장음표시 사용
41쪽
6 De natura, ct quid ditate praeceptum habendi, & retinen- Adam initum non aliud, quam di gratiam sanctificantem, ergo obseruationem praecepti de non ante Baptismum non habent de- comedendo ligno scientiae ho- bitum habendi , & conseruandi ni & mali; veluti conditionem
eam, erSo ante susceptionem Baptismatis non habent carentiam gratiae seriistificantis, ergo ante Baptismum non aliam habent carentiam nisi solius originalis Iustitiae, ergo per sanctitatem quam nobis perdidit Adam non intelligit Concilium gratiae sanctificantis habitum, Hinc colligitur Iustitiam originalem distingui realiter a gratia
sanctificante. Nostram item probat assem tionem, quod in communi tum Patrum , tum Scholasticorum sententia a si Adam transgressus
fvisset aliquod aliud praeceptum ab illo , quo prohibitus fuit ipsi eius ligni , quod erat in medio Paradisi, sibi soli tunc et neutiquam tamen amisisset nobis originalem Iustitiam; cuius ratio a
priori inde liquescit, quia in eo
casu non ut constitutus morale caput propagandorum ex ipso, virtualiter videlicet moraliter illorum continens voluntates it , sua, nec per consequens ut publica : sed omnino vi priuata persona praeuaricatus fuisset, pactum siquidem inter Deum, &pro exhibenda posteris eius originalis Iustitia, necessario ab Adam adimplenda . . Quo in casu , ut euidenter liquescit , minime perdidisset nobis Ada in . originalem Iustitiam,& si ob incompossibilitatem peccati cum gratia sanctificante , ipsam gratiam sanctificantem perdidisset ;ergo si perseuerante Iustitia originali perdidisset Adam gratiam
sanctili cantem, omnium oculis fit palam inter gratiam sanctificantem, & Iustitiam originalem dari distinctionem realem. Adducuntur alia rationes in fauorem nostrae Propositionis docentis disinctionem realem inter gratia anc cantem o Iustitiam originalem.
IVstitia originalis, ait SuareZ
iom. a. in 3. parte displici se T.6. Assorius r. Institutionum moralium lib. I. cap. 32.quaest.2.& Vasqueχ tom. I .in primam secundae disp. I 32.cap.7. claudit, gratiam gratum facientem, vi tutes intellectus & voluntatis supernaturatcs, & naturales, habitus s
42쪽
Dinita orbitus , etiam bonos appetitus, auxilia adiuuantia, & specialem Dei custodiam extrinsecam , vel assistentiam , & prouidentiam
ad impediendam omnem causam motus inordinati perturbat tis rationem ; quia gratia continens ista omnia bona , extrinsece , & intrinsece, componit hominem in ordine ad finem naturalem , & sit pernaturalem. Hinc
vult, quod Iustitia originalis sit ipsissima gratia supernaturalis. Sed consulant sibi ipsis, qui
hanc sententiam de indistinctione reali originalis Iustitiae a gratia gratum faciente defendunt, quo nacto possint absolute sustinere eam de mente D. Thomae ,
qui licet doceat esse longe probabilius Adamum fuisse , quamno fuisse productum in gratia:aliquam nihilominus tribuit probabilitatem sententiae negativae, atque adeo erit etiam de mente
ipsus originalem Iustitiam realiter fuisse seiunctam a gratia gratum faciente in Adamo a & per conseo uens immerito defenditur absolute de mente Angelici Doctoris originalem Iustitiam ,& gratiam gratum facientem arealiter indistingui a se inuicem in statu innocentiae . Legatur Scotus in a. dist. 29. finalis. 7quaest. I. ubi postquam S. Potes
dici, ventilauit, an Iustitia originalis fuerit donum supernaturale , vel naturale dumtaxatag. μου quaestionem dico, indicat distingui realiter a gratia gratum, faciente. Cum Scoto sunt Α-
lentis a. patet. quaest. 9. memb. I. ari I. S. Bonaventura a. dist. I9. arta a.quaest I. & a. Durandus a.di st. ao. quaest. S. in corpore ἱ &ad primum : Gabriel dist. 3 o. qu. I. Maior quaest. a. Marsilius qu.δ8.art. cor lar. I. post tertiam
conclusionem. Ex modernis hac distinctionem realem defendunt Corduba in suo Quaestionario q. 6. Faber 3. dist-ῖ. disp. o. cap.
