장음표시 사용
71쪽
statem. Jubet ergo per CardinaIem Vicarium interdictum Gallica aediassigere adjecta causa : Quod Lavardinum noto e excommunisatum adsucra a misissent Potuit aliquid minus feri a Pontifice, a toties provocato, offensoque Missi etiam a Gallis citatis equis exedarij, qui Regem omnia, quae contigerant, causasique edocerent simulque ApoIogiam Lavardi-
nus vulgavit, quo factum purgabat, negabatque se censuras meruisse. t Lubet hic observare, quant in i
nae causa moderatione Innocentius processerit. Nam prim noluit Pontifex novum Diploma,quo Asylum persequebatur, vulgari, vivente adhuc Estreo Duce Galliae Legato. Mortuo Estreo praemissa sent exempla omnium Regum Principumque Asylo cedentium ut tanto suavius Gallia invitaretur, minorique pudore, si ultima cederet. Lavardinum quamvis mi
litari, hostiisque paratu ingressum,
72쪽
armatis obseptum, ac bellum, quam pacem afferenti similiorem; non tantum Provincijs ac Vibe non prohibuit, quod facile poterat,
nemo non Principum faceret; erum etiam admisit, tulitque fremente populo,ri jura ac Principis Majestatem
violatam esse conclamante. Quando non dicoRex Galliae,sed alius minoruPrincipum hac specie Legatum domi suae ferret, tantoque publicae quietis damno superavit ergo Innocentius non set sim omnium Principum, Verum etiam privati Civis patientiam. Palam quoque erat Lavardinum censuris esse implicitum, quippe violati Diplomatis reum nihil tamen Pontifex mo vit, sed ignoranti aut conniis venti similis rem tempori commendabat, minimo contentus , hoc est, pro Legato non agnoscere, Deumque publicis precibus placare. Nec unquam Lavardinum, pro excommunicato declarasset, nisi ille palam cum Pompa contemptum professus telum
73쪽
telum ab invito extorsisset. Quod si animus erat Pontificem spernere, quae rogo necesIitas id cum tanto apparatu, fastuque ostentare, ipsaque noctem grantis tota urbe pietatis 3 Nec dici potest, non id Lavardinum praevidisse; nam Ponti scis animum, clam de festo sanctae Luciae ageretur, jam exploraverat. Sed age, nonymi Auctoris Libellum quique Lavardiani Advocatum se fecit, jam percur
VI. Prim igitur opponit Anon mus: a Nilui unquam injustius majorique
injuria contra Principum Legatos, quam quod nuper Rom contraLavardinum tentatum esse. Antiquissima est praepotentium
querela, ut sibi injuriam fieri dicant, cum alijs faciunt. Quoties ovibus a Lupo objectum est, turbari ab illis fontem, sim tamen infra lupum aquarentur si injuria est, quidquid Gallo non placet fateor magnam accepisse Lavardinum: mego hinc
74쪽
oportere injuriam aestimari. Dicitur ergo injustum, quidquid fit contrajus alterius privurgo probari oportuit, jus fuisse Lavardino, invito P incipe , ad quem mittebatur, se pro Legato ferendi, implendique metuin
armis urbem , ut reliqua tamen su-Perius narrata , c quae non dicam nullus Principum , sed neque ullus Paterfamilias domi suae pateretur. Haec si jure fecit Lavardinus, accusare Pontificem potest; sed cui mortalium persuadebit, id jure factum ' Comparentur, quae Pontifex a Lavardino tanto jam tempore passus est Romae, quaeque Lavardinus a Pontifice; cmox constabit uter injuriam acceperit.
VII. Secundbes naris os esse jurium
dicit, a qua Regibus conveniunt, quicum e negare ausint, non pendere ex Principis arbitrio Legatos constituere istis vero jura gentium honorem a venerationem deberi β-nium populorum moribus receptum se, etiam a Fol. m
75쪽
etiam cum bello implicantur. Qiu ergo cοηtra Lavardinum Pontisci Romano si gela fiunt, aliena esse a communi sensiu omnium Gentium bene honesteque mstitutarum. Posse quidem Regibus fulicari, ut Legatos suos amoveant, quoties publicam pacem turbant, aut alias
hostilia moliuntura dum tamen morantur, Legatorum more colendos esse. Ne apua incultis os quidem Barbarorum auditum, Iectumque e se, ut eo praetextu Legatorum diguitatem violarent, quod ipsi nollent Principum Joram juribus edere. Hac ver iocum habeant apud Principes meresculares mulio magis apud Ponti ces Romanos, quorum potestas precarioti, pendeatque exstiali Principum reverentia, praesertim vero Gallia Regum, unde tota in temporalibus Pontissum dignitas. Esse Romam omnium Gentium communem Patriam, sicque oportere omnium
Principum Legatis frequentari. Haec Auctor longa oratione, sed rebus vacua. Supponit enim La- vardinum Legatum esse, utque Le
gatus sit, ex solius arbitrio Regis, qui misit, pendere Supponit iterum,
76쪽
eonira sologistam Lavardini. I
Rex Legatum removere nolit,quamvis ex justissimis causis id Pontifexpetat, nihilominiis etiam ab invito tolerandum, pro legato habendum
esse. Haec pro tam certis habet, ut
ignorantissimos esse dicat , qui negent: dc tamen tam falsa sunt, ab omnium sensu aliena, ut nihil magis; sed oportuit paginam implere, 'uod veritati defuit , compensare conviiijs honesto calamo indignis. Veritas sic habet. Legatus est Persona publica, quae a Principe ad Principem mittitur, pacis aut alterius negotiscausa. Legatus igitur non unius tantum Principis mittentis, sed etiam ejus, ad quem mittitur, assensit voluntate constituitur Duo, inquit rotius, a) requiruntur, ut quis Legatus constituatur, auctoritas videlicet mittentis, Principis, ad quem mittitur. Legatorum quippe immunitas, officium ex tacita partium conventione proficiscitur, ut idem rotius nota haec vero est reciproca a Grotiua de J pacisvi belli L . c. I8. n. s.
