장음표시 사용
511쪽
convictuin dc habitum dereliqui: necessum fuit . ut euntiis p tam facerem, quae fuerit causa mei egressus . factique mei a-- tam redderem rationem. Alioqui pusilli & simplices scandalizarentur, nisi intelligant me, id quod feci, secundum Christum facere potuisse. Hujus res gratia libellos duos aedidi. Primum
habes, quo nonnullas & vere ex compluribus paucas diisti mei egressus causas posui. Reliquus propεdiem emittetur, . quo quid de Minoritarum regula sentiendum sit, aperte cognoices. Hos dum legeris, si Christianus es, non tantum non scandalizaberis , sed & mecum senties me ab illis necessario fuisse egressum. V
le, Gratia Christi tecum. APud Aventanam inclytam Galliarum urbem, me teneIlo adhuc puero existente, patre defuncto, & Christi spiritu
animum pueri ad meliora solicitante, occurrit externus ille Minoritarum squos observantes vocantὶ splendor, multam sanctit tis speciem habens, quos tales fore interne puerili aestimatione tiebam. Admirabar in illis tegumentorum decentiam, vultus demisses, oculorum inclinationem, suavissima pietatis et quia, pedes nudos, sandalus calepodiisve utentes. Laudabam iueis gestuum gravitatem, incessum maturum, brachia complicata, exquisitos & eosdem expolitos praedicandi gestias: ec similia quaeque. At ignorabam lupinum illud, vulpinumque pectus , sub vestimentis ovium latens.
Sane, ad id me quammaxime provocabant, qui in publicis concionibus haec Christo acceptiinma praedicetiant, de mihi ad
partem evocato plurima de claustri fruciu, ac cellae quiete, deinque studiorum opportunitate, & simil-s plurima egregie mentiebantur. Quae autem revelare oportuerire, diligentissime occultabant. His me autem stimulis agitato, anno aetatis meae I s. Avenionae sui ad eorum habitum Convictinnque receptus,ceptus prosecto vehementissime. Verum Deus alto suo consilio
voluit me ab humano decipi, ut probarem quid rei esset quod tam sublime propria sententia videbatur. N ihil quoque dubit verim, me inter eos suisse, Deo providente receptum, quodque in me externis illorum faciebus seduci volverit, donec veritate Diuili sud by Cooste
512쪽
inte eo ita egrederer, cunctisque palam sacerem quae sub sepulchris istis dealbatis spurcitiae latitarent. Probationis igitur anno, ne a sumpto proposito dimoverere quae apud eos impia erant, mihi diligentissime abscondebautur. Hanc quippe habent consuetudinem, quod secreta sua, id est impietates, noviciis occultant. Quandoquidem certi sunt, quod nullus unquam vellet apud eos ad professionem recipi, si quae apud eos latent, noviciis fierent manifesta. Dicuntque impii homines, quod si quispiam vel minimum quiddam admiserit, unde illud ansam suscipiant, ab eorum congregatione abeundi, crimen inexpiabile sit. Verum si semel professionem emiserint, nihil est quod amplius eorum scandala timeant. Hinc palam fit, quod Christum potius, quam sectam suam deseri volunt. Dum enim timent magis scandalizare novicios, ne ab ipsis discedant, quam proseos, ne a Chri ito separentur: quid aliud sa- Ciunt, quam quod seipsos magis timent deseri, quam Christum pCompleto dehinc probationis tempore, tantum annos sedecim, & menses aliquot natus, prosellionem emisi, penitus quid facerem nesciens. Mox internis eorum mihi patefactis, animadverti multum inter interna externaque referre: quo magis me confusum ab omni mea expectatione conspiciebam , eo magis tristis, adflictus, languidusque vivobam. Non poteram tamdiu concupitam mentis nancisci quietem. Contristabar ideo in exer- Citatione mea, dc conturbabar ab impiorum tribulatione. Uocatus demum ad salutare verbi ministerium, quantum me non pro illorum voto priedicantem discruciarint, satis reserre non possem.
