus Probat. Λ. A. Causa esse possunt merita gratiae, quae Deus praevidit sutura absolute et domim perserer auliae de congruo impetratura. Aut si
567쪽
Vs ARTICULUS III. CONTROVERSIA IV. Deus quibusdam electis gratis omnino, atque indepe denter etiam a meritis de congruo, donet gratiam per- Severantiae, qua perducantur ad gloriam; causa hujus rotundenda erit in solum heneplacitum divinum , c ius a nobis ratio nulla ulterior tis, ignari potest, aut debet. Ad confirm. c. A. N. C. Etiam post illam gratiam efficacem , et suam conversionem, Possunt homines Pegeare, et non Perseverare; sicque non praedestin n-tur, nisi in Siguo rationis posteriori ad praevisonem
DXXXV LII. Objicitur VIII. Intentio finis. Agens
liberum et i ut elligcns prius vult suem quam media . Atqui Deus est agens libera in , ct intelligens, seu iu- finite sapiens et providum ; gloria vero est sinis, et gratia est medium ad obtinendum hunc finem. Ergo Deus prius vult dare gloriam ; quam velit dare gratiam. Ergo vult dare gloriam ante praevisa merita , quae Sunt a gratia. R. I . Hoc argumento uli non posse Jansentanos , aut quoscumque alios , qui ultro admittunt , electionem Λngelorum ad gloriam factam esse Post eorum merita absolute praevisa. R. II. D . M. Si velit finem absolute et efficaciter per modum puri s-nis , c. M. Si velit fi nem conditionale tantum, ac per modum mercedis et praemii, N. M. Et sic dist. min. N. C. Qui domum aedificat, vel medicinam sumit ad reeuperandam valetudinem, necessario prius intendit finem , commodam nimirum habitutionem, aut sanitatem 3 nullos alias sumptus lactu ius , But medicata potione molestiam sibi creaturus, si praevideret, Semediis istis finem praefixum non conses uturum , quem tamen , quantum est in se , absolute et efficaciter in
tendit. Qui vero fia)in vult non absol te et e laaviter,
568쪽
DE PRAEDESTINATIONE AD GLORIAM. bis sed conditionale ae per modum mercedis et praemii ι non prius vult finem quam inedia. Sio Paterfamilias
non vult absolute dare mercedem operariis ante laborem ; sed conditionale tantum , si nimirum laboraverint. Porro Leus vult quidem nobis dare gloriam, sed Per modum mercedis: proindeque non vult absolute illam dare ante merita absolute praevi R. DXXXIX. Dices. I. Deus vult absolute et efficaciter finem, nempe aeternam gloriam. Ergo intentio sinis est necessario prior intentione mediorum. P. A. Deus praedestinatis dat efficacia media , non autem reprobis. Ergo Deus respectu aliquorum vult absolute et
efficastiter finem. P. C. Electio mediorum ad finem certo et efficaciter conducentium, supponit efficacem mnis intentionem, qua quis movetur ad illa media effica uter eligenda. Atqui Deus electis suis consert media gratia efficaciter ad finem, id est, gloriam aeternam condueentia. Ergo Deus absolutam et efficacem habet
intentionem illis dandi gloriam. R. D. A. Deus vult absolute et efficaciter finem , in signo priori ad Solentiam visionis, qua merita absolute futura cognoscit,
N. A. In signo posteriori ad illam, C. A. N. c. Ad
Probat. D. A. Deus praedestinatis dat efficacia media , quae non dat reprobis, si illa media spectentur in se, et ex parte dantis, N. A. Si spectentur eκ parte accipientis , et cooperationis liberi arbitrii, C. A. N. C. Si media gratiae spectentur in se et ex parte dantis, ante cooperationem liberi abitrii, omnia sunt efficacia in actu primo, tam ea quae electis, quam quae reprobis dantur; quia habent sufficientem vim consequendi essectum, si homo iis cooperetur : immo saepe majora damur reprobis, quam Praedestiuatis, ad pro
