장음표시 사용
461쪽
33 DE POTEsTATE ECCLEsIAEdendιque caesi tata potestas est , de terra judicare non sicet Item lib. . post Epistolam et . ubi de Henrici I . excommunicatione statuit, absolute quidem indulgentias ieccatorum remissionem omnibus concedit, qui Rodolpho Regi fideliter adhaerebunt: Ex parte Apostolorum dono largior, omnibus Rodolpho adhaerentibus concedo absiationem omnium peccatorum, vestramque benedictionem in hac vitata in futura vestra fretus siducia largiorrae. Sed procul dubio Patribus primitivae Ecclesiae longe alia mens fuit, qui sanxerunt singulis Ecclesiis sua servari oportere jura trivilegia secundum canones in liquam consuetudinem neque ante neque post Gregorium VII. ullus extitit qui potestatem claudendi & aperiendi coelum sibi absol te arrogarete usi unquam arrogavit,superbia est intoleranda. Unde S. Hieronymus in Caput is Matthari ad haec verba Tibi dabo claris, quodcumque luaveris. c. sum locum, ait Episcopa res0tera non intestigentes, abquid sibi de Pharisaeorum assumunt Iupercilio, velut
damnent innocentes, oesolvere se noxios arbitrentur, cum apud Deum nonsententia Sacerdotum sed reorum vita quaeratur. Legimin 1n Levitico
de leprosis, ubi jubentur ut ostendant se Sacerdotibin, lepram habuerint, tunc a Sacerdote immundi fant, non quo Sacerdotes leprost faciant aut immundos, sed quo habeant notitiam leprosita non lepros, e posm .
Sacerdos muniam el--niam facit, ita hic assigat vesseisit Episcopino Presbyter, non eos qui insontessunt vesnoxii, sedpro inciosevo, cum peccatorum audiaris varinates, scis qui Mandus sit, quive solvenduι. At libro secundo Epistola s . Dionysium Placentinae Ecclesiae Episcopum immutabiti sententia Sanctas ossi, sirrevocabili consensu omniam circumsedentium fratru- ab ue uti umquam spe reconciliationis, sabomni Episcopis honore deponit, inqua insevere demin perpetuum negandamaaduntiam decernit. Propria sunt verba Legi gratiae omnino con uaria, quae neminem umquam immutabili cirrevocabili sententia
ligavit, aut eum ab audientia exclulit. Quocirca B. Petro quaerentiquoties fratri peccanti indulgeret, Dominus respondit, septuagier siepties , hoc est infinities, numerus enim certus pro incerto utur
Praeterea libro 8. Epistola . partes agit militis, non Episcopi,
dum perhibet armata mari sepetiturum Ravennam, ut Epimpum M vennatensem qui Henricum Imperatorem tuebatur, ejiceret Partes, in quit, illa armata manu petemus, a per auxi Am Dei tiberaturos haud Diuitia i Cooste
462쪽
i RE EU TΕΜPORALIBUS. HI dubie credimin. uapropter audii cιam eorum qui in nor, imo in B. Petrum se erexerunt, machinationes pro nihilo ducentes volumus, tac Libro et Epistola 38 tanquam Princeps politicus poenas infligit temporales Firmanis, id est Marcae Anconitanae incolisci uod siqua temeritate neglexerit aliquis emendare qua injuriose commist contra Ecclesiam Firmanam, sit is ex Apostolica auctoritate in bannum e urum esse, si dives est, cen uin tibrarum sin vero de mediocriblia, in detrimentum totivi substantia sua. Audis hic Apostolica auctoritate formaliter poenas indicere temporales, quod est erroneum.
