Emundi Richerii ... De potestate ecclesiae in rebus temporalibus, et defensio articuli quem tertius ordo comitiorum regni Franciae pro lege fundamentali ejusdem regni, defigi postulavit anno Domini 1614. & 1615

441쪽

418 DE POTESTATE ECCLEsIAE secum iniret, atque liberas Investituras Caesari permitteret ut anteircujus quidem paci Baronius meminit tomo 2 ad annum Chliis stiarii. Et Franciscus Juretus Commentariis in Epistolam 36 ad Joannem Lugdunensem Archiepiscopum Summa hujus Concoris dati fuit, tit libera facta a vulsi Geroatictione, ne vi oesmaia de cassense Regis, ipsie Rex D starem haberet invesιμῶ per virgamo annulum, atque electus a Cier non coUecraretur, nis prius a Rege inu matur. Propria sunt verba Baronii. His ergo de causis Paschalis Id. cum magno flagraret odio apud totum ordinem Ecclssiasticum, eretractavitin abrogavit privilegium, quamprimum evasit liber ex

Imperatoris custodia idque hac Epistola significavit Guidoni AD chiepiscopo Viennensi Sedis Apostolicae Lega r Pasichaia psa

servus servorum Dei, venerabil/frair Mennensi Archiepiscopo Guidori,s sobea Sedis Legat salutem ει Apostolicam benedictisnemis Sion santiam tua saeva ilia barbaries minis, blandimentis, aut abis modis te latinsecti, prudentia tua immobilis perseveret Si enim in tria, lignas ctum est, quid et in abis Si in capite sic perpetrazum est, quid fetis membri, Igitur, frater charissime, in tuo bono incepto constanter sistriliter Deonastante maneas Mina Ablandimenta, vel Mi suasionis μι dissuasionis massi providentiam tuam non moveant, sed ita Domiη auxi hanteperdara, talus tua constantia sagulari perseverotia si exemplum. ua cunasere postulast hae sunt scripta qua in tentoriis, a quibus cum multitudine Clericorum scivium urbiso totius pro tantia, oviebarim probbertate Ecessa, pro absolutione captivorum omnium, re exilio

quod Ecclesia, urbi, suniversa provincia severincumbente anisque glariso imminere videbatur de electione seu de Investituris persona m facta seunt videlice ut electione libera facta Mevita σηia, exsensu Retu,

facultatem habeat ex vestieηd per virgam ta annulum ci electαι aciem spopulo non consecretur, nisi a Rege investiatur, Ego canonicaeenseuia assa omnininirritaJudaeo, sub damnatione perpetua perma'nere decereo, uinullius umquam victoritatis sint, renudius bona mem ria Eaver. qua sacri Apostolorum eanonei, re Antiocheηum ac univer se Concilia ta radecesseres nostri, o praeque felicis memoria Doαησι Gregorius ta Urbanus de his prohibuerunt, damnaverunt, saιuer is conφrmaverunt, rigorum San tionesprofitear servaturum. Quam Epistomlam leges apud Baronium tom. I 2 initio anni III1. nec non apud Franciscum uretum Commentariis in Epistolamavonis 236 noc

