장음표시 사용
221쪽
runt, sessione quinta in unam eamdemque conuenisse sententiam , idque etiam de Cardinalibus Constare ex eo, quod Concilium dicatur Decreta post eorum publi- Cationem approbasse. Nonne ex iam dictis manifeste constat, approbationem , chorum per quatuor Pr latos ex parte Nationum fieri consueuisse, & Praesidem pro solis Nationibus votum tulisse λ Nonne testatur Codex Manuscriptus Christianissimi Regis , quod post recessum Ioannis XXIII. Cardinalibus negatum sit votum speciale in sessionibus publicis Nonne, ex septem Codicibus Manuscriptis Gesta I hah T & Regestum Actorum Constantiensium, continentibus manifestum sit, Cardinales
ρ - - noluisse sese Nationibus coniungere quoad conclusionem Decretoru iassionis qui - - . tae , sed separatim exisse, & totis viribus
tribus Manuscriptis Codicibus patet, Cari dinales sessioni quintae interesse noluisse nisi praemissa protestatione secreta , quod
Ge quaruρη consentire nolint ijs, qua audiuerant in ea
habetur , Cardinalem Florentinum , ad quem de more spectabat Decreta pronum
222쪽
Caput II. Iostiare , dissensum Cardinalium sussicienter indicasse, dum in sessione quinta a Nationibus rogatus, ea legere publice recusauit Nonne eadem Concisis Constantienia E dem Gestata,
sis Gesta perhibent, Cardinalem Prςsidem sessione quinta pro Cardinalium Collegio
nullum votum tulisse, adeoque licet quatuor Praelati iuxta morem Constantiae in- , 'troductum pro maiori parte eorum , qui in quatuor Nationibus eratar, per Verbum Placet Decreta admiserint, neminem suis se , qui pro Cardinalibus sustragium se rei λ Nonne ex his omnibus clarissime constat non solum grauissimos Patres a contra- clamante multitudine in congregationibus Nationum superatos per se nullum votum tulisse, sed nec Cardinales per alios consensum pretebuisse λQuid ad haec respondere poterit D. Maimbourg λ Qua arte perget adstruere communem Patrum circa Decreta conse sum Quo fuco errorem illum post haec promouebit λ Conabantur quondam Bais leenses orbi Catholico Obtrudere Decreta sessionis quintae, ac si unanimi omnium Patrum Consensu statuta , nemineque pe
nitus discrepante publicata fuissent: sed
223쪽
Gesta a Constantiensis Concilii quatuor Manuscriptu Codicibria referunt , quὸdeum Ambassiatoribus Regis Fran corum Cardinales se coniunxe
rint, & illi cum Cardinalibus. Regesta Confan-
riensis Concit, ex duobus Manuscriptis CodicibuI. cardinalis Tu recremata lib. 2. Emesia.
arte usi sunt omittendo ea Gestorum verba, ex quibus de constanti grauissimorum Patrum dissensu constabat, ut ante biennium in Dissertatione mea ostendi,& hoc Capite contra D. Maim bourg ex Manuscriptis Codicibus Gallicis aeque ac Italicis iterum monstraui. Quibus ex quatuor Manuscriptis Codicibus Gesta Constanti-sis Synodi continentibus adiungi pro coronide potest , quod Cardinalibus Decreta sessionis quintae improbantibus sese coniunxerint Oratores Regis Christiani simi, Ludovicus nimirum Dux Bauarice Frater Reginae Franciae , Rhenaudus Α chiepiscopus Rhemensis , taeterique per Monachum Sandionysianum , & alios relati. Cum enim Gersonius unus ex Galliae Oratoribus die a 3. Mariij sermoneaα,
in diminutionem Iurisdictionis Apostolica habuisset , & postea Ludovicus Bauariae Dux cum Raynaudo Archiepiscopo Rhemensi , & Nicolao de Calauilla ad Ioannem XXIII. Scatasam peruenissent, idem Ioannes Oratoribus Regis Francia mi
