장음표시 사용
471쪽
18 A V D. 'T A L. EXPLIQrum exempla,quae erunt vel cum periculo gloriosa, colliget: posteritatu immortalem memoriam au bit utilitatem
ex laude nasii defendet, pers eam cum dignitate esses coniunctam. '' Se qui eripsi aut nonpostis,qui. Meetiam sit necesse aut nonsit,in utraque re maxime est quaerendum. Inciditur enim omnis iam deliberatio, simiel iatur nonflefieri aus necessitas assertur qui id docuit, non videntibus Atys,isplurimum xidit. ' Ad consilium autem δε Repub. dandum caput est nosse Rempub. ad dicen dum vero probabiliterinos e mores ciuitatis qui quia crebro mutantur, genus quos orationis in sepe mutandu quanquam Ἐna fere νιι en saepetis eloquentiae, tamen Fia Iumma dignitas e opuli grauissima causa Reipub. maximi motus multitusuis, genus quos Acedigrandius quo Δά- ω ista rius esse adhibendum videtur maximaifars
orationis admouenda , in a animorum motus, nonnumquam aut cohortatione,aut commemoratione aliqua , aut
instem aut in metum,aut a cupiditatem, aut ad gloriam concitandos sepe etiam a temeritate, iracundia, ite, iniu
m,inuidia, crudelitate reuocandos. Tu autem,ut quia ma
xima quasi oratori siena in videatur concio, natura ipse adornatius dicenda genus excitetur. Dabet enim multiiugo
vim quandam talem, ut quema modum tibicen sine tibi scanere, sic orator siue multitudine audiente eloquens esse nonpossit, ' At Armsintpopulares multi,uarras lapsus, via tanda ess acclamatio aduersito uli,quae aut orationi peccato aliquo excitatur, si Vere, si arroganter, si turpiter fiat, quoquo animi vitio δctum es aliquid τι eatur,
aut hominum o sensione, vaseulsa, quae aut iusta est, aut ex criminatione at ama aut res iij licet: aut si ea lo
472쪽
INII. DE O R A T. 3 4ryaliquo motu siuae cupiditatis aut metus multitudo: hiss quatuor cauo totidem medicinae opponuntur. Tum obiurgatis si est authoritas: tum admonitio, quasilenior obiurgatio tum promisso audierint,probaturos: tum derrecatio, quod est infimum Mnonnunquam ille . Nullo autem loco plur facetiae prosunt, Gy celeritas, O breue aliquod LMm,nec sine dignitate, cum lepore. Nihil enim ta acit quam multituIo a tristitia,C epe acerbitate,commode ac breuiter, acute, hilare dicto deducitur. '' Exposui fere, utpotui, vobis in viros genere causarum, qμαρ- qui selerem,quae fugere,quae 'ectare, quas omnino in caussis ratione versari. c illud tertium lauaationum genus euilifficile,quod ego initio quasi a praeceptis nostris secreuerar
μ quia O multasunt orationum genera, GP grauiora, maioris copiae, de quibus nemo ferepraeciperet, Gr quod nos laudationibus non ita multum uti Aleremus, totum hunc
segregabam locum. sienim Vraeci, magis legendi qui dei
ctationis,aut hominis alicuim ornandi, quam utilitato huiusforensis caussa,laudationes striptitaverut: quorumpunt bbri quibus Themio cles, Aristides, Agesilain, dipaminonaeu, philippus, lexander, ali j laudantur. Non laudationes, quibus infra utimur, aut testimon, breuitatem
habent nudum ata inornatam,auscributur ad funebrem concionem,quae ad orationis laudem minime accommodata e E. '' Sed tamen quoniam est utendum aliquando,nonnunquam etiam scrib.ndum, velut Pub Tuberoni sti canum auunculrem laudanti scripsit C. Laelius, xel xt in meti ornandi caussa,Craecorum more,si quos τetmm laudarer ρm Q. P a nobis quos tractatus is locus. '' Perse cuum est Plura asse in homine optanda alia laudanda.