itur tempore quo Clerus universus contra Paschalem fremebat, Gallis Disiligo by

442쪽

x Rapo TEMPORALIBUs. It Gali Ieana Eeclesia in Ivonem tanquam in solem oculoseoniiciebat, ab eoque petebat quidnam de ejusmodi controversia sentiret. Hic autem cum videret omnes praetextu asserendae libertatis Ecclesiasticae vehementer laudare gesta constantiam Gregorii VII atque Umbani II. Contra autem Paschalem levitatis cinconstantiae accusari. Hane quidem viam&rationem sibi ineundam censitit, ut prudenter tempori inserviret, atque Paschalem excusaret juxta regulam uris de iis quae vi metusque causa fiunt. Quam obrem in Epistola 2 3 3. ad Abbatem Angeliacensem,ubi primum GestaGregorii V II.&Urbani II quantum in se est laudavit, Respondet Investituras lateas, nulla facta distin tione, ante elpost electionem oberam Gerso populi ferent, esse simoniacas, concluditque in hac quaestione se non praejudicare sententiis Majorum, qua paci Ecclesia consulam discationi. Quae prudens est& generalis sententia tempori accommodatari sicut, quae narrat Epistola a 3 5 ad Joannem Archiepiscopum Lugdunensem, quam ei nomine Episcoporum Senonensis provincia scriptit, cum Lugdunensis tanquam prima Sed is Episcopus Sunodum generalem Episcoporum Galliae cogere vellet, ut de facto Paschalis lanciretur Imprimis autem monet non esse in more positum, ut primae sedis Epileopus Episcopos aliarum Metropoliumκxtra provinciam aut Metropolim suam evocet ad Concilium, nisi hoc Sedes Apostolica imperaret, aut nisi una ex provincialibus Ecclesiis prima sedis audientiam appellaret pro causis quas intra provinciam metropolim propriam

terminare non posset. Quam in rem NicolaiPapae E p istolam laudate de aqua can conquestur 9 quast a. V. Secundo docet abstinendum ab ejusmodi celebratione Concilii, quando vulgaret pudenda Paschalis Papae. Tertio quoniam videbatur propositum Archiepiscopo Lugdunensi aliquid adversus

Paschalem Menricum Imperatorem in eo Concilio decernere Ivo prudenter hoc declinat demonstrans Paschalem adversus Caesaremeensuras minime distrinxisse, quia id fieri non posset, quin pax Ecclesia violaretur. Quam in rem citat libros Augustini contra Parmenianum de quibus supra actum est lib. . cap. q. His Gatholicorum Patrum terminis contenti, qua possumus, inquit, secundum decreta Patrum salvo pam vincula corrigere volumus qua autem corrigere non possumus. que ad messem, Anecessest, Domino docente tolerare decrevimus. His verbu excusatos nos credimus, quod a laceratione Domini Papa Inguasaeostra reprimimus. Et si quid contra sententiam suam seuorumque praede-

443쪽

ritate excusamus, c. Unde hunc excessum Pus non tantum non accusarmus, sed dictante ratione approbamus: Si imminente strage populi, aterna chairitate cum nonnulti vulnere seuo se tantis pericutis volusi objicere,

ut majoribus morbis posset sincera charitate subvenire, tac. Nain Zelotes Pontificem damnabant , quod censuris non verberaret Caesarem equa de causa Episcopus Carnotensis excusat Paschalem. Quarto de

Investituris haec ipsa subjicit, quae non dissimilia sunt conclusioni Epistolae 33 ad Abbatem Angeliacensem Postrem , cuὸd quidam Investituram haresim vocant, cum heresis non sit nisi error in fide. Sicut enim me cordis est ad Uitiam : O is autem confessio ad salutem: Ita hares error est ad impietatem Professio ver erroris est ad perniciem: Elfides ta error ex corde procedunt. Investitura ver ilia de qua tantus est motus . in solis est manibus dantis saccipientis, qua bona Uia erepossunt; credere velerrare inside non possunt Adhaca s Investitura haec hares esset, ei renunciavisne vulnere ad eam redire non posset. Videmus autem in artibus Germaniarum malliarum multas honestas

persona purgato is navo per quamlibet satisfactionem pastorales virgas redd,disse , per manum Apostolicam refutata investitura recepisse , quod Summi Pontifices minime fmissent, scin tia, Investitura haeresim