77쪽
reciproca, utriusque consensum requirit; nec immerito, cum utriusque Principis intersit, quis Legatus eat. Idque multo maxime locum habet in ijs Legatis, qui hodierna tempestate diu aut etiam perpetuo in aulis morantur; in his enim cessat ratio juris gentium, hoc est, necessitas. Audi eumdem Grotium, a optimo, inquit, jure rethi possunt, qvi hodie fiunt Legationes assidua , quibus quam nons opus, docet mos antiquorum, quibus ista ignorata. Id ipsum icquefortiusib testatur : Certum es, inquit, legationes ordinarias nec juris
gentium , ne ducentis retro annis notas fuisse istunt1 quamplures Nationes, apud quas nullus earum usius fila Europa eas admittit. aliquis Principum eas respuerit, dici quidem poterit aliquid contra morem fecisse , nihil contrajus Gentium. Haec ita Vera sunt, ut sive antiquam sive recentem historiam evolvas, infinita reperias Legatorum exempla, qui aut non recepti,
78쪽
eonira sologistam Lava saut remissi sunt; nec tamen creditum est, jura Gentium violari. Sic Romani AEtolis denuntiarunt: a Ne Legatos mitterent, alioquin pro hostibus fore. Itemque Vejentibus, facesserent
urbe, amas daturos Lacedaemoniorum
Legatus a Pericle dimissus est: b Quod ab hoste armato venisset. Quant6 magis dimisisset, si Legatus ipse armatus veniret φ sic Senatus Romanus negavit se posse Carthaginensium c Legatos admittere,quorum exercitus esset in Italia. Sic Legati Jugurthae a Romanis edictum d)intra decem dies Italia excederent, nisi Regem de Regnum deditum venissent. Et quid plura numquid in sacris litteris habemus Rabsacem Regis Assyrij
Legatum jure merito ab Ezechia Rege receptum non esse, qud timeretur populum perversurusφ Si recentia pericurraS, non minus exemplorum est,
praesertim in Gallia, ubi plane nihil
a frequen- a Liv. l. 27. l. o. l. . b) hucid. l. II. ς Liv. l. i. d Salustius in Jugurtha.
79쪽
frequentius, quam ut ex causis Regi notis,nec aliorumjudicio aut examini subjectis Legati aut non admittantur, aut exire Gallia jubeantur estque recentissimumTigurinae Sc Bemensis Reipublicae Legatorum, qui nec in Regis conspectum, nec ad tractanda cum Ministris Regij negotia admissi sunt, idque non alia ex causa, quam qu bd de ritibus, formaque illos excipiendi conveniri non potuit. Quan- tb ergo majori, justiorique ex causa Lavardinus excludi potuit, qui contra aliorum Regum exempla Asylum
non tantum peteret, verum etiam
armis occuparet y Nuper quoque Moscoviticis Legatis indictum , ut nisi pellium mercatu abstinerent,
Gallia exirent Paulus IV.Figueroam Philippi II. Legatum, Mediolanensi Praefectura defunctum, cum fere Romam intraret, urbe exclusit, a negavitque pro Legato agnitum iri, quod Pontificis cui sorem litteris, quas a ranno In
80쪽
quas ferebat, spoliasset, incurrissetque censuras nec Philippus succensiuit, substituitque Vargam Venetij prius Legatum. Sive ergo Legationis naturam, sive exempla Principum inspicias , etiam quibus maxima juris Gentium reverentia quales Romani concedi omnino debet, Legatum dici non possse, qui a Principe admisitis non est posse vero non admitti ex plurimis causis, praesertim ex illa, si
veniat aliena invasitrus, ut nuper Lavardinus; tunc enim non Legati sed hostis vices agit, cessatque nis Legationis. Haec tam clara sint, ut negari a nemine possint, nec tamen sperare nobis victoriam licet, quando a Gallis non ratione , sed potentia certatur. At, inquit Anonymus, Jη plicari Principi debet, ut Legatum amoVeat; colendus vero est, quandia moratur. Nimis ignarus est rerum, qui haec dicit: quoties enim per Varesium, per Laurum , per Ranuccium Cardinalem Pontifex rogavit, ursiique, ne La Var