장음표시 사용
421쪽
ues YYm in Bulla ipsius Canonirationis . Totum vitae suae tempus docendo, scribendo , concionando cum peregisset Sanctus ille Doctor, tandὀm eruditionis & sanctitatis fama toti Orbi notissimust ad vitam migravit immortalem anno aetatis se quinquagesi ino ineunte, die vir. Martii anni MCCLxx Iri in Monasterio , Cisterciensis ordinis , ad quod diverterat, in Gallias iter faciens, ut Concilio Generali Lugdunensi II. dimandato Gregorii x. Pontificis Maximi interesset ad disputandum contra Graecos. Hinc eruditus noster Bernar us Guiard Doctor Parisiensis in opisculo , quod ea de re edidit, contendit, S. Thomam auinarem linguam Graeeam calluisse , qua ei ad
dii putandum contra Graecos opus erM. Alii tamen,inter quos censetur doctissimus noster P.Meo lai, Theologus itidem Parisiensis , negant, S. Tis mam linguae Graecae peritum fuisse . Ipie hanc contr6verfiani, quae Iongius me abduceret, in medio relinquo. In Sanctorum numerum a Ioanne om
rem dixit. Sacrum ejus Corpus ordini Praedic torum dedit urbanus y quod Tolosam anno
MCCCLxv III. transIatum , est. Ejusdem S. Thoma
brachium urbanus V. largitus est Conventui Parbsien fi S. 'acobi, ordinis Praedicatorum , quo sa' ero thesauro ditatus ille conventus , viros omni tempore protulit doctissimos, & egregios doctri nae S. Thomae defensores . Inter opera, quae stip fit S. N-M, & quae xvivitomis sunt comprehen sa, eminet Summa Theologiea . omnium Theologo tam encinniis celebrata,quam tamen roa π
422쪽
nojus, Doctor Parisiensis morosus , si quis unquam fuit , Saeculi proxime elapsi Censor, Sancto Thomae abjudicare tentavit duobus nixus argumentis , quae hic breviter diluemus . Primum argumentum , est mere negativum quo insignis ille Aristarebus frequenter uti solebat petitum ex silentio Clementis UL Pontificis Maximi, qui in Sermone , quem de B. Thoma, recens numero Coelitum adscripto habuit, omnium librorum, quos c*mp - , fuit Sanctus ille Doctor , Catalogum summa cum diligentia , maximoque studio conscripsit, & tamen de Summa Tripartita, ne verbum quidem habet . Haec igitur Summa Tripartita non est genuinus foetus S. Thoma . Hoc est: palmare Launosi argumentum , quod nullo negotio exsufflatur. Norunt quippe omnes periti Critici, argumentum negativum in quaestionibus facti nullius plane roboris esse , ubi ex adverso positiva militant argumema ab Authorum coaevorum testimoniis petita . Esto itaque clemens ra eo in Sermone non meminerit Summae S. Thoma, at Authores ciemem te M antiquiores, immo S. Thomae suppares, Summae Tripartiis disertam mentionem fecerunt, eamque Sancto Thomae vindicarunt, videlicde Guillelmus de Deo, Guillelmus Lamarensis, Muidius Re- manus , Ioannes Teutonicus, Nicolaus Trivetus , Demetrius Odonius , Durandus , Durandellus , Baribolomaeus Pisanus, S. Antoninus , & alii, quorum testimonia profert, ac late expendit noster Natalis Alexander in opusculo, quod edidit contra Lau-nHum , cui titulus est: Summa S. Thoma vindicata .
