장음표시 사용
541쪽
Schmalκmeber num. 77. & Auctor Theolog. dogmat. θ -υI. ad usum Seminaria Catalaunensis rom. 7. pag. 833. unde ab omnibus Canonistis , instar regulae nullam habentis limitationem, usurpatur commune illud effatum e . finitas non parit mnitatem. III. Iam vero, cum vitricus, & uxor privigni, secundo dumtaxat, &non primo assinitatis genere , inter se conjungantur, necessario inde cons quitur, nullo nunc detineri canonico impedimento, quo minus possint validum matrimonium inter se contrahere sicuti egregie ratiocinatur Cujacius ad rit. I de consanguinit. Gnit. Oper. post bumor. rom. 3. edit. Paris anni pag. 365. inquiens: Oft bodie ex Cap. penultimo , sive Concilio Lateranensi, habito sub Innocentis III. in secundo genere afnitatis nuptiae verita non sunt, oe abrogata est lex Is. F de riti nuptiar. & in Comment. ad eamdem legem Uxorem , I s. tom. I. Oper. pag. Is 3. ubi ait : At baec Papiniani sententia hodie abrogata est decreto Innocentii in Cap. Non debet, erar. de consanguinis. σ innit. quo in primo tantum genere .nitatis nuptiae prohibentur , non in securido, vel tertio, personae, de quibus in hac lege et
tur , sunt in secundo genere Gnitatis, non in primo. IV. Remoto impedimento assinitatis , illico corruit aliud , quod ex publica honestate oriri fingitur : etenim impedimentum publicae honestatis unice emergit aut ex spontalibus validis, juxta textus in Cap. I. de Domsai. o matrim. in s. cap. g. sess et . Concilii Tridentini de reform. mmtrim. aut ex matrimonio dumtaxat rato , ad normam Constitutionis S. Pii V. incipien. Ad Romanum. matrimonium autem consummatum aut veram producit i assinitatem , aut certe aliud impedimentum non parit . Praeterea publicae honestatis impedimentum , ex matrimonio rato ortum, solum contrahitur inter maritum , & consanguineos uxoris , ac vicissim inter uxorem , & consanguineos mariti I non autem inter maritum , &amnes uxoris, neque inter uxorem, & amnes mariti: vitricus vero non
est consanguineus , sed assinis sui privigni , ac proinde neque assinitate . neque publica honestate impeditur , ne matrimonium contrahere valeazeum ejusdem sui privigni uxore . Itaque concludendum est , male siisse in praefatis Constitutionibus Synodatibus allegatas leges civiles , quae en ure Canonico jamdiu fuerant expresse abrogatae . In Synodo Limana
decretum est, ut Indi Peruani , qui matrimonium contraxerunt eum no- Verca , vel nuru , non admittantur ad Baptismum , nisi prius coniugium praelatum veluti iure naturae irritum solvant , uti resert Acost. de pro 'randa Indorum salute tit. I 6. eap. 1 I. Synodus haec certum ponit, amnitatem , quae ex matrimonio causatur , jure naturae dirimere matrimonium
in primo gradu lineae rectae r id autem certum non est, cum probatissimi Auctores doceant , nullam amnitatem , ne eam quidem, quae est in pri mo gradu lineae rectae , dirimere matrimonium iure naturae , sed jum tantum Eeclesiastico, & consequenter super eo impedimento , gravissimis Metoribus causis, posse a summo Pontifice dispensari : Sylvius Oper. νοm K h. 2 S. Diqjtigod by Corale
542쪽
S. in verb. Dispensatio tertio. At, quidquid sit de potestate , a simili dispensatione Romani Pontifices, etsi pluries rogati, abstinuerunt. Legi potest Rigantius cit. tom. q. ad regul. 49. Canceilariae a num. I 8. seq. ubi etiam mentionem facit nostri consilii reverenter exhibiti , dum in minoribus essemus , Benedicto XIII. nostro Benefactori , ut a simili dispensati ne, pro qua rogabatur, abstineret, prout abstinuit.