IV. Passim omnes Reges, regna sibi quasi beneficiarios ac suda
rariss in temporatibus e cere annititur tib i. 'sola . Sic Principes Hispaniarum affatur: Non latere vos credamus regnum Hispania ab antiquo proprii juris S. Petri fuisse, sadhuc ticet diu a Paganis sit occupartum, lege tamen iustitiae non evacuata nulta mortalium, sed soli Apostolica Sed ex quo pertisere, tac. Itaque Comes de occis, cujus famam apud vos haud obscuram esse putamus, terram illam ad honorem S. Petri ingredi, es paganorum manibus eripere cupiens , hanc concessonem ab
Apostolica sede obtinuit, ut partem illam unde pagano seu studio d-juncto sibi aliorum auxilio depellere posset, pub conditisne internos facta
pactionis parte S. Petri possideret, csc. Hoc enim neminem vestrum ignorare volumus, quoniam nisi aequa pactione persolvendi Iuris S. Petri ιnregnum illud animadvertere statueritis, potius vobis Apostolica auctorιtate, ne alluc tendatis, interdicendo contra feremur, quam sanctita universiais mater Ecelsa idem a bis huic, quod ab ho bus patiendo nonIam proprietatis sua, sed si rum detrimento sancietur. Lector totam illam Epistolam perlegat, consideret utrum hoc siit potius salutis ani-
marum quam rerum temporalium curam haberes, nimirum prohibere quominus aliquis Princeps Christianus bellum inserat Paganis infidelibus qui in Hispanias invaserant, nisi jura temporalia seudataria S. Petro persolvere hoc est illud regnum tanquam Ecelesiae Romanae beneficiarium addicere velit. Istis quoque similia habes
Iibro a. Epistola 28. Fraterea notum vobis feri volumus, ait, quod nobis quidem tacere non est tiberum vobis autem non solum ad futuram, sed etiam ad praesentem gloriam valde necessarium videlicet regnum Hspa-ma ex ansiquis constitutionibus B Petro S. Romana Eec a injuso
proprietatem esse traditum. Quod nimirum hactenuita prateritorum ma Amm incommoda, satiqua radecessorum nostrorum occultavit negligentia, tae. En quo artificio nomines rudibus saeculis captarentur, ut Disitiro b c Ooste
463쪽
4 DE POTEsTAT ECCLΕsIAE sese Tua Romanae Ecclesiae in seudum dederent; quia nimirum hoe non solum ad futuram sed etiam ad praestentem gloriam valde necessarium esset. At libro I. Epistolas a Regem Arragoniae, propterea qubdRomanum officium tota sua ditione celebrari jussi et, sic alloquitur: Litaαue constanso fiduciam firmam habea , ta quod coepistiperficia , quia in Domino Iesu Chri u confidimus quia B Petrus Apostolus, auem Dominω Iesu Christus Rex gloria Principem super regna mundSconstituit,
cui te fidelem exhibes, te ad hon rem de erritui adducet, te ipsie victorem de adversariis tuis, iet, tae. Quibus aureis montibus saeculo barbaro Principes in studia sua allicere tentabat. De Angliae regno lib. I. Epistola o adringlia Regem Rebus vero S. Petri qua in Anglia eo
Iguntur, sic te ut tuis invigilare admonemus, liberatitatι tuae ut tua comis mittimus, ut piumo propitium debuorem B. Petrum reperias, ta eum tisbi ex debito subvenire admoneas , quem Mi multa tribuisse non latebit. Certe Angliae Regem exstimulat, ut cum B. Petro quasi ex Syngrapha agat, quod est mirabile, tamen ad hominum ignarorum proclivius illaqueanda ingenia usurpatum, quae illorum saeculorum facies erat. Verum libro et Epistola 7 ad Ducem Bohemiae Pervenis ad nos Nuncius vester, qui magna devotioni ta fidelitaris vestra exhibitionem nobis retulit, &-B. Petro sub nomine census misisti, videlicet centum marchas argenti ad mensuram vestri ponderis Meliter praesentavit Uc. Quo loco debet attendere Lector aliquid pietatis laevotionis ergo S. S. Apostolicae offerre, hoc esse eidem fidelitatem in temporalibus spondere seensium dependere. Quae verba passim aggeruntur in
