장음표시 사용
271쪽
utique intellexisset, illam menti Ecclesiae Gallicanae omniumque Conciliorum aediametro repugnare; quippe cum Decreta, imgesque Conciliorum vimin au -ctoritatem nullam habeant, nisi a Pontifice confirmata. At ex adverso ii quis Deputatorum , qui Parisijs convenerunt, audaciam animo reputet; merito dubitare possit, non tantum an Galli, verum etiam an Catholici sint, agnoscantque pro Christi Vicario Pontificem Romanum; sicque ex hac etiam parte merito Pontifex morari debuit, Bullas que retinere, donec de illorum fidein religione plenitis constaret.
Caeterum illud qu6que notan dum est, quod Talonius ex indua stria i
272쪽
e Ga miranslata a rastria omisit, videlicet, eo ipso tempore , quo duos illos ex notatis causis Innocentius rejecit, simul professum, se alios, qui Parisiensi Conventui non interfuerant, libenter admissurum imo sequenti postea anno Abbatem S. Valeri a Christianissimo Rege nominatum ad Ecclesiam Que-hehensem in novo Orbe promo
moderate, non canonice, summaque prudentia factumque quis est Talonius, ut plura a Pontifice
petat, quam in Concordatis comprehendatur' an vero oporteat Pontificem quoslibet, nulloque
discrimine, digni aut indignisne, ad piscopatus recipere aut forte examinata, judicata
273쪽
judicio, aut alterius Tribunali subjaceant ξ si Pontifex omnes, qtiotquot illi a Rege exhibentur, acceptare tenetur, quid ergo cauta est, ut in Concordatis statuatur, si Pontifex aliquem reij-ciat a Rege nominatum, obligari Regem intra tres menses alium Pontificiorferre nec vero inso litum est, aliquos a Pontifice repelli nondum quadraginta anni emuxeiunt, cum ob simulem fere causam nunquam obtineri potuit, ut Petrus de arca ad piscopatum Consoranensem, & postea Archiepiscopatum
I holosanum prius admitteretur quamvis a Rege nominatus, quamvis Gallico Legato omnem lapidem movente quam ut aliqua
274쪽
qua purgasset, quae in celebri suo libro de Concordia Sacerdoti j Imperi licentius contra Romanam Sedem expresserat. Opponit quidem Talonius: Cardinalem Lotharin 'iae in Concilio videntino palam professim est, Pontifici Romano donum infambit talis
Sed multis rationibus auctoritas, testimonium hujus Cardianalis impugnari potest. Nam primo nec paulus Servita, nec Ρalla vicinus in historia Tridentini Concili hujus facti
meminere atrataque meminis. sent, nec enim aut ignorare pOterant, aut silentio praeterire rem tanti momenti, iam omnibus
275쪽
a mutatio Honj Deinde instructio a Lotharingo ad Bretonem Agentem suum data, & quam describit Dupta merito suspecta est, dubiaeque fidei vi videtur ab haereticis cor
rupta. Quippe Cardinalis in ea testatur concilium Florentinum in Galli, receptum non esse. At nullus Catholicorum hoc dixerit, cum constet ubique locorum Florentinum receptum esse, si Gravos schismaticos excipias. Balileenses quidem omnibus viribus egerunt , ne Concilium Florentinum indiceretur,4 tamen nullus Principum relictis Basileensibus Florentinum pro
Oecumenico non agnovit, illiq; tanquam legitimo non adhaesit. Denique ipse Dupuy ad ma ginem illius instructionis notat,
276쪽
ex Gallico rans ara aes imperasse genti suo Cardinalem Lotharingum ma Ponti Leem, o Concilii uperiori aiem Mctam, omis erant legere. x quibus colligere licet, poenituisse Cardinalem, is maturius expensa
Cmendaue, quae irato exciderant.
Sed quidquid de hac instructione sit, recordari omnino debuit Talonius in ultimo Lateranens Concilio sub Leone X. apertissime definitum He Com lium Pontifici best iraei illa ipsa synodus Lateranensis pro legitima Cecumenica, cindubitata a Ludovico Xll. arancisco . Galliae Regibus, Wpro priO,' omnium Gallorum nomine recepta est. Sedue Cancellarius ratensis in illo ipso sed mone, quo nomine Franeisci
277쪽
a Re aiio Donii Regis artamento demons rati Concordatum recens cum pontifice initum Galliae conducere; illud quoque adjungit Cersumi esse, Papam, si paucos, raro que emius excipias, omni Comitio Aperi rem esse. Errat ergo Talonius, sequer rum, quas narrat, omnino igna rum ostendit , cum audet tam praefidenter a serere Diam Gai tiam Uitiensis nodo adhaerere is,
i spectant ad Comiij supra Poni,
fices auctorisarem. Nam quoque cum nuper Parisiens Conmensusin ire. At Talonius catenas, exilia,
bonorumque proscriptiones amoveri faciat, dicendique, quae sentiunt , libertatem piseopis reddi, 3c continuo videbit, quam multi nuperam Declarationem
278쪽
e Ga uo trans via. sex corde aversentur,ri toti in partes Pontificis transeant.
Caeterum quidquid Theologi privatim opinentur, palam tamen paucissimi ausi sunt, Pontificis auctoritati litem movere: . inter istos paucos duo illi, qui ad Episcopatus admissi non sunt,
nec prius admittentur, quanatas agnito, correctoque errore. Sed
duo isti facile veniam impetras sent, modo Gallis placuisset, munori fastu, strepituque rem istam aggredici at avidi turbarum, flammamque accendendi, eo tandem devenerunt,ut jam semel
accensam ardentemque, nec V lint extinguere, nec etiam pocstiar.
Transit deinde Talonius ad ingentem Machinam, qua Pontia ficis
279쪽
ficis animum expugnaturum se credit. Praedicit Ais Pontifex B Lias ad eam apscopatus concedari, etiam isses, quos indignos reputat, re, ut nihil amplius pecuniae ex Gasi, Romam deseramno simplicem Talonium, qui tantum ontificem Advocati calceo metitur nimis plane n- nocenti animum, genium signorant, quicunque sperant corrumpi eum posse tam vili pretio non Thesauri, non regna
sufficerent; quanto minus parum
illud argenti, quod ex Gallijs ata fertur, quodque in tot capita divisum etiam a sordidissimis vix
nomen, aut curam mereturqis, pergit Talonius, Pontificetao Ea recusente, meris ex parte Regis Christiani m Concordatum abrumpi
280쪽
ex Gallico translatu a abrumpis e reducique Pragmaticam sanctionem Sed quia nec aulae, nec Regis Confessario conduceret pragmaticam sanctionem, cum ista liberas electiones Galliae restitui, ideo Talonius noster modum alium invenit, quo concordata, Iragmatica aboleri possint,& tamen jus eligendi penes Regem constitui : Electio, inquit, Episcoporum olim adpopulum peririnebat populus non amplis in eo sinu est, ut hoc jure gaudere auismisi in ossi exempla quoque si petunt Regum primae, secundinistirpis, qui certis coibus Episcopos eligebant: .cam ergo Reges sini praecipua se nobili mapopuli pars, posimique iam proprio nomine, quam Populi agere;