장음표시 사용
41쪽
33 Quod eum haud parum in historia magicae artis trahat momenti, euerpenda puto opim e Plinio, quae hue pertinent, in quibus praeterea superstitionum, hodiernarum quoque, haud levia conspicieinus vestigia. Praetermissis, de quibus supra jam, eum agerem de Persarum Magis, est dictum, quaeque sumsisse se ex Democrito Plinius testatur, ad alia pedigimus; dixit Democritus, credidit Theophrastias, esse herbam, cujus eontactu illatae ab alite quam retulimus, exiliret cuneus a pastoribus arbori adactus. Similis sane herbae i. quam SpringWurZel hodie vocant, quaeque elaustra omnia contactu dicitur reserare. De animalium aut singularum corporis partium potestatibus, haec porro apud Democritum legerat Plinius: exstant commentationes Demoeriti, ad alia noxii hominis e capite o
si plus prodesse, ad alia amici et hospitis v. Viget eadem persuasio apud plebem etiam . noliram, e patibulis essicacissima petentem ad miraculae perpetranΡ praesdia. Quae de Chamaeleonte, ranat aliisque e Democrito affert Plinius, apud ipsem videantur. Haec qui legerit, esse cuncta de genere eo, quod sympatheticum et antipatheti eum hodie voeant, simillimaque iis, quae apud plebem, sive rusticam, sive urbanam, plebem etiam seriptorum, inter nos celebrantur, statim intelliget. Adeo verum est, plebem ubique gemtium esse sibi simillina am, idque eo magis, eum necesse sit, homines eundem cultus gradum adeptos, iisdem fere opinionibus esse imbutos; sunt enim opinionum causae apud
omnes serme eaedem, res namque, quae in sensus incurrunt, sentuum et phantasiae errores et sillaciae se e iidem, modus concludendi inde quicquam et notiones derivandi etiam idem,i ut adeo e causis iisdem non possit non idem etiam manare effectus. In esse
herbis vires haud exigua in vulneribus sanandis, aliisque morbis depellendis, intellectunt mature est ab . hominum genere, sive instinctu, sive bestiarum imitatione id edocto.
Hanc vim cum pendere a Daemone sinsulas incolente herbas, aut a Deo vim suam iis infundente, astrorum nempe potestate, sibi persuaderent homines; novisque saepe hemiarum miraeulis in stimorem agerentur: insita mortalium animo aviditate, et augendi omnia proeli vitate, exspectare omnia a plantis, et nihil non eis tribuere coeperunt. M dium enim tenere adeo est beatorum, ut pauci, iique sero demum id attingant. Adjuvabant haec ei mulat9res,. praestigiatores, sacerdotes, aliique quorum interest, fraudibus imperium sibi in animos et oculos imperitorum arrogare. Praeterea omnem hanc errorum cohortem regit aut gignit aliud rationi nostrae instum, eujus vi a similibus simialia, a contrariis contraria, adeoque a raris, aut quae fiunt extra ordinem, rara etiam miraque exspectamus. Hine factuna, ut ii quem cernerent supplicio affectum, peculia. rem inesse ossibus ejus ac raram crederent potestatem, ut ab animalibus raro visis, aut facile' non capiendis, more aliquo intolito viventibus, magna sbi promitterent emolu
Alius longe generis est Empedocles, etsi eum Plinius, inter magos iure optimo col- pino.
loeans, non distinguat a Democrito. 'l' Sunt certe argumenta omni exceptione majora,
quibus magicas ςxercuisse artes convincitur. Praeterquam enim, quod Satyrus scripsit, Is Gorgiam Leontinum, sese inuisse Empedocli magiam exercenti, dixisse, ipsis etiam versibus suis arguitur satis. His protrituit sese docturum, qua ratione venti compescam
Plin. XXIV. e. a. Id. XXVIII. a. Id. XXVIII. g. . tὶ Id. XXXII, s. X, M. cf. Columella de R. R. XI. p. MI.
42쪽
vaemo nas bonos et malos primus vi. Getur Em.
