장음표시 사용
351쪽
sEcvNDA PAR g REcvs ATIONI sattribuit Valerius lib. 6. capite: De libere dictis. vis 'Eodem P argumento olim in pari causaBasiliensi Comcilio Ludovicum Romanum vitim legimus aduersus Eusmnium Pontificem in haec verba,quae extant in volumine responsorum eius consit. num.
di ipse Papa Eccletiam non honorat,ipsum salia.
briter admonentem,nec tum merebitur ab Ecclesia honorari, ita ut tolleret ipsum cum 1 candalo regen/tematin incorrigibilem , subriciens illud oratoris Domitii: Cur ego te habeam,& c.
Atm ex eo similiter, ut ex superioribus, efficitur ac patet, rectissime facere Status dc Ordines Imperii, qui seiunsgant sese a Papa oc eius factione impia, nec iure ullo tenes ri, ut indebitum,& quem priuata ambitione sibi Pons tum arrogat honorem,ulla in parte deserant,sed Potius pro virili sedulo eius conatib. Ophs aduersentur.
π it PO STR EMO Et hanc necessariam atque
vi aequissimam dissentiendi ac discedendi a Pontificiis cauehq d, sit sim Status arbitrantur, quae optimo di honestissimo cui ν 'Πφρ semper grauissima fuit, nimirum conscientiae religionem, udii qua bonis Viris nulla maior necessitas accidere potest. Ut tilis. ' autem rationes hactenus expositas omnes si is* de* faces re Velint, nec pro rei magnitudine singula aestimare, vitam etiam&existimationem, omnia P quae habeant carissima Pacis publicae causa hostium accibissimoium di infestissi- . ' . morum
352쪽
morum potestati permittere, atque extrema quaeque se, ire ibenter: tamen tanta huius causae Vis est, ut, quoniam
non tam ad ipsos priuatim, quam ad diuini nominis glorificationem pertinet, nullibi minus quam hic de alieno usquam largiri aduersariis queant. Etenim cum intelligant Status hanc de religione comtrouersiam non tam homines quam DEUM ipstim spectare, cuius negocium hic praecipue agitur, di cuius insemenso beneficio ad agnitionem lucis Euangelicae clemenstissime perductos sese agnoscunt: facile cogitare possunt, se non nisi summo ingratitudinis scelere, ac conficientiae periculo grauissimo, adeo* laesae maiestatis diuinae atro cissimo crimine ista Pontificum Concilia, quibus nihil aliud quam veritatis EuanRelicae oppressio quaeritur, ocracis at* tranquillitatis publicae perturbatio tentatur aps Probare vel agnoscere posse. pertinere etiam uel imprimis ad officium tuum ut propter gloriam Dei dc salutem si, am, suorumcp quibus praesian in agnita Euangelii veritas
te constanter oc magno zelo perseuerent ac persutant, nemab ea ulla ratione se abduci in omnem aeternitatem patia tur. Quemadmodum Deo adiuuante nec deserere eam
doctrinam unquam in animo habent, ne* etiam, si capis indos sibi inimicos scirent omnes homines, deserere eam eiusue confessionem defugere per constientiam ulla ratio'
ne possunt aut debent. Vt enim praeclare Papinianus dixit Quae facta pietatem laedunt,existimationein, uel est cundiam nostram,& generaliter, quaecunq; contra honos mores sunt, ea nec facere nos poste creden'
dum est l. filius is .il. De conditionibus institutio'
353쪽
3 o sEcVNDA PARS REcvs AT Iovis num. Quod etiam ipsi Canonistae,& interpretes eius ius ris quo Pontificii utuntur prolixe tradunt, Montra legem conicientiae nemini cile obediendum, ne Papae quis
dem. Quia nota sit trita vox: Qui contra conscienstitam agit ad gehennam aedificat. Quippe conscien σtia est mens sibi ipsi conscia, & flos intellectus,& de apicibus anims ut recte Baldus scripsit Et ut idem: Conscientia est oculus cordis , quasi cordis scientia, quae debet esse sicut speculum sine macula. Quinc=tiam conscientia est secretum secretorum,& nihil aoliud nisi bonus uir, qui intra te loquitur in corde tuo: Sed non est frater aut monachus , qui habeat diabolum sub cappa,ut facete dixit Cynus Iurisconsultus anticiuus, Sc placet Lanseanco in tractatu de arbitan verbo: reductio. n. 3
NEQVE VERO RATIONEI soLvM HVIVs RE SATIONIyssiae Status habent necessarias at* honestissimas, Veruna etiam exempla permultae sanctorum in Ecclesia Patrum, qui detrectarunt tales Synodos, quib. non veritatem quPri, sed stabiliri idolatriam oc tyrannidem animaduerterunt, etiam si indictae luissent a summis Magistratibus , ipsisP. Caesaribus.
