장음표시 사용
201쪽
conceSsum est. De Meliti vero, et, quippe qui geStorum auc- ob pristinam ejus contumaciam, tor et particeps existat. uu- et ob temerarium ac praecep tiamus praeterea Vobis de On- hominii ingenium, inliter ita cordia sanctissimi paSchum hoc cui decernere, ne potesta Ru etiam negotium, precibus Ves-ctoritasque ulla tribuatur O tris adjuvantibus, feliciter con-mini, qui easdem rursus tur sectum fuisse ; cunctosque quibus excitare possit. atque haec in Oriente munc fratres, qui Sunt, quae ad Aegyptum et ad antea cum Judaeis pascha cele- sanctissimam Alexandrinorum rarunt, cum Romanis in Os- Ecclesiam privatim pertinent terum, et vobiscum, et cum Si quid autem praeterea, prae Omnibus qui ab ultima antiqui- sente domino et carissimo Ol tale nobiseum Pascha perege-lega ac fratre nostr Alexan runt, concorditer SSe celebra-dro, Sancitum ac definitum est, turos. Nos ergo laeti atque hi- id ipse vobis accuratius rese lares ob elicem aerum AEVen-
202쪽
19 SYN NICAENAE AD ALEXAND EPIST.
Do Moliti set Molitianis nova ac notabilia quaedam apud Reliquias aer collocata sunt, Ol. v. pp. IO5. S. PhileaS 'otum, et Ob Ommunem omnium sum Christum una eum Sancto Pacem atque moneordiam, et Spiritu cui gloria in cuncta quod haeresis omnis lenitu Saecula. Amen. exeiSa est, majore cum honore Ex hac Synodi epistola perspicue Re benevolentiam collegam nos PPRret, O non modo Arium et sec-
trum, VeStrumque . EPISQOPum iotiis illius vorba anathemate damnis- Alexandrum iXcipite qui it visson o cum do paschali festo in- Sua raeSetitia maximam nobis ter se consensissent, Melitium sectae attulit voluptatem, ij in tam iterius uetorem HScepiSSe Episco-
proIecta aetate Ilurimum cum passos vorum potestate agendi boris sustinuit, ut pax inter VOS quidquam pro Episcopo, illi penitus reStitueretur rate etiam pro adempta. Quam ob causam arbitror nobis omnibus it qua0 40et Melitiano in Aegypt ad hoc usque
constituta Gunt. firma term pophoro quod Synodus omnem Me neunt, ter Meum omnipoten litio potestatem ademit. tem et Dominum OStrum Je- Rota Theodorol. et Niceph pro o consentiente Gelasio Cyzic de Actis Concit Nicaeni l. iii 33, perinde atque in ceteris lectionibus Supra receptis, quod viso post Gelasio intellexi.
203쪽
NOTAE I S. CYRILLI ALEX EPISTOLAM SYΝODICAM AD ESTORIUM
post Concilium Ephesinum Supra pag. Ι7-32. Ollocatam. 5 Quum vir doctissimus Joannes Garnerius, qui hanc Epistolam Synodicam Oporibus Marii orcatoris ex editis Conciliis adjecit Part. i. pp. 79, 539J
notas aliquot maximam partem theologicas ei subjunxerit, easdem huc transferre mihi visum est.
Supra pag. I9. l. l. εν ij ε πιστολῆ τῆ γρας ειση παρα σου Io Haec est procul dubio prima quam estorius ad Celestinum misit, o in qua leguntur ista: O non modicam corrup- tionem orthodoxiae apud quosdam hi reperientes, et ira et lenitat circa Rogros quotidie utimur, &0. Atque inde Onstat Colostinum Cyrillo, quas a Nestorio teras accepi SSet, XLmisisse, quemadmodum et Cyrillus ad se a Nestori Scriptas, Romam deserendas Possidonio credid0rat. Vid istas estorii litora prima parto Operum Marii Mercatoris. Ibid. l. it. καὶ ηρμγηνευκας ου ὀρθως Hic nempe, ubi ait: Nos autem nosse oportet, quod modo venit in recordatiO-2 num Concilii Nicaeni, quod nusquam ausum Si dicere, quia Verbum Deus natum os ex Maria Virgine; et alia quae prolixe prosequitur. Tu vero locum consule, et intellige, cur fidem exposuerit Cyrillus praemisso sumbolo Concilii Nicaeni, ut unde Nestorius fraudem faciebat imporitis, inde
βειαν παρα γῆς Ἀλεξανδρέ6 v Εκκλησιας ObScurii locuS, et a nullo, quod Sciam, tentatus; quibus enim de epistolis ab
Alexandrina colosia dii odiis intelligi Mobst Au do sisso quae anathematismos haberent subjunctos sod illa ipsa oSunt in quibus nunc versamur. An de prioribus duabus lquomodo ab Aloxandrina Ecclesia, id si, unodo directae sunt, cum nomine Synodi AleXandrinae, non perinde ac tertias, sod solius Cyrilli inscribantur Posterius hoc con-
204쪽
196 ABNERII XOTAE IN S CYRILLI
firmat Garriseritis in Dissortation sua d Synodis habitis in
caris Nestorii. P. I. l. I. υτ δε τὶ σάρκα Id ubique passim Catholicis Nestorius, sed maximo in epistola ad sanctum Celestinum, affligebat Aperto blasphomant olim Verbum Patria o Iooυσιον, tanquam Originis initium de Xραττοτοκι Virgine
qui propter conjunctionem vel divinitatem Verbi mortis cant, ut humanitatem Oiscant. In utrumque locum in-1otondit CyrilluS.
