Leonardi Malaspinae, In epistolas M. Tullii Ciceronis ad Aticum, Brutum, et Q. fratrem, emendationes ac suspiciones. Index rerum & verborum

551쪽

EPISTU AD ATTICVM et 3 et Sed viro modo legatur, Igitur est mihi suspectu,

usque adeo inconcinne iungitur. Verum s 'Nam ponatur, hoc dicat. Expectabam ab amicis alia quid . Nam si secusputassem,imperassem tuis, tru ipse ad me mitteres. EPIST. X VIII. Cum ipse homo πολυγλ ωτατος, nu quam dcc. Antoniamus ct aliquot alis, post graecum verbum, Ac talent: non aliena sententia, ωt mihi videtur. eque enim mitratur Cicero tantummodo, quod homo πctu ροφωτοπος, se nunquam lacessiverit; sed, quod haec a se desideret, qui i e per se, tot editis voluminibus, nomen suu tuerit ab iniuria obliuionis vindicare: O pr terea illud: quod sie nunquam lacessiverit, neque in se one, neque per litteras, quibus id se cupere ostenderit.

IR EPI ST. XIX. Scripsit enim ad me Balbus ac Oppsus. Mei aliquo in his Antonianus.'Balbus, Oppius ι avssanescriptura, non eo tantum nomia ne placet,quod quidam Ac negant adhiberi a Cicerone, ubi sequatur vocalis r quod i en ita seruatur ab illo, ut cumsecus inuenitur Juspectum

esse possi : quam quod constructio durior sit .

552쪽

quam tamε non damno, sed duriorem puto Scripsit Balbus ct Oppius copulater ασα πως non

item. Sed tamen usit muto. 'i, Meam se oratiunculam .Veteres libri omnes. Eum . melius sine controuersia, cum iam L g ianam, ixerit , quo Eam referarur. 1N EPIST. M Curandum enim non est. Concinnius ct a

sententia. a dicendι ratione Derni liber , hoc pa Io di butos habet articulos. Nihil enim curandum . Mella. non est, atque hoc δ c. De fama inquit, nihil sane laboro, etsi scripseram ad te tunc stulte, nimirum laborandum δε ea in primis esse. Ndbal enim de illa curandum es. nec est melius,quam hoc, quod dicam scilicet rin omni uita sua,quenque transuersum linguem a recta conscientia non oportere discedere oe uulgi rumusculos flocci non facere . Quod ad loquendi forma

ac rationem attinet,paulo post,eodem modo est locutus. Hec ot mesim quidquam, quam ut Lucullusistimat cμrrum, sc. Et=Wa lib. x i I. Sed loquere cum Silio . nihil enim est melius.1Siuuia ratam sicquimur, vidωnt eruditi, quo illa resemri uelint, Atque lio c. nec me latet, paulo post, Oportet in aliquibus legi r sied ct O portere in-Mmtur in ali F, de quo putamus oportet factum

553쪽

EPISTO AD ATTIC VM et 3 ab sfuisse, qui duo illa infinita,a quo penderent,

non videbant.

IR EPIST. XXI.

CVM inhiberi essent remiges iussi. Ita quidem veteres libri omnes: sed mihi commodius Inhibere legi posse videtur. νt plena locutio sit, Iub bere navim. quod est, ut inquit Cicero, ad puppim conuertere. Plane mihi incongrua dicendi forma videtur, Remiges sunt iussi inbiberi, siue ad rem, siue ad personas referas. Inhibere autem auctore Attico, pro eo quod est, suseinere, ita probauit Cicero, ut prius in libris de Oratore, possetiam in Academicis, eo sit usus. Postea tamen, cum nauis ad villam ipsius appellaretur, ridiPsetq; remiges, cum Inlabere iusii essent, cerat enim verbum nauticum non remos sustinuisse , sed alio modo, nimirum cessim nauigare: intelle xit se, a verbi notione, aberrasse. 'lon enim illud sustinere remos, sed remorum ministerio, ad pumpim navim conuertere, significare : quod Thuc

554쪽

verbis, qua Theminoclem refert, in saxis proscribenda curasse, I vira, Xersi auxilio venientes, nauigaturi eraκit bulastinos. Quin in hc nostra castra ex ista obsidione transitis e aut si hoc parum tutum est, ad voseommisso prelio , ite cessim, inbibere remos O a bello dissedite. Et paulo infra,Iones iuxta praec plum Themistoclis, pugnae se paulatim I trabere coeperunt. quorum defectio aut os ceteris ste- Liuius vim verbi explicare voluisse visus est, eum sic scripsit. Vt quaeque rostrata nauis retro inbibita onerariam post se trahebat. Quod est,