tantibus eum amaro animo conquesus est,
teste Turrecremata , falsa quadam s e
ronea aduersus auctoritatem Romani Pontia
224쪽
Caput II. IIItificis post suum discessum Constantiae proposita fuisse. Quae Ioannis Verba tantum valuerunt apud dictos Oratores , ut Comstantiam reuersi sese coniunxerint Cardinalibus , & non solum difficultatem fece rint veniendi ad sessionem 4. , sed etiam ad sessionem s. venire noluerint, ut fidem faciunt Gesta Constantiensis Concilij. Nec refert, quod postea ad sessionem s. iuerint : nam eos praemisisse protestationem testatur Regestum Actorum Constantiensium ; quod idem de Regis Christianissimi Oratoribus affirmat , Vtpote qui una cum Cardinalibus in Camera Paramentorum Constantiensis Palatij fece runt protestationem secretam , quod propter scandalum euitandum ad silasionemL, ibant, non animo consentiendi his, qua amdiuerant in ipsa patui debere. Praeclari ra autem sunt haec verba , quam ut illae, tamquam parum ad rem facientia missa faciamus. Agunt enim de protestatione contra Decreta sessionis quintae facta ab
ipsius Regis Christianissimi Oratoribus,
quoru sententiam,si Contra vlla Conciliorum 'Decreta quidquam Valere posse existimetur, contra indeliberata &tumultu sa
225쪽
sa Decreta sessionis quintae Constantiem sis Concilij ab una obedientia, eaque non integra statuta facere, Galli in primisis teri deberent. Et haec sussiciant de Decretis sessionis quintae , ut Orbi Catholico constet, non solum sine communi deliberatione tantae rei debita , sed nec ab omnibus unius Obedientiae Patribus, quin potius reclamantibus grauioribus, &con- tradicentibus Regis Galliae Oratoribus ει- tuta fuisse, adeoque verissimum esse,quod in Dissertatione Antuerpiae edita notau ram, dubiae saltem auctoritatis ex hoc C pite & a nobis, & a Gallis io primis cem senda essta,
C A Ρ V Τ III. Ah Patres Constantiensis fissione quinta sufficienter Ecclesiam Vniuersalem re
praesentarint, ut eorum Decretis omnes ubique fideles par re debuerint λPROBAVERAM capite I. articulo I. DI sertationis meae , quod Patres Comstantienses sectione quinta non suffici emter
226쪽
ter Universalem Ecclesiam reprςsentarint, ut eorum Decretis omnes ubique fideles parere debuerint .EAd quae respondet D.
Maimbourg pagina as6. Traelatus sui
Historici: si Tertium demum argumen tum , quo utituriad infirmandam a ctoritatem Decretorum sessionis quartae
dc quintae, consistit in eo, quod in Con-
,, cilio tunc dumtaxat una obedientia Ioannis XXIII. fuerit, quae Ecclesiainta Vniuersalem representare nequiuit. Vt M autem demonstretur nullitas huius a gumenti, quod procul dubio omnium ,
pessimum est, duobus verbis ipsi dicam, id , quod supponit post Bellarminum, qui infirmas illas obiectiones ei commodauit esse falsissumim. Ita Auctor ille, qui errat in pluribus: ac primo qui
dem in eo , quod argumentum nullitatis arguere praesumpserit, quod est longe va
lidissimum. Secundo, falsissimum dixerit, quod est verissimum. Tertio demum, o lectiones mihi a Bella ino commodatas somniarit, quas ex solis Actis & Gestis Constantiensis Concilij, ac aequalium Scriptorum testimonijs desumpseram , ut se
quentia legenti constabit . . .