peccatum in Spiritum Sanctum latere cognovissent. Cum ergo ea qua ater

ara lege sancisa non seunt, sedpro honestate sutilitate Ecclesia instituta vel prohibita pro eadem occasione ad tempus remittuntur pro qua inventasiunt, non es Institutorum damnosa pravaricatio, sed laudabitis saluberrιma dispensatio suod cum mulsi minus sudas minime attendant, ante tempus Iudicant Spiritus mobilis σθιritus immobilis non intelligentes disserentiam. Siquis ver laicus ad hanc prorumpit insaniam, ut indationeta acceptione virga putet se posse tribuere sacramentum, vel rem scramentiaeel astici istum pro ira judicamus haereticum, non propter manualem In vesituram, sed propter rasumptionem diaboticam Sa ver congrua volumus nomina dare possumus ducere quὸd manualis ista Investitura perluicos facta, alieni juris est pervasio sacrilega praesumptio , qua pro Lbertate Ecclesia ta honestate sare pacis visculo, si fieri posset, fundit- abscindenda est. Ubi ergo sine Asmate auferri potest. Ueratur ubis

vescissemate auferri non potes, cum discreta reclamatrone diffferatur 2 hil enim tali pervasione demitur Sacramentis Ecclesiasticis, quominus san

444쪽

IN RADU TEMPORALIBUS. 2Irefesti fine eontumacia, si melim his aua seri mus nos docueris prudentia vestra, quod munitum sit Scriptura Canonica. Valete. Quae postrema clausula Epistolae Episcoporuin Senonentis Provinciae haec capit Notabilia Primum, Investituras neque proprie, neque improprie dici posse haereticas, cum haeresiis sit error mentis qui voce estertur ac enuntiatur In vestiturae autem manu tradentis Maccipientis peragantur. Ex qua manuali traditione bene aut male faeta solummodo virtus aut peccatum, non haeretis nascitur. Secundum Invesιturas non

prohiberi aut institui θι rat Ecclesia immobili. Hoc est Lege clivina, aeteriis .in variabili; sed tantum spiritu Ecclesia mobiis id cli jure humano variabili Ex quo insurgit illas, in quantum Ecclesiae prosunt aut nocent, tolerari vel prohiberi posse. Quae ratio iis plane quadrat quae leguntur Epistola 6o. Ivonis ad Hugonem Lugdunensem Archic piscopum, scilicet Investituram maxime illicitam ser prohibitione Praesidentium Sensus ergo est malas non esse simpliciter, scd tantum quia prohibitae sunt. Quare Episcopi Senonenses luc narrant Paschalem eas in Rege Germaniae tolerare, lanc ob causam Pontificem excusant. Siquid, inquiunt, contra sententiam suam seuorumque Praedecessorum de remissis Germanico Regi Investituris fecisse videtur, si alicharitate excusamus, sc. Unde hunc excessum ζω non tantum non accusamus, sed dictante ratione approbamus , si imminente frage populi parerna charitate cum nonnullo vulnere suo se tanti periculta voluit Objicere, faec. Quae quidem huic Augustini sentcntiae quam Ivo ibidem laudat, plane conformia sunt: Siquis frater in aliquo caeteris di milicrimine nominatur, c re vera si contagio peccand multιtudinem n

serit, divina disciplina severa sericordia necessaria est Nam comitia separationisi inania sunt, perniciosa atque sacrilega quia ta impiata superba fiunt, I plus turbant infirmos bonos , quam corrigunt ans mosos malos, c. Quare Ivo ibidem haec alia defigit Investitura pro

Iibertate Ecclesia ta honestate salvo pacis vinculo , si seri potest penitus abscinde ηαι est. Ubi ergo sne schismate auferri potest, Auferatur: Ubisne sichisemate auferri non potest, cum discreta reclamatione disseratur. Nihil enim lati pervasione demitur sacramentis Ecclesiasticu, quominus sancta sint, c. Quae clausula huic alii Epistolae 2 3 3 ad 4bbatem Angelia censem consentit De Investituris Eucles aram quas laicifaciunt, sententiam pracedentium Patrum Gregori Urbana, quantum n me

est , laudo atque confirmo. Item extrema periodo ejusdem Epistolae ιη de proposita quastione respondeo, forum senIeηthinon pr6udicans

