장음표시 사용
351쪽
IX. Eia,Lam si renendum de controversis sua Episcopi detulerant ad Constanιν-num Et de hae voe Constantini: Vos Dii estis.
I. Ecclesiasticorum libertatibus disputaturus, ante omnia monendum Lectorem censeo, me in horum nominum di- stinctione Libertas, immunitM,Vexemptio Ecclesinicorum nolle immorari. Cum mihi propositum sit haec pro una atque eadem
re iotione capere. Porro communitates Ecclesiasticorum sunt in duplici genere, ut axiomate qI. pologiae nostrae docui. Aliae quidem juris divini naturalisci liae juris pure positivi de humani.
Enimvero sicut Religio cultus divinus juris est divini primarii positivit Ita inuae necessario Christianam Religionem sequuntur concomitantur, pariter juris sunt divini, saltem secundarii quoniam ex ure divino primario tanquam conclusiones ex suis necessariis principiis eliciuntur quod enim dat sermam, una pariter dat consequentia ad formam quocirca Ecclesiastici quoad divinorum
ossiciorum celebrationem, Sacramentorum administrationem, atque alia ejusmodi spiritualia tegularia pure Ecclesiastica nec non pariter quoad bona facultates necessarias, quas status o dignitas ordinis Ecclesiastici secundum rectam rationem atque honestam ac decentem sui conservationem exigit jure quidem divino naturali libera atque immunia sunt ab omni subjectione politica: Quare non comprehendi videntur sub hoc D. Pauli axiomater omnisam apotestati subbmioribus siubditasit: Priscepi, Dei minister est, tac. Ratio est quia Reges atque Principes politici neque Ecclesiasticos iure possunt a divinorum spiritualium ossiciorum professione arcere, neque eis prohibere quominus necessaria ad honestam sui ordinis a que dignitatis tutelam percipiant. Qtio apprime notandum venit contra septimum Marsilii Paduani errorem capite praecedenti explicatum, quo persuadere vult decimas atque alia quae dantur Ecclesiasticis pro stipendio spiritualium esse mere carnalia & temporaliarcontinuoque tota a politico Magistratu absolute pendere Verum haec nostra collectio duabus constat partibus, quae lumine exemplorum magis innotescenti Prioris partis exempla leguntur Actorum s. ubi Principes Sacerdotum, cum exercitium me ultum publicum Christianae Religionis interdicere vellent Apostolis B. Petrus tanquam Dissiliae by Orale
352쪽
1 RABU TEMPORALIBUs. 329os vertex aliorum intrepide pro omnibus respondit Obedire oportet Deo magis quam hominιbus. Deinde Apostoli cum eam ob eausam plagis S verberibus asticerentur: Ibant gaudentes a consteEtu concilii, quoniam digni habiti essent pro nomine estu contumeliam pars. Quo similiter videtur respexisse idem S. Pearus cap. q. prioris Epistolae Si exprobramini in nomine Christi,
Teati eritis, c. Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut abenorum appetitor si autem ut Christianus, non erubescat, glorificet autem Deum in isto nomine, tac. At texe Augustinum supra cap. 2 libri secundi laudatum in explicatione hujus effati divini omnis anima potestatibus seu blimioribussubditast, c. b d
monstrat ex ea parte qua credimus Deo, sin regnum ejus vocamur, nos cuiquam homini idippum in nobis evertere cupient quod Deus ad vitam
aeternam donare dignatu est nemini homini pubditos esse. Posterioris partis confirmationem habes Matth. iu caecio Dignus est operarius mercede sua. Item I Cor. 9. Uuis militat suis stipendiis umquam uis plantavit vineam sis fruetu eius non edit ' uupasiit gregem, et de lacte gregis non manuuca, numquid secundum hominem haec dico ' An lex hac non dicit Scriptum est enim in Lege Arnsi. Deuteronomi r s. Non alligabis os bovi trituranti Numquid de bobus cura est Deo ' Nim propter nos utique hac si ripta sunt, quoniam debet in spe qui arat, arare; ta qui triturat, in spe fructus percipiendi s nos bis spiritualia seminamis , magnum est si nos carnalia vestra metamus 'Nescitis quoniam qui in sacrario operantur, qua de sacrario sunt, edunt, e qui altario deserviunt, cum altaris articipant. Ita Dominus ordinavit iis qui Euangelium an nunciant, de Euangelio vivere. Item prioris ad Timoth. s. u bene praesunt Presbyteri, duplic honore digni habentur Agaxime qua laborant in verbo ta doctrina: Dicit enim Scriptura