227쪽
Primum enim testimonium , cui argu mentu innititur, desumpseram ex duobus Auctoribus grauissimis, qui Constantiensi Concilio interfuerunt,& tredecim prior,bus sessionibus non nisi unam Ioannis XXIII. obedientiam adsuisse notarunt: Congregationem enim istius obedientiae noluerunt aliae duae pro generali Ecclesiae Conuentu agnoscere, ut fidem faciunt Ca dinalis Turrecremata, & Summus Ecclesiς Pontifex Eugenius IV. quorum primus ea de re testatur his verbis: Nullus dubitat, β -- quod asserere , quod sola obedientia Ioann/s faceret Concilium Uniuersale Universm lem Ecclesiam reprasentans , esset temerarium ac scandalosum alijs duabus obediem
ijs. Secundus vero in Apologia contra, imis, tr. Basileenses afferens : Non dixit obedien-
ς Gregorij, non Penedicti, qua Christim
nitatis pars non modica erat, ante tempus
conuentionis plenarium fuisse Concilium , nec prius actitata quasi Synodi Generalis plenaria auctoritate fusiepit. Itaque oportuit ipsis conuenientibus primo ab obediemria Gregoris, deinde ab obedientia Pen
dicti nouum Concilium conuocari; hincque,Vniuersa Ecclesia concurrente,plenaria Sy
228쪽
Caput III. III nodi rem π nomen accepit. suod ergo ante illum articulum ipsis a Patribus ibi considentibus actum est, Vniuersa Ecclesia non debet ad ibi sed eis tantum , qui ibidem considebant, oe unius tantum obedien- tra Synodum faciebant, Secundum testimonium desumptum, suit ex Gessis Constantiensis Concilii hu usque ineditis, ex quibus ostendi, rem nouam non esse, quod Concilium Constantiense ante trium obedientiarum unionem
Vniuersale fuisse negetur , cum in ipso Concilio coram Patribus Constantiensibus
publice dixerint Legati Regis Arragoni , quod quidem vellent se unire Concilio,non m Σ -
tamen reputare esse Generale Concilium. v neque agi de rebus Concili' Generalis , do
nec etenirent Legati Regis Cainia. Ita in Gestis Constantiensis Concilii ad mensem 'Octobris anni 14I6. in quibus referuntur quoque litterie scriptae a Rege & Regina
Castellae ad Congregationem quatuor μ- tionum in Constantia. Quae litterae cureta
hac inscriptione coram Patribus Concilij lectae suerunt, qui nullam sibi iniuriam ex omisso titulo Generalis Concilii fieri exi-simarunt , nihilque ad illud responder P a runt r
229쪽
runt: quin potius ante unionem duarum obedientiarum sese Universam Ecclesiam non repraesentasse tacite admiserunt. Ostendi namque tertio loco ex Reg sto Constantiensis Concilij , Gregorium XII. cum sua obedientia noluisse sessione decimaquarta unionem inire, nisi improbata conuocatione per Ioannem X XIII . facta , & noua Concilii conuocatione ad-
' missa. Extant ea de re Bulis Gregorij XII.
quarum prima inscribitur, De Potestate aut hori andi isud Concilium e secunda directa fuit ad Carolum de Malalestis, ut
conuocato de novo,& auctorizato Conci- lio , suo nomine de Pontificatu Cederet.
Quibus omnibus adiunxi,ex sessione vige- sma secunda Actorum Constantiensiur , quod Concilium ipsum iuxta concordata Narbonae cum obedientia Benedieti XIII.
inita non solum tertiam conuocationen ta
admiserit, sed in litteris, quibus Patres istius obedientiae ad Concilium vocabat, Edi 'I' rissi γ' a titulo Vniuersalis , seu Oecumenici abst, nuerit,& Patrum Hispanorum litteras r Ceperit , ac receptas in publica sessione legi, Achis quo 1uis inseri iusserit, licet nulla Generalis Concilii mentio in ijs fieret. Haec
230쪽
Caput III. III Haec ego in Dissertatione mea Antuer-piensi non quidem ex Bellarmino , Ut putauit D. Maim bourg , sed ex Actis Comstantiensis Concilii editis & ineditis, ac in
qualiu Scriptorum testimonijs, quae Clari rasunt, quam ut hic Auctor ea attingere, nedum refutare ausus sit: maluit namque cuncta superius allata sub silentio prςterire, quam ea in memoriam reuocando prς iudiciu aliquod opinioni sus asserre. Quamuis aute illud palliandς malς ipsius causep
desse possit, a me nullatenus tacendum fuit , cum ex iis clarissime constet , Concilium Constantiense a duabus obedientiis
Gregorij XII. & Benedicti XIII. pro W
niuersali habitum non fuisse. Ne tamen D. Maim bourg nimis ha- rum obedientiarum terminos restringat, memoria repetendum est, illas non modiscam , Ut cum Eugenio IV. loquar', Chrissianitatis partem constituisse : in obeditia enim Gregorij XII. constat fuisse non
ignobiles Italis Urbes cum tota Romania, eiusque Principe Carolo de Malalestis ; ce- lebres insuper Episcopatus Germaniae, Normatiensem nimirum, Spirensem, Nerdensem, qui omnes cum Duceiaua- ,