Iussa retro cedere; continens pro contento . vel certe retro contrario motu acta. Quod fit vel in

metu, cum nautae saluti sua fuga consulere volunt, vel in defectione. Et hoc quidem fuit Ciceronis de hoc verbo iudicium ut equidem mirer, illud non tam in libris de Oratore, ad haec νsque

tempora haesisse, quam subscriptorem etiam inue nisse, bominem *mmi iudicii Quinctilianum:quim proemio libri x ri, sic scripsit. Unum modo in

illa tamensa Militate cerneis videmur M. Tullium: qui ta en ipse quanuis tanta atque ita Ἀ-

Aructa naue ingre sus, contrabat vela, inbibetq; remos, ct de ipso demum genere dicendi, quo sit ct iani usurus perfectus Orator, satis habeat dicere. illustra uuo in loco. Inlabet . Suninet valere, persti

555쪽

elium est. Verba aut Ciceronis in primo de Oratore ,hsc sunt. Vt incitato nauigio , cum remiges inbibuerunt, retinet tamen ipsa nauis motum cursum suum, intermisso cursu pulsuque remorum: sic in oratione perpetua, cumscripta deficiunt, parem tamen retinet oratio reliqua cursium, scriptorum similitudine ct vi concitata. Vbi subibuerunt, i proprie: transtulit, pro Remos sustinuerunt: cum Inhibere, ct na uena conuertere significet, oe retro cedere. Quam ut Lucullus . Existimamus Lucilialium ese legendu quem se Cicero, cum Ε-

quos 'stinebo, scripsit in libris Academicis, auitorem eius locutionis habuisse dicit, ita canetem. Sustineat currum , ut bonus sepe agitator

equosque.

Adde, quod ad Lucullum pertinere nihil potenqui in Academicis libris ad Varronem, quos iam misisse ex eo maxime liquet, quod in his, ab eo dem Vanone Inhibere, emendari iubet: loquendi partes nullas habet: ab eo ct Catulo ct Homtensio ad ipsum Varronem, Tullium, tricumq; translatas: ut falsio, in his quidem libris, Lucu lo quidquam attributurus fuerit. Ego existimo M. Tullium in Lucullo', Equos sustinere dixisseὰ quemadmodum in eo,hodieq; inuenitur: sed iussis Pomponificum ad Varronem transtulit,in Equos

556쪽

Inhibere mutasse,quod postea damnauerit, en- dariq; voluerit. Quare ct scripturam probo illam, quae en in Antoniano, Dices hoc idem Varroni, nisi sorte mutau it. ubi in ali s est, si

forte mutauit. Noverat enim Cicero, qua Varronis esset in Romaua lingua peritia, dubitabatq; ne ipse per sie locum emendasset. Cum a me tibi dictum sit. . tontinus, dictum est, explicatius ct significantius. Et ibidem . Quum autem pro eo quod est in vulgatis Quomodo autem, atrasa rogandi nota, illo sensu. Cum a me tibi dictum est, id diligentissime soles facere, nec ulli, tui potestatem faciunt destriabendi, a te videlicet moniti. Cum autem fugit me tibi dicere, Caerellia describit ab illis: qui in eo, quoniam prohibiti a te non sunt, non putant se peccare, nec ego eos accuso, ct te culpa libero: pro pterea quod a me praetermissum est, ut dicerem eos exire me nolle. Qua postrema verba, certi rem etiam faciunt, nostram hanc lectionem. qua ita placet, ut Nulgatam non improbemus,qua σ

Possum salii ut humanus. Antonianus, Ut homo) aus eam non habere, quod ego a meis eam, tuterpretor, egregieq; probo, etiam se reliqui lubri repugnent. fallimur ut homines , non ut humani: ct Me cum his qua s

557쪽

EPISτ. AD ATTI V uquuntur, PB sine controuersia de librariis dicuntur, conuenire non potest. Et Ni a me aliqua D pro a meis ponatur, hic tamen nescio quo pacto illepide a prima persiona ad tertiam, o ab unitatis nume , ad multitudinis, transitus fiat.