tur, et sneitentur, serenitas eoesi a tempestite et tin bribus redueatur, aut tempestates mutentur iniserenitatem, aut in vitam revocentur defuncti; sci ipsit praeterea H raeli des Ponticus procul dubio, Platonis auditor eum mulierent mortuam vitae restia tuisse. 'I - i n. lCeterum ab Empedocle ortum videtur initium distinguendi daemonas in bonos et
malqs; ante huiae certe ejus rei apud Graecos vestigium oecurrit nullum. Docuit eniin Empedocles daemonas peceare, ideoaue a Diis in exilium actos oberrare, et calamitates
multas subire, id quoὸ ad ipsa Plii lotophi Agrigentini earmina provocans narrat Plutarchus , versus etiam ipsos alio loco adscribens, qui sic habent: aether pellit daemonas in mare, naare exspuit eos in terram, teri a ad sole ira, sol in aetheris eos turbines rejicit, omnes autem odio eos haben ι, donec his poenis purgati, locum et ordinem natura
ipsis debitum reeipiant. l) Haec ex orientis aut Aegypti forte opinionibus hausta, unde Pilitarchus loco priori, videri id sibi audacius dictum et βαρβαρικωτερον, adjicit, pers eula aliquot a philosophis neglecta, Platonici tandem juniores arripuerunt, factaque ad magiam applicatione, genera inde duo rius procuderunt. . . Aliud hae tempestate emersit magiae genus, ortum quidem diu ante, sed multis modis imperfectum, et multis barbariet primae consectariis permixtum. Mysteria nempe diu ante in Graee iam, seu invecta, seu sponte ibidem nata, philosophia eaput extol
lunte, magnam adepta sunt celebritatem. Esse haec summae seruntur antiquitatis, et ab Orpheo, aliisque ante bellum Troianum, ex Aegypto et Thracia praesertim petita, ab Homero tamen, Hesiodo aliisque, quorum passim exstant fragmenta, plaste silentur. Sub aetatem autem Pythagorae et Pythagoreorum ad matriam pervenerunt 'claritatem, . hedeinde vir bonus vix putaretur, qui initiatus iis non esset, de qua rurn origine, peregrina sit nec ne . definiri certi quicquam vix potest, qitamquam enim plurimi sbrin seeus assarmen invedia; iidem tamen maximam partem sunt hi ipsi, qui omnes Graecorum literagaut artes derivant aliunde, priscam sequentes persuasionem, quae nihil cuilisque populi relinquebat inventioni, et si qua gens esset anziquior, inde derivanda centiabat, quae alis hi reperiebantur. Ex quo intellemim autem est, apud plurimas nationes barbaras myste. xia sponte nasci, idque ob eam maxime causam, quod medici et vates, oeeutra re artem eupientes, quam, magiae prae se serentes speciem, exercent, ritus et caerimonias occultas, quibus initientur et adflendum adigantur novi eollegae , inveniunt: N ingens de traditionum harum veritate suboritur dubitatio. Equidem antiquitus exititisse apud Grae- eos mysteria, eum exstiterint mysterio m causae, suerintque divini, et me diei, Deorum ope artem sese exercere profitentes, dubitem nullus. His Orpheus aliique novam sorte ae peregrinam induerunt sermam, quod ipsae etiam consi naant traditiones, ante Orpheum, tempestate Triptolemi celebrata jam esse mysteria, ab hoc in aliam redacta strinam, doeentes. Per multa haec seeula in obseuro delituere, idque minime mirum, reputanti ad solos principio divinos, medicos, verbo magos, ea pertinere, reliquis inde prorsus exclusis. Ridicula multa primaeque simplicitatis vestigia iis necesse est adhaesisse, quae
43쪽
quae ipsa temporis diuturnitas ae rationis humanae, meliora doctae, progrens sensim
abolevit. Caput tamen omnis rei suisse similiaritas eum daemonibus, ara adigendi eos, ut sisterent seie ad Iubitum divinorum, facerentque, quae juberentur, e barbararum gentium more judieanti mihi videtur. Est enim id in America, septentrionali maxime, eu.jus mores et vitam accuratius pingunt peregrinatores,l mysteriis propositum, eonciliare candidato daemonem aut genium familiarem, qui in morbis curandis, futuris divinandis. oeeultis aperiendis, ei adsit; huc jejunia, eruciatus, quaeque alia ipsas sunt patienda. tendunt, hoc ultimo initiationis die tandem perfecto, res tota ad finem creditur perducta. - Idem in vetustissimis Graecorum mysteriis suisse praecipuum, argumento vel id est, quod serioribus adhuc temporibus hue, spectabant plurium mysteriorum ritus. Quod, obscurius licet, produnt scriptores antiqui, utpote non audentes de re tam sancta aperte loqui, quae quanta suerit a sacerdotibus sacramenti religione undique septa, vel inde apparet, quod scriptores etiam Christiani abiurata superstitione reliqua, tamen de mysteriis caute loquuntur, etiam ubi risui ea exponunt. Hujus rei causam equidem igno. rantiam vix putem, eum alia summo studio ante occultata in lucem ab iis protrahantur. ut appareat plura eos non latuisse. Quod ut fiat manifestum, Euripides primo loeo testimonium dieat; hie Theseum in Hippol γ tum faeit invehentem ita: tune eum Diis versa ris 3 tu eastus es et incorruptus 3- Iam gloriare abstinentia ab esu animalium, Orpheo.
