장음표시 사용
541쪽
Ηegumen archium Epistola CXIX. 33
sores congregationes suas S. Benedictus jussit inde ma divi s. aEhe Geg. di sub regimine universali Abbatis, quod nomen ait esse desumptum ex epistola S. Pauli ad Rom. 8. In quo clamamus Abba, Pater,i significare Christum, cuius per nam Abbas geri . Abbas, inquit, quia vires Chrisι agere creditur, Domnusis Ab ita. ba vocetur, hoc est Pater aeris enim, ait S. August. quid , Aug i m. Ist Abba Respondetur tibi Pater nam Abba nomen Hebrai 'Τ i. cum est , Latineque dicitur Pater ex S. Hieronymo, qui e β'tiam memorat quomodo suo tempore coenobita distributi fuerint per decurias, centurias, inualiter novem fratribus decimus, decemque talibus Praepositis centesimus,4 omnibus omnino praefuerit Pater, seu Abbas, tamquam summum caput ς 33 ωPraefectus Quod ijsdem fere verbis S. Augustinus tradit de moribus Ecclesia Catholicae. Atque hinc etiam Montalium Praefectae Abbatissae vel Matres nuncupantur in hodiernuinis .
Non ignoro tamen Abbatis Patris nomen 1ubinde collatum esseReligiosis subditis propter reverentiam vel aetatis, vel dignitatis, vel sinctitatis. Id passim occurrit in S. Ephrai S. Eth=ile es
moi Palladio. In epistola Constatini Pogonati admonum 'r: tu .
Papam petit Imperator, ut ex singulis monasterijs ByZantinisse i Smm.
Romae mittantur ad concilium quattuor Abbates, nempe Mo Pallad prol.
nachi aetate, gravitate, sanctitateque conspicui. Sic si dicit 'I'r Hadrianus Pont ad Tarasium, Petrum Monachum & presby '' i t*terum atque Abbatem, Graecus interpres habet, Ἀτερον, ii μενον. Denique in Limonario Theodorus Eliota Vi inclusus nominatur Abbas Nomen Patris hodieque datur a Inpω. spirit.
saecularibus omnibus pene Religiosis sacerdotibus, ut antiquae omittam. Hoc miror, quomdo Pontius Cluniacensum Abbas ad tantam inselentiam ascenderit, ut in publico concilio Romanos Abbatem Abbatum inaudita nomenclatura appet laverit. Id quod merito Ioannes Caietanus ex Monacho Casisnensi Papa Cancellarius graviter accipiens Pontium interrogavit, Cluniacenses a Cassinensibus, an hiab illis Regulam a ceperint Ad quod cum Pontius respondisset, omnes regu lam accepisse a Cassinensibus, intulitis: Ergo merito Cassinensi tribuendum, ut Abbas Abbatum nominaretur.
Ponti, Abbatem te posuerunt Noli extolli esto in illis, quasi unus ex ipsis Si tam periculosum est Abbatem esse,
542쪽
quanto in periculosori loco erit Abbas Abbatum p Si nescidi quanta ditiicultatis sit Abbatis munus recte obire, lege Regu-Reg.S. Ben. Iam tuam, lege Magnum Gregorium, lege, cognominenti,s G eis. i. , Theologum. Non caret periculo regimen animarum nec si-ς. ne causa dixit S. Bernar ius: Vara vo bomu utili pasor. s. 'Giet Nix Nin omne Gualberti sunt, qui quod alios docent, ipsi primis T. 4 j perfectὰ faciunt Franciscum de Paula pauci imitantur; hie -- . enim fratribus sitis comedentibus ministravit, Ecclesiam pro-
t.' ianui. novitiorum lavit. Quot S. Leonardum imitentur ignoro, qui habitu dUmeritis cunctis se viliorem exhibuit Si mores no- 14,; i. stros,is statuta Patrum confero , non leviter a Praelaturis ab-co sit, norreo. In primo concilio Ravennate dirissime flagellatuc tubr. x luxus Praelatorum in convivijs; mandatur pro in ut pro eo pau- peres alant,ac quidem quotidie, sicut postea determinatum est. ii. -b . o. In synodo Parisiensi graviter objurgantur Abbates, quod nor Α. o. , cum in Monachis , sed cum laicis ela familiaribus conviventa tur, quod quam abhorreat a disciplina antiqua, maxime S. Au- mastini; siquomodo ex hoc murmura Sc alia mala nascantu diligenter exponitur. In generali Concilio Lateranens sub A. D. 3 is. Innocenti III. Superioribus sub poena sulpensionis praecipitur, ne usque ad medietatem noctis intenti comessationibus