Audiebant populi verbum Dei, illudque avidissime suscipiebant:
soli autem illi, sicut aspides surdae dc obturantes aures suas, non exaudiebant vocem altissimi. Aiebant omnifarie, ut dc adulator & verbi sancti adulter essem, quibus non dissentire non po
Post multos denique annos, electus ad universaliter nunciandum Chisti evangelium, factus que apostolicus sui vocant praedicator. Praeter crucem illius laboriosissimi ministerii, erant mihi illi continua & eadem intolerabilis crux r apostolicis autem praedicatoribus impositum est, ut apostolorum more per orbem
513쪽
proficiscamur, semperque oblata sibi opportunitate evangeli-etent. Haec dum immensis cum laboribus pro mea virili implerem, quaecunque dominus per me operari dignabatur, calumniis fucatissimis impugnare moliebantur. Quos dum viderem nimio livore torqueri, nolui uti multis facultatibus, mihi pro ministerii mei necessitate concessis. At nec sic a Christi pauperis divexatione cessabant.
Fatigatus saepe aliquot mensium praedicatione continua, dum in coenobia regrediebar, confestim ab impiis veritatis hostibus, mihi pro bonis mala retribuebantur. Maledicentiae, injuriae, convicia, ordinaria ciborum meorum condimenta erant. Corporeae deinde imbecillitatis causa , dum ad Christi Evangelium nunciandum pede iter nequirem proficisci, vel hoc medio a ministerio sancto me impedire nitebantur. Quandoque vero ingenti dc dolo & rapacitate asinos mei gratia ab amicis meis comparari permiserunt: quos post dies aliquot vendebant, aut caeteris pro sua voluntate tradebant. Cum ante annos A. apud quandam Galliae civitatem Evangelizassem, & populi resipiscentes, larvas, taxillos, chartulas, res milia pleraque ad praeparatum incendium pariter ferrent: quidam ex veritatis hostibus praedictis, ex eis nonnulla surtive sustulerunt, larvam praecipue similem puellae lascivienti. Quos dum pro hac re furti arguerem, adversum me pariter Conjuram runt , tractantes quibus mediis id fieri posset, ut a sancto ministerio efiicerer alienus. Nihil pro hac re neglexerunt, menda. cia , falsaque testimonia excogitarunt: quae veruntamen mihi nota facere ausi sunt nunquam. Verum dissipavit dominus consilium Achitophel, ut hac de re nec concionem quidem unam unquam dimiserim. Insurrexit aliquando adversum me quidam bullarum Antichristianarum improbus assertor: in quem sic Christi spiritu dirigens te processi, ut a praesidibus urbis in qua haec agebantur, dam naretur, quod factum impii illi homines condemnarunt. PcrVeniens aliquando in domos eorum qui Minoritas hospitantur: ubi mihi notum fuit eos esse publicos scortatores, aut usu rarios, aut raptores, secreto illis salutis consilia dedi. Sod illi,
514쪽
ut rem summe illicitam condemnabant. Dicebant enim sui animalia ventris sunt) forsitan amodo non hospitabitur & reficiet
