장음표시 사용
561쪽
Hegumen archium Epistola CXXV Ss 5
Episcoporum ad Dominos, hoc est ad regiam aut comitatus irent, Cabilone hoc ipsum decretum est adjecta etiam in refra ''
clarios excommunicatione. Si licentiam habeant, jubet con 6 β: ς cilium Meldense ut eant canonice&relietiose, non inmissaticis, Coite. Pa. veredariorum more Breviter tametsi non solum Abbates sub ii,.
inde indigerent ope principum, ii vicissim illorum, Patribus tamen num quam placuit ut Religios versarentur in paLatijs Sapienter Choniates ait, Canones non admittere, ut , Niseph. Cho. idem, D si sacra faciat,i simul civilibus rebus se implicet cum haec distent, nec ullo modo conjungi possint, sicut servire Daci ac Mammonae. Exeat aula, qui cupit essepus: Valde enim perfectum oportet esse ait S. Ephraim, qui picem hances potest tractare,, non inquinatur. Donat illarum vox fuit: i. Qui Chri ariis cum Regibus ' aut quid Episcopis cum palatio e i. Quid si&Religiose sibi vidissent, quidem in gynecaeo Θ- acri Canones tam aegre permittunt Monachis recursum ad aulam , ut vix sinant eos ibi suas agere causas , Tam in Cain A. D. ri,
bilonensi quam Mogunt in synodo sancitur, ne Abbates auta Monachi ad tribunalia causas agant, nisi suas, ita tamen ut 0ndicum secum, facultatem Episcopi habeant. Rhemens , Od. e. 13. concilium ait Monachi ad placita sata utaria nullatenus vadant. Parisiense, Lateranens sub Alex. III.&Chalcedonense silentici praetermitto. ubique quieti monasticae consulitur,i occasio ambitionis abscinditur. Tribunalia, lites, palatia pariunt plurimorum malorum occasiones. Tantoque gratiosores Religiosi sunt plebi, quanto remotiores consistunt ab aulis, scita, quondam occurrentibus in via Monachis laici genibus flexis dixerint, ratesro nobis peccatoritassemvi Christi S. Romual 'Lρ ρ η dum cum sciret Otho Imperator ab omni ambitione esse alienix Damian. insimum, aliquando exclamavit: iutinam anima mea fiet in E Gieg. Nah. corpore tuos Graecum vulgus quomodo in hodiernum diei r: . . suscipiat Monachos, nonne jam dixi tibi Θ Eumdem, nisi fit deseripe terior, honorem Clerus haberet, si in primitivo proposito steti ''μ' set Nam in Ecclesia primitiva, ait S. Ivo, nullus constitutus S.I.oepist. erat rector animarum, nisi de communi vita assumptus. MEt quoniam Ecclesia tantam semper materiam honoris agnovit inesse statui religiose, non mirum est, si etiam Religiosi ipsi seipses invicem honore praeveniant. Sic jam olim capitata sibi mutuo inclinabant,&S. Benedicti mandatum est, ut ubi Rςs 3ςος . ara a cumque
562쪽
cumque sibi obviant fratres , junior ii priore benedictiones petat dicens, Benedicite, ut trabent ipsorum constitutiones Tom. s. Bibl. Transeunte, cro maiore minor surimi, de ei locum sedendi: nec praelum at junior consedere, nisi ei praecipiat senior suus, ut κ.ω. fiat quod scriptum est, Honoremvicempraebensent . . In ipso appellatione nominum nulli liceat alium puro nomine appellare, sed priores, juniores suos nominent; uniores autem priores suos Nonnos vocent, quod intelligitur, Paternar A.D. si exentia. . Sic in Aquisgranensibus quoque statutis praxipitur, vita S. ut ut qui praeponuntur A wm vocentur. S. Fulgentium aiunt tans ' to in honore suos fratres habuisse, ut nullum puro nomine inclamarit, id quod hodieque a melioribus Observatur, qui nullum solent compestare religiosum, nisi addant Irater aut Pater, aut Domine, vel stylo Ecclesiastico Domne, quod Graecis quemadmodum frequentissime in concilijs invenies. Turpis. simum quippe est, ut quos Imperatores de Principes colunt, ipsi . se mutuo haud secus ac fartores aut sutoresin alloquendo tractet.
Bonos Monachos nonnis ab improbisseis desectos.