473쪽
η 3ο AUD 'TAL EYPLret Cenus Orm Vires, opes, diuitia, caeteras quae fortuna Ire aut extrinsecus, aut corpori, non habent in se τeram tuu Mem virtuti uni putatur sed tamen quo ipsa
virtus in earum rerum usu ac mo eratione maxime cernia
tur , tractanda etiam in Lutationitas haesunt naturae fortunae bonae in quibus ensiumma laus, non extulisse se in potesate, non fuisse instolentem in pecunia , no epraetu- . Ust ali' propter abun antiam fortunae: ut opes cir copiae non verbiae videantur ac libi ini, se bonitati ac moil
rationi facultatem materiam dedisse A tairtus autem,
quae est perste ipsa laudabilis, O me qua nihil laudaripo
test,tamen habe iure artes: quarum aba en ad laudationem aptior. '' Sunt enim aliae virtutes quae videntur in moribus hominum, quadam comitate ac beneficentiato sitae asiae quae in ingeniν aliquascultate aut animi magniatu ine ac robore. Nam clementia,tu itia, benignitas δεῖ, fortitu lo inpericulu communibus, iucunilata Hi auditu in laudationibus. Omnes enim hae virtutes non tam i is qui
eas in se habent, quam generi hominum fuctuose puta
tur sipientia m magnitudo animiqua omnes res humanae geruntur,tenues, pro nihilo putantur m in excogitan δε
τὼ quaeilam ingeni , O ipse eloquentia admirationis habet non minus, iucungitatis minus. Ipsos enim magis videtur, quos laudamus, quam illis apud quos laudamus, ornare ac tueri 'tamen in laudando iungenda sῖnt etiam haec genera virtutum. Leriunt enim aures hominum cum illa quae iucunda G gratatum etiam ista quae mirabilia unim γirtute laudari. Et quoniam singularum virtutumsunt certa suae iam officia ac munera, Gypua cuique virtuti laus
propria debetur erit explicandum in laude iustitiae, quid
474쪽
IN IL DE ORAT. 4; cum ide quid cum aequabiurare,quid cum eiusmodi aliqua Uicio is qui laudabitur,fecerit: items in caeterv resgena
ad cuiusque virtutu genus oe vim nomen accommodabuntur. Vratissima autem laus eorum factorum habetur, quae suscepta videntur a viris sortibus sine emolumento ac praemio. quae vero etiam cum laborei oe periculo ipsorum,
haec habent *berrimam copiam ad laudandum,quod dici ornatis mepossunt, auirifc:ssime. Eita, enim denique riirtus esse videturpraestantis viri, quae est ructusa Glidis, ipsi autem latori a aut periculosa, aut certe gratuita. Ogna etiam illa laus admirabilis videriflet,lu se casus pienter aduersos,non factum esstfortuna, retinuisse tu rebus asteris dignitatem. Nes tamen illa non ornant, habiti henores,decreta virantispraemia,resgestae iudicjs baminum comprobatae in quibus etiam felicitate ipsam deo rum immortalium Licio tribui, laudationis est. Sumen
dae autem res erunt aut magnitudinepraefabiles, aut nouia
rate primae, a tgenere 'se singularcs. Neque enim paruae, neque usitatae, nes vulgares, admiratione aut omnino laude dignae videri selent. Est etiam cum caeterispraestanti bus Irris comparatio in Lugationetractara. Te quod nere libitum est mihi'auso plura,quam ostenderam, dicere,uou tam propter usum forensim quieu a me in Omni hoc sermone tractatus, quam ut hoc videretis, laudatores fisnt in Oratoris oscio, quod nemo negat, oratori νirtutum
omnium cognitionem, sine qua laudatio escinon; si esse
1 menta esstperblicuum est.Simul e i ii dante oculis,nec bonum virum propiae G copiose laudari sine Pirtutum, nec improbum notari ac νit perarisium vitior cogit,
475쪽
tione satis insigniter atque a*ere possk . seque his locis
laudandi vituperandi sepe nobis en utendum in omnigenere caussarum.
