장음표시 사용
631쪽
communicatione , coruus magno cum stupore omisnium, veluti reuixit,-ad pristinam incolumitatem reuenit. Hanc narrationem non de quodam Germaniae Abbate, sed de ipso S. Benedicto refert Iacobus de Grassis illius familiae alumnus, in decisionibus aureis,tractans subiectum excommunicationis. Similem plane narrationem,de monodula Archi piicopi Bisuntini,qui simul erat Episcopus Baiocensis, recitat Petrus de Lenaudiere tract. de Doctoribus i. P. q. δ8. aitque id suo tepore accidisse in oppido Milterio. Scribebat vero Lenauderius Cadomi, anno I s a s- Additque eodem loco narrationem aliam, de excommunicatione a Iudice Ecclesiasticolata inte-midines, bruchos, locustas, toti regionI minimc nocentes. Vibrata enim excommunicatione , affirmat lubito omnia illa animalia in alias oras migraste, ibique primum impense nigrefacta fuissc , postmodum Vcro computruis te. Vnde exortam dicit teterrimam luem,quae innumeros mortales foede consumpsit. 8. Hispanum quendam Episcopum , scribit Nauar.confit. 2Ale ient. excom.num. T.eNquodam promontorio , interpolita excommunicatione mandasse muribus, Ut ex ora quadam cui vastitatem inferebant
abscedentes,indesignatam abs se insulam Oceani desertam& sterilem intra tres horas emigrarent. MOX-que immensiim murium exercitum, enatando ad illam insulam secellisse. Nauartus hoc facium damnat superstitionis, censetque Episcopum illum Vercintendisseimurium excommunicationem. Verum de Episcopo, quem eo, munere dignum par est credere, Omnia alia praesumenda videntur.Itaque non puLO il-ὲu aliud intendisse,quam quod voluule S. Bernarduiu
632쪽
Aspasi ilitudinaria excom. 3 8s
paulo ante adductum , pax est existimare : nimirum voluit adhibere adiurationem,quam Vulgus excommunicationem per abulum nominat,indeque absque vlla superititione aut labe, manavit effectus propo
Similis usus quoad antas,exemplis disseratus.
Etiam arbores & plantas, huius non nisi nomine tenus excommunicationis , damnum sensisse, pr dunt historiae. Exemplum unum in hanc rem, habetur in S.Volstani Actis apud Surium I 0.Ianuar. Sunt etiam qui ieribant,furem Vallisoleti, vas argenteum quod surripuerat, in trunco excavato populi procerae re annosae abdidisse.Cum a tem sur ea cx causa perculsus esset excommunicatione , arbor quoque rurti asservatrix illico exaruit, quasi fulmine icta fuisset. Post aliquod vero tempus vase reperto, & di lutis excommunicationis nexibus,quibus fur ligatus fuerat,arbor quoque omnibus stupore defixis virori pristino confestim est restituta.
9. Addo & illud ex Chassianaeo consilio illo r.
num. I 2O.de viridario,quod mater Ducis Burgundiae in cornu filio olei coemerat.Cum enim a certo tempore quod incolae notabant omnes viridarii arbores euasissent infrugiferae, compertum est, sacerdotem infensum iuuenibus viridaiij tructuum. expilatoribus , M I d praee r iniustum dampum, rei diuinae peceam causam deussent, exc0mmunicasse arbores illas, dc ut fructibus deinceps carchent, edixisse. Sed mox solutione anathomatis, rogatu Ducisiae, adhibita ab eodcin Sacςrdote, datoque arboribus praecUtO, VLO O i feracitatem
633쪽
feracitatem pristinam resumerent,ait Chassanaeus qui in ea regione scripsit, fertilitatem priorem reuenis e. Haec ipia videtur esse narratio,quae in sententia OH-cialis Lugdunensis ab eodem Chassianaeo recitata refertur,mutatis circunstantiis nonnullis, & suppresso nomine Dominae, quam viridarium non comparasse
pecunia , sed vi abstulisse dicit, indinue factum, ut
exacerbatus Sacerdos iniuriam passus,arbores viridariJ excommunicaret,&steriles redderet:mox autem
