Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

291쪽

te Lavardinum non incidisse censuras pontificio diplomate inflictas', si haec tam nota vulgata sunt, ut abscondi non possint, nullaque tergiversatione purgari quis neget Clerum, Rectoremque Ecclesiae S. Ludovici, qui Lavardinum ad secra

admiserant, censuras meruisse is Labarrinus denuntiam necdum fuerat. At Talonium Concordati,&Pragmaticae reminisci oportuit,

ubi expressis verbis notatur: Cum nuis in rebus sacris, ac articipatione Sacramentorum cum nororip em communicaris communicaverit, osse

interdicto, aut etiam excommunicatione puniri, quamvis nusia denum tiario praeus it. Notorium erat incurrisse Lavardinum Xcom- munia

292쪽

ex Galmo translata ars municationem notorium conistra Pontificis voluntatem desedi

cta jus Asyli usurpasse, idque pa

lam, obstinateque neque hoc a Rectore, Collegioque Ecclesiae S. Ludovici ignorari poterat, quid ergo obstat, ut non potu rint , meruerintque interdicto ligari nec refugiat Talonius ad

iocos communes scholarium amore, qui Rethoricam discunt; exclametque in damna ex Inte dictis nata nec enim de Regnorum, aut Provinciarum Interdicetis hic agitur , quae olim adeo frequentia; sed de interdicto, unius Parochialis Ecclesiae, ac sumano Pontifici quippe in Ron iana uroe,plane subjectae:&iam interdcto supDoni meruit

ulo Linobedientia illius Costa legij.

293쪽

legij. Frustra igitur cavillatur Talonius, nec quicquam reperiet, quod huic interdicto sive formam , sive substantiam spectet,sblide opponat. AI Legatus, ali De Regis Min

serne eccat, nec excommunicari nem mere ur, quoties scios fumgitur, e Principis mandata exequia

Quaero, quam Talonius RGligionem profiteatur,ue an Evam gelio credat nam si credit, negare utique non potes hillis si vania geli verbis Euaecunque ligaveras super terram, erunt ligata se in caesis,

datam esse Pontifici plenam, nubiaque exceptione limitatam potestatem ligandi, solvendique; si ergo Principum Legati, RegiI-que Ministri Christiani sunt, si clavia

294쪽

e Gallico translara anclavibus Ecclesiae perinde ac reliqui fidelium subjecti si Evangelium eos non excipit; si peccare possiunt, etiam cum Principum suorum mandata exequuntur qua ergo ratione sustineri potest, eos puniri ab Ecclesiia, excommunicari non poli, Ergo ex Lavardini&Talonij Theologia poterit aliquis ex Principis sui jussit in Ecclesae rasatum manus inijcere, eumque vita pri-Vare , poterit patrimonium ac bona Ecclesiae, ac etiam Jurisdictionem supremam quae omnia alia pretio superat invadere; tamen quia Principis imperio

fecit, censuras efffugere sacris Canonibus latas in haec tam absurda sunt, ut hactenus nunquam lecta fuerint, nunquam audita. lino

295쪽

II Rese aiis Tisonii Imo si usum Ecclesiae, si Canones ipsamque Galliae historiam evol-Vas, quamplurima Occurrent Regum exempla, qui sacrorum Communione prohibiti sunt: si ergo Reges excommunicari possunt, quanto magis Regum Legati Z Tempus me deficiat, si omnium Graecorum, Germano-rtimque Imperatorum,si Angliae, si Galliae Regum exempla pese Curram Clothariiquoque, Philippi Augusti utriusque Henrici Ill. IV. notiora sunt, quam ut negari ab aliquo, aut in alium sensum explicari possint. Etiam qui in Sedem Apostolicam iniquissimi sunt,fateri coguntur,sub initium octavi saeculi Leonem

lcOnomachum a Gregorio li excommunicatum esse. eaque Occasione

296쪽

excis o translata ascasione xarchatum Ravennatem in Italia perdidisse. Sic quoque qui maxime se Gallos proitentur, negare haud possunt,Cloetharium, philippum l.&Philippum Augustum Galliae Reges a