569쪽
ARTI ULUs III. CONTROVERSIA Iv. inde magis efficacia in actu primo, et magis sussilientia. Si autem spectentur ex parte accipientis, et co verationis liberi arbitrii, tunc illa sola sunt efficacia in actu secundo, quibus homo libere cooperatur; illavere inefficacia, quibus non cooperatur. Inaequalitas ergo donorum gratiae, quae Deus largitur praedestin
iis et reprobis, nou oritur praecise eκ voluntate dandi gloriam; sed in acta primo ex libero Dei benepla- eito, qui distribuit sua dona prout vult, et in acta
secundo ex libera actuali cooperatione homi uis; quaa quidem nullas gratiae vires tribuit, nullamque efficae iam ; denominat lamen gratiam efficacem in actu sc-Cundo. Praeterea quamvis daretur adversariis, Deum majora auxilia dare praedestinatis quam reprobis , inde amen non sequitur quod probandum erat, nempe v auisse Deum ab aeterno efficaciter dare gloriam anta merita absolute praevisa. Patet in simili exemplo. Rex,
qui militibus proponit praemium, potest uni magis desiderare illud quam alteri, ac proinde potest uni dare
aptiora arma quam alteri : inde tamen non sequitur,
quod efficaciter velit illi dare Praemium ante praevisa merita. Ad hujus probat. D. M. Si illa media ad finem certo et efficaciter condunant , vi et efficacia absoluta , antecedente , atque omnino independente etiam in actn seeundo a libera voluntatis cooperatione, Pr . M. Secus N. M. Et sic dist. min. N. C. Quotiescumque auxilium gratiae ad gloriam conducens est tale , aut voluntas creata potest resistere, non potest prias efficaciter intendi finis , quam volantas praevideatur consensura. Ergo eum omnia gratiae auxilia sint talia , quibus creatura potest dissentire si velit; antequam absolute efficaciter deceraatur gloria, Deus Prae-
570쪽
DE pRAEDESTINATIONE AD GLORIAM. 58.
videre debet consensum creaturae, non per Seientiam mediam tantum ; per hane enim praevidentur etiam re
probi in aliqua hypothesi consensuri. Ergo per Scientiam visionis.
DKL. Dices II. Voluntas dandi maiorem gratiam
seu talem cui praevidetur cooperatura voluntas Creata,
uni potius quam alteri ante merita absolute praevisa, videtur esse sine ratione , nisi procedat a voluntate e ficaciter intendente gloriam. Ergo quemadmodum illa gratia decernitur ante merita absolute praevisa: ita etiam gloria ante Seientiam visiouis meritorum decernitur. R. N. A. Non alia hic quaerenda est ratio,
eur Deus hoc velit, nisi ipsa Dei voluntas et beneplacitum; ipse enim, teste Apostolo, dividit unicuique gratiam prout vult: utque in Evangelio Iegitur; uni dat decem talenta, alteri quinque, aliis pauciora. Denique si ideo vellet majorem gratiam dare uni quam alteri, quia uni efficaciter et absolute desiderat gloriam, non vero alteri; redibit eadem quaestio, ob quam Tationem, et ex quo peculiari fiae uni magis qaam alteri gloriam absolute et efficaciter desideret. DXLI. Dices. III. Ex intentione finis absoluta et efficaci non potest oriri electio mediorum inefficacium. Ergo neque ex intentione finis inefficaci oriri potest electio mediorum efficacium. R. c. A. N. C. et Paritatem. Electio medioram inefficaciam in eo , qui finem officaciter intendit, argueret imprudentiam et praecipitantiam , aut saltem impotentiam , si essteaeiora
media non habeat in sua potestate : adeoque Deum, Persectissimum agens, Omnino dedeceret. At vero eX
inefficaci intentione finis nihil obstat oriri electionem mediorum efficacium ; maxime cum illa intentio fi