장음표시 사용
331쪽
omnino, vel solum mussitant, vel cantum discere nolunt contra omnem religiosam antiquitatem. Socrates fidibus perta ramin viti
ocium canere discens aliquando dixit: Mimmeomprobum aut in
pudendum esse, ' quis nesia disiere. I. Nilibaldus cantii 'd': c::
ecclesiastico G ra modum ut lue ad effusionem lacrymarum de ilectabatur. Mens S. Augustini quantopere elevabatur ex can cim. tu in Ecclesiis uantum evi, inquit, in hymniso canticis tuis suavesonantis Ecclesia tra vocibus commotus acriter Voces ilia: influebant auribus meis, s liquabatur veritin tua in cor meum a s ex ea Uvabat assectus pietatis, , currebant lacrymae, bene
Iosippe, si modi musici ad pietatem recte componuntur, incredibile est quantum valeant ad erigendum animum. Ex' et eantant, ait Philo, passiones animi, s assectus componon immo . Leto dicti excitanis ecundum Iustinum martyrem cum voluptate quadam animum, sagrans ad eius quod canitur desederium Hinc sancta antiquitas omni in id studio incubuit, ut acantu propulsaretur omnis levitas, immodestia, Si quod piae devotioni damnum inferre potest, ut sunt molles fractique vocui inflexus etiam a Gentilibus damnati, cum nihil quam curiosi , . . . tatem alant, & auditorem magis ad ipsem cantum, quam ad λεο o istrem quae canitur noxia delectatione trahant. Infino, inquit . c.2 . ἰοῦ S. Augustinus, quos animant eloquia tua, cumsuavi martificiosa voce cantantur, fateor aliquantulum acquiem; οὐ isdem ut haeream,sed ut fur m cum volo nam cum mihi accidit, ut moamplius cantus, quam res qua canitur moveat, poenaliter mesecis
casse confiteor, ta tunc mauem non audire cantantem , Sit ergo cantus suavis, siti gravis, atque artificiossis . Cantis, ait S. Bernardus, plenu fit gravitate, nec lasiciviam rosnet, nec rusicitatem. Susiavo, ut nonssimo. Sic mulceat aures, ut moveat corda Brisitiam levet, iram mitiget, sensim litterae non eoacuet, sedsecundet. Non es levis iactura gratra siritalis levitate eantus abduci a sensuum utilitate, Glusenuam. do intendere vocibus, quam insinuando rebus. Concilium Oe c.,., .cumen. VI de hoc ita sancivit. Eos, inquit, qui in Ecclesiis ad Uulgendum adsum, volumuine utantur inordinatis caminitari aut naturam adclamorem urgeant, aliquidve eorum, quod ecclesim
sic sanctitati inconveniens s inconsuetum es, adscissanti eum multa attentiones compunctione almodia eo, qui es oc-s a cultorum
332쪽
testorum insector, offerant pios enim ac devotos esse praecepi MA. D AE si ς cra sinastius pael. Et Concilium Aquisgran. silmi nonis excet, si vocibus, si plane ac dilucide cantentur. Fui cantare nea ιη'i' 'i' sciunt, dum disiunt, in choro taceant. S. Anselmus Lucensis durus fuit in eos, qui non caute ac meditatim cantassent. Regula S. Augustini est Psalmis si nis cum orato Deum hoc vermtur in corde, quod profertur in voce. Et nolite cantare nisi suod legitis esse cantandum. Quibiis verbis expungit cantus narreticorum sui temporis plurimorum, qui sub melle musicae plebi instillabant virus pestilentiae, quales fuerunt Ariani teste S. A thanasio,, Socrate Meletiani ex Theodoret, Donatista s.
L. eonte Aria Augultini relatione Appollinaritiae, quorum cautica vim in
' tr. terna ores iocula; fena inar vero ad colum persenabant, urta
Thetidor. l. 4. Soromenus in historia commemorat.