445쪽

nemin caeteros Senonensis Provinciae Episcopos magis in speciem, quam ex rei veritate Gregorii VII. gesta violentissima laudare, quia tum temporis nemo aliter loqui audebat inter Ecclesasticos an ose & perfracte decertantes ut opes Ecclesiasticas Regalia cum Investituris praetextu honestatis& libertatis Ecclesiasticae retinerent. At

revera illi acta Gregorii VII. eo ipso damnant quod pacem Reipublicae Christianae turbarent, magnamque populorum lanienam ede rent, ac viam certissimam schismati periculosissimo munirent. Quandoquidem istiis Oinnium legum iraeceptorum est pax charitas. Rom. vel ut ait Ivo Epiliola σο tam saepe laudata omnis institutio Eecusiasticarum legum ad salutem referenda est animarum. Tertium notabile est, haeresim eiser si quis contenderet Laicos cum Investituris sacramentum, aut rem sacramenti conferre posse. Verum Carnotensis Episcopus Epistola εο elare ostendit Reges aut Imperatores hoc non sibi assumere,is continuo haeresim non conistrahere, aut haereticos non esse investiendo Praelatos. Quarto statuunt Investituram manualem Laicorum esse juris alieni pervasionem

sacrilegam praesumptionem quae intelligenda sunt de abusu, non

de recto 3 canonico usu aut etiam quia Senonenses Episcopi tempori volunt in servire, eo quod tum nullus aperte sensum suum de In vestituris reserare auderet. Haecque nisi ita capiantur, sibi ipsis contradicerent, quia paulo ante asseruerunt Investituras non prohiberi spiritu immobiti Ecelestia, ut secundo notabili dictum est.

VI. At Viennensis Archiepiscopus Guido Legatus Sedis Aposto-

Iieae magnus zelotes actorum Gregorii VII anno Irra habuit Concilium Viennense contra Paschalis gesta, ut Baronius tom. I 2 testa. tur quo in Concilio decerni curat Investituram Discopatuum sAb-

.rtrarum omnium Ecclesiasticarum rerum de manu laica haresim se juxta S. R. E. auctoritatem, auam ρ ρροι dictitat. Item Henricum M. Imperatorem excommunicat, anathematisat, o a gremio sincta matris

Ecelera flectus tri donee iis omnibus renuntiatis Henam satisfactionem Ecelestia exhibeat. Quem Episcopi Viennensis Eelum ubi Baronius in Coelum usque extulit, tandem rei veritate victus, quali cum eli imprudentis Arehiepiscopi Viennens puderet, haec scribit Caterum Quod audisti in Mennensi Concilio statutum heresim esse de manu latea inve-mturam acestere, se intelliges secundi m ea qua ex Epistola μοnis ad hannem Ar episcopum Lugdunensem μη superatu recitHa . non cilicet quod Dissiliae by Orale

446쪽

IN REBUS TEMPORALI Bus. 623 harasi ipsius Inoostiturvi dispensendo concedere; sed asserere atque defen . . uero de iure esse, ta debere fera per Laico Investituras, id rasim esse; Hι-s falsum dogma bonis moribus cs secras Patrum institutionibus repugnans Sensus ergo Baronii, sicut &avonis est, mavo Principes dispen- μιιonem habeant a Papafaciendi δενσιturas, has esticitas. Quae dum apud me reputo, hominum obnoxiorum copgius satis vituperare ne- ouem quoniam singulari veritatis praejudicio illa ipsa qua magno studio tanquam haeretica impugnarunt, tandem comprobant, atque Romanam Ecclesiam, quae Investiturast velut haereticas sub Gregorio VII damnavit ut sequenti capite demonstrabitur, & Guido- . ni Viennensis Archiepiscopi statutum declarat erroris manifesti, ac xeli imprudentisin schismatis revinciunt. Dic, Baroni, si non est hareses Inmsi urat dispensando coMedere, sed asserere ta defendere de jura debere Am per incas, ut contendis. Cur sexaginta annorum lapsu. igne ferro populatione, vastitate provinciarum, strage popul rum, testilentissimo talismate belligeratum, aut potius caupona um est adversum In vestituras tanquam naereticas cum nullus Principum, nequidem Henricus I v. alio umquam sibi jure Investituras assumpserit, quam ex Ecclesiae concessione aut dispensatione Cur tantum sanguinis Christiani effusum , atque Imperium Romanum Reipublicae Christiani propugnaculum, quaesito atque afficto colore haereseos Investituris funditus dilapidatum eversum est Curetiam, amni, tu ipse tribus ingentibus tomis Annalium tantum operae atque olei insumpsisti, ut Aeta Gregorii VII tanquam infallibilia defenderes ut postremo conatu tu unaque clausula qua cumque antea in hanc rem scripseras, damnares o magna vis veritatis lHercle, nisi hie Romanam Ecclesiam more Patrum antiquorum, ut singularem irivatam capiamus, fateri oportet Catholicam Ecclesiam sese Eeclesiae Romanae errori implicuisse, quod absit eum Ivonis Epistolae supra laudatae clarissimestinentur Gallicanam riclesam hule sese Camarinae non immersisse; Quid memorem ipsum Guidonem Archiepiscopum Viennensem , postquam est factus Pontifex