que magistret Hippolytum poeta mysteriis orphicis initiatum fingit, eoque eum Diis familiaritatem contraxisse; χεοw-Euripidi suecurrat Plato, ut alter alteri lueem asserat; hie de vera loquens philosophia, ad rerum divinarum Deorumque ipsorum
ducente eontemplationem, Neos enim iphos tantum non intueri nos, mente a lensibus
prorsus abducta et in idearum intuitu defixa, haud obscure philosophus aliis loeis prodit qui huie se tradiderit, is, adjicit, persems semper mysteriis initiatus solus vere perfectus evadit, is ab humanis sejunctus studiis Deoque conjunctus, carpitur a multitudine, Dei eum esse plenum ignorante. Vix ullus sudesse his senses alius potest, quam philosophiam
non minus quam mysteria, ad Dei nos eontemplationem et familiaritatem evenere. Porro in Phaedone mysterioriim interdum injicit mentionem philosophus, et loca tandem inserorum eum fluminibus, crueiatibus, et poenis improborum, campis etiam Elisaeis, et pulchritudine mira rerum ibi eonspicienciarum, adjecto voeabulo: sertur, dieitur, vivis
coloribus pingit, D ut probabile ut ex hoe ipso, alicubi eum haec audisse, immo et vidisse, eaque adeo in mysteriis esse repraesentata. Quam conjecturam egregie sulcit Themistius, cujus verba apponam, ut conferri cum descriptione Platonis queant, indeque non veritas modo, sed etiam antiquitas rerum in mysteriis traditarum appareat. Morientes, inquit, idem sere quod magnis initiati mysteriis experiuntur, unde vocabulum etiam vocabulo, τελmσαν τω est simile. Praecedunt errores, discursus molesti, et itinera per tenebras suspicionis plena, et exitus expertes; sequuntur ante finem negotii ex- seeranda omnia, horror, tremor, sudor, stupor; tum lux mira occurrit, loci puri, ac prataeernuntur, voces, saltationes percipiuntur, et multa in admirationem nos rapientia de rebus saeris audiuntur, speetes sanctae oculis obversantur, inter quae, qui plane jam est initiatur
Euripid. Hippolyt. v. 9 7 sqq. Put. Phaedr. p. ira 3. ii Idem in Phaed. p. 3I sqq. .
44쪽
et liberintem adeptus, eoronatur, exsultat, eumque viris sanctis et puris versatur, pro nani et impurana in terris degentium conspieiens turbam in luto ac tenebris a se conculcatam et circumactam; mortis metu et dubitatione de bonis in vim altera conseviendis,
ut ibi maneat, adductam ia Eadem, paucioribus tamen verbis, doeet etiam Pindara , beatus, hiquit, quividit,r orro sta, quae sent apud in seros, de mysteriis Eleusiniis canensin is, vita quem habeat fine ira, no-' vit. His addit alio loeo Clemens, in niysteriis magnis nihil amplius discendum relinqui, adspici et mente comprehendi naturam omnium rerum, resque ipsas. Quae omnia si perpendamus: nullum, puto, relinquetur dubium, quin in mysteriis magnis dii ipsi, daemones, quae sunt apud inseros, quaeque manent probos nora minus quam improbos, non verbis, sed re ipsa sint tradita, et reprae se tuata, ut Deos ipsos ae daemonas putarent mystae conspicere et inter desunctos versari. Qiiod si enim se esse inter homines alienam gerentes personam ex illimassent; motus illi
animorum, terrores, stupores, laetitia, et exsultatio locum habere nullum, nee mysteria
ipsa haberi adeo sancta potuissent et divina, sed in risum et contemtum brevi abiissent
rα αν. Quod ne cui videatur conclusum auJaeius, testimoniis aliquot veterum conabor sul- sturiis dii eire ' Quod attinet ad mysteria, inquit Plutarchus, unde vera de daemonibus notitia maximis certissimisque argumentis, ex intuitu ipso potest hauriri, os meum contineo, Fame. εν οις - - ω διοιοασεις λαβειὴ λι της περι δαιμονων οἰM1Θειας l) multa ergo de daemonibus tradebantur in mysteriis, eaque non verbis sed intuitu ipso , quod aperte satis verba Pluta hi produnt. Idem verbis dilertis docςt etiam Aeneas Garaeus, qui apud Chaldaeos, Aegyptios et Graecos inysteriis praesunt, magi cis sese carminibua animas etiam desunctoruin pollicentur posse excire , et incantationibus trahere ac agere, quocunque libuerit, et quamcunque aliquis convenire cupierit, Orphei, Phoronei, aut
Cecropis, idque faciunt eallis gallinaedis mactatis, characteribusque subseriptis. t ij Hi s. non obstat, quod sacernies nonnulli, sacrorumque ministri, Deorussa leguntur perse. nas gessisse, silerophantes Demiurgi, id est, mundi opificis, qui sacem praeseri, solis, qui arae adstat, lunae, praeco denique sacer, Mercurii tra : induebant enim hi Deorum habitum, ut ritus magicos majori cum pompa celebrarent, sorte etiam, quod ipse Deorum habitus esseax ad animas defunctorum, daemonasque alios eliciendos existima-hatur solus, ut adeo inferri hinc nequeat, inanes tantum geniorum figuras apparuisse, idque initiatos liaud ignorasta Daemones enim si non eliciuntur veri, sed dramatism modum omnia aguntur ; colligi inde nihil potest, quod veram eorum naturam aperiat ira, ut verissime hine intelligatur, qualis ea iit, nullumque amplius dubium ne philosopho quidem, qualis Plutarchus erat, relinquatur. His addendum denique, i Dysteri Uruin quicunque feruntur auitores, magos simul perhiberi, idque non de Orpheo tantum, Musaeo, Lino, sed de Dactylis etiam Idaeis, nee rumore vulgi, sed gravi Sinorum auctoritate scriptorum, memoriae prodi. De Darilis eniin Idaeis ex Ephoro, Isocratis
45쪽
eratis' aequali, euique plurimum selet omnis antiquitas tribuere, Diodoras Sieulus harere eri: Naerunt hi praestigiatores, γητες id est magi, in ineantationibus, initiationi.
