장음표시 사용
371쪽
3 8 DE POTEsTATE ECCLESIAE Undecimo, quod praetexit jus naturale declaratum ab Apostolo non violari per exemptionem Ecclesiasticorum, sed materiam dumtaxat ex parte mutari fallit, aut fallitur quoniam hoc privilegium politicas potestates sua debita maiestate & sussicientia spoliat Ita ut dato quod Ecclesiastici aliquid contra Rempublicam molirentur, non possent cogi in ordinem a Principe. Duodecimo, quod asserit Uicarium Christi non comprehendi his verbis Pauli Omnis animapotestatabu/μbtimioribus ubditasit. P. Si hi falso blanditur ut Galli dieunt de propria crumena sibi dehit persolvi Nihil enim certius atque evidentius syllogismo quem ex verbis Apostoli ad primum Bellarmini argumentum texuimus cui syllogismo praeter argutias .evasiones scholastici pulveris nihil quicquam aliud opponere queunt adversarii. Caeterum quod concludit nullam esse in terris sublimiorem potestatem comparatione Vicarii Christi illudit aequivocatione: Si enim de temporalibus loquintur, Imperator est superior Papa si de spiritualibus, Concilium g nerale eminet, ut in defensione libelli de Ecclesiastica&politica potestate demonstravimus. VIII. 3. Tertium Bellarmini argumentum adhuc impenditur in elevanda auctoritate hujus textus Apostoli omnis anima potestatibus subsimiorib- subditast, tae. Nam cap. 3o de Clericis docet praecepta Apostolorum de parendo Regibus Rom. a. 4 Petria fui e solummodo temporanea& provisoria, quoad Euangelium sufficien inter promulgaretur. Respondeo, ait, sententia Apostolorumgenerales esse:
quamvis enim nominatim in eis flat mentio Regum, quoniam eo tempore valde necessarium erat diligenter monere Christianos, ut Regibus obedirent. ne sidei praedicatio impediretur tamen absolute verba ilia tam B. Petri quam
B. muti nihil aliud significant , nisi debere omnes homines seris legitimis superioribus subditos esse, eisique debitam obedientiam exhibere uuare non potest ex his testimoniis Apostolicis probari Clericos Principita seculi, vel*βorum legibus obtemperare debere, Driis probetur Reges seculi esse
itimos superiores Iudices Clericorum quod certe probari non pote
rit, is probetur oves Pastoribus , mos parentibu , cs temporalia spiritualibus praeminere. Nec tamen Chus omo contradicimus quamvis enim juiucem proprium Clericorum, Monachorum selum Pontificem esse dicamus, tamen fatemur Rege non solum Laicorum, ed etiam Clemrιcorum: Monachorum Reges esse unde etiam non sine causa in publicis
precibu oraminpro Rege vel pro Imperatore nostro.
372쪽
1M RABU TEMPORALIBUs. 3 9 Procul dubio Bellarminus estugi , non responsionem adversus Apostolorum oracula adornat quoniam si illi fides hac in parte, sensus erit horum verborum Christi: Regnum meum non est de hoc mundo, e Subjecti estote omni humana creaturae propter Deum , c. Omnis animapotestatibuιsublimioribus subditasit, c. Sensus, inquarn, erit 3 Reges atque Principes mundi; Ego cum meis discipulis vobis comiter obtemperabimus quoad regnum meum sirmas atque sufficientes vires ac opes fuerit adeptum idque A sopi Apologo respondet fingentis securima sylva postulasse, ut sibi faceret copiam exscindendi manubrii,quo uti posset, eoque adepto totam dehinc coedisse vastasse sylvam. Hoc autem quam simplicitati, veritati, humilitati doctrinae Euangelicae, atque potestati min Heriali spirituali Ecclesiae contrarium sit, omnibus vere piis aestimandum,& cum his divinis vocibus conserendum relinquo. Infirma mundi ta contemptibilia elegit