De Legibus C ilibus a Iure Canonico neque correctis, neque expresse approbatis , or proinde aliquando opportune in
ALiquid nunc dicendum remanet de legibus secularibus, a Jure Can nico silentio praetermissis . Ejusmodi leges , si rem spectent mere
profanam, neque ulla ex parte sacris canonibus adversentur, tacite approhatae videntur in Cap. I. de novi oper. nuntiat. in quo legitur: Sicut Ieges non dedignantur sacros canones imitari , ita sacrorum saluta eanonum Principum consiturionibus adjuvantur : atque iterum ia Cap. Supeν
specula, de nivit. ubi habetur.' Sancta Ecclesia legum secularium non re spuit famularum , quin aequitatis, oe jussitiae vestigia imitantur.' ae demum in Cap. unita de transactionibus, in Collectione quinta Decretalium , ubi Honorius III. a Ioanne Cardinali Columna , suo per Orientem Legato , de variis quaestionibus consultus , ita respondet : Cum Iura Canonica , σCiosita edita sint super omnibus fere articulis praenotatis, precedas in his se- eundum canonicas, o legitimas sanctiones. Unde fit, ut Iudex Ecclesiasticus, sententiam prolaturus de quaestione super re mere temporali , de qua nihil a Iure Canonico reperiatur decisum, non solum possit , sed debeat
uri Civili se conformare : quod in Cit. cap. I. de που. operi nuntiat. Ira dunt Abbas antiquus num. 2. Ioannes. Andreas num. S. & cum communi prosequuntur Menoch. de Arbitrar. lib. 2. cas. I 8 s. num. I 2. & Fagna. nus in i Cap. Cum esses , de testament. num. 18. Hinc Gregorius Magnus
in suis ex regesto decretis saepenumero praecipit , ut secundum leges , o cananes, Ecclesiastica iudicia terminentur; & celasius Papa epis . q. ad Anastasium Imperatorem , tom. a. Collectionis Harduini cα 8ρ3. scripsit rsuantum ad ordinem pertinet. publica disciplinae, cognoscentes , Imperium tibi superna di positione collatum , legibus ruis ipse quoque parent religionis Antistiter , ne vel in rebus mundanis exclusae videantων obviare senιentia . Hinc pariter Hincmarus, Archiepiscopus Remensis, in schedula, seu libetulo expostulationis adversus Hinc marum , Episcopum Laudunensem , quem obtulit Synodo Duziacensi I. saepius , sed praecipue cap. 23. ad leges ciV les provocavit , rom. s. Collectionis Harduini col. Ias7. Quamobrem, si Episcopus in sua Synodo causam pertractaret , de qua in sacris Ecclesiae
543쪽
L I L. IX. C A P. XIV. SI Teanonibus nihil inveniret statutum, & posset ,& deberet leges civiles allega.
II. Plures etiam leges civiles Ecclesiasticis constitutionibus robur, & stramitatem adjiciunt puta, quia in illarum contemptores, & refractarios severis poenis animadvertunt e & eae pariter, utpote foventes Ecclesii asticam disciplinam , perutiliter allegantur. Ita Leo Magnus olim 93. nunc I s. ad Turribium Asturicensem Episcopum adducit, & summopere commendat leges a Principibus latas contra haereticos Priscillianistas, inquiens: Etiam Mundi Principes ita hane sacrilegam amentiam detestati sunt, ut auctorem eius eum plerisque discipulis, legum publicarum ense pro temerent Pro. f. ii diu isa Asrictis Eeclesiasicae lenitati, quae etsi Sacerdotali contenta judicio , cruentas refugit ultiones , severis tamen Cbrisianorum Principum tans tutionibus adjuvatur: dum ad spiritale nonnumquam recurrunt remedium ,
qui timent corporale supplicium . Ob eamdem rationem , quod nimirum sint Ecclesiae savorabiles, sine ulla dimeultate in medium proferri possunt
Ieges civiles , concedentes privilegia , atque exemptiones Ecclesiis , earumque Administris P ex. gr. Auth. Item nulla, Cod. de sacrosanctis Eccle-
sis , ubi Ecclesiae , & personae Ecclesiasticae ab exactionibus , & onerihus , per seculares Magistratus imponendis , liberantur : Muth. Ingressi, Cod. eod. ubi bona ingredientium Religionem, si intestati decedant, monasteriis addicuntur: εc iasith. suas actiones, Coae eod. ubi Imperator tempus quadraginta annorum exposcit , ut quis usucapiat res immobiles ad inseriores Ecclesias pertinentes, ac Romanae Ecclesiae, tamquam omnium