Ita CONSTANTIN US Imperator cum in TYRO
Concilium congregasset, quo de Ariana causa rursus GDΠnosceretur, euocatis edicto Episcopis omnibus. & Ecci harii Antistitibus, inter quos comparuit et Potamon marsusi di alii complures pietate ec vitae sanctimonia pretestami viri,
354쪽
sYNODI TRIDENTINAE. ET CAPSA XII. 3 3tes viri: Athanasius Episcopus, qui ct ipse volens & non inuitus ad Concilium praesto iuit, cum animaduerteret magnam partem Episcoporum no obscure colludere cum Ario haeretico, nihil moratus confestim noetii ex urbe disscessit ad Imperatorem,qui in vicinia commorabatur, se de abitione Imperatori grauiter id ferenti excusauit l, uniolime, significans certo aduertisse se, praecipuos Concilii foturi viros etiadicis et partis munere functuros, subordina/ms etia contra se inluniatores a quib.falso es ct accusandus.
Indicaa quom postab eode Imperatore ANTIOCHE, NA Synodo, maximus qui fuit eius temporis Episcopus
Hierosolymitamis, accedere ad eam noluit, licet vicina ei esset Antiochia. norat enim animum Constantini iam se ductum at* infectum Arrianorum fraude oc imposturis.
Aedeinde SYRMIENSI Synodo Constantii automtate congregata, contra Photinum in Hungaria renouans rem blasphemumHebionis dogma,negantis duas in Chilto filio Dei naturas, cum intellexissent Episcopi Occidemtis, magno adesse numero Arrianos,etsi vocatiab Imperatore es lent Occidentales, non tamen venerunt ad Syno dum. At ex omnibus Occidentis Episcopis solus Osius Ordubensis ab Imperatore ex Hispanijs euocatus adfuit. sed sane perquam infeliciter, ab Arrianis uel coaetus vel Persuasus ut concordiae conciliandae causa sitbscriberet des prauationi Nicsni Symboli, qua ut Arrianae controuersiae nouo cothurno subueniretur, pro vocabulo uio ioe repo nebatur ομοio . Cuius tamen Episcopi, alioquin boni ecin professione veritatis constantis, authoritas mox ab A
rianis obiecta fuit alijs etiam qui adsentiri noluerant, Npermultas Ecclesias perturbauit. Quam ob causam graui
355쪽
341 SEc UNDA PARI Rr cvs AI OMIs ter postea eundem Osium reprehendit Hilarius, non tam tum stultitiam sed etiam inconstantiam ei obiiciens. Vt multo prestitis set nunc b Osium venissὰ ad istam Synodum.
pus,cum Gregorio Nazianzeno consensu de doctrina iiii to,ea Concilia quibus vocabulum quos me de filio Dei fuit oppugnatum fugit, obiectis sacrae Scripturae testimoniis, ec interposita appcllatione.
Similiter PA ULINUS, Treuiorum Episcopus ediolanensi Concilio discessi postst sensit Auxentium Eposcopum cum suo satellitio insidiosa consilia tractare. Recusauit oc CHRYSO STOMVS adire aduer scisse indictam Sinodum. Ac permulta similia exempla extant passim in Ecclesiasticis oc caeteris historiis, ubi pii ocdocti viri etiam priuati aut fugerunt suspectas di insidio
fas Synodos, aut protinus ex illis discesserunt cum impia dogmata stabiliri animaduerterent. At*hinc est quod etiam Pontificio iure constitimini legimus, licere impune recusare quaevis Concilia suspectaec pericillosa. Et siquidem in ciuilibus ac leuioribus causis licet iudicem quemvis suspectum, inimicum, incompeten tem,iniquum, iure optimo recusare, quanto magis id in grauissimo fidei oc religionis Christianae negocio licebite Recte itaque Gelasius: Quero, inquit, iudicium, quod Praetendunt ubinam possit agitari: an apud ipsos , qui iisdem inimici cum sint, ec testes ec rei ec iudices erunt Scutali iudicio nec humana debent committi negocia. Quod si in iudicio, ubi ijdem stini inimici qui iudices, nec humasna committi debent iudicia: quanto minus diuina, id est,
Ecclesiastica. Qui sapiem in intelligat.