restittito ob sterilitatem viridatio, redonaras ab eo fuisse fertilitate, interta sita arborum absolutione. Haec viridatii excomitiunicatio & absolutio , accipienda est in sensu sepε exposito mimirum ut excommunicatio tantani fuerit oratio ad Deum pro sterilitate arborum, in poenam iniuriae , vel irreligiositatis, cui arborum feracitas occasionem praestiterat. Sicudetiam apud S. Ambrosium L 3.de virginibus, ranae in palude, ad iussum Sacerdotis cui sacrificanti obstrepebant, elingues sunt redditae: Absolutio autem aliud
non fuerit,quam oratio ad Deum,ut sanaret arbores,& pristinae feracitati restituerer. I o. Rosiacea serta a Ioanne Uicentino Ord. Praedicator um,inligni salutis animarum curatore,& eximio Thaumaturgo, fuisse excommunicata,DeumquC
miraculo astipulatum esse voluntati viri Samsti, scribit his verbis Cantiprat. l. 1.Apum.c. 1.num.8. Stetit stater Ioannes, & concurrenti ciuitatis populo praτ-dicabat. Vidit autem,& doluit,& vidit quod sertis ex rosis , totus fere circumsidebat populus coronatus. Finito ergo sermone: dixivomnibus: Pudeat membra
fidelis populi, rosR aut floribus sub spinato Christi capitu obronari ἰ-addidit i excommunico serta rosa-
634쪽
Mirasimilitudinaria excom. 3 87
rum. Non popidum,sed serra,quibus ille utitum in peccatum. Destitit ergo populus a maiore usque ad minimum portarc serta : nec fuit aliquis qui ausus fuerit transgredi verba Sanct i. Post nonnullos vero dies, nuptiae celebrabantur in urbe. Aderat & puer iunior, qui sertum ex tosis tantum portabat in manu. Quod ut vidit adolescens quidam superbus & accuratus,r puit sertum ex manibus pueri, & contumax posui suPer caput. Nec mora, flamma edax sertum inuasit:& antequam illud adolescens deponere posset, omnes eius capitis crines exussit. Conuersus ergo populus in stuporem,sancti viri verba timere didicit, & in factis eius,Dominum per omnia benedixit.J
Obiter de suntli usu quoad inanimata.
Infrtur intentum. II. Iam de rebus inanimatis similitudinaria excommunicatione perculsis,& monstrata per eas verae CXcommunicationis malignitate, horrendum pros
eho est,quod in S.Antonini rcbus gestis c. 29. prodi tur. Sed quod ea narratio commodiorem locum habitura sit inferius, agendo de causis neglectae excommunicationis , illuc differatur. Est vero omnino
geminum, quod Ferdinandus a Castello I. p. Dominicanae histor.l. 2. c. 6χ. scriptis prodιdit, de Consaluo Amarantio eiusdem institutia Iam panem candidimmum,quovis carbone tetriorem reddidit, intortis in illum deuotionibus; moxque pristino candori restituit, affusione aquae benedictae, & interpositu similitudinariae exsolutionis. Quibus omnibus, vir san, rudein plebem cum qua agebat, ad concipiendum
635쪽
dum verae excommunicationis hortorem, adducere voluit. Simile quoque est,exemplum in eandem rema quodam sancto Abbate editum,in pane,coram Comite Tolosano haeretico , ut scribit Chastanaeus Consilio illo I. in argumentis pro parte affirmativa
Quod de arbore ad Christi vocem arefacta, o seruauit S. Paulinus epist. ad Desiderium; nimirum illatum esse innoxiae damnum, ut noxius homo sepe re disceret, hoc de omnibus proxime recensitis siue brutis, siue plantis,sive rebus inanimatis, aequὸ dixerim. Voluit enim Deus, in subiecto verae excommunicationis incapaci , per similitudinariam excommunicationem , cui per merum abusum nonacn Excommunicationis tributum est,demonstrare,quid in subiceto verae excommunicationis capaci operetur proportionaliter vera & proprie dicta excommunicatio.