bus, seu lustrationibus, aut expiationibus, τελεταio et mysteriis multam ponentes operam, iisclue ipsis haud parum vulgus in stuporem dederunt. Horum e numero fuisse et Herculem, sunt sui dicant, cujus rei arginuentum asserunt, quod nune etiam milieres multae ab hoc Deo aeςipiant incantationes, et amuletis eum adhibent, ut qui magusiberit, inexpiarionum, et lustrationum ratione optime versatus. Ab his igitur auctoribus cum manarint mysteria: ' poni alterutrum videtur debere, aut ab iis in mysteria multa esse magi ea si vecta, qualis enim artifex, tale esst etiam opus: aut e mysteriis apsis, quaeque ibidem audiebantur et cernebantur, magos suisse eorum auctores,l esse ab homicibus conclusum , t ala summam itaque ut colligantur, quae disputata ide mysteriis sunt huc usque; sta Flirie
uidem existimo, . mysteria majora antiquitus suille medicorum et divinorum initiationes, quibus suus cuique concili/batur geritus familiaris, omnium quae agebat, parabatque a I tu indo-iutor, eaque ab hoc hominum genere, pro simplicitate prisca, multis absurdillimisque L. perstitio nibus fuisse onerata. i Postquam autem eo ersit philosophia, nec serre amplius ri,dieula ejusmodi homines potuer'nt, subtilius omnia eo et' viri ad normam rationis existiaee edebat, qbb4, cum magna miraque pollicerentur sacerdotes; quieunque rerum lubsensus non cadentium erant euriosi, quique accurate celetoque Deorum et daemonum cupiebant naturam nosse, expertes esse inylteriorum nolebant, adeoque philosoplii etiam iis copiebant initiari. , Horum e munero princeps dabio procul suit Pythagoras, omnia ubiqtie templa Jet adyta vestigans , lacerdotaliaque amicitiam avide expetens. Ab hoc discipulisque qjus mulo in mysteriis, Orphicis maxime, nova sun invecta. Quorum
praeeipuum mihi quidem videtur tuis te hoc: i, ut in mysteriis sanctius aliquod et purius praescriberetur vitae genus, quo ad Deum et daemonas accederent mystae propius, cemente extra se rapta cum Diis versarentur; verbo, ut inirent eum diis et Daemonibus similiaritatem, fieruntque quos holitiues nostri vocant GeisterIeher. Hine mysti eae apud
Graecos plidosophiae origo; hine di iuri me a inter magiam vulgarem et plillosophicam
ortum, ut pluribus mox dicemus, ubi de superstitionibus vulgi nonnulla praei niterimus. Usum amuletorum Periclis aetate primum deprehendo, is enim ipse, Theophrasto Amuleis auctore, morbo correptus a mulieribus appensum sibi amuletum gestabat. Qua ra. tione consecta sint, nee etiam an Periclem superent antiquitate, disertίs verbis seriptum invenio nuspialia. Quoties autem animum adverto ad mulieres amuleti hujus opifiees, non possum non anilem hane superstitionem admodum existimare antiquam, n3c linde in luper illatam; eum superstitiones peregrinae ad mulierculas sero penetrent Inter gentes barbaras haud paucas vetulae ob magiam, eam maxime, quae m pem saxis niciem lio minum ac pecorum vertis', habentur infames; idem in Graecia quoque eve- They .u nit: ut enim taceam Cireen et Medeam, a primis inde te inporibus incantandi arte famo- estiri et t. . F a sis; qualm p
a Diod. Sie. IV. p. a 3o. nci sint. Herodot. II. e. stat quod si enim, ut vestem aliam adhiberent in mysteriis. potuit pythagoras effem, alia praeut dubio et maiora ab eodein lant innovata. Plutarcii. Vii. Peries. T. I. p. 73 es. Plar. de Reptim. IV. p.
