장음표시 사용
431쪽
Tu miserum necdum me gatis e8sc putas pDcsere confossum i victori vulnus iniquo Mortiferum impressit mortua Saepe manu8.
vel supremum voeari erudite docuit Burm. v. e. Loon. VI, 358. Ovid. Amor. I, 33, cx, etc. - Non hau sitis aquσ. CL ad Epig. I, Vs. 4 ut quae ibi notavἰmus. IlI. Summis malis obrutus auctor,
quem tamen exsulare carmen non
deelarat is rogat inimicum, ne se amplius vexet. Si de mortuo intelligamus hoe loeuto ex sepulero, carmen
in hominem, qui famae mortui detractam .et, direelum intelligamus oportet. Nee inepte hoe fieri potest. Nam mortuos interdum a poetis fingi inimieos suos alloqui eonstat. Ut alios omittam, exemplo sit Epigramma αδι τοτο, CCCCLVI Anal.
amiei s. Jacobsio sanatum Animadv.
lli. 2 p. t 3 et de Aiaee mortuo , qui
Burm. scribendum putaverunt. Sed
illud quisquis non palitur, ut amisi
relineamus. Describendum itaque suἰsset, amice , o bone. Codd. Voss. Occisum iuutam ςuisquis seri unus amicus. Seq. versu torrigunt quoque miserum, etc. Sed hoc versu QTu tueor. - Scrutaris i. e. lacessis. IIaec enim exeutiendi et molitandi prima Verbi, a κρουω forsan derivati,
vis est, unde manavit altera nune
suetior quaerendi. Hine Lueret. VI. 9 :u Terrai penitus serutantes abdita serro.. Horat. Serm. lib. I, Sat. III, α 5 : α Adde emorem Stultitiae , atque ignem gladio scrutare. . LIM . 3. Desere confossum, i. e. si de exsule ea pias , durissime iam a salo tractatum, pessime habitum. Tropiee
enim hoe verbo usos esse veteres multa exempla doeent. Sie Seneea de Vita beata e. 27, 6 : α Mala quae vos ab omni parte confodiunt. . Πυhh. 4. Impressit. At pressu praestitit
cod. Voss. a prima manu. - normamantis ossendit Oudendorpium , ut nimis dure dictum pro moriens. Ita
que correxit : s e manus moriens.
Sed quum mortuumnterdum sit quabi
432쪽
Quisquis es set nomen dicam P dolor omnia cogit ,
Qui nostrum cinerem nunc, inimice, premis: Et non contentus tantis, subitisque ruinis, Stringis in exUnctum tela cruenta Caput. Credo mihi, viros aliquas Natura sepulcris
mortuus, pro mortuo habitua , et mortuus eoneidat, qui tamen vivit, vulgal m serato : et si vel maxime vitae sensu careat, tamen V. C. gladium telumve mortiferum teneat . quo victor temere irruens iniersici potest. Quare non opus est, ut, quod
amico placuit, AEnigma δέ in Bruti. evii Anal. III p. 326. de Nesso Centauro post mortem Herculem veste venenata interseiente , Κτανθὼς τον xvcritum κατικταvos, etc. in partes vocemus. sve autem est interdum.
Πωhk. - Quod ad sensum attinet. patet salis per se ; et aliis ae mullis expressus est; nulli tamen meliusquam .aeschrio , in Ε πτα ἐπὶ Ox16ας ,
3mularati inseribitur in veteri eodiee Vossit ei sehedis mss. Se lIgeri. Querela et minae in invidum , qui ne exstinctum quidem malis et eonvietis asseere, quin adeo affligere desἰstat. Plerique ab exsule Seneca scriptum
esse putant '. tarmen ipsum a mortuo proseelum indicati Cf. quae ad earmen antecedens monui . Atihk. i. Et Momen duam Z Burmania. coniecit : an nomm diram 8 vel potius sine interrogandi nota , Quisquis es , en nomen diciam , ut minetur , se nomen eius non taciturum , quod suadent sequentia dolor omnia
esxit , ut in Epig. in Lucian. lib. H, Epig. ccxLVI, p. 436 Authol. Iba ae Nune laede , nune laeesse , si quidquam vales et Et nomen adscribo tuum , etc. . tibi Burm. iudie e etiam ut legendum est. Quae bona quidem sunt, sed haiidquaquam vulgato meliora. Nam sensus est: au nomEri quu-que tuum dieam 8 nam dolor, Et e. n. a. Qui... Premis , i. e. vexas: idem sere quod mox sequitur : in noli mea tangere sata. is Ruhk. S. I ines... s Pulcris. Bumanti. in Λdd. monuit, JO. Seliraderum emendasso seMut is , quia sequatur umbra. Sed eo ipso etiam vulgata lectio bene defenditur. - Crede mihi... smu cris...smIs. Spectant haee ad antiquis simam hominum ut Graee. el Romanila sere omnium , Persuasionem de
433쪽
Attribuit : tumulos vindicat umbra Suos. Ipsos crede Deos hoc nunc tibi dicero, Livor, Hoc tibi nunc Manes dicere crede meos: Res est sacra miser. Noli mea tangere sata. Sacrilegae hustis ab3tinuere manu S.
