장음표시 사용
411쪽
potest . Alia opuscula scripsit Vincentius Bellovaeensis, videlicet libros quatuor De Gratia Dei, sive De Mysterio Redemptionis humana blibrum unula de Laudibus B. Virginis Maria r Alterum libri in de Laudibus S. Ioannis Evangelistar librum unum de Eruditione Puerorum Aggalium ad Margaritam Galliarum Reginam , S. Ludovi Conjugem et denique consolatorium de morte amici,ad. S. Ludovisum GaDIiarum Rege in .. Non me fugit, disertum nostrum Melibiorem. Cunum visio vertere Uincentio Bellov
ciensi, quod in rebusaristoricis plus aequo credulus Derit. Sed advertere debuisset perdoctus ille Theologus, Viscentium Bellovacesm in suo Speculo Historiali noluisse proprio marte describere Hist riam , sed istum in animo habuisse, simpliciter rein
erre , di ordinare ea Hiitoriae monumenta , quae ex variis Scriptoribus hauserat, a Lectoribus t men cum aliquo delectu accipienda, sicut ipsetnet candide profitetur in sui operis Protoga Capit quarto his verbis a Praesertim eiam hoc ipsim Opu/xtique meum simpliciur non sit, sed eorum potius ex quoram dictis ferὸ totum illud contexui . Nam ex meo ingenio pauca, in quasi nulla addidi. Ipsorum igitures auctoritate, meum autem sola partium ordinacione. a in re non culpandum, , sea potius laudandum esse censeo Vincentium Beuovacensem, quippe qui multa Historiae monumenta,velut varia Λuetoruaι, ex quibus ea excerpsit fragmenta, aliis peritura , posteris servavit. Unde, sicut etiamnum iis gratias referre solemus qui vel veterum opuscula in Bibliothecarum angulis delitescentia producunt iuqucem , vel Scripta, ut vocant, fugitiva , vel Epis
412쪽
riis inserta ab interitu secura reddunt, quamvis in his haud pauca sint, quae accuratum lectoris exa-inen ac delectum postulent; ita etiam fateamur 'necesse est , nos plurimum debere Vincentio Bedo-
macensi, qui in suo opere quam plurima Historiae monumenta, quasi fragmenta ex variis Scriptori-hus collecta, expedita methodo disposuit, digessit, ordinavit, & ab interitu vindicavit, ut deinceps prudens di sagax lector ea non promiscuer di indi-icriminatim , sed praevio adhibito examine ac delectu accipere ac discernere posset. Huro de Sancto caro, natione Gallus, ex flamcisoneta, oppido Delphinatus, oriundus , Ordinem Fratrum Praedicatorum Saeculo XIII. doctrina sua maxime illustravit. Ex Doctore Theologo Parisiensi, & Provinciali Franciae, primus ordinis Fratrum Praedicatorum ab Innocentio In Pontifice Naxuno creatus en Cardinalis Tituli S. Sabina, αLega otubus Apostolicis in Germania S Gallia Preclard functus. Hugonem de Sancto caro fuisse Archiepiscppum Lugduneosem quidam scribunt, sed certa illius Ecclesiae monumenta illos falsi convi 'cunt. Satis ad summi illius viri siuriam orname Aa sunt, que revera posiedis, etsi adstuitia, seu aliunde emendicata ei non accersetur dignitas. I Metus ac Testamentum commentarios Iocupletissimos edidit, quadruplicem Sacrorum Codicus sensum perspicua , docta, pia, solidaque brevitata
exponens. . Omposuit etiam Speculum Sacer tum in Ecclesia et Sermones de Tempore in de Sanctis . A
ctor est quoque Expositionis Specialis in Psalmos,uti
testantur S. . entoninus , Bellarminus, Simierus ,
Labbeus, qui Minorixarum , haus Expositionem in
413쪽
Psalmos Alexandro Halensi perperam adscribentium, figmentum rejiciunt. Sed inter opera, quae edidit noster Hugo a Sancto Caro , liber concordantiarum , ob ingentem utilitatem, quam ex illo Sa-erorum Bibliorum studiosi percipiunt, primas tenet. Opus sand apprime necetiarium , ingenti labore , summaque diligentia compositum, in quo
