Emundi Richerii ... De potestate ecclesiae in rebus temporalibus, et defensio articuli quem tertius ordo comitiorum regni Franciae pro lege fundamentali ejusdem regni, defigi postulavit anno Domini 1614. & 1615

471쪽

DE POTESTATE ECCL As Harum autem turbarum, seditionum Hildebrandus libro. Episti, laeso ad Pariliensem Episcopum non est Obscurus narrator De

tero, ait, Rogamus te, ta mustum admonemu cs omnibi confrasribusta coepiscopis tuis per rotam Franciam e so titua aucti ritate signisces quesenio tacissi Sacerdotibus, qui a turpitu uine fore carronis cessare noluerint, omni ossi brumsιcru Altaribus min strandi emtus interdicant Gru ipse omni loco S conventu adpreascare non cesses hac in re aut ρι-mpos epidos , aut Pos qui S. urorum ordinum nomeno ossiti ium indigne pro supradictu criminibus Uurpare praesiumunt , rebelus esse cognoveru, omni populo, ne eorum usteram ossicium fluscipiat, XJArte R. Petra,

nostra Apostotica audio ratate ubique interdicas, c. Quam Epistolam quarto anno sui Pontilicatus scriptito tamen ibidem memorat sibi relatum esse Cameracenses hominem quemdam flammi tradidisse, eo qkod

Simoniacos 2 Presbyteros fornicatores Missas non debere celebrare, quodisiorum tisicium minime se cipiendum θυι dicere ausus fuerat quod nobis valuerere bile est, s verum est, omni rigore canocicaseum statis vindicandum esse videtur, quit Quo exemplo barbaricae crudelitatis, non arduum est inire quant, quam horribilia mala Gregorii censuras sequuta& concomitata lint ab uno collige omnes, quando ipsemet pol novem annos primos sui Pontificatus certior factus quod sua Imperata executioni mandari nullo modo possent, canonicum rigorem temperare cogatur. Cum enim Hildebrandus noster tam per . fracto esset animo, inde plurimi inducebant animum Sacram crata ab excommunicatis aut vitiosis Sacerdotibus collata vel confecta , nullius csse virtutis aut pretii aliis contra renitentibus merito quidem: Et quoniam Gregorius iis qui diccbant Sic ramenta nullius este virtutis, silentium minime imponebat, imo eos tuebaturi quoniam ejusmodi dicta propolito suo inservirent hinde permaximi turbarum atque seditionum aestus ubique locorum emergebant Lambertus ScaGnaburgentis, auctor, inquam, nullo modo suspectus Bellar mino, haec ad annum Chri lii Io 7 . qui est secundus Pontificatus Gregorii.

Hildebrandus Papa , ait, cum Di copis Italia conveniens frequentιbus Synodis decreverat ut sicundiιm instituta antiquorum canonum Presfieri uxores non habeant habentes aut dimittant, aut deponantur,inc. -υσιῶ hoc decretum protinus vehementer infremuit rota fatis Clericorum, hominem plane hareticum is vesan dogmatis esse clamitans, qui oblitus sermonu Domini, quo ait, non omnes capiuni hoc verbum, qui potest capere, capiat. Et Apostolui: Via se non continet, nubat melius es enim

472쪽

nubere quam uri violenta exactione homines vivere cogerer ritu Angelorum at dum consuetum cursum natura negaret, fornicationi ta immunditis fraena laxaret quodsipergeretsententiam consermare, maste se Sacerdotium quam conjugium deserere tunc usurum eum cus homines sorderent, unde gubernandis per Ecclesiam Dei plebibus Angelos comparaturmesset. Hihilominus Gregorius instabat, s assiduis Legationibus Episcopos omnes Socordia atque desidia arguebat, nimo ui ilunctum fib negorium exequerentur, Apostolua censura se in eos animadversurum comm nabatur Archiepiscopus Moguntinus sciens non parti constare operam