Carmina mortifero tua sunt 8ussusa veneno,
religione sepulerorum e qua iam primis temporibus instituta nihil sanctius suisse constat. CL Cicero de Legg. II, et6. Tuse. Disp. I, ra , ubi
est Davis.-Similiter uor. Carm. lib. I, Od. XXXV I et in Negligis immeritis noeituram Postmodo te natis fraudem commiliere : forsan Debita iura vicesque superbas Te maneant ipsum e precibus non linquar inultis . . 7. Ipso ... meos. Simile rursus illud Martiali, lib. IX, Epigram. II:
in Ipsam erede tibi naturam dicero rerum v adeo ut alterius imitatio videatur. Ut autem hie manes non vi
landos obtestatur, ita in epitaphio veteri apud Pithoeum lib. III , p. io 8:ω Nam durae mortis saeratos laedere manes Parce, monent leges et levis umbra loel : v ut versus eorruptissimos legendos esse putamus. Λυhis. 9. Nes est sacra miser. In m s. cod. Voss. et se hedis Sealig. erat, notante Burm. Res est a m miser , quod lamen serri nequit : nam etsi dies atrii. e. nefasti vocentur, tamen res atra Pro sacrosaneta ἰn usu non fuit. Beeteliaque Sealigeri Seri vertique emen dationem , quae iam apud Pithoeum
legitur, Gro novius aliique in textum re ei pere non flubitarunt. - Res est
to et eommere iis hominum exemplo , tanquam do mortuo et septilio, ut supra Epig. I, III, exponendos hos versus iudieat: quod haud dubie vero simile est, si a Seneca hae e prosecta
esse tone edamus. Caeterum , si ad vivum hae e resecare institueris, sponsione defendi veritas non potest z resulant enim quum ol τυκωρυχοι, quos spoliatores mortuorum, bustis sodie n. do opertis, ornamenta sepulerati a
ter Omnes constat, tum ipsae leges dos pulcris violatis agentes adhue In Corp. Just .superstites. I.audant Tae. An n. II, 69. Phaedri sab. I, et , ele. N. V. Recensuit Burmannus in An thol. Vet. Lat. To. I. lib. III. Epigr. CLIV, p. 6oo sq. . eum titulo e sitieresa in eum, qui moliene focaliari Invet. eod. Voss. et schedis Sealigeri li- ulus tantum est e In eum , qui ma-Istne ruentur. Exstat ap. Pithoeum p. 4έ, ap. Scaliger. p. t M. Minat ne maligne iocanti, a quo nemo lutus sit, vindictam et aliorum poetarum et suam , nisi a earmiuibus malignis pangendis defixtat Caeterum neque de auctore, neque de eo in quem saltum sit poemation , quicquam rotis lat. iii si quod codd. Se ne eae adseribunt. Πυ- . . Mortifer ... sv sa -- . Ut
434쪽
Et sunt carminibus Pectora nigra magis. Nemo tuos fugit; non vir, non semina, dentes; Haud puer, haud aetas undique tuta senis. Utque furens totas immittit saxa per urbes: SIn populum sic tu verba maligna jacis.