Ontemptus Monachorum, Iosippe virorum opti- Vide p.rs 'I mehetsi temporibus Iconomachosum in summo eis rat longe tamen ante in impijs cernebatur. -- probi numquam non bonos carpunt, aut affligunt si possunt. S. Antoni aetate, qua Monachisirius in Orbe tamquam serradiabat, Monachorum propositum in ipsas.s . -..ν Lbbς,ςnsebatur vile atque ignominiosum, servique Dii Graeciis M. atque impostores ab iniquis vituperabantur. Iuliani apostatae
die a sostomus cum adhuc presbyter esset, tres libros scribere com-lup. s. s. R . pulsus est adversus vituperatores vitae monasticae Christiana pietas insurgentibus undique haereticis, in graviternebatur periculo. Ut ergo ei Monachi remedium ferrent migrarunt in i oppida. Quis ob id eis non honores decerneret; Nili Thorum. Exagitabantur passim, expellebantur , exterminabantur , eisque sub ingentibus minis interdicebatur, ne quid omnino tale umquam aut loqui, aut docere praesumerent. Nec Gentiles erant, qui isthaec faciebant, sed Christiani, imo ij, qui alioqui
563쪽
Ηegumenarchium Epistola CXXIII. ss
arioquῖ maxime νῆ esse videbanturi quin horum nonnussi etiam
scris erant initiati, quorum unus adeo in ipsos accensiis es', ut diceret, se, nisi facesserent, a fide recessurum, daemonibusque uisiarificaturum susicari enim se, ac tantum non visrumpi, si aspiciat homines ingenuos ac nobiles, Aut vitam in deliciise agere valerent, in tam austeram vitam devolvi. Atq; haec notia angulis patrabantur,sed in publico, ela prae ceteris habebatur gloriosior, qui Monachum gravius afflixisset. Triumphabant miseri, jactabantque passim, quae in ipsis exercuissent, haud secus ac milites sua praeclare facia depraedicant. Atque hic quidem cum plausu, cachinnis dicebat, Egoprimus Osum Minnachum manus injeci res avrimu inposui ille verbi O,-D alios Agulam eius inveni sic infelices perscrutabantur sanct rum cellas, speluncas, haud secus ac venatores lustra ferarum, ut eas conficiant. Alius dicebat: Ego adversus ita judicem magis concitavi. Et iterum alius jactabat vincula, Si carceres; ela quod per sorum sanctos illos saepe traxerat in audis partem ponebat. Et alij aliud. Beati Chri lii athleta ab ijs non aliter, quam proditores , ac seductores appellabaritur e , quod doctrinis suis perverses a vitiis revocabant. Nec ij I hioue horum persecutiones evadete poterant, qui servos Diaalebant, audiebant, sequebantur. Atque haec omnia ad mortem usque virum sanctum cruciabant: Ait enim: Ex hoc uno mala jam om nia conijciens, Orbem simul flebam universum, & ad Diuisconversus, Tolle, inquiebat, animam meam a me, de necessitatibus meis erue me, de hac corruptibili vita libera me, eoque me transfer, ubi nemo similia denuntiabit M audiet scio equidem, quod
hinc ab euntem exteriores tenebrae excipient, ubi fletus ingens, stridorque erit dentium: at optabilius mihi erit audire striden tes dentes, quam talia verba Se rumores. Salvianus centum peneὲ annis Chrysistomo i ior, simili salvisu. 4.eommiseratione deplorat despectum Monachorum sui tempo-- o. ris ab Afris. Iam vero, inquit ad divites, illud quale, quanta sanctum, quod si quis ex nobilibus converti ad DauM coeperit, statim honorem nobilitatis amittit aut quantus in Christiano populo honor Christi est, ubiReligio ignobile faciter statim enim ut quis melior esse tentaverit, deteriori abjectione calcatur: ac per hoc omnes quodammodo mali esse coguntur, ne viles ha-
564쪽
beantur. Itaq; sicut dixi: Si honoratior uuupiam revisioni se applicuerit, illico honoratus esse desistit. Ubi enim quis mutaverit vestem, mutat protinus dignitatem. Si fuerit sublimis, fit despicabilis:s fuerit splendidissimus,fit vilissimus si fuerit totus
honoris,fit totus injuriae Et mirantur mundani quidam infelices , si offensim Dat aut iracundia perferiat, ubi Dau in sanctis sitis persequuntur. Sed esto illa, quae diximus, ad potentissimos quosque ac nobilissimos pertinuerunt inumquid illa leviora, quae nobilibus ignobilibusque communi, odia scilicet, atque