Deus ea quaesunt, ut ea qua non sunt, destruerct ut nonglorietur omnis
earo in conspectu ejus Animalis homo non percipit ea quaesunt Spiritus Drar stultitia est Ei ta non potest intelligere, quia spirituatiter examinatur. I Cor. cap. I. Quotusquisque non videt exalellarmini placitis
Christum non sufficienter crimen adsectati regni, quod illi improperio vertebatur, a Judaeis depulisse, quando respondit Pilato Regnum meum non est de hoc mundo. Et Pilatum iustam habuisse occasionem Christum morti adiudicandi tanquam legis naturalis lolitia
rum violatorem Hoc inquam, clare inducitur ex adversariorum documentisci qua huic testimonio divino Augustini nequaquam consentiunt Audue Iudaei cs Gentes audi circumcisio Laud praeputium; audite omnia regna tem non impedio dominationem vestram in mundo rRegnum meum non est de hoc mundo, tac. Loquitur enim secundum potestatem ministerialem, qua se revcra voluntarie jure non defacto tantum subjecit Pilato, eique propterea dixit: Non haberes in me potestatem uitam, nisi tibi datum esse desuper Joan. 9. Et hinc Suaris opinio refellitur lib. q. defensionis dei cap. 7. sectione Ir. ubi persuadere vult Christum de facto tantumdubjectum suis Pilato: Idque, inquit, sussicienter probant verba Christi Matib. 17. u.d sitis Regum non teneantur tributum homere m. iram in rem vide
quae respontione ad primum Bellario mi argumentum hoc capite
Sed revertor ad Rellar 'muin, qui toti pii a lucriatur dum memo
373쪽
exhibere. Cum enim ex sententia eorumdem Apostolorum Rex fit legis minsuperior Eecusasticorum in politicis, simultur ei ηecessario μεα nem deberi, sicut ranc Adst Apostolus Ideoσu necessi ais sudis sese foubolum propter jam, sed etiampropter conscientiam. Vide caput primum&secundum libri secundi, ubi discrimen simplicis obedientiae atque subjectionis assignavimus. Tertio quod praetexit probari non posse Reges saeculi esse legii mos superiores, judices Clericorum, frustratur Lectorem homo nymia vocis superiores & judices: Si enim de judicio rerum spiritualium&pure Ecclesiasticarum loquatur, annuimus si autem dejudiacio rerum temporalium&civilium; absolute negamus estque amplissime a priori probatum lib. a. Nam qua sint Casaris, Casini esaeua sunt Dei, Deo reddenda, ae spirituali reguiaria, Ecclesiasticis, ct temporatia judui secati resinauenda seunt. Quarto, statim explicabitur similitudo ovium fastoris; filiorum atque parentum temporalium & spiritualium, quam Bellarminus identidem aggeriti Quinto, plane est ludibrio habere Reges atque Principes dicere illos esse Reges Lateorum cleri eorum; tamen Clericos a solo Pontiste judicari posse. Nam Regem potestate dirigendi & cogendi per merum imperium privare respectu Ecclesiasticorum, est illum habere tantum Regem aequivoce& secundum nomen, sicut de homine picto dieitur, ut lib. 2. cap. I. docuimus. Neque vero putandum regiam dignitatem in eo solum consistere, aut comiter ab Ecclesiasticis conservari, si Clerus in publicis orationibus preces effindat pro Regibus. Hoc enim perinde est ac si quis diceret praeceptum de honorandis parentibus in eo tantum consistere, ut liberi pro parentibus preces concipiant,& in aliis necessitatibus eis non opitulentur. O mi in praeterea in Missalibus Romae editis nomina Regum atque Imper torum excanone Missae abrasa fuisse, solummodo nominatim fierimentionem Papa atque Episcoporum Idque quorsum tendat, aliis esto judicium. q. Quartum Bellamini argumentum in seliciter occupatur in eo dem Apostoli testimonio volvendo interpolando siquidem cap. 3.
