장음표시 사용
381쪽
338 Dcto YEsTATE AE CCL Esca de immunitatibus Ecclesiasticorum spectare ac testimonio esse illos,
qui tam longe petitis probationibus utuntur, bonam causam perde re, maxime indigere validis argumentis. Primum ausculta Lector, verbis Severi Sulpitii ad calcem libri secundi Martinus apud Treveros constitutus ait: Non desinebat increpare Ithacium, ut ab accusatione Pristaeianistarum desisteret, Maximum Imperatorem orare ut sanguine infelicium abstineret Satis superaue si ficere ut Episcopali sententia haretiri judieati Meusi pelgeremur: Novum esse es inauditum nefas put causa Ecclesia Iudex saeusi judicaret. Quibus verbis S. Martinus auctor est haeresim tanquam Ecclesiae causam non debere ad judicem saeculi deferri, datis esse si Episcopali sententia haeretici judicati pellantur Ecclesiis quoniam, et supra docuimus Ecclesia jure divino in ratione coercitionis nihil habet ultra excommunicationem quod faciat. Quae sententia multis magis causae Bellarmini officit, quam favet.
Secundo, locus Ambrosii dissidium attingit Antiocheni Episcopatus, quod inter Flavianum atque Evagrium fervebat. Etenim Sancto Meletio Antiocheno vita functo cum Flavianus lautinus Epist patum Antiochenum administrarent, atque Paulinus morti innis contra canones solus Evagrium sibi succetarem ordinasset, hieque ab Orientalibus Episcopis eam ob causam velut intrusus repudiar turi de nihilominus occulantales Episcopi Evagrium approbarent, atque Flaviano mirum in modum succenserent, Theodosio Magno objicerent, quod tyrannidem Flaviani propugnaret hae de causa Theodosius cum Flavianum accersisset, eique imperasset ut Romam proficisceretur, Flavianus sic Caesarem affatus est: si aut o Imperator me ut fidem minime Anceram aut sanam probentem insimulent, dicantis vitam me traducere indignam Sacerdotio, eum istis ipsis uiueibin utar, tum pronunciatam ab eis lubens subibo sententiam si aurem deseritapraseulatu digladientur, eaue agam cum sitis uaticio, neσue his auos eam
dignitatem Mipiscend studium tenet, aduersabor, sed cedam equidem volens, meque ipse Prasulatu abdicabo. Quare tu, cui tibitum est, Sedem
Antiochenam tribuito. At vero Imperator Flaviani magnitudinem animita sapientiam magnopere admiratus, in patriam reverti, Ecclesiam Micommissamsedulo pascere jubet a Romam adventans hortatur Occidenta- ω Episcopor, uti deinceps concordiam in Eeclesia constituant, dirimantites.
visa excessisse, ta Evagrium contra lege Ecelesia defignaetum fuisse Discopum t
382쪽
INRER Us TEMPORALIBUs. 3 sopum quin etiam omnes Ecclesia Orientis Flaviano Praesuliiahaerescere, Uc.
Huic hortationi obsequut Episcopi Occidentis promittunt se simultatem deposituras, ta Legatos qui alia iano mitterentur, admissuros. Lege Thoodoreti historiam tibi. s. cap. 23. nota Flavianum Evagrium suisse orthodoxos, quodque Episcopi Occidentales pollicentur se Legatos Flaviani admitIuros capi oportere de illo ritu inter Sedes patriarchales usitato quo post suam consecrationem Episcopi ad communionem Sanctorum constituendam sibi invicem Legatos cum litteris communicatoriis specimen sua fidei continentibus mittere solebant, ut alias pluribus ostendi. Caeterum S. Ambrosius Epistola ad Theo philum cum pertimesceret ne Caesar ad causam Flaviani dirimendam conventum Episcoporum cogeret in Oricnte, Episcopos Occidentis illuc sese conferre adigeret, exclamat Frustra ergo tantorum Sacerdotum, fusus labor iterum ad rescripta Imperatorum videlicet iterum
vexabuntur Sacerdotes, senes transfretabunt maria: Iterum invalιῶ corpore patriam peregirino mutabunt solo, c. Porro Ambrosius Rescripta
kJudicium Theodosi velut illegitima non repudiat, quasi non est et judex lcgitimus in externa disciplina Ecclesiis sancienda sed ei tantum dolet laborem ea in re multoties a Sacerdotibus susceptiim stectucarere timetquc ne iterum Episcopi gregem& sedem descrere, atque in Orientem proficisci cogantur. Et hinc illius gemitus 'uerelae, quae simillic causa fuit ut Flavianus ultro Episcopatu Antio cheno sese abdicaresqliam Romam proficisci, tam longi ac molesti
itineris laborem sustinere maluerit.
