장음표시 사용
41쪽
Aeneas i Anchisiades j et sidus Achates.
Si hoxameter Graecus vel Latinus caret caesura legitima, vitiosus est, ut ille: sparsis hastis longis campus splendet et horret. Nobilissima ex omnibu8 caesuris eSt PenthemimereS, quae, quidem 'tid Domαnos longe etiam frequentior est quam uti Gimescos. Cf. d. r. m. Is T. Proximum tic illos frequentia optinos locum hephthemimeres. In Orct se Bresibus pro, li ephthemimeri magiS USurpatur τομη κατα τριτον τροχαῖον, quam quidem Romani putarunt parum' virilem et Sonorum. Ηinc apparet in Bersu Lutino tali: infandum regina iubes renovare dolorem statuendam esse hephthemimerin, contra in Graeco esμη γερον, κοίληiσιν ἐγω παρα νηυσὶ κιχειω tertiam irochaicam. Cf. d. r. m. I 83-lso. Semiseptenaria etiam optines plerumque, Si post quinium semipedem verbum finiatur, sed post Septimum cum
inferretque deos Latio, i genus unde Latinum. Caesura bucolica, quae fit po8s dactylum quartum, apud Romanos non adhibetur. Ne finiatur versus po8s quarti pedis trochaeum, id quod Graecis valde displicuit, in Latino versu nihil obstas, quamquam id vitarunt Catullus in epithalamio Poloi oh Thetidos et LygdamUS.
Praeterea optimus quisque auctor abstinet aut omnino aut plurimum a frochaico verbo in pede Secundo Vel quarto, . si in tertio sit collocatum trochaicum. Itaque parum placent metra haec: supplicibusqtie vocansi sacris ivtela deorum.
Itaque longe inelegantissimus est versus talis Horctu qui adeo habes τομην κατα τριτον τροχαῖον:dignum m6nte domo e labrutis honestet Neronis.
42쪽
CAPUT III. Η exametros caeSUra carentes usque ad Iuvenalem tantum admisere Ennius ac Lucilius, ei quidem paucos. Apud ultimorum saeculorum auctores interdum inveniuntur, Sed raris-Sime; sit d. r. m. isa-is T. Caosura fertia irochaica multi poetae Latini omnino non utuntur. Ex hephthemimeris variis generibus id maxime probatur, cui adest etiam frithemimeres cum fine verbi post fortium irochaeum:
infandum, i rectincti iubes t renovare dolorem. Unde tersissimus quisque poeta hoc potiSSimum UAus. Nec displicent versus, in quibus non terminetur Verbum cum irochaeo pedis tertii, ut Aeneas s Anchisiades j et fidus Achates. Si absit irithemimeris, cavetur certe ui SecunduS Pes cumfrochaeo fertii uno constet verbo: labitur Gunimisque fremens l procumbit humi bos. Omnium minime probatur sola hephthemimeris sine trithemt- mori vel finito verbo in ferito trochaeo: irreparabilis abstuleris i iam praeterita aetas. Do caesuris hexametri accuratiSSime dictum d. r. m. Pg. 182-262. Penmmetri caesura semper est penthemimereS
vix Priamus fanti l totaque Troia fuit. Tobumet, habet caeSuram item penthemimerin:
solvitur acris hiemps i grata vice. In minoribus metris dactylicis certa ineislo non invenitur. De m retalicis metris dicium d. r. m. 263.
In trimetro irembico sive admissis spondeis sive exclusis ut et in hipponacteo eaedem paene optinent caesurae rationes atque in hexametro dactylico.