Sed solet insanos populus Compe8cere Fanus :Et repetunt motum saxa remi Sm Caput. In te nunc stringit nullus non Carmina vates,
7 7 est sussus a i. repleta veneno; sic noster voeat haec carmina, quae ovidios in Ibin έ. sanguinolenta, aas, Verba eanina, et Trui. II, 566 iocum
venenatam appellavit. Iam quum venenum serpentibus sit proprium , quorum dentes emittere illud solere constat, hine bene dentes versu 3 posuisse dieendus est. Alio sensu Oecurrit dens invidus ap. Ilorati Carm. 3L, a, 6, V, 6, 5, quatenus dein trahit alterius laudi, deterit eius merita , ut vorbis Milaeherliellii ad h. l. utar. Nuhk. u. Et sunt carminatis. Ita eod. Voss. et seliedae Sreligeri, Pithinus et Seriverius, probantibus Lipsio, Burmatino aliisque. Crimini s ope
rarum errore in Vosa. et Sealig. edd. ex lat. Sunt tua erarminibus emendavit Heinsius. Sed stini carminthias Burmanti. At sunt earm. Francius. Al sunt ea inibus pectora terere magis Oudendori'. Lindenbrog. em. malis . Et sunt ea inaus... mo ris. Neque solum earmina tua maligna sunt, sed tu ipse gaudes malis, quorum causa convicia tua sunt. Π.
ut Pithoeus , fugiat i illud magis
consentaneum est τῆ faeis versu 6. .mtid ..haud.Aut puer,ntit tas habet eod. Voss. et sebedae Sol. sol lenni etia, haud et aut commutatione librariorum. Sed haud... Mud praestat. Πυhk. 5. Urbes. Seal ἰger, Pithoeus et Ser verius, non ut postea Gronovius, quem sequimur, post urbes , sed post popuIum distinxerunt. Recte observat Burmari n. ad h. l. augeri ita invidiam, quod non lanium in se , sed in omnem populum maligne eum io- eari dieat. Sie paullo ante et Nemo mos fumet ete. 8. Iulum. Pithinus em. Nolum ἐ. e. devotum , diris exsecratum. Ovἰ- diu, in Ibin έ o. Sed reete Heinsius Burmantiusque vulgatum tuentur, motum, i. e. furibundum hominet n. Miror tamen nemini placuisse, immo
sueeurrisse nosum. - Et re tun ...e ut. Motum caput est, recte interpretante Burmanno , insanum, suribundum, ut numine dὶvino agit alimoli die tur. Glossarium Lei densis Bibliotheeae ineditum e Limyhasus, mente motus, furiosus. Seneea de Tranq. An. II, t 6, ait :α non potest grande aliquid et supra caeteros loquini t mot. mens. . Sic mola mens pro alienata, suriosa est Ovid. , Trist. V, 6, 2έ, Senee. Consolat. ad Polyb.ῖ , S, et e. ntihi. s. In te nune strinxit, laeti, prin
435쪽
4α4 L. ANNAEI SE NEC Elaque tuam rabi cm publica Musa furit
Dum sua Compositus nondum bene concutit armuMiles, it e nostra lancea torta manu. Bellus homo valido capitalia carmina ludis :Deque tuis manant atra venena iocis.