Non assigabis os boli trituranti ta dignu est operarius mercede sua. Ubi notatione dignum occurrit Judaeos dum trituram messis facerent, os boum trituram facientium capistro non alligasse, sed liberum reliquisse, qud inter triturandum spicas comederent quantum possent. Haec autem divina Apostoli testimonia partim de cultu divino & professione Religionis Cristianae, partim de stipendiis necessariis addecentem atque honestam status Ecclesiastici conservationem capienda sunt nequaquam vero de superfluis, aut aliis immunitatibus quae juris sunt mere positivi voluntarii, atque ex Principum Christianorum pietate, liberalitate & consensu invaluerunt. Qua posita di- Lib. III. Tt stinctio-Diyitia i Corale
353쪽
3 3 DE POTAsTATE ECCLEsIAE stinctione, nimirum in necessaria & superflua, proclive est non modo
Marsilii Paduani, verum etiam Bellarmini riuaris argumentis tanquam inter sese oppositis satisfacere: Si quidem ut Paduanus omnes Ecclesiasticorum immunitates , etiam quoad necessaria , juris esse mere possitivi, 4 Principum beneficiis absolute pendere Ita Belin larminus iraesertim Suares cunctas exemptione cujuscunque sint generis & conditionis, etiam quoad superflua, juris serme esse divini contendit conformiter ad bullam Coenae Domini: cita utrinque in extrema vitiosa degeneratur. Ratio Paduani parte a Sui Defensorii cap. a. est quod Apostolus S Ambrosius bona exteriora quibus praedua tores Euangeta sustentari debeant in victita vestitu carnalia ta temporalia vocant, scut decima, quaesius, seu eleemosina vel collectae. Cujus res causam reddit Ambrosiiu, quoniam vita indulgentia carnis indulta sunt. Haec ille ex glossa, quae tamen non leguntur in glossa Et quanquam ibidem haberentur, nihilominus non id essicerent quod vult Paduanus, quem ratio D. Pauli MAmbrosii latet: hi enim tem poralia & carnalia istas res V cant, non dubdabsolute lurisdictioni sublint politicae, ut Paduanus hallucinatur, sed quoniam si ad spiritualia Maeterna absolute comparentur, omnino transitoria, fugacia, prae spiritualibus vilissima sunt sicque facta comparatione arternorum cum transitoriis & caducis ostenditur fidclcs non gravate debere necessaria ad praesentem temporalem vitam, verbi Dei atque Euangelii Ministris, largiri, mad id necessario obligari scut agricola
qui bovi servitium imponere vult, eum nutrire tenetur. Haec sunt verba Ambrosii in caput nonum prioris ad Corinth. Si vobis spiritu lia seminamin, magnum est vestra carvalia metamus quasidicat, inquit Ambrosius, non magnum, nequepar esse, si Euangelrdantes regnum Dei, ta coelesti cibo Ecclesiam si inantes, alimenta corporis sumerent, ut tradentes aeterna consequerentur temporalia. Qitibus ex verbis liquet corporalia spiritualibus, terrena coelestibus iaecularia aeternis comparat op ni, ut inde convincatur fideles obligari ad alimenta necessaria quaeque liberrime suppeditanda Sacerdotibus cum haec vilia larvi in momenti, si cum spiritualibus conserantur. Porro jam alias monui Bellarminum cap. , adversus Barciatum statim initio frustra causari Principes Christianos eo ipso subditos esse Pontifi- ei, quod hic illis posset imperare, ut Sacerdotibus necessaria ad vitam atque ducentem statum sui ordinis suggcrerent quoniam hoc non est argumentum subjectionis, sed debiti naturalis: . quia ut Christus ait Diqiliae by Ooste
354쪽
