장음표시 사용
421쪽
a nobis amicum ab se patiamur, in animum subinde nostrum reveriantur futura nobis promtu, jam ut pri- terita repetamus : sic ille manus, sic ora serebat : imagoessingatur animo notabilis et e vivo petita, non evanida et muta. Sic ille manus, sic ora scrobat: adjiciamus illa st d quae magis 'd rem pertinent : sic loquebatur, sic hor litabatur, sic deterrebat, sic erat in dando consilio expeditus , in accipiendo paratus , in mutando non pertinax : sic solebat beneficia liberaliter dare, patienter perdere, sic properabat benignitas ejus, si e irascebatur, eo Vultu
ab amico vincebatur, quo solent vincere : ceteras Virtutes pererremus, in harum usu tractatuque Versemur : et, si
'oi d plures eodem tempo li re ubsunt, velut sparsa pluribus locis mcmbra familiari latis nostrae colligamus : nunc hic,
nunc illo in ore animoque sit , ubi . . E . iuS . . Si . . hui. nempe Des : nulla tantum PoMit vetustas ut mem
riam a mi l citiae . . . dae . . . t sic nun ἱ lum est liae es . t se interdu . . cu sati l solet in iram' ostvi d quam l valde illum amem l conscientia ea con i III. - notitia animi esse cer tior debet, quia vultus incertus egi. Magnos humanum pectus recessus habet :quod vultu quo placet virtus eo fraus ndumbratur, et C sitationibus pessimis facies hcnignissima obducitur : neCfacile nisi peritus intellegas quid intersit inter animum amici et colorem. Hoc ' sibi quisque proponat quo minus iacile fucatis
oratio proderit : in rem praesentem
i. Solet in iram. Quivis videi quae lite seribuntur non nisi saliaeem litterarum speciem esse , quam tamen
exhibere , propter rationes antea allatas,placuit L.-Αlius explieare lentet. me. Mo iciis. Tres hoste versus tanquam Cieeronis edidit Melior p. XClV, addeas : vi Noti ovum o i- milius esse quam isthaee Tullianis plane gemella. N
422쪽
capiatur ossiciis : lj rara res est amicitia ' : vulgaris aut odi dexposita ut implere totas domus possit vulgo sibi homines Persuasere'. An aurum ingenti opera tegi creditis, cujus ubique quaesiti vix sub aliquo monte vena deprehenditur; amiCum autem ubique inveniri, sine ullo labore, sine ulla investigatione Τῖ Quid enim, tam simplex apertumque est 3 Atqui non tam in alto latet aurum argentum
pto). Si quaecumque composuit pater meus et odi voluit iam in manus populi emisissem , ad claritatem nominis sui satis sibi ipse prospexerat : nam nisi is me decipit pietas, 's 'Cujus honestus etiam error est, inter eos haberetur qui ingenio meruerunt ut puris scriρtorum titulis nobiles es-
.nam . amicitia. Hie loeus apud arbitror, qua signifieatione apud Sta- Meliorem est stamentum II Cieeto- tium et Iuvenalem obvium est, nianum. 3. Amicum... Moestigatione. Ne a. Via ris... persuasere. Haec ita lior, apud quem haee quintum ita membrani seripta extare omni du- fragmentum es cit in quo titim lo-
hio earet: non tamen eo minus men- quentem sese prodere Cicemnem exidosus est locus , qui ne miti quidem stimat, pro amicram, erat mecum medietna sanari potesti Atque ego praebet. quidem nullum emendandi genus pe- έ. Puid enim...cimentumque. Apud
ius odi quam illud quod eontra libros Meliorem quatuor hi versus III sta-
negationem sive inserit sive tollit: mentum sunt, aureoliam illi nun- tamen , quum in desperatis ad ulti- eupatum , quod tamen indi umr ma remedia confugere necesse sit . quirat. Idem perabsurde pro atqui, non video quomodo haee ad sensum aut qui legendum esse pronuntiat. aliquem revoeari possint, nisi seri- 5.Serctente. Huius vocis lectionem bendo et rara res est amicitia , non ami ea mihi indieavit ili. Maius qui vulararis aut e Osisa, iat implere to- idem post me , Nisiano aut certe nonias Minos possit, ut viasto sat M. absimile nomen agnoscere sibi vide-mines persuasere. Ex sitiam enim tur. Stabilita autem voee ser nte, Pro re Patente seu vulgari dielum esse caetera die et M ssin tertissima ux