Sed tu perque iocum dicis vinumque. Quid ad rem, Si plorem, risus si tuus ista facit p
parat pangitque. Stringere gladium , ensem , tela . i. e. vibrare in hostem proprie diei constat. Iam quum e r- mitia eum telis, ideoque poeta cum milite, comparentur, tropus saetiis est. quo iambus apud Ovid. Remed. Amoris 377 et earmina h. I. stringuntur. Omnes, ait, poetae aeeinguntur ad earmina tua m ligna liberis in Aiambis refutanda : equidem lantisper, dum illi hae in re toti sunt, hoe in te tarmen pango. ntihk.1 . Dum sua compositus ete. Aliud epigramma et a praeeedetitibus separandum eMe censebat Lipsius, quem sequutus est Scriver. et Gronov. in Ed. Tragiei Senerae, sed toti iunxit in ed. philosophi. Sie et eod. Voss. etaehedae SeaL eonneetunt, is e Burm. reete legit: olim et Compositus est oppositus, adversarius. Componi enim ut de iis, praesertim de gladiatoribus,qui Meum pugnaturi xunt, diei vel e Cieerone constat. Miles... coraculit, movet, iraetal. Sie Ovid., Metam. XIl, 79, o concutiens
mutis homo esse .ev. erim. Hexnsius delebat x. ef,quem sequutus sum. Iudit eod. Voss. et selied. Malig. Procrimino seribendum eum Seri verioerarmina, ut Paullo aute, versu I, Bu anno iudiee,qiii sequenti versufetra νenena eum Franeio praetulerit, non afra, coli. Brouulius. ad Properi. II, 13, 7o, Sumere et in no iras tetria Venena manus, non trua. Sed nostro loco non opus est emendatione. HIus... salas. Facetiosus
es homo , ideoque carmina maxime maligna saeis , parum rogitans de lacrimis quas nobis exprimis, dummodo risum exeites audientibus u-
gentibusve . Sed quum in hoe loeus
non consistat, malignum esse, ideo tolle iocos tuos tantas molestias atque tot mala ereantes , ete. Neuus est is qui toris dieaeibus atque amaria in alios laetis risum assensumque taptat; quare venustus et dieax votatur
Catullo, XXII : alio sensu capit et si e desinit Maelial. lib. III, Εpἰgr. LXIII. α Bellus homo est flexos qui digerit ordine erities , Balsama qui semper,einnama semper olet, tantiea qua Nili. qui Gaditana susurrat, Qui movet in varios brachia vulsa modos ;Inter scem neas tota qui luee ealhedias Desidet, atque aliqua sempe in aure sonat; Qui legit hine illine missasseribitque tabellas, Pallia vieini qui refugii eubiit, Qui seit quam
quis amet, qui per convivia eurrit, Hirpini veteres qui bene novit avos. Quid narrast hoe est, hoe est homo, Cotile, bellust Res praetricosa esl, Cotile , bellus homo. Mi 5. Sed ιυ... iam faciast Ita in ed. Plib., Stalig. ae Seriv.; et ipse Sol
ger in margine eorrexerat. Sed tu totum. Aehed. Scal et eod.V s.
436쪽
Quare tolle iocos et non est iocus, esse malignum. Nunquam sunt grati, qui nocuere gales. VI.
Crispo, meae vires, lassarumque ancora rerum ,
Crispo vel antiquo conspiciendo soro ;Crispe potens nunquam, nisi quum prodesse volebas ,
dabant. Sealiger correxerat quoque
PIorem, probante Bur anno. Sed Dre, ait Buman. etiam malim pro isto. Ut Norem, risus si tutis iste facit . si tuus iste risus malignus emseit, ut plorem. Certe si sie bis ponitur non admodum venuste. Burm. qui etiam e sehedis Solig. maiorem distinetionem posuit post vinum9Me, parum abest quin legendum eenseat:
rum utrum illius, an mei, quid ad mer m comparans. Πυhk. 7. Tolle iocos : non est iocus, esse mati rerum. Si e reete editum est. Viliose .ssert D in m ad Tacit. p. 5i3 : α Quare tolle ioeos, non est iocus, esse malignas.u Toiae iocos eod. Vora. et set edae Sealig. et vers. ult. grates , unde in margine grati vel
VI. Reeensuit Burmannus in Antholog.Vet. Lat. To. I. lib. III, Epigr. CLVII, p. 598 sq. , eum titulor Eiusdem ad amicum Crispiam. In eodiee Voss. et sched. mss. Malig. titulus est : Ad amiciam Utimum. Quis ille Crispus sit, quem auctor carminis alloquἰtur, ad liquidum perduei nequit, quia de auetore huius epigrammatis, ideoque de tempore quo scriptum sit, nondum liquet. Exsulem fuisse e eamἰ ne eolligimus. Si,ehedas Pithoei sequamur Senetae epigramma hoe tribuentes, Crispum Passienum oratorem celebrem,