IN REBUs TEMPORALIBUS. 33 Iait Discipulis: Dignus est operarius mercedesua quique vult bovis aut equi opera uti illos nutriat necesse est. Neque profecto Apostolus, dum haec pronuntiat Sinos vobis spiritualia seminamus magnum est sicainaba vestra metamus ' Id per modum imperii aut potestatis coactivae statuit, quia ministerium non et dominium, utque tam crebro est inculcandum Ecclesia nullam habet divinitus facultatem cogendi temporaliter neque directe, neque in directe, neque per se, neque per alium: Etsi primitivae Ecclesiastici haec dogmata Bellarmini spartissent, nimirum quod Laicos ad necessaria eis suppeditandac gere possent hoc saeculo Ecclesia opibus in quibus natat, minime abundaret Ucrum sanctimonia vitae humilitas patientia Maj rum eflecit ut Christiani multo plura Ecclesiasticis quam vellentia girentur: Et quoniam Clerici Musmodi opibus hodie ad luxum& vo .luptates scedas turpiter abutuntur nihil mirum est Laicos in ejusmodi bona justo Dei iudicio invadere. II. Hoc velut defixo firmamento venio ad fundamenta adversariorum , qua partim ex Bellarmino, partim ex Francisco Suare dc- sumam. Ille quidem facilitate& judicio tractandi caeteris sodalibus suis facile palmam praeripuit. Verumtamen quoniam Suare lib. q. defensionis suae s. Catholicae profusissimam de hac controversia disputationem instituit, atque Scholasticis argumenta versatilia apparavit Deillis etiam animus est aliquid dicere, ut omnibus pateat quam infirmis adversarii nitantur rationibus: Sunt enim purae putae cavillationes Dedalicae, quibus veritati illuditur. Primum idem Suarc libro memorato cap. 3. sessione G. hanc sancit propolitionem: Verata Cathobeas sententia, Clericos juste potuisse a jurisdictione tem poralium Principum eximi. Hac assertis, inquit, quatenus auctoritate
Ecclesia fundanda est , pendet ex facto de quo nondum dictum est Et . ideo pri. ostendemus veritatem ipsam de Usibiti, postea ex facto certitudinem ejus probaLmus. Dicimus ergo exemptionem hanc iuste feri omiuisse trabis modis, viduicet a Deo, a Pontifice sab Imperatore seu Re-gιbus. Et quidem prima pars de Deo est adeo evidens, ut a nemine possit sine magna cacιtate Timpietate negari. Nam Deus est absolutus Dominus
vita ta necis ac bbertatis humana: Ergo justissima sese potestate tabure
utendo potest quemkbet hominem alterius Fervum vel dominum e cereipubditum vel severiorem: Et similiter potest quemcumque hominem proprio domini aut potestate privare , cs prou libuerat alteri donare. Nam ut ait Danici cap. 2. Irae mutat tempora ta crates, transfert regna Tto cicon Diqiligo by Ooste
355쪽
33 DE POTgsTATE ECCLEs inconstituit. Ergo eadem facilitate potuit raniferre Clericos sub potesta tem Pont cis, auferendo Regibus potestatem quam in alias personas habere poterant, bigam Pontifici conferendo. Hactenus Suare sectione ς capitis multipliciter Lectorem ludificans Si quidem argumentatur ab absoluta Dei potestate ad ordi nariam, legis gratiae terminis constrictam, quae pure putem inisterialis spiritualis est, atque Legem divinam laturalem accurate servat ac retinet eamque ob causam Christus clamat se non venissae solvere Legem, sed adimplere Matth. s. Et Patres docent Legem Euangelicam non evertere, imb etiam non impedire politicas potestates lege divina naturali pridem ante Euangelium constitutas, ut superius confirmavimus Fallit ergo Sua res a dicto secundum quid adclictum simpliciter, dum potestatem auctoritatis vel excellentia Christi pro potestate puri ministerii obtrudies Et cum alios caecitatis insimulat, ipsemet non observat se caecum esse more Harpastes apud
Praeterea sectionera ejusdem capitis perhibet aliud esse, eximera
