장음표시 사용
411쪽
advocent : sunt qui libellos osserant, et illos causam suam doceant. Doctus Archimimus, senex iam decrepitus , quotidie in Capitolio mimum agebat, quasi dii Iibenter spectarent, quem homines desierant. omne illio artificum genus, operantium diis immortalibus, desidet. v Et paulo post, u IIi tamen, inquit, etiam si supervacuum usum, non turpem nec infamem Deo promittunt : sedent quaedam in Capitolio, quae se a Iove amari putant : ne Iunonis quidem, si credere poetis velis, iracundissimae
respcctu terrentur. v Hanc libertatem Varro non habuit, tantummodo poeticam theologiam reprehendere ausu8 est, civilem non ausus est, quam iste Concidit. Sed gi verum a
tendamus , deteriora sunt templa, ubi haec aguntur, quam theatra, ubi finguntur. Unde in his sacris civilis the logiae has partes potius elegit Seneca sapietili, ut eas in animi religione non habeat, sed in actibus fingat. Ait enim : α Quae omnia sapiens servabit tanquam legibus iussa , non tanquam diis grata. η Et paulo post, it Quid quod et matrimonia , inquit, deorum iungimus , et nopi e quidem, fratrum scilicet et sororum p Bellonam Marti collocamus : Vulcano Venerem : Neptuno Salaciam :quosdam tamen caelibes relinquimus, quasi conditio deso .
splendentea amicimine, verno florenistes coronamine, quae de gremio per viam, qua saeri ineedebant eomitatus , solum sternebant floseulis. Aliae quae, nitentibus speeulis pone tergum reversis, venienti deae obvium eom. monstrarent obsequium. . a. Sunt quin ad vadimorita suo Deos assi orem. Immo, qui. Nee viros ab his nugis exeernamus : quorum vadari certe est, et haee forensia obi re, non sceminarem.
a. merus Archimimus, senex jom Germistis. Itane meti adieetio con veniens Mimo p non meo sensu et putemque nomen eerti hominis suisse. et seribendam meimus Archim mus , aut Dorio. Memoria non semper mihi prompta : tameta ieetum simile aliquod mimi nomen eonfuse mihi est in mente. In iisdem etiam verbis legere malim, senex, imo Germittis. 3. Deo promittunt. Haud mutem et deo promunt. Tamen veriorem hane
412쪽
cerit : pMsertim quum quaedam viduae sint, ut Populonia , vel Fulgora, et diva numina , quibus non miror petitorem defuisse '. omnem istam ignobilem deorum tum tam , quam longo aevo longa superstitio congessit, sic , inquit, adorabimus, ut meminerimus, cultum eius magis ad morem, quam ad rem pertinere. η Nec leges ergo illae, nec mos, in civili incologia id instituerunt, quod diis gratum esset, vel ad rem pertineret: sed iste, quem Philosophi quasi liberum secerunt, tamen quia illustris populi Romani senator erat, colebat quod reprehendebat, agebat quod arguebat, quod culpabat adorabat.
35. Hic inter alias civilis theologiae superstitiones reprehendit etiam sacramenta Iudaeorum , et maxime sabbata : inutiliter id eos sacere amrmans , quod per illos singulos septem interpositos dies septimam sere partem
aetatis suae perdant Vacando , et multa in tempore urgentia non agendo laedantur. Christianos tamen jam tunc Iudaeis inimicissimos, in neutram partem commemorare ausus est : ne vel laudaret contra suae patriae veterem consuetudinem , vel reprehenderet contra propriam sorsitan voluntatem.
36. De illis sane Iudaeis quum loqueretur, ait: a Quum interim usque eo Melerati Mimae gentis consuetudo convaluit, ut per omnes iam terras recepta sit : victi victoribus leges dederunt'. s Mirabatur haec dicens, et quid
. Quibus non miror petitorem defuisse. Erige sententiam taeentem interroν di nota, et seribe, mirer. Nee plura ad hos ritus : in quibus
perelara imago vanitatis erroris pris- ei ; a quo quantum benefietum est, quod eripuit nos melior ille deus. a. Victi victoribus lues dederunt.
413쪽
divinitus ageretur, ignorans. Subjecit plane sententiam, qua significaret, quid illorum sacramentorum ratione sentiret. Ait enim : u Illi tamen caugas ritus 8ui noverunt, ct major pars populi facit, quod cur faciat, ignorat. n
Scat pron vllae P. Virgilii Maronis.