praestantissimae, ac ceterarum Capiti , privilegium indulget , ne adversus ejusdem bona , vel jura praescribi valeat , nisi centum annorum spatio. Eo autem liberius potest praedicta lex civilis allegari, quia utrumque privilegium est in sacros canones insertum e privilegium etenim inferiorum Ecclesiarum legitur in Cap. Illud, in Cap. Quia indicante, de praescripti nibus, & in Cap. fccedentibus, de priυilegiis : & de privilegio Ecclesiae Romanae mentio fit in Can. penuit. σ ult. I 6. quaest. 3. in Cap. Cum dit m , de confirmatione utili , υel inutili rin Cap. Cum vobis , in Cap. Audientiam, in Cap. Si diligenti, de praeseriptionibus, Sc in Cap. Si qui, depraescriptionibus, in o. In Annalibus tamen Venerabilis Cardinalis Baronii ad annum Christi syo. num. 28. legitur de S. Gregorio Masno, quod, cum misisset Petrum Subdiaconum in Siciliam, qui, praeter alia sibi injuncta, Patrimonium Ecclesiae Romanae in ea Insula consistens provida cura administraret; ad eumdem Petrum paulo post litteras dedit, cum ipse vendicare vellet Romanae Ecclesae fundum quemdam , praecipiens , ut , si quadroginta annis absque intermissione possessio illius continuata esset, nulla fieret possessori molestia , nolans uti privilegio a Jusiniano Ecclesiae Romanae concesso
centum annorum, ne exordia Pontificatus sui aliorum lacrymis auspicaretur.
Litterae deputationis praedicti Petri Subdiaconi leguntur inter epistolas S. Gregorii Magni lib. I. eps. I. ad unisersas Episcopos Siciliae. Quae autem Tom. I. Κ k g ad
544쪽
ad ipsum Petrum conscripta memorat Cardinalis Baronius, videri possunt in eps. 9.cι r. lib. I. III. Fas etiam erit Episcopo aliquid, ad normam ceteroquin sacrorum Canonum, constituenti, innuere, atque in exemplum afferre leges ciuiles, quid simile decernentes . Ita se gessit Innocentius III. in Cap. Vergentis, de haeretieis , ubi bona haeret reorum confiicanda edicens , eaque in terris
Imperii fisco seculari, in terris Ecclesiae fisco Ecclesiae addicenda, exemelo utitur legum secularium , eadem poena assicientium reos laesae majestatis. Idemque exemplum legum secularium, in aliis etiam delictis, delinque lium hona fisco addicentium , adhibuit Bonifacius VIII. in Cap. Cum secundum leges , de bereticis in o. ut inde pariter conficeret , potiori jure confiscanda esse bona haereticorum . Idem insuper Ponti sex in Extravag. I. de electione, inter communes, prohibens, quemquam in Episcopum recipi, qui antea non exhibuerit Apostolicas litteras, testantes, sibi talis Ecclesiae regimen fuisse commissum , utitur exemplo legum secularium , id ipsum ab iis fieri praecipientium , qui ad aliquam provinciam gubernandam se a Principe missos asserunt . Denique idem Bonifacius VIII. in Cap. Si iudex, de sentent. excomm. in o. ad confirmandum quod ibidem decernit, nimirum reum a Curia seculari deprehensum in habitu, & Tons ra clericali, reputandum esse Clericum, donec constet de contrario, ac proin inde veluti talem Curiae Ecclesiasticae tradendum, utitur auctoritate legum ci .ilium, idem in re simili decernentium: Sicut de illo, qui in possumne ingenuitatis exsit, si dieatur ab alio libertinuν , legalis sanxit audioritas, si probandi necessetate , non ipse , sed a ersarius adseringatur : atque , uc magis adhue insinuet, unumquemque talem praesumi, qualis ex habitu esse dignoscitur, aliud adducit exemplum , a legibus pariter civilibus pet, tum: Iussum es enim, ut ipse talis, quem gestat, ex babitu quousque arpareat aliud) praesumatur, qualis is ese, cujus fert habitum, comprobatuν. Ex stigmate namque consueto fabricensibus imprimi , latitans fabricensis agnoscitur. Et custodes aquarum squor bdrophilaeae nominant j quae eis infigi solet , annotatione segnati , manifesti sunt omnibus , oe angariarum nomine non tenentur . Fabricenses quippe , hoe est homines deputati ad arma cudenda in publicis fabricis, notabantur stigmate in brachiis, ut, si ab opere se subducerent , cui erant perpetuo alligati , ex eo dignosci possent, nullique liceret fugientes receptare: quod habetur in ι. Stigmata, Cod. de fabricensebus lib. II. Similiter hydrophilacae, seu aquarii, homines scilicet. quibus commissa erat custodia publicorum aquaeductuum , fgnandi erant
