Legatio marchionis Lavardini Romam, eiúsque cum Romano pontifice Innocentio undecimo, dissidium. Ubi agitur de jure, origine, progressu, et abusu quarteriorum Franchitiarum seu asyli, &c. Et Refutantur rationes à Lavardini advocato productae, in libe

발행: 1688년

분량: 339페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

51쪽

- ' De Abusu Franchiliarum justique Principibus insinuare. Repetebantur in hoc Diplomate superiorum Pontificum poenae, addita Ex- Communicatione major ipso facto incurrenda, solique Pontifici reservata in eos omnes, qui jure Asyli, aut potiri, aut uti vellent cum enim nemo amplius superesset ex Magnatibus Pontifici subjectis, qui sibi hoc vendicaret, credidit Pontifex, non alijs armis, quam spiritualibus utendum, quibus nemo Christianorum

CXemptus est.

Rege interea Lucemburgo Parisios reverso, non omisit Ranuccius apud Regem, Regiosque Ministros insistere, ne Legatum ad Pontificem mitisterent, nisi jure Asyli abdicato, alioquin nunquam Romae pro Legato habitum iri. Idem Lavardinosae pilis

repetitum, actum praecipue, iam

profecturus Nuntium Apostolicum inviseret. Quamvis enim hic millies testaretur, se ad Pontificem gratiΩsima asscire, ac plena reverentiae, sim por

52쪽

eontra sologi am Lavardini. 9semper tamen responsum est,nihil ist- haec profectura, nisi Asylo absisteret. Sub initium ergo Septembris

Lavardinus lentis itineribus taliam versiis profectus est terrestri itinere mari familia, cui ingens Officialium militumque ex Gallica Classe numerus accessit. Pontifex intellecto Lavardini in Italiam ad- Ventu, denuntiari iteriam jussit Estreo Cardinali se nunquam Lavardinum

pro Legato habiturum, si jure Asyli

potiri vellet. Sed&omnes Cardinales, raelatique , quotquot Romae

agebant, jussu Pontificis moniti sunt, recordarentur PontificisDiplomatis, quod ipsi subscripserant , quoque omni secietate cum Lavardino arc bantur quippe qui contra omnium Principum, Gentiumque jura toties

recusatus, i tamen , in contem

pium Principis Legatum ageret, seque in censuras &anathemata sponte indueret, simulque juxta Galliae Conventiones & Concordata ijsdem Ce

53쪽

so De Asaia Franchiliarum

Censeris omnes, qui cum eo agebant,

an volverit.

Sumceret historica haec enarrati suisque annis distincta ad everte rium quidquid pro hac immunitate tuenda Lavardinus, aliique scripsi runt. Id ver ut palam fat, iuvat aliqua observare. Et mm uidem has Immunitates

non posse ex jure Legatorum, aut ex Principum, quibus mittuntur, reverentia proficisci. Vidimus enim eas non a Legatis tantum , sed ab omnibus sere Baronibus, Magnaliabus Cardinalibus, imb, ut Boccalinus loquitur, a quovis fere nobiIi occupatas esse. Qii ergo dici potest Legatis proprium, quod tam multis commune fulta ec potiori titulo Legati quam alij omnes enim uno eadamque modo serpabant nec Pontifices omisissent uris, aut privi

legi reminisci, si aliquod Legati h

berent. Secunia

54쪽

aontra sologistam Lavardini si Secundo. Quoties Pontifices in has immunitates edictis pugnabant, nuti tum unquam excepto Lavardino)legas repugnasse, aut jus aliquod praetexuisse; quod manifesto argumento est, nunquam fui e a Legatis pro legitimis habitasci quis enim credat ex tot Principum Legatis, suorumquo

jurium, etiam quae non habent, tenacissimis , ausum neminem esse, non dicam obniti, sed ne conqueri quidem, si illis fiderenti Tacuerunt, quia nulla silppetebat ratio loquendi. Istri A. A Julio III usque ad viventem Pontificem , quoties scintilla aliqua micabat istarum immunitatum, toties edictis paenisque obstitisse Pontifices quod solum furficeret abrumpendae Praescriptioni, si enim mille annorum spatio nemo me inviato S Judicem appellante domum meam praescribere potest; qui poterit

tantam urbis partem tanquam a

plam Jurisdictionem φ

55쪽

sa De Au Franchisiarum

Quarto Imo non tantum edictis Pontifices contra hujusmodi immunitates pugnarunt, quod, ut dixi,

sussiceret, ne praescribi possent verum etiam reipsa abolitae , sublataeque idque tum ex silentio Legatorum constat,quo Pontificijs edictis acquievere: rum ex publicis documentis troto- cossis, in quibus quamplurimos actus reperire est, administratae per Appa

ritores Justitiae, idque in ijs ipsis locis,

quae modb exempta jactantur, Lega tis nihil ausis repugnare tum ex Petrarchae, Boccalini Patris Oli vae So cietatisJEsu Generalis: im,ex totius fere urbis testimonijs, quae hodieque Tecordatur, usque ad Clementis X. Pontificatum liberam fuisse Romam tam turpi noxiaque servitute, quam ivis Clemens s sive ob fessam annis aetatem, sive ob simultates inter Cardinalem Nepotem Legatosque alijs