1 De dispositione prudentiae dictum est in argumetis & assectibus,quae duo
summam orationis ad dicendum prudentiam requi it: sequitur artificiosa dis positio secundum partes orationis, ordiuin, narrationem, probationem,& perorationem: ubi Antonius non tantummodo viam tractationis indicat, sed etiam senerales locos inuentionis antea descriptos, nonnihil immutatos & alienatos in partibus Orationis Sc peneribus causarum repent&cosundet. 2 Exordium orationis in caullis ciuilibus cogitatione postremum.&tractat one primum esse debet. Fabius lib.3.Verum ait ex his quas constitu i, partibus,non ut tu .dque primum dicendum, ita primum cogitandum est: sed ante omnia intueri oporteriquid si genus caussae, quid in ea quaeratur, quid prosit, quid obsit: deince quid
confirmandum sit,atque refellendum, una quomodo narrandum: expositio Gnim probationum est praeparatio, necesse utilis potest, iras prius constiterit,quid debeat de probatione Prom ttere: postremd intuendum quomodo iudex si conciliandus: nec enim nasi totis caussae Partibus dili scierin pectis scire possumus,
qualem nobis facere animum cognoscentis expediat, seuerum in mitem, concitatu in ta remissum ad uerium gratia an obnoxium. Haec Fabius. Argumentum
autem Antonii est e usmodi: Si principium primum ab oratore cogitatur, occurrit vitiosum: at vitiosum principium sugiendum est, et exile,nugatorium, uig re,commune: non igitur primo loco principium cogitandum est, sed postremo.3 Principia cauillam in cit ullum diligentiam oratoris requirunt:qua de catis. sa reprehenditur Philippus,qui sine ulla meditatione magno impetu caussam Ugrediebatur,&eius allegoricum dictum cum brachium concalcfecerit, tum se solere pugnare eleuatur ex eodem genere sinii litudinis: Ut gladiatores certamen leniter & moderate auspicantur, ne in causis ciuilibus exordia parti summissa,& moderata esse debent. Hic latet argumentia sinu litudinis. Vt omnia quae natura sunt, ab exiguis initiis profecta sensim N paulatilia augentur: sic ea quae tractantur oratione, ex paritis principiis leniter & moderate excitanda & augenda sunt, nec Cmma statim profundenda sunt. In pri incipiis est propositio caussis ad doc l Li emiscaditus fauorabilis ad caussam, ad conciliandam benevolentiam eorum qui audiunt, Sanipliscatio rci de qua agitur ad augendam a tentionem : quise exempla in crationibus Ciceronis. 6 Explicatur loci excrdij, qui omnes sunt ex adiunctorum loco, id est, ex adiunctis qualitatibus peri natum, vel caussae: & quidem penet alis doctrina argumentorum tam sussiciebat ad exordiorum inuent: anem, quam Ceneralis nominum etymologia ad nominum ciuilium & forensum disquisitionem & tractationem: neque nouis istis &commentitiis locis opus erat. Ceteriim haec partitio est apud Aristotelem cap. i .
partium commune est, cum Opus suerit: ubicunque enim magis remittuntur auditores, quam cum incipiunt: ridiculum igitur est in principio collocare uni omnes
476쪽
mnes maxime menti audiunt: itaque ubi occasio erit,dicendum est: animaduertite quaesto: nam haec res non magis mea est,quam vestra: dicam vobis rem inauditam , vel ira mirabilem : id verd est ut ait Prodicus cum auditores vergunt ad somnum, velut inter ipsos spargere pretium so. drachmarum. 8 Narratio secunda pars est orationis ciuilis, qua rhetores definiunt rei gestae, vel tanquam gestae expositionem: dc ei virtutes attribuunKbreuitatem, claritatem,veris militudinem,& suauitatem: sed irridet Antonius Graecum de breuitate narrandi praeceptum, quod etiam iacit Aristoteles lib. r. ad Theodecten, cap.r satis verbis, ναυδε γελοίως τω διηsicus φασ1J Ay Iῖ-ται ω ρ ο τύμάρον ἐρρυμ ένους σαλ.ηρονδε ε M. κ μά-ω, π δ' εἶG11. Otiseratam, s D ταώθα ορα&C.