hanc, ut tanto tempore inolitam consuetudinem revelaret, atque ad rudι-

menta nassentis Ecclesii senescentem jam mundum reformaret moderatius agebat cum eis e primo eis in dιmidium annum inducias deliberandi copiam dedit, hortans eos ut quod necessario faciendum sit, sponte faciant, tam sibi quam Romano Pontifici necessitatem adimant abquid in eos quod siecus si decernendi, c. Oιm iEros urgere velut constium de ilia trucidando susceperunt, idque in causa fuit ut dehinc Gregorius Curiensem Episcopum Legatum miserit in Germaniam cum eisdem maradatu; eamque ob causam Moguntinus Archiepiscopus anno Io 7s mense Octobra Synodum congregavit Mogunt. Sed Sacerdotes u eo consuxerant, exurgentes Legatum V Moguntinum Archiepiscopum ita verbis confutabant ita manibus ta totius corporis gestu in eum debacchabantur, ut semita comite, Synodo excessurum desperaret. Sic tamen rei difficultate superatus statuit sibi deinceps ab quaestione omnino supersedendum,

'Romano Fontifici relinquendum , ut causam quam Use torrescinuistiter

proposivisset, ille per semetipsum quando G quomodo vellet , perorarer. Quae narratio Scalaaburgensis tria praesertim nos edocet. Primo Gregorium curri solis Episcopis Italiae haec decreta scivisse quod pariter intelligendum de aliis quae advcrsus Henricum LV statuit Secundo Hildebrandum valde imperiosum , omniaque ejus decreta

impol Iibilia executum tuisse. Tertio causam Presbyterorum uxoratorum cum aperte non auderet, oblique defendit Scamaburgensis, dum eam validissimis rationibus contra pervicax studium vincendi Gregorii munit hincque discimus tum temporis omnes Latinae Ecclesiae Sacerdotes simplices , aut ma)orem illorum partem more Graecorum Sacerdotum uxores duxisse ad immunditiam tornicationem vitandam, ut ait Scata ab urgentis, qui testatur morem hunc a multis annis inolevisse, ac proinde non tam pronum fuisse Presbyteros ad primitivae Ecclesiae consuetudinem revocare quos uxoratos Sa-

Lib. IV. Lil ce

473쪽

nicatores .fornicarios vocat, quo majorem illis constet invidiam. Sed quando error communis inveteratus tacit jus certumque est humanas leges coelibatus in Latina Ecclesia tum abrogatas futile desue

rudine, procul dubio scit Gregorii inpiscoporum Italiae cimo vero Concilii generalis legitime congregati hac in parte obligare

non potuerunt, niti prius reciperentur. Quare tum Latini Sacerdotes qui conjugia inierant, nihilo magis erant thrnicatores quam hodie Graeci. Inde Librorum expurgatorius Romae anno ἐο7 edi tus vetat fidem haberi Sigeberto , nil cum aliis probis atque ortho doxis Scriptoribus consentanea loquatur quam legem libenter ac

cipio, atque ostendo Sigeberti Chronicum anno Io 74 ca ipsa con-rirmare, quae partim ex Gregorii Epistolis ad Parisiensem Episto

pum partim ex Chronico Scaseaburgensis retuli. Sigebertum audiamus. Gregorim Papa celebrata Synod Samoniacos anathematizavit,c uxoratos Sacerdotes a divino officio removit, inrucis Missam eorum audire interdaxit, novo exemplo, o ut multis sum est inconsiderat prinjussicio contra Santiorum Patrum sentent am, qui scripserunt quod Sa-eramenta qua in Eccles μη Baptismus scilicet, chrisma , corpus sanguu Christi Spiritu Sancto latenter operante eorumdem Sacramento rum effectum seu per bono seu per malos intra Dei Ecclesiam dispensentur tamen quia Spiritus Sanctus, uecilla vivificat , nec meritis bonorum distensiorum aue cantur, nec peccatis malorum vitenuantur, unde est hic qui baptisai Et quare tam grave oritur scanaalum, ut nu

hin haereses tempore San ta Ecclesia graviori schismate βυμ sit, his pro

justitia, ita contra)Uιtiam agenti ritu a S monia non deetinantibus; abis votam avaritia honesto nomine praetexenti dum hoc quod se dare gratis jactant stib charitatis nomine vendunt, tac. Laici sacra 'steria temerant, de his disputant et Infante baptisant, sordido humore -- ruum pro sacro oleo chrisi te utentes. In extremo vitae viaticum domι- .isum, ta ustarum Eccles obsiequium sepultura a Presbyteris coMugatis accipere parvi pendunt Decimas Presbyter deputatas igni cremant. Ei ut in uno catera perpendas, Larc corpus Domania Presb eras con vatis consecratum sape pedibu conculcaverunt, sanguinem Domina --