Concidit itaque primum istud Launob argumentum negativum petitum ex silςntio inmotis
423쪽
eum huic silentio opponantur probatissimae fidei Scriptores , & Codices manuscripti, qui clemente VI. antiquiores sunt, & Summam Tripartitam Sancto Thoma asserunt . Non minus elumbe ac frigidum est alterum , quod Launojus proponit, a gumentum . Λit quippe , ea, quae in Secunda Secundae sub nomine S. . leguntur , totidem
verbis haberi apud VincentiumBellovacensem in Spe culo Morali. Porro dici non potest, Vincentium Bellovacensem illa sumpsisse a S. Thoma, quia Uincentius Bellovaeensis mortuus est an.McCLvI. quo tem
pore Angelicus Doctor annum dumtaxat circiter trigesimum attigerat. Certe non inficias eo, hoc Launoij argumentum non nihil negotii exhibuisse, viris eruditis , qui hoc Speculum Morale Uineentia nostro Bellovacensi, ceu legitimo Authori, tribue dum esse putarunt, illo'; ut ab eo sese extricarene
argumento , varios excogitasse modos, quos hic reterre supervacaneum omnino esset . At nodum
istum selicissimὰ solvit jam citatus noster Iacobus Echardus in libro , quem edidie di inscripsit: Summa S. Thoma suo Auibori vindicata. Ex tribus siquidem pervetustis , sinceris, & optimae iidei manuscriptis Codicibus operis Vincentii Bellovacen sis, quorum primus asseruatur in Bibliotheca Sorbonica, alter in Bibliotheca Coiber tina, di ultimus in Bibliotheca Majoris Conventus Parisiensis Eremitarum Sancti Augustini, ex his, inquam , tribus manuscriptis Couicibus invicte demonstrat 'Ecbardus primo, Vincentium Bellovaeensem suum praegrande opus non in quatuor, sed in tres dum- xc xat partes, seu ita tria Specula distribuisse , nimi-ι um Naturale,Doctrinali, de Historiale, ut videre est
424쪽
Capite xv I I. Prologi operis Viacentii Bellovaeenrisiis in tribus laudatis Codicibus MSS. Ostendit se. cundo , Ecbardus , hoc Speculum Morale fuisse attributum Vincentio Bellovacens a quodam falsario di plagiario Scriptore alicujus ordinis Mendiis cantium , sed non Fratrum Praedieatorum famia Iiae , qui in illud convasavit plura non solum ex S. , sed etiam ex aliis Scriptoribus , Vincentio Bellovacensi , & Sancto posterioribus . Denique, probat Echaodus, hoc Speculum Moralea falsario illo consarcinatum, de Vincentio Bellovi censi attributum,non nisi post annum MCCcxx. pr diisse, subinderque longe post obitum Vincentiι Bellovaeenses, de Sancti Thomae . Haec tria capita, quae rem plane conficiunt, tam evidenter demonstrat hic eruditus Scriptor , ut prosecto in meridiana luce caecutiret ille, qui propter iiiud Speculum Morale , falso attributum Vincentio Bellovacensi, occompilatum. a quodam plagiario, qui Vincentio Bellovacensi, & S. Thoma posterior fuit, negari, aut in dubium revocare vellet, integram Summam a ripartitam esse germanum S. Thoma opus. Pari certitudine S. Thomae adjudicari debet Oiscium de corpore christi Domini, quod in universa Ecclesia is Latina canitur. Λt enim , non solum domestici Scriptores , nempe Gallielmus de Deo , qui fuit S. Thoma coaevus,& canonirationis ejus promotor, tu ipfius vita, apud Bollandum ad diem v I I.Martii, Ptolomaeas Lucensu, discipulus S.Thoma in Chroni-CO, & S. Antoninus III. P. Chronicorum, hoc Ossicium de Corpore Christi a S. Thoma, jussu urbani In Pontificis Maximi compositum esse testantur, sed
etiam bene multi ex omni Natione , Religion
425쪽
& ordine illustres hoc Ossicium Corporis Christi
Sancto Thoma tribuendum esse constanter profitentur, videlicet Dion us Carthusianus in Expositione Hymorum, Iacobus Bergomas in supplemense to Chronicorum, Platina in vita urbam IV. Onu.pbrius P vinus in Λnnotationibus ad Platinam. Ioamres apeavilleus, Canonicus & Vicarius Generalis Ecclesiae Leodieniis in Tractatu Historico de vera Origine Festi corporis Christi, Pos evinus, Bellarminus , O' Labbeus Soc. Iesu in catalogis de
Scriptoribus Ecclesiasticis, Sponianus, & Odorieus Rinnaldus ad annum MCCLxxv. & innumeri alii Scriptores Catholici, quibus ne ipsi quidem haeretici, ut Centuriatores Magdeburgenses, & Ho. Dinianus hac in re ausi sunt retragari, ut videri est in Expostulatione, quam noster Natalis Alexmseder direxit ad P. Ioannem Paulum Oliva Societatis Jesu Praepositum Generalem, & in qua diluit leves quasdam conjecturas, quibus Hensibenius, de Pape. brochius in Actis Sanctorum mensis Aprilis , in Λppendice ad diem v. permoti fuerant ad negandum . hoc Ossicium Corporis Christi compositum esse a S. Thoma, illudque F. Joanηi Leodiensi cle. rico ex directione S. Juliana virginis attribue dum. Verum , eruditi illi Patres, convicti tandem . rationibus Natalis . lexandri, ultro palino