3 . Seneca tradidit, Iulium Montanum poetam solitum dicere , involaturum se quaedam Virgilio , si et vocem posset, et os, et hypocrisin ; eosdem enim v rsus, Eo pronuntiante , hene sonare 3 sine illo , inare8cero quasi
38. Scneca scripsit de situ et sacris ' R gyptiorum 8, hic dicit, u circa Sienem extremam aegypti partem esse locum , quem Philas, hoc est, Amicas vocant, ideo quod illic est placata ab AEgyptiis Isis, quibus irascebatur, quod membra mariti Osiridis non inveniebat, quem frater Typhon occiderat. Quae inventa postea quum Sepelire vellet, eligit vicinae paludis tutissimum to eum, quem ad tratisi tum constat osse difficilem; limosa enim cst ct papyris
39. Ganges fluvius Indiae est, qui secundum Senecam, insitu Indiae, ii novem alveis fluit, v secundum 'Melonem septcm : qui tamen et ipse commemorat nonnullos dicero, quod tribus alveis fluat.
nuidius: a Atque utinam nunquam
Judaea subaeta fuisset, Pompeii bellis, imperioque Titii Latius exeisae pestis
contagia serpunt , Victoresque suos natio victa premit. . Ubi etai Judaei nominantur, eertum Christianos maxime intelligi: sieul et in Seneca ipso. I. De situ et saeris. An et ipsam AEgyptum ergo descripsit Z nisi legis, derisu. Tamen et statim , Frag. proxi mo, de sisti Indice. a. Melonem. Suspieamur legendum
414쪽
Gausapa si sumpsit gausapa sumpta proba. Coraci LitIM TU RON SE II, Can. XV.
i. Aliqui Laici, dum diversa perpetrant adulteria , hoc quod de se sciunt, in aliis suspicantur, sicut ait Seneca , si pessimum in eo vitium esse, qui in id quo in
sanit, caeteros putat fur re. nesse Melam. Omnibus enim notus s. Gausapa si sumpsit. Est ipso est Pomponius Mela, cuius exstat Ovidii versus , lib. II de Arie Aman liber de situ ortus , quum nulla il- di. Ergo vult hie Priseiani locus , Selius Melonis apud veteres mentio necam non versum seripsisse , sed sat. ED. illo exemplo Gaiasva extulisse.
His fragmentis nonnulli addunt orationem Senecae ad Neronem , qua philosophus noster Imperatorem, quum ad deleriora inclinare cerneret, seque variis criminationibus incessi, oravit ut sibi in otium secedere liceret. Nos vero, quum jam oratio illa in nostra Taciti editione inserta fuerit, et praeterea dubitandum sit an ipsius Senecae verba a Tacito relata essent, quippe 'qui vi ipse saletur Annal. XV, c. 63 sin. aliorum verba invertere solebat, hanc orationem praeterire satius duximus, nostros lectores ad ipsum Tacitum lib. XIV Annal. cap. 53 5 remit
416쪽
SEQUENTI A fragmenta ex illo libro exscripta sunt, quem V. Ill. B. G. Niebvhe, C. F., nuper eum quibusdam aliis edidit, sub hoc titulo : M. Tullii Ciceronis Orationum ρro M. Fonteio et pro C. Rabirio fragmenta , Τ. LDii lib. XCI fragmentum plenius et emendatius, L. Seneca fragmenta, eae memhranis Biabliothecae Valicanin Bor e , I 8ao ; Paris. apud Lenormanti), paulo post quam Gali Institutiones ipse reperisset et in lucem edidisset. Haec Senecae, deque ae Ciceronis et T. Livii fragmenta, ex eodem illo jam nobili Bibliothecae Vaticanae codice Palatino XXIV, Tobiae, Iudithae, Iobi atque Estheris libros eontinente, eruta sunt, ex quo iam antea T. Livii Historiarum insigne fragmentum exscripserant Paulus Brunsius et Vilus Juvenatius. Suae horum fragmentorum editioni satis amplam nolitiam praemisit Ni vhr, in qua postquam nonnulla monuisset, et depreliosi, sed misere laceri, eodicis deseriptione , et de rationibus quibus usus fuerit ut oblitteratas et sere perditas litteras erueret et legeret, tandem ad ipsarum schedarum notitiam accedit, et de nostris stamentis sic loquitur, Nolitiae in libri frontem .praemissae p. x3 :α Prima inter illas schedas comparent sex solia ex duobus L. Annoei Senecat scriptis, quorum memoria penitus interciderat, petita: unum, quo initium libri de visu miris continetur ; reliqua
quinque de amicitia disputationem exhibent, quo lamen titulo libel-Diuili eo by Corale
417쪽
lum inscriptum fuisse praestare nolim. Jam vero codex ille cuius reliquiae ad hunc usum conversae sunt, eiusdem formae suit qua