ωntarie effuderunt; ta multa at a contra Imo fas gesta in Eccissi sunt Et bae oceasione multi pseudomagis, exurgentes in Ecclesia prophanis novitatibus plebem ab Ecclesiastica disciplina avertunt. Haec Sigebertus testis oculatus, quae vera est historia Primum quod ait Gregorium

474쪽

r. AEREU, TvMPORALIBU 1. 6s Irovo atque inconsiderato exemplo ac praejudicio interdixisse, nequis

Missas Simoniacorum uxoratorum Sacerdotum audiret, c. Certe illud ipsum confirmant Hildebrandi Epistolat, qui coaetus est rigorem ut vocat, canonicum relaxare, ut paulo ante docuimus. Se

cundo dum Sigebertus narrat Patres antiquos docuun Sacramenta collata a vitiosis Sacerdotibus suam debitam virtutem nancisci, e. elare indicat Gregorii Imperata maximum huic doctrinae orthodoxae praejudicium attulisses quoniam, ut jam monui, permulti Eelotes dum observarent Hildebrandum nihil de suis edictis velle remittere, una colligebant&publicabant Sacramenta quae a vitiosis aut conjugatis Presbyteris conserrentur, nulla esse. Unde inquit Sigebertus, usu evenit, ut Laica Sacra m eri temerento δε iis dispuunt. Ma- Iebant enim infantes baptisare, atque sordido aurium limo illos inungere, quam opera Presbyterorum conjugatorum uti, Mab illis sacrum chrisma accipere utque in uno caetera aestimes Laici corpus Domini a Sacerdotibus conjugatis consecratum saepe pedibus conculcarunt. Qua de causa ubique terrarum ferro igne tumultuabatur, sicut exemplum a Gregorio VII de Cameracensibus allatum comprobat Hisprojustitia nimirum quod Sacramenta a vitiosis operata Sacerdotibus errectu non carerent: atiis contra renitentibus. Et ita planum evadit quantis calamitatibus nimium Hi Lic brandi studium vincendi Ecclesiam cumulaverit. In tomo de iurisdictione Imperiali extat Tractatus de Unitate Ecclesia conservanda Qtii attramo Naum- burgens Episcopo adscribitur in quo respondet quibusdam argumentis Epistolae Gregorii ad Herimanum Metensem Episcopum, tractatu scripto ab Hildebrando super hac controversiaci Utrum scitiret Sacramenta a conjugatis rei, terr confecta valerent. Atque ibidem describit miserias illorum temporum quas non est humani ingenii concipere; solioque 3 haec memorantur. Iam imminere videtur ista magna tribulatio, ualem dicis in Evangelio Dominus non fuisse ab initio mundi Aue modo. ne saui vobis dixerit ore hic est

Christus, aut illic, nolite credere, c. Graviter quidem scandal amur, quod sanctis quoaue atribus au apud nos vivere deben in suis constitutionibus haec calumnra imponitur, ut per eorum doctrinam qua loquitur

nobis Christus, qui est pax nostra, confirmentur nune partium μυ MLlorumstudia Unde noster adversarius Hildebrandum intelligit apud

quem non est veritas, necpax, nec justitia, scribit, post multiplicem est moniorum congeriem, quibus contendit nita valere apud nos Christi Ee-

475쪽

cundum canonum pracepta, tac. Quibus acciutate perpentis cavillus Bellarmini libroce Scriptoribus Ecclesiasticis adversus Sigebertum depellitur Perhibet enim Gregorium solummodo Λίέμου Presb terorum concubιnarrorum, non uxoruorum prohibuisse non quod censeret