diam decantarunt. & omnibus Scriptoribus in os, sicio Corporis Christi bancto Thomae tribuendo consentientibus lubentissime subscripserunt. Plura
de S. Thoma, eiusque operibus addere non pa. tiuntur temporis angustiae. Dicam dumtaxat obbter , S. Thoma, velut Scholae Principi, assurgeret,
ac fasces submittere omnes Theologos, ejatq; din
426쪽
ctrinam a Christo Domino approoatam his verbis: Bene scripsisti de me Doma, ab Ecclesia per
Summos Pontifices & Concilia multis elogiis commendatam , terribilem Doemonibus eiie , ct invisam turbae Tartareae, ex orco per os Buceri haeretici clamanti: Tolle Thomam O dissipabo Ecclesiam . Thomas Cantipratanus, qui in conventu Col oriensi sub Alberto Magno, una cum S. Thoma Aqui nate, Philosophiae, di Theologiae operam dedit, patria suit Brisantinus, in oppido Leinis non Pr cui Bruxellis nobili genere natus. canιψratani cognomentum ei haesit, quod in Coenobio Lantipr tensi Canonicorum Regularium prope Camera- cum illorum sescepisset institutum, antequam Fra trum Praedicatorum Urdini sese addiceret. Tanta fuit ejus eruditionis ac pietatis tanta, ut Episcopus inauguratus, & Episcopo Lameracenti Suffraganeus datus sit, cujus vices triginta circiter annos
infatigabili zelo obiit . Duos edidit libros de Apibus,in quibus plura illustria facta, miracula & exe-pla sui temporis refert. Scripsit etiam Vitas Beatae Christinae Virginis, cognomento Mirabilis; Be tae Lulgarias Monialis Cisterciensis, B. Margaritae renses, di librum unum De vita Sanctae Mariariniacensis adjecit duobus aliis libris vitae eiusdem Sanctae a Cardinati Jacobo de Vitriaco scriptis. Alterius libri ex variis Authoribus a se multo labore
compilati, cui titulus erat: De Natura 'rum memtionem facit Thomas cantipratasus lib.,de Apibus capite ultimo. Λt hic liber necdum in lucem pro diit . Graecae linguae peritum fuisse Thomam Cantsep tanum , eumque rogatu S. Thoma opera Ars
telis latinitate donasse scribunt non ili, id tamcncerto l
427쪽
eerto non constat . Vitam Thomae tantinatam coi scripsit Gregosius Greenerius eanaque praefixit libris eiusdem Authopis de Apibus , quos edidit, &Notis illustravit anno MDXVII .. Thoma cantipratano coaevus fuit Radimundus Martini, oppido subiratensi in Catalonia ortus, ordinis Fratrum Praedicatorum, Conventus Barcinonensis alumnus, Vir Hebraicae, Chaldaicae,Ara. bisae linguae, teste Micolao de Dra doctissimo Scriapturarum interprete, longe peritissimus. Ad iudaeorum pervincendam & domandam perfidiam, duo doctissima composuit volumina, quorum unititulus et capturum Judaeorum e Alteri , Pugio Rilei, Primum periisse creditur,alterum vero inscriptum:
Pugio Fidei ex Codice m. Bibliothecae Collegii Fuxensis , collato cum aliis Codicibus M Sia Tolos-no, Barcinonensi, & Majoricano Fratrum Praedicatorum, in lucem emissum est, ac doctissimis Notis illustratum a Domino Iosepho de Misim, qui eadem opera detexit duos hujus libri simundi Martini. insignes Plagiarios , videlicet Petrum Galatinum Ordinis Fratrum Minorum, & Porebeium de Salvaticis ordinis Carthusianorum. Horum primuS, seu Petrus Galatinus , quidquid in Arcanis Catholieae Veritatis ab ipso editis Rabbiuicae eruditionis ostentat, id totum ex nostri Raymundi Martini Pugione Fidei sussuratus est, nullibi laudato Auct Tis nomine. Alter vero, seu Porchetus de Salvo cis, multa quidem ex hoc R mundi Martini opere compilavit in suo libro, quem inscripsit: Victoria adversiss Iudaeos , at saltem Petro Galatino fuit candidior , atque modestior, quippe qui plagium si um ingenue professus est,aontemque coronavit, TO V. Dd eri
428쪽
ex quo hauserat. Utriusque Plagiarii furtum detexit , & in apertam lucem produxit in suis Prologomenis in Pugionem Fidei mox laudatus Dominus de Mim , de ordine Predicatorum
bene meritus. Ptolomaeus Lucensis, natione Italus,