concinnando fertur, quingentos Fratres ordinis Praedicatorum adhibuite manus, operis Praeside , Authore,& Ordinatore Hugone d Saucto Caro. obiit doctissimus ille Cardinalis anno MCCLx Iv. ejusque corpus Lugdunum in Galliis translatum apud Fratres Praedicatores sepultum est Ioannes columna, Patria Romanus, Archiepiscopus Meilanensis ex ordine Fratrum Praedic torum assumptus , claruit eodem Saculo XIII. sei anno millesimo ducentesimo quinquagesima quinto, non vero Saeculo decimo quarto , sicut ait Trithemius Abbas, ducem errantem secutus Philippum
Bergomatem , qui libro xI II. Supplementi chronico rum refert nostrum Ioannem Colamna ad Saeculum xIv. seu ad annum Mcccxi I I. Composuit Joannes columna libros decem, quos Mare Hostoriarum
inscripsit. Sed hoc opus, quod interdum laudat B. Antoninus, adhuc ineditum est, sicut de aliud Opus , quod scripsit idem noster Ioannes Columna , De Uiris Illustribus , quodque ipse Romae in Bibli theca Casanatensi apud Fratres Praedicatores Coi ventus Minervitani manuscriptum perlegi . Opus profecto rerum delectu, styli elegantia, & argu-
metu rum varietate , dignum amica manu, quae
illud et tenebris tandem aliquando . in publicam iu-cem educat Praeter haec opera. nostro Joanne
414쪽
columna Iucubrata, ipsum quoque Pontificumriam conscripsisse, testatur Auctor operis De Hierarchia Subeoelesti; quod manuscriptum extat Parisiis in Bibliotheca Victorina. 'Humbertus de umanis natione GaIlus,sic dictus ab oppido Romans Vienensis Dioecesis in Delphinatu, quod Humberti natale solum fuit, ord.Fratrum Pridicatorum Parisiis in Coenobio S. Jacobi nomen dedit, & postquam litteras sacras ac I heologiam summa cum laude docuisset, ob eximiam pietatem& doctrinam electus est in comitiis anni MCCLI v. Budae in Hungaria habitis quintus ordinis Fratrum Praedicatorum Generalis Magister. Hanc Iraefecturam sapientissime gessit Bumbertus eo prae enim tempore, quo Guillelmus d Sancto Amoreis, Parisiensis Doctor, ordinibus Religiosis infensissimus, cum aliis ejusdem farinae socii, junctus, concionibus, & libris, ingentem Fratribus Praedicato ribus di Minoribus invidiam conflabat, & totus in eoruni perniciem incumbens, haud levem eis m Iesitam facessebat . Has Guillelmi a Sancto Amore in ordinem Fratrum Praedicatorum molitiones
prudentia sua dissipavit, di Ordini gravissimis j
ctato procellis tranquillitatem restituit Humbertus. Tandem cum novem annos ordinem Sanctissime rexistet, in Comitiis Londinensibus ann. MCCLXIII.
in quibus Sanctus Thomas Aquinas jure suffragii pro Provincia Romana potitus est, Praefecturam abdicavit, di in Coenobium valentinum ad Rhodanum secessit, ubi obiit anno McCLxxv I I. Scripsit Humbertus Commentarios in Araulam S. Augustini et libros sex De Eruditione Religiorum , qui etians
Cpeculum uligiosorum inscribuntur 3 Tractatum De
415쪽
meis Substantialibus uligionis i librum 'e O iis
Ordinis P dieatorum i de libros duos de arte eon qesonandi, seude modo promptὸ cudendi sermones, qui duo postremi libri confundi non debent cum alio opere in quatuor libros diviso , quod eumdem praefert titulum, seu det modo promptὸ condendi Ser mones, hoc siquidem opus dinissimus Mabillanius in Itinere ualleo ex manuscripto .codice Abbatiae S. Salvatoris Bononiensis tribuit cuidam Canon, co Regulari Anonymo, qui ante extinctos Tem piarios vixit . Vitas Fratrum, seu librum de Origineae Viris Illustribus ordinis Praedicatorum, multi Scruptores adiudicant Humberto Praeposito Generali ordinis Praedicatorum , sed alii probabilius cen sint, Gerardum de Fraebeto, natione Gallum, pa tria Lemovicensem, egregium Concionatore ordinis Praedicatorum , hunc librum jussu Hum berti scripsisse . quem adhuc MS. extare in Mona sterio Rubrae Vallis. apud Bruxellam , Duaci, realibi, testatur Gerardus Vsius lib. a. de Historiciἡ Latinis Scripsit etiam idem Gerardus dia aebeto Chronicon a creatione Mundi usque ad annum MCCLxvI. quod in pluribus Bibliothesis as