A. D. si ν. e. aut interdiu collocutionibus cum laicis chorum aut matutinum
φε ' negligant Aquisgrani mandatur Abbatibus, ne Monachos suos in veste cibo in potu excedant item ne villas suis Monachis committant, aut ad casdem crebrius eant. Si ierines addit Con-L- - ' cilium Oecumenicum VII. ut femina interim extra conspectu illorum existant, cin loco separato donec abierint. Canes
sis n. i. tam ad venandum , quam aduocandum, ut ait Leo IV quoties
.. - ipsis prohibiti sunt Concilium Matisconente nec custodiae causai . Suession eos ipsis admittit. Custodienda es habitatio Monachoram, in- Λ. I . iiij quit, hymnu, non latratibus operibus bonis, non morsibus vens Mitici,h ii. sis Et quis enumeret omne leges, quae pastoribus anima- o. 3. rum a scriptura divina, Patribus, Concilij posita sunt Omnium harum exigetur ratio in judicio DEI. ηδ I et V Non possum flantio praeterire, quod succetari mandavit S. Theodorus Studitarum Abbas, invi limus Christi thleta, magnus confesta ac desenser sacrarum imaginum, colum Ecclesiae, Regum terror, sol Orientis Non erogabis inquit,
543쪽
Hegumen archium Epistola CXIX. As
inquit, in tuos olim secundum carnem aut propinquos, aut amicos, aut sodales ex proprijs monasteriirebus quidquam, nec vivens, nec post mortem eleemosinae, vel hereditatis nominet neque enim ex seculo es, ut consertium habeas cum saecularibus. Non statues tibi diverserium, in quo snt etiam mulieres, sed apud religioses viros potius diversare, transitoria via subsidia capere studebis. Non habebis in cella tua discipulum ad lescentem, quo afficiare, sed ministeria tua obeant diversi fratres, & minime suspecti. Non uteris vestimento elaborato depretiose praeterquam sacerdotali sed humilibus patrum exemplo indueris, calceaberis. Non eris delicatus ac lautus, neq; in privato sumptu, neque in hospitum receptione tamquam ea cura distraharis: Hoc enim proprium vitae voluptariae est. Dic obsecro Iosippe, utrum leges duodecim tabula rur his meliores esse potuerint Sed opus Catone esset, ut etiam in opere essent. Hadrianus IV tanta conicientia, religione Nem A. D. tractavit bona Ecclesiastica, ut in propinquos nec obolum ex ijs erogaret matrem egentem sustentandam reliquit eleemosynis Cantuariensis Ecclesiae. Praelatis nec omnia licent, nec expediunt. Eorum prima lex est, regere semetipsis hanc qui non , ici a observat, reus est omnium. O quampraesumptuosa temeritas Mish. exclamat Nicolaus Papa. depraeponitur ovili divino, qui nescis
adhuc dominarisiritu suo. Quam bene s. Chrysostomu P ae:
semetipsum regere nequit, quomodo reget alios e cum non semel contingat, ut etiam optimi religiosi ad aliorum regimen , sint ineptissimi. Multos novi, itidem aureus orator, qui omni se tempore incluserunt, eiunijsque consumpserunt, pro ' Τ' babiles coram DEo inventi, quousque solis esse licuit, uaque curare qui etiam non exiguam partem singulis diebus suo philosophico profectui adiecerunt. Hi postquam in publicum progressi multorum inscitias emendare debuerunt, vel in principio impares inventi sint; vel demum abiecta sua priori austeritate ,