Agrippinae maritum et Neronis vitri eum , intelligere lieet, cuius quidem Seneca de Benes. , I, cap. ult. et Quaest. nai. IV init. meminit, sedaine ulla singularis amoHs nota. CL
I. Crime, mere vires. Imitatio Virgilii, qui, AEn. lib. I. v. 668:α Nate,
meae vires, mea magna polentia. . a. Crispe vel antiquo... foro. H. e. quem etiam inter veteres oratoressam illustravisset. Nam hoe tempore iam minor ae minor in dies eloquentia obsolescebat sensim, neque par quisquam aut Tullio, aut Hortensio, Crasso, Antonio et Caesarei aevi disertis viris. 3. Crime. . . -υ s. Ita in eod. Voss. et sebedis Malig., at solebas Uei ius. Iurm. -Crime .. Volebas. Idem de se moriturus Perietes dixisse narratur, quum amieis seisei tantibus
quid in sua vita gloriosissimum arbitraretur respondit: α Quod ploribus
prosuerim, neminis sanguἰnem prosu-derim.. Idem de Livia diei apud Vel-
437쪽
Naufragio littus tutaque terra meo ;Solus honor nobis, arx et tutissima nobis, Et nunc amicto sola quies animo;
Crispe, fides dulcis, placidique acerrima virtus, Cuius Cecropio pectora melle madent;
letum Patereul. notaverat Casau -ntra, respiciens sine dubio illa ex libr. Il, e. i3o, in sine: α euius polentiam n mo sensit, nisi aut levatione perieuli, aut aecessἰone dignἰtal is. Albinovan. de eadem in Epieedio ad Liviam, vers. 7 : α Nee noeuisse ulli, et fortunam habuisse noeendi, Nec quemquam
nervos extimuisse tuos. . Auctor Elegiae in obitum Maeeen. vs. IS: κ omnia
quum posses, tanto tam carus amico, Te sensit nemo velle nocere tamen.
Bum annus ad h. l. et in Addendis. Rufinue n. ad Vellei. Pal. l. l. similem attulit locum e Senecae Conso--
tentiam eius iniuria sensit, numquam ille te fratrem ulli minatus est. v N. S. Soltis ... nisis. Si e Pii K., sebedaemss. atque editici Sealig. : a n is arx et tutissima, eod. Vossii : arx munisias a n is eo niecerat II eici
spicans Bum annus legendum putat: Latiique acerrime Nindex . Gius Cecropio Pectoria melle madent. Sed
loeus non emendatione , sed interpretatione indiget e Iensus vero hie est : in te ille, qui placidam vitam degere velit , neminemque laedat,
FPem suam secure collocare atque vir tuti tuae oratoriae , qua contra quem rumque cle udatur, committere se
suaque omnia pol est. Si abstrae la in zυnerela, quae dicunt, hae e sic mutaveris , sensus bene procedit, nee ulla
debat i. abundabat, eloquentiam ei tribuit. respieiens haud dubie ad Demosthenem. Sie in Petronii Epigr. Antho l. vet. Lat. To. I, CXXVIII)... α et ingentis quatiat Demosthenis arma, ete. M Quum perbibere quis liberalia studia Seneeae Epist. XXXVI ,
έ in diceretur ei madere de iis, quἱ
vino largius se invitaverant, in usu esset, facilis erat transitus, quo tamen graeca vox unde madeo derivatur, μαδxor caruit, ad usum tropi- eum , ut alicia ius pertus maderet, i. e. repletum esset, abundaret litteris, artibus, sermonibus, melle ciere, io, i. e. eloquentia alti ea s mel enim, eum respectu soriasse ad Hom. II, α,
9, de eloquentia imprimis sollen ne sui iὶ : si e Martiat. , lib. I, Epigr.
x L. 3 , Decianus vocatur : a Ceeropiae madidus Latiae alie Minervae artibus. . Idem , lib. VII, Epigr. LXI . de Theophila tri Uaee ext illa tibi promissa Theophila , Cani, Cnius Cecropio pectora rore madent. . Quem lorum e nostro loco haustum putat Burm. ad h. l. Non abest Lucretius,
qui de ner . Nat. , libr. IV :α Settieet
arte madent simul aera. . Neque Ploralius, Carm. , lib. lli, Od. XXI, V. 9,io :. Non ille, quamquam Socrati eis madet Sermonibus . . De istius voeis usu es. Bur mann. ad Aniliolog. lib.
438쪽
Maxima secundo vel avo, vel gloria patri; Quo solo careat si quis, in cxsilio cst : An tua, qui iaceo saxis telluris adhaerens, Men8 mecum egi, nulla quae cohibetur humo p
Omnia tempus edax depascitur, omnia carpit, omnia sede movet, nil
naxima patri. At facundierat in eod. Vora..: in sched. Sealig.