bertus, Lavingae apud Suevos ex nobilissima Dynastaruin Boistatensium familia oriundus,Ordi ,
ut Fratrum .Praedicatorum. nomen, dedit anno MCCXXI. in quo ea nominis celebritate claruit , ut
moui, eti/m vivens, vulgo appellaretur. Parisiis magno discipulorum concursu & applausu docuit,iabulae tamen loco haberi debet, quod 'tradunt nonnulli, eum videlicet ', vix stequentissimum
416쪽
tea, longὀ a Conventu Fratruin Pridicatorum,' distante, quae Alberet Magni nomine nuncupata sit, Gallice Plaete Maubere, publicd docere si sab dio coactum fuisse . Id, inquam , fabulae loc haberi debet , tum quia nullo Historiae Francorum, aut Urbis Parisiensis Monumento id probari postest; tues quia etiam hujus plateae nomen , non ab euerto Magno, sed a Mudo Maaberti, cujusdam civis Parisiensis, derivatum esse, eertis & indubita Is monumentis constat - . tibertum Magnum Rahisponensi Ecclesiae inuitum praeficit Alexander IV. Pontifex Maximus anno MCcLixo qua de re Hum-bertus, quintus ordinis Praedicatorum Generalis
Magister, ad Albertum Maguum scripsit Epistolain, Basilis, de iam ino dignam , qua veluti atrocissimum crimen illi improperat, quod hane dignitatem Angelicis humeris Armidandam non recusasset, additque, malle se videre Albinium feretro iacentem & ad tumulum esserendum , quam Sede Episcopali seblimatum. Episcopatum , quem in vitus subierat Avertas Magnas, impetrata post bia ennium ab urbano illum abdisandi venit, di-
'misit, de velliti gravissima sarcina exoneratus , adquietem vitae religiosae inter suos fratres Conve lus Coloniensis rediit, ubi obiit anno a ceLxxx. &4n universis Fratrum Praedicatoriam ominei sacris luinori xcolitar die xv Novembris. Quanta er ditione piatditus fuerit Albertus Mamus,elus Ope
is , quae xxx. Tomis comprehensa Lugduni edidit ordinis in aedicatoνums iamreddemo strant . Quin , di alia opera ab ipsta lueubrata suis. se . quae vel acuiue A . latent in Biblistheeis, vel
417쪽
runt, plures asserunt. Q dam tamen opera trulius nomen praeserunt, quae perperam ei tribuun- tur. Libri xi I. De Laudibus Beua Virginis Mariatomo vigesimo editi, non Alberto Magno , sedebardo ἡ Sancto Laurentio, Poenitentiario Roth
magensi , adjudicari debent, ut probant Theophylaxwnaidus in Diptychis Marianis de oppositus Maracias In Bibliotheca Mariana, fitimque faciundmanuscripti Codices, et quibus 'duodecim 4lli Ibbri oditi sunt Duaei anno MMxxv. Liber itidem ' De Mirabilibus , superstitionibus refertus, Alberatum Magnum parentem non habet, sed alium pla-- Α-rem,minus Alberto maeno similem, quam homini Simiam . Liber quoque De secretis Mulieram non est Alberti Magni, nec viri cujuspiam do-
, , sed potius hominias nugacissimi, qui librum
ex meris nugis contextum nomine suo edere non ausus, Miserti Magni nomen ei inscripsit, ut ac Memus magis ac vendibilion esset, non secus ac iam pii quidem homines sub augusto Su-onis nominae libros magicae artis, qualis est clavitula Salomonis edere, ac in vulgus spargere praesumpserunt . 'Mu toa in ordine LFratrum Praedicatbrum discipulosi doctrina & pietate conspicuos habuit Albertus --τgnu' , praes rimi S. TLomm is, fra-ἡ ω Thomam canti rare emi, quorum primus doctissimis , quae iscripsit, operibus quibus Melesiam illustravit amplissimam dicendi suppeditati teriam, quanti instituti argumenti brevitas. hie iusiust proloquo
non patitur. Pauca itaque cirea doctrinam & ope... I. Thoma ominatis observabo, postea, dema Cantipratos, qui fuit alter Alberu methimius, comi inordine dic .