execrationes sanctorum omnium dic6. Irridebant enim Afri Monachos, Medicebant, insectabantur, detestabantur, omnia in illos pene iaciebant, quae in Salvatorem nostrum Iudaeorum impietas ante fecit , quam aderrusionem ipsam divini sanguinis perveniret. Etenim inter Africa civitates,m maximὸ intra Carthaginis muros palliatum N pallidum,4 recisis comarum fluentium jubis usque ad cutem tonsum videre tam ,
infelix ille populus, quam infidelis sine convitio atque execratione vix poterat. Et siquando aliquis DE seryus aut de Egyptiorum coenobijs, aut de sacris Ierusalem locis, aut de sanctis eremi venerandisque secretis ad urbem illam ossicio divini operis aecessit, simul ut populo apparuit, contumelias, sacrilegia, Ze maledictiones excepit. Nec selum hoc, sed impr6bissimis sagitioserum hominum cachinnis, Vetestandis ridentium sibilis quas taureis caedebatur. Nereὲ ut siquis ea inscius rerum fieri videret, non aliquem hominem ludificari, sed novui , inauditumque monstrum abigi, atque exterminari arbitra
Numquid, Iosppe, Salvianus aliud scripsisse, planxisse
potulisset, si nostra tempora conspexisset Hoc uno feliciores priscis Religiosis semus, quod haec ab haereticis patiamur. Quo
quisque sui ordinis observantior, in conversione pravorum ferventior, in cura animarum vigilantior est, ed magis odijs, execrationibus ac maledictionibus ipsorum subest. Non sino, causa, inquit Salvianus, persecuti sunt Afri servos DEi, nania
quis dicere possit, quis sine causa, homines scilicet omnibus a se vitae ac morum studijs discrepantes, in quibus nihil videbant suum, quoniam Dei totum Illi enim vivebant jugiter in nequitia, isti in innocentia: illi in libidine, isti in castitate: illi in
lustris, isti in monasterijs illi prope jugiter cum diabolo, isti si-
565쪽
Hegumenarchium Epistola CXXIII. et
ne cessatione cum Christo. Quod dixit hic Episcopus de Afris, hoe tibi dico de Religiosis, haereticis nostris. Diversitas studiorum aversionem causit animorum. Sanctitas Dat servo 'rum oculos perstringit malorum, &tanto magis ouanto illa At Dan non snit innlium eontemptum suorum. Et miramur, inquit de suis Astis Salvianus, si nunc Barbaros illi perferunt, cum videamus quod sancti viri in illis Barbaros per tulerunt. Mandali ergo flagellum fuerunt, quo D sus servos , A D. r. suos vindicavit plus quam per centum annos,uuibus sub Gothis =i Africa contremuit Prolixum nimis foret, si describerem cruoquisque Monachorum irrisor aut contemptor genere vindiciae
Dacica tigatus sit Balacius dux facra virgines publie ver IzzIberibus subiecerat, Magnque Antoniilitteras etiam Imperato A ribus venerabiles consputas abjecerat, intra triduum ad tacti viri minas equi uimerui. Hadrianus in suum sanctum magistrum Hilarionem injuriosus morbo regio computriti Clericus Romanus dum S. Simeouem Armeniae Monichum haereseos iniuste insimulat, a daemonio corripitur. remita quidam arguens intra se Severinum Colonaensem Episcopunici ambitionis, ab ipso DEo increpatur,4 ait S. Praesulem tanti '' non frcere omnem pompam mundanam, quam ipsum suum 'ligneum vasculum NMuejudicare
Quod interdum mali Relisios contemptu habeantia merito ipserum fit. aure despicitur pomum putridum, au-rurnque adulterinum. Non omnes Religiosi vasa sunt electionis, aut honoris sunt contumelia: Habet, diabolus de Marcion, ait Tertullianus, suas virgines, Continentes: habet Tereulta. ει suos Agonicos seu Circumcelliones Donatus suos martyrem. 'a Novatus, suos fautores Melitius, suos longos fratres Origines. - δης Paucis Haereticis, schismaticis Ethnicis, Turcis sui Mona SoerisA. x.
chi sunt. Quis honoret sunt etiam inter Catholicos, qui ve sua aditinerabile nomen Monachorum sua perverstate odiosumdunt Quis hos non omni contemptu dignissimos censeat Aetolim ait Langius, non modo ob exempla virtutum, prodi diu gia Monachi trahebantur ad Episcopatus, verum etiam Impera intores plerosque secum in palatio in solatium regni de magist rium vitae retinentes Cancessarii dignitate donatos tamquam patres' morum praeceptores coluerunt. Si quaeris cur id non Aaa a
566쪽
fiat hodies respondeo, Bonos hac non ambire malos no F
Monasticam Disciplinamsepe intepuisse.
