장음표시 사용
101쪽
ΗΑΝ Epist0lam a Dionysio Exiguo ante annos mille ac ducuntos Latino rodditam transtulit in suam Canonum Colluctionem Isidorus Mercator, hac praemiSsa monitione Incipit Synodus Ephosina prima ducentorum EpiScoporum habita adversus Nostorium CP Episcopum, qui purum h0Io minem ex sancta Virgine Maria natum asseruit ut aliam personam carnis, aliam faceret Deitatis nec unum Christum in Verbo si et carne sentiret, Sed Separatum atque Se-
junctum altorum Filium Dei, alterum hominis praedicaret. Convonit autum haec Synodus Theodosi juniore XIII, et 15 Valentiniano III, Consulibus, aera CCCCLXVIII. Cui Syn Odo praesedit beatissimus quondam Cyrillus Alexandriao Episcopus, qui cum omni Concilio adiuuidem Nestorium haec synodalia docreta transmisit. I eligioso a Deo amabili con- saeordoti, Nestori Cyrillus vel quicumque sunt apud sto Ephos Synodum Quum Salvator no8ter aperte pronunciet, δα Has illo, Ephosin universali Concilio tribuens Epistolam, quae fuit scripta dumtaxat ab Alexandrina Synodo. Quem errorem postea secuti Sunt acobus Mersinus Joannes Wondolstinus, Petrus rabbus, aliique, quos Lau-25 rentius Surius, et ruditi postea viri merito reprehenderunt. Quis vero fuserit antiquus illius Epistola Interpres discimus ex sequenti praefatione ad Petrum EpiScopum miSSa, quam primus ex suo vetustissimo Codice uncialibus steris exarato sexcudendum formis sedit Christophorus Justellus ejusque
102쪽
filius V. C. IIonricus ustollus ipsum illud antiquum X- emplar cum aliis pluribus humanissim commodavit. H.
Qua lii collocata os Synodi luxandrina Epistola a S. Cyrillo conscripta, illam post paulo a Concilio generalici Ephesino receptam fuisse ex hujus Actis satis intolligi inus. Vide et I p. 396 voL I, Condit odit. Iarduin Idomamrmat Concilium onerales Constantinopolitanum II, quae quidem Synodus jussit opusculum Actis suis interserendum, ut patet e Collat. VI. p. 156 Ι62, Vol. III, Oneii Harduin IO
et p. 28 Vol. V. Labbo et Cossari Ubi, quum admodum in Aetis Ephesinis, pari. I, cap. 4 illud ipsum Cyrilli opus, Sed Latino tantum, cum duodecim illis Capitulis ei adjectis, collocatur addo qu0d in Dosinition Fido Concilii Chal00d0nenSis, quae infra amo posita est, dum de Concilii Ephusinicis approbatione cum laudo refertur Confer et ixetionem e cundam Concilii Chalcedon finem versus Porro frequentissima fuit ipsa Synodus Aloxandrina ex omnibus Aegypti partibus colloeta, tost Conditiabuli Ephesini Paraphrasi Arabica, p. 1638 voL I, Coneth Harduin Sunt quoque celebra et otiSSima, immo nusquam non a contendentibus inter se partibuS, Vel oppugnata, vel vindicata, Duodecim illa Capitula, seu Anathematismata advorsus Nestorii haeresim, quae huic Epist0hae subjunguntur; veneranda capitula appellata in Fido Consessionum, apud Librum Diurnum Romanorum POD 25tifidum. Nid Confossionum infra Phirima quidem totius Epistolla intorpretationus votores Latina existunt: Sed illa Dionysii Exigui amo addita est, cujus exemplar Code habet
IIS . in abbas pra0 monitione commemoratu S, Venerandae
antiquitatis, o Bibliothoea Bodleiana ab I I0nrie Justollo 3 odonatus, qui quidem vir L Christophori illius filius, prius Parisiis anno 1661 hanc Cyrilli Epistolam ex eodem Codico acceptam odiderat in volumino primo Bibliotheca sua Graecae Canonicae, pag. 75 Cetorum ex Libsesso Synodico notitiam hujus Concilii pra0misi quam quidem Conciliorum 35
Omnium ad nonum prope saeculiun Epitomun primus edidit Joannes Pappus, Argentorati, anno Christi 16ΟΙ.