423쪽
sent. Quisquis legisset ejus historias ab initio bellorum
civilium unde primum veritas retro abiit, paene usque ad mortis suae diem, magni aestimaret scire quibus natus
a d esset parentibus ille qui res Roma li nas
tione explicantur: sei licet ealeem libri qui praeeedebat . cuiusque Dagmenta dedimus , diem loeumque subseripserat librarius. i. Hisfortas. Historiarum, quas M. Seneca paler seripserit, nulla apud auctores memorἰa extat, nisi quod iude pelita esse suspieor, quae Sue tonius tanquam a Seneca de morte Tiberii Imp. narrata, ita Tiberio eap. 3 reseri. Cati enim tempora attigisse, qui tamen, quum filius sub Claudio exularet, mortuus erat, ex Suasoria II eertissimo argumento colligo , quod p. ai ed. Bip ὶ:α Cornelii Tu. sci, qui Mamereum Maurum, in quo Scaurorum familia exstincta fuerit, reum feeisset, hominit improbi animi , meminit. M Scauri enim accusatio, ex qua mortem sibi ille conseivit, triennio ante exitum Tiberii aeeidii Tae t. An. vi e. 3o , quo principe
vivo eius rei mentio, cum aeeusatoris vituperatione coniuneta . sine manifesto ii ericulo fieri noti potuisset. Hune loeum Fabricii diligentiam ese sugisse miror, qui alium in eadem Suasoria animadvertit tibi de Attalo
Stoico sermo est, Seiani fraude ei r- eumvento; is vero sub Tiberio seribi poterat. - Εx boe loco, quo Mare. Senecam, Nostri patrem , historias seripsisse constat, Deile crediderimus illi tribuendos esse historieos quosdam locos Lue o Senecae a nonnullis tributos , et qui leguntur inter
eius Fragmenta vide supra, Dag. 5, 7, γ9, 38, 39ὶ, de quorum vero
auelore ambigitur. ED. a. Initium bellorem eisilium Di. iIulii adventus in Italiam est e nam de iis temporibus , quorum historiam Sallustius eonseripsit, diei non poterat veritatem retro Igitur, qui, nisi civilia bella eum impedissent, Cieeronem audisset Controv. I procem. 3 et Tiberio Imp. supervixit
vide not. super. , ad ultimam senectutem pervenit, et serme nonagenarius obiit.
426쪽
HAEC Epigrammata , quae alio in loco ab aliis ponuntur, a plerisque tamen , nec male, post Consolationem ad Polybium, ab exule quoque scriptam , Iocantur, inter Fragmenta et Incertaluserere satius nobis visum est. De his sic loquitur Ruhkore, qui ea in suae edit. IV vol. post libros de Benefietis edidit ix Sequuntur in hoc volumine Dignammatra nooem, quae quum Senecae tribuantur , apponere Non dubitavi: quanquam Dionys. Dideroti iudicio subscribendum censeo : neque poetam praestant qui delectet, neque infelicem qui moveat, neque philo sophum qui instruat. Nec aliunde nisi a librariis scimus ea Senecae scelum esse, quorum tamen fidem in tali re haud certi momenii ad veritatem evincendam esse constat. Caelerum contuli B-mamni thologiam Vet. Lat. qui codice Vossit et schedis manuscriptis Scaligeri , una cum editionibus Pithoei, Scaligeri, etc. in usum suum conversis haec Epigrammata amplo et eod lo commentario ornavit, quo et Meresiastis beat. mem. in Poett. Lati. Min. Vol. V, 3, ubi Dr. I, II, IX. edidit, usus est . . Vulgatum titulum , Digrammatia suer exilio , paulum mulavimus , quum cuilibet legenti obvium sit perpauca ex illis eirca exilium versari. Ruhhopsit notas ad Epigrammata servavimus.
Dideroii iudieium ipsius uerbis vide ad Epigrammatum ealeem. In hae colleetione , Poet. Lal. mici. Vol. t V , p. 5 3 seq.
427쪽
Consic , Phocaico tellus habitata colono , Corsica, quae patrio nomine CTrnus eras ,
. Graι ea Phocaico, ete. Exstat iri Burmanni Antholog. Vet. Lat. To. I.
