Anecdota litteraria ex mss. codicibus eruta. Vol. 1. 4. 1

351쪽

& si quis usquam ego omnium quotquot sunt hominum infelicissimus, qui ducem ,

magistrum , moderatorem , patrem amis

rim . Nam quid agam infelix e quo me conseram Θ quo ibo quis me excipiet cuius esse dicar sub cuius umbra conquiescam Hoc ergo erat, sancte senex , quod abs te avelli pernegabas quod ad te

venire cunctantem sexcentis nunciis evoeabas a diseumbente oculos non avertebas, tacentem , ut aliquid in medium affer rem , invitabas , abire volentem retinebas, cum ego inselix quodam meo malo fato crebras conventiones renuebam , nescius, heu i nescius miser forem, ut tui brevi videndi potestas eriperetur. Data est merces stultitiae meae ingens, videre te iam non licet, non licet alloqui , non audire , non sanctos illos tuos mores , non emulscatum ingenium , non eloquentiam spectare , non

denique beneficiis numquam a me elagitatis , sed a te sponte collatis, tuis, inquam, beneficiis non licet ornari , quae in me

352쪽

quam larga manu contulisti, locum, quem principes firmatum praesidiis, atque omni

litterarum ratione Obvallatum tenebant, rescidisti, patereque voluisti , & ut mei or dinis hominibus fierem invidiosus , fecisti . priusque ego adcipiendo defessus sum , quam

tu largiendo. Pro quibus ego ingratus cum nihil haberem , quod reponerem , invida mors dirum , saevumque grati animi genus excogitavit, adfui aegrotanti, quae habui solatia , praestiti languenti, morientem deinnique , cum me ille flentem intuens interis ruptis , ac morientibus vocibus consolaretur, tenui his ulnis , & ab exhalante spiritu semianimis pependi, atque utinam suo pro deunti meum infundere potuissem , ut mihi mortuus, sibi vivus remansissem. Beatos iulos populos, sanctas leges, optimam consuetudiuem, ubi carissimus quisque cum defuncto tumulatur, si hic apud nos mos

esset, iissem ego tecum, Pater, eodem lac rem tumulo , iuvaretque coniunctis cadaveribus sepultos esse , neque nunc tibi in nes

353쪽

nes has, sed sponte fluentes lacrimas funderem . Non licuit more, negatum est lege, non potest religione , at licebit hoc certe,

potero hoc, non negabitur, non prohibebor, ut quaindiu vivam, erit autem , ut spero,

pauxillulum, quin & cum me esse desierim,rnonimeptis , si qua praestabunt, litter rum squallore , lacrimis quotidianis, adsiduis laudationibus desiderium tui nominis , & rerum gestarum memoriam usu pari compellam. Tuae semper sim testis virtutis, admirator ingenii, praedicator sapientiae ; tuorum in me benesciorum adsiduus praeco , ut de me sibi exemplum capturi sint, qui magnis , ingentibusque beneficiis erunt honestati , scian que nullum esse grati animi maius indiadium, quam adceptorum beneficiorum me.

moria sempiterna . ABITE Q .

a Ciaecontus , nec non Ughellius , aliique inter Beneventanos archiepia scopos Ludovicum nostrum recensent. Adserunt siquidem post obitum Laureumrii Obo Cardinalis ad Cainrbedram inam a Iulio II.

354쪽

dromotum fuisse. Curi mus vir Philippvs Bona. nicius Lucenses Sanctissimi Domini nostri a Larinis Epistolis in eleganti, eminditoque libro de Claris. Nontificiarum Epistolarum Scriptoribus Remae recuso

anno 177 ., ait Ludovia cum Archiepiscopatu B neventano ornatum fuisse, quam sedem numquam

, quod mae Sunmturae Brevium praeesset. At mos suspecta Mee omnia sunt . Mirabitur qui que iure optimo in si puleratι lapide Podoratharia eum Caputaquensem ἀψi, non Beneventanum ἐimmo Phaedrum ne ver bum quidem de tanto horinoris incremento in luem lenta adeo oratione pro nunciasse , praesertim eum

totus fit in Iulii Pontificis

erga Ludovicum benevolentia , ac Noluntate prae dicanda . s bellius vel in temporis nota aperte fallitur r ait enim D. lium II ad Beneventanam

'elsam eum adsumpsisse

die xx. Ian. anno ΜDIII. s

ique impossbile omnino ex eo adparet, quod I lius dis I. Novembris eiusdem anni ad Amyouisu vicem evectui eD.