nos: magis ut vides) timentes coenam unam perdere, quam animarum hospitum damnationem. Tametsi nullum viderim, qui fuerit minus ad hospitalitatem proclivior. Cardinalis quidam, Rhomani episcopi a latere sui vocant) legatus , voluit ut die quodam Christi verbum enuntiarem. Mox aemulorum meorum surrexit invidia, duorum praecipue seniorum , a quibus iniquitas est egressa. Horum unus Guardianus erat: qui die statuto adveniente, imo proxima evangelizandi hora insaniens, ad Cardinalis cucurrit palatium, factusque impius mendaX, me aegrotum sore confinxit. Expavescebant hi Babylonici senes, ne forsan non satis Cardinali oc magistratibus adularer. Dumque praedictum Guardianum admonerem, carceres dc tormenta comminabatur. Is postmodum minister provinciae factus, pristinae malignitatis non immemor, adversum meas, velit nolit, pias & veras conciones quaedam scripsit. Unde timens aliquando in eorum quandoque manus incidere , dc per omnia inutilis fieri, eorum conversationem proposui derelinquere, & fieri Carthusianus. Timebam enim, ad communem hominum redire conversationem, ne universis regionibus, quibus Christi verbum praedicaveram, scandalo sorem. Dicebam quoque: si non polum Dei eloquia populis in pace nunciare, saltem libellis quos potero edocebo. Sed vere Satanae illusio suit, quandoquidem nec isti scripta mea sustinuissent. Minoritis demum me perturbantibus non potui ad Carthusianorum habitum recipi, quamvis me susceperint ad osculum pacis, ut loquuntur. Perturbatus ergo a Carthusianis, Minoritis tunc mihi adulantibus, redii ad ministerium meum. At mox redeunte verbo, gravis quoque rediit persecutio. Hi libros vere Evangelicos, theologi Christianissimi Martini Lutheri, quos habebam, abstulerunt, sigillaruntque: quos inprovinciae capitulo non inspectos, ic vix a limine salutatos, condemnarunt, & combusserunt: saltem illos legere oportuerat. Clamabant tantum, haeretici sunt, haeretici sunt. Sic judicant di condemnant, quod penitus ignorant. Ego considenter lo-D quar,
515쪽
26. quar, credens in domino quod verum sit, quod plus syneerioris
theologiae in libris praedictis continetur, quam in omnibus scriptis omnium monachorum, qui a principio fuerunt. Da veniam laetor optime, quod te horum pharisaeorum insaniis tamdiu occuparim: qui ut brevi concludam, mihi pro Dei veritate zelaniati, tam gravia intulerunt, inferuntque adhuc omnibus, qui paris sententiae sunt, quod nec plurimis libris possent universa conscribi.
Hi sunt qui se Observantes esse supercilioso titulo jactitant.
Christus Luc. i . dicit: Cum feceritia omnia quae praecepta sunt vobis, dicite, servi inutiles sumus. Illi vero, ut vel ipso etiam nomine, eos sancti verbi contemptores esse scias, dicunt: Observantes sumus. Universos dehinc monachorum status in suam isti traxerunt sententiam, ut ex omnibus jam inveniantur qui observantes velint appelliari. Nullus profecto ecclesiae Chris i magis nocuit unquam, hominibus istis, observantiae titulo
Ueium, quid syncerae observationis in eis esse potest, qui nec regulam quidem suam intelligunt, neque intelligere volunt
Scio enim quantum me assiixerint, de eadem varia saepenumero aut declarantem, aut colloquentem: quandoquidem illius zelotes plus aequo aliquando fui acerque nimium ejusdem transgrensiones: sed nondum reseratum erat sepulchrum domini gloriosum, nec ablatus humanorum operum ac Carnis sapientiae lapis a praeclaro evangelii monumento, quo amabilis dei eloquiorum