Raelatus, Iosippe, si ad disciplinam conservandam
etiam extrema listaverit, incertum est an puram
putam servaturus siti augiter ad ima tendimus, sicut pondera in horologio,, si millies revocemur. Quantus per universam Syriam magister ordinim monastici fuit sanctissimus Ephraim mircuibat singula coeno- hic; errabat pervastas solitudine. lustrabat specus, antra, ut monita salutis Monachis daret tam Apostolicus tamen Zelu tamessicax esse non poterat, quin plurimi intepescerent, maxime de junioribus. Qua de causa velut alter Ieremias lamenta-:.. metiatur dicens: luis dabit capiti meo aquam, ut deplorem indoreus istis 3 . nou diu noctus magnarelaxatione in tutino immissici haens aetate, prodolor, nimis invalesientem Et relata veterum sanctitate: Nosra, inquit, institutis relicto se rectoserpraecia sitia fertur, asserasse vias incedit non enim reperitur hoc tempore, qui opter Deumpecunia deserat: non mitiae, non humilia. cincti contradictores, cuncti iracunia at cum juniores acerrime perstrinxisset uis ait, non deplanga mini in tuti m Aimam cladem Ignoramus, ad quid vocati in nescimus ad quid venerimus. Ad temperantiam N absinentiam vocatsumus, s ciborum exquisita epulas expetimus. Adnuditatem venimuri de vesium cultu contendi ου Urbes terrae motibus abserptae sunt; ta loca a facie ira Domini desolata Fumplurima solia sme F iurum meri ianis horis obscuratu es Persarum besia, ac Aversarumgentium barbararum commotasunt, nos morovin- Iahesariis uiam devasarunt, nes terrore corripimur. Et alibi Asiamo'it praesentis temporis disciplina negligentiam, ferro
Ais ...' M S. Hieronymus, qui paulis junior Ephraim est, quans .. . . a Cesami acerbitate invectus est in Remoboth Monachorum, ''' e . . deterrimum atque neglectum, quodque in nostra provinciae, ait, aut selum, a primum est. Inter hos sepe sunt jurgia apud hos affectata sunt omnia, laxae manicete, caligae follicantes
567쪽
Hegumen archi una Epistola CXXIV. sp
licantes, vi statio virginum, detractio Clericortina 4 squan do dies festus venerit, saturantur ad vomitum. .cgit hoc X S. Hieronymo Gallus de Gallia Monachus apud Seucrum, ait Sulpit disiique hac censura totam stolum Monachorum nationem vehementer vexari ac carpi. Unde inquit, interdum Belgicus noster valde irasci let, quod dixerit Hieronymus, nos usque ad vomitum selere satiari. Ego autem illi viro ignosco, atque ui ita sentio, de Orientalibus illum potius Moiaachis,initim de soccidentalibus disputasse: nam edacitus in Graecisgula est, it
S. Epiphanius etsi nullorum Monachorum vitam in s j;hs.ctissimam describat nihilominus ait iterum quosdam intepui s)0 64 se fuisseque elatos, lapses, sui castratores, alijsque desectibus notabiles. Sulpitius quoque queritur, se incurrisse odia Mo δ''T ''nachorum, quod ipserum vitia parumper tetigerit. In Hispa uet et :nia tunc temporis Monachismus nondum ita invaluerat alta ' meri reperiebantur, qui ex sinctimonialibus liberos procreabant, quos jubet Papa Siricius abijci, atque in ergastula contrudi S. Augustinus denique tametsi Monachos coenobita Ἀ- Aug. expo
magnis assiciat praeconi, ut ostendi tibi duodecima epistola V V. dia,
quamplurimos tamen frena laxasse sanae disciplimae non uno lo- .co demonstrata.