43쪽
Itaque nobilissima pariter et frequentissima est caesura penthemimeres: Aesopus auctor quam materiam repperit. Proximum locum tenet hephthemimeres:
cum tristem servitutem s fleront Attici. IIuic propter partium nimiam inaequalitatem saepe additur finis verbi post secundum pedem:
quod arbores j loquantur, i non tantum serae; aut certe cavetur, ui secundus trochaeus cum tertio uno constet verbo: cum tristem seri trulem l fierent Attici. IIaec etiam optinet, quando post Secundum hochaeum sinis verbi, post tertium praeter verbi finem etiam interpunctio constat:ium misit illis hydrum, i qui dente a Spero. Versus trimetros caesura carentes a Ciceronis aetate usque ad finem saeculi p. Chr. primi nemo admisit praeter Varronem. Praeterea propria est ratio versus in cata l. Vergilii
, P; sed ibid. 5, 25 scribendum:
caeno retentae sordido stans in vadis. Ceterum cons. d. r. m. 263, d. Trimelar infulecticiis semper habet penthemimerin:
trahuntque siccas s machinae carinas. In minoribus versibus certa incisio non invenitur. Contra in tetrametro catalectico ea ponitur Semper poSt quartam arsin
cinaede Thalle, mollior i cuniculi capillo. De trocheticis Bersissus dictum ibidem 2Da. Ex his fro-quentissimus labram ter inlato ficus habet incisionem post pedem
era S amet, qui numquam amavit i quique amavit, cra S amet.
44쪽
CAPUT III. Ex numeris ionicis ianium versus yctiliumbictis habet ceriam caeSuram post finitum pedem Secundum:
super alia vectus Atiis l celeri rate maria.
In i stoecitas metris rcteta Saepe neglegunt caeSuram. At Doni ini etiam in his omnia ad Severiorem revocarunt legem. In usol ict eis minoribtis Horialius Semper ponit caesuram
po8t syllabam sextam (nam IV, 8, ii est spurius :
Maecenas afavis edite regibus; in nictioribus post sextam ei decimam: nullam Vare saera i vite prius j Severis arborem. In hoc Catullus interdum neglegit caesuram. Ah in illo oratii exemplum Secutus Seneca; cet. Et d. r. m. 2od. In sulphico henilem lictbo myotius plerumque ponit caeSuram po3s Syllabam quintam: iam satis terris i nivis atque dirae; interdum, maxime in libro quarto et carmine Saeculari, poSt
Phoebe silvarumque i potens Diana. Catullus fer neglexit caesuram Dil, 6; T; Is . Posteriores eam, quae sit po8t quintam Syllabam, proba Vere. Cf. d. r. m. 265. In nictior6 S 'Phico caesura eSi post quintam syllabam et
se deos oro Sybarin s cur propereS amando. In stimico heri ceu llubo caesura ab mrettio fixa item post syllabam quintam.
odi profanum i vulgus et arceo.
45쪽
poetae Semper poSi quintam ponunt syllabam incisionem. In fhu ocio heri rect llubo incisio certa nulla. De rhythmis Od. r. m. 265-22s .
ipse hostis Teucros i insini laude ferebas.
Minus famen placet spondiacum verbum in ipso collocari initio aut in pede quarto hexametri. Unde Verbilius eo apte usus ad rem difficilem et gravem
exprimendam: laniste molis erat Romanam condere gentem.
46쪽
Itaque his praemonitis iam in h-σmetro et sen metro tactylico ordinis utriusque motrici finis numeri rochi et falsi demonstrabuntur. Reliquorum autem metrorum leges ex his sibi quisquo facile licet deducat. Constat igitur in mestiret rem quin ict vel Semis t(nctae senis serioris ordinis metrici stri raesto vel Syon 'o , sosterior
in hexametro siclyto et trochctHo, in pentametro chorlambo.Itaque Bili Sue sunt hexametri caesurae seruiquinariae hae: et cum frictio mors anima seduxerit artus. vel manifestαS res confra claraSque repugnas; labilimete tales: in nova fert minitis mutatas dicere formas. haec simul et Bertus, facile ut cognOScere POSSiS. sollicitudinibus subigit veniensibus ira. arma Virum qi 6 Cαno, Troiae qui primus ab oris. o quotiens et qticte nobis Galatea locutast. simplicior quis et est' qualem me Saepe licenter. respexit lam, et longo post tempore venit. Isdem prorsus legibus, sed etiam accuratius observatis caesura semis senstrict tempetratiar. Itaque monstri paene instar est versus Norretii nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo. Contra in Semifrenetriet, cum proxima sit initio versus, lex minMS SHBerH custoditur. Praeterea cum Romani amaverint ut supra memoravi in pedibus secundo ei fortio numerum dactylicum et versus Latini ea prima lex Sit, ne rhythmus eius cum accentu grammatico