Tertio S. Augustinus Epistola ad Glorium inlusium laudata a Bellar mino reprehendit Donatistas, quod a Galliae Episcopis iapa Melchiade damnati in causa Caeciliani Carthaginentis Episcopi, nihilominus ad Constantinum Magnum provocassent, a quo ctiam condemnati sunt. Et authore Optato Mileuitano libro primo historiae Ipsemet Constantinus graviter hanc Donatistarum provocationem tulit, atque exclamavit orabida fiιroris audacia, scut in causis gentilium fieri solet appetationem interposuerunt. Vide librum primum
historia nostrae Concilior urn generalium cap. 6 . numero ΙΣ.
Et haec summa est omnium argumentorum Bellar mini, Suaris, de Scriptorum Curia Romanae quibus articulos Bullat cenae Domini de Ecclesiasticorum immunitatibus fulcire nituntur. Vcrum illis tantum debemus fidei, quantum uri divinois naturali consormia sunt: quae regula est Catholica, certissima, qua non modo hominum,
383쪽
3 Da o TR sTATE ECCLEs verum etiam Angelorum, si quae proponantur dogmata exigere Aeexpendere debemus. Magister Jacobus Almainus cum obiervaret illos magnam invidiae molem sibi consciscere apud Ecclesiastica, qui quae vera putarent de Ecclesiasticorum immunitatibus & potestate Regum in externa disciplina Ecclesiae asserenda scriberent ut hanc invidiae tempestatem a se averteret, in disputatione resumpti perhibee uacumque Aristin in hac materia non assertave, sed inquirenda veritatista conferentia desiderio proposuisse Verumtamen hanc collationem si e instituit,ut semper argumenta negantia multo validiora docupletio ra affirmantibus argumentis exhibeat. Consule ejusdem traftatum de potestate Ecclesiastica MLaica quaest. 2. cap. 7. ubi hanc defigit con clusionem. Cum Papa ubdatur Imperatori quantum ad temporaraa --tequam eligaetur Ipse electo saltem ex jure divino non liberabitur Milia Fervitute es subjectione Ide Imperator quantum ad temporalia, est iudex supremus Fummi Pontificis Ratio qua nititur Almainus est, quod os divinum nultam liberet a servitute politica ta temporali unusquisque in
qua vocatione vocatus est, in ea permaneat. Serum meatus est, non se
tibi cura sed'οtesseribber, magis utere. I. Corinth. 7. Quod Pau-Ii oraculum demonstrat jura naturae gentium non abrogari aut im
pediri per gratiae legem unde Christus, si non venisse ut legem solis
ret, Maimpore pronuntiat Matthaei s.
II. Totam Iuris cynnem Eeelesiasticam manare a Sacerdotis Christi tanquam deausae lanie εν posse eonsiderari formiiter aut materfabro a priora modo es em
per Sacra Ordines posterreri, per Sacra Electioine aut Cinationes itu6. III. De amua mpassiva elemone Pralatorum Per au/busnam hae eo erat.
IV. Cism Pastore sint ranquam ex animara Ecclesia, sita quidem o tum suum
absque tonsensu populi exerrere repugnat, Mi Plurium gravissimorum auctiram test momo cir rari Ecclesiaprobatur.
