장음표시 사용
31쪽
- 2. rectius est, quam quod Gaius in laud. I. I. seribit diu et fere emper. Egregie aequitatem huiusce juris explieat
Theophilus repetitque ex cura legum, ne res corrumpanis tur, possessorque metu perpetuo ductus, ne verus dominus sit vindicaturus, negligenter rem administret Cernitur etiam in prudenti legis praecepto insignis cura tum dominii r rum bene tuendi, tum litium minuendarum. ad knquirendam rem. Est inquirere proprie de re mobiliquam amissam investigamus et persequimur. Uic autem universe usurpatur etiam de re immobili. tinnitati biennii vatium. Tribonianus mutavit atatuti temporis. Praeterlapso igitur hoc spatio dominus , qui usucapi passus est, rem alienasse videtur, ut Paulus ih nisi, in l. 28. D. de V. S. quod temptic porseagori tributum eat. Si uscat tributum id quod lege ipsa datur et summo jure opp.eoneedere. In s. 52 Gaius respicit , da ac significat idem duorum annorum spatium quod tributum fuerat possessori sive domino habenti in bonis, etiam per juris interpretatisonem tributum fuisse possessori bona de rei sibi non avem domino traditae. s. 5. Furtisam rem lex XII. Tabb. Matievi prohibet, uetjohaesam Iulia et Plautici Altera res est mobilis: nam furto aufertur, altera res soli, quae non auferri, aut surripi potestis Miror hic praetermitti, quae in Institi. II 6 2 laudatur, legem Atiniam, quod plebiscitum salutaris quaedam interpretatio fuisse videtur legis XII laudata sortiter ab injuria defendens possessionem eius, qui rem olim furto surreptam veluti servum (III. 1ss deinde ad auctorem suum sive dominum sine vi aut precario reversam vitioque purgatam mox nactus fuerit bona de Plebiscitum, quo majorem gratiam et auctoritatem sibi conciliaret, prudenter ad uiodum exordium fecit a repetendis ipsis verbis legis XII Tabb. pro qua nostra sententia Disitired by Cooste
32쪽
faeere videtur subtilis Ietorum disputatio apud Gellium N A. XVII. et Ceterum adde l. 22 D. de A. v. A. P. l. d. s. s. l. 33. D. de usurpa l. r. s. alatis et D pro em et i tis. D. de P. S. Lex Iulia et Plautio Significatur lex aulia Caesaris, quae aqua et igni poenam sancivit in eos qui ob erimen de vi essent condemnati; unus tantum est locus, ubi Iam datur apud Ciceronem, nimirum in orati Philipp. I. s. Leae lavita. An eadem ac Iaudata a Cicerone in orat. pro Milone c. 13 et in Epis ad Div. VIII. BI Gaius et etiam Theophilus in harum legum laudatione non observarunt tempora, ut dulianus fecit in I. 33. s. 2D. de usurpanam antiquior suit Plautia, cuius legis argumentum de vi publica lex aulia protulit ad privatam vim. Argumentum utriusque legis aptum fuit statui Romanorum publico illis temporibus, cavitque, ne possessores fundorum in bello civili occupatorum prae o ferrent jus quoddam usucapiendi, sed intelligerent nihil magis a jure
tem prosine alia medio rumpionem non recipiunt s. d6. Nam ne mancipari, ne in jure cedi possunt perpetuo igitur in bonis habentur. Numquam potest possessor eorum jurequiritium dominus evadere, et se defendere exceptione contra fiscum vindicantem, aut ipse vindieare contra pria varos autem praesto erit Iongi temporis praescriptio. mulieris, in agnatorum tutela bra monem Mati s d . evi non poterant. ni adnot. ad I is ubi illustrem Ciceronis locum in ora pro Flacco et 32 strictim attigimus add adnot. ad I: 15 . in v torum tutela. Et multo etiam magis quae in
tutela patronorum et parentum erant.