Congruat, ne Secundus quidem pes dactylicis (et minus etiam spondiacis verbis effici solet, si sit hephthemimeres caesura vel tertia frochaica . Itaque etiam displicent versus faleS:
47쪽
irreparcibilis abstuleris i iam praeterita aetas.celSο fCClor(. saepe iubam quassat simul altam. In sexto pede hae sunt formae non lectitimete: dat latus. insequitur cumulo praeruptus αναC mONS. Aeole, namque sibi divum pater atque hominiim FG. cum sociis gnatoque, Penatibus ei munis cis. Quinti pedis BilioScto sunt formae tales et quo quaeque modo fierent operct sine divum. propter egestatem linguae et rertim noritatem. fixerit aeripedem cervam licet aut /manthi. Denique non licet Bersum finiri vocabulo sentct lictbo, non quidem ob causam rhythmicam, sed quia verba fani longa faciunt finem mollem nimis et debilem, cum praesertim eorum duae ultimae syllabae fere sini flexionum instar. Itaquesctrum Placet metrum fale: divisit medium sortissima Tyn Oricctram. Contra PHrm Scte sunt species quinti cto fraci se is tales: at Boreae de parte frucis cum fulminas et Cum. in nova fori animus mutatas cicerH sormas. inferretque deos Latio, genus tiri 6 Lαtinum. arma Virumque cano, Troiae qui si imi S ctb oris. nam neque Parnasi nobis iuga nαm neque Pindi. cederes aut quarta socialiter. hie et in Acci. Iam dicendium de versibus qui spondeum habent in loco quinto. Id quia visum durius, poetae plerique omnes eum non et milliunt nisi posito in fine verbo tetrasyllabo:
armatumque auro circumspicit Orionα, aut, quod est rarius, trisyllabo praecedente minimum choriambico :perque hiemesque aestuSque et inαwΗα HS cti fumi OS.
Mimis Pictoet trisyllabum praecedente vocabulo quod Sit minus quam quattuor aut trium syllabarum. Vitiosi nec umquam admissi in quinto loco a Graecis aut Romanis spondei
ita, ut aut Sextus aut quintus pes constet verbo disylla ho
48쪽
CAPUT III. vel monosyllabis binis; nec minus falSum loco quinto vocabulum in Spondeum exiens. Itaque nullus est versus talis: morte serox Theseus qualem Minoct6 tactam. Omnino nullae species versuS Spondiaci sunt permissae Praeter eaS qua S SUPra memoraVi, eXcepto quod Vergilius,
Ennium Dann. 2oi ed. Vahl. secutus, adhibuit talos cum Sociis gnatoque, Penatibus ct mctynis s. cum populo patribusque, Penatibus ot mctynis cis of Lucretius matris ei ingrati genitoribus in Bonti Sint, nisi potius est scribendum genitoribu' sini invenit. Atque ita Iuvenalis satiricus III, 2 3 : et subiti casus inproviduS, α CCHαm St. Sed iam ut leges poetarum usque ad finem saeculi p. Chr. primi dactylicorum persequar, in fertio pede hexametri collocare verba dactylica post Ennium et Lucilium (qui et spondiaca ibi adhibuere non est ausus quisquam nisi Lucretius et
In secundo pede dactylica vel aliquando Spondiaca Voca bula adhibuerunt Ennius, Lucilius, Lucretius, Cicero; at sola dactylica admisere Catullus, auctor dirarum, VPrbilius, Horα- litis, auctor culicis, Propertius, IuvenaliS, omnes hi praeter orcttium rarissime. In quinto pede et sexto antiquissimi usque ad Lucretium Saepius violarunt legeS Supra propoSita S, Sed tamen multo minus quam Graeci, eorumque libertatem secuti sunt futirici. At Verbilius sitis rem Dra re sis versum monosyllabo cum conclusiSSet praecedente plus quam monosyllabo, Di icius id tinc ira admisit. Verbilius, qua est cura
numeroriam, Saepe eo utitur exitu ad res graves vel atroces
describendas, veluti aen. I, Iob; II, 2bo; 35b:
dat latus. insequitur cumulo PraeruptuS αqMαC MONS. vertitur interea caelum et ruit O ctris noχ.
