장음표시 사용
661쪽
Itaque inferendam Soli ipsi luccm suscipit, quisquis quod per se est euidentisiimii, collustrarc in animum
inducit,nempe quod de Theologorum scntentia, ex- communicatio malignum quid sit ac virulentum. Adiuriptione vero singularium testimoniorum e Theologis petitorum , consulto abstineo , quod eorum vel delibatio,in immentum esset excretura. T. Communiter porro & Iurisperitorum & Theologorum unanimem sensum de excommunicationis iusto horrore & malignitate, illud aperit,quod utrique magno consentu astirmant, excommunicationem iniustam cum facile depelli non potest , si intentctur, censeri incutere graue metum, cadentem inconstantem Virum,ut post agitatam utrinque difficultatem,concludit Ludou .Rom. consilio num. IO.& Gigas quaest. 36..de ptasion. suffraganturque permulti,quos appendit & sequitur Sanchez L .de Matrimon.disp. s.an. II. &alij quos item adducit ac se quitur Castro Palati operis moralis trach. a. disp. I.p.
Exempla Summatum quibus excommunicatio.. νον-ribitas er valde extimescenda visa es.
I . V F F R A GI o sapientum hactenus enumeratorum , adiungo sensum alterius generis sapientum, hoc est Summatum seculi,quod eorum autoritas in omitem partem momenti' Nurimum
662쪽
plurimum habeat: & existimandum sit, cum & ipsi copioso coelesti lumine perfundantur,& eorum consilio abundent qui sapientia valent plurimum , nihil illis tantopere sormidandum videri potuisse , nisi quod reuera iuste timorem faceret, essetque sine du- . bitatione,metus ac horroris idonea materia. Philippus, inter Christianos primus Romanorum Imperator, ob vita ea fide quam profitebatur indignam, a S. Fabiano Papa excommunicatus, & humilitatis Christianae specimen insigne praebuit,& quan
topere excommunicationem extimesceret, demon
strauit: factus pec omnia dicto audiens,ut relaxationem iniectorum vinculorum exoraret. Rem gestam, Praeter caeteros posteriores, describit in hunc modum
Eusebius i. s. histor. c. 17. fVbi Gordianus sex annos Romanum gubernasset Imperium , Philippus una cum Philippo filio succedit. De hoc traeditum nobis est,quod Christianus fueriti,& in die Paschae,id cst in ipsis vigiliis,cum interesse voluisset,& communicare mysteriis' ab Episcopo loci non prius esse permistiam, nisi confiteretur peccata sua, & inter poenitentes sta rei ; nec ullo modo copiam sibi mysteriorum fui ram, nisi prius per poenitentiam culpas, quae de eo ferebantur plurimae, diluisset. Ferunt igitur libenter . eum quod a Sacerdote imperatum fuerat suscepisse, diuinum sibi inesse metum, & fidem religionis plenissimam,rebus atque operibus comprobado.J Hunc Pontificem, fuisse S. Fabianum, omnium una propς
est sententia,ut notat Baron. anno Christi 246. num.
Et quanquam ex verbis Eusebii videatur tantum haberi, Philippum suisse duntaxat prohibitum ingressa Ecclesiae, tamen ea locutione passim apud V
663쪽
teres designatur exclusio quoque a Sacrametis, S diuinis ossiciis reliquaque cum fidelibus communic tione, quae maxime in templis & sacris Conuentibus inibi indictis, locum habct. Praeterquam quod 11 fuit 'Philippus sollicitus de exsolutione ab ea excomuni catiqnis portiuncula, quae aditu Eccletiae prolaibet, quis non agnoscit, quanta iustius exigatur sollicitudo , pro edolutionc a plena & integra excommunicatione,qualem cap. 2.expressimus 32. Longe aliter erga S.Babylam Episcopum Antiochenum , ic gesserat idem Philippus, si vera sunt . quae habet Chronicon Alexandrinum anno r. Decii. In re inter Historicos sacros obscurissima & implexi iasima, aliquid quod sublucci attingere,non erit ut spe- ro Loctori grave. Tametsi enim sensum Philippi de
iusto excommunicationis timore , non licebit hinc colligere , sed potius exacerbationem horrendum in modum csseratam, tamen iuuerit id attigisse, ut constet quae esse potuerit praeter caeteras, idonea causa