Imperatorio stigmate in sngulis manibus, I. Decernimus, Cod. de aqua-ctu, eod. lib. II. ut inde essent omnibus manifesti, nec unquam a proprio munere distraherentur I ut in eadem lege cavetur . Erant nimirum tam
fabricenses, quam hydrophilaeae, genus quoddam servorum, quibus olim stigma inurebatur in iacie sed Constantinus Augustus in I. I . Od. de paenis , vetuit, ne ullum signum hominum vultibus deinceps imprimere
545쪽
L I B. IX. C A P. XIV. sisytur, quo saeἰes ait) qua ad smilitudinem pulchritudinis es eaeIesis μυ-νata , minime maculetur; jussitque, ut deinceps poena criminum reis inflicta scriberetur in eorumdem iuris, vel manibus : ex quo factum est , ut etiam illi , qui sponte se publicis operibus in perpetuum mancipabant, non in vultu, sed in brachiis, vel manibus signarentur. Iam vero, ratio. cinatur Bonifacius, si recensiti homines, ex civilium legum sanctione , t les praesumuntur, quales apparent ex signo, quod in braehiis , aut manibus habent impressum, ideoque, nulla interjecia mora, sunt ad opus reducendi, ad quod dignoscuntur addicti; ita pariter . qui signa gestat Clericalia, habitum videlicet, & Tonsuram, donec contrarium probetur, pro Clerico habendus est, & tamquam talis Ecclesiastico soro illico restituen
IV. Praeterea inopportunum quandoque non erit , commemorare seve
rissimas poenas, a legibus seculi in hujus, aut illius delicti sontes inflictas
puta in homicidas, adulteros, usurarioso ut hac ratione , qui ad ea crimina proclives sunt , eorumdem gravitatem magis agnoscant , atque ab illis perpetrandis retrahantur . Denique, si cuipiam nimium asperae videantur leges Ecclesiae, quas propterea nonnihil leniri, & temperari , aut ab illis saltem se absolvi exoptaret, salubre consilium erit, ei in memoriam revocare leges civiles, e quarum conspectu mites, & suavissimae apparere poterunt Ecclesiasticae sanctiones. Ita Innocentius III. in Cap. Per venerabilem , qui filii sint legitimi , scribens ad Willelmum Comitem Montis Pessulani , qui suos filios spurios a Pontifice legitimari petierat , ejus
petitioni abnuens , ne hac repulsa Comes offenderetur , opportunum duxit, adducere leges civiles , longe severius , quam Ecclesiasticae , spurios insectantes , inquiens e Canone vero istante tales ad saeros Ordines promoveri , secula νibus quoque legibus , non solum repellentibus eos a successione Paterna, sed negantibus ipsis etiam alimenta, petitioni tuae non duximus amnuendum. Denique, si quae sunt leges civiles Ecclesiasticis sanctionibus adstipulantes , iisque consormes , haud interdictum erit eas commemorare uti factum videmus a laudato S. Gregorio Magno in eps. 5 lib. II. in qua Ioanni Desenseri, quem in Hispanias pro Ecclesiastica causa ipsi delegata mittebat, opportuna mandata dans, haec ait r De personar Presbi τι hoc attendendum est, quia, si quam causam habuit, non ab alio teneri, sed Episcopus ipsius adiri debuit , Aut Nomella Conseitutio manifessat, q- sequitur de sanctissimis , Deo amabilibus , ae reverendissimis Episcopis, Clericia , Monaebis . Similiter Ioannes VIII. Ponti sex in sua episeola I 63. Epistopis suadere, ac etiam praescribere volens ,. ut neminem temere excommunicarent, sed solum causa cognita, & accurate discussa, non m do Ecclesiasticos Canones . sed etiam Novellas Constitutiones Iustiniani Imperatoris citat, dicens : Insuper nostro Apostolatui intimaυit, ut eum Γ-aee ratione discussa exeommvnreare vultis . s uapropter o postolica auctoritatσjubemu1 , ut nemo vestrum eum excommunuet , antequam ad Iegis exame
546쪽
permeniat. Scitote, quoniam in centesmo capitulo Concilii . risani Ieg tur, similiter in secundo Novellarum Iustiniani libro, ut nemo Episcopus, aut Presbyter Iaicum excommunicet, antequam causa probetur.