Ibid. I. τοις κεισε μιονον Molao ις ad marg. Conciliorum adpositum est itidum ad oram oditionis operum S. Cyrilli lux Auburtinae, ubi rosiqua fere omne Conciliorum lectiones asseruntur mar)ginales, quae in Sequentibus 5
103쪽
allata sunt, post Conciliorum Romanam editionem repetitae. Vocem μονοις habet et hujus Epistola oditio princeps apud Acta Synodi Ephesina Graece dei delberg. I 59 l. Rus autem sectiones varianto humanitati debeo viri ovo-5 0ndi Stephanim uano Bibliotheca Bodleiana, cujus tacilitatem, Verecundiam, eruditionemque Omne agnOSeunt. Endum exstat scriptura in Codice S. Regio Parisino, num. 416 ciui quidem liber, pariter a II S. Coistinianus, in gratiam meam cum editione principe collatus est, rem benigniS- Io Simo mihi procurante viro Lo A. Cramor, S. T. P. Academiae hujus oratore publico. In Codico autem Coistiniano
μιονον Scribitur. P. I 8 L O. cis etra λὶμ σιωπῆς Margo Conciliorum τῶ παρ' λὶμ σιωπαῖς, atque ita quidem edit princeps et
15 S. 0istin Sod corrigendum est γης, etsi των XStat in MSto Regio. Vertit, si ' no8tro ilentio Vetu InterpreSDionysi US. Ibid. L 19. πτω Margo Conciliorum εσται. Ita et ditio princ0ps Habet eligitur Dionysius, sed εστο, firmant odia ce Scripti Regius et Coissin. Ibid. L 25. καὶ τριτω σοι τουτ p Vide qua inserius in hac
αἴρεσιν. Habitum est anno Christi 43 Concilium Ephosinum, et Superiore anno Synodum Suam Romae celebraverat Caelestinus. Intoro quodcunque fecerint adverSus Nesto-3orium par pari referentes Catholici, id vero pro se et suis quique idolos securo obebant contra illos, quos noverinteSSe praevaricatores fidei et haeresis patronos. Ibid. L 18. κοινώ νικοὶ παντες γημεῖς εο με, Pronomen λὶ χεις ex editione principe revocavi, etsi Stud non tantum Vulgo, assed otiam avi Stis Regio et Coistin abest. Ibid L eo. τι ι σοὶ et Interp. DionySiUS καλως ποι- ουντες ἀντειρήκασι Utrumque οἱ et σοι abest a Sto S0gueriano. Hoc monitum est in margine Concit Habo ocκαλως φρονουντες pro ποιοῖντες edit princeps, Sed refraganti- obus M Stis Regio se Coistin Reponendum σοι pro O POSt Vet. Interpretem Videtur, vertentem, qui etiam benefacientes tibi prudentissime re8i8terent. Ibid. L 29. 3ὶρμγηνευκα Ioc pro ηρμηνευσας Medit principe et S. Coistin reposui. Proximo anto hunc locum ab- 45 sui SSe illud κατα καιρους ante συναροεισγὶς R Odie Veteris
104쪽
δρέων Εκκλησιας Exstant apud Concilia duae praeterea AO-lius Cyrilli ad Nostorium Epistolao qua vi hoc loco deSignata viderentur, nisi propior illa Suportu Scripta, . , και
ibid. l. 23. ποιηθεντα Additum est ad marg. Concit δἰ υεποιησε τους αἰῶνας. Ita quidem se habet editio princeps, haud amon consontiuntibus MStis Gallicis. Ceterum in articulis superioribus idem servatur Ordo, γεννηθέντα ει του πατρος, λονογενη, qui in Smbosi Nicaoni exemplo Chalcedo 1 onensi habetur, a me supra exhibito. Hic quoque Symbolum Nicaenorum Patrum sine additamentis propositum St. P. I. i. H πεποιηνται margo Concit 4 π. Quam quidem lectionem praestant od princeps et S. OiSsin. VetuS-que Interpres Dionysius alteram vero a MStu RegiuS I5 Ibid. L 2O cpυσει τε καὶ ληθεια Particulam τε e II S. Regio addidi. Illud και υτω με χενηκ is tu Verta etiam ita
Ibid. L 23. παρενεχθrὶναι Vulgo παραγ θγῆναι, et in marg. Concit μετενεχθηὶναι, quod exhibet et edit princeps et S. o CoiSEn Sed παρενεχθxiva ex MSto Regio recepi. Firmat id Thoorianus in Logatione ad Armenios, Verba adduceΠS, P. I 7O
Ibid. L 25. AD ah χένων Margo Concit editio princeps,
IIS COiSlin. VetuSque Interp. μένων praestant itidem The-Orianus. Hoc autem habet S. Regius, par τελως λαυτον δυμεν αεί in Ver hoc loco μένων pro ob reponendum Sit, vicissim post voce ἐν opαργανοι pro μένων foret Scribendum 3 octu, quod ad oram odit. Aubertina adlitum est. P. 22.4 6. υτ συνημμενους margo ConciL , pro υτε.