sic animis iuvenum furor additus. inde lusi ceu Semel etiam ad movendum risum in georgia I, 18l:
49쪽
ium variae illudunt pesteS. Saepe caeli tis mi S quod imitatus est Norulitis in arte poetica v. 13s: parturiunt montes, Da Scetur ricimius mi S. Poetae posteriores, etiam epici, admodum raro monosyllabum in fine versus praecedente plus quam monosyllabo admittunt;
In quinto pede regulas numeri cire et contios Bietes laesit orbilius, OBMius octobses, posterioreS multo rarius. V rbilius inferdum violas legem cum certo consilio, veluti ad describendas res deformes ut aen. IX, aib; IV, 21b: eruit infelix et femineo titillum. et nunc ille Paris cum Semii tro C mitram. Spondeum in quinto loco multi poetae ita tantum admisere ut versus tetrasyllabo finiretur, ut Norretius, Propertius, isque etiam apud reliquos mos fuit longe frequentissimus. Alii etiam trisyllaba adhibuere, sed ut praecederet Verbum, quod choriambum utique impleret, ut Oi icitis. Alii denique ut Catullus et Verbi sis trisyllaba praecedente disyllabo vel monosyllabo; sed hoc ut esset rarissimum. De Verbilio etiam supra dictum. Cef. cf. d. r. m. 26s-2a. In sent metri pede secundo praeter Catullum nemo ex poetis usque ad finem saeculi p. Chr. primi admisit vocabulum dactylicum, nedum Spondiacum. Secundae partis finis elegantissime fieri putatur vocabulo disyllabo praecedente frochaico ut: vix Priamus fanti fotaque Troist imit. Itaque Oi icitis in carminibus elegiacis ante exilium conscriptis Semper; nec aliter nucis auctor. Ex illo apparet
quasdam heroidum quae sub eius nomine feruntur XIV, XVI, XVII, XIX , eius non esse, quippe in quibus ista lex sit laesa. In elegiis post fugam compositis circiter quinquagiegadmisit trisyllaba vel longiora vocabula in fine pentametri. Tibullus os in libris IV of V Propertius ei Martialis plerumque utuntur disyllabo fine, sed aliquando etiam plurium syllabarum. Contra Catullus et in tribus prioribus libris Propertius saepe admittunt plus quam disyllaba. Omnium
50쪽
CAPUT III. autem rarissimum est monosyllabum in fine positum. Semellegitur apud Catullum TH, 8 : aut facere, haec a te dictaque fuctuque sunt semel apud Oi ictum ep. ex Ponto I, 6, 26J:
omnis an in magnos culpa deos S ius est 'Sed in his sunt et est inclinanda. Quater Martialis I, 32, 2;
Plura dicta de pentametro d. r. m. 22 -226.
Eaedem autem numerorum leges in resi is Crestitas obtinens. Sed quia hexameter et pensa meter ut frequentissima, ita cultissima omnium sunt metra, in ceteris illae paullo minus
Itaque in omnibtis Cresibiis Bit omni habetur finire metrum vocabulo monosyllabo, Si praecedit plus quam monoSyllabum, excepto quando adest enctifica, maxime Verbum CSt, ut apud Catullum: parum expatravit an parum heluatus est et apud Phue timetimore mortis ille tum confeMMS OLIdom admittit Seneca tragicus, sed non Horcttius, Vergilius, Petronius, Martialis. Nec minus in caeSura putatur vitiosum monosyllabum collocatum in fine ordinis metrici, nisi cum altero monosyllabo.Rem demonstrabo in trimetro lumbico et non ritillis metrisi stoeci S. Igitur parum sunt elegantes ideoque rari versuStaleS: diris rem Bos, i dira defestatio. regnante te es HS tit imperium cadat. Omnium peSSimum est, si tertio loco vocabulum spondiacum Sit positum, quia ita indoles caesurae frochaicae plane evertitur ut apud Terentianum Maurum: sed simplici cc nim scae omne evectUS QSt. Praeterea coiit d. r. m. 226 - 228.