Hanc realem distinctionem videtur innuere Tridentinum sess. s. de peccato originali, can.
a.& 3. ubi definit primum Pa rentem Adam iustitiam & sanctitatem per peccatum amisisse ;ergo Concilium aliquid indicat esse iustitiam, quod non est sanctitas. Argumentum hoc vigorem habet contra docentes Codicilium intellexisse per ly, sanctitatem gratiam sanctificantem; nullius ergo roboris esset in nostra sententia docente Conciliuper ly sanctitatem , solum intellexisse sanctitatem actualem, est
43쪽
p De natura, ergo argumentum fundatum contra aduersarios in principijs aduersariorum. Accedat altera probatio : peccante sua ante
Adaimina, iustitiam originalem Mon perdidit ; licet perdiderit gratiam iustificantem. Iustitiam quippe originalem Eva no per-- didit, nec amisit usque ad instans , in quo Adamo peccante destructa fuit pro tota piosperitate ; ut tangit metrara in Ma- . thsu in tom. a. Obseruat. I S. sess. S. g. q. num. 39. fol. 2o3. col. I.
videatur noster Parer Foelix cap. II. de peccatis, dissicultate 5. ubi probat, quomodo Eua peccante, & non Adamo, si ij non
contia herent oti ginale peccatu & consequenter Iustitia originalis , quae adhuc conseruabatur, ratione status, perseuerabat in muliere prima : & tamen in in stanti, in quo Eua peccauit, gratiam iustificantem amisit, nam haec incompatibilis erat cum, peccato mortali, quale erat illud, quod Eua commisit edendo de ligno vetito ante Adamum ; ergo gratia sanctificans ,& Iustitia originalis realiter dif
Probatur realis hare distinctio in Scoticis principijs , allerentibus actum interiorem peccam
nosum fore distinctii in peccatum ab actu exteriori. Sit talo argumentum : Adam in aliquo signo reali consensit interius operi peccaminoso, antequam illud exerceret; & tamen usqu dum cxercuit opus comedendi , non amisit Iustitiam ori inalem: licet stipponatur amissa gratia , cum interne consensit in transgressonem externam praecepti;
ergo Iustitia originalis, & gratia sanctificans differunt reali
Docens quomodo posteri acceperuns Iustitiam originalem in Adamo.
nulla ratione virtualiter continebantur in Adamo, quantum ad rationem contrahendi
debitum Iustitiae originalis; scilicet non ideo posteri contrahunt debitum habendi Iustitiam originalem , quia pro ipsis acceperit eam Adam : vel quod idem ost) quia posteri acceperint eam
in i pio , quoniam ut acute satis probat Scotus in a. dist. 32. qu. a. lit. C ratio debiti tam ex pis
te doni, quod debetur, qu i iii
44쪽
Iostitia originalis. 