erat. aegis claudiae memor utitur Gaius tempore
MδNevi non Poterant. Mitipe alienatae quocunque modo sine auctoritate tutoris numquam non summo jure vindi-
33쪽
cabantur, nec poterat exceptione usucaptae rei actio repelli ut in s. di vidi Vati Fragm. s. l. In huiu
modi igitur venditionibus instrumentum rite fuisse e se tum, unde constaret de tutore utrum praesens negotio fuisset an abfuisset, facile consequitur. Proeterquia gibb Ora tutore avetore traditae agent. Nam tutor non vendebat, sed mulieri aetate majori et negotia tractanti et vendenti auctor erat, id etiam s. go. h. l. et adnot. d. I. Is dabatque adeo adquirenti pos
sessori auctoritatem usucapiendi.
traditae cons supra hoc est non observato ritu mancipationis. id ita lege XII abb eoaetum erat. Non videntur haec verba pertinere ad universum hunc Ioeum, sed ad vetitam usucapionem rerum mulieris mancipi sine tutore alienataorum, sic etiam supra verba et ita lege non pertinent ad aedium et mox in s. s. u Maaeaactrum non sunt XII Tabb. ceterum argumento est hic Iocus divisionem rerum mancipi et nec mancipitiam observatam fuisse in XII Tabb. s. h8. libero homineas v*Mevi non orae. Dixerit aliquis mulierem lege XII Tabia a marito potuisse usucapi, confisadn. I. 113, at Gaius hic significat eos, qui in servitute
religioδαε,-evi non ogae. Miramur Gaium hi non Iaudasse XII Tabia quae multae fuisse videntur in hoc argumento juris sacri cons Cicero de Iere. II. M. s. is per legem XII abb. Spectant denuo hae verba alteram tantum enuntiationis partem nemper furtisiarum remuti
per significat 'uter, nempe propterea quod ita sanctum esse voluerunt XII Tabb jus dominii, ut vitium quo res maculata esset per delictum furti a nemine praeterquam ab ipso domino, si quidem nec elam ne vi ad eum redierit emendaretur, potuit auctor sive dominus eius rei omni
que in jus eius successor nullo non tempore auctoritate Disitir m Cooste
34쪽
sua uti, remque vindieare quam injuria e bonis suis abesserito probaverit. At huiusmodi probatio quantis obnoxia fueris difMultatibus per temporis diuturnitatem nemo non intelliget ceterum TheophiIus omnem hunc locum in texistum austiniani receptum transtulit in formam dialogi et nativa quadam simplicitate explicat, quemadmodum fur ab usucapione prohibeatur ob malam suam fidem, reliqui deinceps possessores non ob suam ipsi fidem , quae hona esse potuit, sed ob vitium quod rem furtivam infectam tenet. alienam rem gendidit, Nimirum uiana, quod ais h. l. s. o.
non est, ut addatur Institi. II 6.3. aut sine domini voluntate. at ex alio eava tradatur. Id is est donatio. Petrium et mn tuum easte credem. uippe quod errabat in jure inter veteres Ictos controverso, cons Cicero de orati. 38. I. 36 3T. D. de usum et Iustiti. II. l. 3Tatae o etti. oc est sine animi assectione et malo consilio auserendi rem alienam vid. m. 2M.
An uectio furti tiruna ferat. Nam furtum vitiat, ia- quinat rem, neque ulla unquam dies illud delebit, donee
finia iliani in e poeuarionem nane c. Nam pos s. l. sessionis vi occupatae nulla est Scacitas opponitur ture inmato in L . C. unde,
rogaec senem ricinctaei. At numquam tamen usucapere,
quia deest bona fides Potest vero alienare, et in alium transferreum , quod ipse non habebat, quia possidere coepit sine vi. Fundus autem de quo hoc Ioco sermo est, intelligendus videtur Iocus horridus et incultus, nam vel negligentissimus dominus non facile patietur fertilem fundum ab alio Possideri, et a semel ipso tamquam rem pro derelicto haberi. ex negligenti domini, et Qui incuria passus est Ioca sua ah aliis possideri, ut fere legitur in l. 5. Quata.