ex causis ortas edictis, poenisque abstinuerit certum tamen est, gravissi

mh apud Principes conquestum esse, quoa

56쪽

eonira sologiuam Lavaratini. 3

quod solum sussiceret praescriptioni truncandae. Sed nihil aeque hanc veritatem ostendit , ut Pisana Conventio, in qua licet Crequius Galliae Legatus hanc immunitatem enixissime peteret eamque novam, insolitam esse fateretur licet Pontifex Alexander temporum acerbitate durissimas conditiones acciperet nunquam tam ea immunitas impetrari potuit cessitque Legatus, cum Pontificem obfi matum Videret nec Romam postea reversius de hac immunitate ac Jura Asyli quidquam cogitavit, liberisJu- stitiae Ministris, omnesque urbis Regiones & plateas oberrantibus momergo tunc temporis hoc jur Legati gaudebant. Quinto Denique ex ijs, quae hacte nus narrata sunt, palam est, Innocentium XI. Pontificem Maximum in

abolendis Legatorum Asylis summo quidem jure processisse, sed summi

quoque moderatione, ac plane pacatissima,4 Patris potius quam Prin-

3 cipis

57쪽

cipis more. Primo nihil cursim Scimpetu factum, sed omnia diu, lenteque maturata, ac prilis undecimannorum spatio discussa, quam Bulla ederetur. Deinde nihil contra Legatos a Pontifice decretum, im omni honore observati, preces tantiam querelae in aulis Principum ac Parisiijs porrectae , idque toties , tamque efficaciter, ut faterentur Ministri justa postulari S Rex ipse omnia promitteret. Utque suavitis minorique pudore Gallia invitaretur, praemissa aliorum Principum exempla, Poloniae videlicet, Angliae Hispaniaeque Asylo cedentium: nihil quoque

Romae immutatum, dum Legati via verent , sed eXpectatum, dum vita

aut saltem Legatione abirent; ipsi quoque Estreo, quamvis defuncto tanta reverentia est habita , ut ante exequias nihil in Palatium,viciniamque Farnesiam Apparitoribus liceret. Ipse avardinum, quamvis novo inusitatoque exemplo Romam militariter

58쪽

eontra Apologistam Lavardini utariter invectus, ac Pugnatori potius, quam Legato similis, aedesque Farnesias, ac vicinam regionem armatis, excubijs, circitoribus, pulvere plumbo granatisque ac omni apparatu militari implesset, perinde ac si castrum non Palatium occupasset, in eaque urbis parte Dominatum ambiret Pontifice excluso haec omnia quae non dico nullus Principum, sed nec ullus Civium domi suae pateretur, Pontifex tamen placidissime tulit,

non arma, non Principum vicinorum

foedera, non poenas opposuit, innocentia tantum sua riustitia nixus. Quaero, an a Pontificis, alioriimque

Principum Legatis Galliae Rex haec fieri Parisijs pateretur passus est tamen Innocentius. Quid potuit amplius φ Nam Censuras quod attinet, non illas Pontifex in Lavardinum vibravit, sed Lavardinus se ultro in illas induit. Quae culpa VenatoriS, si jaculum in feras destinatum tu sponte incurras φ nec enim Innocentio animus

59쪽

υ De Abus Franchitiarum

animus fuit, cum sub poena Excom nicationis Asylum prohibuit, ut La- vardinus eam incideret,sed ut vitaret; si ergo noluit vitare, sed potitas incidere, non Innocentius aecusari, sed Lavardinus debet ; nam ut bene observavit Augustinus: Non vultferire, qui dicit care. Hactenus ordine Historico exposuimus originem, progressumque Asylorum , quae a Gallico Legato tanta Contentione expetuntur', superest, ut ostendamus, quas ob causas Innocentius XI. abolita ea voluerit; multae enim gravissimaeque Pontificis animum urgebant , ac tantae rei

III. Pruvinfiniti abusus, qui huic immunitati miscebantur. Nulla fere urbs populo sacro, profanoque ac praesertim externo frequentior par populo delinquendi licentia multitudine ae exemplis protecta, sed praesertim facilitate impunitatis, sparsis

tota urbe Asylis nullum enim cri

mens

60쪽

men, cui non continub Palatium alia

quod, imb vicus pateret , hic secura flagitia, im Principi insultantia; quanto hoc fidelium scandalo in ipse

Religionis domicilio, non impuniatam tantum impietatem videntium, sed etiam forentem, minacemque φquanto Pontificis dedecore, qui videre, patique cogeretur, quae noulees Nec ver corrigi abusus, deis Ierique aliter poterat, quam sublata causa, hoc est, jure Asyli. Quamvis enim Legati omnia pollicerentur. nunquam tamen favor , clientelae, preces, largitiones, aliique praetextus aberant reos protegendi, docuitque experientia, sisti flagitia non posse retentis Asylis, legatorum promissa semper effectu caruisse. Secundo. Non minima pars urbis suis premo Pontificis imperio subducebatur, dominio inter tot Legatos velut inter tot Principes divisori quanta haec servitus , quantumque peric

SEARCH

MENU NAVIGATION