adversus Barciatum sex rationum momentis genuinum sensum hujus
textus Domnis Mima potestati sublimis ibin subdita fit, tae. Nec non sententiae Chrysostomi , Augustini, aliorum Patrum quos
374쪽
x RRAU TEMPORALIBUS. 3s Icap. . lib. 2. in aciem explicavimus, declinare Iiti turri ac primo contendit ex eorumdem Patrum explicatione inferri non posse D. Petrum & caeteros Apostolos jure subsectos fuisse politicis potestatibus, neque D. Augustinum id dicere. Secundo quanquam professio Christianae Religionis non eximeret Apostolos a subsectione temporali civili tamen principatum Apostolicum, qui sublimior est omni principatu , illos exemisse. Tertio perhibet S. Augustinum docere ex Apostolo Christianos debere solummodo obedientiam
Principibus, dum imperant cum potestate minime vero, si a principatu excidant. Quarto neque Apostolum, neque Augustinum, Chrysostomum, vel alios quoscumque Auctores antiquos hunc lo cum Omnis anima potestati sublimioribus siubditasse, intelligere desola temporali potestate, sed etiam de potestate Ecclesiastica. Quinto tametsi D. Augustinus seipsum numeret inter eos qui temporalibus
potestatibus obedire jubentur, nihilominus ejus rationem non cogere, ut inde colligamus Episcopos Clericos non esse absolutosas culari potestate Cum tantummodo ostendat omnes nomines legibus
politicis Magistratibus egere, sine quibus haec vita tranquille exigi
non potest. Sexto Ecclesiasticos hujusmodi legas observare vi rationis 'uoad directionem, non quoad vim coactivam. Quae sex rationes potius fugae quam pugnae similes sunt, atque Bellarminum contra propriam conscientiam loqui demonstrant. Ad primam nihil quidem certius atque evidentius qitam Apostolum, Basilium , Chrysostomum , Augustinum, resiquos Patres docere D. Petrum jure non de facto tantum esse potestatibus politicis subditos. Nam praeceptum Apostoli est de omni per se, ut lib. r. cap. I. ostendimus et Ideoque necessate subdιι estote, non solum propter aram, sed etiam propter cosscientiam. Nam το propter conscientiam, vinculum & obligationem Legis naturae, atque instinctum, dictamen rectae rationis indicat quo vinculo cuncti homines tanquam ad civilem vitam nati essentialiter ωnaturaliter obstringuntur ad imperata politica facienda, quae Legi naturae4 Euangelica non repugnant. Qua de causa Chrysostomus dicit hanc subjectionem, liticam etiam in Apostolis, Clericis monachis non evertere pietatem. Et Augustinus, regnum Christi non impedire dominationem politicam. Cum igitur gratia perficiat, non dcstruat naturam Sc Apostoli adeptione Apostolatus atque ordinis Sacerdotalis lege vinculo naturali conscientiae non absolvantur, sed magis ac magis
375쪽
3s DE POTEsTAT ECCLEs Inconstringantur , certe erroneum est dicere illos non jure , sed de facto tantum politici potestatibus iubditos. Verum quando Bellar-
minus ad Patrum sententiam provocat, certe illorum testimonio clare damnabitur Chrysostomus homilia I q. in caput I 3 ad Romanos supra lib. 2. cap. 2 laudatus. Omnu anima potestatibias supereminentibus subdita sit, etiamsi Aposto sit, si Euangelista, s propheta Aequisiquis tandem fueris neque pietatem subvertit ista seuhemo ei noti pliciter Heu Apso beia , sed ubjecta si inc Augustinus ibidem a me expositus. Cum enim constemin ex anima ta cor pore , quamdiu in hac vita temporati sumus , etiam rebin temporati ad subsidium degenda hujus vita utamur : oportet nos ex ea parte qua
ad hanc vitam pertinet, subdito esse potestasi id est hominibis res humanas cum a uo honore administranti . Quocirca si Bellarminus velit efficere ex Augustini sententiari Petrum reliquos Apostolos politicis potestatibus non esse subditos, ante illi probandum incumbit Apollolos instar Angelorum corporibus carruisse, neque rebus temporalibus indiguisse. Caeterum ni verbis oportet nos ex ea parte qua ad hanc vitam pertiηet, tac. inugustinus perspicue declarat se jure divinesta naturabsubdisumsupremis Principi , imo etiam omnis,m cum aliquo honore administrantibin hoc est inferioribus Magistraatibus quos Reges Principes supremi aliquo honore dignitate politica participes esse voluerunt, unde ita concludit Siquis ergo putet, quoniam Christianin est, non rexhibendum esse honorem Abisum eis qua hae curant, potestatibin m magno errore versatur. Et ne quis- ouam ejusmodi subjectioni naturali aequivocationibus atque subterfugiis illuderet, hare ab Augustino sunt divinitus adjunctar uod autem ait Apostolis Ideoσue necessitate seubditi estote, ad hoc valet, ut intelligamus quia necesse est propter hoc vitam subdito nos esse oportere, non resistente se quid illi auferre voluerint . . Tamen quoniam dixit: necessitate subdui estote, ne quis non integro animita pura dilectione su ditus siere hujusmod/ potestaribur, adiit dicens, nonsoli1mpropter aram, sed etiam propter conficientiam, id est non solum ad aram evadendam, quod potest etiam simulate feri, sed ut in tua conscientia certus sis illius dilectisne te facere, cui subditus fueris jussu Domini tui. Quid apertius contra opinionem Bellarmini, qui Ecclesiasticos Regibus solum de facto tanquam praedonibus subditos esse comminiscitur Et haec .ad primam ejus rationem.