356쪽
aYNODI TRIDENTINAE. ET cAVSA XILEt paulo post.
Nam quodammodo naturale est, suspectorum audicum insidias declinarrat inimicorum iudicium
uelle refugere. Ad haec,5 ipsi Canonistat at p interpretes iuris Pontimcii latentur, cuilibet impune licere recusare Concilia quishus non ipse etia Papa praesens intersit, ut videre est apud Iacobatium Cardinalem in tractatu de Conciliis libro f.ars
Qui tamePapa etsi huic Cocilio interesset praesens,ut ab eo procul abesse scimus nihilominus recte a Statibus et Ordinib. Imperii recusari posset ut hostis apertus ec capitalis,
ac multis nominibus alteri partium merito suspectusimus. Quadere satis a nobis expositum fuit supra. Iam vero cum caput ipsum partis aduersae propter mulitas causas Statibus ut merito non tantum sulpectum, sed haud dubie pro illoipso, qui praedictus fuit, Antichristoec hoste Christiani nominis execrabili habendum: consoquens est S membra huic capiti adhaerensia ., Cardinali iam, Episcoporum Praelatorumque gregem omnem et ii ratum oc obstrictum vinculis arctissimis, non minus susspectum nobis esse oportere. Ac quemadmodum exesu ditur Papa ipse, cum de eius agitur negocio aut sacto, ita pariter excludi debere eius Cardinales oc Episcopos. Cum cnim caput suspectum est, etiam alii qui caput verisimiliter sequuntur suspecti simi merito. Quomodo Abbas post
Vincentium notauit in cap. i. num. i . Extra: de iudicijs.
Ac de adhaerentibus idem quod de principali iudicatur,
357쪽
344 SECUNDA PARS REcvs AT Iovis ut recte Philippus Decius contra Concilium a IVLIO ILRonas indictum argumentabatur in sermone qui adiectus
At Q hoc ius eo magis locum hic habere & in causa haeptaeualere debet, quod ad Ecclcsiasticos uel imprimis per tineat, ut iudicia oc censuram Ecclesiae recte regant, ec coagnitioni minime suspectos aut alteri partium addictos proticiant. Ecclesia eniin cum sit cultrix et auctrix iusticiae,non Patitur contra iusticiam quidl in se uel in alterum fieri, tesxtus est in cap.i. q. Sed diuersum.de alienatione laudi. Qua de re, oc de iudicio aequaliter oc absq; omni suspitione recte ab Episcopis constituendo, copiose disserit Zasius in epse
Quinctiam licet plerim Episcopi qui Cocilio huic inter
sunt, minus viderentur addicti Paps cuius tamd plane sunt adiurata mancipia et serui omnes, nihilominus recte id re cusari posset. constet ea esse Potificis in suos potestate,ut facile quoscun* exioru numero in ordine redipere oc eo adigere possit,ut ne histere quide contra ausint Idin eo masgis tota collegia iurisiurandi fide ac vinculo arctissime habeat sibi obstrictu. Itaq; propter caput Synodi suspectu, merito tota Synodus fit suspecta, ut praeclare docet Baldus l. i. Q Si rector prouinciae Praesertim quando uniuersias ei subcst Terea quaenotauit Ioan. Andreae in additionibus ad Speculatorem, tit. de iudice delegato fin. vers. Item quod ex pluribus n. s. Et quando illud caput adeo sit potens, ut ei non ausit contradicere uniuersitas , secundum Baldum in cap. t. De iudici js, quem refert Felinus n. 6. Idem p placuit Iacobatio lib. 3 . aut io. col. 3.