Pontifice Romano excommunicatos, coactosque essis, ejectis concubinis, legitimas conjuges Thalamo restituere Nicolaus I. Lotharium,quod repudiataTeutaberga legitima Conjuge, Waldradam concubinam duxisset V hanusii Philippum in synodo

Claremontana: denique innocentius lil. Philippum Augustum,&hunc quidem tanta severitate, ut nullus cum eo cietatem Ungere, nemo publicis edictis ejus nomen, aut Regnum subscribere auderet, sed Diplomata hac fommula

297쪽

mula clauderentur Regnam

christo. lura, qui volet, legat solum historias Maimburgistanti Pontificum accusatoris illic longo numero exempla Henrici IV. Henrici V. Friderici I. Philippia Othonis IV. Friderici l. Conradia. Imperatorum reperiet, ac multa etiam Angliae Regum qui sacris exclusi dedignati non sunt, aut ontificis, aut hujus Legatorum genibus advolvi, Veniamque precari. Et quid pontifices loquor Ipse Fulco Archiepiseopus Rhemensis anathema minatus est Carolo simplici Galliarum Regi, si foedus iniret cum Norima linis Gente Barbarai Idolis addicta. Verba Fulconis ad Regem scribentis haec sunt: Scialis, quod hocsceri is, o con

298쪽

ex Gasgis translata an Δ, nostris non acquieverisis; nunia quam me delem habebitis, sed se quo nquepotuero, a vestra delia

rare revocabo, se omnes e os ex communisansperpetuo a Ihemare

damnabo. Et libro . Capitula

rium quae ipsi Reges approba-

. runt hcapite a . Haec verba te gUntur Hujus Consitutionisforma fermetur, se vela praevaricior Caia Moticae fidei execrandum anariam far, es a Domino reus ex vi , quia ιunque Regum deinceps Canonis u-Juscensuram in quocunque credia ris 4s iolandam. Constat ergo ipses Reges hanc intontifice potestatem agnoVicse, ac Veneratos esse Paenituit peccasse Veniam aut ipsi aut per Legatos deprecati sunt poenas

denique, delicto scandalo

299쪽

impositas laeti velut remedia aesceptarunt. Quod si Talon iunia consuluissent, quid aliud responderet, quam Censio esse ignesi

ruos raticani, qui in fumum res vantur, neque alij, quam auctori nocere carceribus,moscriptionibus, exitari cogendos Sacerdotes Ecclesias pandere, es Sacramenta petentibus dare, Pontificem calumnise oneram dum esse nusi alsi, auiveri di rimiane, modo, noceant. Denique quoties Pontificum sententiae disiiceant, ab , tanquam ab abusu ad Pari menIum, ad Concitia seu futura, unonfutura provocandum esse. Haec inquam, fuissent Taloni scelerata consilia. Sed nih1 istorum magni illi Monarchae, quippe alia Principibus, alia Advocatis Conscientia Agnoscebant se in

300쪽

ex sileo ranslata. M star aliorum mortalium errare

posse, ideo non minus moneri corrigique se patiebantur; neque in eo majestatem ponebant, ut Ecclesiam contemnerent, jucque auctoritatem pessumdarent indignis cavillationibus; sed in eo potius, ut ejus se legibus submitterent, ut suo exemplo docerent, quam porteat Ecclesiae censuras timere; & denique ueomnibus reverentiam Ecclesiae,

ejusque Capiti, Romano videlicet pontifici debitam inspirarent. Verum quidem est nonnullos Gallia Episcopos, plusquam decebat, auctoritatis suae anxios,

tenacesque, sibi pro prima instantia auctoritatem arrogasso Reges excommunicandi unde