Musalitas non esse veras, sed quodjudicaret concubinarios indignos esse qui Mistam cel/brarens,, qui a Debbus populis frequentarentur. Quibus verbis Bellarminus petitionem declinat non repellit quoniam ex libris qui eo tempore scripti sunt, atque ex ipsius Gregorii gestis. facile colligimus quae a Sigeberto dicuntur esse eertissimari nempe

Gregorium docuiise Sacramenta quae a conjugatis Sacerdotibus conficiebantur & conferebantur, esse irrita&nulIa. At Sigebertus, imo vero Scalaaburgentis nominatim loquuntur de uxoratu aut co Vatas Sacerdotibus , non de concubinariis, ut cavillatur Bellarminus, certumque est etiam a concubinariis Sacramenta confici di conferri alioqui certe hodie magna pars Christianorum absque Sacramentis periret quamquam fatear indignos euh concubinarios, qui Sacramenta conriciant aut celebrent ,

VIII. Porro haec mihi in memoriam revoeant quae sub HGi-rieo III. IV. Galliae Regibus gesta sunt in Galliis. Quid enim bellorum civilium furoreis vincendi cupiditate percitos homines furere, cin sese invicem comminisci ac moliri non videmus Hercle Gregorius XIV sibi Gregorium VII aemulandum putabat, quoniam non modo censuris , verum etiam armis Franciae Regem ubi debellandum proposuerat, eumque in finem nepotem S fondratam cum aliquot alis equitum miserat in Gallias, atque ingentem summam pecuniarum quam Sixti V. parsimonia alios in usus cumularat, paucorum mensium intervallo profudit tumque plurimi Sacerdotes ex urbibus quae Henrico I V. parebant, ad Nuncios Apostolicos accurrebant , ut ab eis rescirent quidnam optimum esset factW Hi vero auctores erant Sacerdotibus, ut urbes illas vacuas sacris desererent, atque Bab one exirent. Sic enim loquebantur, rumorque tum erat vera Sacramenta ibi non conferri, eamque ob causam conspectum Meonsuetudinem illorum qui Biarnaeo adhaerebant sic enim ex fortissiimus appellabatur plane fugiebamus. Et nisi illi Sacerdotes qui favebant Henrico strenui mansistent cum illo, tum Alidem actum erἰu de Catholica Religione in Galliis di quoniam Hugonotae errorem suum ita omnium animos insinuassent, atque in ur- Dissilias by Ooste

476쪽

IN REBUs TEMPORALIBUS. sobes invasissem, quod Deus sua immensa bonitate avertit cla consilia mundana disturbavit. Procul dubio nihil potest esse periculosius in Ecclesiasticis quam nimium vincendi studium , ut S. Martinus lib. 2. Historia Sacrae Severi Sulpiti docet. Ratio est quia sola potestate ministeriali spirituali praediti in omnibus suis incoeptis, gestis, Christi mansuetudinem imitari, neque auctores esse debent ut Religio dides armis propagetur aut defendatur. Verum non stetit per Gregorium VII. quominus etiam universa Gallia civili incendio&sacrilego schismate sicut Germania Italia conflagraret, nisi Ga

liae ordines totissimum Episcopi Hildcbrando obstitissent. Cunctis enim Galliarum Archiepiscopis in piscopis ad hunc modum imperiose scribit lib. 2. Epistola s. contra Philippum I. Rcgem

Franciae Fropter quod suos Apostolica auctoritate commoti atque confricti matrem vestram S. 2 manam G Apostolicam Ecclesiam debitas ei obedientia imitamini, cs a Regis τ' obsequio atque communione penitus separantes, per universam Franciam omne divinum officium publice celebrari interdicite. u.d si nec huyusemoda strictione voluerit resi piscere, nulli clam aut dubium esse volumus, quin modis omnibus regnum

Franciae de ejus occupatione a uvante Deo, tentemus eripere. Sanesi in hoc tanto tamque necessario negotio tepidos vos cognoverimus, non Iamram

plius dubitantes, quin vestra fiducia fultus, incohrigib iis perduret, vos

ipse sicut sciosis complice scelerum Uus, Episcopali privatos ossicio,

par vindicta Iaculo seriemus. Deinde sic Epistolam concludit. Fraeterea multum rogamus ta admonemus dilectionem vestram, quatenus Lari- et elinum Belo censiem militem convenientes, ut GDerium Carnotensem