35쪽
eaeet quae non habet possessorem, ubi fundus in neminis est possessione. sine meeragore deerarerit vacante igitur tota hereditate, etiam fundus vacat domino et possessore.
lango tempore merit. Unde pendet ablativus casus pyoterit tiguevere Po/seagor. In Instit. l. l. lavabo gregione aequirere, ut adpareat jure Iustiniane omne prorsus diserimen fuisse sublatum, tempusque biennii esse prolatum ad decem aut viginti annorum spatium. ntelligat alienum esse. Atqne adeo malae fidei conscius numquam usucapietitamen nihil hoe noeet Malim uis, quo magis dis cernatur ab eo, ni possessionem sine vi nactus erat. inprobato gententia no est explosa , abolita, ut est in Gai loco I. r. h. l. vel inopinata, sive quorum opinio rejecta est. eorum qui putaverint. Sic scripsit Gaius. In Digestis et in textu Institi legitur quorumdo veterum, nimirum ureconsultorum, et sane non nisi paucorum potuit
esse istiusmodi opinio admirabilis. Significavisse illos via detur Sabinus in librota de Artis quem laudat Gellius . A XII. 28. Furtisum fundum feriborae. Nam si posset, etiam fundi furtivi aeterna esset auctoritas atqui furtiva non potest fieri res, quae ferri et auferri nequit lex autem XII Tabb. tantum cavit de rebus surtivis, itaque non dolandis. s. 52. ex eontrario. Quod in simili re in III. or usurpatur ex disera eandem habet significandi potestatem. Revera
tamen interest, nec promiscue debet usurpari, nam
eontrario est quod prorsus opponitur iis quae praecedunt; ex disera dissert quidem ab iis, quae praecedunt sed
non prorsus contrarium est, v. c. in I. s. IV. Ios. Disserentia adparet in rara ut lega ubi res legatur sub Disitired by Cooste
36쪽
Leerata et eontrariis conditionibus. Quid autem sint eontrariae eonditiones eximie exemplo illustratur in .. 2 D. de leg. 2. qui aetat alienam rem e Pogaidere. titur Gaius com junctivo modo uiat, quia dubitatio quaedam subesse
alienam rem s. s. rem alienam. Est autem ipsa illa res hereditaria, de qua exemplum sumit; quodsi ista res non hereditatis esset, sed in hereditate reperta hereditaria esse videretur,avid. o. haec non essectrix erit usucapionis. a Porsidere Quacunque demum via ac ratione, secum
conscius rem non ad se pertinere, cuius polsessionem nactus est animo sibi habendi, immo etsi vel prehenderi et
occupaverit ut rem nullius. e viva pogaeasionem here nondum nae, eat. Nam
nihil ad heredem, etiamsi adierit, transit sine ipsa rerum hereditariarum adprehensione et possessione, quam simulatque nactus est, non amplius pro herede usucupi potest, vid. l. d D. de usurpat L. 2. s. et D. rapit hered. nam ei eonerarem egi umevere cons. III. 2oi. Est eo edere quod contra summum jus indulgetur, unde indulgere et concedere interdum eiusdem sunt potestatis verba Indulgentia haec conjuncta fuit cum pietate, quae priscis moribus existimabatur commovere proximos postri redem ognatos ad suscipiendam curam et possessionem istiusmodi hereditatis, donec res abierit ad avaritiam. a modo eo rea eri, quae recipit suevionem. Atquo adeo non furtiva vid. s. ds neque jam possideri coepta a vero herede ipso. Utrum uiancipi sit an nec mancipi, eodem redit. Probat malim ait. Vid adn. I. II s. Adda ipsum capientem eum esse debere, qui jus commercii habeat, et heres esse possit. qnae preter o8serrimis et uatieulanis pro heredo
37쪽
Nempe haec possessio et usucapio vocatur quidem et pro
herede, re tamen vera non est, nam deest iusta eausa
usucapiendi, quae cernitur tum in vero herede bona fida existimante rem, quam in hereditate invenit inque suos usus convertit, esse hereditariam, tum in eo, qui ipsam hereditatem sibi venisse bona fide putat, quae non vene
rit cuique propterea tributum est beneficium usucapiendi contra quemcumque, qui excepto ipso herede rem her ditariam petierit. Vid. ram de usum pro herede. et
rum Gaius hie praesenti tempore coeatur usurpat, cogitans vetus jus quale erat ante Scium in s. T.