Gregorii VII. Epistolis, ta plane seudataria atque assalia sunt his
autem formulis loquendi voluit ostendere Papam non modo spiritualem, verum etiam temporalem esse Monarcham quoniam ut paulo ante docuit, Christus constituit S. Petrum Principem super omnia regna mundi. Hic autem aeque de temporalibus ac spiritualibus statuit. Eodem Librori Epistolacia ad Hungariae Regem Narrat illum a Majoribuspatria sua cognoscere posse regnum Hungaria S. R. E. proprium esse, σὰ Mephano Rege olim S. Petro cum omns 'red potestate sua oblatum devote traditum. Haterea Henricum III. Patrem Henrici IV eruitum regnabat, ad honorem S. Petri regnum illud expugnantem victo Rege acta victorii, ad corpus S. Petra lanceam , coronamque
ira misisse, ta pro gloria triumphi sui ilia regni direxisse insignia, uo
principatum dignitatis ejus attinere cognovit. Qua cum ita sint, jus , honorem S. Petri quantismad te imminu ob alien ι, dum ejus regnum a Rege Dissiligo by Orale
464쪽
Rege Teutonico in beneficium suscepisti. Quὸd verum est qualitergratiam S. Petra At nostram benevoleAtiam sperare debeas, tu ines iustitiam
vis attendie, non ignoras. ν deticet te nonatiter eam habιturum, nec sine
Apostolica animadversione diu regnaturum, nisisceptrum regni quod tenes correcto errore tu , Apostolica , non regi majestatis beneficio recognoscas, c. Hic aequus rerum aestimator perpendat quanta facilitate sibi regna nudataria faciat, di impedire conetur, ne ungariae Rex Imperatorem qui armisHungariam devicerat, pro superiores Domino recognoscat Heres Romam mittere aliquid dcvotionis causa, puta lanceam aut coronam in gratiarum actionem ob victoriam ex hostibus reportatam cst regnum Eceseliae Romanae manceps facere. A qua pariter sententia non recedit Baronius torno s. Annalium, dum perhibet Clodovaeum Francorum Regem coronam suam dono mitille Ponti sic Maximo Hormis dae. Porro ut ad Gregorium redeamus lib. 2. Epistola 4 ad Ruscorum Regem : Fibus vester ait limina Apostolorum visitan ad nos venit, ta quod regnum illud dono S. Petri permanus nostras vellet obtinere, eidem B. Petro Apostolorum Principi debita Melitate exhibita devotis precibus postulavit, indubitanter asseveransadam suam petitionem vestro consiensuratam fore ac stabilem, si Apostolica
GucIoratatisratia ac munimine donaretur cujus votis tapetitionibus, quia jώda videbantur, tum ex consiensi vestro, tum ex devotione poscentis tau
demassensium praebuimus, i m vestri gubernacula sibi ex parte B Petri tradissimus, ea videticet intentisne atque desidera Charitatis, ut B. Pe trus octa regnum vestrum, omniaque vestra bona sua apud Deum intescessione custodiat, ta cum omni pace ta honore quoque ta gloria idem regnum usque in finem vita vestra tenere vos faciat, ta hujus militia sinito cursu impetret vobta apud supremum Regem gloriam sempιterna m. Hic observas Ruscorum Principem cum ex saeculi illius devotione voluis set filium suum consecrari in Regem a Romano Pontificc, sicut Rex Franciae ab Archiepiscopo Rhemensi consecratur Gregorium VII. hoc incam partem capere, ut Regnum Rusciae Ecclesiae Romanae effetatur beneficium Rex sit Apostolicusis Papae beneficiarius. Hercle ne quidem Gregorius a Franciae regno avidissimas manus abstinuit Libro . Epistola vigesima ad Philippum Franciae Regem ,
ubi asseritis regnumta animam Regis esse in B. Petri potestate, eumque pus in caelo in terra ligare sabsolvere. Quam formulam juxta sua ordinaria placita intelligit, & maxime congruenter ad T. articulum suorum Dictatuum quos confestim evolvemus. Item Epistola 2 r.