, Sensem Ecclesia de excommunicationumalignitate.
r. C C L A s i A, nutus secundum Deum summa est Christiano autoritas,tam horrificam, ta-que expauescendam pronunciat excommunicationem,ut non possit horribiliorem exhibere. Et praeterea quς supra sunt adducta cap.7.de ritibus,in vibranda, M ut loquuntur fulminanaa solemni excommunicatione adhiberi solitis , quibus EQclesia. in actu
636쪽
exercito attestatur malignitati excommunicationis, suppetunt alia,quibus Ecclesia in a stu signato docet, quantopere sit extimcscenda excommunicatio,quantumque sit eius venenum. Talia multa, prostant in Ecclesiastica vi sic dicam Bibliotheca ; hoc est in iure sacro,quod Gratiani decreto, ac summorum religionis Antistitum decretalibus, &resstriptis ;Conciliorumve rite comprobatorum oraculis,c5tinetur. Non vendito decretum Gratiani, tanquam ius Ecclesiae,3 ab ea donatum itinama autoritate, quod carpere mc-mini in Barnesio tradi .de aequivocat. cap. 2 3. num. 8.su si iisque redarguunt Naidus in su Da v. liber,num. i Sanchez l. 3.de Matr.disp. I 2. num. s. m Critoque id redarguunt, quia Ecclesia non plus tribuit ponde-xis locis quae apud Gratianum leguntur, quam ferat meritum eius a quo illa deprompsit Gratianus. Tamen quod Ecclesia,decretum a Gratiano compilatum corrigi,& cmendatum edi curauerit,ac cum Pontifi-
cunis e scriptis de decretalibus iungi voluerit, taquam penum Ecclesiasticis plerisque edictis, de concilioruac Pontificum definitionibus probe instructam , paselim fideles, Decretum quoquc, tanquam iuris Ecclesiastici partem habent .Reuera autem ius sacru, quod quidem cx se vim iuris habeat, solis Pontificum de ,
cretalibus ,& Conciliorum oraculis continetur. At Vsus receptus eum rigorem mollivit.
De excommunicationis atrocitate, Ecclesiastica oracula per Satyram.
1. In iure igitur Ecclesiastico ita late sumpto, ac prout Decretu ac Decrctales a Gregorio IX. A Boni- facio
637쪽
facio VIlI. cogestas, posteriorumque Potificu rescripta, Clementinis & extrauagantibus coprehensa c6plectitur, multa saepe occurrunt de grauitate excom municationis , quamque sit Christiano sormidandus
ei incursus. Videatur Gratianus 1 ι- per totam,& 24. q. I. 1. 3. sparsim. Item titulus de sententia excommunicationis in s. & Decretalium, ac in Cle- mentinis. Quae & alia colligere, & Euc conferre, superuacaneae sit operae. Permagni tamen refert attendere , quibus nominibus interdum ibi designetur exis communicatio. Interdum ergo dicitur mucro Epis patra,cap. 1. & cap.quomam inplemue HeoEc.ordinar. & cap. dilecto Me lent.excommvn. in 6. Alias vocatur mora, vi cap. pervenerabilem. qui filii sint legitimi.& cap.Si quis venerit.de maiorit. & obedien. Aliquando dicitur poena cap. sacro. de sent.excommvn. Nam Ibi,ex eo quod tanta poena insonti inferatur , colligitur grauem omnino culpam admitti a sic inferente. Alibi vocatur poena qua non sit maior in Ecclesia Ata habetur cap. corripiaVtur. 24. q. i.
ibidemque additur nihil esse tam formidandum, quam
3. Non placet, his & aliis quae passim in citatis
titulis & alibi in iure occurrunt, insistere. Vnum t men Caelestini tertij pronunciatum praeterire non possum , quod in eo senius Ecclesiae de excommunicationis malignitate , ipsis Solis radiis scriptus vide tur. Rogatus ergo Caelestinus, qua ratione plecte dus esset Clericus criminosus,respondet cap. non
638쪽
ab homine de iudi c. primum Clericum criminosum rIte conuictum, deponendum esse a Iudice Ecclesiastico. Quod si depositus fiat in corrigibilis, vult cum
excommunicatione & anathemate percelli. Quod si in profundum malorum veniens, Ecclesiastica vincula contempserit,& de intorta cxcommunicatione nocurauerit, ait Caelestiirias, tunc Ecclesiam non habere vltra quadriaciat. Id est nihil in eii durius statuere pote . Ecclest .a, quant ruris ci ob scelus & contumaciami hic censeat ; sed ex iratista pharctra non habet alia spicula acutiora quibus iram suam in noxium , & cius impietatem,testetur. Hoc verbum, me admiratione deprope siti pore defixum tenet. An non enim supersunt Iicclesiae supplicia acerbictima, qui irrogare iusic pose sit, iis qui contumaciter haerent in atrocibus criminibus 3 Nonne ad temporarium aut porpetuum carcerem aliquos addicit Ita plane habet cap. excommunicamIis . . de haeret. & c. quamuis. de poenitentia in s. Nonne insigi verbera & plagas potes: decernere , ut sactum videmus cap. fi n. dist. 3 & cap. I. de calum. linquid interdum seruituti mancipat impios λPatet cx Cap.cum multae. ι S. q. 8. dc cap. G. . dist. 32. Nonne SAugustinus epist. 8.&SO.&2.retract.c. s. aliisque lo-
ei; quae signat Torrensis in Confess Aug. l. r. c. I r. agnoscit in Ecclesia potestatem haereticos mulctandisti premo supplicio id quod late confirmant Roffens.