46쪽
4 sis; novum idque late serpens magiae 'us e Thessalia mulieres mactas Invasi. Hae
antea scriptoribus ignotae, sub tempestatem Alexandri magnopere celebrantur et φο - μακιδων nomine . insigniuntur. Hae lunam detrahere de coelo carminibus eredebamur. Qita ratione tum temporis id esset a vetulis credebatur, haud constat; si exstaret Menan. dri fabula, ambages reminarum detrahentium lunam complexa, magis id nobis seret pedispectum Nee id etiam traditur ulli, magia Thessalica sitne ibidem nata, an aliunde timvecta, quod etiam Plinius notat lo laudato. Scholiatae tamen, ut sunt homines acitissimi, hujus etiam rei afferre musiani non dubitanti Medeam narrant fugientem, cistam venenis plenam in Thessilia abjeeisse, eaque ibi eoepisse germinare; hine magiam Thetalorum ortam subindicant. Aliam rei originem a et Plutarchus, Aglaonicen Hegetoris f. astronomiae peritam, quotieseunque luna defecisset. semper magicas exercuisse
artes, iisque lunam sese detrahere sinulaue, hine ortam primum de luna detrahenda fabulam. in Parum prosino probabilis haec ratio videtur, si quis apud peregrinatores legit, quae gentes barbarae de solis lunaeque desectu soletu maximam partem sibi persuadere. Esse scilicet astra animalia vita praedita, desemimque oriri inde quod luna aut sol ab alio ipsis infesto monstro soleat saepe peti; idque aeris aliarumque rerum crepitu vehementissimo esse abigendum . it) Quae eum ita sint, Reile in eam quoque in eluunt opinionem, lunam earminibus, herbis, aut sacrifieiis quibusdam derint de coelo invitam, idque eo facilius, quod in tempestates etiam magi sibi arrogant inruatem. 'N-- Aliud magiae getrus sub idem tempus exerrebatur in Thessalla a viris, neeyomantia,
quam in templis quibusdam a Leerdotibus, aut viris praeelaris Deorum monitu aut duxenu, Gu exercitari hucusque vidimus, ab hominibus privatis adhibitam nondum audivimus.
Dicebantur hi 'δυχαγωγοι rara voeabulo etiam mutato, ne quod religionis publicae putabatur, confunderetur cum privatis nonnullorum studiis. Hanc vocem ut explicet Euripidis Rholiastes, addit quae sequuntur: erant hi praestigiatores quidam γοητες seu margi in Thessilia, qui lustrationibus et incantationibus umbras eliciunt et pellunt. Hos aris cessiverunt Lacedaemonii, cum Pausaniae spectrum turbaret, quicunque ad aedem Miner. vae Chaleloeeos dictam accedebant, ut refert Plutarchus in exercitationibus Homeris hi λιταις - . Musis Credcbantur porro seminae Thessalieae venenis pellieere ad amorem homines posse, rem phil, id quod Olympias crimini dabat earum alicui, eujus amore ineensum videbat Phili pum. Qxiri quod majus est, mutare hominum formas in quaseunque alias, magicis artibus existimabantur seminae Thessalicae, nee eae vetulae semper aut parum formosae, sed aetat et forma adhue florentes. Uberius paullo hae de re disserit Lucianus,' qui etsi satis diu post Periclis vixit aetatem : tamen quin hoe jam tempore eaedem viguerint
πὶ Euripid. AIeest. v. II dis. Scholiast. ad Darie versiam. Hio deni mataret, I Iiber hisd ani plίuq ea stat. legitur ramen Idem in ali , ejius tmello de sera numinis vindicta T I, p. 16o. Simul conitat hine pro αταλ ας legendum esse . hoc loco , quod suspiraeus jam est Paelias I p. aux queit. 4'un provin. T. 1, p. 34s.
