장음표시 사용
51쪽
nes. Nec vero solum Symposum e codice quodam M S. edidit Casalio A. Is 8 I. sed postea quoque adiunxit scholia. Fugit quidem oculos meos prima illa Castalionis editio. Ut autem anno isti primam Castalionis editionem adscribere sustineam, adducor ipsis eius verbis, quae Dedicationi suae ad Illustrissimum Thomam Aualum, Marchionis Piscariae filium, cuius se illo tempore praeceptorem fuisse, in ipsa Dedicatione testatur, subscripsit, iisque docuit nos, scriptam ab se illam dedicationem fuisse Romae pridie Idus Octob. Μ. D. LXXXI. Ex illa Dedicatione nihil ad Sympositum pertinet praeter haec verba, quae praetermittere nequaquam debeo: Erat apud me, inquit, in po tremo Venantis Fortunati codice manuscripto Sympossi υeterispodiae carmen antiquum, lepidum, eruditum, venustum.
Memorari autem video a viris doctis editionem Castalionis Romae A. Is 97. emissam in publicum. Ac Fabricius quidem in Supplementis ad Bibliothecae Latinae paginam σΩ. testatur, eam in prodiisse. Aterrare eum, quod ad formam libri attinet , testem habeo oculatum Sigebertum Hauercampum, Graecarum literarum in
Academia Batauorum Lugdunensi Professorem, nuper illustre adeptum nomen diligentissima editione Apologetici Drtullia-D vi.
52쪽
ni. Is enim per literas docuit, se in manibus habcre illam Romae A. is97. factam editionem, eamque in auodecimo , Ut Uulgo loquuntur, exscriptam esse. Illud vero facile est colligere, quod Castalio primae 1bae editioni nulla adiunxerit scholia. Cum enim in iis Pithoeanae subinde mentionem faciat editioni S, quae A. IS9O. prodiit, sequitur, recenti oratioc anno es-1e scholia Castalioni .
Castalionis ex editione Sumpsum a Cfholia in Batauia recudenda suoque Phaedro adiungenda Curauit Lugduni r. Rim tershusius, idque A. i 98. in 8. Testem huius rei sequor D. Alb. Fabricium, Virum praeclarissimum, qui ct r) addit, repetitam esse hanc editionem auspiciis Dannis Meursu Antuerpiae A. IGIO. in 8. Ita eo tamen lapsus' est , quod futuerpiam nominauit pro Lugduno. Lugduni enim in Batavis officinam habuit suam Plant ni gener, Raphelevius. En verum operi S titulum, ob oculos mihi versantis: Phaedri libri V. I annes Meursus post Pithinim, Rittershosum, Schonium, Rigastium denuo recensuit N Animaduersiones addidit. Ex inuina Plantiniana Raphelangit e Ia. Ia. CX. Hic igitur Θm-
53쪽
psi aenigmata una cum scholiis Castalionis subnexuit Meusus, nulla tamen sua annotatione adiuncta, nisi quod p. ψ6. & 4 . de his aenigmatis non nihil disserit, quod huc
omne transcribo. Λ igmata Θmpsi, inquit P. 47, omnino probamus: quamuis Liliue Oraldus libello fluo de aenigmatibus parui ea
facere videatur, cum ab amico Abi aliquot nullius momenti tradita scribit, quorum vnum tantummodo recitat, tacito auctoris nomine, de somno.
Est autem id Symposii nostri. De hoc s) is, qtii - nuper Epigrammata es Poematia edidit, his scribit serbis: SYMPHOSII, qui & Symposius in quibusdam exemplaribus scribitur, meminit SigebertuS Gemmelacen sis de Aldhelmo Scoto loquens. Hactenus mursus, qui nihil praeterea affert de Symposeo nostro. XXXV. Non omittenda hic est, quae iam ante Meursianam prodierat, editio Sympositiuxtaque notarum Casationis Duacensis Equidem eam non vidi: at 'video, in Catalogo Bibliothecas Thuanae u produci Mnigmata veterum re recentium, cum notis Iosephi
Castalionis in Spmpsi AEnigmata, maci Ho4. in x Ex eo tempore celebris ille Iesulta, , t et Niso- .