P. 22. l. I. καθ' υπόστασιν Secundum substantiam Graece est καθ' υποστασιν Mone rursus hanc unam Oeem fuisse
olim ρθοδοξιας indubitatam notam aliae etenim Omne torqueri OSSunt in Sensus erroneos, et revera detortae Sunt a 15 Nestorianis, haec una nunquam potuit unde mirum quam exosa fuerit helorodoxis, quotquo criminationibu oppugnata atque hinc autum est, ut quum vo)σις καν υποστασιν
praetermiSSa esset a Cyrillo et Joanne in expositi no dolhinc indo scripta, inter ineundam CeleSiarum pacem, a 2 ovisa sit phiribus Catholicis suspecta, set Joannes dictus fuerita sui vicisse causam, ut Cyrillus necessitatem habuerit purgandi sese, tum apud amicos, Acacium Melitenensem, Successum, Valerianum, Donatum, tum apud Suo Constantinopoli apocrisiarios, quasi vel orientalibus in sententia rema asnentibus consensisset, vel propter timidam quamdam dispensationem non satis animoso de causam defendisset. Porro autem quod dixi, hanc voc0m fuisse fidei quasi certam teSSeram, facto probat Cyrillus quum enim Scripsisset, Uniimn imo carni Verbum secundum ub8tantiam 3 oconstentes, accedit statim ad resollendas omnes Nestorii sententias, artificiose quidum, sed tamen invicte.
Nota ver intorpretem Romanum aberraSSe a mente Cyrilli, quam a SSecutus est Mercator. Haec enim Graeca, 'Hνω-
προσκυνουμιεν, e. Vertit ille, Quamvis autem Verbum carni secundum hypostasim fateamur, unum anten adoramuS, e quasi consessio unionis secundum hypostasim adver-Setur in speciem adorationi, ut unius, et non eam potius inserat Longe orgo melius Mercatori: Unitum ergo carnicio Verbum ecundum ubstantiam constente8, num donamus, c. Atque hinc est, quod di Ximu Saepe, Mereatorem, ut aliis do Latinitate concedat, vincere tamen de atque in- tolligentia. Ibid. I Q. υτ ανα ριερο τιθεντες mojicit unionem quam 5
205쪽
vocant moralem, Seu γῆς αξιας καὶ αυθεντίας ἐνοτητα, qΠippe quae non it καθ' υποστασιν, sed inter duas per se existentes
P. 22. l. 8 ουτε μιγην ριστον δικως R icit et opinionum 5 do duobus Christis, quorum alter ex Patre, alter e matre, Sola sic, νυμιια conjunctiS: quod Saepe impugnatur alio in loco a Cyrillo, non quasi id expressis orbis uspiam dixerit Nostorius, sed quod ex ipsius Opinione de ἐνωσε σχετικὴ neceSSari Sequatur reipsa, quantumvis ipso dissimulet. 1 o bid. l. 14. λλ' υδ εκεῖν φαμιεν Rosulat et tortium
modum σχετικῆς ἐνωσεως, quae pura votaησις, sive habitatio
Vorbi divini in homine, quaque fiat, ut homo non Deus quidem sit, sed Dei tantum, seu Θεοφορος, quae o placuit Nestorio. Huic porro unionis modo alium Cyrillus opponit,
15Mem ωσιν κατα φυσιν Oeat, eique Similem dicit, qua proprio corpori animus conjungitur, Sech1Sis, ut monent theologi, imperfectionibus. Ibid. l. ult. υχ ὼς συνό γειαν ἁπλως Non elut conjunctionem. In Graeco St. ως συνάφειαν corλως, &c. ES autema συνά νει apud Graecos, vel copulatio maris ut seminae vel apud Basilium, Societas conjugum, et vita civili communio; vel apud Chrysostomum, commissura membrorum Vel denique apud Cyrillum, coaptatio eorum, quae continuari OS- Sunt, et παράθεσις Seu appoSitio. Quacumquo vero signifi-25 catione VOX Sumatur, aptior est ad tegendam ha oreSim quam ad fidem xponundam : unde Cyrillus vocem ubique acriter exagitat, tanquam veneni plenissimum; et vor conjunctionem naturarum duarum in Christo Theodorus Mopsiaeste-ΠUS, pSeque, dum adhuc erraret, Theodoretus, conjunctionia conjugum similem dixerunt.