V. Si hse omnia diligenter consideret Episcopus, iacile deprehendet, quid
sibi voluerit Fagnanus, cum monuit, abstinendum esse ab allegandis in SP nodo legibus civilibus ab Ecclesia reprobatis: contra vero satis intelliget, quo sensu, & intra quem modum accipienda sint verba illa Hincmari Remensis in Opusc. 37. ubi ait e Leges Romanas ab Imperatore Iustiniano promulgatas probat Ecclesia r aliaque ab Ivone Carnotensi prolata in epist.28o. videlicet: Insiluta legum Nosellarum commendat, or servat Romana Eeelem: hisque collatis eum textu Nicolai I. in Can. Lege Imperatorum dimIO. cujus verba superius attulimus in calce capitis duodecimi hujus libri, satis, superque edocebitur, quas leges civiles tuto commemorare, atque in suas Synodales Constitutiones inserere valeat.
Nibit in S=nodo eonfiituendum , quod Regularium privilegia laedat. Gemadmodum inferiori non licet legem abrosare a Superiore latam,
ita nec privilegiis derogare cuipiam a Superiore concessis: quocirca S. Gregorius Magnus epiR. I 4. lib. 8. indict. I. tom. 2. Oper. col. 9 3. Haec consitutionis noserae decreta , quae pro defensorum sunt privilegiis , σordinatione disposita, perpetua sabilitate , m sne aliqua consituimus refragatione servari , sve quae scripto decrmimus, seu quae in eis in nostra praesentia videntur esse disposta; nec a quoquam Pontificum in totum, partem--, qualibet occasone conυelli decernimus, vel mutari: & eps. III. lib. 9. nius . a. col. Io I 8. Cura es solicitudinis adbibenda, ut ea, quae pro quiete Monachorum, religiosaeque conversationis fuerint ordinata, nec dispinulatio negligere , nec quaedam valeat praesumptio perturbare . Sed, scut hoc, quod ra- νὰ exigebat utiliter, oportuit definiri ; ita, quod defnitum es, non debet vio- Iari : & Innocentius IV. in Concilio Generali Lugdunensi relato in Cap. r. de priυHeg. in s. Volentes sinquit) libertatem, quam nonnullis Apinolica Sedes pristigio exemptionis indulsit, sic integram observiri, ut O illam alii non infringant, oe ipse ejus limites non excedant. II. Haec, aliaque jura, id ipsum decernentia, Episcoporum oculis subjecit Fagnanus in Cap. Quod super his de majoris. obed. a num. I 4. ad M.
ut sibi persuasum haberent, nihil Synodalibus Constitutionibus esse inserendum , quod praejudicium insecat privilegiis a Sede Apostolica concessis Re
547쪽
L I E. IX. C A P. XV. sa Igularium ordinum institutis. Ad uberiorem autem Episcoporum instructi
nem , in exemplum adduxit idem Fagnanus quandam Synodum Crac vi ensem, e cujus Actis, jnbente Paulo V. expuncta fuere nonnulla decreta, quibus Regularium exemptio vulnerabatur . Haud absimile exemplum nos adnotatum reperimus in lib. I 4. decretor. sacrae Congregationis Concilii pag.