465쪽
eam omnibus Gassis se per veram bearentιam praecipiant, ut unaquaque domin satiem unum denarium annuatam solvatis Petro si eum recognoscant Patremo Pastorem suo more antiquo. Nam Carobia Imperator scintuitur in romo ejus qui in Archidio S. Petri habetur in tribus locis annuatim
colligebat mille ueentas bbras ad servitium Apostob sedit, id est Aquis grans, apud Podium S. Maria. apud S. et Egidium Excepto hoc quod unusquisique pro sua devotione offerebat. Idem vero magnus Imperator Saxoniam obtulit B. Petro, cuyus eam devicit a utorio sposuit signum devotionuribbertatis, sicuti Saxones habent scriptum, sprudentes in lorum satis sciunt. Haec Gregorius. At forsan causabitur aliquis apud S. Gregorium passim mentionem fieri Patrimonii S. Petri quod in Galliis colligebatur lib. s. p. Io. 33. s. Respondebis longe aliud esse collectas ex mera devotione, vel ex Principis temporalis mandato facere, aut easdem tanquam ius atque onus aliquod debitum exigere, sicut his verbis tr erantur a Gregorio VII. Di eant omnibus Gritis, ta per veram obedientiam praeipiant, tac. cce dit illum argumentari a simili, ut quod Carolus Magnus Sax niam secerit beneficiariam S. Petro De his collectis vide librum primum historiae nostiae Conciliorum cap. . n. . V. Sane ut ad absoIutam Monarchiam in spiritualibus aemporalibus eonstituendam nihil praetermitteret, solemnes etiam formulas
juramenti fidelitatis tum Episcopis, tum Principibus atque Imperatoribus & Regibus praescripsit 'σue istos homines ligeos atque bene clarios Curia Romana primus omnium efficere conatur. Ut autem de Sacramento Epistoporum prius dicamus libro . post Epistolam 1 . Sacramentum Archiepiscopi Aquilegiensis his conceptum verbis leges Ab hae horare in antea desis ero . Petrita Papa Gregorio, serisque successeribus quiper meliores Carrinales intraverint non ero in consilio neque in facto, ut vitam aut membra, aut Papatum perdant, Mi captι imis captione. Ad Synodum ad quam me vocabunt, vesper se vespersuos Nuncior, elper suas titteras, venias manonice obediam, aut si non potero, Legatos meos mittam. vatum Romanum cs Regali S. Petri adjutor ero ad retinendum, indefendendum salvo meo ordine. Coninium verὸ quod mihi crediderint per se aut per Nuncio μοι sive per litteras, num andam, me siciente ad eorum damnum Legarum Romanum eundota redeundo honorificetrantabo, sin necessitatibus Fuis adjuvabo his quos 1 scienter non communicabo ; Romanam Dissilia πιν Orale
466쪽
1 REBU TEMPORALIBUS. εἶ Ecel am persecularem militiam sebter adjuvabo eum invisatus fuero.
Hae omnia observabo, siquantum ua certa licentia remanserit. Quam formulam iuramenti schil mala introduxerunt, trantiitque in jus ordinarium, atque Curiam in Ecclesiam Romanam, hoc est factiones innumeras in Catholicam cligionem est udit, legiturque pene ad
verbum in Decretalibus, titulo de iurejurando, C A P. EGO . . Haec autem clausula juramenti Romanam Ecclesiam perseculiarem militiamfdeliter juvabo; demonstrat quantiam Gregorius de rebus bellicis sollicitus fuerit. Hoc autem quam sit alienum a pastorali ossicio spirituali, res ipsa me tacente clamat, atque Petrus Damianus Cardinalis supra lib. . cap. 3 prolatus merito deflet Epistola o libri . ad ODderi cum Firmanum Episcopum Paschalis II qui tertius a Gregorio in cathedrari Petri Sedit cap. gnificasti, de electioneis electi ο-