Melem nostrum, quem ab Apostolorum liminibus revertentem coepit, nihil de bonis fus retinens, illa um dimittat, sex parte R. Tetrita nostra Apostolica auctoritate commoneatis. Quod sifacere contempserit, spiritualibus secularibus armis eum insequiquetere non prius desistetis, quam reticto S. Petrι peregrino , etiamsi quid pro redemptione illius accepit, aut pepigit, simul reddere ut refutare cogatu Certe nulla pars

Epistolarum Gregorii horribilibus interdictis , interminationibus aut abdicationibus caretra In hac autem Epistola duo potissimum occuriunt notanda. Primum quod Philippum Regem occupatorem regni occi, eique interminetur de regni occupatione expulsum iri qua loquendi ormula indicat, statim atque aliquem Principem sub excommunicatione aut interdicto posuit, non amplius esse legitimum Principem idque hodiernae doctrina desultarum concordat.

477쪽

s DE POTEsTATE ECCLEsIAE Alterum observatione dignum quod Episcopis abdicationem Episto. palis ossiet fautoribus Regis interminetur , nisi universam ranise iam sub interdicto ponant quasi vero Episcopi non justam habuerint causam supersedendi ab ejusmodi interdicto propter mala

quae inde emersura praevidebant. Tertio Gregorius jubet Ecclesia uicos Lanetelinum militem Belovacensem spiritualibus & secular bus armis prosequi, etiam non cognita causa hic enim vult via facti procedit quod testimonio est certissimo quantum Hildebrandi perata sint ineluctabilia is quantum armis delectaretur adeo quidem ut nulla pagina sit in ejus operibus, quae bellicis factionibus non crepet horribiliter. Caeterum Philippus Galliae Rex ejusmodi

imperatis exacerbatus , aliquos Italiae negotiatores, atque Oratores S. Petri ut eos Gregorius vocitat asperius tractavit. Quam ob

causam lib. 2. Epistola 18. Comiti Pictaviensi scribit se Philinum

excommunicaturum 'quρtidie super Altare S. Petri excommunic

tionem confirmaturum. Quae omnia indicant Gregorii VII. ingenium merito quidem universo mundo formidolosum extitisse, quando omnes Principes sui terrore percellere niteretur , praeceptorum

Christiis legis gratiae plane immemor. IX. t profecto haec levissima videbuntur Dibuscula , si cum

Henrici Imperatoris exauctoratione comparentur, quoniam Hilde-hrandus fretus divisione quae inter Principes Imperii de Caesarem grassabatur quando quidem magno artificio fovebat atque exasperabat, cum Imperatorem bello Saxonico periculosissimo irretitum quasi oppressum duceret, occasionem tantam minime negligendam ratus, ad Caesarem abdicandum sibi hac ratione viam stravit:

quod apud S. Gregorium Epistola II libri undecimi legisset, virum Sanctissimum mitissimum omnibus , qui Augustodunensis

Xenodochi privilegium imminuere aut labefactare niterentur, suae dignitatis atque auctoritatis abdicationem interminari. Quam clausulam non pro interminatione , sed pro certissimo, Catholico dogmate, tanquam rebus conficiendis, quas animo volvebat peror portuno, avidissime amplexus est. Quocirca non semel hujus in te minationis meminit scilicet Epistola 2. 44. libri . item et r. libri octavi. Neque hi S. Gregorii aemulator attendit, aut attendere, luit istam comminationem hominum abdicandorum propria dignitate temporali rogatu atque impulsu Regis, Reginae Francorum factam , ut claret Epistolara libri II. Epistolarum B. Gregorii: NossDisitia 'ν Orale

