장음표시 사용
611쪽
ciem sponsi sui,praesente S .Episcopo, nec venia petere vellet,a diabolo praesecata expirauit. Clericus quidam propter tyrannidem quorundam potentum,ius suum,quod ei erat in quadam Ecclesia, obtinere non potuit. Pecuniis quoque , ac aliis rebus pene omnibus in Curia Romana consumptis, iam summa egestato epit urgeri. Audios vero,sanctum Hugonem, Oppressbrum consolatorem piissimum esse, ad illum handem venit, etiam longe extra fines dioecesis suae; ει cum lachrymis eius auxilium implorauit. Motus ergo vir Dei, omnes excommunicauit, licet eius iurisdictione non tenerentur.Quid plura Alij in amen tiari, versi , alij repentina morte extincti sunt. Quorundam oculi cum ingenti cruciatu exciderunt, do
hec legitimo possessbri restituta est Ecclesia. Alios
etiam viros septem, quandoque excommunicauit vir sanctus,quod furem a coemeterio dolo abstraxissent,
dc mox sine dilatione suspendissent. Timentcs vero illi ne accideret ipsis , quod iam multis euenis e constabat,ad pedes Episcopi pariter venerunt.scx satisfactione, dura illa quidem, sed breui expurgati sunt.
Septimus,quia noluit satisfacere, absolutionis gratia. non impetrauit.Tam vero dura suit ea satis facti O, ut etiam brumali tempore pene nudi furcm a patibulo depositum per longum iter humeris pὀrtare, atque in
eo,quod diximus, coemeterio, Vnde illum extraxerant, tumulare compulsi sint. Res prorsus stupenda. Iam septem anni transierant, & ecce redit miserabilis ille,cum lachrymis petens absolutionem. Domine,' inquit, postquam sententia tua me perculit, acciderunt mihi mala multa. Gratiam Regis continuo p didi exulate coactus, ad inopiam redactus uin t c
612쪽
poris molestia contabui, plurimitque aduersis casibui subiacui. Sed ne peiora his succedant,dignare, obie-cro, vel sero poenitentem releuare. Misertus ergo vix pius tantae calamitatis, quod de fortunato, & diuite, aerumnosus & morbidus factus esset, clementer erunabsolliit. &ne dolorem dolori adderet, mulctam ei mitiorem irrogauit.Ji . Petrus Blesensis, scribens ad Radulphurri Andegauensem Episcopum de Archiepiscopo quo ridam Cantuariensi, qui tunc vivebat, scribit in haec verba. Illud certissime teneatis, ipsum nunquam aliquem excommunicasse, qui aut non moreretur in Proximo , aut cuius non operiret faciem subita & ignominiosa confusio.JEst apud Bles ensem epistola 60. Ille vero Archiepiscopus, dictus est Richardus, cx:
Priore Douuerensi evectus ad eas infulas, ut habet Rogerius anno II 3 Leopoldus Austrius a Caelestino III. excomunica - tus , diuinam ultionem excepit longe seuerissimam Vt scribunt Neubrig. lib. s .c. 6.& Rogerius in Angliae annalibus , ex quo anno II 9 . i*uat adscribere. Eodem anno, cum Leopoldus Dux Austriae adhuc permaneret in sententia excommunicationis, quam Dominus Papa in eum tulerat,propter captionem Richardi Regis Angliae, nec poeniteret , flagellauit Do minus terra suam in hunc modum.In primis quidem. incenta sunt omnes ciuitates terrae suet,nnc alicui nomia fuit causa incedij. Secundo, ex inundatione Danu . bij flauii submersa est quaedam terra adiacens, quadςceria millia hominum,uel eo amplius perierut Tertio, cum in media aestate soleat & debeat omnigieπὸ Virere,iota terra eius, tunc temporis; contra so-
613쪽
litum Sc debitum cursum exaruit. Quarto, cum semina frugum, deberent in herbam processisse , in
vermes conuersa sunt. Quinto, nobiliores terrae suae mortalitate percussi sunt. Adde illa ex Matthaeo Paris anno II9 post narrata ea de quibus iam diximus. Sed cum in his omnibus non sit auersus furor Ducis, animo in deterius
aggravatus; ipse diuinis iudicio terribiliter percussiis et t. Die siquidem sancti Stephani cum equitando lusum pergeret, sociis comitantibus, equus, cui Dux insidebat, violenter pedem ostendens, tibiam sedentis cum pede insanabiliter contrivit. Nam tibia cum pede protinus comminuta,nigredine quadam intumes.cens, nullo medicolum potuit cataplasmate sedari, quin igne quem infernalem vocant, tumori admixto, intolerabiliter cruciaretur. Quem Dux cruciatu fer re non valens,pedem a crure fecit detruncari,ipso interim dolabram tenente , caeteris omnibus prae nimio horrore hoc facere renuentibus. Sed non sic doloris cruciatus euasit: Nam illico femur cum corpore reliquo, igne illo execrabiliter depascebatur. Tandem vero culpam recognoscens iniquam, quam in Regem & suos malitiose cxercuerat auadentibus