molis malorum,quae postea Philippum cum suis mi sere oppressit.Sic igitur habet Chronicon. Ex maiorum relationet & hoc de Sancto Babyla , suti B. Leontius Antiochiae praesul ante haec tepora narrauit didicimus. Decius hic, S.Babylam, non solum ob 'Christi religionem interfecit, sed quod ausus esset Philippi Imperatoris coniugem, & ipsum Philippum uti Christianos, Philippum reum caedis) ab aditu
templi arcere. Crimen autem Philippi, hac erat: Philippus ille iunior, cum imperante Gordiano, de quo diximus, prouinciae Praesidem ageret, Gordianus illi filii tutelam commisit. Gordiano Imperatore postea cfatis extricho, Philippus interfecto filio Imperium. arripuit. I
664쪽
arripuit. J Inferius autem sub Carini & Numeriani imperio,anno Christi a s s .idem Chronicon alium S. Babylam aeque pro Christo occisum recenset: quibus astipulatur corum sententiae, qui duplicem S. Baby-lam agnouerunt, inter quos Nicephorus reclamante licet Baronio in notis ad Rom. Martyrol. die Ianuar. Indidem etiam deprehenditur, unde S. Aldelmus l.de laude virginit.cap. II.& alij,quae de Vno Ba - . byla alicubi scripta inueniebant,referentes ad alteru,
adducti sint, ut dicerent, S. Babylam Antiochenum, passhm esse sub Numeriano eo quod illum ab Ecclesia expulisset: quod in Numerianum nulla ratione quadrare possc , videtur .per se manifestum. Quid enim Numeriano Imperatori Gentilissimo,cum aede sacra,vi csci possit ne eam subiret, prohibitus fuisse a S. Antist ite, obiiciente caedem innoxij ab eo patratam; quod obiecisse S. Babylam ci Imperatori quem arcuit ab ingressit Ecclesiae, testificatione S. Chryso 'stomi est exploratum. 3. Tametsi autem video , fidem Chronici Ale-- xandrini in narratione martyrii S. Babylae aliquoties mutare, eo quod cum narratione quς apud S.Chrysostomul.dc S. Babyla cotra Gentiles legitur,non semper consentiat: in eo tamen maxime arridct, quod
Imperatorem illum Romanum, ob quem ab Ecclesia expullum, in carcerem contrusus est S. Babylas, ait esse Philippum. Id enim plane necessarium videtur assirmare. Nam S.Chrysostomus manifeste agnoscit,
illum Imperatorem fuisse Christianum,quod de solo Philippo valere posse, non est dubium. Iuuerit aliquot S. Chrysostomi plagulas decerpere, ex quibus inanifestum cuadac, quod dico illum Imperatorem
665쪽
sitisse Christianum. Eundem inquit quoquo te Vertas,tum ab imperij amplitudine , tum armorum ferocitate terribilem, quasi vile quoddam ac nullius pre- iij mancipium, sic a Dei templo exegit. Tanta adeo cum constantia atque animi praesentia, cum quanta pastor scabiosam,ac morbidam ouem ab ovili excludit, dum prohibet ne laborantis ovis morbus, ad reliquum quoque gregem contagione serpat.J Et mox. f Ergo ipsum Imperatorem, statim is qui illius impe- rio parebat, rexit: & ei qui omnium dominator erat, subditus iura dedit', atque adeo aduersus eu damnationis calculum tulit.JRursus infra. Propterea certE, se ipse totum a terra in coelum transferens,quasi iudii ci ipsi adsisteret,ipsumque audiret iubentem, ut scelestum, atque inquinatum illum a iacrosancto grege expelleret, site eiecit & a reliqub armento separauit, nihil prorsus respiciens eorum omnium,quae videbat, quaeque terrifica aliis videntur:quin potitis illos viri liter, atque admodum generose expellendo, diuinis legibus vim ac tyrannidem patientibus opem tulit.J Paulo post addit, S. Babylam Imperatori ingressum tentanti, dextram in pectus impressisse ; & ingressu arcuiss e, seruata omni moderatione quoad verba. Sic ' inquit miserum illum a sacrosanctis claustris arcuit.J Subdit continenter,cfantum gloriae ex ea Imperatoris submotione accesterit Christiano Episcopo, etiam'
apud Ethnicos satellites , prae Ethaicae superstitionis Antistitibus, qui aduersus Imperatorem, ne hiscere quidem fuissent ausi,cum tamen S.Babylas intrepidὸ, eum sibi subesse ea in te debere,quippe Christianum.& agia ouerit & facto prodiderit. DErgo Babylas linquit ut dictum est, tum eos qui nondum Christi fi-
666쪽