sibi ipsis maxima damna; alijs vero omnino nihil boni cotulerui. Si in Praelaturis pq deficiunt, quid fiet impijs imperfecti. Et tamen teste S. Gregorio, culmen Praelationisporum a accipiunt, qui in charitate Dei sproximiperfect nonsunt. Ita . Daus selet subinde temporali hac felicitate vel remuneraritalibus sua bona facta, vel castigare subditorum peccata. Cum videris
544쪽
s. Ahia. s; Videris, ait S. Anastasius Sinaita indignum aliquem ela scelera-D i , tum Regem, aut Principem, aut Magistratum aut Episcopum, ne mireris, neque regi accuses providentiam sed disce,, crede, quod propter nostras iniquitates tradimur eiusmodi tyrannis, me sic quidem a malis abstinemus. Fuit quaeda civitas in Thebaide iniqua, qua multa faciebat scelerata, Mexecranda in qua vir quidam perditissimus in populo per falsam quamdam compunctionem repentea tonsiis fuit, &monasticum induit habitu si minime tamen cessavit sceleratis actionibus. Accidit ergo ut decederet Episcopus civitatis. Cuidam autem viro apparuit Angelus dicens: Vade& fac, ut civitas Episcopum eligat plebeium, illum qui illic habitat. Abiens ergo fecit, quod iustus fuerat. Ille autem ex infimo vulgo electus coepit apud se elatus esse, sibique valde placere. Accedens autem Angelus Domini dicit ei: Cur supermagnifice tibistices o in tui Revera non tamquam dignuae sacerdoti actu es Episcopus fedquia haec civitas tali digna erat
Nemo sibi placeat de sita dignitate quia scire non possu-
mus, quo D sa judicio ad eam pervenerimus. Quando Pho. cas tyrannus factus fuit Imperator, per Bosenem lictores coepit facere sanguinis effusiones, quidam Monachus in civitate Constantinopolit vir sanctus, qui ad Diram habebat magnam fiduciam, cum Da disceptabat dicens in simplicitate Domine, cur eum fecis Imperatorem Quod cum permultis diebus dixisset, vox ad eum venit a Daci dicens: An
Iudica nunc, an male inter silmma beneficia collocem,
' δε-i quod Praelaturas effugere potuerim Θ Saepe recordor fratris mei Alypij, qui, cum aliquando periculum hoc evasissem, familiariter mihi dixit In hoc a Dgo me singulariter amatum esse ui. Ita est Periclitatur Praelatus aliorum exemplis periclitatur varijs occasionibus periclitatur fragilitate naturae, sed maximum periculum imminet ex reddenda ratione tam pro suaeis, quam subditorum animabus. Et utinam non singuli asses ad tribunal summi Iudicis examinarentur, an ea re coenobismerint. - expensi Supra modum terret me exemplum Ioannis Praepo- -Gxςg ς. ρε siti monasterij S. Gregori ad Clivum Scauri, qui cum nec vi
tam, nec ossicium sat bene gereret, deditus luxui, libidini, M
545쪽
Ηegum enarchium Epistola CXIX. 37
proprietati, Magnus Gregorius Monacho cuidam de nocte apparuit dicens: Surge dic Praeposito, ut poenitentiam agens peculium suum, quod congregare non puduit, pro peccato conscientiae sua dispergat, quia dic tertia funditus extinguetur e vita. Quod Praepostus vehementer, ut audivit, expavit:& quia mandato Gregori incredulus esse non poterat, poenitentiam coepit, cunctaque sua sanus distribuens tanto febris ardore correptus est, ut a diluculo diei tertitusque ad horam te tiam ingenti fragore prae incendio linguam ab ore proijciens ultimum flatum protraheret. Quem presbyteri tam duriter laborare videntes deputatis illic Monachis, qui cum psalmodsi eius exitum commendarent, ipsi pro eo studuere omnipotenti Dgo selemnes hostias immolare. Sed Monachi psalmodiam
deserentes, non timuerunt inter se morienti fiatri detrahere o.