376쪽
i REBU TEMPORALIBUS. 3tatis sublimior sit omni potestate temporali, sicut casestia terrenis, spiritualia corporalibus praestant nihilominus inde essici non potest Apostolos a temporali subjectione absolutos fuisse cum potestas ordinaria Apostolorum, i Petri quanta quanta ministerialis spiri- tualis fuerit, eo fine instituta, ut naturae lentium jura servaret: quoniam gratia naturam perficit, non destruit. Ad tertiam sicut fateor D. Augustinum docere Christianos debere solummodo obedientiam & subiectionem Principibus inegibus, quamdiu cum potestate imperant minime vero si a regio principatu excidant. Ita pernego institutione Legis gratiae iotestatis ministerialis spiritualis, quae naturam perficit, non destruit, Reges excidisse a potestate, quam super omnes incolas ambitu regni sui contentos habent, ut eos dirigant cogant per merum Imperium. Quocirca Bellarminus intentum suum non probat, sed velut probatum elencho a petitione principii suptonit. Quartam objectionem si ultro concessero Euta Apostolumis antiquos Patres, qui hunc textum commentariis illustrarunt omnis animapotestatibussublimioribuUubditasit, tac. clare demonstrare qua sunt Caesaris, Caesari, ta qua Dei, Deo reddenda esse. tque Pontificiri Praelatis in spiritualibus, Regi in temporalibus proportionatim respective esse obediendum juxta causas essentiales utriusque potestatis nihil inde Bellarminus adsitie opinionis confirmationem conseiaquetur. Et ita pariter depellitur objectio Benedicti Justiniani Jesu itae Commentariis in caput 3 ad Romanos perhibentis sententiam
Chrysostomi, nihil nostram causam juvare, quia Chry*stomus homilia&s in Matthaeum aperte dicit, Diaconum ipso etiam Imperatore majorem habere auctoritatem. Non igitur isti subest, ait, nisi quis main orem minori subesse, quod est absentad imum, arbitretur. Si Dux prispiam, Consul ipse, si qui diademate ornatur indigne adeat, ohibe, tacoerce majorem tu illo habespotestatem Uuod igitur hoc loco dici cir sostomui, Etiamsi s uui si, si Euataeo , si Propheta, tae. Non pugnat cum superioribus: Nam quamvis hic Pauli disputati potissimum instituta sit propter Principes Laicor, tamen sententia Apostol amplissima est,ta ad omnes omnino potestates etiam Ecclesiasticas res,tur; inquit Justinianus nihil causam suam promovens, cum id probet quod non est positum in quaestione scilicet Diaconum in spiritualibus ipso Imperatore majorem esse. Profect non satis possum istorum hominum frontem mirari, quod de sacris Scripturis& Patrum sententiis italu-
377쪽
D a Poras TATE ECCLESIAE dant, ut ex puro ministerio dominium 4bsolutam monarchiam
Quinta obiectio sola lectione textus Augustini propulsatur, ut claret responsione ad primam objectionem. Sexta satis soluta est supra in responsione ad secundum argumen 'tum Bellarmini. Nam postquam homines a statu innocentiae peccato Adami exciderunt, trultra fuit directio abi clue coactione per merum
imperium, saltem quoad genera singulorum. s. Quintum Bellarmini argumentum occupatur in declinanda S. Pauli appellatione ad Caesarem a quo quidem se debere judicari libere constetu Actorum 2 s. de qua controversia quoniam fuse disputavi lib. s. cap. 3. defenssionis libelli de Ecclesiastica Politica potestate, plura luc non dicam. 6. Sextum argumentum Bellarmini naturalibus rationibus incumbit. Nam cap. 28 de Clericis, omnino absurdumene dicit, ut ovis Pastorem suum. quocumque modo judicare praesumat. Quare non sine magna laude Rufinus lib. Io historiae cap. 2. B. Gregorius lib. Ep. c. referunt vocem illam Constantinici si estis apummoto constisuri: quum nou fiat homo 'udicet Deos. Quamin rem Nicolaus I. Epistola ου ad Michaelem Imperatorem plura velitatur. Idem quoque Bellarminus cap. ro ejusdem libri de Clericis. Non potest, ait, ex testimoniis Apostolorum Petrio Pauli desubjectione debita politicis potestatibus probar Cieraco Principibus seculi, Aipsorum Legibu obtemperare debere, nisi prius probetur Reges saeuti esse legitimos superioresta judices Clericorum quod certi probara non poterat , nisi pro betur oves Pamribus, suo parentibus temporal spirituaίbus praemi Tota haee eollectio arundinea est; quoniam sola similitudine valde
disparata nititur quatuor autem rationum momenta prassertimeontinet quibus sigillatim satisdabimus. Et primum illudit aequivoc tione vocis dum revocat in dubium Reges4 Principes esse posse superiores judices Eec Iesiasticorum. Nam ut supra ostendi responsione ad 3 argumentum Bellarmini Reges non possunt esse superiores iudices Ecclesiasticorum in rebus pure spiritualibus4 regu laribus, sed tantum in civilibus aemporalibus. Secundo ovium, Id est brutorum animantium eum suo pastore, atque Principum politicocum cum Ecclesiasticis comparatio plane