dem receperant compescuit:tum eos,qui iam receperant,religiosiores etiamnum reddidit , Vt non priua-
. tos homines modo,sed & milites, tu militum duces,&praefectos: planum faciens , ipsum etiam Regem, eumque qui summus iuerit, apud Christianos, nuda tantummodo esse nomina: ac dum vel poena irroganda , veI honos deferendus fuerit, quisquis etiam diadema gestet , hunc vel infimis quibusque adaequari.JInferius addit Babylam patrem, filii huius amore flagrantem.& ob eius exitium valde moerentem, sic saesisse. Eundem Imperatorem, vocat familiarem, Miscppulum,ac domesticu;&in spiritu, Babylae filium. . 'Ex his D.Chrysostomi plagulis,& ex ipsa exclusione ab Ecclesia, luce clarius videtur , Imperato-xem a S. Babyla correptum,fuisse Christianum.Ex quo aperte sequitur,non alium esse potuisse,quam Philippum, ut assirmat Chronicbn Alexandrinum. Cui tamen quoad alia nonnulla,non couenit cum S. Chrysostomo, atque adeo quoad illa deserendum est. Vt cum ait, S. Babylam caesum a Decio , quem S. Chry- stomus contrusum in carcerem ab illo ipso quem . excommunicarat, diserth tradit: moxque e carcere, eductum ad supplicium. Item quod causam excom- municationis , ait fuisse, caedem Gordiaui iunioris: quam S.Chrysostomus profert longe aliam nimirum 'caedem pueri regii ex alia gente quam Romana, perfide & contra foedus ictum,patratam. Praeterea quod Vult, imperium a Philippo arreptum, extincto puero post Gordiani mortem ex morbo. Cum tamen cer- tu sit, Philippum insurrexisse in Gordianum patrem, . & eo occiso arripuisse imperium. Sed hos & alios Chronici des. zabyla nodos . non recipio ext. can
667쪽
dos, contentus ex eo assumere, Imperatorem a S. B
byla sacris prohibitum, fulsi e Christianu, atquc aded non alium fui iste quam Philippum, cui melior mens fuerit erga S .Fabias ulna, quam erga S. Babylam. Sed ab hoc breui diucrticulo ad quod nos argumenti ai finitas traxit,regrediamur in viam. s. Theodosium Magnum Imperatorem, ob caedem Thessalonicensum praecipitanter, & iracunde patratam, excommunicauit S. Ambrosius, celsitudine animi, quae latum Pastorem deceret. Extollit ca Gelasius Papa epist. 13. quae est ad Episcopos Dardaniae. Theodosius Imperatorum Romanoru fortitudine,ac potctia & sapientia clarissimus, imperij aute amplitudine nulli secundus,ea fecit ac pertulit ad exorandam . exsolutione ab excommunicatione, quibus satis superque testatum fecit, quanto excommunicationis horrore tangeretur. Narrat diffuse historialia Thcodoretus l. s.histor.Eccles.c. I . attigitque ipse S. Ambrosius in mopodia1kb finem, cum de eo ait: f Dilexi
Virum qui magis arguentem, quam adulantem probaret,strauit omne quo utcbatur insigne reSium, defleuit in Ecclesiia publice peccatum suum, quod ei aliorum fraude obrepserat. Gemit u & lachrymis oria mi veniam. Quod priuati cru scunt, non erubuit Imperator publice agere poenitentiam, neque Vllus postea dies fuit, quo non illum doleret errorem. JHinc quanta laus Theodosio accesserit, disce ex Facundo Hermianensi l. 11. pro tribus capitulis,c. Vltimo. Beatae inquit recordationis, maior Theodosius Imperator, cuius semper memorabilis erit in Ecclesia Christi memoria, quamquam saepe de magnorum barbarorum praeliis, & de maximorum ty 'norum
668쪽
triumphatueri tria ora tamen ex liti iuscemodi victoria
rum frequentia , in quibus Traiano filio gehennae comparari non potest, veram meruit gloriam ; sed de supplici S publica peccati sui poenitentia, quam ex- pugnato regali fastigio placide atque humiliter An tistite Ambroso castigante suscepit, & indictum sibi debitae satisfactionis tempus, ab Ecclesiae communio
ne remotus, impicuit. Pie admodum credens,WΩ-pienter intelligens, quod non ex temporali potesta-IC,qua fuerat etiam Sacerdotibus Dei prete positus, sed ex eo peruenire posset ad vitam, quod illis crat ipse subiectus. J6. Ex hoc regio & Imperiali Imperatoris per omnia maximi exemplo, sic disputat S. Augustinus hom.