Sic ut diti priueops, et II S. Coisi eutrum agnoscit aut AIS. Regius, aut vetus interpretatio Dionysiana Fortasse Ver legendum St υτε - συνγὶμμενους. Consera enim ini-35tium capitis proXime SequentiS. Ibid. L . κε vocibo νια Vulgo κοινοφωνια, savente Veteri Interprete sed ex editione principe et utroque MSto alterum odidi. Ibid. L 21. κατα fors. ἡ κατα Excidisso particula j ante oκατα videtur. Nortit vetus Interpres Dionysius, nec talem tu ipso habitationem. P. A. L I. την cis Θεὸν ἐνοτνὶτι Vocem Θεὸν haud ag-n0sei IIS Lugius, no tuo Dionysii vetus interpretatio. Onsor ot . vii mittendum ergo videtur Θε Mox καὶ 45γουν etenim bene vertit Di0nvsius.
105쪽
με ροις Vertit Dionysius, quanto decenter exinanitioni men-8urae construit a Liupo edita Interpretatio, quantum attinet et decet ad eaeinanitioni mensura8. P. 24. l. 8. διατεμνει πάMν εις δυο ριστους Addit vetus Interpres DionySius, eu=n qui umι8 8t τον εν οντα. Ibid. l. 23. ως εν γε γη πρωτη γὴ ἰδία σαρκὶ Vortit vetus InterpreS, ac primu8 in sua carne primogenitus eae mortuis fuerit, tamquam Si Vocem πρωτος invenisset Num reseri Tobendum est πρωτευουση l Habes p. ad OlOSS. I, I 8 πρω
Paulo anto idem Dionysius ad literam vertit, propriae carnis impassibiliter ad se referen pa88ioiteS. P. 25. l. 8. Ἀναγκαι Βις δε κακεῖνο προσθγησο αεν Ab his 15 Verbis, quae in Conciliis minus apto cum superioribus posita Sunt, incipit novum caput. Sed mendatum hoc ido in odit. Aubortina porum S. Cyrilli, o Garnoriana hujus Epistolae, ceteroquin Conuitia Sequentibus.
2 σιαν Vulgo quidem hic oditur θυσίαν, sed exstat λατρειαν ad marg. Concit quod positum os in editione principe et in utroque MSto. Vertitque insuper hoc modo DionysiuS, quasi invenisset idem vocabithim, incruentam celebrans in Ecclesiis sacri ei servitutem. Quidni sic refingatur Oeus τὶ v
Ibid. L 21. ζωοποιο αλγ)θως Corpori Dominico dorivari Vim ejus propriam Vivificandi nos o unitate ejus cum orbo 3 Divino, S. Cyrillus Statuit; noquo minus recte scribit Theodoretus, etsi in Reprehensione sua AnathematiSmorum Sequentium Sententiam Apollinaris do inanimata earn Christi
o particula και additur ante OeemGνθρώπου, quam doleri jusseram, lectionem Secutus in marg. Conuit allatam, oditionum principem, IIS tum utrumque, et Vet. Interpretem. P. 26 L ΙΙ. παρ' to . περι ἐνὸς Ad oram Conciliorum a Labbaeo primo, ut Videtur, OSitum St, σως περι νος, elli 45 quidem correctioni etsi propter Verum, opinor, loci SonSum
106쪽
consentire cogor, sateor tamen a parte lectionis receptae Stare omnes editione atque interpreteS, qui Oce re uno, Scit Christo, non de uno, praestant. Habet quoque Stus Regiv παρ αυτου Sicut πρὸς αυτου, quod idem St, ad Oram- quo Conciliorum exstat, in altero Sto reperitur. 5P. 27. l. 6. σεσαρκωμενη Corrigendum OStore Vet. Interpretatione σεσαρκωμένου Verbi scilicet incarnati. Alibi
quidem, hoc est initio Epistolae ad Eulogium, scribit S. Cy
Ibid. l. 13. καὶ τὶν καὶ ι το Aγιο ΓΙνευμα Haec verba in Ioseditione principe uncis inclusa Sunt, neque a Dionysi Vet. Interprete agn0Seuntur, apud quem quidem haec sunt, et quae a nobis ipsis et per ip8um Deo et Patri incessanter ertur. Sed praestant ea IIS Uterque et Versio a Lupo o MSto Casinensi accepta. MOX προνέμιομεν pro προσνεμιο 15 χεν, editionis principis et Sti utriusque lectio, ad marg. Concit posita St. Ibid. l. 17. καὶ αυτ δγη το χρημα Vulgo καὶ αυτ δε χθρηὶ χα. In margine Concit. XStant, ad τὸ χρισμια et καὶ αυτ δη τοχρημα, quae quidem lecti hic a me revocata in editione o principe o MSto utroque posita videtur Infra habes αυτοχρημά ἐστι σοφια καὶ δυναμιις, cap. X, sine. f. 28. l. 9. ποια ουν J Πως υν in marg. Concit positum