discordat quia oves solius subjectionis, hullius activae directionis
378쪽
x REBU TEMPORA OB Us. 3sssunt capaces. Contra politicae potestates sunt immediate a Deo inst tutae,ut cunctos cives ambitu Reipublicae contentos per merum imperium dirigant de cogant quando re postulat, quoniam alia ratione pax tranquillitas publica servari nequit. Tertio quotusquisque est tam rerum humanarum expers, ut ignoret saepe filium parenti suo praefuisse in rebus politieis, sicut olim Consul aut Dictator Romanus, ut populi Romani Majestatem tuere tur parenti suo per Apparitorem imperabat, ut de via cederet Et
ne tam obsoleta quaeramus experimur quotidie Procuratores Partamenti qui filios habent Consiliario, genu flexo,, capite aperto ab
illis jus postulare. IX. Quarto de Controversiis quas Episcopi ad Constantinum detulerunt, ego quaei ab adversariis dilucidein sine ulla eavillatione
respondeant, utrum ejusmodi controversiae essent seri merea BecIesiasti ei, an mixti, vel neutrius Si primi genetris extiterunt, consurgit Episcopos qui eas ad forum civile detulerunt, graviter peccasse, atque inscios fuisse dignitatis atque ossicii Episcopalis. Quod si dicant fori mixti suun Ergo relinquitur Episcopos qui eas detul
runt ad Constantinum, cognovi e Principem politicum legitime de illis posse statuere, consequenterque Imperatorem hac in parte legitimum extitisse Judicem Ecclesiasticorum. treponunt Constantinum earumdem cognitionem repudiasse oppono hoc ad quaestionem facti spectare, Qui ait J2annes Major poti Joannem Parisiensem ex
factis Principum quae a fingulari devotione, non a debito jure manant, rustra atque imperite trahi argumenta; procul dubio mirabilis est Scriptores Romanos quaecumque a Principibus politicis aut aliis obiter oratorie ieeonomice aliquando in gratiam Papae aut Ecclesiasticorum usurpantur, illa tam avide rapere detrudere ad suum privatum commodum atque dominatum Contra autem ipsa Christi Apostolorum evidentissima, certissima oracula; atque Patrum
antiquorum testimonia potestatem politicam super Ecclesiasticos ela rissime stabilientia, ludibrio habere, atque sophisticis quisquiliis,
fabulis contra ius divinum naturale implicare ac detorquere, ut
suam absolutam monarchiam in temporalibus & spiritualibus ferruminent cujus rei illos die illa terribili Domini rationem reddituros certo scio, videturque A postolos ad haec falsa documenta respexisse, cum disci pudium Timotheum cap. q. posterioris Epistolae tam solficia admonet, ut verbum Dei praedicet. Praedica verbum, insta opportuia; Y a impor-
379쪽
importune argue, obsecra increpa in omni patientia ta doctrisa ruri enim tempus cum sanam doctrinam non sustinebunt, sedad se desideria coacervabunt sibi magistrosprurientes auribis, ta a veritate quidem auditum avertent, ad fabulas autem convertentur. Quae profecto Curiae Romanae imaginem in absoluta infallibili monarchia constituenda nobis accurate exhibenti Quas enim fabulas contra scripturam non commentantur Verum illa vox eximia Constanimi quamquam in
speciem laudet, tamen multum habet diasyrtici, estque magno affinis vituperio. Quasi diceret, eum instar Dei Ecclesiastici impeccabiles esse debeant, quid me ad dissidia vestra placanda interpellatis Vosque plane homines ostenditis Quod si Bellarmini ratio oblisneat, scilicet Ecelesiasticos quos Constantinus Deos appellavit, a nemine judicari posse, quia indignum est Deum ab homine judicari. Apari Wa fortior sequetur judices , quos Scriptura Deos vocat Psal. 8 I. Deinstetit in 'nagoga Deorum, em a nemine posse etiam judicari. Caeterum ut ad Constantinum revertar si ejus dicto Episcopi fuissent minus audientes, herese nullo versor in dubio, quin tandem Constantinus jure legitime de illorum urgiis cognovisset rquam in rem vide cap. 3. lib. s. defensionis libelli de Ecclesiastiea
Politica potestate. T. Septimum argumentum ducitur a Conciliis quae Bellarmis nus studiose recenset cap. 28 de Clericis, cap. 3ε adversus Barciatum sub finem utriusque capitis. Item multo adhuc studiosius Sua- res lib. . defensionis suae fidei cap. 8. a sectione decima canone Rela rum II questione I qui canon est Alexandri L. Papa. Item eap. Nimis de
rerurando palutiam ab Innocentia III. in Smodo Lateranensi. Item cad.