9 ex terminis ipsis; cum nil aliud rent peccatum originale: scilicet excogitari possit, ad quod reu dicerentur constituti peccatores, cari valeat donum ut debitum is non per proprium, sed per alie-& voluntas ut debitrix . Non , num peccatu Adami ; quia sicut apparet igitur , quomodo origi- debitum habendi Iustitiam esset natis Iustitia habea in posteris alientina , quia mediatum, ita si- rationem doni debiti,& quomo- militer carentia Iustitiae in poste-do ipsorum voluntas sit eiusdem ris esset aliena , quia mediate, doni debitrix; nisi datio,& exhi- scilicet quia fundata in fundabitio talis doni immediate respc- mento materiali mediatε v ixerit, & facta fuerit pinsteris ip- Nec valetui dic s;quod Deussis : doni enim exhibitio impora non quomodocunq; dederit potat lar maliter habitudinem ad sterorum Iustitiam Adamo, sed illum , cui tribuiturΑ ut patet; ordine ad ipsos posteros, scilicet sicut ilε contra receptio doni inii reipsa exhibendam hosteris, si portat ex formali conceptu ha- stetisset Adam : & quod consebitudinem.ad illum, qui donat . quenter, quod quaiathmuis di-Si posteri accepissent Iustitia camus posteros accepisse Iusti- in Adamo, scilicet si Adam aci tiam in Adam, vel; Adam adtucepisset eam pro ipsis, ita ut ipss suo accepisse illam pro ipsis ; in-
non acdeperint eam immediath de tamen non esse colligendum, a Deo D sed in tantlim dicantur quod posteri non contraxerint accepisse, in qua nitim sol vj A- in sciplis verum & personale dedam velut constitutus a DAsrio- bitum habendi Iustitiam Plralet caput leti totor Met fideiu 'Nihil inquam valet hoc ,-sor ipsorum , actu suo prostore quia & sil gratis demus posteros
pro posteris acceperit eam, tunc contrahero verum personale , &s posteri non immediat8 , sed me- proptium debitum habendi Iu diate tantum accepissent a Deo stitiam : nunquam tamen ex prS Iustitiam originalem , eous - dictuet Modo explicandi ccolligi quenter n0n immediabo, sed me- posset ii, posteris verum, Pro- diate tantii in contraxi tant debi- pritim ac personale debitum , , tum ti bendi Iustitiam Urigina- imme attim, habendi Iustitianulem;& consequenter non imme- 'uod est id, quod euidenter de- diate, sed mediate tantun i habe- finitur/a Concilio Tritantino,
45쪽
IUitia originalis. II euidenter , quia si sint decem quia esto quod possibilis sit talis homines , qui vel suadeant vel prscipiant Antonio homicidium, perpatranduin ; tunc & si decem
per Antonium , vel mediante Antonio Occidant Franciscum phisice .moraliter tamen loquendo seipsis immediate occidunt Franciscum, & per consequens licet unica, & mediata sit in , omnibus occisio phisica scilicet, licet per accidens denominentur occisores phisice , quia per mediatam & alienam occisionem omnino tamen per se , de immeudiateidenominantur occisores moraliter , quia per singulas, &proprias occisiones ducontes originem ex suasionibus, vel ius
sionibus eorum . '. T r: In casu tamen nostro si negauerimus posteris: proprias acceptiones propriarum iustitiarum; dixerimusque ipsos mere p4 s- uel se habuisse quantuiti ad immediatas acceptiones, solo ASdamo videlicet accipiente pro ipsis Iustitiam; omnino tunc tolletur de medio omnis radix , &origo ponendi in posteris immediatam proprietatem debiti habendi Iustitiam io. Neci salitari posset per recursum ad virtua .lem continentiam voluntatum.