libros biblicos seribi placuit, singulaeque paginae singulis respondentes, ut nunc se habet codex, Io, 15, 39. co, ιδ, ιι, numerantur. Hae sunt quas paulo ante situ et madore corrupta sere evanuisse indicavi, quo factum est ut Partem antiquae scripturae
assequi non potuerim. Scriptionis speeimen, cuius indoles investigandi facultatem haud parum auget, in tabula dedi. Eam semi minusculam satis apposite nominare possumus : typorum autem siti in libris imprimendis adhibentur origo manifesto inde repe- enda est. Denique litulus libri de xi a patris illam refert qua inscribendo utimur : quae facile in tabellionum quoque seriptione agnoscitur, quoties, Sive in chartis sive in membranarum marginibus, perspicue, non ligatis inter se ductibus, scribere placuit. Utrumque autem .scripturae genus quod in his Annaeanis conspicitur, in volumine librorum S. Hilarii de Trinitate obtinet quod in tabulario Basili Vaticanae asservatur; Carthagine sub Trasii nundo Vandalo rege , primis sexti saeculi annis, scripto rcujus subscriptiones , de quarum antiquitate savus nemo dubium movere poterit, eam exhibent speciem , ut obiter inspicienti facile in mentem venire possit eas ante duo vel tria saecula adscriptas esse. Itaque minime crederem hujus scripturae usum saeculis intermediis omissum fuisse : quanquam haud scio an nihil illo genere exaratum ex eo aevo supersit : Petrarcluc certe epistola , quae Patavii ostenditur , iis litteris scripta est quibus tunc in codicibus utebantur. Quod vero ad litteram semi-minu- Sculam attinet, volumen alterum Codicis Theodosiani inter libros manuscriplos Reginae, haud dubie ad eadem sere cum eodice S. Hilarii tempora reserendum, eadem illa, licet crassiore , scriptum est; idemque de fragmentis orationum Symmachi In manis et Mediolanensibus valet vii Iam quod ad editionis consilium attinet, illud institutum secutus sum quod Iuvenatio et Herculanensium voluminum clarissimo
editori, atque diu ante oos Fulvio Ursino et Radbodo Sehelio , aliisque praeterca praeclaris viris placuit, ut quid singulis pa- Diqiiirco by Gooste
418쪽
ginis , versibusque contineatur, quam late pateant Iacunae, quot seu versus seu litterae perierint vel legi non potuerint, praesertim in iis quae majoris pretii sunt , acturalissime ante oculys proponerem : ita enim viri criticae artis periti qui ad codicem accedere nequeunt, tuto sese in emendando supplendoque exercere poterunt: ii vero praecipue , qui post me hasce membranas tractabunt, hae ratione se valde adjuvari sentient. Ea est enim huius investigationis indoles. ubicumque scriptura Oblitterata est, ut vix ab uno perfici possit : alius pos ea, deinde alius plura quam primus editor feliciter divinando assequatur , atque a coniecturis progressus etiam oculis agnoscat: atque haec profecto unica ad omnia paulatim in hujusmodi codicibus exculpenda via est. Ego vero, si alius ea de quibus desperavi a se perspecta esse monstrabit, sive etiam , licet magna adhibita diligentia, me
nonnunquam errasse , minime me ignominia assectum esse ambitrabor : quin potius hoc consequar ut eosdem viros gnavos fidei meae testes habeam e caeterum non mea res agetur, sed communis litterarum utilitas , quae bonis omnibus semper carissima
fuit, et esse debet. v Ex Notitia , p. a 7. Hoc tamen institutum paululum immutavit in edendis his Senecae Fragmentis, quae, sane melius Servata, paulo meliusquam reliqua legi poterant.. In his Fragmentis proponendis , inquit in eorum fronte,
satis visum est omnia vulgato more atque interpuncta perscribere ; paginas tamen eodicis, et quantum quoque loeo oblille ratum sit accurate indicavi. δε
419쪽
De amicitia . l. I) le u istior quam solebat i O . . ru. ille' . . Im . . si l ine . . . in ad . . l . . a quaerentem . Orm . . l. t. ni. Se . . t grC8 . r. ac secit . . . . t ter alteri
Plus .... hi . Conquesturus venit : ut contra se adsuit et