est. Sed Dionysius sic vertit, Qua igitur egeret oblatione
χατι, etsi exstantia in editione principe, et Sto Coissin. Dionysio interprete favente, ea mihi persuadent qua in nono Anathematismo sequuntur. Porro receptam lectionem 3 o praebet AIS. RegiuS. P. 29. l. . Πνευμα εστιν Omnia de Spiritu Sancto quase hoc capito docentur, cum formulis fidei apud Occidentales
P. O. L 2. κατε ιεν ὁ θάνατος ἰσχυσας rita interpretatio 35 τῶν ὐs habet. Ibid. l. 5. απελθειν Fors legendum νελθειν Nimirum in capito sucundo Evangelii sui post haec scribit Joannes,
Comm. I 2 Quum Ver Verbum ἀπελθεῖν Saepius legatur in o Evangeliis, de hac re nil amrmaverim. Ibid. l. 12. διχα δολου παντος Margo Concit λογου pro δολου. Ita et S. Regius. Verum lectionem receptam tuetur S. alior Vortitque DionySius vetus Interpres, citra Ouinem fucum ac dolion. 45
107쪽
cipe, in MSto utro tu Gallico, simul atque in Canonum X-emplo Cod Baroce. 158 Anathematismo hosce continente, 1o exstat. Quinetiam lectio adem in exemplis reperta est Anathematismorum quae ante horum Explicationes, et Ap0l0giam pro illis, Theodoreti quo Reprehensiones eorundem, posita videntur. Hae tria opuscula in Conciliis exstant, tom. III. d. Labbe pp. 8I3 827, 9Oa Consulas et Dionysii 15 interpretationem his subjectam, atque ipsum initium cap. quinti. P. I. l. 8. ως ἱδ ενα καὶ νυσει Vulgo Υἱον pro καὶ Υἱον, sed καὶ utpote lucidius reponi jusseram X Cyrilli Anathematismorum Explicatione, et Theodoreti eorundem Repre-
25 marg. OSita, quam quidem lectionem consentientibus libris fere omnibus revocavi. Additum est αυτ τὼ ante verbum περιγῆφθαι in Codd. duobus, Bodleiano, Od. Roc. 22 et Ba-
108쪽
P. 33. l. IO. Studia a parvulo mihi depensa Vulgo abost praep0Siti a ante parvulo, quam praebuit mihi MStus Jus stelli nunc odiolanus, o quo haec Praefatio atque ipsius Epistolae Inturpretatio ab Henrico Justello desumptae Sunt. Ad verbum depensa quod attinet, alia derivativa primitivi dependo infra Sequuntur. Ibid. l. 18 adnexa capitula Vulgo admista Praestat S. Io
Ibid. l. O. veneratorem vestrum b. e. tui cultorem. P. 34. l. q. audeant for8. adeant Postquam rescivi voces quas conjectura admittendas propOSUeram, adeant pro audeant, et in lin. 15 mulatenus pro nulla in Conciliorum edi-I5tione Harduina jam ante exstitisse, jussi, Sed nimis ero, in contextum has duas voces recipi, ex quibus nullatenus in Epistolae sequentis interpretatione nobis Saepe Oecurrit. Item post haec particulae non addere nin Volebam p. 36,l ult. fide aliorum exemplorum niXUS. OIbid. l. 18. sub hac istorum nominum occasione Vulgo hominum. Ex MSto correxi. Nam ex ipsa EpiStola, cap. 4 et alibi, constat, sequentia haec verba significari, dignitate quadam et auctoritate, necnon et relatione. Ibid. l. 3. Beatitudinis vestra Catholicae paeem redin 25 tegrare propitius Fors Beatitudini scribendum, dum in Voce Catholicae more scriptorum Graecorum Ecclesiasticorum subauditur Ecclesiae. Fine ipso excidisse videtur vox