S. Aug. p. Quamvis ijsdem S. Patris verbis possit etiam intelligi eos. Ilia clusi particularis devotio&neglectus legum generalium, qua svi saepe tit iit cantetur quod rubricae dicunt non esse cantandum . In eo qui ad chorum deputatus est, nihil est turpius,quam ignorare leges chori, aut singularitatem velle inducere. Quocircvi A, D 33 pridem in Concilio Tolet. IV statutum est, utper omnem umniam aut Galliciam unus esset ordo orandi, Nysauendi; unus mo--ου in missaru lemnitatibus, unus in vestertinis cus. Et in , , , . ravarensi Alacuit omnisin communi consensu, ut unus at iden is e. laevit Isaigendi ordo in matutinis re vestertinis cse teneatur, re non UUersa a rivara neque monaseriorum consuetudines cum ecclosasica regula sistpermota Quo vides suos mores monachis semper futuse permistas, etsi in aliquibus a regulis clericorurris dissenserint. At dum nee hi, nec illi orant aut cantant, nili quod auctoritate Ecclesiae legunt esse cantandurn non indu
Pal. 4. cunt inamoenam dirArmitatem, verum potius ornant dealira
tum Reginae vestitiam jucundillima varietate. Nam ut loc noveris, in cantu, etiarn quo clerici in Ecclesia utebantur antiquitus erat aliqua diversitas. S. Athanasium , .st , ' teste B. Augustino, in Ecclesia Alexandrina tam modico flexu vocis senare fecit lectorem psalmi, ut pronuntianti vicinior e sit, quam canenti Qui modus mihi videtur similis illi, quoiahmi ,.cιs pleriq monachi psallendo suas horas perficiunt, estq; meclius inter cantum implicem pronuntiationem. In Orie1ite cantabatur suaviori vocum concent , qui audientium animodi
333쪽
oratorium Epistola L X X ll. 32s
quantumlibet tristes mulcere posset. Quam formam S. Amsro sius in Ecclesiam suam introduxit, quae mirifice etiam S. Augustini animum permulsit Sed in hunc concentum tot hodie irrepserunt abusus, ut nostri musici similiores histrionibus, quam cantoribus esse videantur. Quare Romana Ecclesia media i ,..M,Asecuta viam, nec Alexandrinam simplicitatem, nec Orientales D. compostos numeros in omnibus amplexata, sic temperavita, utrumq; ut miram quamdam cum suavitate adiunxerit gravi tatem. Hic cantus, quia passim in omni choro usurpatur, chormiis inde dicitur, a Gregorio XIII reformatore Gregoriam .
Placuit olim, Afris hic modus, sicut, Alexandrinus. Unde ue. ., iuxta S. Augumnum his se in Ecclesijs suis magis accommodare μω voluerunt, quam concentui Orientalium. Si de musicis instrumentis quaeris, dico quod de concentu musco, quem figuralem vocant. et eme ipsis levitatem , , ζζοῦ Τ confer gravitatem, &ea cum Clemente Alexandrino liberaliter suo tempore admitto. Sed vereor ut etiam Catonis imperium hoc possit. Must igitur Ziχania absq; detrimento tritici eradicare non potamus, judicio Domini sinamus crescere usq; ad messem. Interea quia domus tua sepius frequentatur a clericis ureligiosis per occasionem insinua ipsis canonem concilii Dispalesiset quo dicitur neu te inter epu- neccantet ne taret. Item Carthaginiensis IV. Quo clericu inter epu cantaris A D. xist. juletur acerrime obiurgari, imm perstiterit in vitio excommuni ae cari. Hoc tonitru ni fallor , terrebis saltem aliquos, si nonia
Cypriani gnome est, Mens asscit, quamn rece-lta Eucharpia erigit, succendit primi fideles, s Cypriis. quorum pars selecta fuerunt monachi, quotidie V 'perseverabant in doctrina Apostolorum,i communicatione 5 fractione panis, orationibus. Nare sanctata hconsuetudo in nonnullis piovincijs sat diu duravit. Cypriani s Cnii. .. temporibus Afri quotidie communicabant. Confiderantes mi i.
lites Christi, inquit, idcircosi quotidie calicem sanguinis Chri utpossint ae si opter Christum sanguine undere. Des oratione