V. Quare jus quo populus habebat in euctionibus, Pandem lege regia transutum sit in
Rege mirme pes supremos Et depraxi Eeelsa in eam rem. VI. Olim Pontifera Romana absque Imperaιorum consensu mmrme legebantur. VII. S. Gregorius de arrogantia Maximi Saoπιιani ρι vi conqueratar, eo usa cantra canones Episcopatum Ionitur '. VII De Carhedrasteo, auod Pontisce staram post βι- electiomem Imperasori adependere solebant.
384쪽
XI. ego quadrupliei Dalopse ad Pralatorum electionem intervenue. XII. Nominatione atque Investitura Principum, quando ortum habuerant ab Eι- clesia consensu tam institutione , usi modo Helpos haresim redolere. XIII ID Carnotensis'ιmus laudavit canonem Adrranus, can. mi nodo dist. ει. uiae Gratianus illos ab Imni Pannonra , non a Sueberto mutuatias est. XIV. OQdem Iionis sententra de Investituae. Disto ad Magonem Archsepiscopum Lugdunensem Gregorii VII. Mucianum, in Urbana II. Legatum. X V. αι am si Iovestitura corporalis Ivom Carnorensi tXUI GUOιῶ Abbai mniscinens Cardinatis R. E. Sententia de Iuvestituris ena-
XVII. De Sigeberri narrasione super Investituris quam ubertus Mira as, ut carra Romana gratiam aucuparetur, ex sua editione nupera mala fide expunxιe. XVIII. Onubrii senientra de Invsιιaris,' Privilegis Gamarum Regibus indaluab Adriano LM iandenam tanta opes Ecclesiis acer erunt. XIX. Imperatorem voluissejus Investiturarum ejurare, modo Ecclesia Imperio Rualia qua ab illo habuerat resistueret. XX. ibonis Frinsingensis, nardinalis Cosani lugubres querela de Clericorum in
grat/tu me adveram Imperatores.
XXI. Formam eligendorum Halatorum anonibus Nicanis consecratam M us-ras VII immutatam fuisse. XXII. De Bonifacis VIII. Philippi Pulchri usidio superben clarum regali rum Collatione ς' quonam jure Lasei benefeia conferre possior. XXIII. Summa rotrus caprias e bus consere , ae ncedendi beneficiam regaliamia is risia, Gallia Regibus competere, seclusi/ etiam Concordasu Bononiensibus.
Uando Gregorius VII omnium primus auctor exti tit doctrinae Regum Abdicandorum Illo enim antiquiorem prostr noppo Mi Be sarminus Iib. contra Barciatum in praelatione it ex rei veritate atque internis causis de Gregorii VII. gestis seratur judicium, ante omnia de jure vel injuria Investiturarum quae Gregorio Hildebrando causam abdicandi Henricum IV. Imperatorem prae buerunt, disputandum, atque ante omnia septem nobis explicanda veniunt. Primum, quid sit Investitura nempe concessio tituli Epiμο-
pati aut alterius praelatura facta a Principe Loico per annutiaiιtped Episcopatis contionem, vel abo quodam ritu Agno externo visibili. Caeterum
postquam aliquis sic a Principe Episcopali vel Abbatiali titulo fuerat investitus, tum Episcopus consecrabatur, atque in realem possessio
II. Secundo notandum a Christi Sacerdotio communicato Ecclesiae tanquam a causa efficiente physica, cunctam jurisdictionem Eocletiasticam tum in interiore cum in exteriore foro manare, ut plur
385쪽
361 Da oras TAT ECCLEs bus docui in defensione Libelli de Ecclesiastica politica potestate. Tertio Jurisdictisnem Ecclesiasticam duobus modis posse considerari conserri puta intensive objecriive,formaliter 'uoad habitum Deinde extensive subjective, materialiter quoad actum vel exercitium. Quarto durisdictionem sermaliter 'uoad habitum conferri per Sacros ordines: ita ut Episcopo Presbytero una cum Episcopali &Sacerdotali ordine potestasin facultas regendi populum
Christianum, remittendi atque retinendi peccata, excommunicanis