47쪽
stillanes, dubito nullus, praesertim eum in sabulis de Medea ant, loribus sinitia semeedinantur, eumque Hippocrates eadem ferri ne sui aevi magos jactasse supra docuerit. Fingit igitur Lueianus, sese in Thessaliam iter fieientem, eupidum sint ut suisse cernendi pro.
digium aliquod a magis Thessalicis edendum, hominem volantem aut in lapidem veris sum. Forte in domum diveriebat, ubi matrona ipsa his artibus erat dedita, et mmnitu ancillae, blanditiis ante delinitae, de nocte surgens, videt candem prodeuntem nudam eum lucerna, thus in lucernae flammam, admurmuratis multis, injicientem. Tum arcam, cui plures inerant pyxides reserat, quodque ibi erat insu sum, oleo haud absimile, eo sese totam perungit, quo facto in avem mutata avolat. Cupidus et ipse fieri avis, rogat ancillam, ut sese etiam sinat eodem unxi oleo, aliavis loco, pixidum errore, ve titur in asinum. Solatur miserum ancilla, limul voraverit rosas, ibre ut in pristinam redeat sorinam. In venestetis omnibus et ineantationibus, etiam quae herbarum aliarumve rerum pem Hecateficiebantur adminiculo, Hecate plurimum putabatur magos adjuvare, eamque h. 3m solebant invocare. ut diserie apud Euripidem satetur Medea, iurans per dominam Heca. ten, omnium sibi rerum gerendarum adjuthleem. Eadem tempestille Graeci, seepentes, scorpiones, araneas, feras quascunque deliniri carminibus posse, sibi persuas rant, auctore Platone, f) quod sitne ibidem natui, an ex Aegypto invectuin, definire equidem non ausim. Quodsi in animum revocamus. in fabulis de Medea sim lia jam de dracone vellus aureum custodiente, esse obvia; alias praeterea gentes antiquas praeter A gyptios, ut Marsos, Psyllos, idem ab Aegyptiis non aceeptum exercuisse; eo sorte ineli-'mbit animus, ut peregrinum id non existimemus. Quod autem de annulo Gygis, euius ea erat vis, ut qui eum gestabat, oculis sese An I subduceret aliorum, pemma in interiorem manus partem conversa, Plato narrat, ex Ae- GyS gypto aut oriente mini quidem videtur petitum. it Annuli enim, ut cetera arte Lela, cum aliunde sint in Graeciam allati, eumque in antiquioribus Graecorum seu fabulis, seu rerum gellarum monumentis nillil huic simile reperiatur: aliunde hoc magiae genus videtur linportatum. ν
Praeter haec, alia veneseiorum genera Plato commemorat, ouo m apud auctores Lininum vetustiores fieri mentionem haud memini. Verba philosophi ita hese habenti duo sunt
veneficiorum genera, quorum alterum laudie et interseit homines vi naturae rerum insita; alterum ratione magica; hue reseruntur incantationes, artes maΓicae c. a. αγγανεια
ligaturae καταδεο sic aut, si malueris, nodi. De his, quomodo lese habeant revera, nec dicere in promptu est, nee etiam, si quis novit accurate, aliis ea persuadere Helle. Cum tamen ab his timere sibi soleant homines, operae es persuaderet iis, si sorte viderint simulacra cerea ante ianuas, in triviis, aut parentum sepulchris, ut parvi saetant haec omnia, ut qui certi nihil habent ea de re exploratum Apparet hinc nodis aut lia
48쪽
gaturis quibitidam homines male seriain laedere alios studnisse, id quod apud plebem
nostium etiam usi ivente. Has ligaturas, eum sint barbaris et aliis communes, dicuntur enim Gmentandiae incolae eiusmodi nodis ventos ligare,' ut pro lubitu navigantium intendatur corum aut remittatur vehemetitia, cuinque haudi absimile si, quod legitur apud Homerum, utrem venti plenum secum abstii ille Ulyllem, quo ventum sibi seeun. dum pararet: ortas in Graecia ipsa probabile existituo. Alterum vero, quod de eureis ima ginibus, in te viis, ante ianuas, aut in sepuletiris a malefieis collacatis, ut laederent eor. pora aliorum, a Platone affertur, aliunde in Graeciam forsan est illatum. Habet enim hoc artificii aliquid et studii exquisitioris, quam ut sponte inter barbaros facile nascatur, unde rara admodum eius etiam apud peregrinatores. iindiernos mentio. Quinam autem sint a quibus Graeci haee acceperunt, equidem non mitin desinire, cum vel tigium eorum apud Aegyptios aut Persas nondum viderim ullam. Ceterum Plato, etsi cetera nor faversiis a superstitione magi ea, ut pluribus infra docebimus; his tamen fidem non videtur 'thibere, licet pro certo non audeat ponere, nullam omnino iis inesse Vim. ita. Exercebantur magica haec artifieia a viris non minus quam mulieribus, heslugit nis enim fratrem aeeepisse incantationes et veneficia, quibus medentur epilepticis, a mu-'' '' Iera 'itia i , narrat Demosthenes. Simul adjicit, Athenienses vehementer haec oninii iiDόnim viri, ut Theoriden venefieam Lemniam eum omni ejus genere supplicio asse rent. 'γ Nihil id mirum, solent enim et barbarae gentes venefieas vehementer odisse; sed intrum tamen, nihil ante hanc tempestate tu de veneficarum praestigiatorumque surii, liciis i riptirm apud auctores Graecos exstare. M ii, Apparer, ni filior, ex his omnibus, magnos magiam pere nam in Graecia hueli
P tu' clus progrestus non fecisse, ut quae nominatim ab auctore nullo laudatur, cujusque exi-νu. εὐα 'n odo deprehendimus vestigia. At alterum magiae genus philosoplii euin, ante Alexandium M. majora cepit incrementa, eoque ipso vulgari etiam ac plebejo viam munivit. Postquam enim Soeratis genius philosophorum in se animos converterat, eique esse coim
sentanea ii uellexerant philosophi, quae a Pythagoreis et in mysteriis tradebantur: plura de daemonibus coeperunt philus cphari. Primum inter hos dubio proelii lueum tenet Plato, non ob ea tantum, quae de daemonibus scripsit, sed ob novum philosophiae ejus praeeipue habitum, ad enthusiasmum et commercium cum naturis divinis valde accommodatum. Ae principio quidem, quod vulgus absque argumentis idoneis sibi persuadebat, esse genios, ei Plato induere probabilitatem ali.