478쪽

Nos, ait ad Brunechil dein Reginam , pro munitione locorum de quibus excellemia vestra scrinis, omnia sicut voluit, sancirestuduimus. Quam ob rem nihil mirabile est S. Gregorium auctoritates potentia Regis Reginae fultum, exauctorationem dignitatis & potestatis temporalis violatoribus memorati privilegii interminari dato quod haec comminatio vera non suppossititia sit de quare alias. Verum quamquam indubitata esset, non debet tamen intelligi de Regibus, quia in odiosis nomine dignitatis aut potestatis, Regis dignitas capi non solet. At profecto, ut jam alias observavi, Hildebrandus multo securius consormiter ad causas essentiales potestatis Ecelesiasticae S. Gregorium imitari poterat lib. 7. Epistolari conjecta in corpus canonicum 23. quaest. 8 can. S in morte Longobardorum me miscere voluissem, hodie Longobardorum gens nec Regem, nec Puces, nec Comites haberet, atque in summa confusione esse Διφὶ Sed quia Deum timeo, in morte cujuslibet hominis me miscere reformiao. Ubi animadversione dignum Longobardos publicos fuiste hostes atque Usurpatores regnici attamen B. Gregorium , quia Deum timebat , memorque erat sua sortis , se miscere noluisse eorum morte quanto ergo minus licuit Gregorio VII Classicum personare contra Imperatorem Christianum, legitimum, amicissimum Ecclesiae benefactorem atque universum mundum igne sanguine, iastitate horribili replere Hoc igitur testimonio S. Gregorii perperam ac cepto Gregorius VII se ad Henricum deponendum accinxit in quarta Synodo Romana Provinciali ex aliquot Episcopis Italiae Abbatibus praesertim ordinis S. Benedicti conflata. X. Qua in Synodo 27. Da C in Truma Sic enim indigitat, tanquam absolutus infallibilis Ecclesiae Monarcha nullo praevio examine condidit,quos lib. 2. post ueri Epistolam habes, sicque concepti sunt: Dic TATU APR.

I. Quia Romana aias a solo Domino si findara. 1. Quod salus Romanus Ponroex jure reatur unsversalis. 34 3ο -- sotu dissit eponere Episcopos, vel remnettiare. 4. Quod eratus via omn/ώa υι eum stra sit m Consibo , etiam inferiam tradas , Hadversus eas ententiam deposistoni possit dare. s. Euod absens Papa possi deponere. 6. od cum excomm reatu ab Eo , inter carer . nec in eadem domo de mas

manere.

479쪽

s. Quod solvi post ti/. Imperialibus insituιbus. s. AEM.A solius Papa pedes omne Priscrpe deosculentur.

Io Eu.d iustis fotius nomenon Ecclesia recitetur. I. Qu.d unuum est nomen in mundo. 12. Quod assi liceat Imperarare depouere.

I 3 Eυο ια licear de sede adsedem, necusitate euente , seisivos ransmasare I . Mὀae de oma Ecclesia quemcunaue votueri Curreum, valeas ordinare. I 3. :2od ab Eo ordinatus ali Ecclesii praese potest . sed non iurare , μεαδI ab Aous Episcopo non debet supersorem gradum aeripree. 14. sitio niasia θησι absque pracepro ejus debet teneralis vocari. 37. Eubdisti m Capitulum . nutatque liber canameus habeatur absque δῖα --

rg. Qiad sensentia illius a num debeat retractarι -- omnium sis renactare possit. Is Quod a nemis las judicari debeat. xo. Quod nians audeat condemnare Apostolicam sedom anesiantem. 2 i. GA majores causa fusum ue Ecclesia ad eam reserra debeane. ax. Quod Romana Ecclesia numquam errame, ee m perpetuum Serstura testam-

13. υὸd Romanus Pontifex , si canonice fuerit ordinaras , merith B. Petri indα- ιιιante estierra Sanctus , restante S. Enias Papaensi Episcopo multi Sau. Patribus restantibus, sicut m deereris B. S mmach Papa eontinetur. . M 'dcissius pracepta murcentia subjectis laeea accusare. 1 Quod absque Duodali Conventu possi Episcopos deponere, reconciliare et s. sitio Catiatieus non habeatur qui non concordat Romana celesta.

Let. Quod a fidelitate nouorum subjecto potest absolvere.