posterorum in voluntate Adami, continentia per imperium superioris agenti possibilis inquam quae inducat imputabilitatem ad meritum . & demeritum, &non solum ad lucrum & poena instunc nunquam formaliter,& explici te sed sollim vitiualiter, &implicite posteri acciperent Iustitiam : scilicet non singuli singulis uctionibus , sed solum unica , communi, & indistincta actione acciperent illum, di conis sequenter unicum, & indistinctum esset in ipsis debitum habendi iustitiam, &'consequenter unicum , di indistinctum esset in illis originale peccatumis, quod est haereticum. At inquies , immediatae, &serinales illae acceptiones singulorurn sunt penitus intelligibiles: quis enim unquam capiet posteros non adhuc existentes in rerum natura, immediate seipsis aecepisse Iustitiam ZAd lithe instantiam, quae prima faciei videtur difficilis , respondetur ι quod non dicimus posteros Adami ita immediatθseipsis & mr maliter accepisse Iustitiam , ut reipsa, & de facto
acceperint eam et talis enim a
46쪽
po ibit illam in Adamo , sed ea
non virtualiter in alio , vel mediante actu alterius per omnimoda 3 qidelicet exclusiouem propriargm i acceptionum. Posterorum igitgr acceptiones dicuntur immediate, proprie &formaliter tales per solam eκ- elusionem medij, & continentiae virtualii et dicuntur tamen virtualiter tales , quia posteri reipsa , & consequenter non acceperunt Iustitiam ; sicut nec Deus reipsa , & consequenteii
exhibuit illam . Sed quia Deusdedit eam illis voluntate antencedente, & in praeparatione animi ; ita etiam posteri correspondente voluntate& in praepara tione animi acceperunt Iustitia inon ita tamen in praeparatione
animi, quasi vero reipsa disponsuerint accipere illam , quia i lis animi praeparatio, & suppositio supponit actualem existentiam praeparantium & disponentium se; sed eam tantum in praeparatione animi acceper int, ut
facta a Deo Iustitiae oblation Adamo, & pusteris fit turis : illa eiusdem Iustitiae donatio , quatenus sormaliter donatio, virer quidditate tutem habuit obligandi posteros eodem pacto, quo obligauit damum ; quia ut acute inquit Scotus fuit omnino eiusdem
rationis ex parte Dei in ordine ad Adam, & posteros , quia is fuit una simplicito datio ex parte Dei, terminative tantum, &cxtrinsece diuersa . Ex v i. igitur illius unius', & informis dona tionis Iustitiae; ita voluntate Sposterorum remanserunt debi- trices habendi. Iustitiam, quem admodηm remansit voluntas Midamia non enim minus obligat .s& inducit debitum donum reipsa, quantum est cx parte donantis exhibendum ; quantum
uis postea aliunde de facto non
detur,quam donum reipsa ex his
bitum , & reipsa acceptum .l Si filij Adam extitissent, quando Deus obtulit Iustitiae donum,
utique tunc accepissent illud intentionaliter, di in praeparati nς animi non autem executive sicut Adami executive etiam ac
cepissent ipsi, si non peccaret
Adam de facto nunc nec mecum liue, nec intentionaliter acceperunt, quia talis acceptio supponit actualem existentiam . acceperunt tamen illud utroque modo, sed moraliter tantum , quia iuxta prudentem aestimationem
47쪽
Iustitiis originalis. I Icensendi sunt , ae si accepissent inquam , quia supposita ex parili 'd- , O l . t te Dei animi praeparatione ad Illa igitur obligatio Iustitiae , re ipsa exhibendam illis eam , si vel potest considerari in ordino ex parte Adami adimpleta Di Dad Adam, vel in ordine ad filios set expressa in ps o inito cum
existentes , dato ex hypothesi ipso conditio victoriar tentatio- quod habuissct aliquos filios an- nis , iuxta prudentis aestimatio- te obligationem Iustitiae; vel ter- nem censendi fuissent quantum lio considerari potest in ordino ad inducturia, & acquisitum de- ad posteros futuros . Si primo bitum habendi Iustitiam origi- modo spectatur Adam, non mo- nalem, ac si de facto, & execuraliter sed philice; & reipsa non tiue accepissent eam . Si de- soliim intentionaliter, sed exe- mum tertio modo spectetur fuciitiue accepit illam.. Si vero se- turi posteri nullo modo reipsacundo modo consideratur, tunc nec eXeculiue, nec intentisna-
data illa hypothesi existentes fi-
iij non accepissent illam execuliue , sed intentionaliter I quia Deus nunquam de facto dedi Lset illis eain , nisi post deuictam ab Adamo tentationem , sicut nec etiam dedisset eam posteris , nisi quia praecessitat victoria eii nem tentationis non solit m
liter acceperunt eam ut patet eam tantum utroque modo acceperunt moraliter loquendo ,
iuxta praedictam explicationem secundi membri.