P. 23. l. 2. λλ' υδε Θεον Arguit 0storii dictum do Christo, cujus Verbum faciebat Dominum et Deum, quasi non soro Christus ipse Dous t Dominus habui nim hanc
poteStatem rotativa vox, cujusmodi sunt obliqui casus, ut 35 distincti0nem perinde ac oppositionem ponant inter ea, quae dicuntur relationis extrema. Quare licet Deus vere sit dominus humanitatis, non amo Christi, nisi dua in Christo
P. 24. l. 3. Παραιτουμεθα δε λεγειν επι ριπτου Verba o quae cave dicere, Nestorii sunt, sermone primo, vel potius septimo. dicit autem volui horrendum quiddam, unitatem καθ' lutco νυμιιαν καὶ προσκυν σιν Olam, ut quae Christum omnino solvat in duas perSODIS.Ibid. l. 15. ὁ χολογουμεν δε iτι Consessio hic Dei passi. saperta est simul idi calumnianti. Nest0rii convictio, et
206쪽
Procli dosensio illo nim Catholicis calumniabatur, quasi
aSSererent Verbum natura sua soli divinitate passum iste propter fidei professionem vapulaverat atrociter a estorio. P. 29. l. 3. Καὶ επειδὴ Θεὸν ἐνωθέντα σaρκι καθ' υποστασιν sEx o quod Verbum carni unitum est καθ' υποσταπιν, Onficit quaestionis caput, ut quidem vulgo movebatur, Virginem Sanctam SSe Θεοτοκον conficit ver ita ut Occurrat
calumniis duabus, quas indu Catholicis Nestorius, maXimeque Proclo et Eusebio, struebat; et primae quidem, quasi ab his 1 odiceretur, quod sensit Photinus, Verbum sex Virgine duxisse Oxistentiae principium secundae eguiSS Verbum, ut SSet, secunda hac nativitate. Ibid. l. ult εν λυπαις τεξη τεκνα Videtur CSrillus legisse Nestorii sermonem primum adverSu PelagianOS in eumque 15 intendere, quandoquidem locus iste Geneseos, lauSque nuptiarum prolixo a Nestorio tractatur. Ad Marii Murcatoris opera P. I pag. 79, haec posuit Garnerius. De Anathematismatis scripsit quae sequuntur idem vir doctissimus
in Dissuri. 11 Do Synodis habitis in Causa estorii, ibid. aopag. 339,
Jam vero anathematismos admirabili quadam arte, it methodo quasi geometrica, qua nihil exactius, confectos esse, ex eo liquet, quod primo theorema probandum tum probandi principium et duo lemmata, denique corollaria O 25Vem contineant. Quaestio erat, an Emmanuel cujus meminit Isaias, quemque Omnis Ecclesia adversus Judaeos Christum Jesum interpretatur, vere Deu Sit, materque Emmanueli vere Deipara. Respondet, Anathem. I, Cyrillus, Emmanuelem 3o Vere SSe Deum, et matrem Emmanuelis Vere esse Dei-
param illi idque statuit quasi theorema demonstrandum, Simulque demonstrandi principium ponit omnium firmissimum, dictum Evangelistae, Verbum caro factum e8t.