P. 35. INCIPIT S CYRILLI Pra0fixum os in Sto Bod- soleiano, Incipit Epistola Sancti Cyrilli Alexandrini Episc.
directa Nestorio quondam Constantinopolitanae urbis Episc. duodecim continens anathematismati capitula. Domino
109쪽
ANNOT IN DION INTERPRETATIONEM. 101
P. 36. . . vitatur Graeca habent, γηρημιείτο . OPSanreponendum St, quietatur, Verbum quod a Prisciano agnosci LoXica referunt. P. 38. l. IO. carniS-eSSentiam Haec Verba, qua desunt
5 in Justolli odition atque in ipso MSto, cum in aliis exemplis ditis, tum in Conciliis, OSita sunt. P. 39. l. II. conjunctione qualibet ut c. Vide qua ad Graeca adnotaVi. P. O. l. 7. Evidenter enim denegat unitatum Habonia odividit pro denegat Justolli ditio ut IIS. Sed cum Graecis faciunt tam alia exempla quam Concilia. P. 43. l. o. pro quo Si SSet, VoceS, si περ αν γένοιτο, cap. 9, p. 28, imperite Vertit Interpres. P. 44. l. ΙO idem sapiens et potens Ex Sto posui et
15 pro aut convenienter eum GraeciS, Tocpον τε καὶ δυνατον.
P. 45. l. II. quod Si conSequeris Nesciunt haec otGraeca et alia Latina exempla. In hoc quoquo BodleianoMSto praemissum est istud Capitulis seu Anathematismis, Cyrillus Episcopus dixit, et fine eorum additum St, E .ao explicit Epist. Sancti Cyrilli. P. 46. l. 3I. Sicut et Patris Abest istud a Graecis ot aliis
110쪽
Concit. Generalium, Vol. I, p. 333, ineunte cap. Quar-5 tum Concilium onerale vocatur Chalcedonense, quod St indictum et convocatum ab Impuratoribus alontiniano et Marciano circa annum 45 in eoque seXcenti et tri ginta Patro sedisses dicuntur. Eutyches Archiman- drita sui Abbas monastorii Plani, nescio quo Vanitati 1 o se gloria studio, quum ab haeresi Nestorii supra modum videri vellet abhorroro, consoretquo idem osso duas in Christo naturas post unionem Verbi cum humanitate, ae duas perSOna agnoscere, pertinaciter asseruit Christum post unionominatura divinae cum humana, Unicam tantum 15 habuisse naturam L Consteor, ait, eae duabus naturis fui88e Dominum nosti mi ante adunationem, OS vero adUHa- tionem unam naturam consteor aetion prima Synodi Chaldodononsis. IHauc illo Affertur quidem numerus Sexcontorum o triginta Patrum in titulo Canonum Chalce et odonensium, qui Graecorum anonum oditionibus praefixus CSt; neque alium praestat numerum vel in anone Suo Sexto Trullana Synodus, vel Liber Diurnus Romanorum Pontificum infra positus At vor in ipsius Concilii Chalcodonii
ad Loonsem M. Epistola sacerdotum tantum 2O Umeru asagn0Scitur. Vid. p. 656 om. II Concilior ed. Harduin.
P. 53. l. O. ι τις 'Επισκοπος επὶ χρrimam &c. Canonem hunc exscripsit Concilium Nicaonum Secundum in Canon V. Affertur porro hir jus Concilii Chalecdonensis regula, Quod sorion debeant osscia ecclesiastica er pecunias ordinari, in Th00d0ri Archiopiscopi Cantuariensis Poenitentiali, capitul.