aliquem ab obedientiari cujus, auferendo abali jurisdictionem seu omne jus severioris circa talem personam , etiamsi cιrca alias potestatem reti neat aliud vero esse conservando in μιncipe vel Rralato eamdem juris-ἀctionem in talem personam, idemque Ius praecipiendi nihilominus -- ferre a subdis obligationem parendi. Exemptio igitur explicara in hoc posteriori sensu verissime dieιtur esse contra jus naturale quoad hoc andi pensabile, quia in vomit apertam contradictionem etiam an ipsa divina
voluntate. Nam inde seret Deum simul velle ut superior possit vere praecipere ac proinde subditum efficaciter obligare Et nihilom nus ut subditus possit licite non obedire Et consequenter ut simul sit subditus, & non subditus Itemque ut sit bellum iustum ex utraque Darte, non in ignorantia, sed in re ipsa fundatum, quae est intolera bilis perplexitas. Quis autem unquam exemptionem Clericorum ita intellexies nullus profect qui sanae mentis sit. Alter igitur modus. exemptibnis non solum possibilis, sed etiam facillimus, imo&qvotidianus est in his potestatibus quae ab hominibus dantur, abeliadem auferri aut limitari possunt. Sic enim eximit Rex aliquem nobilem a jurisdictione inferioris magistratus : Et Pontifex eximit Religiosum a jurisdictione Episcopi. Ita ergo eximere potuit Deus Clericos a jurisdictione Regum sine ulla dispensatione in lege naturalitquia nulla est lex naturalis quae praecipiat ut Reges in Claricos vel
356쪽
1N REBU TEMPORALIBUs. 333 omnes incolas regnorum suorum jurisdictionem habeantri sed potius cum Reges sint Dei ministri, & ab ipso habeant potestatem in quos ibet subditos Ipsa ratio naturaliter dictat posse Deum potestatem illam minuere, Mab illa quos libuerit ex subditis eximere.
Hoc argumentum Suaris praesertim contra Magistri Pauli Veneti querelam instructum est. Hic enim cum adversus Bellarminum anno Icos scriberet pro Republica Veneta , hil ciebat tibertιuem Ecclesiasticam Clericorum, qualem Bestarminus singebat, nihil aliud esse quam tibertatem seu bcentiam peccandi. Ad hoc ergo Suares satis implicate respondet quamquam Deus exemerit Clericos a potestate politica, tamen eos lubjecisse potestati Pontificiae, ut quando respostulat, plecterentur.
III. Qua de eausa eodem capite sectione I 8 perhibet Antistram
posse capitalem poenam irrogare , quod iudex crisasticus per sese
Uum non utatur gladio , nec per se proferat ententiam sanguinis , non esse auia ηοηρυμ, sed quia non decet, c. Ex quo apparet dato uno absurdo multa alia sequi Etsi autem collectio haec Suaris ex responsione ad sextam sectionem satis confutetur nihilominus fgillatim ad partes satisset ac primo quidem absolute negatur secundumno mam potestatis ministerialis spiritualis, a statum humilitatis quem Christus voluntarie assumpsit, Christum eam potuisse dare Pontifici potestatem , quam comminiscitur Suares. Hoc enim manifestam implicat contradictionem, quia oporteret regnum Christi esse de hoe mundo, Christum venisse in mundum, ut potestate politicas lege
divina&naturali constitutas exauctoraret. Secundo negatur pariter
juxta hane potestatem ministerialem Christi Dominum nostrum Cimricos a jurisdictione Regum absque ulla dispensatione in lege naturali eximere potuisse. Tertio falsum quoque est nullam esse legem naturalem quae praecipiat ut Reges habeant jurisdictionem in omnes incolas suorum regnorum, si modo de necessaria consequentia legis naturalis agatur quamquam enim nulla lex naturalis positive sumpta extet quae id praecipiat, tamen consequentia necessaria id satis colligitur praecipitur. Urgeo amplius B Paulum cap. I 3 ad Romanos id plane decerneres Omnis anima potestatibus sublimioribus Fubdita fit, tae. De qua re secundo libro cap. I. actum est. Quarto Suares pro certo assumit quod sola Extravagante Bonifacit unam Santita
probare potest videlicet Papam habere utrumque gladium,' potc- statem fundendi sanguinis. De quare alias.