testate in Decretalibus declarat Reges ta Regni mavores admiratione peris motos, quodp.illium Epi copis Iab conditione offerretur, si nimirum Sacra mentum quod ejusdem Apocrisarii delubrant ederetur ab Disicopis. At, inquit Paschalis, mirentur in hac caula Domιnum nostrum e tum Christum, 'm cum ovium suarum curam Petro committeret, conditionem po fuit, dicens: H is me pasce oves meai s conscientiarum factoro cognitor secretorum conditione hac usus est, nec femellantum, seu 2 secun do, usque ad contristationem qua nos sollicitudine oportet tantam E clesiae pratitionem imponere fratribu quo/um constrentia non ιdemus. c. unt in Conciliis satutum non moeniri, quasi Romana Ecclesia legem Concilia ulla proxerint cῶm omnia Conciba per Romana Pontificis auetoiaritatem jacta sint, oe robur acceperint, o in eorum statui Romani Pontificis patenter excipiatur inctoritas. Quae Paschalis Papae responsio
clare ostendit quantum operae Gregorii VII saeculo Curia Romana impenderit, ut absolutam poteti alcm super omnes Ecclesias sibi compararet, atque omnes Episcopos haud aliter quam Legatos MCommissarios quosdam a nutu suo pendere essi cerct, ut hodie praesertim in Italia usu evenit. Quibus fabricis iugum in supportabile Ecclestis, imo omnibus Principibus Christianis impositum est dum officium pastorale spirituale, quod liberrimum totiusque Ecclesiae proprium est , ad unius Papae dominatum attraxit. Quocirca Principes qui ejusmodi Sacramentum a Paschali exigi videbant, non absque causa querebantur id contra morem canones patrari. Quod autem Pa-lchalis hoc suum incceptum Christi cxemplo tueri nititur, qui ter Petrum interrogavit, utrum se amaret, dum eidem curam ovium sua-Kk 1 rum
467쪽
DE POTEsTAT RECCLEsIAErum credidit res est penitus disparata, atque in usum violentum sophistice detorta. Quoniam Christus est Dominus absolutus gregis Petrus autem alii Apostoli, quibus Episcopi Romani Pontifices successerunt, solummodori in Ministri. Quare Augustinus hunc Joannis textum explicans Pasice oves meaι, ait Episcopos tenerioves, ut Christi, non ut sua propria passere,in gloriam Dei, nom suam Domini lucra,non pua propria querere. Quemadmodum Paschalis hoc in loco proprium dominatum ambit, dum ab aliis Episcopis, non tanquam a Comministris, sed velut vassalico atque seu datario jure libiubditis Sacramentum exigit unde respondet omnia Conciliaper Romani Pontificis auctoritatemo facta esseta robur accepisse, in eorum statutu Romani Pontificu auctoritatempatenter Oxcipit. Hoc autem quem adsensum capi oporteat lib. I. Historiae Conciliorum cap. ultimo, cinfra art. II. Dictatuum Gregorii explicabitur. Procul dubio nihil opportunius potuit excogitari hac formula juramenti, ut divisio, odium studia partium foverentur,4 propagarentur in Clero. Quem in finem Gregorius VII atque Urbanus II. Hugonem Lugdunensem Archiepiscopum Galliarum Primatem, Guidonem Viennensem
Primatem Primatuum jure extraordinario constituerunt, hacque ratione sibi privatim addixerunt, ut jam paulo ante diximus. Jam transeo ad formulam Sacramenti Principum Laicorum, quae
eodem libro S post Epistolam 17. Iegitur, ubi Nun eii Henrici I V. his conceptis vocibus pro Domino suo iurant suod Legati Domini sui Regis ad Gregorium venient infra terminum Assensionu Domini exesepti legitimusonia, id est morte vel gravitUrmitate, vel captione absque
dolo, sui Legaros Romana Sedu secure ducentis reducentris Dominus Rex obediens erit istu omnibus secundium justitiam oeiudicium illorum: hae omnia observabit absique dolo, nisi quorum exilia ne vestra remanseris: Et hae jura ex pracepto Domini mei Henrici Regu. At vero uncta Rodo hi, quem Gregorius in locum Henrici Regem deligi curaria se edunt Sacramentum coram Gregoriois colloquium ex vestro pracepto constitutum fuerit In partibvi Teutonicu, loco stempore obta definito ante praesentiam vestram, vel Legatorum vestrorum, Dominus noster Rex Ro-λίphus vel ipse veniet , vel Episcopo e Meles suos mittet, paratuιquo Melisa decreverit de causa regni μbi-ιlloque malo ingenio conventum a vobis sive a Legati vestru ο ὶ impediet ει ostquam certum inde vestrum Nuneium videbit de