334쪽
526 Antiquitatures donasticarum.
oratione Domini casmiliter ait Laicos in usu quotidiano libbuisse SS. Eucharistia perceptionem ui quotidianus es aniae, S. Ambr. l. i. inquit S. Ambrosius, cursos annum ista umis ' Accipe quot, s. ur p. die. Permansit haec praxis apud Asricanos quoslam usq; ad S., te Augustini tempora, quibus fatetur aliquos diebus singulis com-Dom. in non municare, quod , faciendum suadet, ubi exponit seri nonem , s used a Domini in monte. De Romanis S. Hieronymus ait: Scio Romi mae hanc esse consuetudinem, uis delessemper, nempe omnibu P
diebus, Chris corpus accipiant, quod nec reprehendo, necfrobo: δ- 'e' ' unus enim insu ense abundeι. Idem de Hispania affirmat ad Lucinium Baeticum. Certe monachis vehementer suadet S. Apollo Abbas quotidianam communionem. Oportet, inquit, sifera potes, monachos quotidie communicare sacramentis qui enim stab eis
c, ibi pr*ςui movζt, Deus quoq; procul ab eis disiedit. Quocircala M. Piue 1 monachis Apollonii, qui erant plurimi, singulis diebus adhoram Nonam ante refectionem corporis communicabant, ne si longe fierent a perceptione Sacramenti, longesserenta in o. Auton in Vi S. Simeon stylites dum fuit in monasterio, quotidie divinum
a... . et o cibum percipiebat. Idem ante nostram memoriam fecit F. Fe-ii uix sanctisIimae vita Capucinus, qui ipsis o annos in sacro Ordine degens eleemosna suis fratribus Romae emendicatam cum H omni alacritate comportare non desistebat Eum in quotidiano usii SS. Eucharistiae imitatus est F. Rustinus vir silmmus amator religiosa paupertatis, sic ut etia minutissima panni segmemta ab aliis proiecta in suum usum collegerit. De me tibi ressero, qui antequam ordinarer indignus presbyter, quotidie communicare debui contra gravissimas infestationes daemonis de malescarum. Ex quo saltem id se consecutus, ut anima nocere non potuerint, quidquid corpori factum sit. Cum monachisnus per S. Antoniunt, Pachomium in orbe magnis auctibus incresceret, quotidiana fratrum commu-soxom. l. a. nio non amplius in usu erat Pachomianos Soχomenus ait non-riuia 'i, nis primo, ultimo hebdomadis die sacrum pabulum accepisse. ς . d. ' quod clarius exprimens Palladius dicit die 1abbati, Dominico. Idipsem de monachis Palaestinae N Mesopotamiae tradit Cassia- ' ' ' nus mPotiti&Cappadocia religiosi scribit S. Basilius, M. inquit, quater taper hebdomadem facimus, Dominico feria quarta sexta, I Sabbato: in item diebussi reccurram umalis
335쪽
alienius mari is, ut aded rectὸ dixerit S. Augustinus: Multi in s. Ant. su=. Oriente non quotidie communicant.
Qui bis aut pius per hebdomadem non communicabant, id ut minimum semel faciebant, aut sabbato, aut die Dominico. Esseni sitas synaxes praecipue sabbatis celebrabant L. Palladius quoq; in vita . Natanaelis oblationis sabbati ni emi nil AEgypti monachos singulis Dominicis SS. Eucharistiam
percepisse docet apud Cassianum Theonas AEgyptius id quod L et ..t de reliquis passim omnibus narratur in vita S. Quiriaci apud Me-Liphrastem, in Hellene Palladij. Causiam reddit Abbas Pa Iari 2 l .
stor dicens, Monach propterea Videran libato dominico hoc . est, die Dominico, venire adfontes aquarum, nempe ad corpus danguinem Domini nostri Iasu CHRIsTI, u urgentur ab omni amaritudine daemonum malignorum.
Unde cognoscis monachos olim non in omni solemni synaxi participasse de divinis mysterijs: nam cum in toto pene Oriente solemnes collectae celebrarentur in sabbato, multi tamen monachorum, ut vidimus communicabant selum diebus Dominicis. Causam esse suspicor, quod ob tanti sacramenti reverentiam satis esse crediderint alterutro die accedere vel quod sabbati solemnitas paulatim cessaverit, aut penitus observata non fuerit, sicut Socrates ait de Romanisi Alexandrinis, quod ' rex antiqua traditione die sabbati musteria non celebrarint. S. Basilius tamen qui oculatus rei testis esse potuit, cum Alexan ' Peria N: in AEgypto versaretur refert, populum Alexandrinum de Esyptios plerumq; a celebrante sacerdote Eucharistiam accepisse, domumq; portasse, seq; inde proprijs manibus communicasse divisa in tot particulas hostia, quot dies interessent, dum sacerdos iterum consecraret. Id quod temporibus persecu Bams A. D. tionum potissimum fiebat, cum non dabatur occasio saepius in publicis conventibus esse, aut sacra mysteria celebrare. Quam consuetudinem etiam post persecutiones mansisse aliquamdiu superstitem ostendit Baronius. Certe S. Basilius commemorat monachos per solitudines dispersos sua tempestate, ad id secum portasse Ven Eucha s. λει vinristiam in sua eremitoria, ut in absentia & defectu facerdotis , aut praesente solemnitate vel periculo suis se manibus communicarent: nam etsi subinde sacerdotes ad solitarios excurrebant, ς' ς -- qui eos sacris mystersis reficerent, id tamen semper fieri non uallia vicimpoterat.