Heu quantum sui seductus. At, quem non seduxerunt isti observationis sacri evangelii acerrimi hostes Non sustinebant dei
eloquia pronunciantem, persequebantur pro regulae observatione Σelantcm. Quid ergo fecissem cum impiis illis Acceptis igitur comniissionis sui vocant) literis ad ordinis Generalem, aut Uicegeneralem, a Galliis veni in Germaniam, ubi opportunitate accepta, pharisaicum illud tesumentum reieci, sciens quod nihil faciat ad Christianismum, lic vel sic, hoc vel illo colore vestiri. Testificor autem coram domino, quod nunquam eos reliquissem , si salva veritatis evangelicae libertate, apud
516쪽
.apud eos manere potuissem: sed cum eandem neutiquam stisti. .ent, me ab illis egredi necessarium fuit. Feceram primum conistra illud Pauli, i Corinth. 7. Precio empti estis, nolite fieri servi hominum. Hi fiunt servi hominum, qui eorum stultis constitutionibus alligantur. Qui ergo deceptus me servum feceram hominum, quid agere debui, nisi ut observarem ejusdem
consilium, quod ubi supra scripsit: Si potes fieri liber, magis
utere. Segregatus igitur a malignantium conventiculis, veni ad illam vere supremam orbis Academiam Witenbergensem in qua nihil quod ad sacras bonasque literas pertineat, desyderatur. Cuncta enim illic traduntur abunde. Doleo me factum esse quasi mutum, quod non possim vivo vocis actu verbum domini populis nunciare: verum expectabo quid mihi imperet dominus, dc sustinebo manum ejus: interim vero, quantum potero nitar, ut vel saltem scriptis, tam latinis quim vulgaribus cunctos ad evangelii synceritatem admoneam. Habes lector ex compluribus admodum pauca, quae animum meum admoverunt, ut a Minoritis sejungerer: sed mihi iussiciat nunc vel breviter mei esressus rationem ostendisse. Hoc totius negocii tantum praeludium erat. Habebis post dies aliquot, nostros in eorum regulam commentarios, in quibus paulo manifestius rem omnem intelliges. Tandem ut lciant omnes, quid propositi mei atque sententiae sit, haec tria paucis accipiant.
PRIMUM, Quia olim seductus, & quid agerem penitus
ignorans, votum emisi, a prosessione Christiana plurimum dissentiens: omnibus Minoritarum inventis abrenuntio. Sanctum Evangelium, & meam dc omnium Christianorum regulam necessariam esse cognoscens. Secundum, Revoco, quicquid aliquando ubi libet terrarum praedicavi, sacri Evangelii simplicitati non per omnia consen tiens. Obsecro autem omnes qui me aliquando praedicantem audierunt, aut scripta mea legerunt, ut omnia rejiciant, quae veritati nunc revelatae minime conveniunt. Verum confido in eum qui me a captivitate plusquam AEgyptiaca eduxit, quod illius auxilio tractatibus di libellis universa errata mea reparabo abunde. D a Ter
517쪽
28. Tertium, Quia nullus potest ad veritatis cognitionem pertingere, nisi a papa Antichristo disicialerit: ideo illi & omnibus decretis illius abrenuntio, nolens sui regni apollatici particeps
esse : sed volens ab illo perpetuo cite eli Communicatus , cum sciam, idem regnum este a Deo excommunicatum & maledictum.
At de his paulo pluscula ullo libro tractabimus ad gloriam domini nostri Jesu Chri lii: cui sit honor & gloria in secula seculorum, Amen. Num. U.