id est, Qui vero breuem esse oportere narrationem dicunt,ridiculi sen velut qui interroganti pistori, durum ne an inollent panem pinset, quid,ait,estne impossibile bene pinsere3 Oportet autem non esse longam narnationem,nec exordium, nec ea quae fidem fac. unt: de id ipsum bene, nec in longo, nec in breui est, sed in mediocri. Haec Aristoteles. Caeterum breuitas duobus modis delinitur: uno, cum nihil in oratione redundat,& haec in omni parte orationis laudatur: altero, cum paucis verbis res tota summatim perstrinsitur, qualem breuitatem Ant nius a narratione censet esse remouendam tribus argumentis,quia perspicuit ii, quia suauitati, quia probabilitati cauilae plerunque nocet,quae tamen tres sunt praecipuae virtutes narrationis. 9 Simo uenex apud Terentium in Andria narrat vitam & mores Pamphili, non ea breuitate, quae rem stricti in &cursim coinprehenda sed ea potius,quae iucunda varietate distinguat & explan et: eodem mmodo statuendum est de narratione ciuilium causarum. io Perspicuitas in narratione praecipue commendatur duabus de caussis,& quia dissicile est perspicue narrare,&quia hericulosum est obscure narrare quippiam, quod posterius illustratur duplici collat one dissimilium . it Idem argumentum potest iterari, narratio eadem non debet: nec tamen saepius in eadem caussa narrare est nefas, quod Cicero in orat one Pro Clinentio fecit, estque non concessunt modo, sed aliquando etiam necessarium,ut in caussis repetundarum,omnibusi quae sim-pi: ces non sunt: ut ait Fabius libro 4. Tres sunt loci pei spicue narrandi: primus ex Grammatica dicendi ratione, ut verba sint ustara: secundus & tertius ex dialecticae methodi legibus,ri seruetur ordo temporis,& ne sermo interrumpatur long s egresson.bus: nam fi quando egressio incidat in narratione, uuis esse debet, ut pro Cluentio: plures autem loci perspicuitatis esse poli unt: haec enim communiter esse: tur cx omnibus Grammaticae, Elictoricae & D alecticae virtut bus, quae sunt quam plurimae. ia Cicero in veteri rhetor co Plur bus verbis doce quando narrationa locus non isit: Illud autem, ait, consideriare opo tebi ne cum aut obsit narratio, aut cium nihil prost, tunc interponatur, aut non loco,aut non quem adincidum caussa postulat, narretur: obest tum, cum ipsius rei gestae empositio magnam excipit offensionem, quam argumentando Σ cauta sani aetendo leniri oportebit: quod cum acciderit, ni embrat ini oportcbit palus rei genae dispergere in caussam, di ad unumquemque confestim rationes accommodare, ut vulneri praesib medicamentum sit, &ouium statim defensio mitiget. Nil prodest narratio tunc, clan ab aduersariis re exposita nostra nihil intere si iterum an alio modo narrare, aut cima ab iis qui audiunt ira tenetur negotium , ut nostra n: hil intersit, eos alio pacta cocere: quod cum acciderit, omnmo narrati ni super edendum est. is Narrationi propositio annexa est, quae ci tinet principalem quaestionem se summam tot u controuersae: estque initium confirmationis Sc resutationis: quia proponere Primum nos oportet quae confirmare aut refellere velimaa, ut intes ibant aud tores quo reserantur argumenta omnia:
477쪽
terum confirmatio S resutatio communem habent artem, quia argumenta adprobadum & refellendum ex iisdem locis prius expositis communiter assumuntur. is Transtus est per quem iudiciat. bus praeceptis attexuntur praecepta quaedam de reliquis duobu generibus caussarum,deliberati uo&demonsti attavo,quae tamen nihil habent cisii sitionis: non enim docent quo ordine res dis
Ponendae sint, sed explicant quaedam consilia suadendi &dissuadendi, laudandita vituperandi ex generalibus dialecticae prudentiae & rhetoricae disciplinae proceptis deprompta : itaque in arte dis bositionis posuit Antonius ea, qu. e Gai posiationis non sunt.' is Praecepta celiberationis ruseruntur vel ad honestatein, clim apud honestos homines dicimus: vel ad utilitatem , cuin indoctis homini bus coia filium damus: illic loci virtutum de vitiorum, hic loci bonorum, ortunaeta corpori S contrariorumq; incommodorum ad suadetulum aut dissuadendum valent: atque ita traditur prima inuentio generis deliberat ui ex duplici sint una distinetione,de accommodatione propriorum umentoria in ad sinsulos linzS.i Reliqui ad det berandum loci sunt, possibiae, inapoisit ite,necetiar. um,nonne issiarium: e quibus impostibile de necessarium ad dissuasionem &suasionem possunt afferri, t suadet nus aliquid est ei cicndum qu a lῖt neces larium: , et non faciendum, quia seri non possit: at clim x irinque eli nobis cogn.tum, toti: t mnem deliberationem: si ustra enim deliberiaremus de his quae ii cri no Polliunt, aut alit cr sexi non possunt. Haec ergo duo interdum ab Oratoribu , traciantur: at deliberantibus occludunt omnem consultandi δ deliberandi viam. 38 F bius hunc locum sic interpretatur libro a Grecorum qu dem plurimi omne hoc officium concionale esse iudicauerunt,& m sola Reipublicae administratione posuerunt: quin & Cicero in hac maxime parte versatur: ideoque suasuris de pace, bello, copiis,opibus, vectigalibus,haec duo praecipue nota esse voluit,vires ciuitatis & inores, ut ex natura tum i psarum rerum, tum audientium, ratio suadetudiduceretur. 19 Deliberativa materi ut ceni et Antonius,tractatur vel in Sen
tu, vel in foro ad populum: illic minus accuratum genus elocutitanis & actionis, hic grandior 5 lii blimior eloquentia quaeriturinam & Populus magis affectu, ι ratione ducitur,& orator frequentia & multitudine audientium excitatur,prandiusque sonat, clim apud populum dicit, quam si apud Paucos causam aliquam agat: Similitudo a tibicine & tibiis declaratur planius in Bruto Ciceronis. 2o matuor modis offenditur popularis multitudo,& quatuor modis Offenso illa sedatur. ii Antonius transita iudiciis & deliberationibus ad topicam artem laudationum, quam initio contempserat, quod et set perfacilis,&vsum in negotiis ciuilibus rariore haberet. Graeci hoc Senus ad ostentationem cloquenile &delecitarionem aurium excoluerunt in celebrandis illustrium virorum vi tutibus : Latini minus excoluerunt, vel in laudandis nude & inornate teli bus, vel concionibus sui ebribus,quae plu, lachrymarum capiunt, ueloquentiae & stentationis. 