itaque semmi Orsis magistri Regularem vitam A perpetuo flore servare non potuerunt. Nec mirum Hlucidii det et u
es, hie deficiet. S. Gregorius quantum negoti habuita . p. 3 Co- cum sacrilegis, desertoribus, apostatis, ac vagantibus Mona V L, ehic Quantam cladem intulit monasticae disciplinae Eutychς ti c.. ii haeresiarches A. D. Is dicitur in concilio Turon. III. Mo Chaleed A. nasteria Monachorum, in quibus olim Regula S. Benedicti patris et, t= conservabatur, sed nunc forte qualicumque negligentia subrepente remissus aedistatutius custoditur, vel certe penitus abolita negligitur, bonum videtur, ut ad pristinum revertantu Itastatum, Abbates eorumdem in eodem habitu ac vita, qua ipsa Regula praecipit eos incedere, vivere studeant quoniamς aliqua stin monasteria, iii quibus iam pauci sent Monachi, qui praedicti patris Regulam suis Abbatibus promissam habeanta,; quippe cum ipsi Abbates magis Canonice, quam monachicet e. Lithter suos conversari videntur Arguuntur etiam Abbatissit pro Pter malum exemplum,quo monasteria ipsarum in deterius quo ad disciplinam abibant. Iris
568쪽
In concilio Suessionens A. D. pop. non absque gemitu Patres dicunt: e monasteriorum non statu, sed lapsu quid dicere vel agere debeamus iam pene ambigimus. Dum enim mole criminum exigente, tu judicium a domo D Ea incipiente quaedam a paganis Normannis nempe succensa, vel destructa; quaedam rebus spoliata, ad nihilum prope sunt redacta si tamen quorumdam adhuc videntur vestigia, nulla in eis regularis
normae servantur instituta sive namque Monachorum, sive
Canonicorum, sive sint sanctimonialium, proprijsi sibi jure
competentibus carent rectoribus,, dum contra omnem Ecclesiae auctoritatem Praelatis utuntur cxtraneis, in eis degentes partim indigentia, partim malevolentia, maximeque inhabilium sibi Praepositorum facientiu incontinentia moribus vivunt incompositiS .
Quid si hi Patres culum insequens vidissimi seculum, Gmbe,e iri inquam, ob disciplinae monasticae interitum sanguine deploran-ς ζ..e V dum Dicam expressius, ait chataaburgensis historiographus de Meginuvardo Simoniaco Abbate Augiensi vi doloris
impulses Is pseudomonachus is Angelus latanae transfiguratus in Angelum lucis, ita sanctam, Angelicam Monachorus professionem infamavit, corrupit, vitiavit, ut Monachi nostris temporibus in his regionibus non innocentia aestim en tu atque integritate vitae, sed quantitate pecuniae nec quaeratur in Abbatibus eligendis, qui dignus praeesse, sed quis carius Abbatiam posset emere. Ita proprio huius invento, novo atque infausto aucupio haec in Ecclesiam introducta est contruetudo, ut Abbatiae publice prostituantur in palatio: nec quisquam tam ii venales proponere queat, quin protinus emptorem inventia at Monachis inter se non de observantia Regulis, elo bono. sed de quaestibus Musuris zelo avaro contendentibus. Et ins A D. φδ rius Ilevera non immerito Dominus seper nostrates Monachos despectionem effundere videbatur: nam quorumdam pseudomonachorum Privata ignominia nomen Monachorum vehementer infamaverat, qui omita studio divinarum rerum totam operam pecunijs Si quaestibus insumebant. mi pro Abbath principum importune obtundebant, de ad honores Ecclesiasticos non via virtutum, ut maiores nostri consueverant, sed per ambitionis xa ruetum & male partarum pecuniarum prolationem grassahantur. Denique incoemptio
569쪽
Hegumen archium Epistola CXXIV. 6 I
nem exigui honoris aureos montes quotidie mittebant, sarcularesque emptores largitionis suae immoderantia excludebant nec venditor tantum audebat exposcere, quantum emptor paratus erat exolvere. Mirabatur mundus, unde tantus pecuniarum scateret fluvius unde Croesi, Tantali opes in privatos homines congesta fuissent, eos potissimum homines, qui crucis scandalum, paupertatis titulum praeferrent, praeter simpliceni victum, vestitum nihil rei familiaris habere se menti- entur. Ista Dominici agriathania, haec vineae Dei arida sa mentavi stipula aeternis ignibus praeparata, totum sacri gregis corpus quas tabe quadam infecerant, secundum Apostolum modicum fermentum totam corruperat massam, ita ut omnes similes aestimaremur, nec esse in nobis putaretur qui faceret, bonum non esse usque ad unum. Propter hoc Principes regniud instituendam in Gallijs de Gallia Rhenana loquituro divl-