Episcopis,qui aderant, obsides absoluit, dc residuum pecuniae de redemptione Regis, & quod receperat, se redditurum spopondit, atque Ecclesiasticς censurae se deinceps pariturum, promisit. Tunc Episcopi, qui
aderant, videntes eum in tanta miseria-calamitate 'constitutum , a sententia excommunicationis absol-ucntes , ad communionem fidelium admiserunt, &sic cum intolerabili cruciatu spiritum exhalavit,cuius
Corpus diutius iacuit inhumatum,donec horribilibus
614쪽
scateret vermibus : eo quod filius letus mandatur exequi nollet: sed tandem ab amicis compulsus, obsides absoluit,& repatriandi licentiam concessit Jis. Impis parricidae qui S. Thoinam Cantuariensem neci dederant, ab Alexandro III. excommunicati , illustre .diuinae vindustae exemplum subministrant. Nam & animalia eos habuere execrationi. Siquidem canes, quantumlibet famelici, panem ab ci
porrectum tanquam veneno anathematis intinctum, horruere. Eorum unus cui nomen Uvillelmo Traci,
primarius viri Dei percussor, in itinere Hierosolymitano ad eluendum tantum scelus iussu Alexandri P ipae suscepto, Cossentiae in Calabria in morbum incudit , ex quo putrescentibus carnibus , apparentibus neruis,& ossibus,totu ei corpus distluxit, incredibilicum angore aegrotantis, qui tandem in summis comporis & animi angustii sabidem emauit animam. Caeteri post aerumnas permultas,intra breue tempus om nes vita functi, ultricem Dei manum senserunt, venarrant A S. Thomae, Sc ex eis Bapon. anno II 7 2
16. Quod coram Mahumete II. Turcarum Imri peratore, Constantinopolitant Imperii euersorestum proditur a Maximo Constantinopolitano Patriarcha ad vim Ecclesiastici anathematis manifestandam, videtur adscriptu dignum , usurpatis ipsi sine verbis autoris Ecclesiasticae historiae Turcograecae, Inter c tera quae Mahometi indicarunt, Gxqci etitii hoc dixerunt quoscunque . Christiani Pontifices SQ Sacerdotes , legitime , ob peccatum aliquod admissum,sacro coetu eiiciant,nec occupent eos dum in vi-ui sant,emendare, ut expientur ab illo lapsu,propter
615쪽
quem eiecti fuerunt, eorum cadauera, ita in exilio spiritali mortuorum non dissolui a terra, sed remane- re tympanorum instar in stata,nec si mille etiam trans-i ierint anni, omnino a terra consumi, sed remanere integra, sicut fuerint humata.Interrogauit amplius rivim iidem postent data absolutione rursus dissolubilia facere ea corporaὶ Responderunt illi,posse.Ipse miraculo hoc audito, admiratus cohorruit, nec aliud praeterea quicquam interrogauit, sed confestim Patriarchae nunciari iussit,quaereret hominem communione Ecclesiae exterminatum ante longum tempus Vita de-- functum. Patriarcha accepto eo nuncio, exterritus est:ac statim accitis clericis, Sullani madata exposuit, qui mirati sunt. Incidit Patriarcha cu ipsis in grauem curam hue illuc cogitationem voluentes ; ubinam tabe iamdudum excommunicationi immortui homi
nis cadauer reperiri possit. Cumque nihil ipsis quid
facerent, in praesentia in mentem Veniret, aliquot dierum spatium ad disponendum a Rege petierunt. Quo accepto, animum per omnia versantes, de tali cadauere cogitant. Tandem recordantur seniores
quidam dc clcro , fuisse tempore superioris Patriarchae Gennadij Scholarii , viduam quandam a Sacerdote relictam,pulchritudine conspicuam,quae domum extra Patriarcheium habens, quaestum corpore haud obscure vulgato fecerit. Patriarcham re cognita, increpvisse ipsam diligentissime monendo, finem ceret peccandi; quo poenitentia aecta, Veniam coni 1 . queretur. Sed id frustra fuisse muliere laxioribus habenis se ad libidines excitante. l)atriarcham interim onon cessalie a rodarguendo, & obiurgando; nec id seortim totum,sed citam aperte coram pro ii Mks . .