di Leges condendi, Armaliter inquam, quoad potentiam 'abitum proportionatim deseratur. Quinto Jurisdictionem materialiter quoad actum exercitium Episcopo atque Presbytero tum d ferri, eum illis titulus, materia seu populus gubernandus datur. III. Sextis hanc materiae & tituli attributionem & concessionem secundum canones traxim Ecclesia primitivae dari solitam per activam lassivam esectionem. cstivam voco Electionem, facultatem Iegendi idoneum pastorem, quae iacultas hierarchico ordini pecu- Iiarisin propria est , cui facultas excommunicandi verbi causa,
quam tamen Episcopio Papa ipse possunt Laicis per dispensationem
communicare. Nam Christus hierarchico Ordini, cui Sacerdotium suum credidit, una dedit potestatem active eligendi atque examinandi personas idonea quibus Sacerdotium suum communicaretur;
ideoque haec facultas est juris divini, dispensabilis tamen communicabilis per vicariatum commissionem, ut de facultate ex communicandi diximus. Qitare compertum est in Ecclesiae utilitatem,vel
propter alias justas&laudabiles causas ordinem hierarchicum saepe Christianis Principibus, Laicis personis fecisse potestatem active eligendi pastores, sola sibi retenta facultate ordinandi consecrandi Episeopos vel Presbyteros, quia haec juris est divini plane indispensabilis atque invariabilis. Hinc ergo claret quoddam esse jus divi- numin naturale variabile atque dispensabile. Et hactenus de activa eleri ne Passiva autem & subjectiva electio est populi eonsensus activas electiones Cleri approbantis, ac sese electo Pastori sponte libere Iubjicientis quae libera subjectio & consensus populi juris est divini naturalis plane in dispensabilis; aded ut in Pallorum electici ne oporteat consensum liberum populi explicite aut implicite, vere
aut interpretative secundum canones intervenire. Quamobrem sicut
nemo potest ordinem hierarchicum jure consecrandi Episcopos Sacerdotes, aut etiam jure active eligendi Pastores idoneos absolu-
386쪽
r REBU TEΜPORALIBUs. 363ter privare ita nec etiam ordo hierarchicus jure potest populum passe siva electione aut jure con&ntiendi spoliare. Septimo ex doctrina traditione Apostolica Clerus iopulus suo quisque modes captu proportionatim respective ad electiones concurrebat Cujus rei causa a lege satiae petitur, quae vere regia est tersecta libertatis,
omnium legum atque institutorum mitisuma, suavissima, & naturae ac libertati hominum maxime conformis. IV. Quod si in rebus naturalibas forma numquam nisi in materiam egregie subactam dispolitam introducitur, quanto magis in agentibus liberis praesertim in lege Euangelica , cum Religio Christianari Communio Sanctorum doceri atquc suaderi; Non cogi, aut austere Mabsolute imperari possit. Quocirca si Ecclesiastici invitis repugnantibus Christianis, quos debent libere suaviterque erudire, legem dare nequeunt Leges enim non obligant nisi recipiantur quanto magis absurdum invitis atque repugnantibus populis
Pastores consecrare , cum Pastor sit tanquam lex anu nata Ecclesiae. Ut enim ait Durandus 6 Sententiarum distinct. Io quaest a circa medium Sacerdos magis est judex arbitrari ψ de voluntatepartium assumptus, quam habens de se jurisdiaraonem sive partes, eas invitis, vel a tera eorum invita. Et Cancellarius Parisiensis de potestate Ecclesiastica consideratione . Videre est igitur, ait, quemadmodumpotestas haec Ecclesiastica jurisdiEtionem quamdam exigit, cui convenit quod bbrasito
spontanea vere velinterpretative circa personam in qua exercetur hac Iurisdictio, aut satiemisu od non feratur in anuitum Uuuenim diceret quod aliquis inviti velbaptiabatur vel confirmatur, vel absolvitur in foro conscientia, vel ordinatur, tacita de atiis reliquis Cardinaliscusanus libro 2 de concordia cap. 32. probat unum corpus spirituale constitui ex