54쪽
Nicolaus Causinus, libro suo, quem Θmboli cam AEgyptiorum sapientiam inscripsit, inseruit aenigmata Θmposii. sed nihil animaduersionum scholiorumve adiiciens. AQin editione quidem Coloniensi A. I6sq. in 8. aenigmata illa su) exhibentur a P. I 38 Vsque ad p. ISO. satis quidem mendose, Ut tamen appareat, Causinum expressam voluisse editionem Casalionis. i Vt vnUm 1altim alterumque proferam eXemplum,
trigesimVaenigmatis titulus ibi est Pisiator pisiiculi. Debebat scribi pediculi, Se ita recte titulus iste exhibetur in praemisio ibidem Indice alphabetico aenigmatum Sympositi. AEnigmate XCVIII. I.
exstatiacra relinquo; IV. a. claudo; LXIII. 3.
Postea Christianus Iunc erus, amiCUS quondam meus a C συνεργος desideratissi-mUs, A. I7CO. Phaedro in I 2. cum grammaticis notis Lipsiae edito adiunxit ΘNUR AEnigmata, ed:tionem secutUs Meursianam: id quod vel ex eo apparet, quod & Meti si ad lectorem de SymposisAEoquium praemisit illis aenigmatibus. Ex
u) Eadem exstare comperi in Causiniani operis editione Colon. a 3. in δ. o in erit. Paris ιε I. in . x Hanc eandem lectioneis habet Meursiana editio.
55쪽
Ex Iunckeri editione descripsit eadem ae- Curate suoque Phaedro subiunxit Cl. vir, . L. Georgius Halchius, Professor nunc Ie-nensis, Lipsiae A. I I3. in Ia. Sed nec lan cherus nec malchius aut emendauit quicquam aut illustravit, sola aenigmata ex priori editione exhibui sie contenti.
XXXVIII res igitur, si accurate loqui libet,
adhuc habuimus editiones illorum aenigmatum , Perionii, Casationis, & Pithoei, qui singuli singulos MSS. codices expresserunt. . Quarta tamen ; sed ea imperseaea. his adiungenda est, pariter e codice MS. descripta, quam supra meminimUS, editio Camerarii. Caeteri editores nullo usi libro manu exarato triumuirorum illorum editioves novis tantum typis excudendas Curaverunt..' XXXVII. '. Non est hic praetermittenda mentio verssionum horum aenigmatum, quae quidem coguoscere videreque mihi licu- it. Ac Graecos quidem in versus eleganter aliquot Symposit aenigmata tradu- 'xit Ioachimus ille Camerarius, quae & ipsa AEuumalographiae inseruit suae Re uerusa p. 2s6. V Sque ad p. 26O. GermaniCam Vero, eamque metricam, eorum versio- nem inuita certe quidem Minerva, A.
56쪽
a ia. in 8. Eiienbergae una cum metrica Phaedri fabularum versione edidit nescio quis adscito Melanis nomine, eam quae Gottfrido Ludovico & Christiano Iunc ero, viris clarissimis, sui S anyea in Gymnasio Schleusingensi praeceptoribus, dedicauit. Ex ea versione lectoribus meis duo lassicient exempla, aenigma 97. & 98.