6oi. ubi Robertus Cardinalis Ubaldini refert, a sacra Congregatione approbata fuisse Acta, & Decreta Concilii Provincialis Cameracensis, hac tamen adjecta declaratione, ut per illa nihil censeretur derogatum privilegiis Regularium ; quibus propterea denuntiari mandavit , ut sua privilegia , non clausa in corpore Iuris, quantocius ejusdem provinciae Episcopis exhiberent, ut hac ratione isti cognoscerent, quidnam in Concilii decretis illis advelsa retur, & idcirco corrigendum foret.
lum, ne minimum quidem, verbum in suis Synodis de Regularibus secere ; quod tamen nos minoi me probandum censemus : si quidem quam plurima lunt , in quibus Regulares , quantacumque fruantur exemptione,
subsunt Episcopo, tamquam Apostolicae Sed is delegato &, ne hujus su jectionis obliviscantur , necesse Ut , eam quandoque illis in memoriam redigere, quod certe nusquam commodius, quam in Synodalibus Constitutionibus , fieri potest . Quare sanioli consilio alii Episcopi, absque ulla Regularium injuria , aut eorumdem exemptionis violatione plura in suis Synodis expresse , & nominatim de illla sanxere. Atque, ut antiquiora hujus rei praetereamus exempla, in Synodo Amerina, habita anno 1393. ab Antonio Maria Gratiano , duo leguntur integra capitula , Regulares respicientia, unum sub num. 949. cui titulus: suando puniendi Regulares Episcopo ius est: alterum sub num. 93O. ubi casus enumerantur, in quibus Episcopi iussis, edιctisque Regulares parere debent. De Regularibus pariter multa speciatim statuta deprehendimus in saepius a nobis laudatis Synodis, nimirum Caesena tensi habita a Cardinui Denhois lib. 2. cap. 7. Neapolitana habita a Cardinali Cantet mo 4.-8. Imolensi sub Cardinali GOZZadino tit. 3. eap. Io. Sabinensi coacta a Cardinali Hannibale Albano cap. 8. ac Cingulana celebrata a Cardinati Lansredi no anno I 736.
IV. Vertim , ut Episcopus tuto , & sine ullo offendiculo ,' in hoc negotio procedat , debet omnia bene praenoscere , in quibus Regulares habet suae jurildictioni obnoxios . Haec singulatim recensentur ab Auctoribus de hac materia tractantibus , praecipue ab Erasmo Chokier de iuris dict. Ord. in exempl. pari. a. quaest. 4s. Fagnano in Cap. Graυe , de inc. Ord. a num. 37. usque ad M. Natali Alexandro in Append. I. ad tom. I. Theolog. dogmar. , moral. e quibus pauca quaedam seligimus . Et primo quidem Regulares , delinquentes contra Decretalem Innocentii III. in Cap. I. de custod. Eucharist. non solum a suo Superiore Regulari, sed etiam ab Episcopo , cui tanti Sacramenti cura debet potissimum incumbe
548쪽
s 22 DE SrNODO DIOECEIANAre, corrigi , & puniri possunt ; sicuti , approbante Innocentio XIII. die
8. 'Ianuarii 1724. rescriptum suit a sacra Congregatione Episcoporum , &Regularium , cujus decretum refertur in Aippendice ad citatam Synodum Neapolitanam, habitam a Cardinali Pignatello, num. 2o. Et quoniam ad . SS. Eucharistiae majorem venerationem confert , ne passim , & sine cauisse , publicae Fidelium adorationi exponatur , propterea sacra Congregatio Concilii , apud citatum Fagnanum num. 77. censuit , non licere Reis gularibus, illam in propriis Ecclesiis , sine velamine exponere , nisi ex causa publica, a loci ordinario approbata . Sacra oec. censuit sunt verisba decreti editi die I7. Augusti I 63o. , in non licere Regularibus , etiam in eorum propriis Ecclesiis , sanctissmum Euebarisiae Sacramentum publice
adorandum exponere , nis ex causa publica , quie probata si ab Ordinario ex causa autem privata posse , dummodo sanctissimum Sacramentum e ta. hernaculo non extrabatur , oe si velatum ita , ut ipsa sacra Hinia olderi non possit . De quo argumento plura a nobis collecta legi possunt Inis
sit. 3o U. Praeterea Concilium Tridentinum in decreto seli. 22. de observanius .er eυitandis in celebratione Missae, post am plura statuit religiose servanda in celebratione hujus tremendi Sacrificii , addidit: Haec igitur omnia . quae summatim enumerata sunt, omobus locorum ordinariis ita proponuntur . tit non solum ea ipsa, sed quaec que alio huc pertinere visa fuerint, ipse. pro data sibi a sacrosancta bis do potestate, ac etiam ut delegati Sedis Apo- solicae probibeant , mandent , corrigant , δε tuant , atque ad ea inviolate semvanda, censuris Eceles iris , aliisque poenis , quae illorum arbitνio conseia tuenιur, Fidelem petulum compellant non obsantibus priυilegiis, exempti nibus, appella/ionibus, ae cons tudinibus quibuscumque . Ex quibus verbis aperte conficitur , amplam , atque indefinitam auctoritatem datam esse Episcopis compellendi Regulares quoscumque ad plenam, & exactam obis
servationem non tantum eorum , quae in praelato decreto continentur,
verum etiam aliorum, quae ipsi met Episcopi ad majorem illius ineffabilis Mysterii decorem , & cultum duxerint praecipienda quocirca laudatus Cardinalis Lansteiunus in citata Synodo Cingulana jure dixit : Cum elisiam Regulares , ex vi decreti saeri Concilii Tridentini , subsint eorrectioni. mutilo. Episcopi, se commiserint prohibita, vel indecentia in Ecclesis.