Proculdubio nihil quicquam excogitari potuit quod Romano Pontifici terrorem admirationem aeque inter mortales conciliaret, quam istiusmodi Dictatus , si semel animos hominum invaseτint , sicut imperitorum, simplicium invasisse certissimum est di quare Gersonius tractatu quem inscripsit Resolutι circa materiam excommunicationum sarregularitatum ait imbecistes sibi persuadere Papam esse unum Deum in terra , qui omnia potest unde idos sedusi de veritate informandos censet Fateor me cum magno stupore hos legun& relegisse majestativos Dictatus ac semper miratum Curiae Romanae caecitatem, qu5d isto saeculo Atheis deshaereticis refertissimo, qui quidem Papam Antichristo comparant, dicta haec absoluta edi curavisset quando compertum est Ecclesiae QCatholicae Religioni plurimum nocere, hihil autem prodesse posse. nuphrius vir historiae Ecclesiasticae peritissiimus maximi judicii, cui Annales daronii multa debent, Lib. de varia creatione Romani Pontificis. Virum gesta Gregorii VII describit, haecque de istis edictis memoratro media quadragesima Rome in Ecclesii Lazer res, qua Constantiniana

480쪽

viana appetatur, primo Synodum generalem vistorum Epistoporum, A

batum 4borum praeciatorum congregavit in qua circa O. edissit Capitula seu Canones, quo Diritutus oppellavit quorum majorpars antea parum in usi fuerat, ta a neminepraedecessorum umquam attentata. Verum

ad 'mi simum Ecasa statum aciendum, ta ad ea omnia tentanda qua animo agitabat idonea: Ex quibus illud intesigebatur quae tum Romani Pontscta auctoritas fuerit suibus decretis gradum sibi feritis viam ad omnia qua animo conceperat peragenda tac. In quam nuphri inarrationem quatuor dicenda habeo. Primo falsum esse istos Dictatus conditos in Synodo generali, nisi forte Synodum generalem vocet conventum ex Episcopis Italiae, Abbatibus ordinis S. Benedicti, Gregorio qui etiam Benedictinus fuerat, addictissimis Herele Severinus B inius, quamquam in Baronii Sellarmini verba jurarit, tamen non meminit hu3us S modi in sua Collcctione Conciliorum, neque pariter ulla ejus mentio extat in editione Romana Conciliorum. Accedit toto tempore Pontificatus Gregorii majorem partem Epi scoporum stetisse ab Henrici I V. Imperatoris partibus, eisque vehementer doluisse unitatem iacem Eccletiae vehementi Hildebrandi ingenio a fundamentis conturbari Amplius urgeo istos Dictatus nequidem in Synodo privata canonice discussos & examinatos, sed

dumtaxata Gregorio velut absoluto Monarcha propositos fuisse iac-minemque Patrum ci ausum obloqui, cur ita sanciret. Quocirca Onuphrius monet majorem partem istorum Dictatuum ante parum in usu, ta a nemine praedecessorum Gregorii attentos fuisse: quod secundum est notabile. Tertium vero haec Capitula a Gregorio excogitata, ut sibi gradum , iam ad ea faceret quae in Henricum meditabatur. Quarto ex illis facile colligi quae tum fuerit Romani Pontificis auctoritas. Quibus monitis Onuphri proclive est inire haec Dictata non Synodice, sed absoluto plane despotico imperio fuisse sancita.

Porro Gretserus qui opus memoratum Onuphrii, De varia creatione

Romani Pontificis evulgavit dum ad veritatem narrationis Onuphrii elevandam , ad oram hujuscemodi Dictatuum hoc adscripsit glos .

sema Nempe omnia decreta Gregori VI ex jure divino duci partim directe, partim indirecte nec quicquam novisanxisse Gregorium, sed qua apud multos in oblivionem venerant, renovasse indicat te nescire quidnam sit jus divinum idque ut pateat, te cuiquam specie veri, praetextu asserendae Religionis a Gretsero imponatur , singulos istos Dictatus dogmatice examinabo. Lib. IV. Mis m Quoad Disilia πιν Orale