arti c. . Conradit S BrunUS l. . de haerct. cap. 3. Castrol. . de iusta haeret. punit c 3.& q. ac I 2.& i 3. Couarr. a. Var. c. io. Bellarm. l. dc laici Sc. 2ι. dc 22. Cocciust Isib. . arti c. 2 .M. licter de Monarchia p. . l. . c. 9. IO., i .l'anielius t de diuersis religionibus non admittendis,praescit ima c. I S. Malde Ius 2.2. q. II. arti c. 3. membro
639쪽
Elumfecisset.Rosiaed. differt. de fide haereticis seruanda c. Io. pag. IO I. Vbi plene de constituto iam olim contumacibus haereticis uiuicomburio. Haec si ita se habent, quomodo pol affirmare Caelestinus,nihildutius Ecclesiae superesse, quod decernere possit in eum quem excommunicatione pcrculerit Z Neque hoc Caelestinus ex suo priuato sensu protulit , sed ut publiciis & authenticus interpres sensiis Ecclesiae.
Nimirum agnoscebat Caelestinus, excommunicationis nexus ad animam ipsam peruadere; ncc vllas esse poenas nostrates , quae cum excommunicatione , de acerbitate dc damno possint contendere.
Ruis excommunuationem esse remedium' extremum. . Non est etiam tenue argumentum sensiis Ecclesiae de excommunicationis malignitate , quod ut inferius demonstrabitur,multoties edixerit,ne ad excommunicationem veniatur, nisi in extrema veluti necessitate, cum caetera remedia visa fuerint desperanda.Item quod praecipites Praestiles, S iniuste hunc gladium exserentes,velit mulctari a silerioribus ; ot poena decente,discant Iudices,quam grauest,excommunicationum sententias sine maturitate debita fulminare. Verba sunt Innocentii I V.in Cocilio Lugdunensi di refertur cap. n mydicinalis.de sent. excomnum. lia 6. Nimirum cum excommunicatio sit pcnetrabilior omni gladio ancipiti,& ad animae quoque compagcs permeet,meritὁ indicitur,ut lente, & cum debita attentione exethur. Ad hast,inde colligi potest Ecclesiam
640쪽
habere excommunicationem pro poena grauisisima,quod ut obseruant graues DD. mentis Ecclesiae non est, ut quisquam habeatur excommunicatus, nisi in iure sit sussicienter expressum; vel per sv tentiam clare intimatum,ut qui hoc illudve admiserit,feriatur excommunicationet,ade, ut certo & perspicue constet, personam qua de agitur, esse excommunicatione irretitam. Alioqui enim non est mens Ecclcsiae, ut ea persona censeatur incurrisse tam grauem poenam, quod reche notauit Molina trach. 3.de iust.disp. 67.ni. qui addit, id quod etiam latissime versat & minutissime concidit Sanchez l. I.in decal.c. io .a n. s O.) in dubio an actio quam quis elicuit, sit illa ipsa quam Ecclesia interposito excommunicationis decreto Uetuit , quamuis ut consulatur saluti animae,eligenda iit pars tutior, debeatque qui sic operatus est, se gerere Pro excommunicato , tamen reipsa in foro externo, non posse vere pronunciari excommunicatum; et ei poenae subiici aut inhabilitati, cv.g. irregularitatis cui subiiciuntur qui contracta excommunicatione aliud aliquid operantur. Quae omnia produnt sensum Ecclesiae,de summa excommunicationis atrocitate, cui neminem vult subiicere, nisi de edicto tantam poenam inferente, & in factum aliquod vere cadente,