336쪽
poterat. Nitrienses, Cellienses anachoretae, quia erant numerosissimi, suos ex gremio sacerdotes habebant, qui ipses statutis diebus communicabant. In abstrusioribus locis ubi non nisi singuli habitabant, aut admodum pauci, communio vel ritas i , , nulla, Vel rara erat infide ausi lagimus unum a sathana miserabiliter seductum. Itaq; si communicare volebant debebant z. p. h. quamdiu recurreread proximam Ecclesiam. S. Paulus eremitatis, , . . . quammu Vixit sine sacramentorum perceptione' Maria Ε- yptiaca per annos 7 nihil sumpst de vivifico corpore e sanguine Christi Monachi coenobisAbbatis Zosimae Dominica prima Quadragesimae sacro epulo pasti, deinceps manserunta
in anachoresi sine perceptione sacramentorum usq; ad Dominicam Palmarum. Apud hos defectum SS. Eucharistiae supplevit spiritus sanctus nam novimus alias neglectram sacrosancta communionis a SS. PP. numquam fuit se probatum, &sa- Pallad. e. ii tanam idcirco nactum esse potestatem in feminam, quod peri quinque hebdomades non communicaverit finiamq; fuisse
concilium S. Epicteti datum comiti cuidam, si velit ut nulla infirmitas, seu vexatio alioua in ejus domo praevaleat, per singulas septimanas cum omni semita Dominica sacramenta cum devotione intima dc mundo barde perciperei sestinet. Quid mirum ergo si mala undiq; nos comprehendant tam intra quam extra religionem, cum non sine dedecore respectu priscorum tem-τ. ... iit L porum laicis in concilio Turon praecipi debuerit, ne per annum
1 o. A b. 8ia falle non minus quam ter communicarent, Ureligiosis a Cle-- α ou mente Pont menstrua communi, Veteres sibi probro duxis. 3 ' en non omni septimana ad mensam Domini accessisse. Hoc autem in more erat antiquitus, ut communicantes
SS. Eucharistiam de celebrante proprijs manibus ijsdemq; in sκ. Ti. seri nam crucis cancellatis acciperent, atq; inde ori admoveret, is .eit cuius rei testes sunt Rumnus, S. Ephraim ela alii Discrimen
negant resut tamen Inter utrumq; 1exum erat. Mulier, inquit concilium
Io ga Altisiodorense, nuda manu Eucharisiam nonsumat, sedquaelibete . ., Vmmica uum habeat, iden, nitidum linteamen in manibus, Russin ete. e. quo Christi corpus excipiat acerdote Ex adverse reprehendun- ' tu viri in sexta synodo oecumenica, quod secram communionem vice manus in alio aureo, vel simili receptaculo de manu presbyteri accipiant, diciturq; corpus hominis omni auro nobilius. Itaq; viri manus nudas, feminae tectas habebant; utriaq; consci
337쪽
Oratorium Epistolam X X III. 31 o
que conscientia nitidissimam Dioscorus Abbas apud Thebasedem centum fere monachos sub signis habebat, quos summa cura monebat, nequis sub sacra communione haberet conscientiam maculatam etiam per phantasias noctiirnas. Horrendum est, quod A. D. 446. contigis e narrata Boverius Antonius Rheginus frater laicus ossicio ianitoris fungebatur in coenobio, cum nocte intempcsta pullatum fuit tintinnabulum, iurgit, adfores properat quibiis apertis, ecce ex adstare videt cacodaemones melanchlenos, quorur aspectu cum frater terreretur, unus ex eis, qui dignior videbatur ait: Noli timere imperium D i est, ut accedas Guardi num quiquam primum unum depresbyteris huc cum sacrata stola mittat, calice. Paruit ostiarius, paulo post secum lacerdotem adduxit. Ad quem seperior ille daemon : Oportet, inquit, ut sequaris Epraecedentes simul ex ordine omnes presbyterum venerunt ad epulcrum extra Ecclesiam; in quo pridianus desunctus jacebat. Cuius cadaver orci vespillones raptim exhumarunt, ut eius os aparuerunt, mandarunt lacerdoti calicem supponere. Quo facto unus de mortui occiput valido pugno carcidit, 6 res mirat ad inim illicd secrata,
hostia, quam ante mortem indignὸ sumpserat, in calicem decidit. Quam pater ad Ecclesiam, daemones autem cadaveri Ioco acro asportarunt. Monet me haec historia, ut ex constitutionibus Ioannis ci=. t.