358쪽
sYNODI TRIDENTINARAc TENVs IGITUR, QUA FIERI potuit breuitate ac simplicitate ,r tiones necessarias, graues , ac comstantes exposuimus, cur Principesta Imperii ordines qui oblatam Augustae Consessionem fidei amplo
ciuntur restitutam a Pontifice PIO
nulla in parte agnoscendam sibi, aut etiam aseundam arbitrentur addita simuIcommemoratione sacras rum literarum testimoni js confirmata, quae sit eius Conci lin& caeterorum omnium decretorum ac continuationum Pontificiarum ratio.. At* his satis,ut arbitramur institustae scriptionis nostrae pars altera Hir explicata .. Restat nunc, ut, secundum ea quae ab initio proposui mus, tertium eundem P vltimum recusationis huius to
cum breuiter peri ingamus, quale scilicet sit illud Concis in ec Eceleuae iudicium,quod in his de religione dissidiis Y v cognoscen
cone Iberi, Christiant, ' Oecumeo Concilib
359쪽
TERTIA pARI REcvs ATIONI scognoscendis ac dijudicandis non tantum reuerenter se agnostere Status aestati sunt semper, vertimetiam multis iam in Comitiis re conuentibus publicis saepius oc ex anismo apud imperium efflagitarunt,atq; etiamnum precibus ardentibus a Deo Opt. max. exoptant: cuius etiam pro gressium, quantum in ipsis est, summa voluntate di studio omni iuuare ac prouehere cuperent. Neq; enim quae superius de Conciliis dicta sint, ita a cipi Status volunt,quasi omnem de doctrina cognitionem, ac legitima vera. piorum ex verbo Dei iudicia, quibus, controuersiae de dogmatibus necesssiario in Ecclesia diiudiscandae sunt, aspernentur: aut iudicia piarum Synodorum, ac decreta verbo Dei consentanea ferre nolint: quae, pro eo ac debent, plurimi faciunt oc venerantur reuerenter, non ignari quod etiam vetus Sc purior Ecclesia ad tollendas de religione controuersias hoc veluti praecipuo via sit rem dio, piarum scilicet Synodorum indictione: oc si naturae rationem sequi volumus, ad explicanda dubia, remoue dos errores, tollendas. controuersias iudicio omnino os
pus sit oc cognitione, ut de re ipsa tandem definiri ac statui possit. Etenim non difficile fuit intelligere, nec obscure cern - hant Status, si omnem sine discrimine cognitionem Eccle fasticam, omnias Concilia, iudicia Orthodoxae E clesiae omnia in uniuernim recusaturi essent, quam illud piis Nintelligentibus omnibus in Blens, odiosum, ac multis no minibus merito suspeeium esset futurum, quasi de cauta bonitate parum sibi constantes effugia & diuerticula ec la tebras quaererent, oc, quod reorum est, iudicium sitbterfusgere conarentur. Siquidem qui iudicium refugit,is de iustis
360쪽
sYNODI TRIDENTINAE.μγcia causae dissidere videtur, ut Canon ait, &, quemadm dum est in Mimis Publianis, fatetur quodammodo facenus, qui iudicium fugit. Quibus suspitionibus ut tempestiue occurrerent Status, dc ut ad posteros extaret testimonium publicum volunta tis ipsorum. isum fuit Delediis hoc in loco sententiam sitas. am de ratione legitimi Concilii breuiter explicare, ea P cola ligere certis rerum capitibus, quae conditiones oc qualitas res, &, ut ita dicamus,substantialia complectantur eius Sy nodi quae ad illustrandam Dei gloriam, deq; religione tu
inam concordiae ineundae rationem momentum habere
videatur. Quam indicationem nostram bonos omnes ectranquillitatis Ecclesiae amantes gratam habituros, ec stus dium nostruna, pro eo ac decet, in bonam partem candide Requisita tu interpretaturos omnino confidimus. si milib
perii ordinum ratio summa hoc exigitur, ec ipsa Imper' . 1 maiestas, ut Christiani ec Oecumenici Concilii indictio ac gubernatio fiat ab ipsb Im peratore, summo orbis terrarum monarcha oc magistratu. Est ut supra demonstrauimus, hoc eius munus proprium, quod a nemine alio aut suscipi aut perfici potest. Ita primus ex uniuerso orbe Christiano Conuentum haberi curauit Constantinus magnus, ec post eum Theodosius Primus, qui Diuo Ambrosio, non etiam Romano Episcopo praesente, Synodum Aquileiae habuit. Item Theodosius Secundus, Marcianus, Iurinianus,lau datissimi Imperatores. Est enim hoc opus digni simum