Petrum Sebevillam Ecclesiasten Gratiopolitanum
ex Zwingi. dc Oecol. Epp. Lib. IV. sol. Iso. bGRatia & pax a Deo & Domino nostro Iesu Christo. Si bonis ad bonorum convivia licebat etiam non vocatis accedere , doctisi . juxta ac piissime Petre, ut est in proverbio: quanto magis Christianum etiam longissime dissitum Christiano convenire licebit ξ Quorum una fides est, baptismus unus, spiritus idem, idem ejusdem pietatis studium. Hinc factum est ut ignotus ignotum, itidem quod ego nunc facio, bene habere
precatus iis, atque id literis ad Annemundum Coctum missis, virum ut genere doctrinaque clarum , ita pietate humanitateque longe clariorem. Qui ut nihil antiquius amicitia pietateque inter humana ducit, sic vicissim suopte quodam jure nam tanti viri imperio lubentes volentesque cessimus compulit incultas istas ad te dare literas: quibus futurum sperat, ut amicitia secundis avibus coepta, eodem auspicio in diem magis ac magis crescat. Sed in eum modo usum, ut pura illa veraque Christi religio amplietur: quam, quis non videt hypocritarum vorsutia longo jam tempore ita esse foedatam, obscuratam, laceratam, ut parum absuerit ne in universum excinderetur λ Sed Dominus
518쪽
Sabaoth pauxillum seminis reliquit, quo segetem uberrimam reindituram speramus. Eadem enim est coelestis grani vis, quae synapis, quod omnium seminum est longe minimum: huc tamen venit, ut arborescat, & avibus Coeli variis ventorum seditionibus jactatis sedem firmam hospiciumque tutum exhibeat. Semen hoc, ut Christi verbis utar, est verbum Dei. Quod tametsi dii maliis alio cadit, parvum: ubi tamen in terram bonam ceciderit, fructum abundantissimum rcfert: quamvis & hunc numero potius quam ingenio disparem. In hoc inquam verbo requiem vitamque inveniunt milera: mortalium mentes, quae non modo hujus immundi mundi tumultibus, verum insidiis etiam spiritualium nequitiarum divexantur: hocque adeo, ut juxta Prophetae verbum, Consolationem non recipiant, nisi postquam Dei memores sectae fuerint. Renuit, inquit, consolationem accipere anima mea: recordatus autem Dei, laetificatus sum. Quae cnim per immortalem Deum, firmitas aut consolatio in verbo hominis cum omnis homo sit mendax. manifestum igitur fit, humanam mentem non alia ratione tranquillam reddi posse, quam uno
soloque Dei verbo. Hoc tu recte facis, quum nitide, pure, sancteque predicare in animum ducis, quemadmodum litora: ad Annemundum datae indicant. Idque non sine Theseo, ut dicitur. Nam caro dc sanguis hoc tibi non revelarunt haec enim jubent, ut se audiamus) sed pater coelestis animum sic tuum ad se traxit, ut ejus jam verbo fidens, alios quoque ad hanc securitatem cupias pertrahere. Verum heus tu, aedificandi consilium ne capias, ni prius sedens impensam omnem supputaveris: alioqui a filiis hujus seculi, dum in mcdio servore opus fuerit, ipseque rerum inopia ab eo revocatus cris, ad hunc rideberis modum: Hic homo coepit aedificare, & absolvere nequivit. Quae te contumelia, nisi vehementer incalueris, manum ab aratro re trahere, inque salis lapidem converti faciet: ut sal deinde fias, qui ingenium amittens, plusquam fatuum est 3 Sunt autem adversus hos hostes opes, arma, comeatusque parandi. Primo conistra Antichristum, qui ut se extulit supra omnem cultum, ita Deus dici amat, 8c verbum suum Numinis loco vereri praecipit, tametsi plusquam δk δια πασων a verbo Dei dissideat. Si nunc fi-
519쪽
delis Domino tuo minister esse cupias, huc adigεre, ut istum odio habeas: nisi dubi us dominis servire alicubi didiceris, aut amicitiam aliquam inter Christum esse & Belial. Istum si odio