Legati Apostolici in nostris provincijs tibi dicam, quo ritu Gnerab Sacramentum per plateas ad aegrotos portandum sita. Praecedat, inquit, clericus cum tintinnabulo& lumine , qui obviantes moneat, ut dum is transit, genuflectant&dicant ter
Pater, Ave, atq; inde habeant decem dierum indulgentias. Clauderem epistolam , nisi obstaret proiecta feminarum isti pa is audacia, quae Ludovici& Lothari Impp. temporibus eo insaniae devenerunt, ut non solum ad altare publice ministrarent,& sacra vasa contingerent, verum etiam ipsum corpus Christi sanguinem populis porrigerent. Sub Carolo magno abba iis ...tissa lege compe enda erant, quod benedictiones cum manus plane. e. ν impositiones signaculo sanct ar crucis super capita virorum se ias Huclerent dare; quibus Graecorum abbatissae nihil cedere volentes suarum monialium excipiebant consessiones. Et quid te duco ad antiqua Cum nostrorum haereticorum Praedicantissa ma-
338쪽
ritis impeditis suorum parochianorum confessiones audiant, ut eis Gret serus ostendit. Iosippei muri non claves Ecclesiae,
Iacob. Grat sed culinae feminis tradidit.
mirum lim in Ecclesiis monachorumfuerint Cathedrae,B ptiferis, e confisionalia. Et cur O quando m nachi ad curam animarum admi*bi fuerinti
Uamdiu clerus sufficienter ac vigilanter in opere stabat, Iosippe virorum optime, tamdiu perseverabat in laica sua, sed religiosa vocatione, monachc dediti contemplativae vitar& operi manuali. C vebatur enim omnimodis, ne ordo Ecclesiasticus vitae monas G .e i , chicae, ecclesiasticis utilitatibus, ut S. Gregorius loquitu , set Regula monachatus impediretur Hinc in *nodo Dingolfingensi, quae civitas est Bavariae, A. D. 72. ipsis cura parochialis adempta est, quam neutiquam ut lusu congruamprobare
potuerunt, negae canonibus, nege decretis Patrum, eg exr
gularietita ipsorum. Quocirca ab universis Abbatibus facta professio est, ut minime titulis popularibus se ingerere vellen plebsq; sub potestate Epistoporum secundum sanctas synodos&decreta PP. Permanerent. In Parisiensi synodo A. D. 329. . Ut ' similiter statuitur Canonica auctoritas, inquiunt Episcopi, docet monachos quietem debere diligere, re intentos esse tantummodo ieiunis es orationi in locis, in quibus renunciaverant sedulo permanentes, ut nec Ecessiastico, nec scularibus communicent. Qui canon ad verbum desumptus est ex can generalis concilii ChalcedoneusS. Aliud ossicium monachi, aliud clerici est aliud silete selius, de aliud invigilare saluti alterius. saepeq; videmus adsita curandos optimos ad alios vero esse ineptissimos. Qua de caus Aul. ep., si non imprudenter indignatur S. Augustinus, assumi ad clericatum monachos monasteriorum desertores, cum, facilis sit relapsus, Mordini clericoru sat indignissima iniuria, nisi fortes sicut vulgares, inquit, dicunt: Malus choraula bonusJmphoniacmen ita ijdem de nobis iocabuntur dicentes, Malus monachus bonus clericus es. Nimis dolendum si ad tam ruinosam superbiam monachos surrigamus, de tam gravi contumelia clericos
339쪽
ricos dignos putemus, in quorum numero simus, cu aliquan-d etiam bonus monachus vix bonum Uericum faciat , si adsit ei sussiciens continentia 5 tamen desit instructio necessaria, aut personae regularis integritas. Dive in proinde instructio monaehi ab instructione clerici est,i una ab altera independens . cisi, civi Olim Patrum permanens sententia erat apud Cassanum, omnimodis monachumfugere debere mulieres re Epimpos illas, ne inquinarentur hos ne ordinarentur. S. Pachomius hac illare cautilsmus erat Cum enim tot millia monachorum sub se z- - haberet; non patiebatur tamen inter eos esse quemquam, qui clericatus ossicio fungeretur. Dicebat enim , multo melius esse atq; commodius monachis non silum nullius protius honoris