357쪽
33 DE POTESTATE ECCLEs I ESectione nona in alteram partcm suae auertionis incumbit, scilicet Pontificem efficaciter potuisse Clericos absolvere a jurisdictione potestatum politicarum cujus rei probationem ejicit in caput undecimum libri quarti, ubi perhibet siclus jure divino immeHato Papam
potuisse per jm canonicum sine adminiculo Iuris civilis aut Prancipum politicorum Clericos eximere a iurisdictione politica Idque ut demonstris sectione . capitis Ira memorat Innocentιum in caput . de Majoruare obedientia ita docuisse Nam, inquis, proponens quamonem: quis exemit Clericos prius dicit quod Papa consentiente Imperatore postea quod exempti sunt a Deo: Et tamen mi vel dic quod Papa etιam sine consenses Imperatoris eospotuit eximere a jurisdictione Imperatorι per suas constitutionei eryciis cum Curio spirituales res sint ex toto corpm suum sanimam dederunt in servitiis mo fortem Christi. Ter consequens Papa Iudiei ει constitutionibin subsunt. Eadem est communis sententia non1 rum in caput Ecclesia Sancta Maria de constitutιonibin praesertim Panommatani, tae. Haec amplius probat Suarcs. Ex illis Decretis quibin observantia huym immunitatis sub censuris ipsis etiam Prancipib- temporalibus
praecipitur cap. noverit cap. Gravem de sententι excommunicat. Et cap. ultimo de rebus Ecclesiasticis non alienandisric. Item ex Bulla aena Domi mrotannis a tot Pontificibri repetita, tac Concluditque sectiones capiris II. Fontisices qui ejusmodi exemptiones cieracis concesserunt, nonfundari in isto principio, quod Imperatores ta Principes ejusmoni privilegιum Ecclesiasticis concesserunt sab istis revocari non potest Sed in iure divino , velιnsuprema potestate quam Pontifice habent a Christo ad regendam Eremiam, praesertim res Sacras ta Ecclesiasticas, ut expedire censuerint ad divinum cultum, adsupernaturailem hominum finem. Nam Petro
data est generalis potesta ad gubernandam Ecclesiam cs ad Mandum soloendum in omnibus qua ad bonum Religionis Christiana ta conoeniens diis regimen necessaria fuerint inquit sectione octava. En igiturbatio Suaris ridicula quidem, quoniam mera est petitio principii, te ostentatio Decretalium Semper enim pro comperto assumit quod est probandum videlicet Papam alia donatum potestate a Christo quam pure puteministeriali spirituali, quae legem divinam&naturalem stricte servare tenctur: continuo potestati politica subjicitur in temporalibus juxta sententiam Apostoli: Omnis anima potestari s Fubtimioribus siubdita sit, Rom. I a. Sed revertor ad caput tertium libri quarti Suaris sectione I 1 in qua probat tertiam partem suae assertionas nimirum Reges licite jura suo Diqiliae by Ooste
358쪽
renunciare potuisse Hid est potuisse se jurisdictione temporali quam has
bant in Clericos abdicare, eamques Romanum Pontificem reatios Praelatos transferre. Ratio aperta est, inquit, quia Rex seupremulo erus est Dominus habet tiberam potestatem utendi sua Iurisdictione quocam que modo neque intrinsece malo, neque sibi prohibitor Sed actus eximendi Clericos a Iurisdictione laici, est acliti Dominii se Udem jurisdictionis voluntarie , qui nec fuit prohibitus Regibus , nec est intrinsece malus. Ergo potuit valideo licite ferri a quocumque Rege supremo, Fc. Deinde sectione I a Solum superest ostendendum illum usum,on esse per se ta intrinsece malum seu quod perinde est, privilegium illud non esse contra ustitiam, vel naturalem rationem. Quod quidem per se evidens videtur, quia est in favorem Meio Reeranis, ta nulli nocet, nec praejudicat nisi ipsi me Principi concedenti privilegium , quod voluntarie