Interim presbyteri a Missarum selemnijs redeunt, utque vident
aegrotantem paulo melius habere, eum de nomine inclamant. Mox ille oculos subridendo concutiens Parcat, inquit, mihi
Dominus fratres,quare me solicitare voluistis, qui ab ipso huius diei principio usque nunc coram Christo praesentibus multi millibus Angelorum cum diabolo ad judicium steti,, adjuvantibus me SS. Andrea, Gregorio cunctis eius objectionibus bene respondi. Sciatis autem quia monasteriisextarium, modium, libram, consuetudinem eleemo*narum, &luminum, omnemque mensuram curiosissime Christo quaerenti usque ad scabellum pedum eius portavi. Sed de una objectione, fateor, convictus erubui, de qua me nimium, sicut vidistis, laborando vexavi, Sc me adhuc liberare non potui. Et conversiis ad Monachos, qui sibi interim detraxerant Omnia, inquit, in quiabus mihi detraxistis, audivi, quamquam respondere nequiverim, kimpedimentum mihi non modicum generastis quiratam a vobis, quam a diabolo sub uno tempore accusatus, nesciebam cui calumniae primitus responderem. Sed siquando que Iibet migrantem videritis, compatimini serti communi, molite de eo judicare, qui ad tam districti Iudicis cum criminatore suo judicium vadit. Cum autem omnes scire vellent, quid esset istud, in quo convictus fuisset: Non audeo, inquit, dicere; quia quando
vos me clamastis,i a S. Gregorio redire jussus sum, ut vobis etiam de mensuris, de consuetudinibus monasterij ponerenaes
546쪽
rationem, diabolus conquestus est, putans quod me pater Gregorius ad poenitentiam remisisset. Quapropter B. Gregorium
vadem dedi, ne commotam calumniam cuiquam revelarer .ctim autem nihilominus fratres instarent, ille dimissis omnibus, selum illum Monachum retinuit, qui mortem ipsi denunciarat. Quia cum ipse rogaret, aeger vehementer ingemuit,& converse ad parietem capite clamabat dicens: O Andrea, , o Andreas, hoc annopereas, qui mepravo consilio adpericulum . mpulisis Quibus verbis delictum situm indicavit L. Nam eodem tempore Andreas fundi Barbiliani conductor in lectulum decidit, in quo cum multo tempore gravissimis excruciatus doloribus mori tamen non posset, sagax uxori. advertit, latere in viro crimen quod cum Praeposito commisiLset,i forte necdum confessione expiasset monuit ergo eum, ut palam Monachis id denunciaret. Quicum vocati adessent, eis confessus est, si cum eodem Praeposito quasdam monasterii chartulas rapuisse, ac receptis pretijs extraneis tradidisse, quod verum fuisse eventus rei evidenter ostendit is vero inter verba suae confessionis expiravit. Praepositus autem ut ea, quae dixi, contra Andream exclamavit, fratres iterum praecepit ingredi, quibus orantibus totus coepit tremere, pallescere, serium d Dderanter aspicere, cum subito spiritus adventare conspiciens, revolutis terribiliter oculis, Monachis innuit, &ab1cessit, eos. que tanto terrore perculses dimisit, ut multis noctibus ibi jacere timuerint .
Quam dura igitur conditio Praelatorum est, in quorum morte ad guttam demunciam cuncta trutinantur. Evasisset tamen Praepositus hic, ni sacrilega bonorum monasterij alienatio accessisset, qua in re Daus nimis rigidus est. Meo tem pore quidam Abbas in summo damnationis fuit periculo,quod
Qtummodo inconsulta fraternitate quaedam alienarit, qua in-iah ibiis rentione ignoro. Praetextus, qui subinde nobis prae se ferunt: sup ηρ speciem boni, a Dpo secus judicantur. Leonis IV. Papae tem- poribus fames in Urbe grauabatur. Erat autem in Monasteri S. Andreae a S. Gregorio ea laudabilis consuetudo, ut quotidie duodecim pauperes pasterentur, dato cuique post mensam denario in Quadragesima vero semel in anno alebantur quadraginta. Praeerat tunc Anastasius vir castitate conspicuus,4 sui coenobiscautidimus exequutor Qui cum timeret, ne fratribus
547쪽
Hegum enarchium Epistola CXIX. S ist
bus alimenta deessent, illis quadraginta resectionem subduxit. Quod impune te fecisse perpendens, etiam duodecim paupe rum denarios intercepit. Displicuit res Di Ο, Magnoque Gregorio fundatori eleemolynae, quapropter eadem Quadra gesima eidem Monacho, cui supra de Praeposito diximus, in νι somnis apparuit dicens: Vade, dic Oeconomo: Quia adminuit cosuetudinem, quam ego constitui, Dominus quoque Ieius dies diminuit. Quod oeconomus ut audivit, primo quidem contremuit postea verytanto minus credidit, quanto
bis paschalibus cum fratribus vespertinis assistens ossicijs ardere parietem vidit, quem fratribus extinguere imperavit. Quibus
hunc vinolentum credentibus, ipse tandem ferulam, quam tenebat proij ciens, manuique per parietem circumducens, conabatur foris flammas extinguere, quas constabat intima eius depascere. Deinde tandem ad hospitium rediens, tanto e. bris ardore succensus est, ut pervenire ad diem septimum nutilatenus potuisset. Hi utique tibi in memoriam venit Anastasius Imperator: ..