quod posterorum acceptiones Iustitiarum a Deo in Adam , 3
nullatenus nec executi ue , nec
in Adamu , sed etiam in posteris intentionaliter debent dici phi-
existentibus iuxta probabili - sicc tales , bene tamen moralitem Scoti: sed si data illa hypo- liter tales utroque modo. Vndo thesi Adam succubuisset tenta- idem est posteros accepisse Iutioni, tunc Deus non dedisset stitiam a Deo in.Adam , ac po-i Iustitiam existentibus filijs,unde steros iuxta prudentem aestim factum fuisset; quod existentes tionem, & rectum aequitatis di- illi filii intentionaliter tantum . ctamen , iure fore censendos , accepissent Iustitiam , accepis- vel uti si phi sice & reipsa virosent etiam illam executi uc , sed que modo accepissent eam , moraliter dumtaxat a moraliter Secundo colligitur omninoia illud
48쪽
illud idem dicendum esse doamissionibus , quod dictum est
de acceptionibus Iustitiarum, ut patet nam non aliter posteri amiserunt, qtiam acceperint Iustitiam in Adamo. Tertio colligitur, quod quan-ttimuis dictum sit posteros immediate accepisse Iustitiam a
Deo; cuin hoc tamen verum est etiam, quod acceperint eam in
Adam , sed ea lege, ut illa praepositio in non dicat in Adam
rationem medij et quasi vero mediante ipsius acceptione imputata a nobis , acceperimus nos
Iustitiam a Deo, vel quod idem
est, quasi non nos immediate ;sed ipse tantum nomine nostro acceperit illam pro nobis . Uideas Scotum in a. dist. a. quaest. unica sub lit. C. ubi concludit posteros nec physice , nec moraliter accepisse per Adam Iustitiasti, sed immediate a Deo.Nec
dicas ratione virtualis continentiae voluntatum posterorum in voluntate Adami , quasi vero posterorum voluntates ex Diuinae voluntatis imperio in unam voluntatem translats,& in unum moraliter cum ipsa conclusae, vel unum moraliter cum ipsa effectar ; simul cum Adam acceperint Iustitiam, voluntate ipsius cir quidditate accipiente eam , 3e simul eum ipso amiserint, voluntate ipsius
amittente Iustitiam : nam praeterquam quod iam impugnata est huiusmodi sententia , ex eo
insuper patet esse falsam ; quia
cum talis translatio, & confluxus voluntatum in unicam voluntatem Adami nulla ratione fieret, nec fieri posset eo pacto, quo ex solo proprio imperio voluntates precipientium, vel suadentium homicidium transferantur, de confluant in unam voluntatem perpatrantis homicidium in effectu et non esset igitur nisi translatio , & confluxus moralis dumtaxat, ea videlicet moralitate, qua ex imperio & auctoritate Principis dicuntur, & censentur translatae voluntates pupillorum in unam voluntatem Tutoris; sed haec moralis translatio non dicit adunationem, dcconquaeum voluntatum seipsis intendentium id, quod voluntas inquam, eonfluunt intinidit, sed dicit earum adunati nem factam ex solo extrinseco imperio alienae voluntatis , de
per consequens dicit eartim viri tatem & adunationem in unam per aestimationem dumtaxat: voluntates enim translatae ut sic aestimantur , de censentur illM,
49쪽
Iostitia originalis . Iuvna voluntas, in quam transla- distincta numerice est, quae fietae fuere, scilicet omnis actio, unicuique propria per aestima- quae fieret ab illa voluntate, in , tionem , di imputationem dumquam facta fuisset translatio, ae- taXat.1limaretur & censeretur veluti propria voluntatum translataru ;quia iuste supposita dicta trans , latione imputaretur ipsis actio
illius unius voluntatis , actio inquam , quae pertinet ad ea,quorum intuitu facta fuisset translatio et verum talis actio esset omnino mediata , & extrinseca voluntatibus translatis , quia ipsae
nihil omnino seipsis vel physice,