616쪽
cris de clericis: at illa misera,cliaboli instinctu Patriarcham accusat; eum, quando ipsum ad secretam collocutionem accersierit, conatum est e,ad nefarium facinus vi pertrahere. Ipse,atrocis criminis indigna accusatione audita,totus obstupuit. Ea criminatio per totam Constantinopolim percrebuit δε in vicinia tota:
quibusdam veram credentibus; aliis fidem derogantibus Patriarcha quid faccret nisi hocὶ Quodam Dominico festo accersitis Pontificibus,&Clero, Liturgiam facit, eaque finita clarissima voce dicit, si illa verba quae sacerdotis vidua in ipsum dixit vera sint , se ei ignosci a Deo & scelicitatem dari, eiusque mortuae distolui corpus precari. Sin autem conficto crimine indignissime ipsum calumniata sit, se tenere ipsam csacro piorum grege eliminatam veniae exortem,& indissolubilem voluntate,& iudicio Dei omnipotentis. Haec ille,nec diu gladius diuinae ultionis emansit; sed o rem mirat) die inde quadragesimo dysenteria eam
abscidit,ac pessime mortuam,& humatam, terra corpus eius non diss oluit verum tam inconsumpta, integraque remansit,quam erat quando sepeliebatur. Sed ne crines quidem capitis eius ullatenus defluxerant. Verum perinde ipsa se habebat,ac mulier aliqua vitia: nisi quud non loquebatur. Et tamen multi anno a condemnatione excommunicationis cius abierant: huius inquam mulieris recordati sunt clerici; eam adhuc eiectionis vinculo constri stam teneri; quam bene iciebant,improbissimam illi beato Patriarchet Gennadio calumniam intulisse. Conuentu igitur coacto palam dicunt se scire mulierem iusta sententia Pa triarchae Gennadij a sacris exclusam. Patriarcha Maximus audito, cadauer excommunicatum inuentum
617쪽
esse , iussit locum quaeri in quo sepultum iacebat: ut
scpulcluo aperto inspicerent , de re certiores fierent. Misti sunt qui quaererent. Sepulchro inuento, gaudere Patriarcha, extemplo cum Clero, comitatus magno Regis TZanlcho eo currere. Tunc aperientes eius monumentum, cadauer saluum & integrum repereruiri. Erat id nigrum, & tympani modo tumefactum: quod quicu/nque viderunt, valde miseriam illius deflent, horrendo Dei in ipsam iudicio & condemnatione perterriti. J Haec Petrus L clohyeri . . despectr. cap. Io. fere annumerat fabulamentis Graecanicis. Non video tamen, quid cogat arbitrari rem esse fabulosam, etiamsi ubiuis alibi nihil tale deprchendatur. Astine vero est: quod Matthaeus Paris in vita Henrici tertii Regis Anglorum lcriptum reliquit, de quodam Gulielmo, qui ob Ecclesiae bona usurpata, innodatus Ecclesiasticis vinculis, excesserat e vita. Eius ,
Cnim cadauer,longo post tempore extumulatum,bo- uino corio insutum,integrum plane, perinde ac si re cens conditum fuisset, tumens tamen ac liuens , &horrendum in modum deforme,repertum est.
IT, Malacensem Praefectu,quod Euangelio Sinis inferendo per insignem nequitia obstitisset, S .Francise .Xauer.cum frustra tetatis omnibus,nulla ratione flectere potuisset, exserto quem ad eam reconditum tenuerat Ecclesiastico gladio , pro potestate Legati Apostolici qua in illis oris fungebatur, excommunicauit. Excommunicationem contemptam,secuta mox
ost diuina vitio,& quidem acerbissima. Miser contumacem malignitatem ex Xauerit vaticinio, pecunii , honore,corpore, utinam non etiam anima luit. Nam haud ita multo post vibratam in eψm cxcommunicam
618쪽
tionem,iussu Proregis, quasi defectionem a Lusitano Rege meditaretur, datus est in vincula, qtiasi Deus vincula Ecclesiastica quae ille nequiter contempserat, vinculis Ecclesiasticis cumulata vellet.Mox ita ut erat vinctus, Goam ad Prorege,inde in Lusitaniam abductus,fortunis omnibus spoliatus, ignominia notatus, calceri perpetuo addictus, lepra teterrima coopertus interiit. Describit rem gestam Tursellinus lib. s. vitae Xauerij cap 6. εCumulum diuinorum operum aduersiis excommunicatos, his verbis aceruauit Petrus Lenauderius tract.de Doctoribus p. I.q.i 8. Videmus singulis diebus , permultos viros suae salutis immemores, quos constat excommunicationis sententia esse innodatos, cito paralysin incurrere, eorum membra tabescere. aut diuitias graui quadam iactura, ut igne, fulmine, aqua, incendio, vel turbine consumi: aut morbo sae - , utente, valetudinarios & languidos defiςerc.Et quod longe deterius est, sine peccatorum suorum detectione, & Sacramentorum Ecclesiasticorum susceptione,
sepenumero proh dolor I9 naturae debitum persolii ei e .J Haec ille,quae obsignat hac clausula,quae quod verissime & optime ex suis antecedentibus deducatur, mea quoque esto. Concludo igitur,sententiam
communicationis valde esse timendam.Ja8. Vnum duntaxat est,ex quo video aculeum ti
moris per ea quae adduximus infixum,hebescete apud aliquos posse. Nimirum quod tam multos quotidie
Videamus , impune contemnere excommunicationem. Haeretici sane omnes, sunt excommunicari, sin minus iure diuino, ut multorum olim tulit sentςntia, quam merito improbant Sanchea Lacin decalog. c. 9.