9. ex So. Vtiuadeat exhorrescendam este excommunicationem, S Antistiti eam intentanti, humiliter deferendum. D Agite poenitentiam, qualis agitur in Ecclesia,ut oret pro vobis Ecclesia. Nemo sibi dicat, occulte ago,apud Deu ago, nouit Dcus qui mihi ignos cit:quia in corde ago. Ergo sine causa dictum cst, soli eritis in terra soluta erunt in corio 8 Ergo sine causa, sunt claues datae Ecclosiae Dei Frustramus Euangelium Dei, frustramus verba Christi Promittimus v
bis quod ille negatὶ Nonne vos decipimus Iob dicit, si erubui in conspemι 'optui confiteri peccata mea. Talis itistus Thesauri diuini obrigi, tali camino probatus, ista dicit:& resistit mihi filius pestilentiae, Sc erubescit genu figere sub benedictione Dei. Quod non crubuit imperator, erubescit nec Senator, sed tantum curialis luperba cervix, mens tot tuos a fortassis imo quod nsi dubitiatur, propterea Deus voluit ut Theodosius Imperator agens poenitentiam publicam in conspectit
669쪽
conspectu populi, maxime quia peccatum eius celari non potuit et, & erubescit Senator, quod hon crubuit Imperator λ Erubescit nec Senator,scd tantum curialis,quod n5 crubuit Imperator)Erubescit pilab eius, siue negotiator,quod non erubuit Imperator3Quς ista
superbia est3JEt L s.de Citiit.Dei c.as. Quid autem fuit eius Theodo iij, religiosa humilitate mirabilius,
quando in Thessalonicensium grauissimum scelus, cui iam Episcopis intercedentibus promiserat indulgentiam, tumultu quorumdam, qui ei cohaerebant, vindicare compulsus est : & ecclesiastica coercitin disciplina, sic egit poenitentiam, ut Imperatoritia celsitudinem pro illo populus orans , magis fleret Videndo prostratam,quam peccando timeret iratam Haec ille secum, & si qua similia quae commemorare longum est,bona opera tulit, ex isto temporali vaporς
cuiuslibet culminis & sublimitatis humanae .l . Arcadius Theodosij filius Imperator, ab In-'nocentio I. percussus excommunicatione, ob Vexatum S. Chrysostomum & male habitos legatos Sedis Apostolicae,ut ex Gennadio,Glyca,Nicephoro,refert Baron. anno o . demississime te gessit,& absolutionem ab excommunicatione humillime poposcit. Iuuat ipsam eius epistolam ad Innocentium, a Georgio Patriarcha Alexandrino in S. Chrysostomi vita descriptam,hic referre,ut tanti Imperatoris erga Christi Vicarium reuerentia, & desiderium exsolutionis ab excommunicatione, patefiat. Sic habet. Homines quicunque recte sapiunt,utique norunt,quod ea quae ignoratione fiunt, non ipse Deus, non etiam lega plectunt supplicio: sed 3c nemo pro alterius culpa iudicio sistitur. Hac ratione motus, scripsi cupiens ve-
670쪽
stiae paternitati plenius satisfacere. Nam Deo rcste, eorum quς contigerunt Episcopis dc Clericis vestris,nibit rescivi, quin ipse innocens tum sententiae eo- .rum.Mox enim ut ea intellexi, omnimodam expetiui ultionem de authoribus gestorum,quae alioqui Deum: minime latebant. Nam si tanti per eos admissi flagiti j particeps ipse fuissem aut complex, Vrique eos non tot diuexassem aut affecissem incommodis.De Beato autem Ioanne Constantinopolitanae Ecclesis Episcopo, cuius memoria sacrosancta est, quod aduersus
ipsum gestum, non id mea uniusculpa contigit fieri, sed Episcopis ipsis adscribendum venit, qui asseuerabant ipsum quiddam absurdum aduersus Canones sanctae Nicenae Synodi admisisse, quare dignus est habitus deiectione. Isti si quidem in capita sua receperunt eam sententiam.Ipse igitur eorum verbis persuasus, ut qui essent Episcopi, simul etiam prouidens, ne quod schisma in Ecclesia propter hominem unum
oboriretur, neu eius membra in partes distraherentur, tametsi segregari debuerant a communione Sacramentorum. Et quidem illi plane peracri increpatione sunt digni,ut qui illegitime ac praeter Canones aduersus eum tale quid ausu temerario gesserunt. Porro nos qua inrepcccauimus , siquidem Sacerdotes veritatem aduertati,nobis imposuerunt luo mendacio3 Attamen ex his qui hic aderant peregrinis misi, ad vestram sanctitatem: qui utique debuerant vobis rCnunciare, quae haec consecuta fuerint omnia,si qua in rc ipse lacrim author istius rei gestae : si me huic dgamaticae, aut commentitiae scenae permiscuerim, quali consors fuerim arcanae istius conspirationis. Animaduertat in eos prout vult sanctitas tua. Hoc δί