uuamquam de Cen in in s. Statuens EcclUM Faceu sticaspersonas, a re ipsarum non solum iure humano, quin imita disino a saeuiarium personarum exactionib- esse immunes. Et sessione a Concilii Constantiensis edicitur Laicos nullam in Clericosjurisdictionem aut potestatem habere. Et in Synodo Lateranensi sub Leone X. Sessione, in Bulla reformationis Curia legitur quod jure tam divino eruam humano Laicis potesta nulla in Ecclesiastica personas attributa sit, c. dessessione 23. Tridentini Concilii cap. 1 o de reformatione dicitur Ecelem spersonarum Ecelesasticarum immunitatem Dei ordinatione anonicis sanctionibu esse institutam. Unde Bellarminus cap. 18 de Clericis notanter ait observandum Conciliam Tridentinum non uti vocibin jurisdivmitabsmam, quapossent trahi ad significandum, - canonicum o civile, sed
380쪽
1, as Buc EMPORALIBU s. dicere ordinarione divina Ecclesiasticis sanctionibus immunitatem E cum spersonarum Ecclesasticarum fuisse institutam. Quibus argumentis omnibusque aliis quae a Conciliorum4 Pontificum auctoritate duci possunt, facile satis sit, posita distinetione immunitatum Ecclesiasticarum superius initio huius capitis assignata nimirum quod sint in duplici genere aliae quidem divini laturalis aliae vero juris pure humani positivi, quarum illae sunt indispensabiles, atque necessario sequuntur personas & bona Ecdlesiasti corum ad decentem statum ordinis Ecclcsiastici necessaria. Itaque omnes Canones, Concilia, latres juxta hanc distinctionem sunt interpretandi. Neque locus Synodi Constantiensis quicquam habet difficultatis siquidem Patres loquuntur de exemptionibus4 privilegiis Clericorum , quibus Ecclesiastici a tempore immemorabili Principum Christianorum indulgentia in casibus ordinariis perfruuntur. Casus autem qui privilegiat vocantur, cujusmodi sunt crimina laesae Majestatis , homicidia , incestus, &c alterius sunt
generis atque forum civile sequuntur. Attexo praetcrea quae in Syno do Constantiensi dicuntur, historice referri, non Synodice . canonice decerni atque Comitem Astensem in quem latum est Constantiense decretum, nulla forma, vel justitiae ordine servato violentas manus in suum Epilaopum injecisse, cum ex Synodo Constantiensi domum reverteretur, idque in casu minimc privilegiato, cum magna Synodi Constantiensis injuria. Unde merito Patres Constantienses hic reclamant is indicant privilegia Ecclesiastica quae naturali aequitate fulciuntur. Possem certe singulis canonibus capitis bus Decretalium a Suare allatis respondere. Sed mihi haec generalis responsio sufficit; ita ut numquam Principibus politicis sese immiseere liceat Ecclesiasticorum immunitatibus turbandis aut imminuendis, si praesertim juris sunt pure divini, aut naturali aequitate nitun
8. octavo Bellarminus initio capitis 23. de Clericis memorat Severum Sulpitium lib. a. sacrae historiae referre Sanctum Martinum aliquando exclamasse, Novum esse inque 3nauditum nefas, ut ea a
Ecclesia iudexsaculi jud caret. Atque Sanctum Ambrosium in Epistola 78 ad Theophilum risi Augustinum Epistola isa ad Glorium & Eleusium Grammaticos, graviter illos reprehendere qui causas Ecelesiae terrenis Magistratibus judicandas exponunt. Verum respondeo ejusmodi locos nihil penitus ad praesentem controveritam