quam, philol. phos etiam allicientem, nitebatur. Deos enim existimabat longo nimis intervallo ab hominibus distare, ut nulla inter utrosque intercedere similiaritas, nullum commercium queat. Ne itaque vacuuna relinquatur id spatium, quam enim nostri dicunt philosophi continuitatis legein, rationis nostrae indoli maxime congruentem, experientia insuper satis confirmatam, ejus sensu in aliquem, sed obscurum habebat esta naturas inter nomines et deos medias, meliores hominibus, inferiores diis, quibus omnes mundi partes inter se eopulentur, Plato inserebat. De his ita disserit: daemonum genua inter Deos hominesque est medium; id hominum preces, res sacras resert ad deos, Deorum voluntatem ae jussa, saerificiorum et preeum remunerationes deseri ad homines; quod inter utrosque cli spatii complet, ut per id universum vinculi instar sit copulatum. Hujus ope divinatio omnis, sacrorum ars, initiationes, incantationes, et praestigiae, seu a
tes magicae exercetitur. Magna cst horum daemonum multitudo. et varietas. Hine. ' furor
49쪽
furor es;am ille divinus, qui animos hominum oecupans, ut vera vaticinentur, inlate, dirava daemone extra se homines abripiuntur. Daemonum naturam alibi ae ratius sie Plato definit: anima, mundi opifex, omnia quae esse poterant animalium genera p
creavit, praeter Deos itaque quos cernimus, astra nempe, ex aethere sermatos, alia etiam ex aere et aqua finxit animalia, in medio sita eorum, quae terrae plurimum habent, qualia sunt homines, quaeque insuper vivunt in orbe terrarum. Medium hoc animalium genus interpretis inter homines ac deos sungitur munere, quamquM autem hi daemones se in per circa nos versentur, nunquam tamen manifeste nobis apparent. Magna sunt
praediti prudentia, animique nostri fetasus intimos habent perspectos, bonos probosque mirifiee diligunt, improbos odio habent, doloris omnis et voluptatis, quorum sensus
Diis non inest, non sunt expertes. ' Daemonum genus ex aqua factum cernitur nonnunquam, et ubi cernitur, in admirationem nos rapit. )Nititur in his omnibus vulgi et barbararum gentium notionibus Plato, morbos plato enim nounullos miri aliquid habentes. sororem, insaniam, deliria febricitantium, eum )ης'nun multa, quae nuspiam sunt, appareant hominibus, eumque causa non sit in aperto; Deo-eri . tiost. xum aut daemonum in animoς hominum illapsui, omnis a cultu remota hominum aetas non potest non tribuere. Aecedit, quod optime ceteroquin valentes, organorum vitio multa saepe nobis videmur audire, videre, aut tactu percipere, quae tamen non adesse reliquorum nos sensuum testimonium docet. Horum cum non intelligant causam homines literis nondum imbuti, a gelitis ac spiritibus repetere eas non dubitant; quod autem omnium facile est maximum, terrores nothirni, voces per noctem sarius auditae, et ob id si sum mirae nobis et insolitae visae, phantasmata ac spectra sensuum ludibrio, ae dei te in luper metu, nobis obversantia, et ob id ipsum sensuum aliorum adminieulo non lub examen accuratum vocata, esse daemonas et genios facile nobis persuadent. Hinc itaque nasciti ir serarum gentium cunilarum opinio, ei se naturas subtiles aereas, a queas, per terrarum Oitem vagantes, . omnemque mundum esse daemonibus plenum, eosque res nostras curare et ad multa nobis posse prodesse, si eorum nobis valeamus amicitiam conciliare. Hanc vulgi opinionem, quae auctore Hesiodo Graecia n.quoque antiquam pervaserat, ad rationes philosophicas Plato revocat, Daemonum genera et munera a curate definiens, et qua ratione di iterant, tum a Diis, tum ab homini hus, dolens; simplicitas namque prisca, consida geniorum notione contenta, disserre Daemonas a diis et nominibus putabat, 'de discrimine aeeurate constituendo nondum sollieita. Ceterum dedaemonibus malis nihil equidem legere me apud Platonem memini; nec adducor facile