Episcopo G plebe, ideoque consensium necessarium videri scut in careali
matrimonio,atque inter Episcopum 2 Ecclesiam esse matrimonium. 3. quaest. I. can audivimus. Et ratiora us est, inquit, quoniam consensus est deessentia matrimonii Proculdubio in Ecclesia primitiva, cum populus aleret Sacerdotes, nullum erat dubium de hac potestate passiva populi ad eligendum Pastorem sed postea fundatis atque opibus populi& Principum locupletatis Ecclesiis ambitio Pastorum crevit, resque immutata est. Multa de sacris& canonicis electionibus disputavi libro 1. defentionis libelli de Ecclesiasticari politica potestate cap. 7. numeros quarum hic aliqua operae pretium est commemorare. Nam Actorum .in . Sicut Clerus active deligit ita populus Chri-
387쪽
36 DE POTEsTAT ECCLEsIAE stianus suo consensu libero se electo Pastori regendum submittit rhaecque omnium optime Cuprianus enucieat Epistolas x. ad Antonianum, ubi ostendit Cornelium , non Novatum elle legitimum Episcopum Romanum quoniam ille , non iste de Clericorum pene omnium testimonio, de plebi qua tunc adfuit, se reti de Sacerdotum antιquorum, bonorum virorum collegis electus fuisset. Item Epistola 68. suando plebi ipsa maxime habeat potestatem vel eluendi dignos
Sacerdotes, velindignos recusandi, uodo ipsum videmus de divina actoritate descendere, ut Sacerdosplebe presente pub omnium ocusis deligatur, ta dignus ataue idoneus pubisco Iudicio arque testimonio comprob tur, ese Tream omni Synagoga jubet Deus constitu Sacerdotem id est
instruit c ostendit ordinatione Sacerdotales nonnisi seu populi absistentis
conscientia feri oportere , ut plebe praesente vel detegantur malorum crimina, vel bonorum meritapradicentur, c sic ordinatio justa ta legitima
qua omnium sistragio budicio fuerit examinata. Et aliquanto pbstrEpiscopus deligatur plebe proηte, qua singulorum vitam plenissime novit, funiusc usque actum de ejus conversatione perspexit, c. Quam in rem lege defensionem libelli de Ecclesiasticari Politica potestate
jam laudatum cap. 7. numero I . ubi observavi Canone . Sc6. Nicaeni Concilii non omnia quae sunt necessaria ad Sacras electiones recenseri; sed tanquam notius atque usitatius praetcrmitti, Clerum cum
populo solitum admitti ad electiones, sicut antea ab Apostolorum temporibus admissus semper fuerat. Id autem Patres Nicaeni lilentio obruerunt, quia ubique constanter ervaretur, nec a quoquam tunc verteretur in dubium Equidem populum numquam ab electione P storum exclusum innumeri Canones qui post Synodum Nicaenam conditi sunt, perspicue deesarant, quorum multos leges distinct. 62. canone nuta ratio finit ut inter Episcopos habeantur qui nec a Clericis sunt elacti, nec aplebibus expetiti, nec a Provinciatibus Episcopis cum M tropobtari judicio consecrari. Quae regula est Leonis Magni qui Epistola 89 ad Episcopos Viennensis Provinciae haee inculcat Expectentur vota civium, testιmoniapopulorum, quaeratur honoratorum arbitrium,
Electio Clericorum qua in Sacerdotum solent ordinationibus ab his qui norunt Patrum regulas custodiri. Item aliquanto post Teneasu sub scriptio Clericorum, honoratorum testimonium, ordinis consensus splebis Uui praefuturus est omnibus , ab omnibus eligatur. AEdde totam
dist. 63. an nosse s Sacerdotum quippe est electi , ta fidelis populi consensem adhibeηdus est , quia docendine populus , non sequendη
388쪽
IN RE Bus TEMPORALIBUs. 36sItem ean Episcopos can Cleri can. vota civium ean sacrorum ean' forte g. nullus invitis ta non petentibus ordinetur, ne civitas Episcopώm