Hrio ; sed , in margine, vel nora vel
gloria patri correxerat scaliger. Maxima patri. De Passieno ter- tum est, patrem habuisse etiam oratorem et vid. lib. II, Controv. 5-De avo nihil seio.. De Sallustio eapiendum inseripserat Ν. HeinsIus, no tante Burmanno. Nuhk. o. Quo solo careat si quis, in exsitio est. Ita reete distinxerunt Pi. thoeus, Sealiger, Seriverius, Gr- novius post Senecam Tragicum, et editio Lipsit ae Morelliana Senecae philos. sed in Gronov. utraque editione perperam distinguitur : Quo
I. An ι- , qui iaceo saxis te Iuris vi renens , nens mecum est, nulla ete. Ne refinxi e eodd. vestigiis. Codex enim Voss. praestitit : An tu , qui faces. Sehedae mss. Sealig. An tu, mi iaceo. In margine correxerat Sealiger : An ian. Pithoeus
men Senecam exsulem in Corsi ea huius er grammatis auctorem esse putabant viri docti, testuris it e vo-eem , nullo epithelo adjeeio , longuere, Sealiger et Seriverius legen-
dum censuerunt et An tua Cymem saxis. Faber: At quia Cyrnere. Burinmannus : At mea Cyrnere saxis Mens tecum est, uti quoque Gro nov. in Senecae philosophi opp. edidit, qui tamen post Tragicum vitiose ea hibuit : An tua, Coernece. . . Mens recure est. Enimvero cur eodices , qui bonum sensum landunt, deseramus , nulla causa subest. Testas autem
apud poetas, e. e. Virg. AEn. III, 3, VI ll. έα α, s plieiter insula est. An tua, qui Dem saxis... Mena mecum est... humo. Rogat et exquirit poeta, an Crispus etiam sui memor sit, et an eius animus, qui nullis tervarum a tigustiis cohiberi vel rei ineri possit, non seeum sit iam in i sula exsulante. RυM. Vll. Reeensuit Burmannus in Anthol. Vet. Lai. To. I, lib. III, Epigr.
XCV, p. Sso, sq. cum litulo Seneccede qualitate te oris. Πωhk. . omnlia... de asei uri idem sere
, emsdors. Poet. lint. min. , To. Il, p. a io):α Omnia tempus alit, tempus rapit, usus in arcio est. n Simillimus et huie et Seneeae Nostras notissenu
I.-B.3 in Carm. , lib. III, Od. II.
439쪽
Flumina deficiunt, profugum mare littora siccat, Subsidunt montes, et iuga celsa ruunt.
Quid tam parva loquor P moles pulcherrima caeli
Ardebit flammis tota repente Sui3. Omnia mors poscit. Lex est, non Pinna, perire. Hic aliquo mundus tempore nullus erit.