ex Civitate Luea oriundus, ordini Praedi atorum nomen dedit, & Sancti Thoma Aquinatis discipulus fuit; postea Ioanni XXII. Pontifici Maximo a sacris Confessionibus, ac tandem Episcopus Torcellensis in Ditione Veneta creatus est. Scripsit Λnna-las rerum tum Sacrarum, tum Civilium ab an.Min. usq; ad an.MCCCI II. Ite in chronicon Pontificum atq;mperatorum. Prodiit utrumq; opus Lugduni anno MDCXIX. Annales inserti sunt tom. xxv. Bibliothecae
Patrum pag. 949. Scripsit etiam Ptolomeus Lucensis Historiam Ecclesiasticam libr. xxiv. coprehensam . Sed haec Historia Ecclesiastiea adhuc manuscripta extat in Bibliotheca Vaticana , di sepe ab Odorico Redinatio in Amalibus Ecclesiasticis laudatur. Saepius mihi Romae existenti venit in mentem , hanc manuscriptam Ptolomai Luceum Historiam Ecclesiasticam e tenebris erutam , ac Notis illustratain tandem aliquando publica luce donare. Sed aliis studiis impeditus , quod meditabar aggredi necdum potui. Propositum tamen non abieci, & , si suppetant vires,hujus Historiae. Editionem aliquando adornabo, ne hoc thesauro , hactenus abscondito , diutius privetur Litterarius orbis . De Ptolomeo Lucensi agunt Blandus libro. I 3. Volaterravius lib.za. Ioannes Gerardus Vossus inlium de Historicis Latinis , Possevinus in Apparatu Sacro . Casimirus Oudinus in Supplemento De Seriptoribus Ecclesiast
429쪽
Eodem tempore floruit S. Rismundus Penua-
fortius, Ordinis Praedicatorum , Barcinonae nobilifantilia natus, qui Magister Generalis ordinis Prς- dicatorum post B. Jordarsum electus, cum biennio salictissime Magistratum gessisset, eoae , moerentibus omnibus , spontd abdicavit. Insignia reliquit ingenii sui monumenta Ecclesiae utilissima . Gregorius m. Pontifex Maximus, qui R mundum Pennasortium Poenitentiarii dignitate ornaverat, quique perspectum habebat, quanta juris, Sacrorumque Canonum peritia esset instructus , ei cura ademandavit Pontificum Romanorum Decretales
Epistolas, antehac parum ordinald dispositas,confusas , & immixtis nonnullis vel supposititiis, vel dubiis admodum turbatas,in ordinem redigendi, obscura illustrandi, & certa ab incertis secernendi. Hoc arduum opus suscepit inmundas Pennasortius , illudque trium annorum spatio , ingentique labore ita relicitdr absolvit, ut in eo tempore posthabitis aliis Collectionibus , sola Finmundi Collectio auctoritatem habeat, de inter caeteras praester. Scripsit etiam R mundus Pennafortius, rogante Sugerio Hispaniet Provinciali, Summam casuum Conmentis, quae, ut fatentur omnes, maximam lucem praefert iis, qui vel hanc Theologiae partem pertractant, vel qui poenitentiae Sacramentum administrant, ne videlicet mollius, quam par sit, aut severius, quam opporteat, cum PoenitentibuSagentes , a recta via, qua incedere debent, male abrepti deflectant. Obiit S. R mundus Pennafo rius virtutum & miraculorum gloria spectatissimus, annum pene centesimum agens , ipsa di Epiphaniae anni McCLxxv. & inter Sanctos a cle- D d a mente
430쪽
mente VIII. Pontifice Maximo relatus' est an
Praetὀr S. R mundum Pennafortium , suerunt alii S culi XIII. Scriptores Ordinis Praedicatorum, qui Summas Theolagreas , seu Morales, composuerrunt, scilicet Guillelmus Peraldus, & vldaricus . reminensii, quorum primus, natione Gallus, Viennensis in Delphinatu Dioeceseos, scripsit
Virtutum θ' vitiorum, quam. S. Antoninus Praedicatoribus utilem asserit, eamque Joannes Gersonius,
Sacrae facultatis Parisie,sis Cancellarius, in lib. De
examinatione Doctrinarum pari. a. C*nsideratione 1v. plurimum commendat., Alia etiam Opera
conscripsit Guillelmus Peraldus , quem aliqui. Lugdunensem Archiepiscopum fuisse falso dictitant , cum Gersonius loco mox laudato de hac Summa verri ha faciens, haec habeat et cujus tacuctor , seu Guillelmus Peraldus , eontemporaneus satis fuit Guillelmo Parisiensi, σ S. Domue, vir sine gradu, de Conventu Praedicatorum Lugdunensium. Alter, quem appel- Iavi , Scriptor, seu vidaricus Argentinensis , fuit doctor eximius,& Auctor Summa Theologica,quam . a Doctoribus impensὰ laudatam asserit Dion uscarthusianus . Multi scriptores Ioanni Teutonico , qui post S Asmundum Penuafurtium . fuit ordinis Praedicatorum Seneralis Magisterialixibuunt summam Casuum Conscientus,que inseribitur Summa confessorum, & ab Authore etiam dicitur . Verum, haec Summa Ioannem Teμimicum Authorem habere non potest, quia in ea citatur Summa S. Thoma, quod cςrte Joannι Teutonico in mentem venire haud potuit, utpote Argentinae defun- Δoanno MCCLI I 1. quo tompore necdum S.Ihomas