anno Christi II 22. nam eum zelus suus contra Investituras ad Cathedram Apostolicam post Paschalem evexit iane constitutionem in Henrici V. gratiam edidisse, quae tom. q. Conciliorum Romae editorum, primo Constitutionum Imperialium legitur QO GLώxtu servus servorum Dei Hucto flu suo Henrico Ter gratra Romanaia

447쪽

nia saliqua violentia, ut siqua interpartes discordia emerserat, Metropo litaniis provincialium consitio vel Iudicio sanior parti assenseumo auxi-bum praebeas. Electus autem Regati per sceptrum a te recipiat, exceptu omnibus qua ad Romanam Ecclesiam pertinere noscuntur Et qua ex his jure tibi debet, faciat, ex aliis vero partibus Imperιi, consecratus intrasex menses Regati persceptrum a te recFιιεt. De quibus vero mah querιmoniam feceris, secundum Fcii mei aebitum, auxilium meum praestabo. Do tiri verampacem, omnibus qui in pace tua sunt velfuerunt tempore hujus discordia. Data anno ri 22 non Cadendas Octobru. HactendsCalixti II Constitutio facta pacis inter Ecclesiam, Imperium sar 'ciendigratia. Caeterum hic mira subtilitate tollitur Imperatoribus investiendi per virgamo annulum, tanquamper res ad Ecc am spectan rei, quarum loco regium siceptrum substituitur. Equidem pacis obtinenda desiderium in causa fuit, ut Imperatores jure suo in multis cede

rent quamquam autem Papa concedat Imperatori, ut conserat Episcopis Regalia, quae Imperii fuerunt, tamen nominatim ea excipit quae ad Romanam pertinent Ecclesiam quo nomine urbem, quod vulgo appellant Patrimonium sancti Petri intelligit Pontifex. Haec autem ad Imperium pertinuisse nemo tam rudis et litterarum qui ignorare possit. Quid enim umquam tam Imperii quam Roma Ita lia fuit En ergo populi Principum Christianorum pietas, ut studio unionis .Ec esiae, quam Romana Ecclesia sub Gregorio VILdiscerpserat, sese exuerent utque Otho Frinsingensis Episcopust quitur, eviscerarent. Certe praeclara vox Gersonii alias a me usurpata mihi nunc succurrit ex dialogo Apologetico pro ac tis Synodi Constantiensis me unumscio, inquit vir piissimus, quod Gelas habendae unionuin schismate tam desperato, totique temporis fecit multa tolerari qua fuissent Munde nec tolerabitia nec toleranda Careerum Guidonis Viennentis zelus a Sede Apostolica obtinuit ut Archiepiscopi Viennentes, rimates omnium Primatuum dehinc nominarentur et cum antea more aliorum Primates tantum vocarentur. Sed de Gregotii VII. gestis videamus.