ni serviiij scholam Transalpinos Monachos evocabant nostr etes autem quicumque in illorum instituta ultro concedere noI
assent, de monasterijs cum ignominia siciebant. 'α - , Destet haec tempora Henriciana non parcius auctor vita S. Ahselmi Lucensis Episcopi. Illo tempore inquit, non quinquam EpΗcopus aut Abbas, sive Praepositus esse potuit, nisi qui securitam maiorem habuit, vel ipsus Imperatoris spurciti
Tum compos extitit, fautor assensit. me nullius certe vita, verconversatione agebatur boni; immis abominabilis religio omnis, teritas atque justitia habebatur. ille sacerdos laudabilior, cuius vestis comptior, cuius mensa copiosior, cuius eoncubina splendidior. Erat miserabilis Ecclesiae facies, alta, frutam. c.is. rhohus Reicherspergensis, in Germania. Non facile inveniebatur dignitas, quam non duo possiderent, alter legitimet electus, alter simoniace superintrusus a laica potestate, quoad tandem septiformis elo spiritus indutus Gregorius VII. radidicem malorum blanda primum manu, deinde acuta excommunicationis securi excidit. Nam haec sancti Pontificis vox&mens S. Greg. m. era Malliste ut nultas esset Monachus in Hessia, quam irreligiosiae A. D. io , o Tentaverat quidem iam ante Gregorium Leo IX. Simo ς'Rςi Rb .niacosi monastersis eliminare, sed bonus conatus effectu caruit, malumque augmenta simpsit,4 cum hoc alia plura, quiabus non potuit non flaccescere rigor monasticus, maxime in s Lambere si .
Imperio, ubi eo insaniae Abbates cum Episcopis sunt progres. μ' 'μ
570쪽
si, ut Normatiae convenientes sanctissimum Papam Gregorium deponerent. Quid mirum proinde, si Di in permisit monasteria ab impijssimo Principe everti, & victualia servorum Di Iaafrin. A. D. in stipendia militum converti. Reversus nuper ab Ierosolymis oti . T ad suum nativum coenobium S. Benedictus erat, quo eum la-ς 77 'ata suorum disciplina ablegaverat ad Imperium nec S. Bene-dietiis, nec Augustinus remeare velle videbantur, tama hominanda facies monasticae conversationis erat. Quippe extinctis utcumque Simoniacis surrexerunt sub priderico Schismatici, qui disciplinae religiosae non minorem illis stragem intulerunt. Uni conciliabulo Papiensi A. D. I 6o tot ex diversis regnis Abbates, Praepositi interfuerunt, ut eorum numerus iniri non potuerit, qui omnes deposito meritumimo Papa Alexandro III flexerunt genua ante Baal adorantes idolum Victorem III. Anno sequenti non minorem multitudinem convenisse reperies ad conventiculum Laudense, in quo coram Friderico Victor confirmatus est. Sub tot Praelatis excommunicatis quid augurari potes de claustrali disciplina Et licet interim prodierint variae Congregationes 3 Ordines religios , AP r qui deficienti fervori conabantur succurrere; hic ipse tamen succursus non durabat perpetuὁ Quis enim status monasticus se-
π in quenti seculo fuerit docet in Concilio Viennensi Cardinalis
cuido Legatus Clementis IV. Verba non produco, ne alios traducere videar. Ipsa quin etiam Dei mater apud B. Brigittam queritur de certis Monachis, quis 'quaerant vestes, quae
excitent luxuriam quod abominentur asperitatem; denique quod inquirant indumenta, quae carnem excitent ad carnale, M quibus placeant hominibus. Ante centum ultra annos quis status monasteriorum fuerit illis relinquo si ribere, qui nobis tot apostatas, haereticos exprobrabant. Si quaeris, quorsiam haec omnia proferamo respondeo ut, quia inhegumenarchio versamur, Praelatos dormientes excitem si enim sibi gratulantu ita de bona suorum disciplina, tristentur similiter de mala: non enim hoc expostremis est, cuius DEo rationem reddenta.