quaerere primatusac gloriae, verum etiam occasiones huiuscemodi de coenobijs amputare, quoniam frequenter hinc Inter fratres contentiones, de aemulationes inutiles nascerentur. Sucut enim stintilla ignis cum in messem ceciderit, non cito re stinguitur,4 interdum totius anni tructus exurit, ita cogitatis, feralis ambitus si in mentes irrepserit monachorum, ut vel primi cupiant esse, vel clerici, nisi cito suggestionis huius ardorem de suo corde pepulerint, ullico perdent continentiam multio
'contra hanc ambitionem rectoris Ecelesiarum subinde vehementissime locuti sunt. Anno Christi is eum He*chius Episcopus Salonatanus eam inter monach suae dioecesis a---ia adverteret, rem Zosimo ripae significavit Qui respondit hoc est ruitium vulgare esse non solum Italis, sed& Hispanis, Galli , dla Afris monachis Monachi inquit, etiam inepti, depopulari coetu, quum litudo quavi frequentia maior es, brevi tempore eo dementia venerunt, utpassim ad Episcopatus immaturi legibus temerarie anteiarem. A. D. III et mortuo Graiao Abbate Cassinensi electus derisius Romam ad PontiMem profectus est, ut cons craretur, habitusq; in concilio, quod forte celebrabatur, tam
ab ipso Papa, quam a Cardinalibus in magna gloria. Quod via
dentes Episcopi inviderunt tanto honori, urgente' dixerunt nihil superesse aliud, nisi ut sublatis virgis lanulis servire monachis illos enim Ecclesias, villas, castra, decimationes , vivorum & mortuorum oblationes detinere. Conversii ad PMI
340쪽
es clericorum religio corruit, dum monacti contempto cessitas sederis ura Episeoporum insatiabiliter ambiunt, omnes quas sunt quaerunt; qui mun m cum concupisientse relique M. his quae mundisiunt inhiare non definunt. Et quid per S. Bene' dictum ultro quisendi locus mertur ad Epimporum iura rapienda diu noctus occupantur. Quam bene ergo& humiliter S.
ri e Hieronumus. Non ambimus, inquit, sacerdotium, qui iat - η' ntiumressis, equorum cium iuxta B. Bernardum, non docere,
A. D. lim lugere ea Hae de causi in concilio Pictaviensi decretosummi Pontiscis statutum est, ut nullus monachorum parochiale ministerium presbyterorum baptiZare, praedicare, ac poenitentiar r dare prete sumat. Item in concilio generali sub Callixi, laterdicimus Abbatibus Se m nachis publicas poenitentias dare, Minfirmos visitare, inctiones facere, Hilsas publicas canta re Chrylaia Sioleum, consecrationes altarium, ordinationes clericorum ab Episcopis ccipiant, in quorum parochij ma-α-rei Φ nent Alexander II. ita statuit Iuxta Chalcedonensis tenorem
optimi concilij monachis quamvis restitosis ad uormam S. Benedicti intra claustrum morari praecisemus 'icos, castella , civitates peragrare prohibemus, d populoruis praedicatione. omni ciste censuimus. Sic pridemetiam S. Leo Papa I. ad ' Maximus Antiochenum Patriarcham seripserat mork euvnta sedulo cavere, ne praeter Da 1 sicerdotes ullus: sibi vendi m .se ruit audeat jus docendi, prae candidi, sive monachus, sive laicumem e. A. v. sit, qui alicuius scientiae nomine glorietur. In quam ambitionem cum postmodum delati essent Inclusi quidam per Hispaniam, a Toletano concilio detrusi senti Monasteria.. Ut monachi in suis coenobijs erigerent Cathedras Baptico .. . . steria. Confessionalia ad curam animarum pertinentia, nemia . . e. Ne Iutam adversummit, quam S Gregorio Pontifici. Nemo -
uiti sirit in eo ob αν de vire, re inmun si regia ordininens rei ut ipse monasteris districtionem teneat,
qui quotidie in mimsterio Ecclefiastico cogitur permanere. Revera,.-HMisa enim alia causa est mo chorum, sia clericorum. Iericismi Fμης en ego , inqui , Ηώfon pasior Nicaenumq; concia lium ab etymo prohat conversalsonem monasticam per omnia singularitera si ebere. s. de causa praeclit, ne monacha suiquam poenitentiam tribum nec quem - quam