qui quia imperium impie administrabat, In omnio VIdit ter anni in Aiaxibilem virum librum in manu gestantem ac dicentem: Ecce ob perversitatemfidei tua annos quattuordecim vita tuae deleo. Putas hoc seli Augusto contigisses Nequaquam. Etiam Praela
tis Ecclesiae accidit. Tempore Reginarii alij Regimarum aut irata
Reimarum nominant Epistopi Passaviensis, qui tertius post Orofer. S. Alimannum illam rexit sam, vigor monasteriorum ab Alim anno introductus elanguit Apparuit autem cuidam re '' ligioso fratri venerabilis Episcopus comminans brevi in Regi. naido vindicandam hanc detestabilem mutationem. Videbatur illi fratri quasi Romae esset inconcilio,, B. Alimannum seximio cultu cum pluribus Episcopis infulatum illic assidere uia Qui consurgens, stansque in medio a Domino Papa petit advocatum causae suae. Quo accepto querelam deponit de Reginaro Episcopo, afferens eum Pataviensem Episcopatum in coeno-bijs ac parocliij optime dispositum invenisse, eius vero negli gentia cunctam pene Religionem in eo deperijsse. Stabat autem Reginarus retro a longe jerterritus. Quaerit Apostolicus super hac re ab Episcopis sententiam nec aliam quam damnationig accepit ab omnibus. Eodem anno Reginarus in infirmitatem
548쪽
ς o Antiquitatum Nonasticarum.
cecidit, de qua non amplius surrexit Annales Patavienses eum obijsse dicunt A. D. II o. Hundius in Metropoli A. D. ii I. decimoseptimo anno Episcopatus sui. Et sub hoc Episcopo nostrum coenobium coepit esse Regulare, quod sub Episcopo dabico medio inter Altinannum: Reginaldum A. D. II I . extructum tacularibus presbyteris concessum est. Quos ut vidit S. Leopoldus fundator negligentia Episcopi tepidiores, Leto spiritus sancti succensus ejecit. Verum ad propositum. . . , o Anastasiij Imperatoris fulmine percussus etiam Sabianus 'Tos ' est, nondum anno Pontificatus exacto M. Gregorius eum obtruncavit, quod cum eius successor esset, ipsius sanctis vesti ijs non institerit homo sordidus, parcus, & immisericors. Nec mirum tibi videatur si Di in animadvertat in malos Presatos, Bover quorum cooperatores etiam ijsdem poenis subijcit. Cum Frania ciseus Astensis Capucinorum secundus Generalis aliquando Puteolos proficisceretur, ex quodam religiosorum ordine specta bilem equitatum inobviam habuit. Qui cum ei nullum salutationis onicium exhiberet, rogavit Franciscus Conversum quipedester equitatum sequebatur, Molim ipsi notus erat, qui e sent illi equites,&quo irent Respondit Conversus omneu
isti, quos vidisti, vita fulicti sunt, ordinis sui nuper Superiores nunc autem justo Dei judicio damnati tendunt in infe num me sequente vestigia ipsorum. Ad quod Franciscus Superior tamen non fuisti quid tibi cum damnatis' Non fui, ait
frater verumtamen ut ipsorum mihi gratiam reconciliarei , veritus haud sui regulas&observantias monasticas in ipsorui gratiam violare. Ita non immerito ad aeternos ignes eos comitor Inter quae verba cum toto equitatu videri de*t. Ptietatis Iosippe non imprudenter B Basilius praescribit, ut fratrem: prudentia maturumvi aetate sibi Monitoνem constituant. Quod quia negligitur, multa committuntur omit-εusio, d tenda, imittuntur committenda. Solum velle sapere pessimum, solum vivere optimum est.
549쪽
Hegumenarchium Epistola CXX. S IEPISTOLA CXX.
Xistimo, Iosippe, religiosum, qui pericula loci su perioris perspecta habet, dignitates potius fugiturum quam desideraturum, ut plurimi sanctorum secerunt, qui sciverunt servum DEi apud coelites altius aestimari, quanto magis cupit humilia. Cupuma gr, esse, inquit S. Ephraim,sis omnium novis M. Acquiesce vel b.