facer potest iis te si propter dictum sinem , sine abcujus nocumentos faciat. Declaratur praterea in hunc modum, quia vel sim iste est per se malus , quia est contra pactum cum Republica initum, cum rimum in Regem transtulit potestatem suam e vel quia est contra legem naturalem justitia, qua Taex tenetur habere curam suorum subditoruin sim incolarum omnium regn seu Iuxta exigentiam sus muneri quod a Repabώ-ca accepιt sed neuter φα-m modo=um potest impedires quod probat sectionc I p. Nam gratia fingitur tale pactum inter Rempublicam e Regem initum nimιrum quod Respublica suam potestatem fab ea conditione seu limitatione in Regem transtulerit , ut non posset tale privilegium exemptionis concedere hoc enim probari nequit, ait, praesertim quia se humana Respuuca consideretur in statu legi natura in quo seipsam regeropo set per rarionem rectam Anaturalem tantum, vel e ii stratam sicut
potu seres temporales Reges sibi deligere, Eacerdotes ad Dei cultum p
culiariter dicatos instituere, atque ipsos Sacerdotes a Regumpotestate eximere, re nihilominus eos seu absquo Sacerdote gubernandos retinquere Emeo etiam a smili Rex Imperator potuerunt Clericos a iurisidictione fisa eximere . eosique Pontifici regendo rebηquere. Igitur Reges potu runt tale privilegium Clericis concedere. Trans postea ad alterum membrum quod ejusmodi privilegium non repugnet naturali legi
justitiae, qua Rex tenetur curam habere omnium civium ut convcnienter gubernentur. Nam Rex concedendo hoc privilegium non omittit hane curam sed altιori convenientiora modo ali providet, dum eam committit Pontifici, e. Ergo concedere 7 mod exemptionem non fuit contra bonum ci usum regia Iur dicitionis ci potestat s ae proinde nec rationi
359쪽
testarem seu Iurisdictionem minuere, eam alteri communicando. Respondet per tale privi tum Rempublicam non privaritati Iurisdictionem se S. in omnibus membrissuis, sed ab uno in abud transferes. uodque rus cap. Novit de Iudiciis corollari 69. numero I 66. ait nullum gempus regno Hregnicosissutiprivilegium concedere, ut neque a neque magistratιbus sivis parem teneantur , auia tau privilegium esset contra
gem natura dictantem Principibus superioribus obediendum esse, s. Exeipis hoc esse intelligendum de exemptione mere privativa id est qua subditum sine lege ta gubernatione retinquat non vero de exemptisne transferente jurisdictionem in alium V in ordinem severiorem, nempe in Geosiasticos. Se Quae Suaris collectio multo plus habet pompae quam veritatis roboris, semperque supponit ex lege Euangelica aliam Pontificiis Praelatis Ecclesiae potestatem quam pure ministerialem spirituales vacuam omni dominatu posse competere aut concedi a Principe vel Republica, quod est falsum atque erroneum. Nam Ecclesiastici ut Ecclesiastici tormaliter non sunt capaces talis potestatis rhoe enim juci divino & causis essentialibus potcstatis Ecclesiasticae repugnat neque isti homines possunt in animum inducere quod spiritu LV. Secundo repugnat etiam Rempublicam aut Regem se suprema dirigendi & cogendi potestate exuere, taliquem tali donare privilesio, ut si forte in Rempublicam irincipem conspiraret, non posset Og in ordinem, nec pro perduelle Mobnoxio criminis laesae