ut credam, naturas tam praestantes, a materia crassa, mali omnis seeundum Platonem, pravarum cupiditatum, inimicitiarum, ae bellorum eausa, adeo remotas, malitiae aI
quid habere eum exili asse, ut quae a Deorum familiaritate eos exclusisset penitus, sungendoque ossicio redid,sset ineptos. Daemonas cum putaret PIato diligere viros bonos, improbos odisse; non Ionge ab - Mystietarat ab opinione eorum, qui exercitium virtutum, vitaeque lanctitatem, conciliam n bis ' genios existimabant, id quod derivatuni a Pythagoreis, in mylteriis esse traditum, a vero halut abi
non abludit. Sed de his, deque ratione allieiendi genios, nihil in Placonis libris Itodie lo
50쪽
ituri quaremque antem fuerit hae de re Platonis sententia: philosophis eum feeutis, nis ipsis ansam ab eo, plura hae de re disserendi, esse datam, sacile apparet. Aliud praeterea philosophiae Platonime inest, avide ab Alexandrinis arreptum, et
ad enthusialmi genus aliud tendens. Animis nostris additam esse divinae partieulam aurae, sibi Plato persuadebat, adeoque Deo nos esse cognatos, inhaerere praeterea menti bus nostris ideas divinas, ex adspectu rerum divinarum haustas, priusquam eorpori immergeretur anima, cum inter Deos adhue versaremur, essetnusque naturae divinae par tes, ad harum contemplationem erigi animum a sensibus abdituum, serutandisque notionibus abstractis et rerum naturis ae generibus eontemplandis deditum. I Quicunqueaeeesserit ad id, quod vere est ερνὶ - id est quod mutationis, generationis, et co ruptionis est expers, semper idem,' ae naturae divinae - quieunque huic sese imme serit, vere vivit, indeque alitur. Mente i :tur attingere Deum, aeeedere ad eum. ipsamque naturam divinam . possumus eontemplari, eaque contemplatio summo nos aeve ro perfundit gaudio, redditque beatissimos. Loquitur hae de re Plato toties verbisque adeo esseacibus, ut lectores omnes non ante ab hae re aversos, et sensti quodam jucum ditatis e. rerum a corpore sejunctarum contemplatione tactos, accenderet ad idearum, rerumque sempitemarum investigationem vehementissime. Cum autem simul ita loqueretur , ae si naturae divinae nos coniuno, eique misceri hae eontemplatione existimaret Sin eam homines incautos et animo servidiores induxit opinionem, posse nos mente a seri
sibus plane abducta, et extra eorpus quasi abrepta, Deum intueri, summi boni illapsu in animum frui, ejusque lumine persundi. At ea Platoni non placebant; ut qui propius
quidem ad eostasin hane aeeedit, abest tamen ab ea satis longe, eum nuspiam de ipsius numinis ivtuitu, aut aecessa mentis ad Deum, si verba aeeurate ponderes, sed de eo templatione notionum abstractarum, de exeret fio rationi quae est quasi Deus in anima nostra, deque conversione animae ad divinitatis hane particulam, et in serioribus animae saeuitatibus erigendis ad partem hane superiorem, loquatur. Numeris denique magnam vim tribuebat conditor Aeademiae, ut de quorum potestatibus in Timaeo pluribus di rit, proportionea n constituendis et servandis rebus valere plurimum docens. E rundem in libris de legibus serendis, et reipublieae forma constituenda etiam meminit, numerumque civium certum plurimum putat ad perpetuitatem civitatis conserre. t In eo statu res suere ante Alexandrum M., subeujus aetatem Osthanes alter auctoritatem addidit professioni comitatu eius exornatus, planeque, quod nemo dubitat, orbem terrarum peragravit. di Is ergo, in exercitu Alexandri doeiles forte eum invenissee Graecos, esseque plures discendae ejusdem artis eupidos in Graecia audivisset, e Perside traiecit ita Graeciam, mireque hominum pervertit animos. Idem ille intelligitur dubio procul in carminibus magicis ab Eusebio servatis, ubi, qua ratione coli se cupiant Dii, doeetur. illa Plura de hoe viro memoriae mandata non invenio. Ut magiam Persarum Osthanes, ita Chaldaeorum genethelogiam eadem tempestate in Graeciam invexit Berosus. Vixisse eum sub Alexandro M. diserte resin Syneellus. mat. PI,aedro. p. Har. Id. de Rep. VI, p.