11 Antonius tribus de caussis instituit artem laudationuntiquae , t recta&, talis si alieno tam e loco traditur, sicut proxime artes iudicii &suasonis: quia nil dispositionis docet: rationes autem laudandi S vituperandi caedent sere lunt quae suadendi S diis uadendi.&ex tribus peneribus bonorum & mal rum ducuntur: at vero nilia I istis praeceptis in arte Rhetorica opus erat,sed ad lata dandum,aut vituperandum, tum generales loci dialecticae inuentionis, tum moralis philosophia, quae genera virtutum & vitiorum describit: tum historia peri nae,quam laudare aut v tuperare tolumus, consulenda est.Itaq; llic nihil de lai de atq; vituperatione dicitur,quod non multo melius & berius philosi phia moralis explice cuius praecepta in Rhetorica arte confundere tam inutile cst &a surdum,quam in eadem arte de re militari, de legibus, de Republica praecipere: quarum rerum artes Oratori, id est viro politico Laetori caulsarum ciuilium apprime xtiles esse fateor,sed it Rhetoricis praecepi:s pdmisceantur, minime assci
tior. 23 Ex tribus acneribus bonorum ea proprie & veri: laudabilia lunt, quae
478쪽
3n animis nostris e istunt: reliqua non ideὼ laudantur, quod quis ea possideat. sed quod iis honeste sit usus: Mic Chremes apud Terentium loquitur:
cuid reliqui ea, quin habeat, quae quidem in homine dicuntur bona Farentes, patriam ilicolumem, amicos, genus,cognatos, inlita i si s baec perindesunt, di illius animus, qui ea pomaet Oui utiscit, et boua: illi tui non utitur refle, mala.
x Virtutii .n aliae sunt illustres & populares, quai una usus est humano gen hi maxime seuctuosiis, atque idcirco iucundus & amabilis, ut iustitia, fides, es mentia, liberalitas, fortitudo publ:ca: aliae minus illustres, ut quae niagi S prosunt iis, qui eas habent,quam aliis. Ex quo g nei e sunt multae artes & fortitudo priuata, di temperantia: illarum laudatio & admirabilior, S auditu iucundior. as Laus hominum duobuet modis tradiatur&exornat ir, sinpliciter, quum quempiam ex recte factis laudamus, non cum aliis comparamus: & comparat cum pari vel impari, simili vel dissintili collatione virtutes hominum conseruntur. Ex quo penere eli apud Plutarchum Thesei comparatio, & Romuli, Numae R Lycurgi,Valerii Publicolae & Solonis Alcibiadis & Coriolani, Periclis & Fabij Maximi, Marcelli SPelopide,Annibalis& Scipionis,T.Flamini j &Philopaeme- .ms,Aristidis & Catonis,Timolaonis & Pauli Aemylii, Lysandri & Syllae, Eumeti s & Sertoris,Cimonis & Luculli, Agesilai & Pompeii, Dionis & Bruti, Deni stheia is&Ciceronis, Demetrii&Antonia. 26 Consectarium est de philoso- rhia morali oratori, id est, actori causarum ciuilium neces laria: nec tamen idcirco Rhetoricae pars est, non magis quam Grammatica, quae non minus Orat ri est necellaria: neque hoc nec ilitatis argumento concludi antea oportuit inuentionem, dispositionem,&memoriam partes esse Rhetoricae, qudd oratost essent ne sariae.