Lib. III, Epigr. xii, p. 46s et n. orsi Poet. Lai. Minor. To. V. Part. III. p. I 368 , ut Pithoei Maligerique
edd. omittam. Delegatus in Insulam Corsi eam auetor precatur, ut delite- seerq sibi lieeat non infeliciter. Quanquam nihil obstat, quominus L. An n. Seneca, quem in Corsicam a Claudio
relegatum esse constat, pro auetore
huius epigrammatis habeatur, lamen propterea dubitatio quaedam nobis iniicitur, quod admodum ieiunum est
poemalion et rhetoricum colorem
prae se fert indignum eo qui tam smalis immersum se queri debet. Phocaico. Sic eodex Salmasii, qui ad Solin. pag. 9s ed. paris. ex hoc libro suo antiquissimo legendum monuit, non Phocais, ut est in eo. diee Vos,iano. Sealiger inter utramque hane lectionem suetuasse vide-lur. Ceterum Phocaicus . Phocaitis. Phocaeus, Phoceus et Phocensis , et a librariis, quin et ab auctoribus eon sundi, doe et Burmanti. ad h. l. post Duher. ad Thucyd. lib. I, eap. i 3 aliosque. Attigimus ad e. 8 Consolat. ad II elu.S 3. - Phoeat eum Colonum vero Cyrnon appellat, Phoeaeensium
ducem, qui sexto ant. Chr. nat. ste eulo in hane insulam tommigravere. Sed vid. notam ad us. Sequentem, v cie. cyrntis. a. Patris. Codex vel ustiss. ut nur-
mannus ad h. l. putat, Salmas ii siepraestat, Nie. Heinsio ad Ovidium probante : adstipulantur vestigia eo dieis Vossiani, in quo, eodem Birrm.
pretor, antiquissimo, primo, Popu urique nomine. Cons. Spanhem. ad Callim. Hymn. in Del. vs. I9, qui Bochartum se luens a Phoenteibus insulam hane appellatam putat propter multa promontoria : unde Coralea , . e. Silvosa, etiam nomen accepisse videtur, quanquam alii a Corsa Bubulea. itala muliere . quae dum tau rum nati tem cymbula sequitur , a Lγguriae littoribus pro laeta , insulam prospexit, et popularibus nuntiavit, qui statim regionem occupavere. Vid.
Servii verbis ad Virgil. Εelog. IX. M : haec autem insula Graece Cyrne Κυρ,ος dieitur a Cyrno Hereulis filio, hane lection. eon sirmari putantes. Sed quidni et haee Servii observatio ad eodi eis scriptura in sulciendam adhiberi pos ii y - Cymus, vel Cy
Nos, Lyme, Gri eum est nomen quod antiquitus huie insulae contigit. Λliter lamen voratam etiam antehac quidam volunt, etc. Tereepnen aiunt
nomen antiquissimum huius insulaesu sse : dein Cyrne appellata est a Cyrno si Graeeos m3ihographos , unde Servius sua habet, sequaris , Hereulis vel Jovis et Cyrnus stio , qui idem eredendus est ae ille P ---. 10 Coos le
428쪽
Grsim Sardinia brevior, porrectior Ilva, Corsica piscosis pervia fluminibus, Corsica terribilis , quum primum incanduit aestas, sSaevior , Ostendit quum serus ora Canis,caeensium heros, notus ex Herodol. , 16s, qui narrat, Phoeaeenses inlitam insulam misisse coloniam, COndi in urbe Alalia ; quanquam et aliis te dierum velint a Phoenteibus ob
multa promontoria. Nam promontorium Phoeni eum lingua Cyrnus ruit. Quae Sirabo V. x, 7 ed. Lips. de
Corsim tradit pauca, parum eam cor menda ut, nee Bosmellus aliique, qui eam deseripserunt, extollunt. Bu
mannus laudat Pomponium Melam , De situ Orhis , lib. I l . 7, ras ed. Is. Vossit, et notas Detrii ad Claudiani Consul. Mallii vers. ao3 a Gesciero omissas . NuM.