s. a. quae olo eontinentaer tiae mox vocantur rea oti aut quae rela tenentur opp. ceterae rem
anno tirlaeviuntur celebratur ab interpretibus in D. de usuc pro her Plinii locus Epp. V. 1 ubi PIinius seribit ad eum, qui a matre sua exheredatus, heredihus seriptis tum aliis tum etiam Plinio ipso, queresam inofficiosi medit batur, eis biennium tramitare, omniaque me Maum g e. At Plinius recte institutus non indigebat usucapione, nee querenti apud centu ros et victori Poterat objicere exisceptionem praescripti temporis, nam querelae non biennii sed quinque annorum spatium praescriptum erat, id quod exinterpretatione constitutionis Nervae in tit. D. ne de statu defuncti hi fuit adcommodatum, nee Plinium Iatere potuit. An verba accipienda de familiae erciscundae iudicio quod jam ante biennium lacum habuerat, et in quo Plinio sua portio ita erat adiudicata, ut emptoris Ioco esset, cui in rebus soli biennium sussireret, atque ad eius exemplum usucepisse videretur eonLan. l. comm utri jud. s. l. quare autem etiam ho mavi Fueruntne etiam alii casus, an est conjunctio etiam ponenda post vocabulum:
olim rerum hereditariarum Magrarione relat Omera reditate tiraeo bredebantur. Res hereditariae sunt h. L
38쪽
tam res soli, quam ecterae rea sive mobiles, singulae igitur in hereditato repertae res referebant ipsam heredit
rem, quae per se conliderata, quum non esset res corporea,
ne usucapi quidem potuit. - Et quandoquidem ex nullius bonis esse videretur, justa fuit Meupatio, unde inebperet jus usucapiendi. Aeria a tabereris rebus age. Significat reae i. L
eeteria hoe est iis, quas ex XII Tabia vocabat, pro qua appellatione deinde invaluit mobilia, vid. s. d2. et Cicero
Top. c. et aede non appellantur, et sunt eterorum,
quia oli non eat, qui neque eo oratis eat. Ingratior est repetitio adverbii quia, quae etiam occurrit in s. Bd Sensus autem verborum est quae soli non est, vel hoc magis, quia ne corpus quidem habet. 'amsia Pone ereditam ait. Pone hoe est progredient tempore morum, et juris placitorum locuplete au
torta opp., quod modo processit, item, quod significat
tempus XII abb. ereditum At. io est recepta sit in forum sententia. pacta hereditote tiaveain non rogae. Aholita igitur est prisca sententia de rebus hereditariis singulis hereditatem ita reserentibus, ut per harum usucapionem annuam etiam hereditas ipsa et iis usucaperetur. Seneca de Benet VI S. Dum Ictorum nevisa in ficta vocat, quod hereditatem negant usucapi posse, ea vero quae in heroditate sunt, posse, quum nihil aliud sit hereditas, quam ea quae in hereditate sunt, ipse argutari nobis videtur, nam faede informare nobis possumus heredem summo jure, cui nihil ex rebus hereditariis venerit. Et qui . t usucapiunt res hereditarias, hi propterea non heredes existimantur esse et
sueressores in omne jus defuncti.α-n nauevi remona t. reo est ex vetere hoe admi-
39쪽
dem essent hereditariae, annua usucapi remangit. Non permansit, nam huius etiam annua usucapio mox fere est sublata. s. S. quare autem omnino tam inprobabogaeaaio et uauevioeoneegra ait, illa rogis eat.