non optatum aut contemnait, aut oderat, ait Leo Magnus. Cui eὴim debet
ab omnibus obediri, utique sab omnibus debet eligi, ut refert rancmarus Rhemensis Epistolia ad Ludovicum Barbum. Et dist. 68. an depersona autem consecrandi is de Curi plebissu consensu Metropolitanus Episcopus referat Hercle semper mos fuit Episcopos omnium qui pascendi erant, consensu adoptari Ut Patres Calcedonenses actione undeci .ma sub finem loquuntur Cardinalis Cusinus lib. 2. de concordantia Catholica profusus est in hac doctrina, disciplina Apostolica
firmanda atque illustranda. Et primum cap. q. Cum natura omnes sint liberi, tunc omnis Principatus sive consistat in lege scripta sive viva apud Prancipem per quem coercentura malis subditi, ta eorum requiatur tibertas ad bonum metu poenarum est a sola concordantia ta consensu subjectivo. Nam si natura aeque potentes ta aeque liber homines sunt , vera ta ordinata potestas unius communis aeque potentis naturaliter non nisi elemoneo consensu constituitur a distinct can lex, ta octava dιstinct cap. qua contra. Item cap. 3 q. versus finem Exsuhectorum electione sconsensi radicatur severioris potesta suo modo coactiva in eos qua primo eranthberi, eligendo super se prasidem , se e su*iciunt, tac. Unde quamquam potesta desursum sit, sue coactiva, sive conomica regulativa, ordinativa tamen ad hoc ut ipsa extrinscce in actum prorumpere posse sit, homines Chri lianos liberos regulando vel regendo, tunc recta regula praerequirrisubjectionem tiberam eorum cum ipsi ex lege ei Christiana tanaturali Iure non ar lentur extra terminos tibertatis. Ibidem cap. 9.praesentem quaestionem sic in propriis terminis explicat Sicut Sacerdotium est ut anima una in Ecclesia militante anima autemsecundum ejus motivam cs exstivam partem considerata educitur de potentia materia: secundum autem rationalem ejus partem considerata, a Deo est sic Sacerdotium capit ab inferior populo sidelium illam rasidentialem motivam, vegetatimam sensitivam potestatem, qua potestas exit de potentiam./teria siubditorum per voluntariamsuhectionem a Deo autem per Sacramenta capi potestatem ration lis anima, qua Uursum venit, ut sic possit in aeutici concordia superna potestas per medium elicitaeo tradita potestatis insuere in corpus suhectorum , qua ad flutare, unionem cum Christo capite perficiuntur. Huc usque Cusanus aperte demonstrans maxime inter Christianosin praesertim in Ecclesia principatum quoad vim coactivam aut coercitivam omnino ab hominum consensu penderc. Zet 3 Caete-
389쪽
D PoetasTRTE ECCLESIAE caeterum qui ad haec cogitate attenderit, atque inter activam&passivam Eleetionem discrimen necessarium, ut natura rei desiderat, posuerit, expedite omnibus argumentis contra populi electiones 4nvestituras satisfaciet, rectumque usum ab abusu facile secernet. V. Porro cum temporis progressu, studia, prensationes ac turbae fervere caepissent in Clero populo tum demum jus populi Christiani merito ad Reges, Principes Magistratus politicos Christia nos sensim devolutum est. Quare Theodoretus lib. q. historiae cap. e.&s memorat Auxentio Ariano Episcopo Mediolanensi mortuo, Valentinianum Imperatorem ad se Episcopos orthodoxos totius provinciae accersivisse, sicque illos affatum esse: Hominem ita instru mi sede aria Discopali jam collocare uisi nos a quibus gubernatur
perium, ei vere sex animo capita inclinemus, re illius reprehensonem nam cum simus hominer errore tibi necesse est velut medicinam anima rum cupide amplexemur. Haec Imperator, quem Clarus obnixe rogavit,