etiam seorum ordinum, circa Missae Sacrificium sprout alias a saera Congregat Me Concilii declaratum fuit,) diligenter caviant eorumdem ordinum Superiores , ne huiusmodi potestate , nobis competente , uti cogamur in sbi si b-jectos Sacerdotes ia Quoniam vero in eodem Tridentini decreto Episcopis
praecipitur, ut singuli in suis diae cesbus interdicant , ne cur vago , , ignοιο Sacerdoti Misas celebrare liceat; jure pariter Ioseph Cardinalis Spinelli, Archiepiscopus Neapolitanus, die s. Itinuarii II 3. sub suspensionis a
Divinis apta facto, incurrenda, etiam Regularibus injunxit, ne queinpia exterum Sacerdotem ita suis Ecclesii x celabrare permittant sine praeuia Or
549쪽
LIB. IX. C P. XV. si adinarii licentia; quod & a nobis virlitum fuerat in nostra Insit. 34. r. Pro sua quippe rerum Ecclesiasticarum singulari peritia probe noverat idem Cardinalis, pradicti decreti virtute, factam esse Episcopii iacultatem
etiam censui is animadvertendi in contumaces, & inobedientes Regulares. Enim vero, cum in eodem decreto cautum reperiatur, ne Episcopus quemquam patiatur Missam celebrare extra Ecclesiam in Altari portatili; idcirco sacra Congregatio Concilii die 4. Iunii I 572. licuisse censuit Archiepiscopo Thletano, contra venientes Regulares, etiam censurarum inflictione, coercere: uti habetur lib. 27. decretor. pag. 4os. Atque , generatim loquendo, in his , in quibus a Iure communi, a secro Concilio Tridentino, a Conis stitutionibus . Volicis tributa est Episcopo iurisdictis in Regulares, potes Ius etiam per censuras Ecclesiasteas compellere : quod totidem verbis ab eadem sacra Congregatione rescriptum legimus ad Episcopum Nehiensem die 7. Februarii I 532. lib. I 4. decretor. pag. a tergo. Ob eamdem rationem, quia scilicet Tridentinum sessas. de invocat. υenerat. reliq. Sanctorum, decrevit, ne in ulla Eccleua, quomodolibet exempta, ulla exponatur insolita Imago, aut nova Reliquia, ab Episcopo non approbata; minime dubitandum est, quin possit Episcopus inobedientes Regulares quibuscumque poenis, etiam censurarum, compescere: quod etiam ex decreto colligitur edito a sacra Congregatione Concilii s. Iunii I7oo. apud Monacellum in fom
VI. Eadem porro sancta Tridentina Synodus fess. 2 s. cap. I. de ReguIar. Bonifacit VIII. Constitutionem renovans, quae imitur in Cap. Periculoso , de salti Monaeborum, in s. Sanctimonialium clausurae exaruim custodiam Episcopis commisit, iisdemque mandavit, ut in omnibus monaseriis sebi subjectis, ordinaria , in aliis vero, Sedis . Uioticae auctoritate, clausuram Sanctis mantalium, ubi violata fuerit, diligenter restitui, oe ubi inviolata es , conservari maxime procurent inobedientes , atque contradictores, per censuras E Oclesiasticas, aliasque poenas, quacumque appellatione postposita , compescentes . Hanc vero sanatonem explicavit, ampliavitque Gregorius XV. in sua Comstitutione I 8. incipiente Inscrutabili, Bullari tom. 3. decernens, quoscumque
Regulares , delinquentes in iis, qus respiciunt clausuram Montalium , etiam ipsis met Regularibus subjectarum, aut personas intra monasterii septa d gentes, corrigi , R puniri posse ab Episcopo loci , tamquam Apostolicae dis delegato. Quo vero itinctius Montalium clausura custodiretur illae. sa, Alexander VII. in sua Constitutione is s. quae incipit Feliei, Bullari rom. s. statuit, Praelato Resulari semel dumtaxat in anno, occasione visitationis, fas esse monasterii sibi subjecti septa ingredi ; si autem necessitas urgeat saepius in anno idem monasterium ingrediendi , id non aliter Praelato Regulari licere voluit, quam cum praesentia Episcopi dioeceiani, aut alterius personae Ecclesiasticae , ab ipsemet Episcopo specialiter depu