Et tamen Humanus I dictum priscis fuisse pro

eo quod est Homo non negamus. Festus enim in voce Topperibac ex C.Nsuis. Nullum prius lacerat humanum, quam mare

Vires cui sunt magna: topper coaestingemt -- portunae unda. Et Varro n Margopili πεν ara . Natura humanis omnia sunt paria in C' Mua pote plus urget: pisces oe:sepe in tos Magnum comest ' ut aues enecat Accipiteruuibus in locis Hymanus, pro Homo Nidetur accipi. Mihi tamen, quoniam illud rarum es, hocq; in manuscriptis anuenitur, placet homo a . ni IIn qua nihil tibi credo. Veterres liri, in his Antonianus Fae , Cedo sententia persticua ct sequente 2 Cur enim, qua quis nouerit, non credat e V is arguta haec interprematio, oe a populi fensu remota. Itaque hanc t neo scripturam, hoc est, multorum exemplarium consensium, verbis hoc modo distinctu atque in iterpunctis. Quod autem de illa nostra gitati a

558쪽

Ι LIBRVM XIII. . scribis, in qua nihil tibi cedo et ea qus adhuc noui, valde probo, hominem , domum, facultates. Nihoc dicat Cicero: se Attico non concedere, vim torrem illa curam ct cogitationem de filiae nupti f. quam ipsi et suscipiat. et IR EPI ST. XXII. ET ille tibi negauit. . N iri omnes, Et tibi recte ille negauit, repetito Necte, in quo uis ex tat quaedam. Et mox pro Hoc quoque, sed hoc quoque. νIR EPIST. XXIII. Quo maxime posita.Veteres libri. In quo. et ' Sed tu videris. Libri veteres, Sed tu i

men videris .

.. h.

I R EP I ST. XXV. Litteras scriptas. Nyctri Scriptas litteras

irecte.

- Sed quoniam tute Iegisse stribis. Valde officit sententiae, coniunctio Sed. translatamq; seu sticor per ignorantiam,ex simillimo loco,qqi mox sequituricula odi errores deprehenduntur nou pauci et quanquam, ne sic quidem sententia satis

plava est . Itaque suspicio mihi est iniecta, cum Aliter, aut tam odi quiddam desideretur, mi V o

559쪽

EPISτ. AD, ATTΙcVM di seum antea Quoniam secus te legeretur; Sed quoniam tute, factum sit,scriptorum imper tia. resecta dictione. Cert tale quid sententia po- sulat, quod nec seuppleri post legetis iudicis,nec, ut omittatur, communis dicendi usus oe ratio patitur.Ne illud quidem praetermittam,pro eo quod est in uulgata,Ita volui Bruto scribere: in Antoniano, Bruto ita volui scrbere . qua uerbo rum collocatis, quam nouo principio aptior sit, docti probe sentiunt. Et ut totus sensus meus de hoe loco habeatur, ita scribendum censeo. Bruto ita uolui scribere, quoniam secus te legissescribis suifortasse ασαφέει me ex tuis litteris σθη sequuntur. ,Male mihi sit. Hic quoque ut alibi non sine paucis locis Mi legitur, in uetustis omnitus, e

dem quo Mihi sensu, sed a humilem o D

miliarem dicendi rasionem, qualis harum esse pictolarum , forsan accommodatius . am in reliquis eius litteris, uix Mi unquam inuenias Itaque etiam quida uix fervit in his libris, culpam in scriptores reicientes, qui compendia sectati, ili pro Mibi'fecerint: Mi aut vocantis , aut blandientis esse , a Mius ut Carisius ait , inclinatum , quemadmodum a Sassinius, Sallum t ab Orontius , Oronti. Ego tam Abib quaeram i an in bys tantam epistolis i

560쪽

existiment, librarios breuitati consuluisse. Q ds negent, ut par est, atque eos eodem studio mirantur detentos pergam, cur non item ibi Misicripserint, ubi erat Mihi. Quod si illi nihil ad haec, nos quod diximus, tenebimus: in hoc tenui Rribendi genere, Mi lepide Uurpari. Addo , quod a dativo Mi, factum esse accusativum Meo Grammatici tradunt: ut a Mila, Meia, quo ν- sos Tragicos veteres Quinctilianus ait. Sed ne que illud castu factum arbitror, ut mirus quidam librorum consiensus sit, vel ubi Mi legitur in alia quo, vel ubi Mivi. ut inferius, inola quae proximam sequitur. Mi optato veneris: ct Mi mittas Et, Mi,auctores,epistola libri huius xxx . Et, Cottam mi velim mittas, epistola x L 111 sexcentis alti s locis, in qua scriptura consentiunt manuscripti omnes. Plautus etiam.' Sed hoc primum expurgare tibi volo; me in saniam. Neque tenerer neque mi esse filam morbum, nisi quod struis. EPI ST. XXVI. .

Quo autem Lanuuio Veteres libri Lauinum. corrupte illi quidem sed baudiotae fora stan a vera scriptura.Nam,ut ex istolis supe