Est repetitio dictionis qua superiorem exorditur locum inproba no est, quae etsi summo jure licita et olim laudata non amplius probari potuit ab honestioribus, utpote ab aequitatis praeceptis abhorrens et possidentium avaritiam arguens. Factum igitur possidendi rem, quam quis scit alienam esse, sola fretus spe fore ut praeterlabente anno, contradicente nemine, dominium jure Quiritium hac via adquisiturus sit, inprobatum est, usque usucapiendi rem mala quodammodo fide existimatum est eiusmodi, in quo summum jus parum distet a summa injuria. An se quens ille usus servorum heredum scribendorum hinc repta tendus est, ut absentes domini certiores laeti ilico juberent servum adire hereditatem et sic antevertere inprobam pro herede usucapionem Alia est vis vocis ivrobaboaaeaala in I. V. C. de A. et
R. P. ubi significat inpia, inprobo consilio facta.eraneeram o est constituta. Videtur autem venisso
ex stire Pontificio, cuius in omni hoc loco cum sacris conjuncto maxima fuit potestas et auctoritas vid adnot. I si . quod volabunt veterea in potestate verbi rella contata. I. s. s l. maturius hereditote adiri, tit Nam quioaero Deerent. Spectavit hoc deinde eas hereditates, quae non pertinent
ad suos heredes, quippe qui non adeuntimaturium Nimirum ab ipsis heredibus saepius iura
bitantibus ob latitans aes alienum, et ob onera Sacrorum, utrum adirent an repudiarent, qua cunctation fieri non potuit, qui cretionis tempore nondum constituto sacra diutius
40쪽
intermitterentur ab herede recipienda et creditores eis seirent, ubi esset debitoris defuncti successoe, ad quem a
Me essent qui aero Deerent. Duplex igitur, eaque divera fuit causa, utraque vero latissime patens in omni jure Romano, altera conspicua in studio sacrorum lamioliarum pie conservandorum, altera in ure creditorumheno tuendo mero intelliguntur, quae Cicero deseribit lora illustri de Lug. II. 1s et in orat pro Murena et 22. Rerum hereditariarum possessores quamdiu in conditio mucapiendi erant, non cogebantur sacra facere, sed annua possessione consumta cogebantur tamquam heredes et mini. In ipso autem anni ingressu heredes veri potuerunt interrumpere illum ac vindicare bona possessas continuabantur tum sacra non ab omnibus omnino capientibus, sed qui plurimum cepisset, hunc adstringebant pontifices, ut docet Cicero l. l. quorum illis temporctva gumino obsereatio fuit. quibus temporibus an XII Tabularum et opp. Me tempore in s. 5et Gai certe aetate neglecta prorsus fuisse videtur haec summa observatio sacrorum, ad quae evitanda jam tempore Ciceronis excogitatu fuerunt istae fraudes, quas exprobrat aureconsultis in orat laud. Iure Attico maior etiam necessitudo heredibus intercedebat cum defuncto, cuius m moriam coIere necesse erat sacris, quae certis diebus facerent, et, si heredes adhuc in tutela essent, ad curam tutorum per tinerent, id cl. Schoman in adn. ad Isaci orati p. 183. gremm obaerdotio. IIocri est diligentissima cura et reverentia et soIIicitudo, ne morte patrisfamilias sacrorum mem ria occideret, sed pie conservarentur, et essent perpetua ah herede transferenda, sive ut Cicero ait familiis prodenda.An vocabulum here propterea derivandum a Graeco δεινZ quo mum consequerentur Significat auum, aes suum sive redita. In Institi. III s. B eadem fere sic expri