CAMII.

355쪽

s Diuiti rod by Gorale

356쪽

CAMILLI PALAE OTI

sENATORIS BONONIENSIS EPISTOLAE VIII

EX CODICE UATICANO

CARDINALIS GABRIELIS FRATRIS.

358쪽

DOCTISSIM AMICISSIMOQUE VIRO

I. L. B.

Epistolarum syllogem, quamquam tenuem , dicatam velim, paucis accipe . Anecd tames Ecclesiastica , vel Litteraria , quae in Bibliothecis praecipue Romanis latent, Cl. Iob. Irisophorus adultus , σ ego uniis voluminibus comprehemsa publici iuris facere , mgulaque amicis nonris . vel fautoribus dicare decrevimus. Vides igitur, quod iure primum amicitiae opusculum hoc ad te pertinere debebat; antiquam enim nostram necessitudinem, familiaritatemque neque t porum longinquitas , neque magna locorum , regionumque di santia non tantum delere , fled nec etiam imminuere valuerunt. Adde , quod tum bie agatur de Diasolis doctissimi civis Bononiensis Camilli Talaeoti, iure etiam patrio ad te quasi, tam m ad dominum , clamabat filoges mea . Quod tuum igitur est, benigne , amiceque accipe , MOMTr mi, meque cum munusiculo meo , ut Hles , amare perge . S pervacuum esset tibi rerum putrirrum peritissiamo plura de Camillo Palaeoto praefari. Notum

enim eri , Camillum nobilismae familiae germen fuisse , O non tantum Senatorem , sita Gabrielis Cardinalis amplissimi fratrem . Ad Remanos Pontificet Gregorium XIII., Sixtumque V, plurios pro Wtria Y Lega.

359쪽

Legatus, alias etiam dignitates prudentissime domi, forisque sustinuit. Verum haec omnia multis Bou nimbbus Senatoribus communia. Quod non commune est, fautor fuit Camillus opibus , quibus abundabat , doctrina, oe consilio civibus Fuis , qui litteris sedulo, ac Philosephiae operam navabant, atque ipsis amicitia coniunctisimus. unum inter alios tibi indicabo vlUstem Aldrovandum Bononiensium omnium eruditorum facile principem , atque exterorum magiΗrum, cuius mehercule sumptuos, di*ciliaque studia non parum Camillus immortali gloria liberalissime adiuvare voluit . De Palaeoto nostro loquuti hunt Lilius Greg. GPraedus in primo de Poetis Dorum temporum dialogo,

Bolas Bartholomaei Ricci, oe Aldi Manutii Paulli Raliquas ad Camillum, vel de ipse egregie loque

res invenies. Ad sarum vero nonnullas , quas nunc primum ex codice 31s. Vaticano opis mandamus,

responsa invenies inter violas Paulli Manutii, quod singillatim in margine paginarum indicabo . Camill enim amicissimus fuit mullus , quod magnopere ad

ipsius laudem comvenire credo. uuam ulterius ex eodem codice addere volebam, attamen cum impressam deprehenderim inter Epirulas Clarorum Virorum st-iestas, Venetiis cusas anu. continu consulto omisi. Huius loco aliam Ieges Gabrielis Palaeoti Cardinalis piissimam Epistolam , quae casu ad manus erat. In dignum enim duxi, ut inquit Horatius noster, Fraternum rumpere foedus. Vale. Romae Idibus Maiis cIIIaccLXXIII.

360쪽

SENATORIS BONONIENSIS

dinali ; fama enim percrebuerat eum e vita decessisse, cum ecce asseruntur litterae , quae nos bono animo esse iubent, & gravique eum valetudine emersisse , salvumque , ac incolumem nuntiant. Oh praeclarum nuntium , qui tantam nobis ademit tristitiam tDici vix potest , ac ne vix quidem , quansio ego tum tua , tum mea , tum Reipublicae maxime caussa in moerore versarer ἔnam profecto eius caussa, qui cum recte semper, ac temperanter vixisset , veraeque, ac solidae virtutis tantam adeptus esset la