habeas, cogeris ante omnia male audire, haereticus dici, ignes, mortes & dira supplicia intentari videre: ac paulo post, nisi ad ejus partes conceleris, experiri. His enim armis probe instrucistus est: gestitque non velitarem, sed natam cum Christi ministris pusnam conserere. Satis enim jam exasperatus est, tantum enim rei lc copiis ejus, dum aliquandiu praedicatum est Evangelium, decessit, ut in desperationem rerum omnium adactus, ut tima experiri cogatur. Hic animum explora tuum, & humeros examina, quid queant, quid ferre reculent, senties mox te tam gravi advenario imparem. Ad haec adde alios innumerabiles vri contra te dimicaturi sunt hostes, inveteratae, sed pessimae consuetudinis: Patres, sed qui vitrici ferὰ sunt, nam verbum Dei crebro juxta libidinem adfectuum suorum detorserunt. Principes, qui bis insaniunt, dum secundum hoc quod veram pietatem ignorant, nihil aliud quam tumultuantur. Unde in gregem Christi sacile extimulari poterunt, Mundus totus,
di malorum examina simul omnium. Haec inquam omnia tibi, antequam telam ordiare, expendenda erunt: ne in media pugna
remittas brachia, dc fugae praesidium quaeras, nam sic fieret, ut postrema deteriora primis redderentur. Iam te, si bonus orator essem, dctu carnalis esses, ad desperationem nimirum admissem, ut jam latebras potius meditareris quam concionem. Γd non patitur hoc qui te extimulat Christi spiritus, qui ejusmodi malis animum acuit potius quam retundat. Age igitur optime vir,& tu in Galliis vestris Christiana armatura munitus in publicum prodeas, sublataque instar tubae voce Evangelium Christi invitis omnibus puppis & Papis praedices. Christus classicum cecinit, impressionem in Pharisaeos, Scribas & hypocritas facturus. Quis dexteram ad proelium non armabit Lco rugiet, inquit Propheta, quis non metuet Christo per ministros suos detonante, quis ex hostibus non pavebit 3 imo dispeream, si non in
totis castris illorum trepidatur: adeo vertuntur, rotantur, am
bigunt, ut quid consilii secuturi sint, nondum exploratum ha
520쪽
beant. Nam si Christi gregem mactare per seductos Principes
coeperint, veremur ne sic aperiatur senestra, ut in se quoque paulo post irruatur. Si vero scriptura: Obsistere tentent, conscii sibi violentiae quam ei faciunt, toti frigent ac concidunt. Gidigitur in ignavos non irruimus, uno illoque satis serti verbi Dei praesidio fulti Z Is enim Antichristum interficiet spiritu oris sui. Stat a nobis Christus, quis contra nost simus licet Samia vasa
nemo tamen confringere nos poterit, quandiu nobis Dominus
adest: aderit autem ex verbi sui certa promissione, qua pollicitus est, se nobiscum mansurum usque ad mundi consummationem, jussitque securos esse quum ad Reges dc Praesides illius causa trahamur: daturum enim esse & sapientiam & eloquentiam, cui omnes adversarii non poterint resistere. Quid igitur adhuc cunctamuri victoria in manibus est, an eam decerperc piget ρ Coelum di terra transibunt citius quam Dei verbum. At is victoriam promisit: recipi igitur non potest, ut non vincamus, quin hoc potius dixero, nos alia ratione vinei nos posse, quam si conuius non pigeat. Tenera, non ignoro, ut nos caro dehortetur: scd cogitandum iterum atque iterum nobis est, quod versutus ille M-δαἰρων semper nos illius occasione suadelaque seduxit: ac dum illa labores aerumnasque refugit, nobis ocyus ab ejus blanditiis fiagiendum est, auresque Ulyssis in morem obserandae, ne sortet ei cedamus. Quae etiam major infelicitas nobis accidere poterit, quam si proditrix caro partium suarum secerit, ubi toti nihil aliud quam caro futuri essemus, ac subinde quoquc nihil aliud quam beluae 8 Partium autem ejus sumus, si spiritum illius
gratia prodimus, tum autem spiritum prodimus, quum non omnibus nervis Deo, illiusque verbo fidimus: in eo enim solo spiritus vivit. Quod enim tam juratum est creaturae verbum, quod non fallat 3 Haec igitur & his longe tum robustiora, tum divi. niora tecum reputans, doctissime Petre, animaberis non modo cum Antichristo ac pacis principibus, sed cum univeri simul orbe certamen subire, siquidem coelestia amhis: ea enim solis eis eveniunt, qui terrena negligunt. Ante omnia igitur opus est ut te ipsum abneges, ac quotidie moriaris. IS autem ruopte Marte non poteris: ad unam igitur Dei misericordiam confugim- tam