modo de loco infimo, ait S. Baslius, ut ibi accipias primum.' Si zzzz
cuncti mandare. imperare voluerimus, quis subditus erit, aut obediet, clamat idem Syrorum Archimandrita Si cuncti hono. rari, quis honorem alteri exhibebit Vir sapiens praeesse, non su esse detrectat scit enim scriptum effer quisumque voluerit is M, . . bs primus esse, erit omnis ervus. at adstipulatur Magnus . vini iv, Baslius dicens: Honores nullo modo quaerere debet asceta: non enim hic praemium laboris est. In ambitiosos graviter deternit concilium Nicaenum, eijciendos scilicet e congregationibus, qui in electionibus deprehenduntur veneno ambitionis insecti. Quippe diabiseum e consilium Monacho, dicente S. Ephraim, altiorem petere gradum. Et juxta Caesareensem Archiepi. ,hM M scopum Gradum Cleri aut Praepositurae quaerere, pestis est dia Sari o. bolica,&labes , animaeq; morbus nocentissimus,acexiscidium bonorum. Et addit, ambitioses et se invidos, contemtiosos, criminatores, impudentes, adulatores, Veteratores,nequis ter humiles, hypocritas, glorius , acoerturbatores. . Et tamen quanta subinde ambitione anhelatur ad hono res dummodis parceretur sumptibus ne & Simoniaci simul Beambitiosi essemuς A. II Io 'cum mortuus esset Wideradiis flere: Abbas Fuldensis, ad eligendum succestarem Rec Henricus III. cum principibus assedisset, grandis erat inter Abbates,
Monachos, qui ex diversis locis requentes confluxerant, conis certatior tamquam solemniter indicto agone singuli pro virili portione currentes, alius aureos montes, alius ingentia beneseia ex agro Fuldensi, alius solito impensiora servitia promittebant, nec prorsus in promittendo modum, aut modestiam ullam leto vabant. Et o mores, o tempora, o abominationem desolationis stantem in loco, ubi non debet, & Mammonam nostris tem
550쪽
poribus publice sedentem in templo Dei, & extollentem se supra
omne quod dicitur Deus, aut quod colitur Abbates, monachi ita ambitionis spiritu praecipites rapiebantur, ut eos a cupiditate sua non pudor nominis Christiani, non habitus arctioris propositi, non ipsum denique deterreret recens exemplum Bahenbergensis Episcopi, quem pridie viderant non aliam ob cau sami Episcopatu privatum, communione, quam quod ad sacrum ordinem illicita largitione aditum sibi af ectasset. Sed vide obsecro, quomodo Deus ambitiosos irriserit, tamulque ostenderit, non esse currentis, non volentis, sed vocantatis Dei etiam per abiecta instrumenta. Nam impudentiam Abbatum Rexi quantumvis cetera impiusivehementissime, ut dignum erat, detestatus, cum hinc inde importune obtundentium precibus urgeretur, repente divino, ut creditur, spiritu actus, Monachum quemdam Herueldensem Ru Zelinum nomine, qui pro causa monasterij jussu Abbatis sui ad curtem Venerat, in medium evocat, nihil minus suspicanti, etiam inopinatae rei nu-raculo pene exanimi, baculum pastoralem offerens, ut in ele-
stionem ejus consentiant, obnixe efflagitat. Ita cunctis qui
aderant laetissima acclamatione suffragium serentibus, Abbatiam suscipere jubetur. Et cum diu nunc imperitiam suam, nunc malam valetudinem, nunc Abbatis sui absentiam causatus restitillet, vix tandem aliquando praesentium Episcoporum obtestatione adjuratus suscipere consensit. Erant ea tempora valde tristia& periculosa Dignitates Ecclesiasticae gemebant sub laicorum manibus, emebantur
Debron. Ci Simoniacorum sumptibus. A. D. Io88 ait Paulus Langius, Fri-- dericus Abbas ostgensis sit Episcopus Citrae,quem cum Henricus III utpote cleri suffragio electum, rejecisset, Archiabbata tiar Herveldensi praeposuit. Illo quippe tempore sub regia dignitate libertas Ecclesiae periclitabatur Episcopos, Abbates
non virtutum merita, sed commendabat pecunia. Cui erat mi nor numerus, ad regimen animarum erat minus idoneus. A. D. rrari Haec mala ab Henrico IV utcumque sublata sunt, quan-e ... vii MVζstituris Nelectioniuus renuntiavit Gliscunt tamen ad Λ.Piis,m huc sub cineribus, sub specioso titulo bonorum temporalium.
IIcia: go opus distinctiunculis est, ut summorum Ponti censurae
P Rh. iae excludantur. Deinde ut Abbas aut Praepositus etiam sine crissia Aie, a. iii ma fide electus perveniat ad confirmationemvi benedictionem,