Deinde lumina primum conficit, naturas SSe καθ' υποστασιν35 unitaS, Christumque Sse unum, eundemque Deum et hominem Anathem. 2, O alterum concludit, natura non eSSe conjuncta Sola σχωει, id est, unione morali, onathem. Demonstrationem ex lummatis non insermat, cum tamen o
tacito sit id enim non patitur lux Anathematismorum; Sed continuo novem consectaria colligit. Corollarium primum, a quae de Christo dicii tur non ita esse partienda, ut alia soli homini, alia Soli Deo, et non omnia uni eidemque tribuantur in Anathem. 5
207쪽
Secundum, Christum non esse Dei, Sed Deum ipsum; obliquus enim illo casus, ut relationem, sic distinctionem significat. 5 Anathem. Tertium, Verbum non esse hominis, verbi gratia, Omi-5 num &c. sed ipsum me hominom. 6 Anathem. Quartum, reverentiam non deberi Christo, eo tantum
nomine, quod in ipso Verbum operetur, ipsique dignitatem,
ut alteri a se communicet Anathem. . Quintum, Christum non alia ratione adorari, quam Deum Io ipsum Anathem. 8. Sextum, non alia Virtute operatum miracula, quam qua Dous Anathem. 9. Septimum, Pontificum consessionis nostrae Vere SS Verbum, nec pro Se Obtulisse sacrificium, sed pro nobis tantum.15 Anathem. IO. Octavum, carnem pro nobis oblatam eo osse vivificam,
quod est caro propria Verbi, id est, vitae essentialis Ana
Nonum denique, Verbum Vere passum SSO SUR CRI ΠΟ, a Christumque sua virtute surrexiSse a mortuis Anathem. a.
Animadverte porro, tota novem consectaria in duobus astruendis esse posita, unitate Christi, et redemptione hominum. Quum enim triplex sit unitas, suppositi, dignitatis, et operationis, primo et secundo consectari unitasa 5 suppositi, tertio et quarto unitas dignitatis ot cultus, quinto et sexto unitas operationis et virtutis conficitur. Quumque tres quoque Sint partes redemptionis, sanctificati animae, vivificatio corporis, et satisfacti pro peccatiS, Prima Septimo consectario, in quo de sacerdotio Christi, altera etaVO, 3 o ubi de carne vivifica, et Eucharistia vi tertia nono, ubi de morte Dei passi in carne agitur, adversus contradicenteSasSeritur.
Asiam artem adhibuit Cyrillus, qua fecit, ut non omnia tantum capita toti doctrina Nestorii, sed singula singulis 35 partibus pugnarent. Opposuit enim theorema theoremati, principium Irincipio, lemmatibus lemmata, et consectaria consectariis, eaque fuit ingeniosi hominis industria, perturbatam indversarii sparsamque lori partu sententiam in Ordinem redigere, ut simul exquisita mothodo et dogma
o catholicum traderetur, et erroris Singulae partes expelle
error ordine repraesentatus fuerit, atque indicati operum loci, quibus unaquaeque Sententia Seu par errori conti
.s Vorum id egregie demonstravit Cyrillus, tum in Jnodicae
208쪽
parte, quam negativam jure dixerim, qua nempe negat a Catholicis dici qua Nostorius assereret, tum in defensione Anathematismorum, ubi singulorum noceSSitatem auSRtUr, tum doniquo in admirabili illo Dialogo Quod unus sit Christit8, in quo dux inclytus, quasi colligens vires adversus reli 5 quia Nestorii, artis vincendi specimen dare voluit, et quum brevi moriturus esset trophaeum sibi immortale erigere. Tertia quoque arte usus os admirabilis dosonsor fidei: Anathematismos suos aliud nihil osse voluit quam atrum Sententias, sod volui in fulinina conflatas Adhibuit igitur 1 otestimonia Patrum ducem, e quibus Latini quatuor, Julius, Felix, Cyprianus, io Ambrosius tres Aegyptii, tetrus, Athanasius, Theophiliis Graeci totidem, Gregorius Nazi
jorum Ecclesiarum et αυτοκεφαλῶν Praesules ex Occidente I 5 treS, X Oriente totidem, quatuor ex Meridie; Omnes Sanctitate nobiles, quatuor otiam martyrii pro de palina inclyti: sic enim ad certam voluit ὀρθοδοξιας regulam examinari Sua capitula, ut quibus nihil contineretur, nisi quod ubique, quod Semper, quod omnes docuissent. Vide incentium Lirinon et o Sem ea de re Suo more, id est, diserte, Subtiliter, et pro veritate tractantem. ObServa porro, testimoniis Patrum adductis, Cyrillum non plures fore propositione confeciSSe, quam quatuor.
I. Quod si Filius vor sit actus homo. II. Quod idem 5 Sit, et non alius, Filius sei, qui Filius Hominis atque ita
Deu ex muliere natus sit, duasque Verbum generationes habuerit. III. Quod Virgo sit Deipara. IV. Quod immortalis mortem portulerit, et idem crucifixus qui adorandus; ex his enim quatuor aliae omnes, de quibus agitur in anathe 3 omatismis, tacito siciuntur; poterant vero et ipsae quatuor ad unam Athanasii, quod Dei Filius ντως et αληθει sactus sit homo, facile reduci.