장음표시 사용
101쪽
cI ea te reperiri, Regnum Galliae a ctoritate ac opera summo ruiT. O
tifcnm servatum esse Privi quando ignavia Merouingorum , bellisquuCivilibus fere deletum, auctoritate Stephani& Zachariae Pontificum in Carolinam stirpem translatum estiuideriιus Rex, in quit Egin hardus Carolo M a secretis, jussu Stephani Romani Pontifcis depositus, ac detonsius, atque in Monasterium trusus est Et in DasPipinus aurem per auctoritatem Summi Pontifιis ex Procto Palatii Rex constitutus. Meundb, quando teste Ludo vico Pio Caioli M.
filio, Francorrem Proceres auctoritate B Petri
sibi a Domino JESU Christo tradita obligavit, obtesatus est, ut nunquam de alterastve Ruemsupra se praesiumant aliquo niodo con siluere, quos se Divina Proridentia ad Apo-whcA Sedem tuendam eligere dignata si Haec sunt verba ipsius Ludovici ne pistola ad Hilduinum quibus adjunia sit Gaguinus: a Stephanus autem P inoianedixit, se ejus posteritati, atque quitem
102쪽
ritate aliqua adversus Francos bella moverent, Communione Christiana interdixit. Rrtio,
quando Clemens VIII. Galliam bellis Civilibus quae haeresis & ambitio
excitaverant, externis armis Germanorum, Anglorum , Hispanorum, Italorumque Regno illatis prope confectam is aeque triginta dc sex annorum decuri ab obitu videlicet Henrici II. usque ad absolutum Henricum IV producta, Galliae extrema minabantur, nec finem spondebant; tandem paci , pristinaeque dignitati restituit, Henrico Censuris absoluto, ac sterili Matrimonio post viginti&septem annos liberato. Cum ergo Gallia Sc Religionem, S toties Regnum Vaticano debeat, persuaderis utique Lavardinus patietur, Beneficia, quae Romanis Pontificibus ex Gallia provenisse dicit, non fuisse in
immeritos collocata, multo minus in
ingratos neque ego hoc dicerem, nil necessitas cogeret objectam ingratitudinem diluendi.
103쪽
Sed sint beneficia a Gali is accepta adhuc in soluta, si ut Pontifices immeritii quanquam quid Pontifices dico, cum non istis sed Christo sint data, Scab hoc immensis praemijsri victorijs compenseta' inum ided debuit Innocentius concedere , quae non licuit
Ludovico postulares petitur patrimonium Christi, petitur haereditas Petri, petitur in urbe sancta ingens sceleribus omnibus spatium, in quo velut in libero, exemptoque imperio S impunita 8 secura sint, imb dc forentia , magisque patrocinio Christianissimi Regis, quam in ipsis Templis Majestate praesentis DE defensa, Perinde ac si Romae Ecclesiae desint recipiendis,&ad poenitentiam revocandis reis. Petitur denique, quoa omnibus Regibus ac Principibus negatum, non potest iam Galliae concedi, nisi omnibus illis acerbe ostensis, ac dimissa repetituris, infinito Apostolicae Sedis dedecore, parique dam
no, quippe tota sole Roma in Asylum
104쪽
im,in Babylonem conversa. Infelticem Innocentium , qui aut cum Christo, aut cum Gallo pacem habere non potest nam aut hunc offendit, si neget aut illum, si concedat nemini plurari majora, quam ipsit Eodebemus,4 tamen is non permittit seri mala, ut eveniant bonas quanto ergo minus potest Innocentius malum facere, ut bona remuneretur a Gallis accepti quantum ver malum se
grande illud, vastumque Asylum. non 'His ipsius commodo,
sed celeratis, parricidis, Latronibus, adulteris petitur, non est Regis judicare sed Pontificis nec enim de Parisiens, sed de Romana urbe agitur Pontifici subdita Qubds nunquam Rex pateretur item sibi moveri de ijs,quae ipse Parisj judicat, quae ratio permittit, ut litem Pontifici moveat de ijs, quae Romae disposuit ' quaminquam ne opus quidem est in hae causa Pontificis judicio aliquid deferre, quando totius Europae judicium ha-
105쪽
roa me Abus Franchisiarumbemus iam praeter Gallorum albquo metu aut gratia aulae obstrictos nemo mortalium est, qui non credat aequissimam esse Pontificis causa , ideo Reges ac Principes omnes promptissime Asylocesiere; nec Verocessissent, nisi crederent justa postulari, tamen eodem jure ijsdemque rationibus, quibus Galliae Rex retinere illud poterant. Si Innocentius solum Galliae Legatum Asyli jure privasset, poterat id injuriae, odioque nationis adscribi, ac merit biram Regiam provocare; nunc Vero omnibus Regibus, omnibus PrincI-pibus eadem Lex dicta, omnesque justam censuere quae rogo ratio est, ut
solis Gallis displiceat, quod omnibus placuit φ quod alijs omnibus necessitas visa est, illi soli injuriam credanti ac praesertim a Pontifice tam sancto,iam humanis affectibus vacuo, tam studioso Gallicae Nationis, in quo ne Calvinistae quidem jurati