418쪽
. S. Thomas Aquinar , Ecclesiae Doctor, vulgo Angelieas, ob vitae & dominae puritatem, nuncupatus , natione fuit Italus , patria Neapolitanus . ea nobilissima Comitum Aquinatum proseruia, oriundus. Monachis Cassiliensibus, dum adhuc quinquenilis esset; 'priinis 'itte-um rudimentis imbuendus traditus est , nunquam tamen MonasHeum habitum in Coenobio Caiunensi induit, quamvis aliter visum sit doctissimo Mabillonio, qui in suo Itinere , Italico citat vetus Coenobii Cassinensis Nartyrologium. io quo Nonis Martii Iegitur, mi mam Aquinagem pris4 Ca ensem Maauchum fuisse, postmod in in Oroine Dominici Fratrem Praedicat rem essectum . Verum quamvis negari haud pos sit , Thomam APinatem , dum .adhuc quinquen nis esset, Deo fuisse. oblatum a parentibus , di or vini Benedictina destinatum, invictis tamen are menri, demonstrari potest , eum nunquam Mou chum Cassinensem fuisse. At enim-Sanctus is mas Aquinas Monachus Cassinentis fiait; antequam Uruini fratruul Praedicatorum nomen daret,quo sum igitur Monachi Cassilienses iuermiserunt, ut
Parentes eum e Curambio Cassii in iamotum mi
terent Neapolim i quo humavioribus .litteris, Philosophicis c retur a plinis L Cur patre , matre, sbroribus ac fratribus imrendentibus,quod ἔλπον. quia i 2.vindicatui tun ordiui Fratrum H dicato ui sese addixisset , Abbas,di Monachi cassin se . patentibua te non adjunxerunti cur. suum Religiosum sibi colura leges hcclesiae sublatum non cooque iii ivim t Prosecio Monachi Cisteris
419쪽
luerunt. 3c ad Summum Pontificem sitas querim nias detulerunt, erit ne credibile , Monachos Caiasnenses Thoniam Aquinatem , vivum , summae spei adolescentem , ab Ordine Fratrum Praedicatorum vix nascet te quasi subreptum,neglexisse, de permis, se ut parentes ipsum detinerent in carcere t Pra terea , nec Guillelmus de Thoeo, nec Bernardus Gui
donis Lodovensis Episcopus , nec alii, qui S. Thome Aquinatis vitam postea scripserunt, ullibi ininnuunt , eum Cassinensem Monachum fuisse , immo Guiluimus de Noto in eius Vita disertὰ asserit,illum , postquam Neapoli studiorum peregisset cur sum . ordinem Praedicatorum fuisse ingressum Nec dici potest, Thomam Aquinatem per solemnem oblationem a parentibus factam, de per recepti nem ad Monasticum habitum censeri debere M nachum Cassinensem; id , inquam, nullo pacto disci potest , quia fatetur ipsemet Mabillonius tom. Veterum ianalectorum pag. 676. de q77. hanc puerorum solemnem oblationem, & ad Monasticum habitum receptionem iam duodecimo Ecclesiae SP culo in desuetudinem penitus abiisse . His permotus rationibus, facilὰ crediderim, praetensum illum Looma Aquinatis Monachatum interpolatriince aliqua manualechum fuisse huic veteri Coenoribit Cassinensis Martyrologio , quod laudat doctis
simus Mabillonius. Ordinem Fratrum Praedicato rum ingressus Aquinas, in carcerem coniectus est a Matre 3e fratribus , qui omnes aditus
tentarunt, ut ejus constantiam labe taαarent. Tandem ὀ carcere dimissus & ordini restitutus Thomarconfestim Coloniam missus eii, ut sub Alberto Ma-νο pinosophicis, di Theologicis studiis navaret
420쪽
eram. Ex quo evidenterr colligitur , erraro Waditabam in Annalibus Minorum , & quosdam alios Franciscanos Scriptores,qui asserunt Alexandrum Halensem Ord. Minorum , fuisse Parisiis praeceptorem S. Thoma Aquinatis . Nam qui , amabo, fieri potuit, ut Aexandrum Halansem Parisiis praeceptorem habuerit Thomas quem constat, nunquam Parisiis Philosophiae & Theologiae studuquila, sed eum, statim atque e Casiro, in quo . M,ue & fratribus detinebatur , dimissus est, a Ioanne Teutonico Magistro ordinis Coloniam deductumine anno millesimo ducentesimo quadragesimo tertio, ubi Alberti Magni per quadriennium Sc - frequentavit, indeque , consectis studiis, P risios , ut Scholas regeret,& Theologiam edoce
quo anno Thomas Parisiis superstitem invenit haud potuit Alexandrum Halensem, utpotὰ qui jam vivere desierat anno millesimo ducentesimo quadragesimo quinto, cum cursum Theologicum vix Omas Coloniae sub Alberto Magno esset. auspic tus. Auxandram itaque Halensem fuisse S. Thama quinatis Praeceptorem, novum figmentum est cantiquis omnino ignotum,& egregia consulatum a nostro Natali inlexandino: in Opustulo De Titulor. Prae foris I. Thoma ex Elogio Alexandri Halensis pungendo, quod extat in calce septimi tomi Ηι-
μνω acclesiistea Editionis Parisiensis , in Folio. Doctoralibus Infulis Parisiis infignitus Thomo
quinas . totas divinis operibus intentus, aut erudItioni, qua praecellebat , aut pradicationi, qua immo sus erat, avi Orationi, qua devotus, Mi Seriptura