Sic mihi sit frater maiorque minorque εuperates,
3. Profugum. . . siccat. Heinsius legendum censuit: siccant. Ru .
έ. Subsidunt monus ete. Ita Sti lieon apud Claudian. Iuli. Get. 526:α Quum cesserit omnis obsequiis natura meis ; subsidere nostris Sub pedibus montes, arescere vidimus amnes. in Iluhh. 5. G. MOIes... repente suis. Cog
labat aueloe illud Ovidii lib. I, Metam. 258 : ἀ Esse quoque in satis reminiscitur, astare tempus, Quo mare, quo tellus eorreptaque regia eteli Ardeat, et mundi moles operosa laboret . . ubi vide Ile insit notas. Locum elassi eum exscripsimus e -- can. , Pharsal. , lib. I, v. 7a : α Siequum eompage soluta Saecula tot mundi suprema coegerit hora , etc. Tragicus, Thyesti, acl. IV, 1e. uli. :M Trepidani, trepidant pectora magno Perculsa metu , ne fatali Cuncta ruina quassata labent. Iterumque Deosti ominesque premat Deforme chaos; iterum terras Et mare, et ignes et Vagapieti sidera mundi Natura tegat. Non aeternae saeis exortu Dux astrorum , saecula dueens, Dabit aestatis brum: que notas, etc.. Albinovan. , Eleg. ad Liv. , vers. 365: in omnia sub leges mors vocat atra suas. Ecee necem intentam caelo terraeque Deloque, Cainsurumque triplex vaticinatur opus . . 7. Lex est... perire. Seneea in C --
sol. ad I elv., XIII , et: α Si ultimum diem non quasi i Enam , sed quas naturae legem , aspi eis, etc. v Π h. VIII. Reeensuit Burmannus in Antholog. Vet. Lat. . To. I, lib. III, Epigo. CLV, p. 6o3, sub titulo: S neem Vomm. Sub Seneeae nomin etiam apud Pith. . lib. I, p. έ t. Sealig., p. aia. De Patris silio 'arrulo, inscribitur in veteri codie Voss. et set edis mss. Maligeri. Iufine asterieἰs appositis nonnulla deesse adscripserat Heinsius, et maneum Epigrammatium votumque imperseetum esse notavit Lipsius; simile
illud Ovidii, lib. II, ex Ponto. 6, 15 :n Idque saeis, saetasque preeor,
si e mater et uxor, Sie tibi sint sta- tres, totaque salva domus. v ΠΩhh. . Sic Drahi. . . superstes. Maior est M. Atinaeus Novatus , Postea dictus
440쪽
Et de me doleant nil, nisi morte mea. Sic illos vincam, sic vincar rursus amando :Mutuus inter nos sic bene certet amor. Sic dulci issa reus qui nunc sermone intinnit, Facundo patruos provocet ore duos. IX
Orduba, solve comas , et tristes indue vultus :
Junius Gallio , ad quem aerἰpsit I
hros de Ita et de Brevitate vitae, mi nor vero Annaeus Mela. mhk.α. Et de me doleant. Burmannus eum Ηeimio sic scribendum censu runt , quos sequendos duxi. olim ra Mat. Nuhl. 3. Sic vineiania amando. Seillieet ab
α Mutuus absenti te mihi servet amor. . m .
5. Me diaei Marcus eis. Me nameus , dulci ete. editur post Senee mTragie. Geonovii. 5ι naretis. Lipsius reete intellexit L. Annaei Sene- eae Philosophi filium, Mareum, Pue rum blandissimum, quem ita deseribit in Consolati ad Helv., XVI, 13. Bur
manuus tamen hoc versu per Marcum potius eum IIeinsio intellige α- dum opinatur Lucanum. Iunii Annaei Gallionis et L. Annaei Senecae ex ratre eorum Annaeo Mela nepotem, ideoque per patruos Gallionem et Seneeam : eui quidem opinioni Sta itum in Getaeibliam Lue ni lib. II. Silv. et , 3o. et Sidonium Apollinarem , Carm. IX, 23o, aliosque favere putati Sed simplicior et verior est I.ipsit ratio. P tinnit proprium esse avium parvarum, inprimῖs hirundinum, et deinde translatum esse ad insantes garrientes nugantesque, nune notum est. Digna tamen doeta Bur-
manni nota de hoe verbo ad h. l. , quae perpendatur. MM. IX. Reeensuit Burmantius in Anthol. Vet. Lati To. I, lib. III, Epigr. XI, p. έ63 sq. Sub Senecin titulo, addit Bia annus, tria ista epigrammata quae hie leguntur sub numeros I, II, IX ad Corsieam et Cordubam habentur apud Pithoeum , lib. I, p. a, et vulgatis Senecae Plii losophi editionibus vel praefigulitur, vel inter alia Epigrammata de exsilio seripta
exstant ante Consolationem ad matrem eius Helviam, ut et in fine Senecae Tragici ex editione Grono viana conspiciuntur. De se ad Patriam inscribit vetus Vossit eodex et sebedaemss. Sealigeri, qui margini Senecae nomen atierIpserat, quanquam nullo auctoris nomine apposito ediderit lib. I, Cataleel. p. 197, sed in notis Seneeae haee t ibuenda monuit. Re petiit me sdors in Poet. Lat. min. Εd. nost. T. IV, p. 5 , eum docia illustratione. mhk. I. Cor M. Urbs nobilissima Hispaniae Baeticae, quam Baetis amnis