' Habetis Ie inueniendis rebus il onenilis , quid ense
riam. iungam etiam de memoria,ut labore 61 sum inuem, neque ei quicquam aliud de quo disserat, relinquam, nisi ea , quibus rebus haec exornentur. Ferge Pero, inquit Oassus. libenter enim te cognitum tam artificem, aliquandoque euolutum illis integumentis disi mulationu tuae, nu
datumque per*icio: quod mihi nihil, aut quod non multum relinquis, percommosse cis, illi mihi gratum. Lamistuc quantum ego tibi reliquerim, inquit Antonius, erit
u tua potestate. Si enim Pere agere Volueris, omnia tibi ro
deris. Sia ut ad rem redeam, non sium tanto ego, inqui in genio quanto Tomistocle uit, τt obliuionis artem, quam memoriae malim: granίmque habeo Simonidi illi cibis. quem primum ferunt inrtem memoriaeprotulo. Dicunt
479쪽
enim, cum ea aret 6ranone in Thessalia Simonides apud Scepam focis ratum hominem γ nobilem, cecisisset j ij carmen,quodin eumscripsisset, in quo multa ornandi caussapoetarum more in f astorem scripta Folice ussent, nimis illumsordisse Simoni se se dimidium eius ei quodpamus t,pro illo carmine daturum reliquum a suis Tyndaridis quos aeque lauIusset peteret si ei *ideretur. Fausipossesse ferunt nuntiatum Simonidi, utprodiret iuuenes Liare a ianuam duos quo am, qui eum magnopere euocaret. surrexiste i tam ii sum,pro iis vidisse neminem. hoc interim latis conclaue illud ubi epularetur Scopas, taucis p. ea ruina Vfιm oppressum cum Νι- inter se ir quos Him humare vellent μι, nes possent obtritos internostere,in mori,Simonides Alcitur ex eo quod meminisset quo eorum loco quisis cubuisse demonstrator uniuscuiusquesepollendifuisse. Hac tum re admonitus inuem sestertur, ' orginem esse maxime qui memoriae lumen asserret. Itas i qui
hanc partem ingen, exercerent,locos esse capienssis, mea quae memoria tenere vellent, effingenda animo, ais in his locis collocanda si ore,ut orginem rerum,sicorum ordo conseruaret,res autem i is rerum ei es notaret, at s*t locis pro cerasimulacras pro literis uteremur. Qui sit autem oratori memoriae fructus,quanta utilitas, quanta τὼ, quid me attinet dicere ' tenere quae ilidiceris in are tenta caussa
quae ipse cogitaris: omnes'as esse , in animosintentias, omnem descriptum Ἐerborum apparatum: ita audire γeleum unde dicas, τel eum cui re*οndendum fit, ut illi non
infundere in aures tuas orationem edis animo videantur
inscribere K stas sili qui memoria vigent ciunt quid σquatenus,m quomodo dicturifin quiares onderint, quid
480쪽
supersit: ἐν lemi multa ex ali' caussis aliquando ast acta,
multa ab a s audita meminerunt. uare confiteor equi dem huius boni naturam speprincipe cui earum rerum, de quibus ante loquutussium,omnium. Sess haec ars tota ἀ-cendisiue artis imago quaedam ess similitudo, habet hae*im,non Ἐt totum aliquid, cuius in ingeni s nostrispari nulla sit, pariat m procreet, Verum *t ea quaesunt orta iam in nobis oe procreata,educet ais con met. rumtamennes tam acri memoria fere clusequam est, ut non disistis notati s rebus ordinem vel Dorum aut sententiarum complectatur: neMero tam hebeti,ut nihil hac consuetudine exercitatione adiuuetur. It enim hoc prudenter, fue Simonides siue alius quis inueni ea maxime animis asgi no ris,quae essent asensu tradita atque impressa: acerrismum autem ex omnibus no ris sinissus es sensum xia n-di' arefati ime animo teneriposse ea quae perciperent M
auribus aut cogitationesietiam oculorum commen latione animis traderentur: ut res caecas,stab affectus iudicio ro
motas, conformatio quaeiam Ο imago Rura ita notaret , Ἐt ea quae cogitanA complecti vixposmus, intuendo quasi teneremus. Hu autem formis ais corporibus cicut omnibus rebus quaesiιb lectum veniunt sede opus est. Et nim corpus intelliusne loco nonpotest. Quare in re nota peruulgarata musius insilens ,sicis est utendum mutitis, id ribus, explicatis,modicis interuassis imaginibus au tem agentibus, acribus, insignitis, quae occurrere,celeriters Iercurrere animum possint. Quam facultatem oe exerci tatis Abi ex qua conjuetudogignitur similium xerborum construata γ immutata casibus, aut traducta exparte ad genus notatio inunius verbi imagine,totius siententia inser