619쪽
num. 2.& SuareZ disp. 2I.de fide se st. I.num . . at santem iure humano , infinities repetito. Et tamen cum tam multi sint plerisque in Iris haeretici, ut fere haec zizania triticum suffocent, nullae videntur extave in eos diuinae animaduersiones. Quam multi vero ex Catholicis, ad intentatae excommunicationis tonitru obsurdescunt; SI ad vibratam , non plus mouentur,
quam si salio aliquo verbo, aut faceto scommate, CD sent appetitiὶ ita ut liceat absque scrupulo illud Theophylacti 2.Thesi alon. 3.ad nostra tempora tranSserrC. Magna quondam poena erat segregatio, atque adeo excommunicatio. Sed hodie minus habet ponderis, neque in usu est. J Id est, non est utilis, neque usum suum & frui tum habet, quia contemnitur. Et tamen
quis e tam multis contemptoribus excommunicationis , non dico tactus de coelo , aut discedente tellure absorptus,sed vel tenuiter violatus est nostra memoria r Vel si sunt aliqui,ut interdum esse nonnulli reseruntur,at quam rari,aut pauci prae caeteris ξ19. Respondere in primis liceret,pcrmultos hodieque grauissimis assici malis ob contemptum CX- communicationis. Verum ne cogar exempla adhuc calentia proferre cum aliquorum sortassis stomach6, placet gratis concedere quod in obiectione assumiatur, eamque alia ratione elidere. Igitur haec obiectio. aeque impetit omne genus diuinae animaduersionis pro quocunque scelere. Interdum enim impiis,& miniis attentis prouidentiae diuinς res nostras moderantis aestimatoribus, videtur dormitare diuinus oculus; cum tamen non dormitet neque dormiat unquam
620쪽
vistam iram in nonnullos expromat ad caeterorum
terrorem. Multis facit Deus ista in isto tempore sed non omnibus ait D. August.conc. 3.in Psal. O .influe, agens de potentum seculi deiectione,idemque nos in re praesenti dicere possumui:) si enim nemini faceret, quas n5 videretur vigilare diuina prouidelia: si omni bus faceret,non seruaretur diuina patientia.JEst quoque ea doctrina S.Gregorij s .morat.c. IA.& D.Chrysostomi orat. de secundo Domini aduentu,& pulchre
l. 3 . contra vituper. vitae monast. non multum a princi
pio. Ibi enim agens de ultionibus diuinis in eos qui iusto sunt indulgentiores in liberos, ait; f Plurimi, eiusmodi multa perpessi sunt. Sin vero aliqui, effugere fortasse visi sunt sti non in fine penitus, sed in ca pilis sui malum effugerui: Acerbiores enim ac longe
diriores cum excesseAnt e vita poenas luent. Cur autem inquies) n5 hic potissimum omnes qui sunt eius modi, suppliciis assiciutur Z QAia profecto Deus diem
statuit in qua iudicaturus est orbem uniuersum: haec autem dies nondum adest. Praetcrea si istud fieret, iam diu absumptum defecisset, ac praereptum fuisset omne mortale genus. Caeterum uti ne istud contingat , neu plurimi ex dilatione, ac tarditate iudicij pigriores fiant, assiimit quosdam interim Deus peccatis obnoxios, eosque hic poenis excrucians, per illos ad monet reliquos, quaenam ipsos quantinue supplicianaaneant:Vtque addiscant, quod etsi hac in vita nulla animaduersione plectantur , post tamen eius exces sum, punientur;& quidem longe grauius ac durius. Quod S.Chrysostomus,de uno illo peccato, & iustis in illud animaduersionibus pronunciat, aeque de aliis omnibus peccatis, praesertim grauioribus, statui potest.