ita confirmanda, sudrbis ut Legatio vestra per
468쪽
nse quantum ex cerraves, bcentia remansierat, velox, edimento υν- timo, scilicet morte vel gradi infirmitate, vel captione sine dido. Verum
lib. s. post tertiam Epistolam Gregorius Rodolpho Regi hanc iuramenti formulam praescribit. Ab hac horarideinceps Melis ero per re tam fidem B. Petro Apostolo ejusique vicario P. P. Gregorro, qua nunc in carne vivit G quodcumque mihi ipsie Papa praceperit siub his videlicet verbis; per veram obedientiam deliter, sicut oportet Christianum , observabo. De ordιnatione vero Ecclesiarum, ta de terris vel ir* quae Constantinus Imperator, vel Carolus S. Petro dederunt, de omnibus Ecclesiis vel radiis, qua Apostolica Sed ab aliquibus viris vel mulieribus a quo tempore seunt oblata vetconcessa, summea sunt, vel fiterint potestate, ita
conueniam cum Papa, ut periculum sacrilegii, perditionem anιma mea non an curram, ta Deo sanctoaue Petro, ad uvante Christo dignum hono remis utilitatem impendam, ut illo die quando istum primitus videro, 'detiter per manu meas miles S. Petrita illim Fciar. En sermula Sacramentia Rodolpho editi, quam Gregorius his solemnibus verbis ibidem recipit. Verum auomam religionem tuam Apostolica Sessi Adelem tapromissi tenemus sexperimentis non bitaminis de hiis quid minuendum
vel augendum censseris, non tamen pratermisso integro suetitatu modo, Sobedientia promi one potestat tua Ide suam B. Petro debes, committimus. uod vero de Sacerdotibus interrogastis, placet nobis, inpraesentiarum tum propter populorum turbationes, tum etiam propter bonorum inopiam Sacerdotum Scilicet quia paucissimi sunt qui Metibus Chri ams, i rebeionis persolvant, pro tempore rigorem canonιcum temperando debeatis susserre Se his namque pacis stranquisiirati tempore quod Do mino miserante cito futurum credmin, convenientius tractari, pleni qua poterit canonocus ordo servari, tac.
Hucusque Gregorius, non quidem Episcopi, sed absoluti Monarcha personam in omnibus luis actis capescens. Haec autem ejus responso formula Sacramenti quas praescripsit quatuor digna observatione capiunt. Primum est quodiflorente Romano Imperio Pontifices Romani Imperatoribus tanquam Dominis suis legitimis parerent in temporalibus turbatis vero rebus,, Principibus Imrii inter sese altercantibus, summam rerum collegcrint, atque ex animi arbitrio ipsis Principibus legem fixerint. Nam Gregorius quaecumque vuli, onera novo Regi imponit, atque Imperii Majestatem totam ad se pertrahit. Rodolphus autem tanquam regni invasor
469쪽
u turpator non recusat ficta Papae beneficiarius momo ligeus sicque de alieno corio luditur, ut hinc mortales sapere discant. Quae quidem mihi ea in memoriam revocant quae in Galliis tempore bellorum civilium Ligae seri vidimus, cum Dux Meduanus bonus quidem, alias Princeps lub Curiae Romanae atque Hispanorum Imperatis, uuam regni Gallicani conditionem e .neret. Profecto qui eiusmodi dis sidia ad hoc Calliani pronuntiatum, cui bono, expenderit proclive cognoscet ecquibusnam imperii atque regnorum conturbatio dilapidatio fructuosa aut detrimen tota sit; α quinam res temporales turbatas aut pacatas volunt, ut suum augeant dominatum. Quod etiam exemplo regni Franciae afflictissimi sub imbecilla Ludovici XIII. aetate potet illustrari. Quid enim post Henrici Magni interitum praetextu Religionis, pietatis asserendae Curia Romana non est molita Quantus inualis Cardinalium ac Jesultarum in ea potentatus adeo quidem ut non tantum interessent verum istiam Regis imbecillae aetatis consilio praeessent Hercle causis essentialibus potestatis Ecclesiasticae aeque repugnat Clericos sese negotiis saecul ribus dedere, quam pisces volare, aut aves natare. Unde nihil causa est