ut ipsi sapientia spietatis insignibus praclare exornatus Episcopum delige ret. Sicque jus suum active eligendi in Imperatorem transtulit Mui respondit: Major est hae Provincia quam qua viribus nostrissustineri possit. Tandem seditione quae inter populum exarserat, pacata, uno ore populu Ambrosium lice, thecumenum deposcis , c evexis ad Disera-patum. Lege can. Valentinianus distinc'. 63. Hicque dignum obse vatu Sanctissimos illius aevi Episcopos non existimasse incongruum, vel contra canones, si illum ipsum in Episcopum consecrarent, quem Valentinianus Augustus active delegisset, 'uasi titulo Episcopali investisset. Idem Theodoretus libro A. cap. 9. ait Nectarium virum Senatorium quamquam laicum, tamen praesente Theodosio Magno Electum in Concilio Constantinopolitano Episcopum Constantinopolitanum atque voto Principis populi datum, ut vir laicus eximiae probitatis legeretur historici narrant. Eodem pariter libro . vi Chrysostomi electionem auctorasse. Et Socrates libro . cap. 39. cle
390쪽
IN RABU TEΜPORALI Bus. 367 elisasticas universa tanquam qui reddituri estis rationem piscopo, qui secundum Da voluntatem ta nutum piissimorum ci Deo amantissimorum Imperatorum nostrorum Asexandrida magnae civitatu Sanctissima Eccomest,ia nandus Episcopus. VI. Proterium intelligunt qui Dioscoro successit. Vide cap. s. libri 1 historia Evagrii Anastasius Bibliothecarius latin ad Cia- conius in vita Pelagii II narranti hunc absque Iussione Mauricii peratoris deo electum atque ordinatum , quod Longobardi urbem strictissme obsessam detinerent , nutatque mitti posset Constantinopolim ad impetrandum consensium Principis Iuxta usitatam consuetudinem Platina scribit S. Gregorium Pelagii II. Successorem maximo Clerita populi consensi electum in Pontificem; sed nuntios cum litteras ad Mauricιum Augustum misisse, qui eum obsiecrarent ne pateretur electionem Cura &ρο- puti Romana ea in reuaure. Hocque ipsemet Gregorius lib. I. Epistolarum cap. s. sub finem ira comprobat: Ecce, ait, Serenissimus Dominus Imperator fieri Simiam Leonem jubsit: ta quidem prousione illius vocari Leo potest, fieri autem Leo non potest; unde nece, est ut omnes culpas aenegligentias meas non mihised seu pietati deputet, qui virtutis Isterium infirmo commisit. Haec ille in cujus Epistola hae voces notandae sunt: quod provisione Imperinoris virtutis, erium infirmo committatur. Praeterquam enim ostendunt jus quo pollebant Imperatores in Episcopis Romanis creandis insuper etiam auctoritate S. Gregorii convincunt investituras non esse haereticas , ut auctores saeculi Grcgorii VII. persuadere voluerunt. Profecto si ita esset, sequeretur B. Gregorium si non directe mcxplicitc saltem implicite Mindirecte contraxisse haeresim, dum ab Imperatore provisionem sponte accepit , ut vocat. Porro idem B. Gregorius passim demonstrat Episcopos urbibus Metropolitanis creari non consuevisse absque Imperatoris consensu
libro . Epistolao. Is ad universos Episcopos per Illyrium constitutos, de cooptatione Joannis Episcopi primae Justinianae, quae
Patriarchatui Romano suberat: Quia ergo per Epistolas quas ad nos per Maximianum Presbyterum G Andream Diaconum direxistis in personam
Joannis fratris V Coepiscopi nostri consensium omnium vestrumo fieremsymi Principis convenisse cognovimus voluntatem, magna nos exaltatio habuit talim Deo auctio te ad Sacerdotiio cium fuisseprovectum, qui dignus cunctorum est electionis iudicio comprobatus. Proinde juxta appellationis vestra desiderium, radictum fratrema Coepiscopum nostrum, in eo in quos Sacerdotii ordine constitutus, nostr essensius Ectoritatesimamus, rectam- ' qua