aula est Interni maris, Corsicae eontigua, a qua eam freti exigui eui nomen Taphros id est fossa) undae separant. Longior Iatiorque paulo quam Cor-stea GL - Πω. Ita recte emendavit Soliger, quum codices Salm. et Voss. haberent : μγrreetiar iam. Hane lectionem ex inseitia librarii manasse apparet, qui insulam Ilvam ignorare L Reetius autem esse mirectior, i. e. extensior, longior, quam Projectior , notavit Bum. ad Anthol. lati lib. I, Epigr. CLVII. - Ilva est parvula insula adiacens Tufeiae in eo n- speetu Populoniae. Graeci voeabant,thaliam. Hodie nuneupatur Esse, omnibus in aeternum nobilis ob elarissimum exsulem. Cons. Rutil. I liner. I, 35i: uehalybum memorabilis Ilva metallis, Qua nil uberius Norica gleba tulit; Noti Biturix largo Poliors trietura eamino; Nee qitae Sardoo
a 31. Nostrae Editionis, Vol. IV, p.
a 27ὶ. Caeterum ridietile porrectiorem Ilva Corsi eam esse monet. Nam tanta
est longitudinis latitudinisque disserentia , ut comparare illas nemini nunc in mentem veniat. Sed Seneeae temporibus multarum regionum ignotae figurae erant, neque tabulae geo graphieae, alioqui rarae, veram terra formam exhibebanti έ. Pssessis... sitiminibus. Supra triginta numina tabulae geographicae in ea asserunt o sed parva sunt et torrentes a montibus ruentes nive li lue seente pluviisqua ingruentibus. Alio itaque tempore , e. e. aestate, ne hau stum quidem aquae de quo queritur in Epigr. seq. vers. 7 reperire licet. Seneca in Consolatione ad Helviam, p. IX, ct consentit: in non magnis et nauigabilibus numinum alveis irrigatur. . N-k. 5. Corsica terribilis , ete. IIaee de- seMptio a re eentioribus etiam eonst- matur. Gravitatem ideo caeli insulae tribuit Seneea in Consolat. ad Helv. VIII, i. atque aridum et spinosum saxum vocat. Nuhit. - Ηaee verba cleaestu sideris, hominem exurente in Corsi ea , praeparant acumeri quod versu ultimo sequitur z in rum cineri sit , etc. 6. Canis. Cani eula, Proeron, quod sidus quum in caelo apparet, calidissima est tem pratas ; unde saepissime apud poetas pro ea lidissima tempe
state per metonynitan usurpatur.
429쪽
Barbara praeruptis inclusa est Corsica saxis, Horrida, desertis undique vasta locis.
. Septiuis. Sie eod. V ora. praeserente eliam Limio ad Senee. Consol. ad I et v. x , 3 hi Jo. Sehul ling. ad Suasor. III p. : quid is uod idem sere hemisti e um Oeeurrit apud Virgil. AEn. II l. : . Quid miserum ,
AE ea, laeerasylam parte Lepulto, etc. πNee dubito , quin Seneca eo respexe xit. Pithoeus lamen ex vetere , Ut ait, eo die e edidit: jam parce solutis . probante Burm. eum merus itor Lad h. l. Sed enim , etsi haud negem. quod Burmanti. bene doluit, lumsOLDi et solutum esse de mortuis dἰeἰ, tum seρυItus et solutus in eodd irass. saepe confundi , lamen τα se 'utiis glossema τού soLIis esse h. l. Bur marino non concedam , quum imitatio lo ei Virgil. laudati manifesta
sit, nest verbum exquisitum alio et ipso exquisito interpretari glossatores soleant. Aee edit , quod smul tis de exsule civiliter mortuo ae quasi sepulto in usu fuerit, ipso Bur manno docente. II h. y oorum cineri... Iriris. OxImorum est. Vivunt quidem exsules, sed quum ei viliter sint mortui, cinis non inepte loeum habet , adeoque et ac-elamatio illa sollemnis et vulgaris insunere a mi eorum , quae in lali re saepe oleum it : sit tua Iero lepis , e. C.
et oi νυ σι , etc. Sicut inimi eis et improbis contra pree bantur , ut terra sit gravis, e . e. Cal
Maecenatis vers. 1έr et Martiat. lib. V, Epig. XX xlv , vs. 9. Πυλk.--Idem Mart. in ambigui late verborum io- talus, hanc forniulam sumit ut anuieuidam impre eetur , lib. IX , Epigr. xxx , fiu. : α Sit tibi terra levis ... Nelua non possint eruere ossa canes. ni I. Bum iannus recensuit in Ani hol.