mirario politica& Ecclesiastica tam male habere, quando naturae ordine perverso omnia conturbantur. Protecto Curia Romana ejusque clientelae numquam in aliquo regno aut principatu moderatiores existunt, quam dum status Reipublicae potens atque pacatus est Et hactenus de primo notabili. Secundum est Gregorium hac iuramenti formula nominatim excipere terrasin ditiones quas Ecclesia a Constantini MCaroli Magni liberalitate, aut ab aliis viris Mulieribus possidet ubi per mulieres Mathil dem designat, quae, ut supra notavit Onuphrius , aliauot urbes Longobardia, Tu i ta Liguria hi reditari Iure ad se pertinente , Gregorι G S. E. donavit , quaa Henricus IV ad se devolutas ideo contendebat, quὸ essent beneficiaria perra, tac. I. Tertium notabile est eumdem Rodolphum militem S. Petrita Papa cfici quam clausulam illi qui Gregorii Epistolas Romae edi
curaverunt, tanti quidem o tempora o mores a legis gratiae mansuetudine abhorrentes fecerunt, ut adoram e marginem libri haec minutiori caractere exprimi volucrint Imperator e citur miles Sanciti Petrii Papa Quae aliaque permulta , quorum mentionem Obiter faciemus, dum apud me perpendo, mundana sapicntia caecitatem
satis mirari nequeo, nisi vidissem ac legissem Hildebrandi Episto
470쪽
i Ra Bos EMPORALIBUs. 6 7las Romae editas, multa ab Ecclesiae hostibus eonficta esse putassem iquoniam Curia Romana passim inde laudem aucupatur; unde pudore suffundi deberet maxime vero ex negotiorum saecularium 4erum bellicarum studio. Jam illos rogatos velim dicant ingenue, quonam jure Imperator m. ter Papa σciatur divino, an naturali ρ Certe non alio quam quia Rodolphus regni e Imperii alieni praedo atque usurpator erat; Gregorii VII imperata, qui cum ad invasionem hanc pepulerat, perferre cogebatur. Eadem hic certe ratio decurrit, aesti post Henricum III. Gallorum Regem extinctum parricidio Gregorius XIV. aliquem in Franciae Regem ea lege cooptari voluisset, ut jure laudatario is assalico miles Sancti Petri Papa efficeretur de hoc enim agitur in praesentiarum; nequis argutulus sophista causetur haec in eam partem capi oportere, quod Principes arma pro Ecclesiae defensione expedire debeant sic enim Rodolphus non fuisset magis Papae miles, quam quivis alius Princeps Christianus. VII. Quarto notabili Gregorius anno nono sui Pontificatus
tandem agnoscit pacem, unitatem, concordiam, & charitatem esse finem omnium legum, praeceptorum, censurarum, atque Institui
rum; quando periculum turbanda pacis impendet, parabolam de irantis non extirpandis praecepto negativo aequi pollere , quod ad semper iro semper obligat, consequenterque numquam cen suras in aliquem disti ingi oportere cum pacis tranquillitatis publicae dispendi , ut pluribus est supra observatum lib. . cap. q.
in quam doctrinam salutarem, indubitatam Gregorius se impegisse fatetur Rogatus enim a Rodolphois aliis quidnam censeret, velletque seri adversus Sacerdotes uxoratos imoniacos , quos generatim excommunicatione involverat iam de aliis quos nominatim excommunicaverat nihil relaxari vult respondet propter populorum turbatione bonorum Sacerdotum inopiam ad tempus aliquod canonicum rigorem temperari debere, quomam paciso tranquillitatis tempore de his convenientius tractari, pleniusque ordo canonicus siemaripoterit. Haec ibi verum certissimis atque evidentissimis divinae naturalis legis principiis causisque essentialibus potestatis Ecclesiasticae
nixus etiam juxta Gregorii VII testimonium contendo sive satius fuisse malum quod recte jacebat non movere, ut communi fertur adagio, quam rebus turbatis latrato schismate sacrilego, per innumeras populorum strages, quae ab Gregorii censuris tanquam a causa certissima prosectae sunt, mandare ut supersederetur arigore canonico.