VII. Et quoniam crebrae allocutiones Regularium cum Monialibus, visae
550쪽
visae sunt quodammodo adversari fini persectae clausurae , cujus praecipuus scopus fuit segregare Moniales ab hominum consortio, ut liberius orationi vacent, & Deo unice animum intendant; idcirco pluribus Pontificiis sanctionibus vetitus fuit Regularibus accessus ad Moniales , etiam sui ordinis, suisque Praelatis subjectas , sine expressa licentia non solum ejusdem Praelati Regularis , sed etiam Episcopi . Sancitum id fuerat a Sixto U.
anno IS9o. cujus decretum Paulus V. Urbanus VIII. aliique posteri res Pontifices confirmarunt, & renovarunt . Verum, quia Regulares varia tentarunt effugia , ut ejusmodi decretum eluderent , novis propterea
sanctionibus fuit roborandum, & clarius explicandum . Dictitabant pleriisque , gravis culpae reos non fieri Regulares , alloquentes Moniales ex rationabili causa , atque ad honestum finem . Alii subtilius ratiocinantes opinabantur, horae quadrantem cum dimidio, respectu spatii viginti quatuor horarum , quibus dies naturalis absolvitur , exiguam esse materiam, quae Ecclesiastici praecepti transgressionem plerumque excusat a gravi no-Xa I ac proinde , per tanti temporis intervallum , quod clepsydra metiebantur , putabant, se posse, sine periculo lethalis peccati, cum Monialibus loqui, nulla petita ab Episcopo licentia. Arbitrabantur alii , saltem praedicto decreto non comprehendi Repulares praedicationis munus obeuntes in Monialium monasteriis; quibus idcirco docebant licere, post expletam concionem , sermonem cum illis habere , praesertim de rebus spiritualibus, in ipsa praevia concione tractatis. Sed istas omnes cavillationes amputavit sacra Congregatio Concilii, quae die II. Maji approbante Clemente IX. declaravit , Regulares quoscumque , absque legitima facultate accedentes ad colloquendum , etiam per quodcumque modicum rem
poris spatium, cum Monialibus, aut aliis intra clausuram degentibus , peccare mortaliter , eosque sub excommunicationis , privationis vocis activae , σpassivae , aliisque contra Regulares accedentes , sne licentia , ad monaseria Monialium Ratutis poenis, pose ab Ordinario tamquam Sedis . ooseolica δε- legato coercer; . Et die 26. Novembris I 672. respondit, nullam quantumvis honestam , & rationabilem causam eximere a gravi culpa Regulares
accedentes ad Moniales sine Episcopi licentia . Ac die et r. Maji I 578. iisdem poenis affici dixit Regulares, qui, post habitam ad Moniales concionem de quibuscumque rebus cum iisdem loquuntur , nisi specialem quoad hoc facultatem ab Episcopo antea impetraverint . Haec , aliaque sacrae Congregationis decreta, eamdem materiam respicientia , simul col lecta habentur post Diceceianam Synodum Pisanam anni I7o8. & in Αppendice ad Synodum Lucanam, habitam ab Archiepiscopo Colloredo anno 1736. VIII. Ad eamdem clausurae materiam pertinet translatio Monialium
de uno ad aliud etiam ejusdem Ordinis & Instituti monasterium . Sed haec Aristolicae Sedi reservata est sicuti concessio licentiae egrediendi emonasterio . Nihilominus , eveniente aliquo repentino casu , quo haberi