57쪽
Recensui iam plerasque omnes Symposse poetae editiones. Ita enim horum ae- nigmatum auctorem uniuersi adhuc appellarunt, solo exCepto Barthio, qui, si mens non laeua fuisset, ante me docere doctos potuit, Sympostam libri titulume me, non poetae nomen. Narrat enim
primo capite libri quinquagesimi octauisitorum aduersariorum, se aliquando 1uspicatum esse, Symposium non esse poetae,1ed totius libri titulum. Sed ita praecipiti addit iudicio, eam dubitationem eximere debet ipse poeta, in Praefatione de se scribens hoc padio: Haec quoque Symposus, Caetera. Non dubito, si Barthius suae coniecturae indulsisset, breui futurum fuisse, ut longius progressi is aut ipse aut
alius vir eruditus tandem aue orem, agnosceret Lactantium. Uerum/secure codicibus monachorum crediderunt viri doctissimi, SVNosium esse poetae nomen, Coecasque fecerunt tum de aetate, tum . de religione eius, conieci tutas. Ipse ille Barthius in Indice primo Aduersariis suis annexo, itemque in Indice tertio, Smπο- sum illum refert inter scriptores ethni-Cos: at in quarto Indice eum inter Christianos numerat ἀυτοκατοικοτος. in anti
quissimo codice MS. Anglicano, quo ego
58쪽
sum usus, ad nomen Si hosti, versu primo Praefationis aenigmatum exstantis, vetusta manus adscripserat: vir gentilis. AC facile credo, nec Guil. Caveo poetam istum pro Christiano habitum sui illa, alias eius facturo mentionem in Historia sua' literaria scriptorum ecclesiasticorum. Bernardus Aetius, Benedicti norum sodalium in Germania doctissimus, in Praefatione sua ad Monymi Mellice)isis, quem vocat, libellum defriptoribus eceb flasticis Sympsium Poetam connumerat inter scriptores erudiatis viris adhuc fere ignotos. Imo prorsus eum ignotum fuisse Aetio, docet eius ad istius Anonymi caput LXXIII. Zin anno latio. In ea namque Θ ossum corruptius appellat 9mphrosium) vocat scriptorem aetatis incertae. Fuit etiam, qui pseudonymo illi poetae bmposio patriam tribueret Galliam. Est is Misaeus, qui in libro de scriptoribus saeculi XVI. a) Commmemorat aenigmata ΘNUA Galli. Scili-Cet editus primum iterumque in Gallia fuerat a Perionio atque Pithoeo, imo iam ante hos a Nobleto, Symposius: idque ipsum, ni fallor, errandi occasionem Miraeo praebuit. XL.
59쪽
Verum satis perspicue iam supra ostendisse videor, poetam Sympossum nullum fuisse. sed auctorem libro huic suo indidisse titulum Ssmposii. Non tamen me pigebit, hoc loco circumspicere Commu- nis erroris origi vem & vera, ut ita dixerim, cunabula. Venerunt hic mihi omnes ingenii neruos intendenti plura in mentem. Sed praeteritis ludibrioque subductis coniecturis iis, quae ne mihi quidem se probarunt, unam adduco, quam nemo iure repudiauerit, nisi qui aliam excogitarit veri similiorem Crediderim itaque, verum huius libelli hunc fuisse titulum : Caecilii Firmiani Θmposiaca aenigmata; eumque Casu nescio quo hunc in modum fuisse corruptum r Caec. Hrmiani Symposit aenigmata. Sic Gellius in titulo libri VI. capitis XIII. quaestiones in conuiuio agitatas appellat is os eas; &in titulo capitis undecimi libri XVII.
commemorat Plutarchi libros Omposiacos. Qui locus eo magis notatu dignus videtur, quod, Vt poeta noster in multis MSS. codicibus vocatur Symphosius, sic & in ea Gellii editione, quae ex Ioannis Connesii recensione sub initium saeculi XVI. non adscripto anno prodiit, quamque in ma-D S . nibus
60쪽
Ne vero oleUm videar atque operam perdidisse producens denuo in lucem haec aenigmata, & quanto potui studio emendata atque illustrata exhibens, eruinditorum de iis iudicia proferam, eo pluris facienda, quod ea veri auctoris aeuique Conscientia non potuit corrumperct. Si enim Lactantii hunc esse foetum sciui ' 1ent, haud dubie magnificentius multo collaudassent nostrum hOC Sympo m. Principe loco audiendus est Perionius, princeps horum aenigmatum editor. Sed supra iam b) effusas eius laudes audiuimus, nec libet verba ipsius. facile 1uo lo-Co repetenda, iterum adscribere. Nec iuuat Castalionis ac Memrsis 1ententiam, supra pariter iam commemoratam, redUCere in scenam. Prodeat Caspar Barthius,
qui in Aduersariis suis modo sc) egregia δε-
ne aenigmata vocat, modo d) elegantia ta Latina , numeris etiam felicibus confripta.' , ' Idem Symposiam, quem inueterato errore nomi-