nec moraliter haberent commune cum voluntate, in quam facta esset translatio ; ergo mediate tantum dicerentur operari per
imputatam illam actionem alienae voluntatis , scilicet in nostra subiecta materia posteri Adamidici debent accepisse Iustitiam in ipso, quia mediante eius acceptione imputata acceperunt illam in Adam . Idipsum dicendum est de pupillis respectuT
toris , praeterea Adami acceptio Iustitiae quatenus aestimata posterorum, vel quatenus ipsi imputata non est peculiaris,& propria unicuique posterorum, ita
ut in singulis singulae sint, &concipiantur acceptiones , sed eadem perseverans omnino in-Sed si dicta doctrina subsisteret, penituS tunc euerteretur id,
quod Tridentinum decreuit de peccati originalis proprietate in singulis posteris et Concilium
enim decreuit originale peccatum inesse proprium unicuique posterorum, proprium inquam proprietate simpliciter excludeteri videlicet , communitatem omnem; originale namque peccatum ita debet esse proprium vni, ut nulla ratione sit commune alteri . Huius oppositum
omnino docet praedicta sententia , quia ponit in peccato originali proprietatem secundu quid,& communitatem simpliciter: asserit enim , sicut defendit C therinus, peccatum originale
in Petro nil aliud esse, quam transgressionem Adami Petro imputatam , & applicatam ; &nihil aliud esse in Ioanne nisi
eandem transgressionem applicatam , & imputatam Ioanni, &sic de caeteris posteris. Patet ergo, quomodo ponat eommunitatem simpliciter in originali peccato; quia numericam indistinctionem ipsus, &
50쪽
quomodo ponat in eo proprietatem, & distinctionem secundum quid, quia proprietatem, & distinctionem, quae ducit originem e diuersitate imputationum ad diuerssis posteros: ex quibus tamen imputationibus, vel eκ qua iterata, & replicata imputabilitate nihil aliud ponitur in transgressione Adami, nisi multiplex
respectus rationum, ex eo etiam auerteret, vel saltem minueret atque attenuaret dicta sententia
peccati originalis proprietatem intentam a Concilio; quia ut deductum est supra , ponit posteros accipere, & amittere Iustitiam in Adam mediatE , & per consequens ponere debet mediatum debitum habendi Iustitiam, & mediatam carentiam ipsius: imm5 ex tali mediatione necessario confiteri debet prae
patet, & facili negocio deduci potest. Sed inquies,quod & si verum
sit praedi&i in sententiam saluare in peccato originali communitatem simpliciter materialiter; falsum est tamen , quod salvet eam formaliter loquendo, scilicet, licet ponat materiale peccati originalis esse omnino indisinctum numerice, & pei con-
sequens simpliciter commune singulis posteris : asserit tamen formale eiusdem peccati multiplicari ad multiplicationem indiuiduorum, & ex vi replicatae imputationis fieri unicuiq; proprium proprietate simpliciter , qua haec Adami transgressio foram aliter spectata , scilicet concepta & imputata reduplicatiue; ita est propria huic indiuiduo,
ut nulla penitus, ratione quatenus sinputata velut inuoluens
respectum imputationis passiuar, communis sit alteri indiuiduo. Proprietas igitur, quam ponit praedicta sententia , est proprietas simpliciter in peccato originali maliter concepto: communitas tamen, quam asserit,
licet materialiter loquendo sit comunitas simpliciter, est omni
no tamen extra formalem rationem originalis peccati . & pex consequens nil penitus varians, vel minuens proprietatem a Co-cilio intentam , quae debet esse peccati originalis formaliter, noautem materialiter concepti. - In primis haec data responsio supponit transgressionem; Adami esse materiale peccati originalis , formale vero illud es brespectu, imputationis passivae: quod tamen nescio , an vcrum