448쪽

I. Gesta retoris VII qui prina auctor doctrpua Regum deponendorum exli se deis prompta ex vindem p φο tu an ablue examinantur. It wι a. quanta motitus sit, era. Heu νι eum IV. Imperatorem , etiam a le quam eouIecratus esset Pont ex. III. De edivi confidentia γ formulis loquendi ae decernend aureactu saeclis enati.

IV. Quantiam cura posuerit ut si, Rese m Regna seudataria efficeret. U. De Iuramenti formulis qua Drycνιι, Principibus Regibus, atque Imperatoribus sanquam Domιnus P Monarcha absolutus m tempora ubaim spirituatibus prascripsit. V I. Imperatorem militem S. Petrio Papa efficit. VII. QuantuἈσrrendi malu calam statιbus vehemens Gregorii VI sngenium, γ' vincend studium causam prabuerit qua mala illum ut aliqua sua decretare-

Σοcaret, mpulerunt.

VIII. Nisi Gallia Episcopi ediu imperati obstu/ssent, totum Francia Regnum sub Interdicto p uiset.

IX. Quid e ratione sibi viam fecerit ad Henrrc. IV abdicatsonem. X. Vumri septem istius Dictatus dogmatice examinantur. XI. Anal si Epistia Gregorii VII ad Hermanum Metensem Episcopum , in qua sexdecim argumenta edicere vult Papam pra-tiam auctorstare abdicandi Reges. XIl. Octavo argumento persuadere nititur regram potestatem esse a Diabolo. XIII. Noua Iudici forma ante inaudita ad Henrιciam exauctorandum tisitur, eam que 3terat. LV. Imperator quamquam victor ex bello Saxonico red res, tamen humsitime Gregs- νιο partisse Et de Gregors feritate n Caesarem, cui caussam obdurescend atque arma capiendi rabuis, uisese in festatem Imperii tueresiare unde schsem σιncredibili strages ae lamen Christianorum sequuta est. U. Gregorius excommunreatronem ad Parnas i mporales em ereps alis, arque ιιam ad felices eruntetices vita bumana successis refert contra Chrisia institutum. XUI. Terri forma excommumcationi in a rem duabus prioribus longe serribilior , qua Gregorius Prophetam ut , polliceturque Henricum V adum Regem intra annum molturum sed eum de DU Rege arseisium fefelli r quoniam Odolphus Suevia ex Cafar 1n-ιcissimus , quem Gregorius an Regem Romanorum deliga curaverat , in besi adversia Henricum Dominum fatim occa. buis.

XVII. Objectio Bellarmini ab Epistola Stephani Albesalensi pesis enucleatur ae

XVIII. Frustra Samnium Gremerum niti ut Gregorti VII falsam prophetiam

excusent.

XIX. .dolph falsiReris resipiscentia in articulo mortu, e quod arma misernum suum Henricum sium Fer ejusque exhortati ad Episcopo qa eum ad hoc facinus

exciverant m Gregorra VII. rn eam rem festimoniam. XX. De Gregorii VII morte, e utrum gestorum a se sntenricum Imperatorem paenituerit.

XX l. Siteber um quiorem esse erga Gretoriam , dum illum ait paenituis , quam

449쪽

I. T Roeul dubio illud ipsum hominibus praeventis opinionum praejudiciis, quod Arquatis seu regio morbo laborantibus

accidere, compertum est: hi enim sicut omnia quae intuentur, flava & quae gustant, subamara et se putant Ita illis veritas quacumque tacie ienicillo adumbretur, magnam semper nauseam fastidium ingenerat. Quod si ulla umquam in re alia usu evenit, max me in controversia de auctoritate Pontificis Romani de illa enim, omni relicta animi moderatione, quasi de totius Legis Euangelicae operae pretio homines obnoxii quae sua, non quaesunt Christi quaerentes ab aliquot saeculis deeertant atque in auctores quos sibi confutandos proponunt, potius conviciis quam veris probabilibus argumentis decernunt. Et quoniam in defensione Libelli Ecclesiasticae, politicae potestatis de spirituali audio rata te Pontificis hoc autem opere libro praesertim secundo & tertio de potestate temporali juxta causas essentiale QCatholicam sententiam , ac traditionem Patrum antiquorum disseruimus superest hoc lib. . acta&zelum