Vet. Lat ΤΟ. I, lib. III, Epig. XIII, p. 465. erit,dorsus in Poet. Lal. Min. V, 2 p. ia: .9 , sq. Nostr. Edit. IV, S 6). Querela exsulis de Corsi eae seritate. Nisi haee, quae de caeli in elementia et soli asperitate exim nuntur, in spinosam, ubi exsul viveret, partem insulae dicta putes, vereor, ut fidem mereantur. - Male codd. Salm. et Voss hoe epigramma praecedenti continuant, quum hoc quaedam habeat priori eontraria. ΠυλD. r. L AEam ρ Ermiis...soxis. Se
neea in Consolat. ad Uelv. VI, έ, de Corsica si in si modo loquitur: H Quid iam nudum inveniri potest, quid tam abruptum undique, quam hoc saxumyquid ad eos ias respicienti ieiunius 'quid adli omines immansuetius 'quid ait ipsum loei situm horribilius p plures tam on hie peregi ini quam ei ves
430쪽
Non poma Autumnus, seγtes non educat aestas :Canaque Palladio munere Bruma caret :Umbrarum nullo Ver est laetabile fetu . . ' o Nullaque in infausto nascitur herba solo :Non panis, non haustus aquae, non ultimus ignis :Ηic sola haec duo sunt, exsul, et exsilium.
eons;stunt. n Quae ultima verba Plures... pere . quam et . , addit Burinannus, illustrant snem huius epigrammalis:ILe sola hered sunt, exstiI et exsilium : quo versu respici ad eopham exsulum in Corsica deli- testentium orae Pithoeatiae editionis adscripserat Casaubonus. Quam di versa auteri de hae insula prodiderint auctores, collegit Spati hem. ad Callimaeh. lIymn. ita Dei. nec a nobis praetermissa ad Consol. Seneeae
h. l. haee vidit de Ponto ι , 3, 4 dae Non ager hie pomum, non dulces edueat uvas: Non salices ripa, robora monte virenti in έ. Caniaque...cares. Nee olivae quae Minervae invenlio sunt es. Spanhem.
ad Callim.II1. in Pal 26ὶ atque hieme .leguntur, in hae insula creseuti Lu erosaors. ad h. l. laudat et Virgil. Georg. II, 539: α Venit hiems ; teritur SieIonia baeca ira Petis . : et
olivitatem mediam , i. e. olivarum vindemiam mediam, esse initium
brumam votat, sive quod saevIente hieme omnia albescant Ilorat. earm.
lib. I, Dd. iv : α Et prata eanis albi eant pruinis n), sive quod brumae tem
pore annus videatur senescere , et
pruinarum niviumque albedini eantistiem senum maxime similem quisque
S. Marum.&e Pliboeus. Umhrorum vitiose est in eodice V s. Imbriferum praestat eod. Sal m. probante Burmanno e vernis enim imbribus laeeundari tellurem, ut umbras aestivas arboribus proserat: laudatque ideo Virgil. Georg. I, 3i3 , ubi et erim/riferum oeeurrit. Quae etsi per se quidem vera sint, tamen huic carmini, quod omni scueundi tale Corsicam carere Praedicat . adversantur. A libraris itaque indoeio hanc eodicis e-citonem prosectam esae nemo dubitaverit. Umbras autem pro ramis aesoliis arborum, et deinceps pro arboribus ipsis , inprimis frondosis diei, nemo, qui poetas legerit, ignorat,
docteque a Burm. ad h. l. adstructum est exemplis. Umbra m fetu haud dubie durum est, et sine exemplo Itaque parum abeat quin credam, suisse, fruem , i. usu. Praefero igitur eum mortisdors ad h. l. umbrarum, nee
nisi pro lusti insenti emendationem Cannegieteri ad Aviani sab 33 p. 38,
habeo : EHie Ilorum nullo ver est laetabile fetu. . - Brarum. . . fetu. et nullas novas frondes, i .. . umbras , procreat. It h. r. UItinnus ignis. Bart. ad Claudian. p. 3a a non utilis imis legendum putavit, ut exprimat auctor ut
timam egestatem et miserrimam exsulis, eui aqua et igni interdietum fuerat, calamitatem. Sed reete Burm. ad h. l. hune conatum reludit : de igne enim rogi iiitelligendum essedoeuit quem passim ignem ultimum