alioquin Pontifici hostes aliquid in
106쪽
eonira sologistam Lavardini Ios
Venere non amore , ac Veneratione
dignum. Sed hoc est unicum Innocenti delictum, quod omnium Sanctorum Antistitum fuit, non posse videlicet adulari cupiditatibus Regnantium, tamen nonis Medicus aegrotum diligit, qui plagam celat, aut ossi pio involvit, ne appareat Ssed qui ferro etiam ignique medetur,
cura dolorem compensante. Quamquam nec ferrum Innocentius, nec
ignem admovit, sed quidquid reverentiae Se amoris in Principem ac stium licuit monuit , rogavit, scripsit, instititque nunc per aressum, nunc per Abbatem Laurum, nunc per Ronuccium Legatum suum, ac postea Cardinalem preces porrectar, utque hae magis proficerent, praemissa omnium Regum, Principumque exempla Asylo cedentium 3 quid potuit plus facere Innocentium ut sileret ut Galliae postulata admitteret ' ut tam necessarium sanctumque propositum metu desereret hoc non potuit. Δ Pavere
107쪽
Pavere ac fugere non est Pastoris, sed Mercenarii, qui ergo aliquid audeat pro Veritate, si Pontifices timeanti quid faciunt Romae tot Martyrum cadavera , tot trophaea, vestigia singuine certantium tincta, si ne quia dem liceat summo Sacerdotum liberam vocem pro justitia proferre φ nunquam metus Martyrem fecit. Et quid tandem non Principes petant, non Pontifices tribuant, si toties cedant, quoties rogantur φ non est hoc esse
Pet ama γ' inrit eis volui Christus, cum jussit Petrum esse suiu
damentum Ecclesiae. Si Innocentiva Pontifex ea tantum spectaret, quae Galliae Regem circumstant, forisque exornant, Potentiam Videlicet, opes,
exercitus, classes, quidquid denique speciem illam Majestatis efflagit, quam homines adorant facile pe suaderi debuit, ut 6c hoc concederet,&quidquid alias Regi placeret quid enim tandem intererat Pontificis jam provecta aetate , dc in occasum
108쪽
prona, ut pacem pro bello non maIlat ' sed aestimanti totam illamis gnificentiam, quae foris splendet, mortalem cu caducam esse, nee aliud post brevissimas annorum periodos
quamvis ego longissimas cupiam
de agno illo Ludovico superfutu rum , quam frigidum cinerem , animamque immortalem, & hanc non regio apparatu, non exercitibus , sed bonis tantum, malisve operibus septam, tantoque periculo Viciniorem, quanto gravioribus rationibus obnoxiam haec, inquam, cogitanti Innocentio merito persuaderi non potuit, ut ea Regi permitteret, quae utriusque conscientiam onerarent;
nec utique dolere Regi debuit, sit inter tam multos , qui illius animam in
mortis aeternae discrimen adducunt, unus saltem Romae esset, qui illam totis viribus curaret, retineretque praecipitio Vicinam enimvero cum mundanarum rerum strepitus cess
yerint, qui modo Regium animum Ela occupanta
109쪽
cupant, cumque in Comitijs totius generis humani Divino ribunali assistemus, cessabuntque dulces illae,
sed fallaces adulantium cantilenae, tunc, inquam, agnoscet Ludovicus Rex, ideliora fuerint Innocent ij consilia, nunc quidem ingrata suadentis,
sed tamen salubria ac necessaria et an illorum qui praetextu proferenda Regiae auctoritatis sibi gratiam de praemia quaerunt, egi ver,ingens animae periculum , seramque facto rum poenitentiam. At non debuit tanti Regis Legatus accessu ad Pontiscem prohiberi, quando exprompenda Resegioni Cathotiua tanto conatuμίcesesiique laborat. Respondeo muli minus debuisse Romanum Pontificem, quo tempore tot curis tot victorijs, tot Legationibus tantaque auri profusione evertendo Turcico Imperio, ac Religioni Christiana, per totum Orientem amplificandi laborat, domi forisque a Callis turbari. Comparentur, quae udo vi
110쪽
Ludovicus contra haereticos in GaIlia, quaeque Innocentius in Austria, Hungaria, Graecia, & Peloponnesis fecit, quaeque deinceps, nisi Galli prohibeant, in Europa, Asiaque facturus est, videbunt ac fateri cogentur, nihil Innocentium Ludovico cessisse, quod iste contra Calvinistas edictis, illum consilijs, armis, auro, pre cibiitque apud Deum contra Turcas praestitisse, hoc solum discrimine,
qubd Ludovicus unam, inermemque Provinciam, nec ausam resistere, Innocentius tam multas, armatasque
Religioni subjecit non ergo decuit tam gloriosum Pontificem, tamque de Re Christiana praeclare meritum eo ipso tempore a Christianissimo Rege, Filioque Ecclesiae primogenito,
quo evertendae Ottomannicae impietati tam anxie ac feliciter laborabar. tam acerba Sc hostilia pati. At Legatum non admisit.
At vos coegistis, ne posset admittere. Cur enim Gallicum Legatum