majestatis plecteretur. Nam si Princeps hoc alicui concederet, se ex Rege non Regem faceret, suaque nativa majestate exueret ac proinde non sua jurisdictione tale concedendo privilegium uteretur, sed tanquam demens abuteretur. .m ergo potesta omnis datast in adiscationem non in destructionem a Cor. I 3. talis actus est intrinsece prohibitus, Regi tanquam majestat Imperii, Reipublicae omnino
contrarius. Quandoquidem Respublica omnis, si in se retinere velit supremam potestatem politicam sibi a Deo, natura datam, non potest membrum aliquod Reipublica a lege sibi obediendi absolveror quoniam si se hac suprema potestate cogendi dirigendi quam habet
in omnes cives ambitu sui imperii contentos se abdicaret, nona
plius esset Respublica respectu eorum quos hoc donasset privilegior
Et ita omnia argumenta Suaris corruunt. Tertio Disilias by Ooss
360쪽
IN RE Bus TEMPORALI Bus. 337 Tertio frustra Suares hic pietatem favorem fidei obtendit: quando tale privilegium est plane contrarium juri divino natural id causis
essentialibus potestatis Ecclesiasticaeis politicae, ut claret ex antec dentibus Sola enim potestas politica ius habet meri Imperii, ac meleliastica est tantum ministerialis spiritualis. Quarto mera sunt commenta quae fingit adversarius de Republica Sacerdotes liberantea potestate Regum, eosque sub aliquo Sacerdote gubernandos committere quoniam, ut Iam dictum est, haec causis essentialibus utriusque polcitatis repugnant, efficiuntque ut Rese publica precarium dumtaxat habeat imperium erga Sacerdotes noque imperii sui majestate tuta vibi sufficiens esse possit, dato quod
Sacerdotes aliquid erga Rempublicam peccarcnt Idque cxperientia' hodierna satis confirmat videmus enim Reges Irincipes Christianos nihil quicquam praesertim adversus Cardinales novis rebus studentes, audere statuere; sed cogi de injuriis sibi illatis cum Pontifice expostulare. At non ita saeculo Majorum nostrorum dum Sanctio Pragmatica Hecreta Basileensiis Concilii servarentur in Galliis: quidem Ludovicus XI. regia majestate armatus Cardinalem Balven sem in carcerem tanquam perduellem compegit. Suare capitc libri . de immunitatibus Ecclesiasticorum docet summum Pontificem ure divino exemptum ab omni iudicio ciurisdictione saecular Imperatorum, Regum idque probat non Scripturae auctoritate, sed supposititio canone. Nemo primam sterim justistiam temperare desiderantem Iudicabit 9. a se . . canone Nemo Lemaliorum hominum causas voluit Deus terminare, sed sedis Romana Pra
Fuli suo sine quaestione reservavit arbitrio. tiae verba sunt Ennodii Diaconi Romanae Ecelesiae in causa Symmachi Papae. Eadem causa taquast can aliorum. Porro de canone Nemo, libro Ennodii, vide quae observavi libro tertio defensionis libelli de Ecclesiastica de
politica potestate cap. s. n. 2 o. 4 I. Dehinc sectione o ejusdem capitis quarti hoc argumento Scholastico utitur Sicut in naturatibus dans formam dat consequentia adformam cita in moralibus dans jurisiue ιonem censetur dare omnia necessaria ad istius debitum usum administrationem: Sed in praesenti materia utpossit Pontifex suam supremam potestate jurisdictionem indirectam in temporalib- supra omnes Principes temporales exercere , necesse est moraliter loquendo , ut nulti eorum sit directe seu ectu in temporalibus
Ur quocumque titulo aut modo pertinentibin Ergo data est Ponti Lib. III. Vis ci Digitias by Ooste