satisfacienti satisfecit : non minus hic sollicitus suit nos ccisso videretur injuriam quam ille ne accepisse : aut
λ .l corte nihil li resedit quod serperet, sed in medium dedit
uterque Oslangiones suas, et alter ab altero quidquid latchat expressit. Familiare jurgium noti iudicem scit ni hi trum quaerit, nihil autem componitur inter absentcs ,
3. De Gura cιlaa. Hunc titulum prae. rima , qliae non primo solum intulis. scripsi ut esset aliquis: eaeterum neque sed vel vietes tentata , prorsus despe- in membranis adest, neque hoc mo- randa esse videbantur, tandem assedo inscriptus liber Seneeae memora- cutus sum : manent tamen in his
iur et quiu seri potuit ut, quae hie Annaeanis lacunae , pro exiguo eoriam habemus , in libris Moralis philoso- modulo maguae, in quibus explendis Phiae exstiterint, quos se elaborare ut alius Senecae praestare possit quod iid Luellium Seneea seripsit, perse- ego Livio, optandum est. Cui rei quociosque et editos fuisse ex L et antio melius se accingant oculati et eru- patet, qu; plurima inde profert. Po- diti viri, a Senecae lectione recentes,tuit autem eneea, Aristotelis exem- meliusque quam ego instrueti, quum plum semius, absoluta doctrina de hoe loeo, tum aliis eiusdem n lurae ;moribus atque ossiciis . in illis de quaecumque visu percipere Potui, di-amiellia disserere. ligenter proposui, versuum fines in-Σ. Ο.. m. ille. Quicumque membra- dieavi, in quibus singulis 16 aut i ,
narum rescriptarum rationem tenet, raro plures, litteras contineri moneo ;divinando lentandum gressum esse neque pro iis reprehensionem metuo scit, ubicumque antiquior seriptura ubi in litteris erratum fuerit, quippe usque ad duetuum excidium oblitte- qui certo sciam, successoribus in haerata , atque a superposita recentiore opera meis plurimum adiumenti col- contecta est: eomparatis deinde eon- latum esse his, quae nisi alios post iecturis eum illis quae non sine acer- ne selleius elaboraturos esse spera rima oculorum contentione appareat rem , ut inutilia abiicerem. - Ex ipduetibus, reelae ne an salsae sint di- uniuscujusque paginae versibus roiudicari. Hane viam secutus quum in vel hi primi superposita scriptura Liviano tum in his fragmentis, plu- conteguntur : reliqui in versuum in.
420쪽
nec luto epistulis omnis querela committitur , et inexplorata fronte, per quam produntur animi, incertum est
quam simpliciter detegatur ira, quam fide li liter desinat . a D d
Sic amico' judicaturus amicus a praesente sociandum a gentem det. Qui uis re consulta ri .... contrahat plurimum operis
facit: in rem praesentem perducat amicum. Quemadmodum multa quorum in tenebris audacia est, luce prohibentur ; ita, quae absentes irritant et concitant, ad pro Sentiam non serunt. Optimum est itaque, etiam si quid neg il legentius praetermissum c8t .... hu . an . u. t fu a sis 'dium cre con i putatum verbi. l . . . . in id tempus. . . t niq. O Po8sit . . . . nob. l le . . te re nel pens ad . . nari. . si . Pras i terea sincoram anticitiam
decet ut sine cicatrico Sanetur.
Quaeramus a venientibus quid absentes agant, debitoribus illorum instemus, creditoribu8 respondeamus,
inimicis resistamus : si aut a W6s dII. Quaeritis : itaque momento ami Citiae ve8trae exolescunt quarum mens aut animu8 pignus Ot.
Una peregrinatio eradit animo ius omne : si vero longior haec est et longinquior, excidit notitia quoque, non tantum amicitia. Quod ne possit accidere, omni opera
sistamus, et sugientem memoriam reducamus : utamur,
ut in prima parte diccbam, animi velocitato, neminem Ma
terstitiis eortiparentes, demplo tamen solio 'io, r. quod situ eo seclum est, ei te leguntur. I. Amico. Sic seripsi qu a ante jώ-dica, vocabuli reliquias, duae tantum litterae oppressae Sunt. a. ni. .. erantrahat. Persaeile esset rixam supplendo seribere , neque litterarum vestigia adversarentur : at quo sensup verbispiam niam κω in membran. superscriptum est muratim. 3. In rem prresentem. Seneca ad Lucil. Ε . IV, p. 14 , tibi et viva vox et convielua quam