Gregorii VII. qui omnium primus potestatis temporalis Papaeas sertor acerrimus extitit hcum causis essentialibus Legis gratiae ' testatis Ecclesiasti ea componamus, ut veritas sibi contrariis opposita magicae magis elucescat. Porro ne hae e nostra de Gregorio Hilde-brando Lucubratio a quoquam falsitatis aut ullius vitii jure argui possit, ea exbGregorii VII. Epistolis fidelissime depromam. Quae Epistolae anno Issio Romae primum editae sunt, capta occasione ex bellis eivilibus, quibus post execrabilem Henrici III caedem totum regnum Gallicanum flagrabat, saepe Henrico IV ne ab paristicidiis intentabatur. IL Ut igitur a principiis ordiamur, Gregorius VII qui antea Hildebrandus vocabatur, in Cluniacensi Coenobio tum viris piet te, eruditione atque opibus refertissimo subodilone Abbate vitam

monasticam professus,in aliquant post missus est Romam ab eodem

450쪽

19 gaus TEMPORALI a Us. 17 Abbate, ii monasterii, totiusque ordinis Cluniacensis negotia

apud S. S. Apostolicam procuraret. Quo in munere obeundo magnum quidem cingenii tropensitonis suae specimen in Ecesesiastica libertate tuenda edidit, eamque ob rem sibi Curiae Romanae gratiam altissime comparavit. Nam cum a multis sarculis haec inolevisset consuetudo, ut nullus ad Petri Cathedram absque Imperatoris consensu& provisione adoptareturaicut Capite . hujus libri docuimus: Hildebrandus specioso praetextu Ecclesiae in libertatem asserendae, crebris sermonibus atque exhortamentis Leonem IX. Pontificem, Cleri Romani Antesignanos non cessabat exstimulare, quo Inu stituras Laicorum Principum excuterent hoc frequenter usurpans: Indignum quidem a Patrum institutis penitus alienum esse , ut Pontifex Maximus ad Ecclesiae Catholicae regimen Laicorum Principum arbitrio vocaretur. Quod ejus constans studium & consilium

effecit, ut a Leone IX. Cardinalis Subdiaconus crearetur. Dcinde vero Alexandro II vita functo, ut summa omnium Cardinalium &Cleri ac populi Romani consensione, non quaesiua aut expectana Imperatoris voluntate alendis Maii anno Io 73. Romanus Pontifex deligeretur. Verumtamen ne haec ejus electio contra morem usitatum facta aliquando in dubium venire, aut etiam iis quae in.Henricum IV meditabatur, aliquam injicere remoram posset, ante consecrari in Papam noluit, quam Imperatoris trincipum ac Episcoporum Imperii consensum d Voluntatem super sua electione quaesivisset ac impetrasset. Qua in re curanda Mobtinenda novem circiter menses decurrerunt quoniam Imperator, caeteri Principes, qui inbus Hildebrandi ingenium formidolosum erat, satis gravate ejusmodi electionem suo assensu probabant. Ubi autem Gregorius voti sui compos factus est, suae legitimae promotionis ad Pontificatum confitientia nixus videlicet quod more praedecetarum suorum com mendatione aut gratia Laicorum Principum Apostolicam sedem minime conscendisset, nihil non molitus est, ut totum Orbem Latinae Ecclesiae adversus Henricum IV. exciret sibi certissime persuadens

quaecunque ageret saracta esse atque erroris e1 pertia, ut articulo 23. suorum Dictatuum asserit nimirum Pontificem canonice ordinatum me

ritu Sanct Petri indubitanter Sanctum effici. De qua re statim videbimus. Tum Respublica Christiana ob depravatos Ecclesiasticorum Laicorum Principum mores graviter amictabatur, dubiumque est a quibusdam in munere defungendo, nequid alii aliis vertant impro